بازی آزاد

نقد و بررسی بازی Homefront The Revolution

انقلاب شکست خورده

بررسی قسمت جدید مجموعه بازی «»

هند و پاکستان سال‌هاست که روابط مثبتی در دنیای دیپلماتیک ندارند. ارتباط درستی با یکدیگر ندارند و معمولا ترجیه می‌دهند، مبادلاتی اقتصادی میانشان رخ ندهد. پاکستان در این میان به عنوان کشوری که نسبت به رقیب خود کمتر در زمینه فناوری پیشرفت که با ظهور شرکتی در این حوزه تبدیل به قدرت جهانی می‌شوند. آنها بهترین تلفن‌ها، تبلت‌ها و کامپیوترهای ممکن را طراحی می‌کنند. هند که با چنین محصولاتی روبه‌رو می‌شود، مقاومت نکرده و خرید خود از پاکستان را شروع می‌کند. در ادامه شرکت مورد نظر تولیدات خود را وارد فضای نظامی‌کرده و هند که دیگر نیازمند تکنولوژی‌های جدید است،‌ پاکستان را به عنوان کشوری مناسب برای خرید می‌بیند. سال‌ها می‌گذرد و بدهی هند به پاکستان برای خرید اسلحه و تکنولوژی به قدری افزایش پیدا می‌کند که مسئولین این کشور دیگر قابلیت پرداختش را ندارند. پاکستانی‌ها در تمام تولیدات خود یک «درب پشتی» (Backdoor) قرار داده و از طریق آن می‌توانند به تمام تولیدات خود که در هند مورد استفاده قرار می‌گیرد، نفوذ کنند. پاکستانی‌ها از این موضوع استفاده کرده و با غیرفعال کردن جنگ‌افزارهای هندی به کشور آنها حمله کرده و کنترل را به دست می‌گیرند. برای اینکه داستان «هوم‌فرانت» جدید را متوجه شوید، نام هند و پاکستان را به ترتیب با آمریکا و کره شمالی تغییر دهید. می‌دانیم که احمقانه به نظر می‌رسد، اما چه کار باید کرد؟ سازندگان بازی تصمیم گرفته‌اند که داستان بی منطق قسمت اول را بهبود دهند و آن را با نسخه‌ای احمقانه تر از پیش جایگزین کرده‌اند. سازندگان این بازی در استودیوی Dambuster به نوعی مخاطب خود را احمق فرض کرده و به‌ این نکته توجه نکرده‌اند که در دنیای امروز که مخاطبان گیم از تمام اتفاقات فناوری با خبرند، مطمئنا نمی‌توانند ساختار داستان هوم‌فرانت را قبول کنند. کشوری پیشرفته همچون آمریکا به یکباره تصمیم گرفته که هیچ کدام از جنگ افزارهای خود را بدون هیچ بررسی از دشمن قدیمی‌خود کره شمالی خریداری کند و از طرفی کره شمالی با فضایی بسته توانسته به چنین فناوری‌های روزی دست پیدا کند؟ همان قدر که داستان هوم‌فرانت ضعیف است، سعی شده تا به شکل احمقانه‌ای شروع شود و سازندگان بازی به خوبی توانسته‌اند این کار را انجام دهند.

