ژانویه 19, 2017 / / دیدگاهها برای آیا انسان زندگی کردن بدون نیاز به خواب را فرا می گیرد؟ بسته هستند
آیا انسان زندگی کردن بدون نیاز به خواب را فرا می گیرد؟
از نظر بسیاری از مردم خوابیدن به نوعی تلف کردن زمان است و از دیدگاه تکاملی بدترین ایده ممکن. هر چه باشد خوابیدن یک سوم از کل شبانه روز انسان را به خود اختصاص می دهد و در این بازه چنانچه فرد در حیات وحش زندگی کند، احتمال آنکه هدف حمله موجودات و جانداران دیگر قرار گیرد بسیار بالاست.
با این همه، هرچه شکل حیات برای انسان پیچیده تر می شود، نیاز به خوابیدن نیز در آن شدت بیشتری می یابد.
البته دانشمندان امروزی هنوز هم نمی دانند که آیا یاخته های تک سلولی نظیر باکتری ها هم می خوابند یا خیر با این همه، این موجودات ساده در مطالعات صورت گرفته، ریتم های شبانه روزی را از خود نشان داده اند که شباهت زیادی به رفتارهای موجودات پیچیده تر دارد.
کرم های کوچک دریایی حتی گرایش بیشتری را به خوابیدن از خود نشان داده اند و در چرخه هایی که شباهت بالایی به انسان ها داشته بدنشان ملاتونین نیز تولید کرده است.
تحقیقی که در سال 2008 میلادی توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا انجام شد نشان داد که کرم های حلقه ای نیاز به خواب دارند و عاداتشان شباهت زیادی به انسان دارد و جالب تر آنکه اگر از خوابیدنشان جلوگیری شود نیازشان به آن بیشتر می شود.
نیاز به خوابیدن با پیچیده تر شدن ساختار مغز انسان بیشتر می گردد
به اعتقاد برخی دانشمندان نیاز به خوابیدن با پیچیده تر شدن ساختار مغز انسان و الزامش به انطباق با حجم بیشتر داده های عصبی، بیشتر شده است. لذا اینطور به نظر می رسد که هرچه انسان رشد و پروش بیشتری پیدا کرده و پیشرفته تر شود نیازش به خواب نیز بیشتر می گردد.
تحقیقی که در سال 2011 میلادی روی غارماهی ها انجام گرفت حاوی اطلاعات بسیار جالبی در مورد پدیده تکامل است. براساس این پژوهش، ماهی هایی که در غارهای تاریک زندگی می کنند، براثر تکامل به تدریج بینایی خود را از دست داده اند با این همه موجودات مشابه به آنها که در معرض نور بوده اند چشمانشان را حفظ کرده اند.
یکی از گونه های غارماهی
حتما تایید می کنید غار ماهی های فاقد بینایی اطلاعات حسی کمتری را دریافت می کنند. دانشمندان نیز با مطالعه این گونه ها دریافتند ماهی هایی که در تاریکی زندگی می کنند به مراتب کمتر از گونه های مشابه خود که در روشنایی به سر می برند به خواب نیاز دارند، هرچند که سطح عملکرد و فعالیت هردوی آنها یکی است.
البته دانشمندان همچنان به تحقیقات خود ادامه میدهند تا هوشیاری بدن انسان را بالا ببرند و امکانی را برایش فراهم نمایند که برای مدت بیشتری بی آنکه دچار پیامدهای فیزیکی یا شناختی شود بیدار بماند.
در مطالعه ای که در سال 2009 میلادی انجام شد، یک ژن خاص به نام hDEC2 به عنوان عامل تنظیم کننده نیاز بدن به خواب شناخته شد و دانشمندان اعلام کردند در صورتی که این ژن را دستکاری نمایند، نیاز به خواب در انسان به کلی از بین می رود.
جمع دیگری از محققان نیز به دنبال روش های مصنوعی برای بیدار نگه داشتن انسان هستند. در سال 2002 میلادی، پژوهشگران دانشگاه کلمبیا متدی تحت عنوان تحریک مغناطیسی کرانیال را کشف کردند که سیگنال های الکتریکی را برای مغز ارسال می کند تا فرد بی نیاز از خواب بیدار بماند. البته اضافه نماییم که این فرایند همچنان در مراحل تست و تجربه قرار دارد.
