روزیاتو: ۳۲ مورد از عجیب ترین عکس هایی که در سال ۲۰۱۶ گرفته شدند
روزیاتو در یکی از پست های اخیر خود نگاهی داشته است به ۳۲ مورد از عجیب ترین و حیرت انگیزترین عکس هایی که در سال ۲۰۱۶ و در نقاط مختلف جهان گرفته شده اند؛ تصاویری که می توانند هر بیننده ای را به تامل وادارند.
اگر تمایل دارید این عکس های بسیار زیبا و جالب را مشاهده نمایید، توصیه می کنیم سری به این مطلب زده و آن را از نظر بگذرانید.
The post appeared first on .
اندروید 7.1.1 چه قابلیت هایی برای پرچمداران سامسونگ به همراه دارد؟
کمی پیش سامسونگ از قطع برنامه بتای اندروید نوقا خبر داد و زودترین زمان ممکن در ماه ژانویه (اواخر دی و اوایل بهمن) را به عنوان زمان عرضه رسمی نسخه 7.1.1 این سیستم عامل برای پرچمدارانش یعنی گلکسی S7 و S7 Edge .
حالا به نظر می رسد نخستین مراحل آماده سازی عرضه این آپدیت در حال انجام است و فایل های PDF راهنمای استفاده از قابلیت های جدید سیستم عامل جدید گوگل روی سرورهای سامسونگ آپلود شده است.
بر اساس تصاویر مربوطه، منوی نوار نوتیفیکیشن ها دستخوش تغییراتی شده و با پایین کشیدن آن 6 گزینه تنظیمات اصلی در دسترس خواهند بود؛ در این حین با یک بار دیگر پایین کشیدن نوار مورد بحث سایر تنظیمات نمایان می شوند.
یکی از جالب توجه ترین قابلیت ها امکان تعامل با نوتیفیکیشن ها در صفحه Always On موبایل است که پیش از این در گلکسی نوت 7 دیده شده بود.
اپلیکیشن دوربین سامسونگ هم تغییراتی به خود دیده و رابط کاربری بهینه تری را ارائه می کند؛ به علاوه سیستم مدیریت حافظه و سیستم Smart Manager با دریافت تغییراتی جزئی به Device Maintenance تغییر نام یافته است.
گفتنی است به روز رسانی اندروید 7.1.1، ضمن ارتقاء عملکرد و بازدهی مناسب تر سیستم عامل، اموجی های جدیدی به کیبرد اضافه می کند و امکان جست و جو و ارسال مستقیم گیف های مختلف را نیز میسر می سازد. همچنین با فشردن طولانی آیکن برخی از برنامه ها می توان به گزینه های میانبر خاصی دسترسی یافت.
همانطور که پیش تر ذکر شد کاربران موبایل های گلکسی S7 و S7 Edge احتمالاً تا پایان ماه جاری می توانند از قابلیت های جدید سیستم عامل اندروید 7.1.1 برخوردار باشند.
The post appeared first on .
توسعه نانودیسک هایی برای درمان سفارشی سرطان
محققان دانشگاه میشیگان امریکا با استفاده از تکنیک درمانی جدید و با بهره گیری از نانودیسک ها، به پیشرفت خوبی در درمان سرطان دست یافتند.
دانشمندان گزارش کردند که توسط یک واکسن درمانی سفارشی و مطالعه روی موش ها توانستند تومورهای سرطان روده بزرگ و پوست را درمان کنند.
«جیمز مون» استادیار علوم دارویی و مهندسی زیست پزشکی در این رابطه بیان می کند:
ما در اصل توسط این نانودیسک ها به سلول های سیستم ایمنی آموختیم تا با یک روش سفارشی شده سلول های سرطانی را مورد هدف قرار دهند.