آرزو کن، آرزویی کوچک

بلندپروازی را شاید بتوان بلای جان استودیوی Dambuster دانست. آنها به جای استفاده از داستانی ساده و مشخص به دنبال نسخه پیچیده تر همان کلیشه همیشگی حمله آمریکا رفته‌اند و از سویی برای طراحی گیم پلی هوم‌فرانت بازهم بلندپروازی کرده و شکست خورده‌اند. اگر تمامی‌ بخش‌های بازی را بررسی کنید، متوجه می‌شوید که از لحاظ قابلیت و جزییات موجود در ساختار اصلی بازی، هوم‌فرانت شاید یکی از غنی‌ترین بازی‌های یک دهه اخیر باشد. ساز و کار همان چیزی است که در دیگر بازی‌های شوتر با دنیایی آزادانه دیده‌ایم. چیزی که یوبی‌سافت و فارکرای آن را شروع کرده و به تکامل رساندند، در هوم‌فرانت وارد فاز کاملا جدیدی شده. گیمر ماموریت‌های مختلف را دریافت کرده، آنها را انجام داده و امتیاز دریافت می‌کند. با امتیازهای دریافت شده، شخصیت خود را ارتقا می‌دهد، اسلحه می‌خرد و بخش‌های مختلف لباس شخصیت تا جزییات گجت‌ها را ارتقا می‌دهد. ارتقای اسلحه‌ای که در این بازی به نمایش در می‌آید، شاید یکی از پیشرفته‌ترین نمونه‌هایی باشد که تاکنون در بازی‌هایی با این سیاق مورد استفاده قرار گرفته است. در کنار جزییات همیشگی اسلحه‌ها تغییر می‌کنند، در هوم‌فرانت شاهد این هستیم که گیمر می‌تواند با نگه داشتن پایه اصلی اسلحه آن را به شکل قابل توجهی از لحاظ کارایی تغییر دهد. به طور مثال کلت کمری را در نظر بگیرید که پایه اصلی خود را نگه داشته و می‌تواند در ادامه به یک مسلسل با برد کم تبدیل شود. نکته قابل توجه‌ این است که مسلسل مورد نظر خود به صورت جداگانه ارتقا پیدا می‌کند. جدای از اسلحه‌ها، هوم‌فرانت مجموعه‌ای از گجت‌ها را در اختیار گیمر قرار می‌دهد که با استفاده از آنها می‌توان مراحل را به شکل ساده تری پشت سر گذاشت. این گجت‌ها نیز به صورت جداگانه قابلیت ارتقا را در اختیار دارند. تا اینجای کار همه چیز مناسب است. با بازی روبه‌رو هستیم که گیمر را در دنیایی بزرگ قرار داده، قابلیت‌های بسیاری را در زمینه نقش آفرینی به او می‌دهد و از لحاظ تنوع مراحل نیز استاندارد است. شاید تعداد زیادی از کسانی که نسخه جدید هوم‌فرانت را تجربه کرده‌اند، با هیچ کدام از بخش‌های توضیح داده شده، روبه‌رو نشده باشند. بازی از لحاظ فنی به قدری مشکل دارد که عملا تجربه آن غیرممکن یا بهتر است بگوییم عذاب آور است. از همان ثانیه اول متوجه می‌شوید که تمامی‌ المان‌های مناسب برای تبدیل شدن ساخته Dambuster به یک محصول خوب، فراهم است اما هیچکدام از آنها به درستی پیاده نشده اند. از شوتینگ ضعیف گرفته تا وسایل نقلیه‌ای که فیزیک مناسبی ندارند و مخاطب را بیشتر به دردسر می‌اندازند. هوم‌فرانت شاید یکی از غنی‌ترین بازی‌های حال حاضر باشد اما قربانی بلندپروازی سازندگانش شد. مطمئنا پروژه‌ای که در میانه راه تولید بارها به مشکل خورده با چنین وسعتی به سرانجام خوبی نمی‌رسد. شاید اگر تعدادی از بخش‌های بازی حذف می‌شد و در ادامه تمرکز بیشتر روی پایه و اساس کار قرار می‌گرفت، شاهد نتیجه بهتری بودیم.

زیبای آهسته

وضعیت گیم پلی به شکل بدتری در زمینه گرافیک و بخش فنی بازی تکرار می‌شود. بعد از نصب به روز رسانی که تقریبا پنج گیگابایت حجم دارد، شاید نرخ فریم بازی به چیزی حدود 20 برسد. به قدری تصویر بریده و با مشکل به نمایش در می‌آید که تجربه یک ساعته هوم‌فرانت عملا برای دید مخاطب مضر است. هرچه از لحاظ اجرا هو‌م‌فرانت با مشکل روبه‌رو است، صحنه‌هایی را در اختیار دارد که از دید بصری در سطح بسیار خوبی قرار می‌گیرند. با وجود استفاده از یک موتور گرافیکی قدرتمند، نسخه جدید هو‌م‌فرانت پر است از افکت‌های گرافیکی چشم نواز. حتما منتظر هستید تا این بخش هم مشکلی داشته باشد؟ بله درست فکر کردید، کافیست کمی‌به دیوار‌ها و سطوح مختلف از نزدیک نگاه کنید. بافت‌ها به یکباره آن روی خود را نشان داده و با کیفیت پایینی مواجه می‌شوید که تنها دورنمای خوبی دارند. احتمالا در نسخه قبل از عرضه‌ این بخش هم کیفیت خوبی داشته و مجبور شده‌اند، حجم آن را برای رسیدن به 20 فریم در ثانیه کاهش دهند! شاید اگر ایده‌های گیم پلی هو‌م‌فرانت را در اختیار تیم دیگری قرار می‌دادیم با نتیجه بسیار خوبی مواجه می‌شدیم اما نتیجه کار به خوبی نشان می‌دهد که Dambuster که از اعضای سابق «فیری‌رادیکال» تشکیل شده، سرنوشت خوبی ندارد و بلندپروازی برای آنها تبدیل به بزرگ‌ترین عامل شکست شده است.

