Tagدر نسل

سفر در زمان؛ نگاهی دوباره به کنسول های خانگی نسل هفتم

سفر در زمان؛ نگاهی دوباره به کنسول های خانگی نسل هفتم

می توان گفت که صنعت بازی های ویدیویی راه درازی را برای رسیدن به این نقطه طی کرده است. بازی های ویدیویی حالا به یکی از مهم ترین صنعت های عصر حاضر بدل شده و نقش تأثیر گذاری در روابط اجتماعی دارند. در این میان نمی توان از نقش پر رنگ کنسول های بازی در جذب مخاطبان چشم پوشی کرد.

نسل هفتم جهشی بزرگ در این صنعت به شمار می رود. در این نسل بازی ها از نظر کیفیت و المان های به کار رفته در آن ها، تغییرات زیادی به خود دیدند. شاید ابتدا بازی های ویدیویی را در زمره هنرهای نمایشی قرار می دادند اما پس از چند دهه این صنعت نشان داد که تفاوت های عمده ای با سینما دارد.

حالا بازی های ویدیویی توانسته اند خود را به عنوان یک رسانه ی مستقل به اثبات برسانند و سهم بزرگی از تجارت جهانی را به خود اختصاص دهند. تجارتی که با گردش های میلیون دلاری خود توانست سونی را به سوددهی برساند، این شرکت را از ورشکستگی نجات دهد و در ادامه سود کلانی را عاید کمپانی های شخص ثالث نماید.

Xbox 360، گل سر سبد ردموندی ها

مدل اسلیم اکس باکس 360 که با حداکثر 500 گیگابایت فضای ذخیره سازی وارد بازارهای جهانی شد.

سوت رقابت های نسل هفتم بازی های ویدیویی از نوامبر سال 2005 میلادی و با عرضه کنسول جدید شرکت مایکروسافت به نام اکس باکس 360 (Xbox 360) رسماً به صدا در آمد. در فوریه سال 2003 برنامه ریزی ها برای ساخت یک پلتفرم نرم افزاری جدید به رهبری جی آلارد، ریاست مایکروسافت آغاز می شود.

اکس باکس لایو در دو نوع اشتراکی و رایگان در اختیار کاربران قرار گرفت

در همان ماه پیتر مور (Peter Moore) رئیس سابق سگا آمریکا به مایکروسافت می پیوندد و این کمپانی سرانجام از 400 توسعه دهنده برای شرکت در رویدادی مهم واقع در شهر بلویو واشنگتن دعوت می کند. هدف اصلی مایکروسافت از این رویداد، جلب پشتیبانی و حمایت توسعه دهندگان مختلف از این پلتفرم تازه وارد است.

نهایتاً و با جلو رفتن مراحل توسعه، اکس باکس 360 در تاریخ 12 مه 2005 به صورت رسمی در شبکه ی تلوزیونی MTV رونمایی و در 22 نوامبر همان سال با قیمت 299 دلار وارد بازار می شود. یکی از مشخصه های اصلی اکس باکس 360 سرویس آنلاین آن به نام اکس باکس لایو بود.

این سرویس نخستین بار روی کنسول اکس باکس ابتدایی معرفی شد و توانست با دریافت به روز رسانی های متعدد، عملکرد مناسبی را از خود نشان دهد. اکس باکس لایو در دو نوع اشتراکی و رایگان در اختیار کاربران قرار گرفت و محیط مناسبی برای انجام بازی به صورت چند نفره، دانلود عناوین مختلف و دموی آن ها به شمار می رفت.

در ادامه نیز قادر بودید با استفاده از پورتال اکس باکس موزیک و اکس باکس ویدیو به خرید و استریم موسیقی، فیلم های سینمایی و سریال های تلوزیونی بپردازید. اکس باکس 360 در ابتدا به صورت دو باندل متفاوت Core Pack و Premium Pack به بازار عرضه شد.

پروژه ی ناتال و یا همان کینکت که سر و صدای فراوانی در نسل هفتم بازی های ویدیویی به پا کرد. با استفاده از کینکت قادر بودید بدون استفاده از هیچ گونه کنترلری به انجام بازی بپردازید.