روش درمانی مذکور از نانودیسک های حاوی نانو آنتی ژن توموری بهره می برد. نانو آنتی ژن یک جهش منحصر بفرد است که در سلول های توموری یافت می شود. «سلول های تی» با تغییر ایجاد شده قادر هستند تا نانو آنتی ژن های اختصاصی را شناسایی کرده و سلول های سرطانی را مورد حمله قرار دهند که در نتیجه از پیشرفت سرطان جلوگیری می کند. واکسن جدید تولید شده قادر است تنها سلول های سرطانی را شناسایی کرده و از بین ببرد.
در تست های انجام شده روی جوندگان، موش های مبتلا به سرطان روده و پوست تحت درمان قرار گرفتند. پس از تزریق واکسن، 27 درصد از «سلول های تی» موجود در خون موش، سلول های سرطانی را مورد هدف قرار دادند. نانودیسک ها با کمک تکنیک های تشدید کننده پاسخ های «سلول تی»، در ده روز اول درمان و در اکثر موش ها باعث از بین رفتن سلول های توموری شدند. پس از گذشت 70 روز محققان دوباره به همان موش ها سلول های توموری مشابه را تزریق کردند و مشاهده کردند که سیستم ایمنی تمامی تومورها را پس زده و این تومورها قادر به رشد مجدد نبودند.
این نانودیسک ها توسط لیپوپروتئین های با چگالی بالا و در اندازه 10 نانومتر تولید شدند. به گفته محققان در گام بعدی تعداد بیشتری از حیوانات مورد آزمایش قرار خواهند گرفت.
The post appeared first on .
ژاپنی های نابغه؛ بازی هایی که نینتندو ساخت و ما ندیدیم
برخلاف تصور اشتباه عموم گیمرهای ایرانی، نینتندو به غیر از ماریو، عناوین بزرگ و قابل اتکای بسیاری دارد. ماریو به طور قطع یکی از بهترین های نینتندو است اما در ارتش بازی های کم نظیر که نه، بلکه «بی نظیر» این شرکت، ستاره های درخشنده بسیاری دیده می شود.
ماریو اولین بار در بازی Donkey Kong حضور پیدا کرد و بعدها میاموتو تصمیم گرفت تا بازی مستقلی برای این کاراکتر دوست داشتنی خلق کند. همین ابتدای راه، یکی از این ستاره های پر فروغ که هنوز هم برای پلتفرم های جدید توسعه داده می شود را شناختیم: Donkey Kong.
چند سال بعد، در سال 1985، شیگرو میاموتو، شاهکاری به نام Super Mario Brothers را برای کنسول بازی NES خلق کرد و رسما ماریو متولد شد. از آن روز تاکنون، ده ها عنوان با محوریت ماریو ساخته شده اند و بی راهه نیست اگر بگوییم که نینتندو هیچگاه کیفیت را فدای سرمایه داری نکرده و همیشه ماریوهای جدید حرفی برای گفتن داشته اند.
نسل پنجم کنسول های بازی بود که نینتندو برند Super Mario را جان بخشید و یک بازی سه بعدی تولید کرد. ماریوهای سه بعدی روی کنسول های نینتندو 64، گیم کیوب، Wii و Wii U یکی پس از دیگری شاهکار بودند و هر کدام را می توان لایق بهترین بازی سالی که در آن عرضه شدند دانست.
بد نیست اشاره کنیم هر دو سوپر ماریو گلکسی میانگین امتیازات 97 را از وبسایت ها و مجلات دریافت کردند که حقیقتا ستودنی است. بنابراین چه اتفاقی بهتر از ساخت یک سوپر ماریو جدید؟ و چرا نباید بخواهیم نینتندو تا هر زمانی که می تواند ماریوهای بیشتری بسازد؟
اما با این حال، بحث بر سر این است که نینتندو فقط ماریو نیست و حتی اگر همه سری بازی های ساخته شده با محوریت کاراکتر خیالی ایتالیایی را هم فاکتور بگیریم، نینتندو باز هم یک غول نرم افزاری است و کمتر ناشری یارای مقابله با آن را دارد.
