Tagتویوتا

بسیار متفاوت و کمی کُند و گران؛ بررسی تویوتا C-HR به مناسبت ورود به بازار ایران

بسیار متفاوت و کمی کُند و گران؛ بررسی تویوتا C-HR به مناسبت ورود به بازار ایران

شرکت تویوتا با رونمایی از مدل C-HR که در کلاس مینی کراس اورها قرار می گیرد وارد رقابت با دیگر شرکت ها به خصوص هموطنان خود همچون نیسان جوک، مزدا CX-3 و هوندا HR-V شده است.

این خودرو در نمایشگاه تهران توسط نماینده رسمی آن یعنی ایرتویا به نمایش گذاشته شد و پیش فروش آن نیز این روزها آغاز شده است.

در ادامه با بررسی اولیه تویوتا C-HR همراه تان خواهیم بود که توسط نشریه استرالیایی caradvice انجام شده است و حاوی نکات جالب توجهی است.

تویوتا قیمت به نسبت بالایی را برای جدیدترین محصول خود در نظر گرفته است. این خودرو با قیمت پایه ای 26.990 دلار کشور استرالیا یا 23.460 دلار آمریکا در مدل پایه عرضه می شود.

به طور مثال مزدا CX-3 قیمت پایه ای معادل 20.900 دلار آمریکا دارد و قیمت نیسان جوک هم از رقم 21.190 دلار آغاز می شود.

مدل مورد بررسی با قیمت 35.290 دلار استرالیا به همراه مالیات جاده ای، نسخه چهارچرخ متحرک مجهز به جعبه دنده CVT (ضریب دنده متغیر) است که با نام کوبا خوانده می شود.

در بازار کشورمان هم مدل مشابه همین نسخه مورد بررسی عرضه خواهد شد، گرچه زمزمه هایی مبنی بر عرضه مدل هیبریدی مشابه با پریوس هیبریدی نیز می رود.

اولین مسئله ای که با مشاهده C-HR شما را متعجب خواهد کرد. زبان طراحی دگرگون شده تویوتا است که کاملا از فلسفه طراحی خودروهای تویوتا که همواره بدون هرگونه هیجان ذاتی بودند جدا شده است.

در واقع زبان طراحی این مدل کاملا با دیدگاه جذب مخاطب در نگاه اولیه تطابق 100 درصدی دارد، گرچه اگر کمی به جزییات آن دقت کنید رگه هایی از طراحی تویوتا کرولا و یاریس در آن پیدا خواهید کرد.

چراغ های جلو به قدری کشیده هستند که سه چهارم طول  رخ کناری و جلویی را تشکیل می دهند و در کنار بدنه آرم توربو خودنمایی می کند.

چرخ های 18 اینچی با ترکیب رنگ خاص که شامل رنگ بدنه و سقف خودرو است دید از کنار بسیار خوبی به  C-HR می دهد.

تویوتا بیش از 60 نوع پکیج را برای این مدل در نظر گرفته است که می تواند قدرت شخصی سازی بسیار بالایی به خریدارن دهد.

در واقع در بازه محصولات امروزی تویوتا پس از مدل هایلوکس، C-HR بیشترین قابلیت شخصی سازی از نظر رنگ خودرو و…را دارا است.

به طور سنتی، تویوتا در ارائه یک کابین با طراحی الهام بخش و گیرا باز می ماند. طراحی داخلی C-HR هم تقریبا به همین منوال است و خطوط مستقیم و زاویه دار عجیب غریب طرح کلی داشبورد را تشکیل می دهد.

تویوتا سعی کرده با این سبک طراحی حس و حال پریمیوم را به داخل کابین تزریق کند، در حالی که هنوز طرح دوخت جعلی و قطعات با چرم مصنوعی توی ذوق خریدار می زند.

البته صندلی ها و فرمان خودرو حس و حال پریمیوم را به خوبی القا می کنند و با کیفیت به نظر می رسند.

صندلی های مجهز به چرم سوراخ دار به همراه نگه دارنده های دو طرف صندلی، حس خوب و لذت بخشی را عرضه می کنند اما برای خودرویی که بیش از 30 هزار دلار ارزش دارد، تنظیمات صندلی به صورت تمام دستی تنها مایه آبروریزی برای شرکت تویوتا خواهد بود.

تنها پشتیبان کمر الکتریکی است و تمامی تنظیمات دیگر به صورت دستی صورت می پذیرد.

این مدل که با نام کوبا خوانده می شود دارای سطح تجهیزاتی به نسبت بالایی مانند گرمکن صندلی 3 مرحله ای و تهویه مطبوع اتوماتیک 2 مرحله ای و سیستم تصفیه هوای موسم به نانو-E است.

در واقع به طور قطع نمی توان گفت که آیا این سیستم تصفیه هوا تاثیر گذاری واقعی دارد یا تنها یک حربه تبلیغاتی به شمار می رود.

تویوتا اعلام کرده است که این سیستم با استفاده از یون های منفی که توسط مولکول های آب احاطه شده است از دریچه هوای کنار راننده خارج می شود. نتیجه این کار تمیز کردن هوای داخل اتاق، حذف بوی نامطبوع از داخل کابین و ایجاد رطوبت برای پوست و مو سرنشینان است.

C-HR با سیستم های کمک ایمنی خود می درخشد و سیستم ترمزخودکار مستقل موسم به AEB در همه شرایط شما را همراهی خواهد کرد.

کروز کنترل راداری، سیستم شناسایی نقاط کور، سنسورهای پارک جلو و عقب، دوربین دید عقب و هفت کیسه ایمنی C-HR  را به یکی از معدود خودروهای این سگمنت تبدیل می کند که با چنین تجهیزات ایمنی کاملی عرضه می شود.

در داخل کابین اما سیستم مالتی مدیا سطح کار را پایین آورده است. این صفحه نمایش که به نظر از یک کرولا دست چندم قرض گرفته شده است به هیچ یک از تکنولوژی های مدرن مجهز نشده است.

نه خبری از آندروید اتو هست و نه خبری از اپل کارپلی، حتی وجود سیستم های ساده ای همچون رادیو دیجیتال از آن صلب شده است.

سیستم تشخیص صدا بسیار کند با درصد بالای خطاپذیری کار می کند. خوشبختانه تویوتا بلوتوث و استریم تلفن و یک پورت تکی USB را از خریدار دریغ نکرده است.

دستگیره درب صندلی های عقبی که در سه چهارم بالای در قرار دارد و با بازگشایی آن متوجه فضای کم سرنشیان عقب خواهید شد. فضای صندلی های عقب به گونه ای است که باید یک آکروبات باز حرفه ای باشد تا با نشستن بر روی این صندلی ها احساس آرامش کنید.

با وجود این که به نظر فضای مناسبی برای زانوها در نظر گرفته شده است اما نقص در طراحی صندلی های ردیف جلو، آرامش را حتی برای سفرهای کوتاه از شما صلب می کند.

تنها یک نگه دارنده لیوان در داخل درب ها، فضای ذخیره سازی شما خواهد بود و هیچ جایگاه استراحت دست مرکزی و دریچه هوا برای سرنشینان عقبی تعبیه نشده است.