بسته ی اول شامل اکس باکس 360 سفید رنگ فاقد هدست، هارد درایو و کنترلرهای وایرلس بود. در نقطه مقابل بسته پرمیوم قرار داشت که شامل یک هارد 20 گیگابایتی، هدست برای صحبت در سرویس اکس باکس لایو و کنترلر وایرلس می شد. پس از تغییر مادربرد اکس باکس 360 به بردهای فالکون این قابلیت به وجود آمد تا کاربر بتواند هارد مدل پرمیوم را تا 60 گیگابایت ارتقاء دهد.

اکس باکس 360 با فروش 84 میلیون واحدی به کار خود در این نسل پایان داد و سر بلند از میدان مسابقه بیرون آمد.

پس از آن تیم مهندسی مایکروسافت به دلیل دمای بالای این کنسول مجدداً مجبور به تعویض مادربرد می شود. با ساخت مادربردهای جاسپر که احتمال بروز خطرات مختلف را به شدت کاهش می داد اکس باکس 360 آرکید و الیت متولد شدند. این دو کنسول از فناوری 65 نانومتری در پردازنده ی مرکزی و گرافیکی بهره برده و از هاردهایی با حافظه ی ذخیره سازی بیشتر پشتیبانی می کردند.

جدیدترین تکنولوژی ساخته شده توسط اهالی ردموند واشنگتن در بخش پردازش گرافیکی از دو بخش جداسازی شده تشکیل شده بود. یکی از بخش ها به نام Xenos مشتمل بر چیپ طراحی شده و بخش دیگر نیز دارای 10 مگابایت حافظه ی eDRAM بود. به طور کلی این پردازنده از 337 میلیون ترانزیستور ساخته شده و می توانست در کلاک 500 مگاهرتز کار کند.

یکی از نقاط ضعف کنسول شرکت مایکروسافت نسبت به رقیبش، پلی استیشن 3، استفاده از رسانه دی وی دی است. همانطور که می دانید پلی استیشن از دیسک های بلوری برای ذخیره سازی بازی ها استفاده می کرد و به همین سبب توسعه دهندگان آثار انحصاری قادر بودند تا المان های بیشتری را به عناوین خود اضافه نمایند.

اکس باکس 360 را می توان یکی از رقبای سرسخت پلی استیشن 3 به حساب آورد. در نهایت با عرضه ی باندل های مختلف برای کنسول نسل هفتمی مایکروسافت و ساخت حسگر حرکتی کینکت برای آن، اکس باکس 360 تا پایان ژانویه ی 2014 موفق به فروش 84 میلیون واحدی شد و سربلند از میدان مسابقه بیرون آمد.

ایستگاه نوستالژی؛ 3 بازی خاطره ساز Xbox 360

Halo 3

شماره سوم سری بازی های هیلو در سال 2007 برای کنسول اکس باکس 360 عرضه شد. گیم پلی غنی، مبارزات عظیم و همچنین داستان حماسی جزو مواردی هستند که این نسخه را به یکی از به یاد ماندنی ترین عناوین اکس باکس 360 تبدیل کردند. هیلو 3 با فروش بالای خود توانست لقب پرفروش ترین بازی اکس باکس 360 را به دست آورد.

Gears of War

نسخه ی اول سری بازی های گیرز آو وار در سال 2006 و توسط استودیوی شخص ثالث اپیک برای کنسول اکس باکس 360 عرضه شد. گیم پلی مبتنی بر کاور گیری، گرافیک چشم نواز به همراه داستان جذاب، این نسخه را به یکی از محبوب ترین و پرفروش ترین بازی های کنسول کمپانی مایکروسافت بدل کرده است.

2 Mass Effect

شاید بتوان لقب بهترین مس افکت عرضه شده را به شماره ی دوم آن داد. مس افکت 2 در سال 2010 توسط بایوور عرضه شد و در زمان انتشارش عنوان بی نظیری قلمداد می شد. وجود المان های نقش آفرینی و داستان پر پیچ و خم آن جزو مواردی به شمار می رفتند که گیمر را شیفته ی خود می کرد. مس افکت 2 در نهایت با کسب امتیار 96 از وبسایت متاکریتیک توانست به یکی از به یاد ماندنی ترین عناوین اکس باکس 360 تبدیل شود.

PlayStation 3، افسانه ی نسل هفتم

پلی استیشن 3 سوپر اسلیم کوچکتر و سبک تر از نسخه ی استاندارد و دارای حافظه ی ذخیره سازی بیشتر.

