بازی آزاد

هنگام فراموش کردن رمز عبور و پین تلفن های هوشمند اندرویدی چه کار کنیم؟

سیستم عامل اندروید معمولاً امنیت شما را به وسیله درخواست پین، الگو و یا یک رمز عبور کامل تأمین می کند. اگر رمز عبور را برای ورود به تلفن هوشمند خود یادتان رفته است اصلاً نگران نباشید؛ با استفاده از روش هایی می توانید این سد امنیتی را دور بزنید و بار دیگر وارد تلفن همراه تان شوید.

با آن که گوگل هر روزه در حال امن تر کردن اندروید است، اما این مسئله به مشکلی فراگیر در نسخه های مدرن اندروید تبدیل شده. در رابطه با همین موضوع تا زمانی که نام کاربری و رمز عبور حساب کاربری گوگل خود را به یاد داشته باشید، راهی وجود دارد تا بتوان دیوایس همراهی که از آن استفاد می نمایید را بار دیگر به شرایط عادی باز گرداند.

نسخه 4.4 کیت کت و قدیمی تر

نسخه های قدیمی تر اندروید (نسخه 4.4 کیت کت و قدیمی تر) از روشی یک پارچه برای دور زدن الگو، پین و پسورد برخوردارند. متأسفانه گوگل این ویژگی را در اندروید 5 لالی پاپ حذف کرده، بنابراین اگر اندروید شما جدیدتر از نسخه های فوق است باید از روش های دیگری که برای آن در نظر گرفته شده استفاده نمایید.

برای پیدا کردن این ویژگی برای اولین بار در صفحه لاک اسکرین، پین و یا الگوی ناصحیح را 5 بار پشت سر هم وارد کنید. پس از آن با دکمه Forgot Pattern یا Forgot PIN و یا Forgot Password مواجه خواهید شد. با ضربه زدن روی این گزینه از شما خواسته می شود تا نام کاربری و رمز عبور حساب کاربری گوگل خود که روی دیوایس هوشمندتان همگام سازی کرده اید را وارد نمایید.

نسخه 5 لالی پاپ و جدید تر

هماطنور که گفته شد این ویژگی در اندروید 5 حذف شده است. متأسفانه این بدان معناست که هیچ روش داخلی برای ریست کردن پین، الگو و رمز عبور جهت دسترسی مجدد به تلفن هوشمند و یا تبلت تان وجود ندارد. همین مورد به امنیت بیشتر شما کمک می کند. به عبارت دیگر مهاجمان جز دانستن رمز عبور تلفن هوشمند شما راه دیگری برای ورود به آن نخواهند داشت.

قابلیت قفل هوشمند اندروید ممکن است بتواند شما را از این مخمصه نجات دهد. به عنوان مثال فرض کنید که قفل هوشمند را روی دیوایس همراه خود تنظیم کرده و به آن اجازه داده اید پس از متصل شدن به اتصالات وای فای خانه، به صورت خودکار وارد سیستم شود.

حالا قادر هستید با متصل کردن دیوایس تان به شبکه وای فای خانه، حتی اگر رمز عبور را فراموش کرده باشید، به صورت خودکار قفل تلفن همراه خود را باز نمایید. علاوه بر آن می توانید از ترفندهای دیگری نیز استفاده کنید.

به عنوان مثال در دیوایس های کمپانی سامسونگ اگر با حساب کاربری سامسونگ خود وارد دستگاه شده باشید، می توانید با ورود به وبسایت  وارد حساب کاربری خود شده و از گزینه Unlock my screen برای حذف لاک اسکرین دیواس همراه خود استفاده کنید.

لازم به ذکر است که تولید کنندگان دیگر نیز ممکن است با ارائه سرویس های مشابه، چنین روشی را در اختیار کاربران شان بگذارند. در ادامه اگر در حال حاضر بوت لودر دستگاه خود را آزاد و اقدام به نصب یک Custom Recovery کرده اید، ممکن است بتوانید از آن برای باز کردن تلفن همراه خود بهره ببرید.