نقد و بررسی بازی Homefront The Revolution

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

نقد و بررسی بازی Homefront The Revolution

انقلاب شکست خورده

بررسی قسمت جدید مجموعه بازی «»

هند و پاکستان سال‌هاست که روابط مثبتی در دنیای دیپلماتیک ندارند. ارتباط درستی با یکدیگر ندارند و معمولا ترجیه می‌دهند، مبادلاتی اقتصادی میانشان رخ ندهد. پاکستان در این میان به عنوان کشوری که نسبت به رقیب خود کمتر در زمینه فناوری پیشرفت که با ظهور شرکتی در این حوزه تبدیل به قدرت جهانی می‌شوند. آنها بهترین تلفن‌ها، تبلت‌ها و کامپیوترهای ممکن را طراحی می‌کنند. هند که با چنین محصولاتی روبه‌رو می‌شود، مقاومت نکرده و خرید خود از پاکستان را شروع می‌کند. در ادامه شرکت مورد نظر تولیدات خود را وارد فضای نظامی‌کرده و هند که دیگر نیازمند تکنولوژی‌های جدید است،‌ پاکستان را به عنوان کشوری مناسب برای خرید می‌بیند. سال‌ها می‌گذرد و بدهی هند به پاکستان برای خرید اسلحه و تکنولوژی به قدری افزایش پیدا می‌کند که مسئولین این کشور دیگر قابلیت پرداختش را ندارند. پاکستانی‌ها در تمام تولیدات خود یک «درب پشتی» (Backdoor) قرار داده و از طریق آن می‌توانند به تمام تولیدات خود که در هند مورد استفاده قرار می‌گیرد، نفوذ کنند. پاکستانی‌ها از این موضوع استفاده کرده و با غیرفعال کردن جنگ‌افزارهای هندی به کشور آنها حمله کرده و کنترل را به دست می‌گیرند. برای اینکه داستان «هوم‌فرانت» جدید را متوجه شوید، نام هند و پاکستان را به ترتیب با آمریکا و کره شمالی تغییر دهید. می‌دانیم که احمقانه به نظر می‌رسد، اما چه کار باید کرد؟ سازندگان بازی تصمیم گرفته‌اند که داستان بی منطق قسمت اول را بهبود دهند و آن را با نسخه‌ای احمقانه تر از پیش جایگزین کرده‌اند. سازندگان این بازی در استودیوی Dambuster به نوعی مخاطب خود را احمق فرض کرده و به‌ این نکته توجه نکرده‌اند که در دنیای امروز که مخاطبان گیم از تمام اتفاقات فناوری با خبرند، مطمئنا نمی‌توانند ساختار داستان هوم‌فرانت را قبول کنند. کشوری پیشرفته همچون آمریکا به یکباره تصمیم گرفته که هیچ کدام از جنگ افزارهای خود را بدون هیچ بررسی از دشمن قدیمی‌خود کره شمالی خریداری کند و از طرفی کره شمالی با فضایی بسته توانسته به چنین فناوری‌های روزی دست پیدا کند؟ همان قدر که داستان هوم‌فرانت ضعیف است، سعی شده تا به شکل احمقانه‌ای شروع شود و سازندگان بازی به خوبی توانسته‌اند این کار را انجام دهند.