The post appeared first on .
آیا انسان زندگی کردن بدون نیاز به خواب را فرا می گیرد؟
ژوئن 25, 2016 / / دیدگاهها برای زندگی بعد از جدایی از اتحادیه اروپا؛ چه بر سر استارتاپ های فناوری بریتانیا می آید؟ بسته هستند
زندگی بعد از جدایی از اتحادیه اروپا؛ چه بر سر استارتاپ های فناوری بریتانیا می آید؟
صبح روز گذشته، وقتی کارآفرینان حوزه فناوری در لندن به صفحه تلویزیون و نمایشگر موبایل خود نگاه کردند با یک خبر بهت انگیز روبرو شدند: مردم این کشور رای به خارج شدن از اتحادیه اروپا داده بودند.
حدود 90 درصد از بنیانگذاران شرکت های فعال در زمینه تکنولوژی ابدا منتظر چنین نتیجه ای نبودند. اغلب آنها خودشان هم از کشورهای خارجی به این سرزمین آمده اند. امروز، در حالی که این کارآفرینان همچنان در بهت و حیرت انتشار خبری به سر می برند که اقتصاد کشورشان را به شدت تحت تاثیر قرار داد، برای تدوین استراتژی های تازه ای وارد عمل می شوند تا کسب و کارشان را در انگلستانی بهبود بدهند که از این پس غریبه ها در آن جایی ندارند.
Herman Narula بنیانگذار شرکت Improbable که در زمینه ساخت نرم افزارهای شبیه سازی فعالیت می کند در این باره گفت: «روز بسیار ناراحت کننده ای بود». دفتر اصلی این شرکت در لندن قرار دارد و اخیرا موفق شد بودجه ای 20 میلیون دلاری را از شرکت سرمایه گذار اندرسون هورویتز دریافت نماید.
اندرسون هورویتز شرکتی آمریکایی است و در نتیجه Improbable هم دلار آمریکا دریافت می کند و هم پوند انگلیس (از مشتریان داخلی خود) اما نوساناتی که در نتیجه انتشار این خبر دست به گریبان پوند انگلیس شد به شدت کسب و کار آن را تحت تاثیر قرار داد.
بنیانگذاران Improbable
اثر مهم دیگر این خبر جنبه روانشناختی آن است که به طور مشخص متوجه کارفرمایانی شد که از کشورهای دیگر به بریتانیا آمده اند. خود Narula در هند متولد شده و وقتی که تنها دو سال داشت همراه خانواده اش به انگلستان مهاجرت کرد. حالا او یک شهروند انگلیسی به حساب می آید اما نتیجه همه پرسی روز گذشته به شدت برایش ناامید کننده بود.
او می گوید: انگلستان کشوری است که به لحاظ تاریخی در کل دنیا نقش ایفا کرده است و حالا داوطلبانه درهایش را به روی دنیا می بندد که این اتفاق ابدا خوب نیست.
برنت هوبرمن از بنیانگذاران Lastminute.com و Founders Factory (یکی از مطرح ترین شتاب دهنده های حوزه فناوری که دفتر اصلی اش هم در لندن قرار دارد) در این باره گفت: جوی که در دفتر اصلی شرکت Made.com (یک کمپانی فعال در زمینه تجارت الکترونیک) ایفاست بسیار ناراحت کننده گزارش شده.
او ادامه داد: مردم احساس می کنند پس زده شده اند. تصورم این است که کمپین «ترک اتحادیه اروپا» این مساله را نادیده گرفته بود و آنها در واقع روانشناسی پس زده شدن برای کارمندان غیربریتانیایی را در نظر نگرفته بودند.
هوبرمن که در کیپ تاون آفریقای جنوبی متولد شده و خودش را یک مهاجر می داند در این باره گفت: من بودم که بنیانگذار Made.com را وادار کردم تا دفتر اصلی شرکت را از چین و از طریق پاریس به لندن انتقال دهد.
