Tagپژوهشگران شدند

پژوهشگران موفق به خاموش کردن احساس ترس در موش ها شدند

پژوهشگران موفق به خاموش کردن احساس ترس در موش ها شدند

دانشمندان حالا می دانند که چطور باید ترس را از شما دور کنند؛ دست کم فعلا موفق شده اند این کار را روی موش ها انجام دهند. با خاموش کردن یکی از مسیرهای عصبی منتهی به مغز، موش ها دیگر قادر به یادآوری احساس ترس نبودند و مشابه همین کار را می توان احتمالا با انسان انجام داد تا بیماران مبتلا به استرس و PTSD را درمان کرد.

دانشمندان ابتدا موش ها را تمرین دادند تا از واقعه خاصی بترسند و شرایط برای شان مرتبا تکرار شد. شرطی کردن موش ها نسبت به این احساس سبب شد تا بخشی از نورون های مغزی مرتبط با حس ترس در آن ها تقویت شود. بنابراین آن ها به این فکر افتادند که چه می شود اگر این نورون ها را خاموش کنیم؟

اتفاقی که رخ داد جالب توجه بود. موش ها دیگر از شرایط پیشین نمی ترسیدند. اما باید یک مسئله ای را توجه داشت. ترس و وحشت بخشی از بقای موجودات زنده را سبب شده. برای مثال موجودات زنده از شرایط افراطی مثل اجسام فوق العاده داغ دوری می کنند و می دانند که این جسم می تواند برای شان آسیب پذیر باشد. اگر چنین حس ترسی وجود نداشته باشد، امکان آسیب رسیدن نیز بالا می رود.

به گفته سازمان های آمریکایی، 18 درصد از مردم این کشور به اضطراب شدید و 8 درصد به PTSD یا دچار هستند. اگر بتوان به طریقی مسیرهای ایجاد کننده حس ترس را در آن ها خاموش کرد، این احتمال وجود دارد که بیماری شان نیز تا حدودی از طریق فیزیولوژیکی قابل درمان شود.

البته این پژوهش در مراحل اولیه خود به سر می برد و هنوز روی موش هم به طور کامل جواب نداده. به طوری که تیم محققین موفق به خاموش کردن کامل مسیر و پاک کردن خاطرات نشده اند، بلکه آن ها را به صورت موقت از ذهن برداشته تا در آن لحظه، موش احساس ترس را نداشته باشد.

The post appeared first on .

پژوهشگران موفق به خاموش کردن احساس ترس در موش ها شدند

دانشمندان حالا می دانند که چطور باید ترس را از شما دور کنند؛ دست کم فعلا موفق شده اند این کار را روی موش ها انجام دهند. با خاموش کردن یکی از مسیرهای عصبی منتهی به مغز، موش ها دیگر قادر به یادآوری احساس ترس نبودند و مشابه همین کار را می توان احتمالا با انسان انجام داد تا بیماران مبتلا به استرس و PTSD را درمان کرد.

دانشمندان ابتدا موش ها را تمرین دادند تا از واقعه خاصی بترسند و شرایط برای شان مرتبا تکرار شد. شرطی کردن موش ها نسبت به این احساس سبب شد تا بخشی از نورون های مغزی مرتبط با حس ترس در آن ها تقویت شود. بنابراین آن ها به این فکر افتادند که چه می شود اگر این نورون ها را خاموش کنیم؟

اتفاقی که رخ داد جالب توجه بود. موش ها دیگر از شرایط پیشین نمی ترسیدند. اما باید یک مسئله ای را توجه داشت. ترس و وحشت بخشی از بقای موجودات زنده را سبب شده. برای مثال موجودات زنده از شرایط افراطی مثل اجسام فوق العاده داغ دوری می کنند و می دانند که این جسم می تواند برای شان آسیب پذیر باشد. اگر چنین حس ترسی وجود نداشته باشد، امکان آسیب رسیدن نیز بالا می رود.

به گفته سازمان های آمریکایی، 18 درصد از مردم این کشور به اضطراب شدید و 8 درصد به PTSD یا دچار هستند. اگر بتوان به طریقی مسیرهای ایجاد کننده حس ترس را در آن ها خاموش کرد، این احتمال وجود دارد که بیماری شان نیز تا حدودی از طریق فیزیولوژیکی قابل درمان شود.

البته این پژوهش در مراحل اولیه خود به سر می برد و هنوز روی موش هم به طور کامل جواب نداده. به طوری که تیم محققین موفق به خاموش کردن کامل مسیر و پاک کردن خاطرات نشده اند، بلکه آن ها را به صورت موقت از ذهن برداشته تا در آن لحظه، موش احساس ترس را نداشته باشد.

The post appeared first on .

پژوهشگران موفق به خاموش کردن احساس ترس در موش ها شدند

پژوهشگران موفق به بازیابی بینایی در موش های آزمایشگاهی شدند

پژوهشگران موفق به بازیابی بینایی در موش های آزمایشگاهی شدند

تیمی از محققین کالیفرنیایی، با جمع آوری تعدادی موش نابینا و انجام آزمایش های متعدد روی آن ها موفق شدند تا بخشی از بینایی را به موش ها باز گردانند. این اولین بار است که انسان موفق شده بخش های مهمی از بینایی را در پستانداران بازیابد.