گرچه شاید برای چنین خودرویی با این ابعاد چندان عیب بزرگی نباشد اما با این قیمت بالا، انتظار امکانات بیشتر برای سرنشینان عقب، انتظار بی جایی نباشد اما چنین امکاناتی در ch-r دیده نمی شود.

از طرف دیگر فضای سر و شانه ها خوب ارزیابی می شود و نشیمنگاه صندلی نیز راحت و حمایت کننده است. بنابراین برای سرنشینان خردسال و نوجوان فضا به بدی بزرگسالان نخواهد بود.

با باز کردن درب صندوق، فضای جاداری مشاهده می شود. 377 لیتر ظرفیت صندوق است که در حدود 100 لیتر بیشتر از مزدا CX-3 است.

صندلی های عقب قابلیت خواباندن دارند و در زیر صندوق عقب هم یک لاستیک زاپاس سایز کوچک مشاهده می شود.

موتور 1.2 لیتری 4 سیلندر توربوشارژ شده دارای قدرت 115 اسب بخار و 185 نیوتن متر گشتاور است و وزن کلی خودرو هم به 1375 کیلوگرم می رسد. این خودرو با دو مدل جعبه دنده 6 سرعته دستی و CVT عرضه می شود.

سیستم انتقال نیرو هم به صورت چهارچرخ متحرک است که به نظر می رسد تنها وزن اضافی بر دوش خودرو گذاشته است.

تویوتا ادعا می کند که مصرف سوخت در حدود 6.3 لیتر به صورت ترکیبی است اما در واقعیت به رقمی حول حوش 8.5 لیتر در هر 100 کیلومتر دست پیدا کردیم.

اکثر دقایق رانندگی با C-HR به صورت تخته گاز خواهد بود که این ناشی از نوع جعبه دنده و قدرت به نسبت کم موتور است و این مسئله حتی در زمان های حفظ سرعت به صورت پیوسته مشاهده می شود.

سیستم چهارچرخ متحرک این خودرو را باید جز ضعیف ترین نمونه ها نام گذاری کرد، به گونه ای که از حداقل کارهای انتظار رفته از آن باز می ماند و چرخ های جلویی باید حتما دچار لغزش (هرزگردی) شوند تا سیستم 50 درصد گشتاور موجود را به محور عقبی ارسال کند.

در واقع لغزش چرخ ها تنها در حین راندن در جاده های خیس و مرطوب اتفاق می افتد و تنها تحت این شرایط گشتاور به چرخ های عقبی ارسال می شود. در باقی موارد با یک خودروی محور متحرک جلو تمام عیار روبه رو هستیم که وزن اضافی ناشی از وجود سیستم چهار چرخ متحرک را به دوش می کشد.

با این همه C-HR یکی بهترین خودروها برای رانندگی به حساب می آید. در 90 درصد بررسی ما در جاده های حومه شهری و داخل شهری رانندگی با آن لذت بخش است. در واقع سواری آن اصلا شبیه به سواری یک خودرو با چرخ اسپرت 18 اینچی نیست و تمامی دست اندازها را جذب می کند.

فرمان خودرو حس و حال واقعی و مستقیم وضعیت محور جلو را به راننده می دهند که در این سگمنت جز استثناها به شمار می رود.

اگر این خودرو  حداقل 70 اسب بخار بیشتر قدرت داشت به راحتی لقب یک هات هچ (هاچ بک اسپرت) را از آن خود می کرد.

اگر به دنبال لذت رانندگی با C-HR هستید باید این کار را با سرعت های به نسبت بالاتری در جاده های پروپیچ خم انجام دهید. زیرا در سرعت های پایین، کم فرمانی، قدرت کم در حین خروجی از پیچ به سراغ شما خواهد آمد.

با توجه به موتوری که در زیر کاپوت قرار گرفته و کلاس این خودرو، نمی توان این مسائل را یک مشکل اساسی قلمداد کرد.

در هنگام حرکت در بزرگراه مقدار بسیار زیادی از صدای باد داخل کابین شنیده می شد. گرچه به اندازه خودرویی همچون مزدا CX-3 پر سر و صدا نیست اما نیاز به عایق کاری بیشتر برای کاهش صدای وارده به کابین کاملا احساس می شود.

دید رو به بیرون در جلو و کناره ها خوب است اما همانطور که واضح است دید عقبی تعریفی ندارد و مجبور به استفاده از سیستم هایی همچون مانیتور نقطه کور برای تغییر لاین هستید.

در هر صورت تویوتا C-HR ما را به مقدار بسیار زیادی شگفت زده کرده است. با قیمتی حول حوش 35 هزار دلار استرالیا نه تنها با موتور 1.2 لیتری توربو با یک خودرو تند و تیز رو به رو نیستید بلکه از لحاظ سطح آپشنی هم خودروی چندان پر و پیمانی نصیبتان نخواهد شد و به نظر می رسد بیشتر بهای پرداختی خرج ظاهر متفاوت ch-r شده است.

ما به جای نسخه کوبا، مدل پایه ای C-HR یعنی نسخه محور متحرک جلو با جعبه دنده دستی یا CVT را پیشنهاد می کنیم. هم قیمت به نسبت کمتری دارد هم از نظر پکیج کلی با توجه به رقم پرداختی گزینه منظقی تری است و می توان به آن لقب یک خودروی سرگرم کننده را داد که می شود با توجه به سلیقه تان آن را به مقدار بسیار زیادی شخصی سازی کنید.

قیمت و شرایط تویوتا C-HR در بازار ایران

در نهایت این مدل نمره 7.5 (از مجموع 10) را از نویسندگان CARADVICE کسب کرده است، کمترین رضایت از عملکرد دینامیکی و قدرت موتور و بیشترین نیز مربوط به کیفیت سواری و هندلینگ تویوتا CH-R توصیف شده، اما در مورد نسخه های عرضه شده در بازار ایران می توان گفت که علاوه بر مدل 1.2 لیتری توربو، نسخه 1.8 لیتری اتمسفریک هیبریدی (قدرت 121 اسب بخار) با گیربکس CVT که از مشخصات فنی مشابه تویوتا پریوس برخوردار است نیز به کشورمان وارد خواهد شد.

با توجه به قیمت ارزی CH-R و نزدیکی آن به قیمت پریوس می توان حدس زد که احتمالا قیمت عرضه مدل هیبرید در حدود 160 الی 170 میلیون تومان خواهد بود و نمونه 1.2 لیتری توربو غیر هیبرید نیز به دلیل تعرفه گمرکی بالاتر ممکن است در محدوده 200 میلیون تومان قیمت گذاری شود.

در واقع می توان اینطور عنوان کرد که نیسان جوک اسپرت با موتور 1.6 لیتری توربو 190 اسب بخاری به عنوان رقیب مستقیم C-HR در بازار جهانی از این تویوتا ارزان قیمت تر عرضه می شود و در بازار ایران نیز خرید آن با بودجه 174 میلیون تومانی امکان پذیر است.

