بازی آزاد

مصائب استریم زنده بازی ویدیویی؛ روایتی از سرویس خانمان براندازی به نام توییچ

شاید محدودیت های کیفیت و سرعت اینترنت در ایران موجب شده باشد پلتفرم های استریم ویدیو آن طور که باید و شاید شناخته شده و محبوب نباشند، اما این گونه سرویس ها در حال حاضر به یکی از پر کاربردترین و البته پرطرفدارترین رسانه های عموم جهان تبدیل گردیده اند.

در کنار مجموعه بی شمار سرویس هایی که در حال حاضر توسط اینستاگرام، فیسبوک، یوتوب و سایر شبکه های اجتماعی ارائه می شوند، بیشترین کاربرد لایو استریم به بازی های ویدیویی اختصاص دارد.

همانطور که احتمالاً می دانید یکی از محبوب ترین پلتفرم های استریم ویدیو در صنعت گیم «» است؛ این شبکه زنده که متعلق به «آمازون» بوده و از سال 2011 میلادی راه اندازی شده، هم اکنون هفتاد و ششمین سایت پربازدید دنیا محسوب می شود و خواب را از چشم برخی از گیمرهای دنیا ربوده است.

محبوبیت توییچ از اکتبر سال 2013 میلادی در مسیر ترقی قرار گرفت تا جایی که در فوریه 2014 طی رویدادی رکورد چهارمین مصرف ترافیک اینترنت ایالات متحده آمریکا را شکست.

بر طبق آخرین اطلاعات منتشر شده توسط آمازون، توییچ در سال 2015 به طور متوسط 100 میلیون بازدیدکننده مستقل ماهیانه و 1.5 میلیون نفر استریم کننده ویدیو داشته است (هنوز اطلاعات سال 2016 منتشر نشده).

این آمار به وضوح نشان می دهد برخی از گیمرها تقریباً اکثر زمان خودشان را به استریم کردن محتوا برای دیگران اختصاص داده اند و به عبارتی ساعات گذران زندگی شان را در این راه صرف می کنند.

یقیناً این مسئله مشکلاتی به همراه دارد؛ اگر استریم کننده بخواهد موفق باشد، باید خیلی از موارد روزمره زندگی اش را فدا کند و اگر هم خط جداساز مشخصی میان زندگی و توییچ بکشد، هرگز یارای آن را نخواهد داشت که به درجات بالای این سرویس دست یابد.

با همه این تفاسیر در آخرین روزهای سال 2016 میلادی، شبکه توییچ از سرویس «IRL» پرده برداشت؛ بستری که طی آن کاربر می تواند جدا از دنیای بازی های ویدیویی، تمام رویدادهای لحظه به لحظه زندگی اش در هر نقطه و مکانی را استریم کند.

یعنی عملاً استریم کننده نه فقط حین بازی کردن آنلاین می شود، بلکه هزاران نفر به تماشای فرآیند غذا خوردن، کامپیوتر کار کردن، گردش و تفریح رفتن (به کمک اپلیکیشن موبایل توییچ) و غیره و غیره می پردازند.

این مسئله کار را برای استریم کننده ای که می خواهد در صدر امور قرار بگیرد دشوارتر کرده است؛ حال می خواهیم مواجهه با سرویس جدید مورد بحث را از زبان یکی از مشهورترین اعضای توییچ بخوانیم و با چالش های پخش زنده 7/24 بیشتر آشنا شویم.

«بِن بومن» ملقب به «پروفسور برومن» یکی از فعال ترین کاربران پلتفرم توییچ است که به خاطر تولید محتوای زنده برای بازی «دستینی»، رکوردی در کتاب گینس به ثبت رسانده و تاکنون صدها هزار دلار درآمدزایی کرده است؛ هرچند که همواره بخش قابل توجهی از آنها را به ارگان های خیریه اهدا می کند.

او که حالا 30 سال سن دارد و نزدیک به دو سال است ازدواج کرده، ساکن ایالت فلوریدای آمریکا است و هم اکنون بیش از نیم میلیون دنبال کننده دارد، مقاله ای در رابطه با راه اندازی سرویس IRL توسط توییچ را در اختیار قرار داده، که پیشنهاد می کنیم در ادامه مطالعه نمایید؛ به خصوص اگر دوست دارید روزی به یک استریم کننده فعال ویدیو تبدیل شوید.