پلی استیشن 3 که سونی مانور زیادی روی آن داده بود در سال 2006 و یک سال دیرتر از اکس باکس 360 وارد بازار شد. سونی نسل ششم بازی های ویدیویی را با پلی استیشن 2 قاطعانه پشت سر گذاشته بود و به هیچ وجه نمی خواست پس از چند سال در صدر بودن، بازی را به رقیب دیرینه اش مایکروسافت ببازد.

نسخه 60 گیگابایتی ویژگی هایی چون اتصالات وای فای، رم ریدر و نشان نقره ای پلی استیشن 3 روی بدنه را با خود یدک می کشید.

پلی استیشن 3 در واقع جانشین یکی از افسانه ای ترین کنسول های صنعت بازی های ویدیویی به نام پلی استیشن 2 بود. کنسول قدرتمندی که با فروش 155 میلیونی توانست سود کلانی را نصیب کمپانی ژاپنی کند. پلی استیشن 3 به صورت رسمی در نمایشگاه E3 سال 2005 معرفی و پس از آن در 11 نوامبر 2006 وارد بازار شد.

ظاهر نه چندان زیبا، اندازه غیر متعارف و وزن 5 کیلوگرمی پلی استیشن 3 سبب شد تا به نسخه ی اولیه آن لقب یکی از بزرگ ترین و حجیم ترین کنسول های تاریخ صنعت بازی های ویدیویی را بدهند. جدیدترین ساخته چشم بادامی ها اولین کنسولی محسوب می شد که از دیسک های بلوری استفاده می کرد.

این امر سبب می شد تا توسعه دهندگان بازی های انحصاری بتوانند عناصر بیشتری را به آثار خود اضافه نموده و بدین سبب کیفیت عناوین خود را به شکل قابل ملاحظه ای افزایش دهند.

واحد پردازشگر مرکزی در این کنسول سِل نام داشت که بر خلاف پردازنده های چند هسته ای معمول از ساختاری نامتقارن بهره مند بود. در واقع سِل از یک هسته اصلی و چند هسته فرعی تشکیل می شد و به همین سبب برنامه نویسی روی آن کمی دشوار به نظر می رسید و با شیوه های متداول آن روزها تفاوت های زیادی داشت.

این کنسول ابتدا در دو مدل متفاوت به بازار عرضه شد. مدل اول 40 گیگابایتی بود و قیمتی 499 دلاری داشت و مدل دوم نیز با 60 گیگابایت فضای ذخیره سازی و قیمت 599 دلاری به بازار عرضه شد. البته تفاوت های این دو مدل تنها به فضای ذخیره سازی ختم نمی شد و نسخه 60 گیگابایتی ویژگی هایی چون اتصالات وای فای، رم ریدر و نشان نقره ای پلی استیشن 3 روی بدنه را با خود یدک می کشید.

پلی استیشن موو مجهز به حسگرهای حرکتی در کنار پلی استیشن کمرا که توسط این دو قادر بودید از راه دور و با حرکت پلی استیشن موو در جهت های مختلف به کنترل بازی بپردازید.

یک سال تأخیر در عرضه و قیمت سرسام آور پلی استیشن 3 جزو مواردی به شمار می روند که سبب گشتند این کنسول نتواند رهبری نسل هفتم را به دست بگیرد. سیاست های قیمت گذاری غلط سونی، ساخته ی شرقی ها را با مشکل فروش مواجه کرده بود تا این که سرانجام سونی راضی به کاهش قیمت می شود.

پلی استیشن 3 به دلیل پشتیبانی از دیسک های حجیم بلوری موفق شد طیف وسیعی از کاربران را به سمت خود بکشد.

18 آگوست سال 2009 در نمایشگاه گیمزکام، سونی رسماً از مدل اسلیم پلی استیشن 3 به نام PS3 CECH-2000 پرده برداشت. این مدل دارای هاردی 120 گیگابایتی و قابل ارتقاء بود و در مجموع 33 درصد حجم کوچکتر، 36 درصد وزن سبکتر و 34 درصد مصرف برق کمتری نسبت به مدل پیشین خود داشت.