در چنین شرایطی به نظر می رسد که فروش تویوتا C-HR با موتور 115 اسب بخاری و قیمت احتمالی بیشتر نسبت به جوک اسپرت چندان ساده نخواهد بود. هرچند کیفیت سواری خوب، ظاهر نسبتا جذاب و خوشنامی برند تویوتا می تواند امید CH-R را برای عرض اندام در بازار ایران افزایش دهد.

در همین رابطه بخوانید:

The post appeared first on .

بسیار متفاوت و کمی کُند و گران؛ بررسی تویوتا C-HR به مناسبت ورود به بازار ایران

در پی انتقاد مجله سوئدی، تویوتا ضعف هندلینگ هایلوکس را برطرف می کند

در پی انتقاد مجله سوئدی، تویوتا ضعف هندلینگ هایلوکس را برطرف می کند

بعد از  (تست موس)، کمپانی تویوتا قول داد که ایرادات پیکاپ پرطرفدار خود را برطرف خواهد کرد. به سپتامبر 2016 بر می گردیم، زمانی که دست اندرکاران یک مجله مستقل سوئدی به نام Teknikens Värld ویدیویی منتشر کردند که در آن آخرین نسل تویوتا هایلوکس با انجام مانور در سرعت 60 کیلومتر در ساعت نزدیک بود واژگون شود.

این اتفاق در حالی رخ داد که نسل قبلی نیز در سال 2007 وضعیت مشابهی داشت؛ البته دلیل عدم پایداری در آن زمان به استفاده از رینگ های 16 اینچی نسبت داده شد که کمی بعد تویوتا آن را از فهرست امکانات هایلوکس خارج کرد.

در رابطه با هایلوکس 2017، تویوتا تصمیم گرفت که آزمایش پیچیدن ناگهانی (معروف به Moose Test) را دوباره تحت نظر متخصصان خود انجام داده و دلایل ضعف های احتمالی را پیدا کند.

سرانجام بعد از چهار ماه آزمون و خطا این کمپانی ژاپنی به مجله سوئدی اطلاع داده که اقداماتی را برای جلوگیری از تکرار حوادث مشابه در شرایط واقعی انجام داده است.

مهندسین تویوتا برای دستیابی به نتیجه ای بهتر، هایلوکس را با استانداردهای ISO و روش مجله سوئدی که تفاوت های جزیی با هم دارند، تحت آزمایش قرار داده اند.

هر دو تست مورد نظر، قابلیت مانورپذیری و پیچیدن در سرعت های مشخص را ارزیابی می کنند؛ این تست ها شامل یک گردش تند به سمت چپ و بلافاصله گردش تند به سمت راست هستند که گردش دوم خودرو را در شرایط بسیار دشواری قرار داده و باعث ناپایداری یا حتی واژگونی می شود.

به منظور برطرف کردن ضعف هایلوکس 2017 در این شرایط، تویوتا راهکار امنیتی دو مرحله ای ارایه کرده است. این مراحل عبارتند از تغییر فشار باد لاستیک ها و ایجاد تغییرات در سیستم کنترل پایداری الکترونیکی برای کاهش سرعت خودرو در شرایط مشابه.

تویوتا نتیجه بهینه سازی های خود را در قالب ویدیویی به نشریه سوئدی ارسال کرده و حتی برای اطمینان بیشتر از دست اندرکاران این مجله دعوت نموده تا با حضور در مرکز تست IDIADA واقع در اسپانیا، آزمایش های خود را تکرار کنند.

با توجه به شرایط موجود، احتمالا کمپانی تویوتا که همواره از اعتماد بالایی در بین مشتریان خود برخوردار بوده، برای رفع ایراد هایلوکس های قبلی فراخوان خواهد داد.

احساس مسئولیت تویوتا درباره عملکرد ضعیف یکی از محصولات خود و نحوه برخورد این کمپانی ژاپنی با انتقاد مطرح شده از سوی مجله سوئدی می تواند درس های زیادی برای آموختن داشته باشد؛ درس هایی برای آنهایی که تولیدات خود را در جهان بی رقیب می دانند!

با این وجود هنوز ویدیو مربوط به تست نسخه ارتقاء یافته هایلوکس توسط این نشریه منتشر نشده است و باید منتظر ماند و دید که میزان پایداری این خودرو خوشنام ژاپنی در عمل تا چه میزان بهبود یافته است.

در ویدیو فوق می توان آزمایشی را که منجر به واکنش تویوتا و اصلاح خودرو شد را مشاهده فرمایید.

The post appeared first on .

در پی انتقاد مجله سوئدی، تویوتا ضعف هندلینگ هایلوکس را برطرف می کند

مشخصات فنی نسل جدید تویوتا سوپرا به رسانه ها درز کرد

مشخصات فنی نسل جدید تویوتا سوپرا به رسانه ها درز کرد

مدت هاست که خبری در رابطه با تولید نسل جدید تویوتا سوپرا با مشارکت ب ام و در محافل غیر رسمی مطرح شده است و حالا به نظر می رسد که انتشار یک تصویر از کاتالوگ سوپرای جدید به تمام گمانه زنی ها، رنگ و بوی جدی تری بخشیده است.

این تصویر در بروشور ضمیمه یکی از مجلات ژاپنی به نام Holiday Auto چاپ شده است و مستقیما از تویوتا درز نکرده است.

وبسایتی صربی بروشوری رسمی از تویوتا سوپرای مورد نظر منتشر کرده است. اگر این بروشور صحت داشته داشته باشد، ثابت می کند که محصول جدید تویوتا نه تنها نام محبوب “سوپرا” خواهد داشت، بلکه دارای آرم برند Gazoo Racing به شکل حروف سفید “GR” در لوگویی قرمز و سفید خواهد بود.

بخشی از جلوی خودرو نیز قابل مشاهده است و نشان می دهد که محصول جدید به ایده خیره کننده FT-1 وفادار خواهد ماند.

یکی از صفحات بروشور، مشخصات فنی خودرو را بیان می کند، از جمله ابعاد سوپرا: 4 متر و 38 سانتی متر طول، 1 متر و 83 سانتی متر عرض، ارتفاع 1 مترو 28 سانتی متر و فاصله دو محور 2 متر و 47 سانتی متر هستند. بسته به مدل خودرو، سوپرای جدید وزنی بین 1350 کیلوگرم الی 1430 کیلوگرم و چرخهای 18 تا 1 اینچی آلیاژی خواهد داشت.

نسخه اولیه قرار است به یک موتور 2 لیتری بنزینی توربوشارژ با توان 192 اسب بخار و گشتاور 320 نیوتن بر متر مجهز باشد. پیکربندی قویتر با همان میل لنگ می تواند قدرت را 252 اسب بخار افزایش دهد.

در جدیدترین و بهترین مدل سوپرا، از یک موتور بزرگتر 3 لیتری 6 سیلندر استفاده خواهد شد که 340 اسب بخار قدرت و 450 نیوتن بر متر گشتاور را تامین می کند.

در این مدل جدید سوپرا، قرار است از موتور بی ام و استفاده شود و اتفاقا مدل 252 اسب بخار با قدرت  مدل فعلی 330i هماهنگ است. این فقط یک نشانه است که در بروشور به چشم می آید و گمان می رود گل سر سبد سوپرا از همین موتور 6 سیلندره استفاده خواهد کرد، منتها با 14 اسب بخار قدرت بیشتر.

