بازی آزاد

نقد و بررسی Mighty No. 9

از عرش به فرش!

“به قلم پرهام اقاخانی” 

تقریبا همین 2 سال پیش بودکه خبری فوق العاده شنیدیم: خالق مگامن یعنی “کیجی اینافونه” (KeijiInafune) می خواست تا یک دنباله معنوی برای این قهرمان فراموش شده خلق کند. کیک استارتر بازی با جمع آوری 4 میلیون دلار به موفقیت رسید و مراحل ساخت بازی آغاز شد ولی هنگامی که به تاریخ انتشار بازی نزدیک بودیم با تاخیر در عرضه آن مواجه شدیم. این تاخیر ها مداوما ادامه داشت تا جایی که خیلی از ما حتی وجود این بازی را هم فراموش کردیم! حالا و پس از سال ها محصول نهایی در دسترس ما قرار گرفته، ولی آیا این همه انتظار ارزشش را داشته؟ 

“گزینه Advice برخلاف نامش در بعضی مواقع هیچ توصیه مفیدی به شما نمی کند و بیشتر جنبه تزئینی دارد. ولی خوشبختانه به این معنی است که یکی از باس های نابود شده در قسمت هایی از آن مرحله به کمک شما خواهد آمد.”

در همان ابتدای بازی که وارد منو می شوید بازی کاملا رنگ و بوی یک مگامن دیگر را دارد؛ هرچند که بر خلاف سری Megaman X هیچ خبری از ویدئو های آغازین نیست (موسیقی جالب Wild Fang را از نسخه هشتم به یاد دارید؟) که خب، عامل چندان مهمی هم نیست. ولی اینجاست که با موارد عجیبی روبرو می شوید: هشدار اول بازی مبنی بر استفاده از کنترلر کاملا جدی است چون نه تنها بازی هیچ دکمه کیبوردی را در حین بازی نشان نمی دهد، بلکه هیچ گزینه ای در منوی تنظیمات بازی برای تغییر کنترل های کیبورد و کنترلرتان وجود ندارد و باید این کار بعد از انجام مرحله مقدماتی انجام شود! خوشبختانه جایگذاری دکمه ها بر روی کنترلر Xbox 360 واقعا مناسب انجام شده و مثل نسخه های اولیه سری Megaman X با جایگذاری های غیر منطقی (مخصوصا برای قابلیت Dash) روبرو نیستیم ولی نبود قابلیت تغییر کنترل هادر منوی اصلی برای یک بازی در سال 2016 واقعا فاجعه است!

با شروع بازی شرح مختصری از وقایع بازی برای شما بیان می شود. انتظار زیادی از بخش داستانی نداریم و اجباری نداریم که با داستانی پیچیده روبرو شویم ولی مسئله اصلی اینجاست که داستان بازی به شدت بد روایت می شود و مشکلات زیادی هم دارد. مثلا توضیح داده نمی شود که چرا یک سری از روبات ها با ضربه خوردن از کار می افتند و یک سری نه؛ یا چرا یک سری از شخصیت ها پرداخت مناسبی ندارند؛ مثل دکتر وایت که مثلا خالق Beck (شخصیت اصلی) است ولی از دیدن توانایی خاص او برای نابودی دشمنان شگفت زده می شود و بعد از چند ثانیه یادش می افتد که ((اوه آره، من این قابلیت رو براش طراحی کرده بودم)) و یا Call که کاملا با چیزی که قبل از عرضه بازی از او انتظار می رفت فرق دارد.از طرفی دیگر با وجود به خدمت گرفتن صداپیشگان کارکشته ای مثل استیو بلام (Steve Blum)، کیفیت صداگذاری بیشتر شخصیت ها و دیالوگ هایشان در سطح مناسبی نیستو جوک ها و اشاره های آنها هرچند در ابتدا جالب هستند (به شخصه در حین بازی با شنیدن چند دیالوگ به یاد نگهبان های اسکایریم و همچنین Geese Howard افتادم!) ولی بعد از چند بار تکرار واقعا بی مزه و عذاب آور می شوند.

 

“بازی هیچ وقت نکات مهم را به شما نمی گوید و یا خودتان باید آنها را کشف کنید یا به صورت دستی از منوی Game Options در داخل بازی از آنها آگاهی پیدا کنید.”

بدبختانه گیم پلی بازی نیز در مواقعی خوب به نظر نمی رسد. اگر انیمیشن عجیب و غریب دویدن Beck را فاکتور بگیریم، او درست همانند مگامن رفتار می کند و یه همین خاطر، مگامن باز ها با کنترل او مشکلی نخواهند داشت.شما می بایست با استفاده مکرر از قابلیت Dash که قبل از عرضه بازی هم مانور زیادی روی آن داده شده بود، موانع سخت پلتفرمینگرا پشت سر بگذارید و برای نابودی دشمنان به صورت مداوم به آنها شلیک کنید تا هاله ای در اطرافشان پدیدار شود و بعد دو راه برای نابود کردن آنها دارید: یا به شلیک کردن ادامه می دهید تا پس از مدتی کشته شوند یا این که با انجام یک Dash، ماده Xel آنها را جذب کرده و علاوه بر نابود کردن آنها به یک Power Up با مدت زمان استفاده محدود دسترسی پیدا می کنید. متاسفانه استفاده از این مکانیک باعث شده تا همانند سری مگامن تعداد آیتم های بازیابی سلامتی مناسبی بدست نیاورید و تعداد این آیتم ها و جان های اضافه در مراحل بسیار محدود هستند. همچنین در عملی عجیب، جانهای اضافه شما بین مراحل انتقال نمی یابند و حتی آیتم های بازیابی سلامتی تان با هر بار مرگ از شما گرفته می شوند! البته خوشبختانه تعداد جان ها برای درجه سختی معمولی از تنظیمات بازی قابل تغییر است.