بگذارید با مهم ترین آن ها که برای عمده طرفداران واقعی نینتندو حتی از ماریو هم مهم تر است شروع کنیم: The Legend of Zelda.
شاید تنها یک یا چند ویدیو از زلداهای اخیر دیده باشید اما قدمت این عنوان به دهه ها پیش باز می گردد، زمانی که هنوز ملاک قدرت کنسول ها، 16 و 32 بیتی بودن شان بود، نه ترافلاپس بیشتر.
شیگرو میاموتو که خداوندگاری است در زمینه خلق کاراکترهای ماندگار و دوست داشتنی، طی سال های متمادی سری بازی افسانه زلدا را پروراند و به نقطه ای رساند که میلیون ها علاقه مند، صرفا برای تجربه همین یه بازی حاضر به خرید کنسول جدید باشند.
باورتان نمی شود؟ کافی است تا زمان عرضه جدیدترین بازی از این سری منتظر بمانید و ببینید که یک بازی چطور می تواند به یک باره فروش کنسولی تازه از راه رسیده را سرعت بخشد. در مورد The Legend of Zelda: Breath of the Wild و کنسول سوییچ حرف می زنیم. حتی شاید اگر این بازی یکی-دو سال زودتر عرضه می شد، شاهد فروش بیشتر کنسول Wii U هم بودیم اما افسوس که سرنوشت آخرین کنسول خانگی نینتندو چندان درخشان رقم نخورد.
همین پوکمون که چند ماه پیش روی تلفن همراه همه ما حداقل برای مدتی کوتاه نصب شده بود نشانه چیست؟ البته که پوکمون گو ارتباطی با نینتندو نداشت اما عموم مردم را با بخشی از دنیای عظیم پوکمون ها آشنا کرد. تصور کنید که تجربه این سری بازی روی کنسول های نینتندو چقدر واقعی تر و البته غنی تر است.
پوکمون گو حرکتی رو به جلو بود اما نه لزوما موفقیتی عظیم. شاید ده ها سال دیگر فناوری به جایی برسد که انجام بازی در محیط واقعی اطراف ما جذاب تر باشد اما در حال حاضر نینتندو سلطان ارائه بهترین تجربه ها در بستر کنسول های خودش هست. کافی است یکی از پوکمون ها را روی 3DS بازی کنید و خود را روزها و شاید هفته ها غرق در دنیای جذاب این بازی بیابید.
تجربه Animal Crossing را چطور؟ یک شبیه ساز فوق العاده دوست داشتنی با طعم و عطر گیم پلی ژاپنی که روزی چند بار شما را وادار می کند سری به کنسول خود بزنید.
از دنیای همان ماریویی که از آن صحبت می کنیم، چندین و چند کاراکتر مثل Yoshi و Toad متولد شدند. هر کدام از این کاراکترها حالا به قدری رشد داشته اند که صاحب یک بازی مستقل با نام خودشان باشند. و این تنها مثالی بود از انبوه تجربه های فوق العاده سرگرم کننده.
مسلما قرار نیست نام تک تک بازی های بزرگ و کوچک نینتندو را در این مطلب ذکر کنیم، فقط کافی است در گوگل کمی جستجو کنید تا متوجه عظمت این لیست بی پایان بشوید. متروید، فایر امبلم، استار فاکس، پیکمین، سوپر اسمش برادرز، کِربی، زنوبلید و…
حتی عناوین قدیمی تر نظیر The Legend of Zelda: Ocarina of Time که با میانگین امتیاز 99، تحسین شده ترین بازی تاریخ است، هنوز هم ارزش بازی کردن دارند، مهم نیست که بیش از 20 سال از سن آن گذشته باشد.