آخرین شایعات نشان می دهد، تویوتا نمونه ای شبیه به محصول نهایی در Tokyo Motor Show در اکتبر نمایش خواهد داد. این ماشین قرار است سال 2018 به بازار آید و رقیبی برای محصول شرکت Magna Steyr در گراتس تریش باشد، جایی که قطعات یدکی BMW Z4 ساخته می شوند

The post appeared first on .

مشخصات فنی نسل جدید تویوتا سوپرا به رسانه ها درز کرد

نتایج فاجعه بار تویوتا هایلوکس در تست هندلینگ [تماشا کنید]

نتایج فاجعه بار تویوتا هایلوکس در تست هندلینگ [تماشا کنید]

تویوتا هایلوکس را می توان یکی از پرطرفدارترین خودروهای پیکاپ جهان بر شمرد که با کارایی شگفت انگیز و قابلیت های خارج جاده ای اش از طرفداران بسیاری برخوردار است.

اما این وانت که با قیمتی در حدود 200 میلیون تومان به عنوان گران قیمت ترین وانت موجود در بازار شناخته می شود، چندان مناسب مانور دهی ناگهانی نیست و در این مورد به نسبت باقی رقبا عملکرد بسیار ضعیفی دارد.

مجلات خودرویی کشور سوئد همواره تستی با نام MOOSE که اختصار جمله” تست مانور ناگهانی” است را برای اکثر خودروها برگزار می کنند و با منتشر کردن نتایج آن و همینطور مقایسه خودورهای شرکت کننده با دیگر رقبا، هر از گاهی جنجال به پا می کند.

حال این مجله سوئدی Teknikens Värld در ویدیوی به بررسی دو مدل هایلوکس 2007 و 2016 می پردازد و نه تنها دو نسل مختلف هایلوکس را با یکدیگر مقایسه می کند بلکه با مقایسه این پیکاپ با دیگر رقبا عملکرد بسیار ضعیف هایلوکس را  به تصویر می کشد.

این تست با سرعت در حدود 70 تا 80 کیلومتر بر ساعت اجرا می شود، اما تویوتا با سرعت 60 کیلومتر بر ساعت به راحتی در معرض چپ کردن قرار می گیرد و حتی به استاندارد های رایج هم نمی رسد.

این درحالیست که تقریبا تمام رقبای هایلوکس به راحتی توانایی پشت سر گذاشتن این تست را دارند و حتی با سرعت های بالاتر دچار ناپایداری نمی شوند اما هایلوکس تا مرز چپ شدن پیش می رود.

این آزمون که به زبان فارسی آزمون گوزن ترجمه می شود، برای دوری از برخورد با یک شی ثابت یا حتی جانداری همچون گوزن که به صورت ناگهانی در وسط جاده قرار گرفته برگزار می شود.

در ادامه شما را با تماشای این ویدیو دعوت می کنیم. شما فکر می کنید چند درصد از خودروهای تولید داخل توانایی گذر از این آزمون را داشته باشند؟

البته به هیچ عنوان توصیه نمی کنیم که چنین تستی را با خودرو خود امتحان کنید، در واقع بسیاری از خودروهای فاقد ESP در چنین تستی پایداری خود را از دست می دهند و دچار حادثه می شوند.

The post appeared first on .

نتایج فاجعه بار تویوتا هایلوکس در تست هندلینگ [تماشا کنید]

تویوتا هایلوکس را می توان یکی از پرطرفدارترین خودروهای پیکاپ جهان بر شمرد که با کارایی شگفت انگیز و قابلیت های خارج جاده ای اش از طرفداران بسیاری برخوردار است.

اما این وانت که با قیمتی در حدود 200 میلیون تومان به عنوان گران قیمت ترین وانت موجود در بازار شناخته می شود، چندان مناسب مانور دهی ناگهانی نیست و در این مورد به نسبت باقی رقبا عملکرد بسیار ضعیفی دارد.

مجلات خودرویی کشور سوئد همواره تستی با نام MOOSE که اختصار جمله” تست مانور ناگهانی” است را برای اکثر خودروها برگزار می کنند و با منتشر کردن نتایج آن و همینطور مقایسه خودورهای شرکت کننده با دیگر رقبا، هر از گاهی جنجال به پا می کند.

حال این مجله سوئدی Teknikens Värld در ویدیوی به بررسی دو مدل هایلوکس 2007 و 2016 می پردازد و نه تنها دو نسل مختلف هایلوکس را با یکدیگر مقایسه می کند بلکه با مقایسه این پیکاپ با دیگر رقبا عملکرد بسیار ضعیف هایلوکس را  به تصویر می کشد.

این تست با سرعت در حدود 70 تا 80 کیلومتر بر ساعت اجرا می شود، اما تویوتا با سرعت 60 کیلومتر بر ساعت به راحتی در معرض چپ کردن قرار می گیرد و حتی به استاندارد های رایج هم نمی رسد.

این درحالیست که تقریبا تمام رقبای هایلوکس به راحتی توانایی پشت سر گذاشتن این تست را دارند و حتی با سرعت های بالاتر دچار ناپایداری نمی شوند اما هایلوکس تا مرز چپ شدن پیش می رود.

این آزمون که به زبان فارسی آزمون گوزن ترجمه می شود، برای دوری از برخورد با یک شی ثابت یا حتی جانداری همچون گوزن که به صورت ناگهانی در وسط جاده قرار گرفته برگزار می شود.

در ادامه شما را با تماشای این ویدیو دعوت می کنیم. شما فکر می کنید چند درصد از خودروهای تولید داخل توانایی گذر از این آزمون را داشته باشند؟

البته به هیچ عنوان توصیه نمی کنیم که چنین تستی را با خودرو خود امتحان کنید، در واقع بسیاری از خودروهای فاقد ESP در چنین تستی پایداری خود را از دست می دهند و دچار حادثه می شوند.

The post appeared first on .

نتایج فاجعه بار تویوتا هایلوکس در تست هندلینگ [تماشا کنید]

رنو تلیسمان به جنگ تویوتا کمری و هوندا آکورد می رود

رنو تلیسمان به جنگ تویوتا کمری و هوندا آکورد می رود

شرکت فرانسوی رنو یکی از معدود سازندگان اروپایی است که در کشور ما به شکل گسترده در هر دو بخش سواری و تجاری فعالیت می کند.

رنو از کشنده های سنگین وزن تا خودروهای اقتصادی نظیر لوگان (تندر90) را در سبد محصولات خود دارد و به تازگی قرار است یک سدان لوکس و کاملا مدرن را نیز به این مجموعه بیافزاید.

2015-renault-talisman-dash-970x647-c-w600-h600

در طول تاریخ حضور خودروهای سواری این برند در کشور ما، رنو را اکثرا به عنوان یک برند با کیفیت و دوام خوب می شناسند و به همین دلیل بسیاری این برند فرانسوی را به نسبت دیگر هموطن خود یعنی پژو کم دردسر تر می دانند.