---

هر هفته 168 ساعت است. به عنوان یک استریم کننده توییچ تمام وقت، از من انتظار می رود تا جایی که ممکن است آنلاین باشم. اما تنها چیزی که من از دنبال کنندگانم توقع دارم این است که درک کنند تمام استریم کننده ها نیز انسان هستند و بدون استراحت و غذا و خواب در هم می شکنند.

حالا در این وضعیت پلتفرم توییچ سرویس جدیدی راه اندازی کرده که عملاً بر ضد ماجرای یاد شده است و بستری را فراهم می کند که با اصرار دنبال کنندگان می تواند فرصت ناچیز خواب و خوراک را هم از ما بگیرد.

قضیه چیست؟ توییچ یکی دو ماه اخیر سرویسی به نام IRL راه اندازی کرده که به کمک آن استریم کننده ها می توانند تمام وقایع زندگی شان را با مردم به اشتراک بگذارند و در واقع پتانسیلی برای حذف مرز و تعادل باریک بین زندگی واقعی و پخش زنده است.

اولویت این بستر جدید بر پایه مکالمه صوتی و تصویری استریم کننده است و صرفاً به پخش زنده محتوا محصور نخواهد بود. قوانین رسمی سایت نوشته «در IRL می بایست شما در کانون توجهات قرار داشته باشید و با کاربران خود ارتباط مستقیم برقرار نمایید. به عبارت دیگر باید بخشی از پخش زنده را به خود اختصاص داده و به صورت تصویری یا گزارش صوتی با مخاطبین صحبت کنید».

بدون تردید این سیستم تازه هیچ استریم کننده ای را مجبور نمی کند که حتی ویدیوی خوابیدنش را برای عموم پخش کند، اما با هجوم ناگهانی اکانت های بی شمار پخش زنده به این شاخه جدید، مشکل اصلی پدیدار شده است. آیا من باید زمان خیلی بیشتری از زندگی ام را صرف استریم زنده کنم یا بیخیال شده و از رقابت سرویس جا بمانم؟

من چهار سال گذشته را مشغول استریم تصاویر در توییچ بوده ام؛ تا جایی که کانالم به قدری رشد کرد که دو سال اخیر، هر روز بین 12 الی 16 ساعت از زمان را مشغول پخش زنده محتوا بودم. و این تنها راه بقا در میان طیف گسترده و رو به رشد استریم کننده های برتر است.

البته برای همه اینطور نبود؛ برخی از همین اولین روزهای خیزش پلتفرم توییچ شروع به کار کردند و این مسئله به خودی خود موجب ترقی شان شد. بعضی دیگر هم درست سر موقع و در محل مناسب استریم کردند و ناگهان دیده شدند.

اما خیلی ها، شامل خودم، بیش از حد کار کردیم و بیش از حد زمان گذاشتیم تا به موفقیت دست پیدا کنیم. من طی سال های اخیر تقریباً تمام ارتباطاتی که با خانواده و دوستانم داشتم را به خاطر رویای توییچ نابود کردم. اما حالا قصد دارم وضعیت را تغییر داده و صدمات را جبران نمایم.

برای این منظور اولین قدمی که برداشتم ورزش کردن بود؛ هر روز زمان معینی را به خودم اختصاص می دادم و ضمن تغذیه مناسب به باشگاه می رفتم. البته حالا این فعالیت ها نیز شامل سرویس استریم توییچ می شوند و در همین حین هم می توانم با دنبال کنندگان کانالم در ارتباط باشم.

اینجای کار می بایست از خودم سوالی بپرسم؛ آیا اگر از روز اول بخش IRL وجود داشت، عملاً فرصت استراحتی برایم باقی می ماند و لحظه ای از زمان را برای خودم نگه می داشتم؟ می دانم که پاسخم «خیر» است. یقیناً در چنین شرایطی ساعت های خیلی بیشتری هم از طول روز را به استریم و آنلاین ماندن در کانال اختصاص می دادم.

قبل از آنکه اصلاً به یک استریم کننده تبدیل شوم یکی از دوستانم گفته بود «همیشه لایو بودن» یکی از شروط اساسی موفقیت در اینگونه سرویس ها است. من هم پروژه رویایی ام را آغاز کردم و دست کم بعد از سه سال بالاخره تصمیم گرفتم هر هفته یک روز را برای خودم تعطیل کنم.