حقیقت امر آن است که به سبب ضعف رسانه های تخصصی حوزه بازی های ویدیویی در گذشته ای نزدیک، نینتندو هیچگاه به درستی معرفی نشد و مخاطب ایرانی سال ها است که شاهکارهای بی بدیل نینتندو را فراموش کرده است.
همان بازی های فوق العاده ای که با آن ها بزرگ شده ایم و جایگاهی در کوله بار خاطرات کودکی مان دارند، حالا تبدیل به برندهای بسیار بزرگ تر و هیجان انگیزتری شده اند. درست همانطور که بازی های تیراندازی 15 سال پیش با امروز اصلا قابل قیاس نیستند، عناوین کنونی نینتندو هم فوق العاده پیشرفت کرده اند.
شاید نینتندو سوییچ بتواند جایگاه شایسته نینتندو را به بازار ایران نشان دهد و مردم آگاه تر از همیشه نسبت به خرید اقدام کنند. نینتندو فقط ماریو نیست و ماریو هم همان ماریو قدیمی نیست. دنیای نینتندو حالا از هر زمان دیگری بزرگ تر شده و کنسول های نینتندو به دور از هیاهوی سونی و مایکروسافت، به حق تجربه درجه یک سرگرمی را ارائه می دهند و فراموش نکنید که اصلی ترین هدف بازی های ویدیویی، سرگرم کردن است.
بررسی بازی FIFA Mobile؛ ایده هایی که جواب ندادند
احتمالا اولین مسئله ای که پس از مواجه با ساخته الکترونیک آرتز به آن پی خواهید برد تغییر نام بازی است. آمریکایی ها جای استفاده از شماره های همیشگی فیفا یا کلمه Ultimate Team، این بار تصمیم گرفتند تا تنها به لفظ Mobile بسنده کنند. چرا؟ شاید حرف های خود این کمپانی بهترین جواب برای این پرسش باشند؛ فیفای اسمارت فون ها می خواهد راهش را از ورژن کنسولی اش جدا نماید.
الکترونیک آرتز از همان ابتدای معرفی فیفا موبایل با شعار تغییر پا به میدان گذاشت. توسعه دهنده جای ارائه یک تجربه نصف و نیمه از بازی خواسته تا پتانسیل های تلفن های هوشمند را هدف قرار داده و عنوانی متفاوت را به انتشار برساند. طبیعتا تغییرات خوشحال کننده هستند اما آیا ایده های نوآورانه الکترونیک آرتز توانسته تا فیفا موبایل را از ورطه تکرار نجات دهند؟
همان گونه که گیم لافت با Real Football عنوانی کم حجم را به انتشار رساند، الکترونیک آرتز هم با فیفا موبایل دست به همین کار زده و حجم بازی نسبت به عناوین پیشین بسیار کمتر است. همچنین با گرافیک نه چندان بالایش می توانید این عنوان را روی بیشتر دیوایس ها اجرا نمایید.
وقتی مقاله را با «ایده هایی که جواب ندادند» شروع می کنیم یعنی آمریکایی ها امتحان خود را با موفقیت پشت سر نگذاشته اند. سی دقیقه ابتدایی کافی خواهد بود تا بپرسید که چرا این قدر توسعه دهنده دست به ساده سازی زده است. اشتباه نکنید، همانند همیشه باید توپ را جا به جا نمایید ولی فیفا موبایل بیش از اندازه از ریشه های خود دور شده و آشنا نیست.
مکانیزم های گیم پلی فیفا موبایل بیشتر پیرامون دو قسمت تمرین های روزانه و Attack Mode [بخش Live Events] می چرخند. با تمرین ها که آشنا هستید، هنگام انتخاب آن ها به مستطیل سبز رفته و باید کارهای گوناگونی همانند شوت به نقاط مشخص شده یا دریبل بقیه بازیکن ها انجام دهید. به یاد داشته باشید تمام این فعالیت ها با کاهش انرژی همراه هستند. خوشبختانه سرعت افزایش این نوار هم به گونه ای است که به پرداخت های درون برنامه ای فکر نکنید.