با این حال اگر چنین کاری را تا به الان انجام نداده اید باید بگوییم که نصب Custom Recovery بدون باز گرداندن دستگاه به حالت کارخانه ممکن نخواهد بود.

باز گرداندن تلفن هوشمند و یا تبلت به تنظیمات کارخانه

با فرض آن که نتوانید به وسیله ترفندهای بالا تلفن خود را ریست کنید، پس راهی جز از دست دادن اطلاعاتی که روی دیوایس اندرویدیتان ذخیره شده است، نخواهید داشت. به شرط آن که تلفن همراه خود را به تنظیمات کارخانه باز گردانید، فضای ذخیره سازی را به صورت کامل پاک کنید و به راه اندازی مجدد آن بپردازید، باید بگوییم که قادر هستید تلفن هوشمند خود را بار دیگر قابل استفاده کنید.

در مقابل باید گفت که این کار آن قدرها هم بد نیست چرا که در نسخه های مدرن اندروید، اطلاعات می توانند به صورت آنلاین همگام سازی شوند. با حساب کاربری گوگل خود وارد دستگاه شوید و پس از آن می توانید به ایمیل ها، مخاطبین و عملاً هرچیز دیگری دسترسی داشته باشید.

پس از آن نیز قادر خواهید بود یک رمز عبور جدید برای دستگاه خود انتخاب کنید. اگر دستگاه شما دارای SD کارت است، بهتر است پیش از این کار، آن را از تلفن هوشمند خود خارج نمایید. بهترین راه برای انجام این کار، خاموش کردن دستگاه، خارج کردن SD کارت از آن و سپس طی مراحل معمول برای انجام Reset Factory است.

اگر Android Device Manager گوگل روی دستگاه تان فعال است، قادر هستید با حساب کاربری مشابه وارد وبسایت  شوید. پس از آن دیوایس قفل شده خود را انتخاب و روی گزینه ی Erase ضربه بزنید تا از راه دور تمامی اطلاعات شما از روی دستگاه هوشمندتان پاک شود.

پس از آن در کنار تمامی اطلاعات رمز عبور نیز حذف خواهد شد و می توانید به راحتی وارد دستگاه خود شوید. توجه داشته باشید که گزینه Lock در Android Device Manager تنها شما را قادر می سازد تا در صورت عدم وجود رمز عبور روی دیوایس تان، یک قفل جدید برای آن تنظیم نمایید. بنابراین این گزینه نمی تواند جهت حذف رمز عبور به شما کمک کند.

همچنین اگر از سرویس دیگری برای مدیریت تلفن هوشمند خود استفاده می کنید، احتمالاً قادر هستید با استفاده از وبسایت آن، همین کار را انجام دهید.

اگر Android Device Manager گوگل روی دستگاه تان فعال نیست، هیچ اشکالی ندارد. شما می توانید تلفن هوشمند و یا تبلت خود را بدون باز کردن آن نیز به تنظیمات کارخانه باز گردانید. این روش در هر دستگاه هوشمندی با دیگری متفاوت است. به عبارت دیگر لازم است تا به منوی بازیابی سیستم رفته و اقدام به پاک کردن آن کنید.

برای انجام این کار باید دستگاه خود را خاموش و سپس با نگه داشتن دکمه های صحیح اقدام به روشن کردن آن نمایید. به عنوان مثال در نکسوس 4 باید دکمه ی کم کردن صدا و پاور را به صورت هم زمان برای چند ثانیه فشار دهید. این در حالی است که در نکسوس 5 این کار با نگه داشتن دکمه کم و زیاد کردن صدا و پاور به صورت هم زمان میسر می شود.