گرچه همیشه جلوه ظاهری کسل کننده و نه چندان زیبای محصولات تولید انبوه همچون تندر 90 باعث شده تا بسیاری از خریداران دید منفی به نسبت طراحی محصولات این شرکت پیدا کنند.

در هر صورت رنو یکی از اولین شرکت های خودروسازی است که می خواهد پس از لغو تحریم ها حضور گسترده ای در بازار ایران داشته باشد و هدف این شرکت تبدیل ایران به قطب تولید خودروهای رنو برای بازارهای خاورمیانه و شمال آفریقا است.

خودروهای رنو در ایران به دو صورت تولید داخل (یا همان مونتاژ!) و وارداتی تقسیم می شوند که مدل های وارداتی توسط شرکت نگین خودرو در بازار ایران عرضه می شود.

گرچه تجربه مدل های وارداتی چندان خوب نبوده و در چند ماه اولیه فعالیت عظیم خودرو، مشکلات عظیم خدمات پس از فروش باعث شده است تا در این بخش خودروهای وارداتی ژاپنی و کره ای با اقبال بسیار بیشتری همراه شوند.

در روزگاری که نسل جدید تندر90 خودمان تحت نام رنو سیمبل با قیمت 75 میلیون تومانی توسط نگین خودرو در ایران عرضه می شود. این شرکت تصمیم گرفته تا نسل جدید مدل لوکس تلیسمان را در ایران عرضه کند.

خودرویی که  در واقع جانشین سدان های سایز بزرگ خانوادگی این شرکت نظیر سفران یا لتیتیود می شود.

تلیسمان حرفی تازه از رنو

تلیسمان وقتی که در نمایشگاه خودروی فرانکفورت  2015 رونمایی شد، بازخوردهای بسیاری به دلیل زبان طراحی جدید رنو دریافت کرد و رنو آن را به گونه ای تجهیز کرده  که می خواهد به رقیب بسیار سر سختی برای خودروهای کلاس D یا سدان های خانوادگی تبدیل شود.

در واقع تلیسمان پرچم دار خودروهای سدان این شرکت به شمار می رود، پس از لحاظ ابعادی و قیمتی هم در سطح بالاتری قرار می گیرد. طول این خودرو به بیش از 4850 mm می رسد و فاصله محوری آن معادل 2810 است که به نسبت از رقبای خود بزرگ تر است.

پلت فرم این خودرو با نام CMF-CD شناخته می شود که به صورت مشترک توسط نیسان و رنو توسعه داده شده. نسخه استیشن این خودرو هم توسط رنو معرفی شده است اما این مدل به احتمال بسیار زیاد در کشور ما عرضه نخواهد شد.

زیباروی فرانسوی

به طور معمول محصولات این شرکت، حتی در نسخه های گران قیمت به خصوص به نسبت باقی رقبا در بخش طراحی ظاهری قافیه را می باختند و همین مسئله هم باعث شد تا در کنار دیگر عوامل، فروش محصولات وارداتی رنو در ایران با دشواری همراه شود.

اما تلیسمان و زبان طراحی جدید رنو فارق از هر گونه مقدمه چینی، زیبا و شکیل به نظر می رسد و خبری از دلزدگی در نگاه اول نیست.

در بخش جلویی همچنان آرم بسیار بزرگ رنو به همراه جلو پنجره عرضی خط کشی شده که پیکره چراغ های جلو را هم در بر می گیرد جلوه بسیار متفاوتی را عرضه می کند.

چراغ های جلویی با نوار باریک LED یک ظاهر گرافیکی جدید و متفاوت را تشکیل داده که می توان ظاهر آن را به حرف C انگلیسی تشبیه کرد.

در زیر سپر جلو هم مه شکن های گرد و ریزی وجود دارد که به نظر چندان سنخیتی با طراحی چراغ ها و جلو پنجره مواج و پر خط و خطوط تلیسمان ندارد.

خط های بسیاری بر روی کاپوت خودرو کشیده شده تا طرح آن را از یکنواختی در آورد. در نمای جانبی، فرم دهی و  خط شانه ای محو به همراه بک پاکت پایین درب ها،  کلیدی ترین عناصر طراحی این بخش هستند و نگارنده را در زمینه حجم دهی به یاد مازراتی کواترپورته جدید می اندازد.

چراغ های عقبی هم طراحی کاملا جدیدی دارند و از کنار سپر عقبی به صورت طولی کشیده شده و تا مرکز درب صندوق عقب امتداد پیدا می کنند و آرم رنو جدا کننده چراغ های عقبی سمت چپ و راست هستند، اینجا هم LED در سرتاسر این چراغ های بزرگ کار شده اند. حجم دهی ساده سپر عقب که در دو سمت آن خروجی های ذوزنقه شکل اگزوز حضور دارد از دیگر نکات مهم طراحی بخش عقب خودرو هستند.

طراحی سقف و ستون ها هم همانند دیگر خودروهای امروزی است و به گونه ای طراحی شده اند تا تمام نکات ایمنی مورد نیاز را رعایت کنند. به همین دلیل هم تلیسمان با دارا بودن 6 ایربگ، 5 ستاره ایمنی از EuroNcap دریافت کرده است. چرخ ها هم بسته به مدل خودرو سایزی برابر با 16 تا 19 اینچ دارند.

در نهایت رنو توانسته خودروی شکیلی را روانه بازار کند و از این نظر حتی می تواند به نسبت رقبای کره ای و ژاپنی حس و حال خودروی گران قیمت تری همچون محصولات آلمانی را القا کند.

در داخل اتاق، شکل کنسول مرکزی و صفحه نمایش 8.7 اینچی به همراه خروجی های سیستم تهویه در دو طرف ظاهر بسیار نزدیکی به ولووXC90  دارد و شاید بتوان رنو را متهم به کپی کاری کرد. حتی خط کشیده شده در سرتاسر داشبورد خودرو هم گواه این امر است.

این خودرو با سطح تجهیزاتی مختلف و تریم های متفاوتی بسته به بازار هدف تولید می شود. در کل استفاده از قطعات پلاستیکی نرم و تریم های با کیفیت باعث شده تا حس و حال بسیار خوبی به نسبت کلاس خودرو به سرنشینان القا شود.

در بخش فضای سرنشینان و بار هم رنو تبلیغات گسترده ای کرده است و تلیسمان را جادارترین خودروی این کلاس می داند. بیش از 90 cm طول نشیمنگاه تا سقف است و همینطور این مسئله در بخش فضای سر صندلی های عقبی هم به بیش ازcm  85 می رسد که نشان دهنده کابینی با بیشترین فضا  مثبت است.

صندوق عقب هم 572 لیتر فضا را در اختیار شما قرار می دهد و خود را به مرز خودروهای شاسی بلند فول سایز می رساند. رنو در زمینه امکانات هم چیزی کم نگذاشته و سعی کرده خود را در سطح رقبای آلمانی اش نشان دهد.

رنو از سیستمی تحت نام مولتی سنس بهره می برد که همان تغییر دهنده حالت های مختلف رانندگی است. راحت، اقتصادی، اسپرت و حالت خنثی یا Neutral.