همانند قسمت های پیشین، کارت ها نقش مهمی را ایفا می کنند. این بار آن ها محدود به بازیکن ها نبوده و پیشرفت هایی هم به شما هدیه می دهند. همچنین با گذاشتن چندین کارت [بخش جدید Plan] می توانید به کارت های قدرتمند دست پیدا کنید. ایده بدی نیست اما بعضی ها با آن کنار نیامده و خواهان تعدادی از مکانیزم های قدیمی هستند.
یکی از بخش های متفاوت فیفا موبایل را می توانیم Attack Mode بنامیم. اینجا شما تنها نقش بازیکن های حمله [نیمه دوم زمین] را ایفا کرده و به حریف گل می زنید. برای بخش تک نفره که تکیلف معلوم است؛ طی چندین حرکت سعی نمایید تا پیروز شوید. بخش مولتی پلیر چی؟ اینجا الکترونیک آرتز از نقش آفرینی های شرقی الهام گرفته و همانند شطرنج به ترتیب با فوتبالیست ها بازی می کنید.
نکته مهم اینجاست که مسابقات Real Time یا همزمان نیستند و ممکن است بازیکن رو به رو پس از چندین ساعت حرکتش را انجام دهد. استودیو سازنده برای جذابیت بیشتر Attack Mode چندین سناریو متفاوت اضافه کرده که متاسفانه رنگ و بوی تکرار به خود می گیرند. به عنوان نمونه ابتدا که مسابقه را انجام دهید، توپ دست بازیکن های میانی خواهد بود. اما دفعه بعد بازی از نقطه متفاوت زمین یا با یک ضربه آزاد آغاز می شود.
همچنان می توانید با بخش Season یک بازی معمولی انجام دهید اما این قسمت به هیچ وجه جذابیت Career Mode را نداشته و تنها چندین مسابقه خسته کننده را تا پایان فصل پشت سر می گذارید.
المان جالبی است تنها اگر تکراری نمی شد. اکنون به این مسئله هوش مصنوعی نه چندان جالب فوتبالیست ها را اضافه نمایید تا به یکی از بزرگترین نقطه ضعف های فیفا موبایل پی ببرید. همین بخش به همراه ساده سازی مکانیزم های گیم پلی توانسته تا اهمیت تاکتیک ها را هنگام انجام مسابقات کاهش داده و بازیکن ها با چالش های کم به تیم حریف گل بزنند.
مکانیزم های کنترل شخصیت ها هم با تغییراتی مواجه شده اند. این بار جدا از استفاده از آنالوگ و دکمه ها، می توانید از قابلیت های لمسی تلفن همراه کمک بگیرید. بدین ترتیب که فوتبالیست خودش حرکت نموده و مهمترین کار شما پاس [کلیک روی بازیکن] یا شوت [سوایپ انگشت خود] است. پیرو ساده سازی هایی که پیشتر گفتیم، دست بازیکن برای پیشروی باز خواهد بود.
مشکل بزرگ فیفا موبایل اینجاست که پس از چندین ساعت خسته کننده می شود. بازی با بخش های جدیدش که بیشتر شبیه مینی گیم هستند سعی کرده تجربه های کوتاه و لذت بخش به وجود بیاورد اما آن ها نمی توانند ریتم جذابیت خود را تا پایان حفظ کنند.
با این وجود نبود یک بالانس بین آن ها توانسته تا جذابیت این بخش را کاهش دهد. یعنی با مزایای استفاده از صفحه لمسی خیلی کم به دنبال دکمه ها می روید. شاید دقیقه های اولیه انجام بازی با این مسئله راحت نباشید ولی پس بعدها به آن عادت خواهید کرد. الکترونیک آرتز همان گونه که وعده داد، عنوانی با حجم کمتر از 100 مگابایت را به انتشار رساند؛ فیفا 16 بیش از 1.5 گیگابایت داشت.
