بازگشت به ریشه ها یا تکرار مکررات؛ آیا Sonic Mania همان عنوانی است که بازیکن ها انتظارش را می کشیدند

جمله «بازگشت به ریشه ها» دیگر به رگ خواب بازیکن ها تبدیل شده است. کافیست استودیویی با معرفی پروژه جدیدش از این کلمات استفاده کند تا نگاه ها به سمتش جلب شوند. خود گیمرها هم حق دارند. وقتی فرنچایزی مدت های متمادی از مسیر اصلی اش فاصله بگیرد، وعده بازگشت به ریشه ها می تواند حکم آب یخی در بیابان را داشته باشد.

استودیوهایی هم بودند که به این شعار جامه عمل بپوشانند؛ از قسمت نهم مورتال کمبت بگیرید تا دیدار دوباره با ریمن و همراهان دوست داشتنی اش، همگی توانستند بازگشتی شکوهمندانه به صنعت بازی داشته و نام خود را دوباره بر سر زبان ها بیاندازند.

اشتباه نکنید، این سونیک دهه 90 نیست و اسکرین شاتی از سونیک مانیا است. این مرحله Green Hill Zone نام دارد. همان طور که احتمالا می دانید، Green Hill Zone اولین مرحله سونیک بود.

امسال سونیک بیست و پنجمین سالگرد خود را جشن می گیرد. در روزگاری که نینتندو با ماریو به پادشاه بی چون و چرای صنعت بازی های ویدیویی تبدیل شد، این سریع ترین خار پشت دنیا بود که توانست کنسول سگا را نجات داده و از فرش به عرش برساند. نمی دانیم قسمت های ابتدایی را بازی کرده اید یا نه، اما تجربه یک پلتفرمر سرعتی با مکانیزم های جذاب گیم پلی و مرحله های رنگارنگ چیزی نبود که دهه نود میلادی عرف باشد.

محبوبیت سونیک روز به روز افزایش یافت. این شخصیت به قدری توانست دل طرفداران خود را برباید که بعضی ها او را بیشتر از ماریو دوست داشتند. و این تمام ماجرا نبود. سونیک پای خود را به دیگر بخش های صنعت سرگرمی هم باز کرد؛ انیمیشن، کمیک بوک، اسباب بازی.

مرحله های جدیدتری هم در بازی حضور دارند. اما همه چیز انگار کهنه به نظر می رسد. ساده تر بگوییم، شاید یادآوری خاطرات ابتدا جذاب باشد اما پس از مدتی می تواند زیبایی خود را از دست بدهد.

سریع ترین خارپشت دنیا به معروف ترین سلبریتی سگا تبدیل شده بود. داستان فراز و نشیب های این شخصیت، طولانی است و نمی توانیم به تمامی آن بپردازیم. اما تا همین حد بدانید که طی یک دهه گذشته، شاید تنها عنوانی که از سونیک توانست یاد و خاطره قسمت های ابتدایی را زنده نگه داشته و بازیکن ها را خشنود کند، Sonic Generations بود.

این بازی هم پنج سال پیش به انتشار رسید و خیلی ها علاقه مند به تجربه دوباره سونیک با سبک و سیاق گذشته هستند. به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد تولد این شخصیت، سگا برنامه های زیادی برای او دیده و سال آینده شاهد دو عنوان متفاوت از سونیک هستیم. تاکنون تنها یکی از آن ها معرفی کامل شده اند و دیگری که به نظر می رسد مشابه Generations باشد، تنها تریلری سینماتیک از آن به نمایش در آمده است.

بحث اصلی ما هم به همین عنوان ابتدایی باز می گردد که با نام Mania شناخته شده و تریلری از گیم پلی آن هم دیده ایم. سوال اصلی اینجاست آیا سونیک مانیا، همان بازی است که بازیکن ها سال ها منتظرند؟ ابتدا بیایید نگاهی به تریلر بازی بیاندازیم تا بهتر بتوانیم نتیجه گیری کنیم. بازخوردی هم که ما داریم به همین تریلر ابتدایی باز می گردد.