آرزو کن، آرزویی کوچک

بلندپروازی را شاید بتوان بلای جان استودیوی Dambuster دانست. آنها به جای استفاده از داستانی ساده و مشخص به دنبال نسخه پیچیده تر همان کلیشه همیشگی حمله آمریکا رفته‌اند و از سویی برای طراحی گیم پلی هوم‌فرانت بازهم بلندپروازی کرده و شکست خورده‌اند. اگر تمامی‌ بخش‌های بازی را بررسی کنید، متوجه می‌شوید که از لحاظ قابلیت و جزییات موجود در ساختار اصلی بازی، هوم‌فرانت شاید یکی از غنی‌ترین بازی‌های یک دهه اخیر باشد. ساز و کار همان چیزی است که در دیگر بازی‌های شوتر با دنیایی آزادانه دیده‌ایم. چیزی که یوبی‌سافت و فارکرای آن را شروع کرده و به تکامل رساندند، در هوم‌فرانت وارد فاز کاملا جدیدی شده. گیمر ماموریت‌های مختلف را دریافت کرده، آنها را انجام داده و امتیاز دریافت می‌کند. با امتیازهای دریافت شده، شخصیت خود را ارتقا می‌دهد، اسلحه می‌خرد و بخش‌های مختلف لباس شخصیت تا جزییات گجت‌ها را ارتقا می‌دهد. ارتقای اسلحه‌ای که در این بازی به نمایش در می‌آید، شاید یکی از پیشرفته‌ترین نمونه‌هایی باشد که تاکنون در بازی‌هایی با این سیاق مورد استفاده قرار گرفته است. در کنار جزییات همیشگی اسلحه‌ها تغییر می‌کنند، در هوم‌فرانت شاهد این هستیم که گیمر می‌تواند با نگه داشتن پایه اصلی اسلحه آن را به شکل قابل توجهی از لحاظ کارایی تغییر دهد. به طور مثال کلت کمری را در نظر بگیرید که پایه اصلی خود را نگه داشته و می‌تواند در ادامه به یک مسلسل با برد کم تبدیل شود. نکته قابل توجه‌ این است که مسلسل مورد نظر خود به صورت جداگانه ارتقا پیدا می‌کند. جدای از اسلحه‌ها، هوم‌فرانت مجموعه‌ای از گجت‌ها را در اختیار گیمر قرار می‌دهد که با استفاده از آنها می‌توان مراحل را به شکل ساده تری پشت سر گذاشت. این گجت‌ها نیز به صورت جداگانه قابلیت ارتقا را در اختیار دارند. تا اینجای کار همه چیز مناسب است. با بازی روبه‌رو هستیم که گیمر را در دنیایی بزرگ قرار داده، قابلیت‌های بسیاری را در زمینه نقش آفرینی به او می‌دهد و از لحاظ تنوع مراحل نیز استاندارد است. شاید تعداد زیادی از کسانی که نسخه جدید هوم‌فرانت را تجربه کرده‌اند، با هیچ کدام از بخش‌های توضیح داده شده، روبه‌رو نشده باشند. بازی از لحاظ فنی به قدری مشکل دارد که عملا تجربه آن غیرممکن یا بهتر است بگوییم عذاب آور است. از همان ثانیه اول متوجه می‌شوید که تمامی‌ المان‌های مناسب برای تبدیل شدن ساخته Dambuster به یک محصول خوب، فراهم است اما هیچکدام از آنها به درستی پیاده نشده اند. از شوتینگ ضعیف گرفته تا وسایل نقلیه‌ای که فیزیک مناسبی ندارند و مخاطب را بیشتر به دردسر می‌اندازند. هوم‌فرانت شاید یکی از غنی‌ترین بازی‌های حال حاضر باشد اما قربانی بلندپروازی سازندگانش شد. مطمئنا پروژه‌ای که در میانه راه تولید بارها به مشکل خورده با چنین وسعتی به سرانجام خوبی نمی‌رسد. شاید اگر تعدادی از بخش‌های بازی حذف می‌شد و در ادامه تمرکز بیشتر روی پایه و اساس کار قرار می‌گرفت، شاهد نتیجه بهتری بودیم.

زیبای آهسته

وضعیت گیم پلی به شکل بدتری در زمینه گرافیک و بخش فنی بازی تکرار می‌شود. بعد از نصب به روز رسانی که تقریبا پنج گیگابایت حجم دارد، شاید نرخ فریم بازی به چیزی حدود 20 برسد. به قدری تصویر بریده و با مشکل به نمایش در می‌آید که تجربه یک ساعته هوم‌فرانت عملا برای دید مخاطب مضر است. هرچه از لحاظ اجرا هو‌م‌فرانت با مشکل روبه‌رو است، صحنه‌هایی را در اختیار دارد که از دید بصری در سطح بسیار خوبی قرار می‌گیرند. با وجود استفاده از یک موتور گرافیکی قدرتمند، نسخه جدید هو‌م‌فرانت پر است از افکت‌های گرافیکی چشم نواز. حتما منتظر هستید تا این بخش هم مشکلی داشته باشد؟ بله درست فکر کردید، کافیست کمی‌به دیوار‌ها و سطوح مختلف از نزدیک نگاه کنید. بافت‌ها به یکباره آن روی خود را نشان داده و با کیفیت پایینی مواجه می‌شوید که تنها دورنمای خوبی دارند. احتمالا در نسخه قبل از عرضه‌ این بخش هم کیفیت خوبی داشته و مجبور شده‌اند، حجم آن را برای رسیدن به 20 فریم در ثانیه کاهش دهند! شاید اگر ایده‌های گیم پلی هو‌م‌فرانت را در اختیار تیم دیگری قرار می‌دادیم با نتیجه بسیار خوبی مواجه می‌شدیم اما نتیجه کار به خوبی نشان می‌دهد که Dambuster که از اعضای سابق «فیری‌رادیکال» تشکیل شده، سرنوشت خوبی ندارد و بلندپروازی برای آنها تبدیل به بزرگ‌ترین عامل شکست شده است.