کسانی که سری Megaman X را تجربه کرده باشند قطعا می دانند که قابلیت Dash چه ویژگی مهمی بود و استفاده از آن در بسیاری از مراحل و مخصوصا در باس فایت ها بسیار حیاتی بود. شاید فکر کنید حالا که Mighty No.9 پا را فراتر گذاشته و استفاده از این قابلیت را برای دسترسی به Power Up های مفید و جابجایی در محیط، ضروری کرده باید نتیجه خوبی داشته باشد؛ ولی متاسفانه این ویژگی به همراه مورد مربوط به سلامتی شخصیت که در بالا اشاره شد، باعث شده تا بازی بی هویت شود. چون از طرفی بازی با مکانیک Dash شما را تشویق به سریع بودن می کند ولی با کمبود منابع جان مجبورتان می کند تا محتاط تر بوده و مراقب نوار سلامتی Beck باشید که این دو مورد اصلا با هم همخوانی ندارند. از طرفی دیگر طراحی نامناسب برخی مراحل، برخی چالش های سخت پلتفرمینگ، موانع Instant Kill و جاگیری بد دشمنان در برخی مواقع، باعث می شود تا بار ها به خاطر یک اشتباه کوچک در گذر از موانعیا نابودی یک دشمن که دارد حسابی برایتان دردسر ایجاد می کند، با مرگ های ناخواسته روبرو شوید و تجربه بازی بسیار زجرآور شود.

“Countershade یکی از معدود شخصیت های جالب بازی است که صداگذاری خوبی هم دارد و مرحله مربوط به او،با سایر مراحل بازی و همچنین این سبک از بازیها تفاوت دارد ولی متاسفانه این مرحله و باس فایت آن چندان جذاب نیستند.”

از بد روزگار حتی رویارویی با باس ها نیز پر از مشکل است. بله، باس ها باید سخت باشند ولی آیا راهی نیست که این مورد به بازی صدمه نزند؟ مثلا چرا بعضی باس ها حملاتی به شدت قدرتمند (خالی کننده بیش از 30% نوار سلامتی!) دارند؟ چرا در مواقعی کاملا ضدضربه می شوند و برای چند ثانیه تمام حملات شما بی اثر خواهند بود؟ یا چرا وقتی نوبت به جذب ماده Xel باس ها می رسد آنها برخلاف دشمنان داخل مرحله باز هم ضد ضربه شده، باز هم حرکت کرده و به شما حمله می کنند و یا حتی سلامتی از دست رفته خودشان را بازیابی می کنند؟ همچنین برای رویارویی با باس ها، با توجه به کمبود منابع جان و بازیابی سلامتی و همچنین با در نظر گرفتن حملات قدرتمند آنها، حتما می بایست آیتم های بازیابی سلامتی AcXel Recover (که با جمع آوری Xelآبی به شما داده می شوند) را داشته باشید وگرنه شانس چندانی نخواهید داشت.

با نابودی باس ها شما می توانید قدرت های آنها را بدست آورید که هر کدام از این قدرت ها نقطه ضعف یک باس دیگر هستند. ولی دو مشکل اساسی در مورد آنها وجود دارد. اولا بعضی از این قدرت ها در مبارزه با دشمنان حتی ضعیف تر از سلاح اصلی Beck به نظر می رسند و استفاده از سلاح اصلی Beck برای نابود کردن سریع تر آنها به صرفه تر است. دوما سیستم سوییچ کردن بین این قدرت ها به صورتی Realtime انجام می شود و خواستار دقت برای انتخاب قدرت مربوطه است که مخصوصا انجام این کار را در حین باس فایت ها و برای پیدا کردن نقطه ضعفشان بسیار سخت می کند. البته امکان اختصاص دادن سه قدرت به سه کلید خاص (کلید های Y، آنالوگ راست و آنالوگ چپ روی کنترلر Xbox 360) وجود دارد که روند انتخاب قدرت را بسیار ساده تر می کند ولی در کمال ناباوری این قابلیت در بعضی مواقع دچار باگ شده و توانایی هایتان را به درستی در دسترستان قرار نمی دهد که مجبورتان می کند در هنگام مبارزه از روش اصلیاستفاده کنید.

“از حق نگذریم گیم پلی بازی در بعضی مواقع واقعا لذت بخش می شود. ولی حیف که سایر بخش های بازی دست به دست هم می دهند تا همان خوشی موقت را هم برایتان زهرمار کنند!”

مایه تاسف است که بازی به چنین وضعی دچار شده است؛ چون با وجود تمام مشکلات فوق، بازی حس آشنایی دارد. این بازی بیشتر ویژگی های سری ای که طرفدارانش این همه سال منتظر نسخه جدید آن بودند و نادیده گرفته شدند را داراست و می تواند باز هم با داشتن این حجم از مشکلات، عده زیادی از آنها را (از جمله خود من) تا حدودی و برای مدتیراضی کند. در هنگامی که مشکلات پرتعداد، خودشان را نشان نداده اند، روند بازی به شدت جذاب و هیجان انگیز دنبال می شود. ولی متاسفانه وقتی که با مشکلات آن و موانع پلتفرمینگ و مبارزات فوق العاده سختش روبرو می شوید، همان لذت نیز بلافاصله جای خودش را به نارضایتی و زجر می دهد و محال است که فکر رها کردن بازی به سرتان نزند.