سیستم بخش سرگرمی و آپشن های نرم افزاری آن که تحت نام S-link خوانده و توسط صفحه نمایش لمسی در مرکز کنسول کنترل می شود شامل: کروز کنترل تطبیقی، هشدار خروج از خط، تشخیص نشانه های ترافیکی، هشدار دهنده حداکثر سرعت مجاز و هشدار نقاط کور است.

رنو سرمایه گذاری عظیمی در این بخش کرده و به نسبت دیگر رقبای فرانسوی خود جلوتر است. برای مثال به طور هم زمان می توان سیستم ناوبری و تنظیمات خودرو را تغییر داد.

در جلو دید راننده هم سیستم هدآپ دیسپلی بر روی یک شیشه با ظرافت، اطلاعات مختلفی را در اختیار راننده قرار می دهد که این مورد هم با توجه به سطح آپشن گذاری متغیر است.

12 اسپیکر مارک BOSE وظیفه تولید صدا را برعهده گرفته اند ، امکان اتصال و شارژ انواع اقسام وسیله های الکترونیکی برای سرنشینان جلو و عقب هم فراهم شده است.

قوای محرکه ای متفاوت از رنو برای تلیسمان

رنو در این بخش سعی کرده تا خود را از دیگر رقبا جدا کند و موتورهای با حجم بسیار پایین، برای رسیدن به مصرف هرچه بهتر سوخت در نظر گرفته است. با ضریب درگ 0.27 رنو خودرویی را طراحی کرده تا کمترین میزان مصرف سوخت در این کلاس را داشته باشد.

موتور در نظر گرفته شده برای بازار ایران که با نام TCe 200 خوانده می شود. یک موتور 1.6 لیتری 4 سیلندر مجهز به توربوشارژر است که با همراهی یک جعبه دنده 7 سرعته دوکلاچه، قدرت را به چرخ های محور جلو می رساند.

این موتور که حجمی برابر با موتور تندر90 دارد، به دلیل مجهز بودن به سیستم توربوشارژر و تکنولوژی های جدید، توانایی تولید 190 اسب بخار در دور 5750 rpm و تولید 260 نیوتن متر گشتاور که به صورت کامل از دور 2500 rpm در دسترس است.

از دیگر مشخصه های فنی این خودرو می توان به چرخش چرخ های عقب که با نام 4contol توسط رنو خوانده می شود و باعث بیشتر شدن شعاع گردش این خودروی محور متحرک جلو و هندلینگ بهتر بر سر پیچ ها می شود اشاره کرد، اما از آن جا که نسخه عرضه شده در ایران مدل تولیدی کشور کره جنوبی خواهد بود مجهز به این سیستم نیست و تنها مدل های تولیدی فرانسه به این سیستم مجهز هستند.

میزان گردش چرخ های عقب با استفاده از این سیستم به 1.9 درجه می رسد و در مسیر چرخش چرخ های جلویی می چرخند. حالت دیگر هم به میزان 3.5 درجه چرخش در جهت مخالف است که مناسب برای پارک کردن خودرو است.

سیستم تعلیق جلو شبه مک فرسون است و در عقب از تعلیق نیمه مستقل استفاده شده است.

باک این خودرو برابر 51 لیتر است و رنو مدعی شده که مصرف سوخت ترکیبی آن معادل 6.3 لیتر در هر 100 کیلومتر است. اگر بخواهیم کمی از حس و حال رانندگی با تلیسمان برایتان بگوییم، باید عنوان کرد که رنو ها به دلیل حس و حال و رانندگی نرمی که عرضه می کنند شهره هستند و تلیسمان هم از این قاعده مستثنی نیست.

موتور به نرمی کار می کند و جعبه دنده 7 سرعته هم به سرعت و بدون هر گونه ضربه ای کار تعویض دنده ها را بر عهده می گیرد.

در حالت رانندگی راحت، خودرو سواری نرمی دارد و هیچ گونه سر و صدای اضافی هم به داخل کابین وارد نمی شود. موتور خودرو به دلیل گشتاور بالا در دورهای میانی شتاب گیری های ثانویه خوبی را عرضه می کند و هیچ گونه ضعفی در بخش میزان قدرت مشاهده نمی شود.

به دلیل پهن بودن خودرو باید مراقب تحرکات نزدیک به خصوص در ترافیک ها باشید، گرچه دید به بیرون خوب است و سیستم های پارک و دوربین دید عقب هم میزان کنترل راننده بر روی خودرو را بهتر می کند.

رنو هیچ گونه شیفتر تعویض دنده پشت فرمان را برای این خودرو در نظر نگرفته که خود یکی از نقاط ضعف این خودرو است. زیرا اکثر قریب به اتفاق رقبا به شیفتر تعویض دنده مجهز هستند.

نتیجه گیری

در پایان باید عنوان کرد که رنو تلیسمان به خودی خود از فاکتورهای موفقیت بسیاری بهره می برد، اما قیمت گذاری و شرایط فروش و پس از فروش شرکت وارد کننده آن یعنی نگین خودرو که سابقه چندان جالبی در تحویل و خدمات پس از فروش محصولات این شرکت را در کارنامه خود ندارد، باعث می شود تا شانس موفقیت تلیسمان در بازار ایران نسبت به رقبایی مانند تویوتا کمری یا هیوندای سوناتا کاهش یابد.

از رقبای این خودرو در بازار جهانی می توان به فولکس واگن پاسات، هوندا آکورد، پژو 508 و حتی آئودی A4 اشاره کرد، که از این میان، هوندا آکورد در بازار حضور دارد و فروش پژو 508 هم دور از ذهن نیست و احتمال حضور آئودی هم در بازار ایران وجود دارد.

از رقبای آسیای شرقی هم می توان به مزدا 6، تویوتا کمری، هیوندای سوناتا و کیا اپتیما اشاره کرد که با توجه به قیمت رقابتی رقبای کره ای و سطح کیفی محصولات ژاپنی کار را بیش از پیش برای حضور گل سرسبد رنو در بازار ایران را سخت می  کند.

تلیسمان در بازار داخلی خود یعنی کشور فرانسه از 30 هزار دلار قیمت خورده است و بسته به نوع مدل و سطح امکانات قیمت های بسیار بالاتری را هم تجربه خواهد کرد. به گونه ای که مدل احتمالی عرضه شده در کشور ما قیمتی در حدود 44 هزار دلار خواهد داشت.

با این حساب تخمین قیمتی در حدود 200 میلیون تومان برای رنو تالیسمان دور از ذهن نیست، اما باید حدود یک هفته دیگر صبر کرد تا قیمت و مشخصات دقیق خودروهای تحویلی در ایران از سوی نگین خودرو و رنو پارس اعلام شود.

The post appeared first on .

رنو تلیسمان به جنگ تویوتا کمری و هوندا آکورد می رود

شرکت فرانسوی رنو یکی از معدود سازندگان اروپایی است که در کشور ما به شکل گسترده در هر دو بخش سواری و تجاری فعالیت می کند.

رنو از کشنده های سنگین وزن تا خودروهای اقتصادی نظیر لوگان (تندر90) را در سبد محصولات خود دارد و به تازگی قرار است یک سدان لوکس و کاملا مدرن را نیز به این مجموعه بیافزاید.