نقد و بررسی بازی Homefront The Revolution

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

نقد و بررسی بازی Homefront The Revolution

نقد و بررسی Homefront: The Revolution

نقد و بررسی Homefront: The Revolution

“به قلم محمدصادق تواضعی”

دیگر به نقطه ای از نسل هشتم رسیده ایم که می بایست با ترس و لرز خاصی به سمت بازی هایی که عرضه می شوند برویم. شخصا دیگر ذره ای به تریلرهای پیش از عرضه اطمینان نمی کنم، به حرف های سازندگان اطمینان نمی کنم چون براحتی ممکن یک کلاه بزرگ را بر سرمان بگذارند! هر عنوان با ظاهری خوش آب و رنگ معرفی و سپس همانند طبلی تو خالی عرضه می شوند. یادش بخیر روزی روزگاری شرکتی بود به نام THQ که عنوانی تحت نام “هوم فرانت” (Homefront) را خلق کرد. عنوان خوبی نبود ولی بد هم نبود! در سطح عناوین معمولی دنیای بازی به حساب می آمد. گذشت و این شرکت ورشکست شد و این IP پس از پاسکاری شدن بین شرکت های مختلف بالاخره به دست Deep Silver افتاد. حال “روولوشن” (The Revolution) در وضعیتی عرضه شده است که که لیست شاهکار های نسل هشتم تکمیل تر شود! شاهکارهایی که هر کدام به نحوی دهن مخاطب را باز گذاشتند!

داستان بازی در سال 2029 رخ می دهد جایی که نیرو های ارتش مردمی کره (KPA) به آمریکا و ایالت فیلادلفیا حمله و آن را تصرف کرده اند. سناریو همیشگی خیلی از عناوین! مردم در ترس و وحشت زندگی می کنند و قرار است یک ناجی به از آسمان نازل شده و همه را نجات دهد. با شروع بازی شما خود را در نقش سربازی جوان از گروه مقاومت به نام “اتان برادی” (Ethan Brady) پیدا می کنید. مقاوت نام گروهی است از مردم فیلادلفیا که تصمیم گرفته اند با ارتش مردمی کره جنگیده و آن ها را از خاکشان بیرون کنند. 

“اوج خلاقیت سازنده در خلق NPC ها”

درهنگام تجربه بازی دوست داشتم ببینم ایده داستان و روایت آن به چه شکل است، زیرا این سبک داستان ها را در عناوینی همچون “فارکرای” زیاد دیده ایم. در ابتدای بازی پایگاه شما مترو های شهر فیلادلفیاست که طراحی آن ها و حتی تونل هایی که به هر مترو ختم می شود بسیار شما را یاد عنوان “مترو” می اندازد. رفته رفته بازی حال و هوای “فارکرای” به خود می گیرد. در هر منطقه و محیط بازی یک سری پایگاه های عملیاتی دشمنان قرار داده شده است. هر کدم از این پایگاه ها مربوط به بخش های خاصی برای ارتش مردمی کره می شود. برای مثال یک پایگاه مخصوص مهمات، دیگری مخصوص ارتباطات و …. شما با گرفتن این مراکز آن ها را نصیب خود کرده و رفته رفته نیروهای مقاومت از مترو ها بیرون آمده و در سطح شهر قدم می گذارند. از این رو مردم نیز در خراب کاری های شما و اذیت کردن ارتش مردمی کره به شما کمک می کنند. 

همانطور که مشاهده می کنید ایده کلی طراحی بازی، تصرف پایگاه های کره ای و غیره ایده ای محسوب می شود که در بسیاری از بازی ها از جمله فارکرای مشاهده کرده ایم و در صورت ارائه درست می تواند موفق شود اما این ارائه مناسب در “هوم فرانت روولوشن” صورت نگرفته است و بعد از مدت کوتاهی بازی رنگ و بوی سرد و کسل کننده ای به خود می گیرد.