Ning Li بنیانگذار این شرکت اما می گوید که به خاطر نقل مکان به لندن ابدا افسوس نمی خورد. او ادامه می دهد: این یکی از بهترین تصمیماتی است که من تا به حال در زندگی ام گرفته ام اما نکته ای که وجود دارد این است که حدودا نیمی از مشتریان ما در اروپا مستقر هستند و حدود 35 درصد از 200 کارمندمان در لندن از دیگر کشورهای اروپا به این شهر آمده اند.
حالا این جمعیت 35 درصدی نگران هستند که با خروج انگلستان از اتحادیه اروپا شرایط اقامت شان چطور تغییر خواهد کرد که البته این مساله منوط به مذاکرات آتی مقامات بریتانیایی با اتحادیه اروپا خواهد بود.
لی می گوید: پیدا کردن توسعه دهندگان و مهندسان خوب پیشتر کار سختی بود که البته بخشی از این کمبود توسط مهاجران اروپایی تامین می شد، حالا اما با این اتفاق مشخص نیست که چه اتفاقی رخ خواهد داد.
جرج آزبورن وزیر اقتصاد این کشور قبلا گفته بود درهای بریتانیا «به روی مشاغل باز است» اما کارآفرینانی نظیر Hoberman نگرانند که رفراندوم اخیر، پیامی غیر از این را به جهانیان رسانده باشد.
حوزه فناوری لندن نیز تا حدود زیادی روی استخدام مهندسان باهوش نرم افزار از اتحادیه اروپا و به طور مشخص اروپای شرقی استوار است که حالا با این اتفاق پیش بینی شده تحولاتی عظیم در این رابطه رخ دهند. حال سوال این جاست که چقدر مانده دولت این کشور مذاکراتش را در این رابطه با اتحادیه اروپا آغاز نماید.
دیوید کامرون نخست وزیر این کشور که از طرفداران ابقای بریتانیا در اتحادیه اروپا بود، بعد از آنکه با نتیجه رفراندوم روبرو شد اعلام نمود که تا چهار ماه دیگر از مقام خود استفا می دهد. برخی پیش بینی کرده اند که نخست وزیر جدید، احتمالا تمام تلاش خود را خواهد کرد تا ضمن ترک اتحادیه اروپا، بریتانیا را در بازار این اتحادیه نگه دارد و از این لحاظ دنباله رو کشورهایی نظیر نروژ، سوئیس و ایسلند باشد (طبق قوانین بازار داخلی اروپا، نقل و انتقال انسان، کالا و خدمات در داخل این اتحادیه کاملا آزاد است).
اما حتی این نتیجه هم معلوم نیست که به بار بیاید چراکه Wolfgang Schauble وزیر اقتصاد آلمان مدعی شده این تاکتیک بریتانیا عملیاتی نیست.
حرف آخر این است که با نهایی شدن این جدایی، لندن و به طور مشخص استارتاپ های لندنی باید سخت تر از گذشته کار کنند تا برای استخدام نیرو از کشورهای اتحادیه اروپا خود را مطرح نمایند.
هوبرمن می گوید: ما برای اینکه نشان دهیم همچنان رویکردی باز را برای تجارت و مراواده با دنیا در پیش گرفته ایم باید سخت کار کنیم و به نوعی این جدایی از اتحادیه اروپا را جبران نماییم. برای نمونه این احتمال می رود که بریتانیا نیز برای مهاجرت افراد به داخل خاک خود، مهارت هایی را به عنوان پایه و پیش نیاز تعیین نماید و دنباله رو کشوری مانند استرالیا شود.
بریتانیا احتمالا همچون استرالیا مهات های استانداردی را برای جذب مهندسان نرم افزار از کشورهای دیگر تعیین خواهد کرد
او می گوید: این پیامی است که قطعا از کمپین ترک اتحادیه اروپا موسوم به Leave شنیده نشد، اما بگذارید امیدوار باشیم که بریتانیا چنین هدفی دارد و بعد از آنکه بیش از اندازه به سمت اتحادیه اروپا تغییر جهت داده بود حالا می خواهد به جای این محدوده با کل دنیا مراوده داشته باشد.