(image)

در طول تاریخ حضور خودروهای سواری این برند در کشور ما، رنو را اکثرا به عنوان یک برند با کیفیت و دوام خوب می شناسند و به همین دلیل بسیاری این برند فرانسوی را به نسبت دیگر هموطن خود یعنی پژو کم دردسر تر می دانند.

گرچه همیشه جلوه ظاهری کسل کننده و نه چندان زیبای محصولات تولید انبوه همچون تندر 90 باعث شده تا بسیاری از خریداران دید منفی به نسبت طراحی محصولات این شرکت پیدا کنند.

در هر صورت رنو یکی از اولین شرکت های خودروسازی است که می خواهد پس از لغو تحریم ها حضور گسترده ای در بازار ایران داشته باشد و هدف این شرکت تبدیل ایران به قطب تولید خودروهای رنو برای بازارهای خاورمیانه و شمال آفریقا است.

خودروهای رنو در ایران به دو صورت تولید داخل (یا همان مونتاژ!) و وارداتی تقسیم می شوند که مدل های وارداتی توسط شرکت نگین خودرو در بازار ایران عرضه می شود.

گرچه تجربه مدل های وارداتی چندان خوب نبوده و در چند ماه اولیه فعالیت عظیم خودرو، مشکلات عظیم خدمات پس از فروش باعث شده است تا در این بخش خودروهای وارداتی ژاپنی و کره ای با اقبال بسیار بیشتری همراه شوند.

در روزگاری که نسل جدید تندر90 خودمان تحت نام رنو سیمبل با قیمت 75 میلیون تومانی توسط نگین خودرو در ایران عرضه می شود. این شرکت تصمیم گرفته تا نسل جدید مدل لوکس تلیسمان را در ایران عرضه کند.

خودرویی که  در واقع جانشین سدان های سایز بزرگ خانوادگی این شرکت نظیر سفران یا لتیتیود می شود.

تلیسمان حرفی تازه از رنو

تلیسمان وقتی که در نمایشگاه خودروی فرانکفورت  2015 رونمایی شد، بازخوردهای بسیاری به دلیل زبان طراحی جدید رنو دریافت کرد و رنو آن را به گونه ای تجهیز کرده  که می خواهد به رقیب بسیار سر سختی برای خودروهای کلاس D یا سدان های خانوادگی تبدیل شود.

در واقع تلیسمان پرچم دار خودروهای سدان این شرکت به شمار می رود، پس از لحاظ ابعادی و قیمتی هم در سطح بالاتری قرار می گیرد. طول این خودرو به بیش از 4850 mm می رسد و فاصله محوری آن معادل 2810 است که به نسبت از رقبای خود بزرگ تر است.

پلت فرم این خودرو با نام CMF-CD شناخته می شود که به صورت مشترک توسط نیسان و رنو توسعه داده شده. نسخه استیشن این خودرو هم توسط رنو معرفی شده است اما این مدل به احتمال بسیار زیاد در کشور ما عرضه نخواهد شد.

زیباروی فرانسوی

به طور معمول محصولات این شرکت، حتی در نسخه های گران قیمت به خصوص به نسبت باقی رقبا در بخش طراحی ظاهری قافیه را می باختند و همین مسئله هم باعث شد تا در کنار دیگر عوامل، فروش محصولات وارداتی رنو در ایران با دشواری همراه شود.

اما تلیسمان و زبان طراحی جدید رنو فارق از هر گونه مقدمه چینی، زیبا و شکیل به نظر می رسد و خبری از دلزدگی در نگاه اول نیست.

در بخش جلویی همچنان آرم بسیار بزرگ رنو به همراه جلو پنجره عرضی خط کشی شده که پیکره چراغ های جلو را هم در بر می گیرد جلوه بسیار متفاوتی را عرضه می کند.

چراغ های جلویی با نوار باریک LED یک ظاهر گرافیکی جدید و متفاوت را تشکیل داده که می توان ظاهر آن را به حرف C انگلیسی تشبیه کرد.

در زیر سپر جلو هم مه شکن های گرد و ریزی وجود دارد که به نظر چندان سنخیتی با طراحی چراغ ها و جلو پنجره مواج و پر خط و خطوط تلیسمان ندارد.

خط های بسیاری بر روی کاپوت خودرو کشیده شده تا طرح آن را از یکنواختی در آورد. در نمای جانبی، فرم دهی و  خط شانه ای محو به همراه بک پاکت پایین درب ها،  کلیدی ترین عناصر طراحی این بخش هستند و نگارنده را در زمینه حجم دهی به یاد مازراتی کواترپورته جدید می اندازد.

چراغ های عقبی هم طراحی کاملا جدیدی دارند و از کنار سپر عقبی به صورت طولی کشیده شده و تا مرکز درب صندوق عقب امتداد پیدا می کنند و آرم رنو جدا کننده چراغ های عقبی سمت چپ و راست هستند، اینجا هم LED در سرتاسر این چراغ های بزرگ کار شده اند. حجم دهی ساده سپر عقب که در دو سمت آن خروجی های ذوزنقه شکل اگزوز حضور دارد از دیگر نکات مهم طراحی بخش عقب خودرو هستند.

طراحی سقف و ستون ها هم همانند دیگر خودروهای امروزی است و به گونه ای طراحی شده اند تا تمام نکات ایمنی مورد نیاز را رعایت کنند. به همین دلیل هم تلیسمان با دارا بودن 6 ایربگ، 5 ستاره ایمنی از EuroNcap دریافت کرده است. چرخ ها هم بسته به مدل خودرو سایزی برابر با 16 تا 19 اینچ دارند.

در نهایت رنو توانسته خودروی شکیلی را روانه بازار کند و از این نظر حتی می تواند به نسبت رقبای کره ای و ژاپنی حس و حال خودروی گران قیمت تری همچون محصولات آلمانی را القا کند.

در داخل اتاق، شکل کنسول مرکزی و صفحه نمایش 8.7 اینچی به همراه خروجی های سیستم تهویه در دو طرف ظاهر بسیار نزدیکی به ولووXC90  دارد و شاید بتوان رنو را متهم به کپی کاری کرد. حتی خط کشیده شده در سرتاسر داشبورد خودرو هم گواه این امر است.

این خودرو با سطح تجهیزاتی مختلف و تریم های متفاوتی بسته به بازار هدف تولید می شود. در کل استفاده از قطعات پلاستیکی نرم و تریم های با کیفیت باعث شده تا حس و حال بسیار خوبی به نسبت کلاس خودرو به سرنشینان القا شود.

در بخش فضای سرنشینان و بار هم رنو تبلیغات گسترده ای کرده است و تلیسمان را جادارترین خودروی این کلاس می داند. بیش از 90 cm طول نشیمنگاه تا سقف است و همینطور این مسئله در بخش فضای سر صندلی های عقبی هم به بیش ازcm  85 می رسد که نشان دهنده کابینی با بیشترین فضا  مثبت است.

صندوق عقب هم 572 لیتر فضا را در اختیار شما قرار می دهد و خود را به مرز خودروهای شاسی بلند فول سایز می رساند. رنو در زمینه امکانات هم چیزی کم نگذاشته و سعی کرده خود را در سطح رقبای آلمانی اش نشان دهد.