همچنین همانطور که در تریلرهای بازی مشخص شده بود، یکی از قابلیت های “هوم فرانت روولوشن” امکان استفاده از وسایل نقلیه در سطح شهر است. یک سری مناطق در نقشه بازی هستند که وقتی به آنجا می روید می توانید از موتورسیکلت جهت رفتن به محیط های دیگر استفاده کنید. در نگاه اول این ایده که برای یک عنوان اول شخص شوتر توانایی استفاده از وسایل نقلیه قرار داده شود، ایده جالیست ، ولی دقیقا مشکل اینجاست که طراحی محیط، لول دیزاین بازی و حتی NPC ها به قدری بی روح است که هیچ میلی به انجام مراحل یا گوش دادن به حرف آنان برای رفتن به سایر ناقط شهر ندارید. برای انجام یک سری از مراحل اصلی می توانید آن ها را به صورت مخفی کاری انجام دهید؛ از بمب های ترقه مانندی استفاده کنید که با پرتاب آن ها به یک سمت دیگر دشمن گمراه شده و با رفتن به پشت سر آن ها را Melee Attack کنید. سیستم گان پلی بازی اصلا دلچسب نیست به شخصه ترجیح میدم مدام همه دشمنان Melee Attack کنم حداقل خشونت خیلی مصنوعی مشاهده می کنم!

تا به اینجای کار و تمام این گفته ها می توانستم بازی را تحمل کنم اما کل مشکلات بازی یک سمت مشکلات فنی و گرافیکی بازی نیز یک سمت دیگر! در این چند روزه که به این بازی فکر می کنم، حس می کنم اشتباها نوشته شده موتور کرای انجین بر روی بازی استفاده شده است. جدای از طراحی بی روح و NPC های تکراری و یک سری باگ های همیشگی افت فریم بازی به قدری اعصاب خرد کن است که به هیچ وجه نمی توانید بازی با اعصابی راحت انجام دهید. 

در محیط هایی از بازی که فقط خودتان هستید اوضاع خوب است (بخوانید قابل تحمل!) ولی در ادامه با ازدحام NPC ها یا شلوغ شدن مبارزات بازی شدیدا با افت فریم مواجه می شود. همچنین در مواقع چک پوینت و یا لود شدن قسمتی از بازی و یا حتی زمانی که شما از بخش فروشگاه آیتمی را خرید کرده اید و یا … به محیط بازی بر می گردید افت فریم بازی به صفر می رسد! حالا شما حساب کنید بازی چه تعداد چک پوینت درونش دارد و در زمان هر چک پوینت باید زمانی را صرف گیر کردن بازی کنیم! در این حالت بازی فریز کرده و پس از 2-3 ثانیه همه چیز به حالت عادی بر می گردد. از دیگر شگفتی های این بخش برایم زمان بارگذاری بازی بود. مدت بارگذاری در حدی طولانی است که حتی موسیقی در حال پخش نیز به اتمام می رسد !

تنها بخشی که در “هوم فرانت روولوشن” که می تواند جذاب باشد، اسلحه ها و کاربرد هایشان است. با خرید هر اسلحه یک سری زیر مجموعه برایشان در دسترس قرار گرفته که با خرید آن ها از طریق یک سری پول مخصوص ( این پول با گرفتن مناطق عملیاتی دشمنان بدست می آید) می توانید از آنها استفاده کنید. برای مثال Assault Rifle از دو زیر مجموعه برخوردار است که در بخش شخصی سازی اسلحه که خیلی هم این بخش شبیه کرایسیس است می توانید نوع اسلحه خود را به Assault Launcher و یا Machine Gun تبدیل کنید. 

نکات مثبت

…

نکات منفی

بهینه سازی فوق العاده افتضاح و توهین آمیز

هوش مصنوعی ساده و تک بعدی

طراحی بی روح و ضعیف محیط های بازی

داستانی که هیچ چیز جدید و جذابی برای شما ندارد

طراحی NPCها در سطح بازی های دو دهه پیش است

سخن آخر:

در نهایت “هوم فرانت روولوشن” باید جایزه بگیرد! این همه مشکل در یک عنوان بی سابقست! این بازی مصداق بارز توهین به مخاطب است، شما می روید و براساس نمایش های پرزرق و برق بازی 60 دلار را صرف یک بازی می کنید و شاید تنها توقعی که در قبال این هزینه دارید، توانایی تجربه بازی است! اما شاید باورتان نشود که در برخی مقاطع بدلیل مشکلات عجیب و غریب بازی حتی شما امکان ادامه بازی را نیز ندارید!

نمی توانم درک کنم چرا عنوانی که این همه مشکل داشته عرضه شده است؟ کنسل شدن این عنوان خیلی بیشتر ارزشمند بود تا این که به این شکل با خاک یکسان شود. به هیچ وجه تجربه این عنوان را به شما پیشنهاد نمی کنم و مثل من 60 دلار از پول خود را هدر ندهید!