در گوگل فهرستی از روش های مختلف برای دسترسی به حالت ریکاوری را با کاربرانش به اشتراک گذاشته است. بدین منظور می توانید با مراجعه به وبسایت تولید کننده دستگاه خود و استفاده از بخش جستجو و یا پشتیبانی روش صحیح ریست کردن دیوایس هوشمندتان را فراگیرید.

در نسخه ی 5.1 اندروید ممکن است پس از انجام این کار نیاز باشد تا نام کاربری و رمز عبور حساب کاربری گوگل که پیش از این روی دستگاه خود وارد آن شده بودید را وارد نمایید. این قابلیت سبب می شود تا شخص دیگری نتواند دستگاه شما را ریست و از آن استفاده کند. با این حال پس از طی مراحل بالا، به رمز عبور قدیمی خود برای استفاده از دستگاه نیاز نخواهید داشت.

نسخه های مدرن تر اندروید بسیار شبیه به آیفون ها و آیپدهای اهالی کوپرتینو کار می کنند. اگر رمز عبور خود را فراموش کرده اید، لازم است که دستگاه خود را به تنظیمات کارخانه باز گردانید. به عبارت دیگر پین یا رمز عبور تنها کلیدی برای رمزگشایی بخشی از دستگاه های رمزنگاری شده اندروید به شمار می روند.

The post appeared first on .

هنگام فراموش کردن رمز عبور و پین تلفن های هوشمند اندرویدی چه کار کنیم؟

پروانه نسل جدید اپراتورهای تلفن همراه به شاتل موبایل اعطا شد

شرکت توسعه ارتباطات همراه شاتل (شاتل موبایل) موفق به دریافت “پروانه نوع اول اپراتور مجازی تلفن همراه” (Full MVNO) بعنوان نسل جدید اپراتورهای تلفن همراه کشور از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات شد.

به گزارش روابط عمومی شاتل موبایل، بر طبق پروانه‌ای که عصر سه‌شنبه دهم اسفندماه از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی صادر شد، این شرکت بعنوان اپراتور خدمات سیار گروه شرکت‌های‌ شاتل، خدمات مبتنی بر نسل‌های جدید شبکه تلفن همراه خود را در قالب سیم‌کارت‌هایی با نام تجاری «شاتل موبایل» به مشتریان خود در سراسر کشور عرضه می‌کند.

اپراتورهای مجازی نوع اول (Full MVNO) با تامین تمامی امکانات، تجهیزات فنی و هسته شبکه و با بکارگیری زیرساخت رادیویی شبکه‌های تلفن همراه موجود، خدمات نوآورانه و متمایزی را به مشترکین خود ارائه می‌کنند.

براساس این گزارش، شاتل موبایل بعنوان ارائه کننده خدمات ارتباطی سیار مبتنی بر شبکه‌های تلفن همراه و خدمات اینترنت پرسرعت بیسیم بر پایه فناوری TD LTE گروه شرکت‌های شاتل، خدمات ارتباطی همگرای ثابت و سیار بر پایه اینترنت را به صورت یکپارچه، به مشترکین خود ارائه خواهد کرد.

The post appeared first on .

پروانه نسل جدید اپراتورهای تلفن همراه به شاتل موبایل اعطا شد

آینده ای مبهم؛ چه بر سر تلفن های ماژولار خواهد آمد؟

اکثر تلفن های امروزی یک شکل به نظر می رسند. یک نمایشگر بزرگ، احتمالا با یک دکمه فیزیکی (که گویا عصر آن هم به سر آمده) و چندین دکمه در حواشی. بدنه معمولا از فلز و پلاستیک ساخته شده و شاید هم شیشه های با کیفیت و سرامیک های زیبا که چشم هر کسی را به خودش جلب می کند.

یک دوربین بالای نمایشگر قرار گرفته، یک یا دو دوربین هم در قسمت پشتی برای ثبت زیباترین تصاویر. احتمالا جدیدترین تغییر، حذف حواشی نمایشگر و ساختن نمایشگرهای لبه تا لبه بوده و کمی هم لبه ها خمیده شده تا جلوه دستگاه را شکوهمندتر کند.

