بررسی فصل اول Hitman: رستگاری مامور 47
عرضه آخرین نسخه از سری موفق Hitman به صورت اپیزودیک، تصمیمی بود که همگان را به تعجب وا داشت! استدیو IO Interactive، به جای منتشر کردن این عنوان در یک بسته کامل، شش چپتر آن را در طول سال 2016 به مرور و با فاصله عرضه کرد. هر چند که فرم اپیزودیک برای این گونه از بازی ها عجیب و نامتعارف است، اما حقیقت این است که نتیجه کار اصلا بد در نیامده!
شاید بگویید که با بخش بندی کردن این بازی به اپیزود های مختلف، به ماهیت داستانی این سری خدشه وارد شده. اما حقیقت این جا است که سری هیتمن، هیچ گاه یک عنوان داستان محور نبوده. البته این ویژگی ای نیست که IO Interactive به آن افتخار کند، اما به هر حال بخش بندی کردن آخرین قسمت از سری هیتمن، این فرصت را به این استودیو داده که روی گیم پلی هر قسمت وقت بیشتری صرف کند.
هر یک از مراحل و یا به قولی اپیزود های این قسمت از هیتمن در نقطه ای از این کره خاکی روی می دهند. در واقع هر مرحله از نظر بافت محیطی کاملا منحصر به فرد است و حال و هوای خاص خود را دارد. هیچ کدام از مراحل این بازی از نظری بصری شبیه به هم نیستند و هر کدام کاملا تازه و نو می نمایند. هر مرحله هم یک وظیفه به بازیکن محول می کند، کشتن یک یا چند هدف مشخص.
در هر مرحله، هدف ها مشخص و ثابت هستند، اما بازی راه های بسیار زیاد و متنوعی را برای از پای در آوردن این اهداف پیش روی شما قرار می دهد. می توانید خیلی راحت سیستم های امنیتی را نادیده بگیرید، یک تیر بر سر هدف تان خالی کنید و با تکیه بر سلاح های تان از اوضاع بحرانی پیش آمده فرار کنید! یا همانند یک مامور مخفی واقعی ، قادرید با تکیه بر استراتژی های پیچیده و متنوع، از دفاع چند لایه هر مرحله عبور کنید.
هر یک از مراحل بسیار پر جزئیات اند و با دقت به نکات ریز موجود در آن ها، می توانید با ساختار هر اپیزود آشنا شوید. برای مثال می توانید با استراق سمع از NPC ها اطلاعاتی مختلف و حیاتی جمع کنید که در ادامه به کار تان خواهند آمد. این امکان هم وجود دارد که خودتان ساعت ها در هر مرحله بگردید و روش خاص خودتان را برای انجام وظیفه تان پیدا کنید. مراحل حتی از نظر معماری محیط هم همانند هزار تو می مانند و فقط برای رسیدن به هدف و نه کشتن آن ها، راه های فراوانی وجود دارد.
به طور کلی در هر مرحله، اهداف شما و NPC های مهم، یک سری کار های روتین انجام می دهند. شما می توانید الگوی رفتار آن ها را بیابید و در جای مناسب کار شان را بسازید یا بلکه می توانید با تکیه بر فرصت های گوناگون، اهداف تان را از این روند معمول شان خارج کنید تا فرصت بهتری برای از پای در آوردن شان ایجاد شود.
این فرصت ها هم بسیار زیاد و متنوع اند و خود بازی شما را به سمت آن ها راهنمایی می کند. مشکل این جا است که این راهنمایی ها، بیش از حد بازی را ساده کرده اند. در واقع درست همانند یک راهنمای قدم به قدم اند و دقیقا به شما می گویند که در هر لحظه چه باید بکنید. هر چند که این راهنمایی ها دست یاری به سوی تازه واردان به سری هیتمن بلند می کنند، اما از جذابیت هر مرحله می کاهند، زیرا که لذت کشف فرصت ها را از بازیکن می گیرند.
البته بازیکن می تواند این راهنمایی ها را نادیده بگیرد، آن ها را از رابط کاربری بازی حذف کند و خودش شروع به گشت و گذار برای یافتن این فرصت ها کند. ما هم توصیه می کنیم که اگر صبر و حوصله دارید، خود تان دنبال این فرصت ها بگردید. زیرا که لذت کشف کردن آن ها، بی نظیر است.