 

نکات مثبت:

گیم پلی تقریبا مشابه با سری مگامن

مکانیک نوآورانه AcXeleration

اشاره ها و جوک های جالب بعضی شخصیت ها

مکان تغییر تعداد جان های اضافه

مکانیک جالب ایجاد میانبر برای قدرت ها

نکات منفی

گیم پلی سخت و طاقت فرسا به خاطر طراحی نامناسب مراحل

نبود راهنمایی های ضروری

مشکلات متعدد داستانی

صداگذاری نامناسب برای بیشتر شخصیت ها

DLC روز اول؟!

باگ های به شدت آزار دهنده

سخن آخر

برخلاف ادعای بعضی از منتقدان و یوتیوبر های مثلا کارکشته(!) Mighty No.9 بازی افتضاحی نیست بلکه با اشتباهاتی که سازندگان انجام داده اند (مثل تمرکز روی بخش آنلاین، برنامه ریزی برای ساخت مجموعه تلویزیونی و…)،در کمال تاسف به یک بازی متوسط تبدیل شده است. شاید اگر سازندگان به جای وقت گذاشتن و تخصیص بودجه روی کارهای جانبی بر روی خود بازی تمرکز می کردند، خروجی ای بهتر از این را شاهد بودیم. انجام این بازی به همه افراد توصیه نمی شود چون مشکلات اشاره شده و همچنین درجه سختی بالای موانع پلتفرمینگ و مبارزات، به راحتی می تواند هر کسی را از ادامه دادن آن منصرف کند. ولی اگر از طرفداران سرسخت مگامن هستید و می توانید با مشکلات بازی کنار بیایید، کماکان می تواند گزینه لذت بخشی برای شما باشد.

نقد و بررسی Mighty No. 9

(image)

از عرش به فرش!

“به قلم پرهام اقاخانی” 

تقریبا همین 2 سال پیش بودکه خبری فوق العاده شنیدیم: خالق مگامن یعنی “کیجی اینافونه” (KeijiInafune) می خواست تا یک دنباله معنوی برای این قهرمان فراموش شده خلق کند. کیک استارتر بازی با جمع آوری 4 میلیون دلار به موفقیت رسید و مراحل ساخت بازی آغاز شد ولی هنگامی که به تاریخ انتشار بازی نزدیک بودیم با تاخیر در عرضه آن مواجه شدیم. این تاخیر ها مداوما ادامه داشت تا جایی که خیلی از ما حتی وجود این بازی را هم فراموش کردیم! حالا و پس از سال ها محصول نهایی در دسترس ما قرار گرفته، ولی آیا این همه انتظار ارزشش را داشته؟ 

(image)

“گزینه Advice برخلاف نامش در بعضی مواقع هیچ توصیه مفیدی به شما نمی کند و بیشتر جنبه تزئینی دارد. ولی خوشبختانه به این معنی است که یکی از باس های نابود شده در قسمت هایی از آن مرحله به کمک شما خواهد آمد.”

در همان ابتدای بازی که وارد منو می شوید بازی کاملا رنگ و بوی یک مگامن دیگر را دارد؛ هرچند که بر خلاف سری Megaman X هیچ خبری از ویدئو های آغازین نیست (موسیقی جالب Wild Fang را از نسخه هشتم به یاد دارید؟) که خب، عامل چندان مهمی هم نیست. ولی اینجاست که با موارد عجیبی روبرو می شوید: هشدار اول بازی مبنی بر استفاده از کنترلر کاملا جدی است چون نه تنها بازی هیچ دکمه کیبوردی را در حین بازی نشان نمی دهد، بلکه هیچ گزینه ای در منوی تنظیمات بازی برای تغییر کنترل های کیبورد و کنترلرتان وجود ندارد و باید این کار بعد از انجام مرحله مقدماتی انجام شود! خوشبختانه جایگذاری دکمه ها بر روی کنترلر Xbox 360 واقعا مناسب انجام شده و مثل نسخه های اولیه سری Megaman X با جایگذاری های غیر منطقی (مخصوصا برای قابلیت Dash) روبرو نیستیم ولی نبود قابلیت تغییر کنترل هادر منوی اصلی برای یک بازی در سال 2016 واقعا فاجعه است!

با شروع بازی شرح مختصری از وقایع بازی برای شما بیان می شود. انتظار زیادی از بخش داستانی نداریم و اجباری نداریم که با داستانی پیچیده روبرو شویم ولی مسئله اصلی اینجاست که داستان بازی به شدت بد روایت می شود و مشکلات زیادی هم دارد. مثلا توضیح داده نمی شود که چرا یک سری از روبات ها با ضربه خوردن از کار می افتند و یک سری نه؛ یا چرا یک سری از شخصیت ها پرداخت مناسبی ندارند؛ مثل دکتر وایت که مثلا خالق Beck (شخصیت اصلی) است ولی از دیدن توانایی خاص او برای نابودی دشمنان شگفت زده می شود و بعد از چند ثانیه یادش می افتد که ((اوه آره، من این قابلیت رو براش طراحی کرده بودم)) و یا Call که کاملا با چیزی که قبل از عرضه بازی از او انتظار می رفت فرق دارد.از طرفی دیگر با وجود به خدمت گرفتن صداپیشگان کارکشته ای مثل استیو بلام (Steve Blum)، کیفیت صداگذاری بیشتر شخصیت ها و دیالوگ هایشان در سطح مناسبی نیستو جوک ها و اشاره های آنها هرچند در ابتدا جالب هستند (به شخصه در حین بازی با شنیدن چند دیالوگ به یاد نگهبان های اسکایریم و همچنین Geese Howard افتادم!) ولی بعد از چند بار تکرار واقعا بی مزه و عذاب آور می شوند.