PS3 CECH-2000 با قیمت اقتصادی 299 دلار در تاریخ 1 سپتامبر 2009 وارد بازار شد. همانطور که گفته شد سونی در نسل هفتم بازی های ویدیویی اصلاً  نمی خواست بازی را به رقیبش مایکروسافت واگذار کند. به همین دلیل برای رقابت با اکس باکس لایو، سرویس پلی استیشن نتوورک را راه اندازی نمود.

در کنفرانس PlayStation Business Briefing Meeting که در توکیو برگزار می شد، سونی رسماً از این قابلیت پرده برداشت و اعلام کرد نیازی نیست کاربران این سرویس برای انجام بازی های چندنفره پولی بپردازند و یا اشتراکی جداگانه تهیه نمایند. همچنین در پلی استیشن نتوورک می توانستید به خرید بازی های دیجیتالی و مرور صفحات وب نیز بپردازید.

پلی استیشن 3 در نهایت توانست تا پایان سال 2014 نزدیک به 83 میلیون واحد بفروشد و از این حیث عقب تر از کنسول ردموندی ها قرار بگیرد. پلی استیشن 3 به دلیل برخورداری از قابلیت های چند رسانه ای و همچنین پشتیبانی از دیسک های حجیم بلوری موفق شد طیف وسیعی از کاربران را به سمت خود بکشد.

ایستگاه نوستالژی؛ 3 بازی خاطره ساز PlayStation 3

The Last of Us

استودیوی ناتی داگ، خالق سری بازی های کراش در سال 2013 یکی از بزرگرترین آثار تاریخ صنعت بازی های ویدیویی را به بازار عرضه کرد. The Last of Us با ارائه ی گیم پلی غنی، گان پلی مثال زدنی و روایت احساسی داستان یکی از کم نقص ترین بازی هایی است که می شناسیم. این عنوان موفق شد از سوی 240 وبسایت مختلف به عنوان برترین بازی سال 2013 انتخاب شود.

Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots

Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots در سال 2008 به صورت انحصاری برای پلی استیشن 3 عرضه شد و توانست افتخارات زیادی را برای برند سونی به ارمغان آورد. وقایع آن 5 سال پس از نسخه دوم و جریانات بیگ شل به وقوع می پیوندد. متال گیر سالید 4 موفق شد نزدیک به  6 میلیون نسخه فروش کند و لقب یکی از پر فروش ترین بازی های پلی استیشن 3 را به خود اختصاص دهد.

Uncharted 2: Among Thieves

ناتی داگ در سال 2009 اقدام به عرضه ی دنباله Uncharted: Drake’s Fortune کرد. این نسخه که  Uncharted 2: Among Thieves نام دارد افتخارات فراوانی کسب کرد و مورد تحسین منتقدین قرار گرفت. همچنین وبسایت های مختلف نیز ضمن تعریف و تمجید فراوان از این نسخه، آن را تأثیر گذارترین بازی سال 2009 عنوان کردند.

Wii، نینتندو متفاوت تر از همیشه

نینتندو وی موفق شد در ماه دسامبر سال 2009 رکورد فروش ماهانه را در ایالات متحده ی آمریکا بشکند.

نینتندو وی (Nintendo Wii) در تاریخ 19 نوامبر سال 2006 به عنوان یک کنسول نسل هفتمی با قیمت 249 دلار وارد بازار شد. نینتندو وی نسبت به اکس باکس 360 و پلی استیشن 3 از سخت افزار قدرتمندی بهره نمی برد و بیشتر قشر آماتور جامعه را هدف قرار داده بود. آن ها به وسیله ی ترکیب کنترلرهای حرکتی با کنسول خود قصد داشتند تا بیش از دو نفر را برای بازی دور هم جمع کنند.

نینتندو وی تقریباً در هر زمینه ای با رقابیش تفاوت هایی فاحش دارد. برای نمونه این پلتفرم به جای دی وی دی و یا بلوری از دیسک های نوری 12 سانتی متری مختص به خود استفاده می نماید.

همانطور که گفته شد استفاده از کنترلرهای حرکتی از جمله ویژگی های جذاب نینتندو وی به شمار می روند. این کنترلر وایرلس قادر است حرکات کاربر را در فضای سه بعدی تشخیص دهد.

نخستین بار در سال 2003 زمزمه هایی از پلتفرم جدید نینتندو به گوش خورد و پس از آن در نمایشگاه E3 سال 2005 به صورت رسمی از این کنسول رونمایی شد. نینتندو وی دارای ابعادی کوچک است و تنها 2.1 کیلوگرم وزن دارد که از این حیث به سبک ترین کنسول نسل هفتم بدل می شود.