نابینایی تدریجی، گلوکوم یا آب سیاه، تقریبا 70 میلیون انسان را در سراسر جهان تحت تاثیر خود قرار داده و در حال حاضر درمانی برای آن نیست. افرادی که به آب سیاه دچار می شوند، سلول های عصبی بینایی شان دچار مشکل شده و آکسون سلول های گانگلیونی شبکیه شان آسیب دیده است.

به طور کلی، سلول های گانگلیونی آنچه که ما می بینیم را پردازش کرده و عهده دار ارسال تصاویر به مغز هستند. حالا به آکسون آن ها فکر کنید که می تواند چندین سانتی متر طول داشته و همانند سیم، چشم و مغز را به یکدیگر متصل کرده باشد. متاسفانه پس از آسیب رسیدن، این آکسون ها در انسان بالغ ترمیم نمی شوند، بنابراین محققین راهی پیدا کردند تا رشد دوباره آن را سبب شوند.

برای انجام این کار، دو تکنیک به کار گرفته شد. در آزمایش اول، پژوهشگران چشم سالم موش را پوشانده و چشم نسبتا نابینا را در برابر «تحریک بصری با کنتراست بالا» قرار دادند که مرتبا تصاویر با رنگ های متفاوت مشکی و سفید را نشان می داد.

سپس در آزمایش دوم، با تزریق مواد شیمیایی، مسیر mTOR که رشد را در سلول های گانگلیون سبب می شود فعال کردند.

با ترکیب هر دو آزمایش، محققات موفق شدند تا بخش قابل توجهی از آکسون ها را طی 3 هفته رشد دهند. پس از این مدت، زمانی که تصویر حلقه ای در حال بزرگ شدن (مانند پرنده ای که در حال نزدیک شدن است) به موش ها نشان داده شد، آن هم زمانی که چشم سالم بسته بود، موش ها فرار می کردند که این یعنی بینایی شان بازگشته.

با این حال، زمان زیادی لازم است تا پژوهش روی موش ها کامل شود. پس از آن می توان امیدوار بود که آزمایش آن ها روی انسان نیز قابل انجام باشد.

The post appeared first on .

پژوهشگران موفق به بازیابی بینایی در موش های آزمایشگاهی شدند

تیمی از محققین کالیفرنیایی، با جمع آوری تعدادی موش نابینا و انجام آزمایش های متعدد روی آن ها موفق شدند تا بخشی از بینایی را به موش ها باز گردانند. این اولین بار است که انسان موفق شده بخش های مهمی از بینایی را در پستانداران بازیابد.

نابینایی تدریجی، گلوکوم یا آب سیاه، تقریبا 70 میلیون انسان را در سراسر جهان تحت تاثیر خود قرار داده و در حال حاضر درمانی برای آن نیست. افرادی که به آب سیاه دچار می شوند، سلول های عصبی بینایی شان دچار مشکل شده و آکسون سلول های گانگلیونی شبکیه شان آسیب دیده است.

به طور کلی، سلول های گانگلیونی آنچه که ما می بینیم را پردازش کرده و عهده دار ارسال تصاویر به مغز هستند. حالا به آکسون آن ها فکر کنید که می تواند چندین سانتی متر طول داشته و همانند سیم، چشم و مغز را به یکدیگر متصل کرده باشد. متاسفانه پس از آسیب رسیدن، این آکسون ها در انسان بالغ ترمیم نمی شوند، بنابراین محققین راهی پیدا کردند تا رشد دوباره آن را سبب شوند.

برای انجام این کار، دو تکنیک به کار گرفته شد. در آزمایش اول، پژوهشگران چشم سالم موش را پوشانده و چشم نسبتا نابینا را در برابر «تحریک بصری با کنتراست بالا» قرار دادند که مرتبا تصاویر با رنگ های متفاوت مشکی و سفید را نشان می داد.

سپس در آزمایش دوم، با تزریق مواد شیمیایی، مسیر mTOR که رشد را در سلول های گانگلیون سبب می شود فعال کردند.

با ترکیب هر دو آزمایش، محققات موفق شدند تا بخش قابل توجهی از آکسون ها را طی 3 هفته رشد دهند. پس از این مدت، زمانی که تصویر حلقه ای در حال بزرگ شدن (مانند پرنده ای که در حال نزدیک شدن است) به موش ها نشان داده شد، آن هم زمانی که چشم سالم بسته بود، موش ها فرار می کردند که این یعنی بینایی شان بازگشته.

با این حال، زمان زیادی لازم است تا پژوهش روی موش ها کامل شود. پس از آن می توان امیدوار بود که آزمایش آن ها روی انسان نیز قابل انجام باشد.

The post appeared first on .

پژوهشگران موفق به بازیابی بینایی در موش های آزمایشگاهی شدند