(image)  

“بازی هیچ وقت نکات مهم را به شما نمی گوید و یا خودتان باید آنها را کشف کنید یا به صورت دستی از منوی Game Options در داخل بازی از آنها آگاهی پیدا کنید.”

بدبختانه گیم پلی بازی نیز در مواقعی خوب به نظر نمی رسد. اگر انیمیشن عجیب و غریب دویدن Beck را فاکتور بگیریم، او درست همانند مگامن رفتار می کند و یه همین خاطر، مگامن باز ها با کنترل او مشکلی نخواهند داشت.شما می بایست با استفاده مکرر از قابلیت Dash که قبل از عرضه بازی هم مانور زیادی روی آن داده شده بود، موانع سخت پلتفرمینگرا پشت سر بگذارید و برای نابودی دشمنان به صورت مداوم به آنها شلیک کنید تا هاله ای در اطرافشان پدیدار شود و بعد دو راه برای نابود کردن آنها دارید: یا به شلیک کردن ادامه می دهید تا پس از مدتی کشته شوند یا این که با انجام یک Dash، ماده Xel آنها را جذب کرده و علاوه بر نابود کردن آنها به یک Power Up با مدت زمان استفاده محدود دسترسی پیدا می کنید. متاسفانه استفاده از این مکانیک باعث شده تا همانند سری مگامن تعداد آیتم های بازیابی سلامتی مناسبی بدست نیاورید و تعداد این آیتم ها و جان های اضافه در مراحل بسیار محدود هستند. همچنین در عملی عجیب، جانهای اضافه شما بین مراحل انتقال نمی یابند و حتی آیتم های بازیابی سلامتی تان با هر بار مرگ از شما گرفته می شوند! البته خوشبختانه تعداد جان ها برای درجه سختی معمولی از تنظیمات بازی قابل تغییر است.

کسانی که سری Megaman X را تجربه کرده باشند قطعا می دانند که قابلیت Dash چه ویژگی مهمی بود و استفاده از آن در بسیاری از مراحل و مخصوصا در باس فایت ها بسیار حیاتی بود. شاید فکر کنید حالا که Mighty No.9 پا را فراتر گذاشته و استفاده از این قابلیت را برای دسترسی به Power Up های مفید و جابجایی در محیط، ضروری کرده باید نتیجه خوبی داشته باشد؛ ولی متاسفانه این ویژگی به همراه مورد مربوط به سلامتی شخصیت که در بالا اشاره شد، باعث شده تا بازی بی هویت شود. چون از طرفی بازی با مکانیک Dash شما را تشویق به سریع بودن می کند ولی با کمبود منابع جان مجبورتان می کند تا محتاط تر بوده و مراقب نوار سلامتی Beck باشید که این دو مورد اصلا با هم همخوانی ندارند. از طرفی دیگر طراحی نامناسب برخی مراحل، برخی چالش های سخت پلتفرمینگ، موانع Instant Kill و جاگیری بد دشمنان در برخی مواقع، باعث می شود تا بار ها به خاطر یک اشتباه کوچک در گذر از موانعیا نابودی یک دشمن که دارد حسابی برایتان دردسر ایجاد می کند، با مرگ های ناخواسته روبرو شوید و تجربه بازی بسیار زجرآور شود.

(image)

“Countershade یکی از معدود شخصیت های جالب بازی است که صداگذاری خوبی هم دارد و مرحله مربوط به او،با سایر مراحل بازی و همچنین این سبک از بازیها تفاوت دارد ولی متاسفانه این مرحله و باس فایت آن چندان جذاب نیستند.”

از بد روزگار حتی رویارویی با باس ها نیز پر از مشکل است. بله، باس ها باید سخت باشند ولی آیا راهی نیست که این مورد به بازی صدمه نزند؟ مثلا چرا بعضی باس ها حملاتی به شدت قدرتمند (خالی کننده بیش از 30% نوار سلامتی!) دارند؟ چرا در مواقعی کاملا ضدضربه می شوند و برای چند ثانیه تمام حملات شما بی اثر خواهند بود؟ یا چرا وقتی نوبت به جذب ماده Xel باس ها می رسد آنها برخلاف دشمنان داخل مرحله باز هم ضد ضربه شده، باز هم حرکت کرده و به شما حمله می کنند و یا حتی سلامتی از دست رفته خودشان را بازیابی می کنند؟ همچنین برای رویارویی با باس ها، با توجه به کمبود منابع جان و بازیابی سلامتی و همچنین با در نظر گرفتن حملات قدرتمند آنها، حتما می بایست آیتم های بازیابی سلامتی AcXel Recover (که با جمع آوری Xelآبی به شما داده می شوند) را داشته باشید وگرنه شانس چندانی نخواهید داشت.