اما حقیقت ماجرا این است که با همین یک روز تعطیلی متوجه شدم کنترل کانال موفقم در حال از دست رفتن است؛ تعداد مشترکان و دنبال کنندگان هر روز دانه به دانه کمتر می شدند و تمام فاکتورهای موفقیتی که طی سه سال کسب کرده بودم رو به افول حرکت می کرد. طی این مدت مدام صدای فریادی را در گوشم می شنیدم که می گفت «برگرد و آنلاین شو وگرنه تمام زحماتت به باد می رود».

چند ماه اول بعد از این ماجرا تمام مدت با ندای درونی ام می جنگیدم؛ اما بالاخره تابو را شکستم و هر هفته یک روز را در کنار همسرم سپری می کنم و با یکدیگر اوقات خوشی داریم. حالا دیگر کارم مشابه با یک شغل معمولی است و شنبه ها استراحت می کنم.

توانایی پذیرفتن این مسئله که یک روز در هفته را تعطیل کنم دقیقاً ناشی از زحمت و کار سختم در مرور زمان بود. قبل از این اتفاق کانالم را از صفر دنبال کننده به 400 هزار دنبال کننده رساندم. به همین سبب خاموش کردن 24 ساعته استریم برای حجم رو به رشد استریم کننده های جدید کار بسیار دشوارتری هم خواهد بود.

من همیشه نگران این بودم که توییچ تغییراتی اساسی در بنیان پلتفرم استریم زنده ویدیو ایجاد کند، اما با راه اندازی این سرویس تازه شخصاً نگران مسیر جدیدی که پیش روی کمپانی قرار گرفته است شدم.

امکان استریم تصاویر خارج از دنیای بازی های ویدیویی ایده خوبی است و برای رقابت با فیسبوک و یوتوب گزینه جالبی به نظر می رسد، اما نگرانی من این است که توقع جمعیت قالب بازدیدکنندگان به طور کلی از استریم کننده های مورد علاقه شان بیشتر می شود.

در این شرایط عملاً عُذر «در حال حاضر نمی توانم آنلاین باشم» به خاطر سفر، خانواده یا فعالیتی شخصی جدا از دنیای گیمینگ به طور کامل از بین رفته و موج جدیدی از نارضایتی را در بین هواداران مأیوس و ترول ها ایجاد می کند.

فضای جاری در حساب کاربری توییچ یک استریم کننده ویدیو خیلی شخصی است. در واقع بازدیدکنندگان فرصت دارند به خانه شما آمده و سرگرمی مورد علاقه تان را همراه با خودتان و دیگران تماشا کنند. این مسئله به نوعی یک خیابان یک طرفه بدون بازگشت است؛ آنها همه چیز را در رابطه با شما و زندگی تان می دانند.

بنابراین وقتی تنها یک روز نمی توانی آنلاین باشی، بسیاری از هواداران احساس حقارت، یأس و حتی به شما اهانت می کنند. بعد از آن هم به محض اینکه استریم را شروع می کنی ماجرای اصلی آغاز می شود؛ مدیریت هواداران دشوار است و باید یک به یک به همه توضیح بدهی که چرا لایو نبوده ای.

همیشه آنلاین بودن در این وضعیت به یک حقیقت اجتناب ناپذیر تبدیل می شود، و نه یک هدف معین در زمانی که تلاش می کنیم تا حد امکان در حال استریم کردن باشیم.

آینده ی واقعی سرویس IRL و چگونگی تأثیر آن روی زندگی و روابط بین استریم کننده ها و دنبال کنندگان، در گذر زمان و به خصوص بعد از انتشار اپلیکیشن موبایلی آن پدیدار خواهد شد. خیلی از کاربران توییچ در حال حاضر اکانتی ثانویه برای این بخش راه اندازی کرده اند تا به طور کامل محتوای گیمینگ و غیر گیمینگ از هم تفکیک باشند.

یک هوادار عام از اغلب کانال ها انتظار کیفیتی معین، بازه زمانی مشخص شده و ارزش محتوای بالایی را دارد و در مجموع از شما می خواهد یک استریم کننده باکیفیت و منظم باشید.