نینتندو وی تقریباً در هر زمینه ای با رقبایش تفاوت هایی فاحش دارد. برای نمونه این پلتفرم به جای دی وی دی و یا بلوری از دیسک های نوری 12 سانتی متری مختص به خود استفاده می نماید. همچنین پردازنده ای با فرکانس کاری 729 مگاهرتز، نینتندو وی را به ضعیف ترین کنسول نسل هفتم تبدیل کرد.

وی ریموت، کنترلر وایرلس کنسول نینتندو وی که انجام بازی به شکل حرکتی را امکان پذیر می کردند.

شبکه هایی چون پلی استیشن نتوورک و یا اکس باکس لایو، نینتندو را نیز مجاب کرد تا سرویس نوینی را برای کنسول جدید خود طراحی کند. سرانجام این کمپانی از سرویس Vitrual Console یا همان کنسول مجازی پرده بر می دارد. با استفاده از کنسول مجازی قادر بودید عناوین پلتفرم های قدیمی تر نینتندو (به جز گیم کیوب) را دانلود نمایید.

نینتندو با هدف قرار دادن خلاقیت و طیف وسیع تری از مخاطبان قصد داشت وی را به یک کنسول مفرح تبدیل کند

این در حالی بود که نینتندو اعلام کرد به دلیل حجم بالای عناوین گیم کیوب تصمیمی برای عرضه ی آن ها به صورت آنلاین ندارد و به همین دلیل پشتیبانی فیزیکی از دیسک های نوری 8 سانتی متری گیم کیوب را به نینتندو وی اضافه کرده است. این قابلیت مثال زدنی سبب شد تا نینتندو وی لیستی بلند بالا از بازی های مفرح و سرگرم کننده را در اختیار کاربران قرار دهد.

نوآوری دیگر این کنسول به کنترلرهای جذاب آن باز می گردد. کنترلرهای نینتندو وی که به نام وی ریموت (Wii Remote) شناخته می شوند این امکان را در اختیار گیمر می گذارند تا با حرکت کنترلر در فضای سه بعدی به کنترل بازی بپردازد. در واقع وجود حسگرهای حرکتی در وی ریموت سبب می شود تا تمامی حرکات شما در بازی نیز شبیه سازی شود.

نینتندو وی اصلاً قدرتمند نبود و سخت افزار تاریخ مصرف گذشته ی آن یکی از ضعف های اصلی اش در برابر اکس باکس 360 و پلی استیشن 3 به شمار می رفت. اما نینتندو با هدف قرار دادن خلاقیت و طیف وسیع تری از مخاطبان قصد داشت وی را به یک کنسول مفرح تبدیل کند و در نهایت نیز موفق شد؛ موضوعی قابل تأمل که فروش 101 میلیون واحدی نینتندو وی گواهی بر آن است.

ایستگاه نوستالژی؛ 3 بازی خاطره ساز Wii

The Legend of Zelda: Skyward Sword

The Legend of Zelda: Skyward Sword شانزدهمین نسخه از سری بازی های The Legend of Zelda است که بیش از 30 سایت معتبر به آن نمره کامل داده اند. وقایع بازی در شهر آسمانی Skyloft زادگاه لینک و زلدا دنبال می شود. گیم پلی متنوع و سرگرم کننده، لول دیزاین بی نظیر و موسیقی گوش نواز از جمله مواردی هستند که این نسخه را به یکی از خاطره انگیزترین بازی های نینتندو وی بدل کرده اند.

Super Mario Galaxy 2

سوپر ماریو گلکسی 2 در سال 2010 برای کنسول وی عرضه شد و توانست افتخارات فراوانی را برای برند ماریو به ارمغان آورد. ماریو بار دیگر باید برای نجات پرنسس محبوب خود بشتابد، کهکشان به کهکشان سفر کند و با پشت سر گذاشتن موانع مختلف، وی را از چنگال دشمنان آزاد نماید. سوپر ماریو گلکسی 2 با فروشی 6 میلیون نسخه ای توانست افتخارات زیادی را برای نینتندو به ارمغان آورد.