به واسطه پیشرفت سخت افزار و تکنولوژی به کار رفته در پردازنده ها و بهبود نرم افزارهای سوار بر آن، کاربران مجبورند هر دو-سه سال یک بار تلفن های شان را با یک مدل به روز شده تر عوض کنند. به هر حال، موبایل ها مثل یک کیس کامپیوتر نیستند که بخواهید قطعات آن را عوض کنید و جان تازه بگیرد.

استانداردهای طراحی موبایل طی 10 سال گذشته چندان تغییر عمده ای نکرده و کلیت تعریف بالا حفظ شده. اولین آیفون که سال 2007 آمد را ببینید و آن را با آخرین آیفون مقایسه کنید. درست است که نمایشگر بسیار بزرگتر شده، باریک شدن دستگاه را نمی توان منکر شد اما تقریبا اصل ماجرا حفظ شده و تغییر انقلابی و بزرگی که با معرفی آیفون در سال 2007 رخ داد را، پس از این همه سال شاهد نیستیم.

با این حال، طی چند سال گذشته، شکل جدیدی از ارائه این محصولات در میان تولیدکنندگان مطرح شده که تاکنون چندان موفق نبوده اند. تلفن های ماژولار می توانند هزینه تعمیرات راکاهش داده و میزان ضایعات الکترونیکی را به حداقل برسانند. از طرفی کاربر مدت زمان بیشتری می تواند از همان قطعه ای که در دست دارد استفاده کرده و فقط ماژول های آن را تعویض کند. شاید شما هم علاقه زیادی به تغییر و تنوع نداشته باشید.

حالا چند روز بیشتر به آغاز بزرگترین گردهمایی سال تولیدکنندگان تلفن های همراه در اسپانیا باقی نمانده. همه در کنگره موبایل بارسلون حاضر خواهند بود تا پیرامون آینده صنعت موبایل طی یک سال آینده حرف بزنند و محصولات شان را به نمایش بگذارند.

اما آیا پس از شکست ال جی جی 5، تلفن های ماژولار باز می گردند؟ آیا شرکتی را خواهیم دید که بخواهد یک قدم دیگر به جلو برداشته و جسارت در طراحی موبایل را به رخ دیگر کمپانی ها بکشد؟ به همین بهانه نگاهی داریم به تاریخچه این موبایل ها و از گذشته تا به امروز را بررسی می کنیم.

تاریخچه طراحی ماژولار

جای تعجب نیست که ایده گجت های ماژولار از مدت ها پیش از آنکه اسمارت فونی وجود داشته باشد مطرح شده بود. اکثر ما حداقل یک کامپیوتر در خانه مان داریم که از چندین قطعه ماژولار تشکیل شده. گرافیک، سی پی یو، مادربورد و… که همگی روی یکدیگر قرار می گیرند و یک گجت قدرتمند را پدید می آورند.

شما هر زمانی که بخواهید می توانید کارت گرافیک تان را با ورژن امروزی ارتقا دهید و یا یک سی پی یو جدید و پر سرعت بخرید تا دسکتاپ شما همیشه با قدرت روز پیش برود. بنابراین، ایده داشتن قطعات الکترونیکی قابل تعویض برای امروز یا حداکثر سه-چهار سال پیش نیست.

این ایده سپس به (PDA ها یا همان کامپیوترهای قابل حمل) رسید و در سال 1999 میلادی، Visor از کمپانی Handspring، اولین دیوایس همراهی بود که چنین قابلیتی داشت.

Springboard Expansion Slot این قابلیت را به Visor می داد تا به عنوان جی پی اس، تلفن، مودم و حتی یک دوربین عمل کند اما فقط یک ماژول در آن واحد می توانست روی جایگاه مخصوص قرار بگیرد.