اما در دراز مدت، اگر استخدام نیرو از کشورهای عضو اتحادیه اروپا برای استارتاپ های انگلیسی فعال در زمینه فناوری دشوارتر شود، آنها ترغیب می گردند که دفاتر خود را در مناطقی نظیر برلین، اروپای شرقی و هر نقطه دیگری از بلوک اروپا افتتاح نمایند.
این در واقع همان کاری است که Damian Kimmelman بنیانگذار آمریکایی DueDil (استارتاپ فعال در زمینه هوش سازمانی) در لندن در حال برنامه ریزی برای عملیاتی ساختنش است.
او می گوید: ما در تلاشیم تا دفاتر تازه ای را بگشاییم. او اضافه کرد که به همراه تیم تحت سرپرستی اش سعی که ظرف می کنند در هفته های آتی برنامه ای برای این منظور تدوین نمایند.
البته هم Hoberman و هم Kimmelman باور دارند که مدیریت کردن نیروها در کشورهای خارجی به مراتب دشوارتر از کار با آنها زیر یک سقف در لندن است اما Kimmelman امیدوار است که با این اتفاق شرکتش چشم اندازی متفاوت پیدا کند. او می گوید: ما از امروز به بعد دیگر یک شرکت بریتانیایی نیستیم و در مقابل استارتاپی بین المللی به حساب می آییم.
The post appeared first on .
زندگی بعد از جدایی از اتحادیه اروپا؛ چه بر سر استارتاپ های فناوری بریتانیا می آید؟
صبح روز گذشته، وقتی کارآفرینان حوزه فناوری در لندن به صفحه تلویزیون و نمایشگر موبایل خود نگاه کردند با یک خبر بهت انگیز روبرو شدند: مردم این کشور رای به خارج شدن از اتحادیه اروپا داده بودند.
حدود 90 درصد از بنیانگذاران شرکت های فعال در زمینه تکنولوژی ابدا منتظر چنین نتیجه ای نبودند. اغلب آنها خودشان هم از کشورهای خارجی به این سرزمین آمده اند. امروز، در حالی که این کارآفرینان همچنان در بهت و حیرت انتشار خبری به سر می برند که اقتصاد کشورشان را به شدت تحت تاثیر قرار داد، برای تدوین استراتژی های تازه ای وارد عمل می شوند تا کسب و کارشان را در انگلستانی بهبود بدهند که از این پس غریبه ها در آن جایی ندارند.
Herman Narula بنیانگذار شرکت Improbable که در زمینه ساخت نرم افزارهای شبیه سازی فعالیت می کند در این باره گفت: «روز بسیار ناراحت کننده ای بود». دفتر اصلی این شرکت در لندن قرار دارد و اخیرا موفق شد بودجه ای 20 میلیون دلاری را از شرکت سرمایه گذار اندرسون هورویتز دریافت نماید.
اندرسون هورویتز شرکتی آمریکایی است و در نتیجه Improbable هم دلار آمریکا دریافت می کند و هم پوند انگلیس (از مشتریان داخلی خود) اما نوساناتی که در نتیجه انتشار این خبر دست به گریبان پوند انگلیس شد به شدت کسب و کار آن را تحت تاثیر قرار داد.
بنیانگذاران Improbable
اثر مهم دیگر این خبر جنبه روانشناختی آن است که به طور مشخص متوجه کارفرمایانی شد که از کشورهای دیگر به بریتانیا آمده اند. خود Narula در هند متولد شده و وقتی که تنها دو سال داشت همراه خانواده اش به انگلستان مهاجرت کرد. حالا او یک شهروند انگلیسی به حساب می آید اما نتیجه همه پرسی روز گذشته به شدت برایش ناامید کننده بود.
او می گوید: انگلستان کشوری است که به لحاظ تاریخی در کل دنیا نقش ایفا کرده است و حالا داوطلبانه درهایش را به روی دنیا می بندد که این اتفاق ابدا خوب نیست.