Xenoblade Chronicles

Xenoblade Chronicles اکشنی نقش آفرینی بود که در سال 2010 برای نینتندو وی عرضه شد و توانست نظر مثبت منتقدین را به خود جلب نماید. محیط های بزرگ و پرجزئیات، داستان غنی و گیم پلی متنوع از جمله مواردی هستند که این نسخه از زنوبلید را به یکی از کم نقص ترین بازی های کنسول نسل هفتمی نینتندو وی تبدیل کرده اند.

جمع بندی

نسل هفتم بازی های ویدیویی یکی از طولانی ترین نسل ها در این عرصه بود. ورود زود هنگام اکس باکس 360 به میدان مسابقه و فروش آن موجب شد تا مایکروسافت بتواند جلوی یکه تازی های برند پلی استیشن را بگیرد. ارزان تر بودن اکس باکس 360 نسبت به رقیبش و وجود سرویس اکس باکس لایو از جمله مواردی بودند که سبب موفقیت مایکروسافت در این نسل شدند.

مشخص شدن برنده ی یک رقابت را نه سازندگان تعیین می کنند و نه منتقدین؛ بلکه این رضایت مندی گیمرها از یک محصول است که برنده ی واقعی را مشخص می نماید. نینتندو با کنسول وی و فروش کم نظیرش نشان داد که همه چیز قدرت سخت افزاری نیست و خلاقیت در کنار دیگر عوامل، نقش مهمی در موفقیت یک پلتفرم دارد.

مطمئن هستیم شما هم مثل ما خاطرات زیادی با کنسول های نسل هفتمی داشته اید؛ پس بدمان نمی آید تجربیات و بازی های مورد علاقه ی خود را در قسمت نظرات با ما به اشتراک بگذارید.

در بخش کنسول و بازی دیجیاتو بخوانید:

The post appeared first on .

سفر در زمان؛ نگاهی دوباره به کنسول های خانگی نسل هفتم

GTX 1050TI در مقابل RX470: بررسی کارت های پایین رده و خوش قیمت نسل جدید

GTX 1050TI در مقابل RX470: بررسی کارت های پایین رده و خوش قیمت نسل جدید

چندی پیش بود که Nvidia و AMD با معرفی معماری‌های جدید خود در حوزه پردازنده‌های گرافیکی توانستند انقلابی در صنعت کارت‌های گرافیک ایجاد کنند. Nvidia با معماری “پاسکال” (Pascal) به طور جدی در بازار پردازنده‌های بالا رده و AMD با معماری “پولاریس” (Polaris) بازار پردازنده‌های میان رده و پایین رده را هدف قرار دادند و به جرأت می‌توان گفت هر دو شرکت در اجرای اهداف خود کاملا موفق بودند.

متأسفانه معماری پولاریس برای حضور در حوزه پردازنده‌های پرچمدار طراحی نشده و ما برای دیدار مجدد AMD در بخش بالارده باید تا اویل یا اواسط سال آینده میلادی منتظر بمانیم. اما در مقابل Nvidia با تقلیل و باز طراحی معماری بالارده خود توانست در حوزه پردازنده‌های میان رده و پایین رده نیز حضور یابد. چندی پیش شاهد معرفی 2 کارت میان رده‌ی GTX 1050TI و GTX 1050 از سمت Nvidia بودیم. از همان ابتدای معرفی بحث رقابت با کارت‌های RX470 و RX460 شرکت AMD مطرح شد. اکنون، پس از چند هفته از معرفی این کارت‌ها شاهد شروع فروش این کارت‌ها در بازار جهانی هستیم. طبیعتاً پس از در دسترس قرار گرفتن این کارت‌ها انتشار بنچمارک‌ها و مقایسه‌های آن‌ها با 2 کارت RX470 و RX460 هم شروع شد. در ادامه به معرفی اجمالی و مقایسه در کارایی این کارت‌ها خواهیم پرداخت. اگر شما خواهان خرید کارت‌ گرافیک در بازه قدرتی میان رده و تا حدودی پایین رده هستید پیشنهاد می‌کنیم حتما تا پایان این مقاله همراه ما باشید.