با نابودی باس ها شما می توانید قدرت های آنها را بدست آورید که هر کدام از این قدرت ها نقطه ضعف یک باس دیگر هستند. ولی دو مشکل اساسی در مورد آنها وجود دارد. اولا بعضی از این قدرت ها در مبارزه با دشمنان حتی ضعیف تر از سلاح اصلی Beck به نظر می رسند و استفاده از سلاح اصلی Beck برای نابود کردن سریع تر آنها به صرفه تر است. دوما سیستم سوییچ کردن بین این قدرت ها به صورتی Realtime انجام می شود و خواستار دقت برای انتخاب قدرت مربوطه است که مخصوصا انجام این کار را در حین باس فایت ها و برای پیدا کردن نقطه ضعفشان بسیار سخت می کند. البته امکان اختصاص دادن سه قدرت به سه کلید خاص (کلید های Y، آنالوگ راست و آنالوگ چپ روی کنترلر Xbox 360) وجود دارد که روند انتخاب قدرت را بسیار ساده تر می کند ولی در کمال ناباوری این قابلیت در بعضی مواقع دچار باگ شده و توانایی هایتان را به درستی در دسترستان قرار نمی دهد که مجبورتان می کند در هنگام مبارزه از روش اصلیاستفاده کنید.

(image)

“از حق نگذریم گیم پلی بازی در بعضی مواقع واقعا لذت بخش می شود. ولی حیف که سایر بخش های بازی دست به دست هم می دهند تا همان خوشی موقت را هم برایتان زهرمار کنند!”

مایه تاسف است که بازی به چنین وضعی دچار شده است؛ چون با وجود تمام مشکلات فوق، بازی حس آشنایی دارد. این بازی بیشتر ویژگی های سری ای که طرفدارانش این همه سال منتظر نسخه جدید آن بودند و نادیده گرفته شدند را داراست و می تواند باز هم با داشتن این حجم از مشکلات، عده زیادی از آنها را (از جمله خود من) تا حدودی و برای مدتیراضی کند. در هنگامی که مشکلات پرتعداد، خودشان را نشان نداده اند، روند بازی به شدت جذاب و هیجان انگیز دنبال می شود. ولی متاسفانه وقتی که با مشکلات آن و موانع پلتفرمینگ و مبارزات فوق العاده سختش روبرو می شوید، همان لذت نیز بلافاصله جای خودش را به نارضایتی و زجر می دهد و محال است که فکر رها کردن بازی به سرتان نزند.

 (image)

نکات مثبت:

گیم پلی تقریبا مشابه با سری مگامن

مکانیک نوآورانه AcXeleration

اشاره ها و جوک های جالب بعضی شخصیت ها

مکان تغییر تعداد جان های اضافه

مکانیک جالب ایجاد میانبر برای قدرت ها

نکات منفی

گیم پلی سخت و طاقت فرسا به خاطر طراحی نامناسب مراحل

نبود راهنمایی های ضروری

مشکلات متعدد داستانی

صداگذاری نامناسب برای بیشتر شخصیت ها

DLC روز اول؟!

باگ های به شدت آزار دهنده

سخن آخر

برخلاف ادعای بعضی از منتقدان و یوتیوبر های مثلا کارکشته(!) Mighty No.9 بازی افتضاحی نیست بلکه با اشتباهاتی که سازندگان انجام داده اند (مثل تمرکز روی بخش آنلاین، برنامه ریزی برای ساخت مجموعه تلویزیونی و…)،در کمال تاسف به یک بازی متوسط تبدیل شده است. شاید اگر سازندگان به جای وقت گذاشتن و تخصیص بودجه روی کارهای جانبی بر روی خود بازی تمرکز می کردند، خروجی ای بهتر از این را شاهد بودیم. انجام این بازی به همه افراد توصیه نمی شود چون مشکلات اشاره شده و همچنین درجه سختی بالای موانع پلتفرمینگ و مبارزات، به راحتی می تواند هر کسی را از ادامه دادن آن منصرف کند. ولی اگر از طرفداران سرسخت مگامن هستید و می توانید با مشکلات بازی کنار بیایید، کماکان می تواند گزینه لذت بخشی برای شما باشد.

نقد و بررسی Mighty No. 9

پیش نمایشی بر Mighty No. 9

پیش نمایشی بر Mighty No. 9

“به قلم پرهام آقاخانی”

حدود 10 سال از آخرین باری که مگامن را دیدیم می گذرد و قاعدتا خیلی ها دلشان برای این سری و مراحل و باس های نفس گیرش تنگ شده است. در طول این سالها، کپکام نشان داد که انگار علاقه چندانی به ساخت نسخه جدیدی از این سری (سری اصلی) و یا حتی ریمستر کردن آن ندارد و برای همین بود که زمانی که “کیجی اینافونه” (خالق مگامن) از پروژه جدیدش به نام Mighty No.9 که دنباله ای معنوی بر سری مگامن بود رونمایی کرد، خیلی ها در سراسر جهان به وجد آمدند و پروژه کیک استارتر بازی در مدت کوتاهی به موفقیت رسید. حالا بهتر است ببینیم که آیا این بازی جدید می تواند جای خالی یکی از برترین شخصیت های دنیای گیمینگ را برای ما پر کند یا نه.

داستان بازی در سال 2099 شروع می شود. جهان در دوره ای قرار گرفته که روبات ها همه گیر شده اند و نه تنها از آنها برای کار، بلکه برای سرگرمی نیز استفاده می شود. این سرگرمی از این قرار است که قدرتمند ترین روبات ها در یک مکان بسیار پرطرفدار با نام Battle Colosseum و جلوی چشمان انسانها با هم درگیر می شوند. یک گروه خاص از روبات ها با نام Mighty Numbers که توسط Dr.White ساخته شده اند، همواره در این مسابقات جزو بهترین ها قرار می گیرند که قهرمان اصلی بازی یعنی Beck نیز عضوی از آنهاست. Beck با این که توانایی Dash دارد ولی به دلیل این که (همانند Megaman X) از خصوصیات انسانی بهره مند است، تنها روباتی است که در حین نبرد می ترسد و چون توانایی هایش به حس هایش بستگی دارد، در طول نبرد بارها از کار افتاده و کار را برای سایر گروه سخت تر می کند.