نوستالژی گاهی اوقات می تواند خطرناک باشد. اگر سایه المان های قدیمی بالای سر عنوانی سنگینی نماید، ممکن است مخاطب احساس کند با عنوانی تاریخ مصرف گذشته مواجه شده؛ حالا هر چه قدر هم که می خواهد او را با قایق خاطرات کودکی خود همراه نماید. مشخص است تیم سازنده سونیک مانیا همین احساس بازیکن ها را هدف قرار گرفته باشد.

بهتر نبود سگا هر دو پروژه را ترکیب می کرد تا بازیکن ها تلفیقی از نوستالژی و استانداردهای امروزی را ببینند؟

چون محیط ها و گیم پلی بسیار به عناوین ابتدایی شباهت دارند. حتی بعضی موسیقی های استفاده شده هم مشابه با سونیک های اولیه هستند. سوال اصلی هم اینجاست؛ آیا بازگشت به ریشه ها نیازمند این همه الهام گیری بود؟ چون سونیک مانیا بیش از آن که یک عنوان جدید باشد، بیشتر به یک ریمستر شباهت دارد.

پس از چندین سال، انتظار داشتیم سگا راه Generations را ادامه داده و همان کاری که میشل آنسل با ریمن را تکرار کرد، انجام دهد. بازگشت به ریشه هایی را ببینیم که با نوآوری و استانداردهای امروزی گره خورده باشد. اتفاقا یکی از المان هایی که توانست بخش دو بعدی Generations را بین بازیکن ها محبوب تر کند به همین قسمت باز می گشت. سگا مرحله هایی از قسمت های ابتدایی را گلچین کرده بود و بازسازی کرد.

این بازی Sonic Generations بوده و اسکرین شات بالا به مرحله Green Hill Zone اختصاص دارد. همان طور که می بینید، این قسمت شاید به سونیک های ابتدایی شباهت دارد اما سگا آن را به عناصر امروزی نزدیک کرده است.

اما نه به همان شکل و شمایل، تفاوت های Generations موجب شده بود تا این عنوان تلفیقی از تازگی و نوستالژی باشد. اما تریلر گیم پلی سونیک مانیا چیز دیگری را نشان می دهد. انگار سگا فقط خواسته عطش بازیکن ها را بخواباند. فقط این نیست. محیط ها هم بیش از حد به سونیک های ابتدایی وابسته بود و رنگ و روی جدیدتری به خود نگرفته اند.

نمی گوییم این شباهت بد است. از بازگشت به ریشه ها حرف بزنیم و احساس نوستالژی بازیکن ها را قلقلک ندهیم؟ یکی از جذابیت های بعضی عناوینی که چنین شعارهایی می دهند، استفاده از همین محیط های مشابه است. ولی مسئله اینجاست چرا محیط ها به همان شکل مانده اند و امروزی تر نشده اند.

تصویری از مرحله Green Hill Zone – قسمت اول سونیک

نمی خواهیم پیش داوری کنیم و امیدواریم که نمایش های بعدی جذابیت بیشتری داشته باشند، چون ما هم یکی از هواداران این فرنچایز هستیم. ولی فکر می کنیم سونیک مانیا بیشتر حکم یک پیش غذا را برای Project Sonic داشته باشد. همه چیز آشناست، بیش از حد آشنا!

به نظر می رسد سگا با این عنوان تصمیم گرفته راهی که با بخش دو بعدی Generations رفته بود را دور بزند و بیشتر روی عناصر قدیمی تکیه بکند؛ تعادلی میان المان های قدیمی و جدید وجود ندارد. این عنوان اوایل سال آینده برای پلتفرم های پلی استیشن 4، اکس باکس وان و پی سی متشر می شود.

The post appeared first on .