معرفی کارت GTX 1050TI

اسم کد: GP107-400

لیتیوگرافی: 14نانومتر

تعداد ترانزیستور : 3.3 میلیارد

تعداد هسته: 768 (کودا)

فرکانس: 1.290MHz در حالت پایه و 1.392MHz در حالت boost

حافظه :  4GB GDDR5 – 128bit

توان حرارتی: 75 وات

قیمت: 140$

این کارت خوش قیمت بدون نیاز به کانکتور تغذیه جداگانه تنها از اسلات PCIe مادربرد برق مورد نیاز خود را تأمین می‌کند که با توجه به قدرت ارائه شده جهش کارایی را نسبت به نسل قبل به خوبی می‌توان حس کرد. همچنین این کارت از رابط‌های برنامه نویسی DX12، Vulkan، OpenCL و OpenGL به طور کامل پشتیبانی ‌می‌کند. این کارت در اصل جایگزین کارت GTX 950 شده اما قدرتی در حدود و گاهی بیشتر از GTX 960 را در اختیار شما قرار خواهد گذاشت. این کارت بر خلاف دیگر نسخه‌های فعلی پاسکال از لیتیوگرافی 14 نانومتر استفاده می‌کند؛ البته قابل ذکر است که طبق اظهارات انودیا به زودی لیتیوگرافی ساخت دیگر پردازنده‌های پاسکال نیز به 14 نانومتر تغییر خواهند یافت. این کارت دارای 4GB حافظه از نوع GDDR5 است که با توجه به رابط 128 بیتی آن، پهنای باند 112GB/s را در اختیار کاربر قرار خواهد داد. عدم پشتیبانی از موتور محاسبه ناهمگن (ACE) و رابط حافظه 128 بیتی را می‌توان از نقاط ضعف این کارت برشمرد.

 

معرفی کارت RX470

اسم کد: Polaris 10 (نسخه تقلیل یافته)

لیتیوگرافی: 14 نانومتر

تعداد ترانزیستور : 5.7 میلیارد

تعداد هسته: 2048

فرکانس: 926MHz در حالت پایه و 1206MHz در حالت boost

حافظه :  4/8GB GDDR5 – 256bit

توان حرارتی: 120 وات

قیمت: 170$ (نسخه 4GB)

این کارت از پردازنده تقلیل یافته کارت RX480 استفاده می‌کند و در 2 مدل 4GB و 8GB ارائه شده. به دلیل رعایت انصاف برای مقایسه ما تنها نسخه 4GB را در نظر می‌گیریم. پیش از هر چیز باید ذکر کنیم که AMD تنها چند روز پس از مشخص شدن قیمت و امکانات کارت GTX 1050TI اقدام به کاهش 20 دلاری کارت‌های RX470 و RX460 کرد تا عرصه را برای رقابت تنگ تر کند. این کارت توسط یک کانکتور 6 پین تغذیه شده و در مجموع به 120 وات برق نیاز دارد. پهنای باند 211GB/s نتیجه به کارگیری رابط 256 بیتی حافظه است. پهنای باند بیشتر باعث شده تا کارت در صورت افزایش رزولشن مانیتور از نظر حافظه درچار کمبود نشده و کاهش قدرت کمتری صورت بگیرد. پشتیبانی کامل از رابط‌های برنامه نویسی DX12، Vulkan، openCL، openGL و همچنین پشتیبانی از موتور محاسبه ناهمگن (ACE) نیز از دیگر ویژگی‌های این کارت است.  مصرف برق بالاتر و در نتیجه تولید حرارت بیشتر از نقاط ضعف این این کارت نسبت به GTX 1050TI است.

اما پس از معرفی اجمالی این 2 کارت به مهم ترین بخش یعنی، مقایسه در اجرای بازی‌ها توسط این 2 کارت می‌رویم تا ببینیم کدام کارت پیروز میدان خواهد شد.

نتایج در بازی DeusEx Mankind Divided – DX11

نتایج در بازی Rise of Tomb Raider – DX11

نتایج در بازی The Division – DX11

نتایج در بازی Battlefield 1 – DX12

نتایج در بازی Doom – Vulkan

نتایج در بازی The Witcher 3 – DX11

نتایج میانگیر در 50 بازی مختلف

همانگونه که مشاهده می‌شود کارت 470 در همه موارد از کارت 1050 کارایی بیشتری را ارائه می‌دهد. البته از اختلاف قیمت این 2 کارت هم نمی‌توان چشم پوشی کرد. 50 دلار اختلاف، چیزی نزدیک به 200.000 تومان! اگر AMD قیمت این کارت را کاهش نمی‌داد قطعا نمی‌توانستیم آن‌ها را در رده‌های نسبتاً یکسانی دسته بندی کنیم اما خوشبختانه با این کاهش 20 دلاری می‌توان هر 2 را تا حدودی در یک رده قرار داد. RX470 به طور متوسط 20 تا 25 درصد قدرت بیشتر را تنها در ازای 30 دلار (نزدیک به 120.000 تومان) هزینه بیشتر در اختیار شما قرار خواهد داد.