علی رغم محدودیت های شان، دستیارهای دیجیتال شخصی در زمان خودشان انقلابی اساسی بودند و این نوآوری، جایزه بهترین دیوایس همراه را از سوی PC Magazine Awards در سال 1999 برای هنداسپرینگ به ارمغان آورد.

اولین تلفن ماژولار

اولین تلاش واقعی در رابطه با فروش یک تلفن همراه ماژولار را می توان به استارتاپی که Modu نام داشت نسبت داد. تلفن عجیب و غریب آن ها در کنگره جهانی موبایل سال 2008 معرفی شد و به خاطر وزن 40.1 گرمی اش، هنوز هم رکورددار گینس به عنوان سبک ترین موبایل دنیا است.

Modu را می شد در محفظه های تلفن مانندی (که اصطلاحا با نام ژاکت) شناخته می شد قرار داد که هر کدام از این ژاکت ها، عملکردهای جدید و دکمه های تازه ای برای تلفن پدید می آورد.

تلاش این استارتاپ آسیایی بسیار شجاعانه بود اما تمام فعالیت های شان تحت تاثیر حضور آیفون قرار گرفت و هیچکس به آن ها توجهی نکرد. در نتیجه، Modu هم اوایل سال 2011 به فعالیت های خود خاتمه داد و بسیاری از پتنت هایش را به گوگل فروخت.

پروژه آرا و فون بلاکز

فون بلاکز اولین اسمارتفون ماژولار بود که نظر عموم مردم را به خودش جلب کرد. دیو هاکنز، طراح هلندی در سال 2013 این طرح را ارائه داد و بلافاصه به خاطر نوین بودن ساختار دستگاه همراه و بلاک های کوچکی که به بدنه اصلی دستگاه متصل می شدند معروف شد.

به طور کل، فون بلاکز گونه ای بود که هر شخصی می توانست موبایل خودش را به شکل مورد علاقه اش بسازد. بسیاری از مردم انتظار داشتند که فون بلاکز به عنوان یک محصول واقعی و قابل خریداری در بازار ارائه شود اما هاکنز هیچ وقت نخواست که دستگاه را خودش بسازد.

هدف وی، تشویق کمپانی های بزرگ برای تولید چنین محصولی بود تا حجم زباله های الکترونیکی را کاهش دهند. البته نوع نگاه هاکنز، شرکت های بسیاری نظیر شیائومی و ZTE و همچنین استارتاپ هایی مثل فیر فون و پازل فون را برانگیخت.

با این حال، بزرگ ترین دستاورد فون بلاکز شاید پروژه آرا گوگل باشد. پروژه آرا سهم گوگل در تلاش برای امکان پذیر ساختن تلفن های ماژولار بود. آرا در حقیقت توسط تیم ATAP موتورولا (زمانی که هنوز بخشی از گوگل بود) اداره می شد و پس از فروش موتورولا هم گوگل تصمیم گرفت تا ATAP را نگه دارد.

هدف ابتدایی پروژه آرا معرفی «یک تلفن ماژولار برای تمام دنیا» بود. بدنه اصلی 50 دلار بود و باقی قطعات از سی پی یو و جی پی یو گرفته تا دوربین، همگی تکه های لگو مانندی بودند که به بدنه دستگاه می چسبیدند تا یک موبایل کامل را شکل دهند.

با این حال، ماه مه 2016، ایده اولیه کنار گذاشته شد و گوگل تصمیم گرفت یک تلفن با هسته مرکزی غیر قابل ارتقا بسازد که همه کار را انجام می دهد. ماژول ها تبدیل شدند به بسته های تکمیل کننده که فقط ویژگی ها را ارتقا می دهند.

اهالی مانتین ویو بعدها تصمیم گرفتند که پروژه آرا را به طور کامل لغو کنند اما حالا تکنولوژی را در ازای مبلغی در اختیار شرکت های شخص ثالث قرار می دهند.

The post appeared first on .

آینده ای مبهم؛ چه بر سر تلفن های ماژولار خواهد آمد؟