رنو از سیستمی تحت نام مولتی سنس بهره می برد که همان تغییر دهنده حالت های مختلف رانندگی است. راحت، اقتصادی، اسپرت و حالت خنثی یا Neutral.

سیستم بخش سرگرمی و آپشن های نرم افزاری آن که تحت نام S-link خوانده و توسط صفحه نمایش لمسی در مرکز کنسول کنترل می شود شامل: کروز کنترل تطبیقی، هشدار خروج از خط، تشخیص نشانه های ترافیکی، هشدار دهنده حداکثر سرعت مجاز و هشدار نقاط کور است.

رنو سرمایه گذاری عظیمی در این بخش کرده و به نسبت دیگر رقبای فرانسوی خود جلوتر است. برای مثال به طور هم زمان می توان سیستم ناوبری و تنظیمات خودرو را تغییر داد.

در جلو دید راننده هم سیستم هدآپ دیسپلی بر روی یک شیشه با ظرافت، اطلاعات مختلفی را در اختیار راننده قرار می دهد که این مورد هم با توجه به سطح آپشن گذاری متغیر است.

12 اسپیکر مارک BOSE وظیفه تولید صدا را برعهده گرفته اند ، امکان اتصال و شارژ انواع اقسام وسیله های الکترونیکی برای سرنشینان جلو و عقب هم فراهم شده است.

قوای محرکه ای متفاوت از رنو برای تلیسمان

رنو در این بخش سعی کرده تا خود را از دیگر رقبا جدا کند و موتورهای با حجم بسیار پایین، برای رسیدن به مصرف هرچه بهتر سوخت در نظر گرفته است. با ضریب درگ 0.27 رنو خودرویی را طراحی کرده تا کمترین میزان مصرف سوخت در این کلاس را داشته باشد.

موتور در نظر گرفته شده برای بازار ایران که با نام TCe 200 خوانده می شود. یک موتور 1.6 لیتری 4 سیلندر مجهز به توربوشارژر است که با همراهی یک جعبه دنده 7 سرعته دوکلاچه، قدرت را به چرخ های محور جلو می رساند.

این موتور که حجمی برابر با موتور تندر90 دارد، به دلیل مجهز بودن به سیستم توربوشارژر و تکنولوژی های جدید، توانایی تولید 190 اسب بخار در دور 5750 rpm و تولید 260 نیوتن متر گشتاور که به صورت کامل از دور 2500 rpm در دسترس است.

از دیگر مشخصه های فنی این خودرو می توان به چرخش چرخ های عقب که با نام 4contol توسط رنو خوانده می شود و باعث بیشتر شدن شعاع گردش این خودروی محور متحرک جلو و هندلینگ بهتر بر سر پیچ ها می شود اشاره کرد، اما از آن جا که نسخه عرضه شده در ایران مدل تولیدی کشور کره جنوبی خواهد بود مجهز به این سیستم نیست و تنها مدل های تولیدی فرانسه به این سیستم مجهز هستند.

میزان گردش چرخ های عقب با استفاده از این سیستم به 1.9 درجه می رسد و در مسیر چرخش چرخ های جلویی می چرخند. حالت دیگر هم به میزان 3.5 درجه چرخش در جهت مخالف است که مناسب برای پارک کردن خودرو است.

سیستم تعلیق جلو شبه مک فرسون است و در عقب از تعلیق نیمه مستقل استفاده شده است.

باک این خودرو برابر 51 لیتر است و رنو مدعی شده که مصرف سوخت ترکیبی آن معادل 6.3 لیتر در هر 100 کیلومتر است. اگر بخواهیم کمی از حس و حال رانندگی با تلیسمان برایتان بگوییم، باید عنوان کرد که رنو ها به دلیل حس و حال و رانندگی نرمی که عرضه می کنند شهره هستند و تلیسمان هم از این قاعده مستثنی نیست.

موتور به نرمی کار می کند و جعبه دنده 7 سرعته هم به سرعت و بدون هر گونه ضربه ای کار تعویض دنده ها را بر عهده می گیرد.

در حالت رانندگی راحت، خودرو سواری نرمی دارد و هیچ گونه سر و صدای اضافی هم به داخل کابین وارد نمی شود. موتور خودرو به دلیل گشتاور بالا در دورهای میانی شتاب گیری های ثانویه خوبی را عرضه می کند و هیچ گونه ضعفی در بخش میزان قدرت مشاهده نمی شود.

به دلیل پهن بودن خودرو باید مراقب تحرکات نزدیک به خصوص در ترافیک ها باشید، گرچه دید به بیرون خوب است و سیستم های پارک و دوربین دید عقب هم میزان کنترل راننده بر روی خودرو را بهتر می کند.

رنو هیچ گونه شیفتر تعویض دنده پشت فرمان را برای این خودرو در نظر نگرفته که خود یکی از نقاط ضعف این خودرو است. زیرا اکثر قریب به اتفاق رقبا به شیفتر تعویض دنده مجهز هستند.

نتیجه گیری

در پایان باید عنوان کرد که رنو تلیسمان به خودی خود از فاکتورهای موفقیت بسیاری بهره می برد، اما قیمت گذاری و شرایط فروش و پس از فروش شرکت وارد کننده آن یعنی نگین خودرو که سابقه چندان جالبی در تحویل و خدمات پس از فروش محصولات این شرکت را در کارنامه خود ندارد، باعث می شود تا شانس موفقیت تلیسمان در بازار ایران نسبت به رقبایی مانند تویوتا کمری یا هیوندای سوناتا کاهش یابد.

از رقبای این خودرو در بازار جهانی می توان به فولکس واگن پاسات، هوندا آکورد، پژو 508 و حتی آئودی A4 اشاره کرد، که از این میان، هوندا آکورد در بازار حضور دارد و فروش پژو 508 هم دور از ذهن نیست و احتمال حضور آئودی هم در بازار ایران وجود دارد.

از رقبای آسیای شرقی هم می توان به مزدا 6، تویوتا کمری، هیوندای سوناتا و کیا اپتیما اشاره کرد که با توجه به قیمت رقابتی رقبای کره ای و سطح کیفی محصولات ژاپنی کار را بیش از پیش برای حضور گل سرسبد رنو در بازار ایران را سخت می  کند.

تلیسمان در بازار داخلی خود یعنی کشور فرانسه از 30 هزار دلار قیمت خورده است و بسته به نوع مدل و سطح امکانات قیمت های بسیار بالاتری را هم تجربه خواهد کرد. به گونه ای که مدل احتمالی عرضه شده در کشور ما قیمتی در حدود 44 هزار دلار خواهد داشت.

با این حساب تخمین قیمتی در حدود 200 میلیون تومان برای رنو تالیسمان دور از ذهن نیست، اما باید حدود یک هفته دیگر صبر کرد تا قیمت و مشخصات دقیق خودروهای تحویلی در ایران از سوی نگین خودرو و رنو پارس اعلام شود.

The post appeared first on .

رنو تلیسمان به جنگ تویوتا کمری و هوندا آکورد می رود