دانشمندان به سرعت انتقال داده یک ترابیت بر ثانیه در فیبرهای نوری دست یافتند

چندین سال است که محققین به قابلیت انتقال داده با سرعت ترابیتی در فیبرهای نوری دست یافته اند، اما این دستاوردها هیچگاه به محصولاتی کاربردی بدل نشده، زیرا اگرچه این تکنولوژی می تواند سرعت فوق العاده ای را در مسافت های طولانی ارائه دهد، اما وقتی بار معمول شبکه را وارد آن کنیم، به سادگی از هم می پاشد.

به تازگی در اقدامی مشترک، آزمایشگاه Bell Labs نوکیا، اپراتور Deutsche Telekom و دانشگاه تکنولوژی مونیخ توانسته اند این فناوری را یک گام به سمت کاربرد نهایی نزدیک تر سازند. آنها نشان دادند در آزمایش میدانی با شرایط واقعی از جمله تغییر کانال و سطوح ترافیک، می توان به سرعت 1 ترابیت در ثانیه دست یافت.

راز این موفقیت در نوعی تکنیک مدولاسیون جدید نهفته است که «شکل دهی فلکی احتمالاتی» یا «Probabilistic Constellation Shaping» نام دارد. در این روش به جای استفاده از تمامی نقاط فلکی شبکه به صورت یکنواخت (که «الفبای مخابره» نام دارند) مانند فیبرهای معمول، از نقاطی با دامنه کمتر استفاده می کند، یعنی نقاطی که حساسیت کمتری نسبت به نویز دارند.

ظاهراً این روش 30 درصد عملکرد بیشتری را در انتقال داده ممکن می سازد، زیرا می توان نرخ مخابره را با وضعیت کانال سازگار نمود. این روش به قدری مؤثر بوده که تیم تحقیقاتی مورد بحث تقریباً به حداکثر سرعت اسمی ارتباط فیبری دست یافتند.

البته با همه این تفاسیر، هنوز نباید انتظار استفاده عمومی از خطوط ترابیتی را داشته باشیم، زیرا تفاوت زیادی بین آزمون میدانی و کاربرد تجاری یا همه منظوره وجود دارد، اما این دستاورد در زمان کنونی واقعاً ارزشمند است.

همان طور که می دانید ارتباط موبایلی نسل پنجم یا 5G به سرعت در حال توسعه است و شبکه های مخابراتی برای تأمین افزایش تقاضا به پهنای باند فوق العاده ای نیاز دارند. بنابراین استفاده از فیبرهای نوری با نرخ انتقال 1 ترابیت در ثانیه، می تواند عملکرد بک بون های اینترنت را زیر بار سنگین تضمین نماید.

The post appeared first on .

دانشمندان به سرعت انتقال داده یک ترابیت بر ثانیه در فیبرهای نوری دست یافتند

چندین سال است که محققین به قابلیت انتقال داده با سرعت ترابیتی در فیبرهای نوری دست یافته اند، اما این دستاوردها هیچگاه به محصولاتی کاربردی بدل نشده، زیرا اگرچه این تکنولوژی می تواند سرعت فوق العاده ای را در مسافت های طولانی ارائه دهد، اما وقتی بار معمول شبکه را وارد آن کنیم، به سادگی از هم می پاشد.

به تازگی در اقدامی مشترک، آزمایشگاه Bell Labs نوکیا، اپراتور Deutsche Telekom و دانشگاه تکنولوژی مونیخ توانسته اند این فناوری را یک گام به سمت کاربرد نهایی نزدیک تر سازند. آنها نشان دادند در آزمایش میدانی با شرایط واقعی از جمله تغییر کانال و سطوح ترافیک، می توان به سرعت 1 ترابیت در ثانیه دست یافت.

راز این موفقیت در نوعی تکنیک مدولاسیون جدید نهفته است که «شکل دهی فلکی احتمالاتی» یا «Probabilistic Constellation Shaping» نام دارد. در این روش به جای استفاده از تمامی نقاط فلکی شبکه به صورت یکنواخت (که «الفبای مخابره» نام دارند) مانند فیبرهای معمول، از نقاطی با دامنه کمتر استفاده می کند، یعنی نقاطی که حساسیت کمتری نسبت به نویز دارند.

ظاهراً این روش 30 درصد عملکرد بیشتری را در انتقال داده ممکن می سازد، زیرا می توان نرخ مخابره را با وضعیت کانال سازگار نمود. این روش به قدری مؤثر بوده که تیم تحقیقاتی مورد بحث تقریباً به حداکثر سرعت اسمی ارتباط فیبری دست یافتند.

البته با همه این تفاسیر، هنوز نباید انتظار استفاده عمومی از خطوط ترابیتی را داشته باشیم، زیرا تفاوت زیادی بین آزمون میدانی و کاربرد تجاری یا همه منظوره وجود دارد، اما این دستاورد در زمان کنونی واقعاً ارزشمند است.

همان طور که می دانید ارتباط موبایلی نسل پنجم یا 5G به سرعت در حال توسعه است و شبکه های مخابراتی برای تأمین افزایش تقاضا به پهنای باند فوق العاده ای نیاز دارند. بنابراین استفاده از فیبرهای نوری با نرخ انتقال 1 ترابیت در ثانیه، می تواند عملکرد بک بون های اینترنت را زیر بار سنگین تضمین نماید.

The post appeared first on .

دانشمندان به سرعت انتقال داده یک ترابیت بر ثانیه در فیبرهای نوری دست یافتند