در جریان یکی از مسابقات، انتشار یک ویروس کامپیوتری (چیزی مشابه ویروس Maverick) توسط یک محقق با نام Dr.Blackwell باعث می شود تا تمام روبات ها و مخصوصا گروه Mighty Numbers به جز Beck آلوده شده و تحت کنترل او، دست به تخریب و نابودی انسانها بزنند. حالا وظیفه Beck این است که با کمک Dr.White، همراهش به نام Call و رهبر گروه به نام Dr.Sanda، به مبارزه با تمام روبات های آلوده شده رفته و جهان را نجات دهد.

اینجاست که شما کنترل Beck را به دست می گیرید و وارد دنیای بازی می شوید. انتخاب مراحل بازی دقیقا همانند سری مگامن است؛ یعنی آزاد هستید تا هر مرحله ای را که خواستید امتحان کنید و از این لحاظ اجباری در کار نیست. در طول بازی شما با یک مرحله مقدماتی/آموزشی، 8 مرحله اصلی که هر کدام در انتها به مبارزه با یکی از اعضای Mighty Numbers ختم می شوند و یک مرحله برای باس فایت نهایی سروکار دارید. البته بعید نیست که همانند تعدادی از نسخه های سری مگامن، با افزایش ناگهانی تعداد مراحل در بخشی از بازی (مخصوصا بعد از شکست تمام 8 باس ابتدایی) روبرو شویم.

“مثل این که قرار است درست همانند سری مگامن با مراحلی بسیار چالش برانگیز روبرو شویم.”

برای پیشروی در بازی، Beck به چندین توانایی مختلف دسترسی دارد. او می تواند بپرد، بدود، شلیک کند و با بدست آوردن توانایی ها و سلاح های دشمنان، از آنها استفاده کند که انتخاب هر کدام از آنها باعث تغییر شکل و ایجاد تغییرات ظاهری در Beck می شود. علاوه بر موارد فوق، بازی از دو ویژگی جدید و نوآورانه بهره می برد. ویژگی اول این است که باس های شکست خورده همچنان در جریان بازی حضور خواهند داشت و در بعضی مراحل به کمک شما می آیند. دومین ویژگی، قابلیت Absorption Dash است که باعث چالش برانگیزتر شدن گیم پلی شده است. در بازی ماده ای با نام Xel وجود دارد که اساس کارکرد روبات های داخل بازی است و توسط Dr.Blackwell ابداع شده است.

Beck برای نابود کردن روبات ها می بایست ابتدا به آنها ضربه بزند تا رنگشان تغییر کرده و هاله رنگی ای نیز در اطرافشان پدیدار شود و سپس با انجام حرکت Dash، ماده Xel آنها را جذب کرده و نابودشان کند (این مسئله در مورد باس ها هم صدق می کند). نکته جالب اینجاست که 4 نوع Xel متفاوت با رنگ های مختلف (آبی، سبز، قرمز و زرد) وجود دارد که با جذب آنها و رسیدن آنها به یک حد خاص، توانایی های خاصی به Beck داده می شود. برای مثال با جمع آوری Xel آبی یک کپسول پر کننده جان به شما داده می شود، Xel قرمز باعث قدرتمند تر شدن شلیک های سلاح شما می شود (مثلا شلیک هایتان از دشمنان رد می شوند)، Xel سبز باعث افزایش سرعت حرکت می شود و در نهایت Xel زرد نیز باعث افزایش مقدار مقاومت در برابر ضربات دشمن می شود. 

“نمایی از یکی از مراحل بازی. نوار مربوط به Xel قرمز در بالای سر شخصیت و کپسول جان اضافه در زیر نوار جان قرار دارند.”

ولی برای استفاده مناسب از این توانایی ها، باید سریع باشید. با هر بار جذب ماده Xel، یک نوار دایره ای شکل در بالای سر شخصیت ظاهر شده و مدام کم می شود که نشان می دهد که چقدر دیگر ماده Xel برای فعال کردن توانایی هایتان نیاز دارید. علاوه بر مورد فوق، پس از فعال سازی قابلیت هایتان شما تنها مدت کمی برای استفاده از آنها فرصت دارید که این مسئله باعث افزایش سرعت گیم پلی می شود؛ چون مجبورید سریع باشید تا نهایت استفاده را از آنها ببرید.

البته به غیر از Beck، شخصیت دومی هم برای انجام مراحل وجود دارد که کسی نیست جز Call! این شخصیت در مراحل اصلی نقش یک Navigator (کاری که Alia، Layer و Palette در Megaman X8 برایتان انجام می دادند) را بر عهده دارد و مداوما به شما کمک رسانی می کند. اما می توان از او برای انجام بخش Co-Op Challenge به صورت آنلاین و همچنین انجام یک سری از مراحل داستانی که صد البته با مراحل اصلی تفاوت دارند، استفاده کرد. او همانند Beck قادر به جذب کردن ماده Xel نیست ولی مسافت بیشتری را با Dash طی می کند، یک سپر برای دفع Projectile های دشمنان دارد و همچنین یک Jet Boost دارد که باعث می شود به آرامی سقوط کند و یا بین چند پلتفرم به آرامی جابجا شود.

“احتمالا باید منتظر Easter Egg های فراوانی در این بازی باشیم. در این صحنه بازی PONG بازسازی شده است.”