نقد این بازی بر مبنا نسخه Xbox One انجام شده است.

نقد و بررسی Homefront: The Revolution

(image)

نقد و بررسی Homefront: The Revolution

“به قلم محمدصادق تواضعی”

دیگر به نقطه ای از نسل هشتم رسیده ایم که می بایست با ترس و لرز خاصی به سمت بازی هایی که عرضه می شوند برویم. شخصا دیگر ذره ای به تریلرهای پیش از عرضه اطمینان نمی کنم، به حرف های سازندگان اطمینان نمی کنم چون براحتی ممکن یک کلاه بزرگ را بر سرمان بگذارند! هر عنوان با ظاهری خوش آب و رنگ معرفی و سپس همانند طبلی تو خالی عرضه می شوند. یادش بخیر روزی روزگاری شرکتی بود به نام THQ که عنوانی تحت نام “هوم فرانت” (Homefront) را خلق کرد. عنوان خوبی نبود ولی بد هم نبود! در سطح عناوین معمولی دنیای بازی به حساب می آمد. گذشت و این شرکت ورشکست شد و این IP پس از پاسکاری شدن بین شرکت های مختلف بالاخره به دست Deep Silver افتاد. حال “روولوشن” (The Revolution) در وضعیتی عرضه شده است که که لیست شاهکار های نسل هشتم تکمیل تر شود! شاهکارهایی که هر کدام به نحوی دهن مخاطب را باز گذاشتند!

داستان بازی در سال 2029 رخ می دهد جایی که نیرو های ارتش مردمی کره (KPA) به آمریکا و ایالت فیلادلفیا حمله و آن را تصرف کرده اند. سناریو همیشگی خیلی از عناوین! مردم در ترس و وحشت زندگی می کنند و قرار است یک ناجی به از آسمان نازل شده و همه را نجات دهد. با شروع بازی شما خود را در نقش سربازی جوان از گروه مقاومت به نام “اتان برادی” (Ethan Brady) پیدا می کنید. مقاوت نام گروهی است از مردم فیلادلفیا که تصمیم گرفته اند با ارتش مردمی کره جنگیده و آن ها را از خاکشان بیرون کنند. 

(image)

“اوج خلاقیت سازنده در خلق NPC ها”

درهنگام تجربه بازی دوست داشتم ببینم ایده داستان و روایت آن به چه شکل است، زیرا این سبک داستان ها را در عناوینی همچون “فارکرای” زیاد دیده ایم. در ابتدای بازی پایگاه شما مترو های شهر فیلادلفیاست که طراحی آن ها و حتی تونل هایی که به هر مترو ختم می شود بسیار شما را یاد عنوان “مترو” می اندازد. رفته رفته بازی حال و هوای “فارکرای” به خود می گیرد. در هر منطقه و محیط بازی یک سری پایگاه های عملیاتی دشمنان قرار داده شده است. هر کدم از این پایگاه ها مربوط به بخش های خاصی برای ارتش مردمی کره می شود. برای مثال یک پایگاه مخصوص مهمات، دیگری مخصوص ارتباطات و …. شما با گرفتن این مراکز آن ها را نصیب خود کرده و رفته رفته نیروهای مقاومت از مترو ها بیرون آمده و در سطح شهر قدم می گذارند. از این رو مردم نیز در خراب کاری های شما و اذیت کردن ارتش مردمی کره به شما کمک می کنند. 

همانطور که مشاهده می کنید ایده کلی طراحی بازی، تصرف پایگاه های کره ای و غیره ایده ای محسوب می شود که در بسیاری از بازی ها از جمله فارکرای مشاهده کرده ایم و در صورت ارائه درست می تواند موفق شود اما این ارائه مناسب در “هوم فرانت روولوشن” صورت نگرفته است و بعد از مدت کوتاهی بازی رنگ و بوی سرد و کسل کننده ای به خود می گیرد.