این تغییر ممکن است خوشایند باشد اما به واسطه آن، کیفیت محیط و گرافیک فیفا موبایل نسبت به گذشته کاهش یافته و شاهد گزارشگر هم نیستیم. متاسفانه ورژن اسمارت فون های فیفا همانند فیفا 17 نتوانست انتظارات را برآورده کند. اگر خواهان یک تجربه مشابه از فیفا های کنسولی هستید، Dream League Soccer گزینه بسیار بهتری از فیفا موبایل است.
The post appeared first on .
احتمالا اولین مسئله ای که پس از مواجه با ساخته الکترونیک آرتز به آن پی خواهید برد تغییر نام بازی است. آمریکایی ها جای استفاده از شماره های همیشگی فیفا یا کلمه Ultimate Team، این بار تصمیم گرفتند تا تنها به لفظ Mobile بسنده کنند. چرا؟ شاید حرف های خود این کمپانی بهترین جواب برای این پرسش باشند؛ فیفای اسمارت فون ها می خواهد راهش را از ورژن کنسولی اش جدا نماید.
الکترونیک آرتز از همان ابتدای معرفی فیفا موبایل با شعار تغییر پا به میدان گذاشت. توسعه دهنده جای ارائه یک تجربه نصف و نیمه از بازی خواسته تا پتانسیل های تلفن های هوشمند را هدف قرار داده و عنوانی متفاوت را به انتشار برساند. طبیعتا تغییرات خوشحال کننده هستند اما آیا ایده های نوآورانه الکترونیک آرتز توانسته تا فیفا موبایل را از ورطه تکرار نجات دهند؟
همان گونه که گیم لافت با Real Football عنوانی کم حجم را به انتشار رساند، الکترونیک آرتز هم با فیفا موبایل دست به همین کار زده و حجم بازی نسبت به عناوین پیشین بسیار کمتر است. همچنین با گرافیک نه چندان بالایش می توانید این عنوان را روی بیشتر دیوایس ها اجرا نمایید.
وقتی مقاله را با «ایده هایی که جواب ندادند» شروع می کنیم یعنی آمریکایی ها امتحان خود را با موفقیت پشت سر نگذاشته اند. سی دقیقه ابتدایی کافی خواهد بود تا بپرسید که چرا این قدر توسعه دهنده دست به ساده سازی زده است. اشتباه نکنید، همانند همیشه باید توپ را جا به جا نمایید ولی فیفا موبایل بیش از اندازه از ریشه های خود دور شده و آشنا نیست.
مکانیزم های گیم پلی فیفا موبایل بیشتر پیرامون دو قسمت تمرین های روزانه و Attack Mode [بخش Live Events] می چرخند. با تمرین ها که آشنا هستید، هنگام انتخاب آن ها به مستطیل سبز رفته و باید کارهای گوناگونی همانند شوت به نقاط مشخص شده یا دریبل بقیه بازیکن ها انجام دهید. به یاد داشته باشید تمام این فعالیت ها با کاهش انرژی همراه هستند. خوشبختانه سرعت افزایش این نوار هم به گونه ای است که به پرداخت های درون برنامه ای فکر نکنید.
همانند قسمت های پیشین، کارت ها نقش مهمی را ایفا می کنند. این بار آن ها محدود به بازیکن ها نبوده و پیشرفت هایی هم به شما هدیه می دهند. همچنین با گذاشتن چندین کارت [بخش جدید Plan] می توانید به کارت های قدرتمند دست پیدا کنید. ایده بدی نیست اما بعضی ها با آن کنار نیامده و خواهان تعدادی از مکانیزم های قدیمی هستند.