برنت هوبرمن از بنیانگذاران Lastminute.com و Founders Factory (یکی از مطرح ترین شتاب دهنده های حوزه فناوری که دفتر اصلی اش هم در لندن قرار دارد) در این باره گفت: جوی که در دفتر اصلی شرکت Made.com (یک کمپانی فعال در زمینه تجارت الکترونیک) ایفاست بسیار ناراحت کننده گزارش شده.
او ادامه داد: مردم احساس می کنند پس زده شده اند. تصورم این است که کمپین «ترک اتحادیه اروپا» این مساله را نادیده گرفته بود و آنها در واقع روانشناسی پس زده شدن برای کارمندان غیربریتانیایی را در نظر نگرفته بودند.
هوبرمن که در کیپ تاون آفریقای جنوبی متولد شده و خودش را یک مهاجر می داند در این باره گفت: من بودم که بنیانگذار Made.com را وادار کردم تا دفتر اصلی شرکت را از چین و از طریق پاریس به لندن انتقال دهد.
Ning Li بنیانگذار این شرکت اما می گوید که به خاطر نقل مکان به لندن ابدا افسوس نمی خورد. او ادامه می دهد: این یکی از بهترین تصمیماتی است که من تا به حال در زندگی ام گرفته ام اما نکته ای که وجود دارد این است که حدودا نیمی از مشتریان ما در اروپا مستقر هستند و حدود 35 درصد از 200 کارمندمان در لندن از دیگر کشورهای اروپا به این شهر آمده اند.
حالا این جمعیت 35 درصدی نگران هستند که با خروج انگلستان از اتحادیه اروپا شرایط اقامت شان چطور تغییر خواهد کرد که البته این مساله منوط به مذاکرات آتی مقامات بریتانیایی با اتحادیه اروپا خواهد بود.
لی می گوید: پیدا کردن توسعه دهندگان و مهندسان خوب پیشتر کار سختی بود که البته بخشی از این کمبود توسط مهاجران اروپایی تامین می شد، حالا اما با این اتفاق مشخص نیست که چه اتفاقی رخ خواهد داد.
جرج آزبورن وزیر اقتصاد این کشور قبلا گفته بود درهای بریتانیا «به روی مشاغل باز است» اما کارآفرینانی نظیر Hoberman نگرانند که رفراندوم اخیر، پیامی غیر از این را به جهانیان رسانده باشد.
حوزه فناوری لندن نیز تا حدود زیادی روی استخدام مهندسان باهوش نرم افزار از اتحادیه اروپا و به طور مشخص اروپای شرقی استوار است که حالا با این اتفاق پیش بینی شده تحولاتی عظیم در این رابطه رخ دهند. حال سوال این جاست که چقدر مانده دولت این کشور مذاکراتش را در این رابطه با اتحادیه اروپا آغاز نماید.
دیوید کامرون نخست وزیر این کشور که از طرفداران ابقای بریتانیا در اتحادیه اروپا بود، بعد از آنکه با نتیجه رفراندوم روبرو شد اعلام نمود که تا چهار ماه دیگر از مقام خود استفا می دهد. برخی پیش بینی کرده اند که نخست وزیر جدید، احتمالا تمام تلاش خود را خواهد کرد تا ضمن ترک اتحادیه اروپا، بریتانیا را در بازار این اتحادیه نگه دارد و از این لحاظ دنباله رو کشورهایی نظیر نروژ، سوئیس و ایسلند باشد (طبق قوانین بازار داخلی اروپا، نقل و انتقال انسان، کالا و خدمات در داخل این اتحادیه کاملا آزاد است).
اما حتی این نتیجه هم معلوم نیست که به بار بیاید چراکه Wolfgang Schauble وزیر اقتصاد آلمان مدعی شده این تاکتیک بریتانیا عملیاتی نیست.
حرف آخر این است که با نهایی شدن این جدایی، لندن و به طور مشخص استارتاپ های لندنی باید سخت تر از گذشته کار کنند تا برای استخدام نیرو از کشورهای اتحادیه اروپا خود را مطرح نمایند.