اما با تمام این موارد انویدیا برگ برنده‌ای به نام Gameworks را دارد. نرم افزار انحصاری که باعث طبیعی‌تر شدن جلوه‌های ویژه به کار رفته در بازی‌ها می‌شود. هر چند 1050TI یک کارت پایین رده دسته بندی می‌شود ولی به طور کلی در اغلب موارد از کارت GTX 960 قدرتمندتر ظاهر می‌شود و همین امر باعث می‌شود تا در استفاده از این تکنولوژی مشکلی وجود نداشته باشد و بتوان بدون دغدغه‌ی فشار بیش از حد به کارت از آن‌ استفاده کرد.

به طور کلی خریداران به 2 دسته تقسیم می‌شوند. یک دسته افرادی که تنها تنظیمات یک بازی را کافی خواهند دانست و فریم ریت بالاتر برایشان مهم است که برای این افراد کارت RX 470 مناسب خواهد بود و اما دسته دوم که علاوه بر تنظیمات بازی به دنبال ارتقاء جلوه‌های بصری از طریق تکنیک‌های خاص هستند، برای این دسته از افراد نیز کارت GTX 1050TI را توصیه می‌کنیم. البته این نکته را هم ذکر کنیم که خریداران 1050TI نباید انتظار فریم ریت بسیار بالا را انتظار داشته باشند زیرا افزایش جلوه‌های بصری از طریق Gameworks منجر به کاهش نسبی فریم ریت خواهد شد و از آن جایی که این کارت در بازه پایین رده قرار گرفته توان پردازش فوق العاده نظیر مدل‌های GTX 1070 و GTX 1080 را ندارد، طبیعتا کاهش فریم محسوسی را شاهد خواهیم بود.

اما در کنار این 2 کارت اقتصادی، کارت‌های GTX1050 و RX 460 نیز موجود هستند. کارت GTX 1050 نسخه تقلیل یافته‌ی GTX 1050TI می‌باشد و به 2 گیگابایت حافظه GDDR5 مجهز شده است و برچسب قیمت 110$ بر روی آن خورده است. در طرف دیگر RX 460 نیز با معماری پولاریس و ضعیف تر از RX 470 وجود دارد و قیمتی که برای آن در نظر گرفته شده است 100$ می‌باشد. همانطور که از قیمت گذاری‌ها می‌توان حدس زد این 2 کارت نیز رقیب یکدیگر بوده و کارایی نسبتاً مشابهی را ارائه خواهند داد. با توجه به بنچمارک‌های بالا GTX 1050 در اغلب موارد با اختلاف ناچیزی برنده‌ی میدان است. در مجموع GTX 1050 به عنوان یک کارت پایین رده برای افرادی که می‌خواهند با مبلغ کم کارایی مناسبی را بگیرند مناسب خواهد بود و RX 460 نیز برای افرادی که به دنبال نهایت صرفه جویی در هزینه هستند به طوری که 10$ هم برایشان مهم است گزینه مناسبی خواهد بود و از خرید آن پشیمان نخواهند شد.

طبق شایعات منتشر شده نیز AMD باز برای مقابله هر چه بیشتر به دنبال ارائه‌ی یک کارت جدید با قدرت بین RX 460 و RX 470 است که بتواند GTX 1050TI را شکست دهد. نام احتمالی این کارت نیز RX 470D بوده و قیمت دقیقی برای آن پیش بینی نشده ولی  قطعا کمتر یا مساوی قیمت GTX 1050TI یعنی 140 دلار خواهد بود.

اما نهایتا با توجه به این شرایط انتخاب نهایی با خود شما خواهد بود. امیدواریم در این راه کمکی کرده باشیم. 

نویسنده: رضا دمیرچی

GTX 1050TI در مقابل RX470: بررسی کارت های پایین رده و خوش قیمت نسل جدید