هر چند که استفاده از این راهنمایی ها کمی مراحل را ساده می کند، اما هیتمن یک سری چالش هم پیش روی بازیکن قرار می دهد. چالش هایی که از بازیکن می خواهند در مرحله، یک کار بخصوص انجام دهد و یا اهداف را به شکل خاصی از سر راه بردارد. به انجام رساندن برخی از این چالش ها می تواند بسیار سخت باشد، زیرا که این ها صبر و حوصله بازیکن را می آزمایند.
در هر مرحله، NPC هایی بسیاری قرار گرفته اند که هر کدام در حرفه خاصی مشغول به کار اند. برخی آشپز اند، عده ای مهمان و برخی هم نیروی امنیتی. این جا است که سیستم Disguise خود را معرفی می کند. ویژگی ای که به 47 اجازه می دهد خود را جای فردی دیگر جای بزند و وارد مکان هایی شود که در حالت عادی اجازه ورود به آن ها را ندارد. در واقع این سیستم به بازیکن اجازه می دهد که به روش خاصی خود را به هدفش برساند.
البته این سیستم نسبت به نسخه های کلاسیک هیتمن تغییر و تحول یافته. حالا تنها افراد مشخص از هر حرفه که مکان شان بر روی مینی مپ بازی مشخص است قادر به تشخیص جعلی بودن هویت 47 هستند. بنابراین بازیکن باید با مفخی کاری این افراد را جا بگذارد تا شناسایی نشود.
هوش مصنوعی بازی کمی عجیب و غریب است. در شرایط کاملا یکسان، برخی اوقات نیرو های امنیتی به شما اجازه عبور می دهند، ولی گاهی هم شما را سریعا شناسایی می کنند، حتی اگر هیچ خطایی از تان سر نزده باشد! چنین مشکلی در یک بازی مخفی کاری بسیار آزار دهنده است، زیرا که هوش مصنوعی بدون الگو عمل می کند و در نتیجه بازیکن نمی تواند دلیل شناسایی شدنش را بیاید و مجبور به شروع مجدد می شود.
در ابتدای هر مرحله ابزار مختلفی در اختیار 47 قرار می گیرد و با فائق آمدن بر چالش ها، ابزار بیشتری برای او آزاد می شود، در نتیجه وی می تواند یک دیگر با کمک این ابزار جدید بر چالش هر مرحله چیره شود. این ابزار ها هم در های جدیدی را برای کامل کردن هر مرحله به روی بازیکن باز می کنند.
طراحی مراحل بسیار خوب و امکانات متنوعی که بازیکن در هر مرحله در اختیار دارد، موجب شده که هر مرحله شبیه به یک زمین بازی بزرگ و پر چزئیات به نظر برسد. ابزار بسیاری در این زمین گنجانده شده و بازیکن باید با تکیه بر خلاقیت خود، آن چه که در ذهن دارد را شکل دهد و پیاده کند. بازیکن می تواند ساعت ها در این زمین بازی کند و هر بار، یک روش منحصر به فرد برای رسیدن به هدفش خلق کند.
در فاصله بین عرضه دو اپیزود، دو مود Escalation Mode و Elusive Targets هم به مرور و طی یک زمان بندی مشخص به آخرین مرحله اضافه می شدند. Escalation mode بیشتر بر جنبه سرگرم کننده گیم پلی هیتمن تاکید دارد. با ایجاد تغییر در سیستم های امنیتی هر مرحله، قالب عادی هر اپیزود را تغییر می دهد و از بازیکن می خواهد که به روش مشخصی هدفش را از سر راه بردارد. این مود در دل هر مرحله، چالش را جدیدی برای بازیکن به وجود می آورد.
Elusive Targets اهداف مشخصی هستند که برای مدتی محدود در مراحل گنجانده می شوند و بازیکن وظیفه یافتن و از پای در آوردن آن ها را بر عهده دارد. اما هر بازیکن، فقط و فقط یک بار فرصت دارد که آن ها را از سر راه بردارد و به هیچ طریقی هم نمی توان این مود را مجددا تکرار کرد. هیچ کدام از این مود ها بدون پاداش نیستند و با تکمیل کردن شان، بازیکنان آیتم های مختلفی دریافت خواهند کرد.
پس هر مرحله، شامل یک سری هدف و یا اهداف است که روش های متنوعی برای رسیدن به آن ها وجود دارد. در دل هر مرحله هم یک سری چالش تعبیه شده و دو مود Escalation Mode و Elusive Targets هم اهداف جدیدی را به هر اپیزود اضافه می کنند. در واقع تمامی این ویژگی ها نه تنها باعث شده اند که ارزش تکرار هر مرحله، فوق العاده بالا رود، بلکه اپیزودیک بودن کل بازی را هم توجیح می کنند!