هوبرمن می گوید: ما برای اینکه نشان دهیم همچنان رویکردی باز را برای تجارت و مراواده با دنیا در پیش گرفته ایم باید سخت کار کنیم و به نوعی این جدایی از اتحادیه اروپا را جبران نماییم. برای نمونه این احتمال می رود که بریتانیا نیز برای مهاجرت افراد به داخل خاک خود، مهارت هایی را به عنوان پایه و پیش نیاز تعیین نماید و دنباله رو کشوری مانند استرالیا شود.
بریتانیا احتمالا همچون استرالیا مهات های استانداردی را برای جذب مهندسان نرم افزار از کشورهای دیگر تعیین خواهد کرد
او می گوید: این پیامی است که قطعا از کمپین ترک اتحادیه اروپا موسوم به Leave شنیده نشد، اما بگذارید امیدوار باشیم که بریتانیا چنین هدفی دارد و بعد از آنکه بیش از اندازه به سمت اتحادیه اروپا تغییر جهت داده بود حالا می خواهد به جای این محدوده با کل دنیا مراوده داشته باشد.
اما در دراز مدت، اگر استخدام نیرو از کشورهای عضو اتحادیه اروپا برای استارتاپ های انگلیسی فعال در زمینه فناوری دشوارتر شود، آنها ترغیب می گردند که دفاتر خود را در مناطقی نظیر برلین، اروپای شرقی و هر نقطه دیگری از بلوک اروپا افتتاح نمایند.
این در واقع همان کاری است که Damian Kimmelman بنیانگذار آمریکایی DueDil (استارتاپ فعال در زمینه هوش سازمانی) در لندن در حال برنامه ریزی برای عملیاتی ساختنش است.
او می گوید: ما در تلاشیم تا دفاتر تازه ای را بگشاییم. او اضافه کرد که به همراه تیم تحت سرپرستی اش سعی که ظرف می کنند در هفته های آتی برنامه ای برای این منظور تدوین نمایند.
البته هم Hoberman و هم Kimmelman باور دارند که مدیریت کردن نیروها در کشورهای خارجی به مراتب دشوارتر از کار با آنها زیر یک سقف در لندن است اما Kimmelman امیدوار است که با این اتفاق شرکتش چشم اندازی متفاوت پیدا کند. او می گوید: ما از امروز به بعد دیگر یک شرکت بریتانیایی نیستیم و در مقابل استارتاپی بین المللی به حساب می آییم.
The post appeared first on .
زندگی بعد از جدایی از اتحادیه اروپا؛ چه بر سر استارتاپ های فناوری بریتانیا می آید؟
مارس 27, 2016 / / دیدگاهها برای خالق ماینکرفت زندگی خود را پس از فروش این بازی چگونه می گذراند؟ بسته هستند
خالق ماینکرفت زندگی خود را پس از فروش این بازی چگونه می گذراند؟
عصر دوشنبه بود، حدود ساعت 7، مارکوس پرسن در دفتر کار 9 طبقه اش در استکهلم، روی صندلی لم داده بود. چندان حواسش سر جایش نبود، به تازگی به عفونت گوش دچار شده بود و هنوز دوران نقاهت را سپری می کرد. کاری جز دید زدن ساکنین سایر ساختمان های مجاور دفترش نداشت.
بی جهت به مردی که به مانیتورش نگاه می کرد و دستش را به صورتش می مالاند خیره شده بود، برایش صحنه عجیبی بود.
بعد از مدت مدیدی نگاه کردن به آن مرد، از آن صحنه خسته شد و شروع کرد به پرتاب دارت. البته کار مارکوس همیشه این قدر ملال آور و خسته کننده نبود. طی 5 سال گذشته، ماکوس، مرد 35 ساله سوئدی داستان ما، فکر و ذهنش را متمرکز بر مدیریت و حفاظت از مخلوقش ماینکرفت، پر فروش ترین بازی ویدویی در تمام دوران، کرده بود.
البته شاید «بازی» خطاب کردن ماینکرفت، تا حدی کم لطفی باشد. تعداد دانلود های ماینکرفت از سقف 100 میلیون هم گذشته و مخلوق مارکوس، خود به یک پلتفرم بدل گشته است.