اما مکانیزم استفاده از دوربین موبایل و استریم در حال حرکت تمام توقعات مخاطب را برهم می زند و ممکن است منجر به واکنش تند دنبال کنندگان شود؛ به این ترتیب که احتمال دارد سرگرمی استریمِ «با من در نمایشگاه فلان بازی قدم بزن» به فضایی خشم آلود تبدیل می شود برای ابراز انزجار و تنفر از پلتفرم IRL و باقی ماجراها.

توییچ باید حتماً تمام این موارد را برای هر کسی که می خواهد به یک استریم کننده موبایل تبدیل شود صراحتاً آشکار کند؛ این مسئله دقیقاً یکی از ضعیف ترین کاستی های این پلتفرم پخش زنده تصاویر است. توییچ هر بار که یک سیستم جدید راه اندازی می کند، استریم کننده ها را مجبور می سازد خودشان نقش روابط عمومی و مُبلّغ را بازی کنند، آن هم در حالی که خود صاحب کانال به مرور زمان با آن آشنا می شود.

هنگامی که بتای سیستم «Cheering» راه اندازی شد (بستر ارسال نظر و پیام های ویژه و مجهزی که از سیستم پرداخت پول مجازی Bits استفاده می کند)، خیلی سریع به عضویت آن درآمدم؛ اما این قضیه هم با طیف گسترده ای از سوالات، اتهامات و توهین ها همراه بود.

بعد از گذشت زمان کوتاهی متوجه شدم یکی دو هفته اول را صرفاً مشغول به معرفی و توضیح عملکرد این سیستم جدید بوده ام و مدام تلاش می کردم که مردم را به بهره مندی از آن تشویق و ترغیب کنم. کاری که قاعدتاً وظیفه توییچ بود، در حالی که حتی هیچ کمکی هم برای مواجهه با این چالش در اختیارمان نگذاشت.

به نظر من اگر توییچ می خواهد محصول جدیدش یعنی IRL و استریم موبایلی را موفق و محبوب کند، نمایش و معرفی آن را خودش بر عهده بگیرد نه اینکه گردن استریم کننده بیاندازد. نهایت کاری که ما بتوانیم انجام دهیم مدیریت انتظارات و توضیح استراتژی های جدید خود پلتفرم است.

به طور کلی تغییرات مبتنی بر استریم موبایل و سرویس IRL در پلتفرم توییچ شاید در نگاه اول خیلی ملموس و مشکل ساز نباشد؛ اما به خاطر دارم که راه اندازی سیستم Bits (پول مجازی) ابتدا واهمه ای ایجاد کرد که ممکن است روی درآمدزایی استریم کننده ها اثر سوء بگذارد. این مسئله هم در نگاه اول ملموس نبود اما به مرور زمان تاثیر منفی زیادی روی درآمد اکثر کانال ها گذاشت.

استریم موبایل هم شاید ابتدا تغییری در رویه کارکرد یک استریم کننده ایجاد نکند، اما بدون شک در گذر زمان انتظارات را خیلی بالا می برد. تردیدی نیست که در آینده نزدیک مردم انتظار خواهند داشت ما هر لحظه ای از زندگی مان را برایشان پخش زنده کنیم.

آیا استریم کننده ها احساس خواهند کرد وقتی می خواهند سر قرار بروند می بایست سرویس IRL خودشان را فعال کنند چون جذابیت خودش را برای بیننده دارد؟ آیا در حین رخداد یک حادثه ناگوار یا اتفاقی وایرال اگر خیلی سریع زنده استریم کنند به برترین استریم توییچ تبدیل خواهند شد؟

توییچ می بایست با اضافه شدن این افزونه به پلتفرمش محتاط و مراقب باشد. نگرانی اصلی من جایی است که روزهای تعطیلی و استراحتی که استریم کننده می توانست برای خودش تدارک ببیند، برای نسل جدید هرگز امکان پذیر نبوده و مجبور باشند در هر شرایط و زمانی آنلاین بمانند.

«همیشه آنلاین بودن» ترفند مؤثر و قدرتمندی برای شناخته شدن، درآمدزایی بهتر و کسب بیشترین میزان دنبال کننده است، اما تنها کسانی که بتوانند برای لحظاتی دوربینشان را خاموش کنند، در طولانی مدت یارای رقابت و ادامه دادن را خواهند داشت و بیشترین بهره را خواهند برد.

The post appeared first on .

مصائب استریم زنده بازی ویدیویی؛ روایتی از سرویس خانمان براندازی به نام توییچ