اپیزود ها با فاصله تقریبا دو ماه از هم عرضه شدند، اما ارزش تکرار هر کدام شان آن قدر بالا بود که بازیکن می توانست در طی این مدت خود را با تنها یک اپیزود ساعت ها سرگرم کند. در واقع استودیو IO Interactive با پشتیبانی قوی از هر مرحله، فاصله زمانی بین عرضه ایپزود ها را توجیح و ثابت کرد که اپیزودیک شدن این بازی نه تنها تصمیم غلطی نبوده، بلکه به جذابیت بیشتر آن منجر شده.
البته نمی گوییم که ساختار اپیزودیک بدون ضعف بوده. بازی در بخش موسیقی و صداگذاری مشکلات اساسی دارد. بسیاری از قطعات موسیقی در مراحل تکرار می شوند و این قطعات هم در حد موسیقی های عناوین قبلی این سری نیستند. همچنین از صداگذار های یکسانی در مراحل استفاده شده و با این که هر اپیزود در کشوری خاص روی می دهد، اما NPC های هر مرحله به زبان انگلیسی سخن می گویند. همین مورد باعث شده که دنیای بازی، حس و حال خود را از دست بدهد و زنده به نظر نرسد.
همان طور هم که اشاره کردیم، داستان هیچ گاه نقطه قوت سری هیتمن نبوده و این بازی هم تقریبا اهمیتی به داستان نمی دهد. IO Interactive سعی داشت که با ابزولوشن، اهمیت خط داستانی را در این سری پر رنگ تر کند، اما طرفداران تغییراتی که این سری در آن نسخه به خود دید را نپسندیدند و خالقین سری هیتمن به روند گذشته خود بازگشتند. با توجه به این که این بازی تنها فصل اول از عنوان هیتمن محسوب می شود، داستان ناقص و ناامید کننده ای دارد، بنابراین اگر به دنبال داستان پیچیده هستید، در این عنوان نباید به دنبال آن بگردید.
یکی دیگر از مشکلات اساسی هیتمن سیستم آنلاین آن است. گرچه می توان این عنوان را بدون نیاز به اینترنت هم تجربه کرد، اما در این حالت بازی ناقص است و تمام محتویاتش را به شما ارائه نمی دهد. حتی سیو های تان در حالت آفلاین قابل استفاده نیستند! برای بازی کردن برخی از مود ها، اتصال به شبکه ضروری است و متاسفانه با متصل شدن به اینترنت، زمان بارگذاری مراحل را افزایش می دهد و امکان قطعی در طول مراحل هم وجود دارد. به طور کلی ویژگی های آنلاین هیتمن، بیش از این که بین بازیکنان رقابت ایجاد کند، به تجربه آنان لطمه می زند.
جمع بندی
IO interactive سعی کرده که با این عنوان، هیتمن را به دوران اوجش بازگرداند. این استودیو همان فرمول های موفقی که در عنواین قدیمی تر این سری همچون Blood Money به کار رفته بود را این بار به شکل بهینه تری به این سری بازگردانده تا بار دیگر تجربه بازی کردن در نقش مامور 47 جذاب باشد.
مراحل هیتمن فوق العاده اند، طراحی شان عالی است و آن قدر ارزش تکرار بالایی دارند که هر کدام شان برای ساعت ها سرگرم تان می کنند. هر چند که حالا دیگر فصل اول این بازی کامل عرضه شده، اما نباید از اپیزودیک بودن این فصل و فصل های بعدی هیتمن ناراحت باشید.
بزرگ ترین ایراد بازی را می توان ویژگی های آنلاین آن دانست. امکانات آنلاین این بازی برای بازیکن مشکل ایجاد خواهند کرد و حتی او را از بازی زده می کنند. داستان بازی هم تعریف زیادی ندارد و اگر دنبال یک داستان پیچیده و جذاب هستید باید دور هیتمن را خط بکشید
در واقع هیتمن در یک چیز خلاصه شده، گیم پلی. این بازی از شما می خواهد که صبر و حوصله پیشه کنید و چالش هایش را پشت سر بگذارید. اگر دنبال عنوانی مخفی کاریی هستید که از شما بخواهد از ذهن و قوه تخیل تان بهره ببرید، هیتمن دقیقا برای شما ساخته شده.
The post appeared first on .
آخرین دیدگاه‌ها