در ماینکرفت، همه چیز از یک سرزمین مجازی شروع می شود، سرزمینی که هر کاربر در آن، با قطعات و آجر های لگو مانند، می تواند هر چیزی را که به ذهنش می رسد، بسازد. ماینکرفت، محدودیتی برای خلاقیت قائل نیست.
بیشتر بازیکنان، کودکانی هستند که ویلا و خانه های خودشان را می سازند و دوستان شان را به سازه های شان دعوت می کنند، ماینکرفت تنها یک عنوان ساخت و ساز نیست و ویژگی های بسیاری برای تعامل میان کاربران در آن در نظر گرفته شده. برای بسیاری، ماینکرفت همانند یک زندگی ثانویه است.
کودکان تنها کاربران میانکرفت نیستند، بزرگپسالان، صد ها ساعت از وقت شان را برای ساخت نمونه هایی از سازه های مشهوری چون ساختمان امپایر استیت، ستاره مرگ استار وارز، و برج تاریک سرزمین میانه صرف می کنند.
واژه ماینکرفت، بیشتر از انجیل، هری پاتر و جاستین بیبر در گوگل جست و جو شده و فروش این بازی در دوران حیاتش که هنوز هم ادامه دارد، از مرز 700 میلیون دلار عبور کرده و جالب است بدانید بیشتر این پول، سود خالص است.
یان بوگوست، استاد موسسسه تکنولوژی جورجیا که روی بازی های ویدیویی مطالعه می کند، عقیده دارد که ماینکرفت با سایر بازی های پرفروش قابل قیاس نیست و در حقیقت با اختلافی نجومی، بسیار بالاتر از آن ها است. بوگوست این بازی را همانند لگو، یا حتی میکرورایانه های نسل امروزی می داند.
در فضای مجازی، مارکوس پرسن، یا هویت اینترنتی اش ناچ (Notch)، شخصی تند زبان است که کلاه شاپو، نوعی کلاه لبه دار بر سر دارد. برای میلیون ها گیمر، همچون یک قدیس است، قوانین خودش را وضع می کند و طبق آن ها عمل می کند. گویی رئیس جمهوری است که قدرتی بلامنازع دارد. اما در واقع مارکوس با شخصیت فضای مجازی اش تفاوت دارد، فردی است مودب و رک گو که کمتر خلوت خودش را ترک می کند.
اما مدتی پیش، پرسون همه این ها را رها کرد. وی در موژانگ، شرکت سازنده ماینکرفت، 71% سهم داشت و هنگامی که مایکروسافت این شرکت را با 2.5 میلیارد دلار پول نقد خریداری کرد، مارکوس به لیست ثروتمند ترین افراد جهان راه یافت.
خالق دنیای ماینکرفت، کسی که زندگی اش به این بازی گره خورده بود و با ترک گفتن این عنوان، خشم طرفداران اش را برانگیخت، با این همه پول چه می توانست بکند؟ وقت آن رسیده بود که مارکوس، تصمیم بگیرد که در سال های باقی مانده عمرش، در کدام مسیر قدم بگذارد.
اما تا به امروز، وضعیت مارکوس چندان جالب نبوده. بلافاصله پس از فروختن حقوق مخلوقش به مایکروسافت، مارکوس قصری 2000 متر مربعی به ارزش 70 میلیون دلار، در بورلی هیلز کالیفورنیا خریداری کرد. گران قیمت ترین خانه ای که تا کنون در آن منطقه ساخته شده.
مارکوس و جیکوب پورسر، موسسین موژانگ، کمپانی جدیدی به نام Rubberbrain تاسیس کرده اند تا اگر ایده جدیدی به ذهنشان رسید، آن را پیاده کنند. اما مارکوس، فعلا راه ولخرجی را پیش گرفته و قادر نیست روی ساخت یک بازی جدید تمرکز کند.
شاید هم اکنون، زندگی ماکوس چندان منظم نباشد، شاید دیگر ماینکرفتی در زندگی اش وجود نداشته باشد که وقت خود را به آن اختصاص دهد، اما با این وجود، واگذار کردن موژانگ را تصمیمی درست می داند. در دفاع از تصمیمش، مارکوس به این نقل قول از لئوناردو داوینچی اکتفا می کند.
آخرین دیدگاهها