همچنین همانطور که در تریلرهای بازی مشخص شده بود، یکی از قابلیت های “هوم فرانت روولوشن” امکان استفاده از وسایل نقلیه در سطح شهر است. یک سری مناطق در نقشه بازی هستند که وقتی به آنجا می روید می توانید از موتورسیکلت جهت رفتن به محیط های دیگر استفاده کنید. در نگاه اول این ایده که برای یک عنوان اول شخص شوتر توانایی استفاده از وسایل نقلیه قرار داده شود، ایده جالیست ، ولی دقیقا مشکل اینجاست که طراحی محیط، لول دیزاین بازی و حتی NPC ها به قدری بی روح است که هیچ میلی به انجام مراحل یا گوش دادن به حرف آنان برای رفتن به سایر ناقط شهر ندارید. برای انجام یک سری از مراحل اصلی می توانید آن ها را به صورت مخفی کاری انجام دهید؛ از بمب های ترقه مانندی استفاده کنید که با پرتاب آن ها به یک سمت دیگر دشمن گمراه شده و با رفتن به پشت سر آن ها را Melee Attack کنید. سیستم گان پلی بازی اصلا دلچسب نیست به شخصه ترجیح میدم مدام همه دشمنان Melee Attack کنم حداقل خشونت خیلی مصنوعی مشاهده می کنم!

(image)

تا به اینجای کار و تمام این گفته ها می توانستم بازی را تحمل کنم اما کل مشکلات بازی یک سمت مشکلات فنی و گرافیکی بازی نیز یک سمت دیگر! در این چند روزه که به این بازی فکر می کنم، حس می کنم اشتباها نوشته شده موتور کرای انجین بر روی بازی استفاده شده است. جدای از طراحی بی روح و NPC های تکراری و یک سری باگ های همیشگی افت فریم بازی به قدری اعصاب خرد کن است که به هیچ وجه نمی توانید بازی با اعصابی راحت انجام دهید. 

در محیط هایی از بازی که فقط خودتان هستید اوضاع خوب است (بخوانید قابل تحمل!) ولی در ادامه با ازدحام NPC ها یا شلوغ شدن مبارزات بازی شدیدا با افت فریم مواجه می شود. همچنین در مواقع چک پوینت و یا لود شدن قسمتی از بازی و یا حتی زمانی که شما از بخش فروشگاه آیتمی را خرید کرده اید و یا … به محیط بازی بر می گردید افت فریم بازی به صفر می رسد! حالا شما حساب کنید بازی چه تعداد چک پوینت درونش دارد و در زمان هر چک پوینت باید زمانی را صرف گیر کردن بازی کنیم! در این حالت بازی فریز کرده و پس از 2-3 ثانیه همه چیز به حالت عادی بر می گردد. از دیگر شگفتی های این بخش برایم زمان بارگذاری بازی بود. مدت بارگذاری در حدی طولانی است که حتی موسیقی در حال پخش نیز به اتمام می رسد !

تنها بخشی که در “هوم فرانت روولوشن” که می تواند جذاب باشد، اسلحه ها و کاربرد هایشان است. با خرید هر اسلحه یک سری زیر مجموعه برایشان در دسترس قرار گرفته که با خرید آن ها از طریق یک سری پول مخصوص ( این پول با گرفتن مناطق عملیاتی دشمنان بدست می آید) می توانید از آنها استفاده کنید. برای مثال Assault Rifle از دو زیر مجموعه برخوردار است که در بخش شخصی سازی اسلحه که خیلی هم این بخش شبیه کرایسیس است می توانید نوع اسلحه خود را به Assault Launcher و یا Machine Gun تبدیل کنید. 

(image)

نکات مثبت

…

نکات منفی

بهینه سازی فوق العاده افتضاح و توهین آمیز

هوش مصنوعی ساده و تک بعدی

طراحی بی روح و ضعیف محیط های بازی

داستانی که هیچ چیز جدید و جذابی برای شما ندارد

طراحی NPCها در سطح بازی های دو دهه پیش است

سخن آخر:

در نهایت “هوم فرانت روولوشن” باید جایزه بگیرد! این همه مشکل در یک عنوان بی سابقست! این بازی مصداق بارز توهین به مخاطب است، شما می روید و براساس نمایش های پرزرق و برق بازی 60 دلار را صرف یک بازی می کنید و شاید تنها توقعی که در قبال این هزینه دارید، توانایی تجربه بازی است! اما شاید باورتان نشود که در برخی مقاطع بدلیل مشکلات عجیب و غریب بازی حتی شما امکان ادامه بازی را نیز ندارید!

نمی توانم درک کنم چرا عنوانی که این همه مشکل داشته عرضه شده است؟ کنسل شدن این عنوان خیلی بیشتر ارزشمند بود تا این که به این شکل با خاک یکسان شود. به هیچ وجه تجربه این عنوان را به شما پیشنهاد نمی کنم و مثل من 60 دلار از پول خود را هدر ندهید!

نقد این بازی بر مبنا نسخه Xbox One انجام شده است.

نقد و بررسی Homefront: The Revolution