تا اینجای کار می دانیم که باید با یک بازی خوش ساخت و چالش برانگیز سروکار داشته باشیم ولی متاسفانه حواشی این بازی کمی نگران کننده هستند. بازی تا حالا چندین بار در بعضی موارد برای رفع باگ ها تاخیر خورده و در بعضی موارد سازندگان هیچ دلیلی برای این تاخیر ها به طرفداران اعلام نکرده اند که همین مسئله باعث خشمگین شدن آنها و بالا رفتن انتظارات از بازی شده است. همچنین سازندگان بازی یعنی Comcept و Inti Creates در طی مراحل ساخت بازی در ساخت عناوین بسیاری مثل عنوان بسیار ضعیف Yaiba: Ninja Gaiden Z، Red Ash، Azure Striker Gunvolt، ReCore و غیره همکاری داشته اند که این مسئله نگرانی های بسیاری مبنی بر کم شدن توجه سازندگان به این بازی ایجاد کرده است.

در هر صورت نمی توان اکنون در مورد موفقیت یا شکست خوردن بازی نظری داد. اگر همه چیز به خوبی پیش برود و مشکلی پیش نیاید، می توانیم به زودی شاهد یک بازی هیجان انگیز و نفس گیر از خالق مگامن باشیم و امیدوار باشیم که موفقیت این بازی باعث بازگشت دوباره مگامن به دنیای گیمینگ شود. Mighty No.9 در 21 ژوئن 2016 (1 تیرماه) در آمریکا و آسیا، و 25 ژوئن 2016 (5 تیرماه) در سایر نقاط جهان توسط شرکت Deep Silver بر روی PC، پلی استیشن 3، پلی استیشن 4، پلی استیشن ویتا، اکس باکس 360، اکس ‌باکس وان، WiiU و 3DS منتشر خواهد شد.

پیش نمایشی بر Mighty No. 9

(image)

پیش نمایشی بر Mighty No. 9

“به قلم پرهام آقاخانی”

حدود 10 سال از آخرین باری که مگامن را دیدیم می گذرد و قاعدتا خیلی ها دلشان برای این سری و مراحل و باس های نفس گیرش تنگ شده است. در طول این سالها، کپکام نشان داد که انگار علاقه چندانی به ساخت نسخه جدیدی از این سری (سری اصلی) و یا حتی ریمستر کردن آن ندارد و برای همین بود که زمانی که “کیجی اینافونه” (خالق مگامن) از پروژه جدیدش به نام Mighty No.9 که دنباله ای معنوی بر سری مگامن بود رونمایی کرد، خیلی ها در سراسر جهان به وجد آمدند و پروژه کیک استارتر بازی در مدت کوتاهی به موفقیت رسید. حالا بهتر است ببینیم که آیا این بازی جدید می تواند جای خالی یکی از برترین شخصیت های دنیای گیمینگ را برای ما پر کند یا نه.

(image)

داستان بازی در سال 2099 شروع می شود. جهان در دوره ای قرار گرفته که روبات ها همه گیر شده اند و نه تنها از آنها برای کار، بلکه برای سرگرمی نیز استفاده می شود. این سرگرمی از این قرار است که قدرتمند ترین روبات ها در یک مکان بسیار پرطرفدار با نام Battle Colosseum و جلوی چشمان انسانها با هم درگیر می شوند. یک گروه خاص از روبات ها با نام Mighty Numbers که توسط Dr.White ساخته شده اند، همواره در این مسابقات جزو بهترین ها قرار می گیرند که قهرمان اصلی بازی یعنی Beck نیز عضوی از آنهاست. Beck با این که توانایی Dash دارد ولی به دلیل این که (همانند Megaman X) از خصوصیات انسانی بهره مند است، تنها روباتی است که در حین نبرد می ترسد و چون توانایی هایش به حس هایش بستگی دارد، در طول نبرد بارها از کار افتاده و کار را برای سایر گروه سخت تر می کند.

در جریان یکی از مسابقات، انتشار یک ویروس کامپیوتری (چیزی مشابه ویروس Maverick) توسط یک محقق با نام Dr.Blackwell باعث می شود تا تمام روبات ها و مخصوصا گروه Mighty Numbers به جز Beck آلوده شده و تحت کنترل او، دست به تخریب و نابودی انسانها بزنند. حالا وظیفه Beck این است که با کمک Dr.White، همراهش به نام Call و رهبر گروه به نام Dr.Sanda، به مبارزه با تمام روبات های آلوده شده رفته و جهان را نجات دهد.

اینجاست که شما کنترل Beck را به دست می گیرید و وارد دنیای بازی می شوید. انتخاب مراحل بازی دقیقا همانند سری مگامن است؛ یعنی آزاد هستید تا هر مرحله ای را که خواستید امتحان کنید و از این لحاظ اجباری در کار نیست. در طول بازی شما با یک مرحله مقدماتی/آموزشی، 8 مرحله اصلی که هر کدام در انتها به مبارزه با یکی از اعضای Mighty Numbers ختم می شوند و یک مرحله برای باس فایت نهایی سروکار دارید. البته بعید نیست که همانند تعدادی از نسخه های سری مگامن، با افزایش ناگهانی تعداد مراحل در بخشی از بازی (مخصوصا بعد از شکست تمام 8 باس ابتدایی) روبرو شویم.

(image)

“مثل این که قرار است درست همانند سری مگامن با مراحلی بسیار چالش برانگیز روبرو شویم.”