یکی از بخش های متفاوت فیفا موبایل را می توانیم Attack Mode بنامیم. اینجا شما تنها نقش بازیکن های حمله [نیمه دوم زمین] را ایفا کرده و به حریف گل می زنید. برای بخش تک نفره که تکیلف معلوم است؛ طی چندین حرکت سعی نمایید تا پیروز شوید. بخش مولتی پلیر چی؟ اینجا الکترونیک آرتز از نقش آفرینی های شرقی الهام گرفته و همانند شطرنج به ترتیب با فوتبالیست ها بازی می کنید.
نکته مهم اینجاست که مسابقات Real Time یا همزمان نیستند و ممکن است بازیکن رو به رو پس از چندین ساعت حرکتش را انجام دهد. استودیو سازنده برای جذابیت بیشتر Attack Mode چندین سناریو متفاوت اضافه کرده که متاسفانه رنگ و بوی تکرار به خود می گیرند. به عنوان نمونه ابتدا که مسابقه را انجام دهید، توپ دست بازیکن های میانی خواهد بود. اما دفعه بعد بازی از نقطه متفاوت زمین یا با یک ضربه آزاد آغاز می شود.
همچنان می توانید با بخش Season یک بازی معمولی انجام دهید اما این قسمت به هیچ وجه جذابیت Career Mode را نداشته و تنها چندین مسابقه خسته کننده را تا پایان فصل پشت سر می گذارید.
المان جالبی است تنها اگر تکراری نمی شد. اکنون به این مسئله هوش مصنوعی نه چندان جالب فوتبالیست ها را اضافه نمایید تا به یکی از بزرگترین نقطه ضعف های فیفا موبایل پی ببرید. همین بخش به همراه ساده سازی مکانیزم های گیم پلی توانسته تا اهمیت تاکتیک ها را هنگام انجام مسابقات کاهش داده و بازیکن ها با چالش های کم به تیم حریف گل بزنند.
مکانیزم های کنترل شخصیت ها هم با تغییراتی مواجه شده اند. این بار جدا از استفاده از آنالوگ و دکمه ها، می توانید از قابلیت های لمسی تلفن همراه کمک بگیرید. بدین ترتیب که فوتبالیست خودش حرکت نموده و مهمترین کار شما پاس [کلیک روی بازیکن] یا شوت [سوایپ انگشت خود] است. پیرو ساده سازی هایی که پیشتر گفتیم، دست بازیکن برای پیشروی باز خواهد بود.
مشکل بزرگ فیفا موبایل اینجاست که پس از چندین ساعت خسته کننده می شود. بازی با بخش های جدیدش که بیشتر شبیه مینی گیم هستند سعی کرده تجربه های کوتاه و لذت بخش به وجود بیاورد اما آن ها نمی توانند ریتم جذابیت خود را تا پایان حفظ کنند.
با این وجود نبود یک بالانس بین آن ها توانسته تا جذابیت این بخش را کاهش دهد. یعنی با مزایای استفاده از صفحه لمسی خیلی کم به دنبال دکمه ها می روید. شاید دقیقه های اولیه انجام بازی با این مسئله راحت نباشید ولی پس بعدها به آن عادت خواهید کرد. الکترونیک آرتز همان گونه که وعده داد، عنوانی با حجم کمتر از 100 مگابایت را به انتشار رساند؛ فیفا 16 بیش از 1.5 گیگابایت داشت.
این تغییر ممکن است خوشایند باشد اما به واسطه آن، کیفیت محیط و گرافیک فیفا موبایل نسبت به گذشته کاهش یافته و شاهد گزارشگر هم نیستیم. متاسفانه ورژن اسمارت فون های فیفا همانند فیفا 17 نتوانست انتظارات را برآورده کند. اگر خواهان یک تجربه مشابه از فیفا های کنسولی هستید، Dream League Soccer گزینه بسیار بهتری از فیفا موبایل است.
The post appeared first on .
بررسی بازی FIFA Mobile؛ ایده هایی که جواب ندادند
© 2024 بازی آزاد
آخرین دیدگاه‌ها