برای پیشروی در بازی، Beck به چندین توانایی مختلف دسترسی دارد. او می تواند بپرد، بدود، شلیک کند و با بدست آوردن توانایی ها و سلاح های دشمنان، از آنها استفاده کند که انتخاب هر کدام از آنها باعث تغییر شکل و ایجاد تغییرات ظاهری در Beck می شود. علاوه بر موارد فوق، بازی از دو ویژگی جدید و نوآورانه بهره می برد. ویژگی اول این است که باس های شکست خورده همچنان در جریان بازی حضور خواهند داشت و در بعضی مراحل به کمک شما می آیند. دومین ویژگی، قابلیت Absorption Dash است که باعث چالش برانگیزتر شدن گیم پلی شده است. در بازی ماده ای با نام Xel وجود دارد که اساس کارکرد روبات های داخل بازی است و توسط Dr.Blackwell ابداع شده است.

Beck برای نابود کردن روبات ها می بایست ابتدا به آنها ضربه بزند تا رنگشان تغییر کرده و هاله رنگی ای نیز در اطرافشان پدیدار شود و سپس با انجام حرکت Dash، ماده Xel آنها را جذب کرده و نابودشان کند (این مسئله در مورد باس ها هم صدق می کند). نکته جالب اینجاست که 4 نوع Xel متفاوت با رنگ های مختلف (آبی، سبز، قرمز و زرد) وجود دارد که با جذب آنها و رسیدن آنها به یک حد خاص، توانایی های خاصی به Beck داده می شود. برای مثال با جمع آوری Xel آبی یک کپسول پر کننده جان به شما داده می شود، Xel قرمز باعث قدرتمند تر شدن شلیک های سلاح شما می شود (مثلا شلیک هایتان از دشمنان رد می شوند)، Xel سبز باعث افزایش سرعت حرکت می شود و در نهایت Xel زرد نیز باعث افزایش مقدار مقاومت در برابر ضربات دشمن می شود. 

(image)

“نمایی از یکی از مراحل بازی. نوار مربوط به Xel قرمز در بالای سر شخصیت و کپسول جان اضافه در زیر نوار جان قرار دارند.”

ولی برای استفاده مناسب از این توانایی ها، باید سریع باشید. با هر بار جذب ماده Xel، یک نوار دایره ای شکل در بالای سر شخصیت ظاهر شده و مدام کم می شود که نشان می دهد که چقدر دیگر ماده Xel برای فعال کردن توانایی هایتان نیاز دارید. علاوه بر مورد فوق، پس از فعال سازی قابلیت هایتان شما تنها مدت کمی برای استفاده از آنها فرصت دارید که این مسئله باعث افزایش سرعت گیم پلی می شود؛ چون مجبورید سریع باشید تا نهایت استفاده را از آنها ببرید.

البته به غیر از Beck، شخصیت دومی هم برای انجام مراحل وجود دارد که کسی نیست جز Call! این شخصیت در مراحل اصلی نقش یک Navigator (کاری که Alia، Layer و Palette در Megaman X8 برایتان انجام می دادند) را بر عهده دارد و مداوما به شما کمک رسانی می کند. اما می توان از او برای انجام بخش Co-Op Challenge به صورت آنلاین و همچنین انجام یک سری از مراحل داستانی که صد البته با مراحل اصلی تفاوت دارند، استفاده کرد. او همانند Beck قادر به جذب کردن ماده Xel نیست ولی مسافت بیشتری را با Dash طی می کند، یک سپر برای دفع Projectile های دشمنان دارد و همچنین یک Jet Boost دارد که باعث می شود به آرامی سقوط کند و یا بین چند پلتفرم به آرامی جابجا شود.

(image)

“احتمالا باید منتظر Easter Egg های فراوانی در این بازی باشیم. در این صحنه بازی PONG بازسازی شده است.”

تا اینجای کار می دانیم که باید با یک بازی خوش ساخت و چالش برانگیز سروکار داشته باشیم ولی متاسفانه حواشی این بازی کمی نگران کننده هستند. بازی تا حالا چندین بار در بعضی موارد برای رفع باگ ها تاخیر خورده و در بعضی موارد سازندگان هیچ دلیلی برای این تاخیر ها به طرفداران اعلام نکرده اند که همین مسئله باعث خشمگین شدن آنها و بالا رفتن انتظارات از بازی شده است. همچنین سازندگان بازی یعنی Comcept و Inti Creates در طی مراحل ساخت بازی در ساخت عناوین بسیاری مثل عنوان بسیار ضعیف Yaiba: Ninja Gaiden Z، Red Ash، Azure Striker Gunvolt، ReCore و غیره همکاری داشته اند که این مسئله نگرانی های بسیاری مبنی بر کم شدن توجه سازندگان به این بازی ایجاد کرده است.

(image)

در هر صورت نمی توان اکنون در مورد موفقیت یا شکست خوردن بازی نظری داد. اگر همه چیز به خوبی پیش برود و مشکلی پیش نیاید، می توانیم به زودی شاهد یک بازی هیجان انگیز و نفس گیر از خالق مگامن باشیم و امیدوار باشیم که موفقیت این بازی باعث بازگشت دوباره مگامن به دنیای گیمینگ شود. Mighty No.9 در 21 ژوئن 2016 (1 تیرماه) در آمریکا و آسیا، و 25 ژوئن 2016 (5 تیرماه) در سایر نقاط جهان توسط شرکت Deep Silver بر روی PC، پلی استیشن 3، پلی استیشن 4، پلی استیشن ویتا، اکس باکس 360، اکس ‌باکس وان، WiiU و 3DS منتشر خواهد شد.

پیش نمایشی بر Mighty No. 9