Tagبدانید در

هر آنچه باید در مورد بیت کوین بدانید

هر آنچه باید در مورد بیت کوین بدانید

در خبرها خواندید که برای نخستین بار در تاریخ،  و این روند صعودی همچنان ادامه دارد، به گونه ای که در حال حاضر این ارز دیجیتال معادل 1280 دلار آمریکا قیمت دارد و در داخل کشور نیز با رقم حدود 4 میلیون و 800 هزار تومان خرید و فروش می شود.

کارشناسان افزایش تقاضای این ارز در کشور چین و احتمال کسب مجوز ورود به بازار بورس آمریکا را دلیل اصلی این رکوردشکنی می دانند. در ادامه قصد داریم بیشتر با این ارز دیجیتال آشنا شویم.

بیت کوین چیست؟

بیت کوین نوعی ارز است که در سال 2009 توسط فرد یا گروهی ناشناس با نام مستعار «ساتوشی ناکاموتو» ابداع شد. در این سیستم، تراکنش ها بدون واسطه انجام شده و بنابراین هیچ هزینه ای برای انجام مراودات مالی وجود ندارد، ضمن اینکه هیچ نیازی به ارائه نام واقعی طرفین نیست.

هدف اصلی از ابداع بیت کوین و دیگر ارزهای رمزپایه (Cryptocurrency) نقل و انتقال مالی بدون وجود هرگونه واسطه اعم از بانک ها یا دولت هاست. بنابراین می توان سرمنشأ این ارز را در تفکرات مردم گرایانه دانست که قدرت کنترل گردش و ارزش پول را از بانک های مرکزی و دولت ها می گیرند و در دستان خود مردم قرار می دهند.

هم اکنون در کشورهای مختلف، کسب و کارهای متعددی بیت کوین را به عنوان واحد پولی پذیرفته اند. برای استفاده از این ارز، می توانید به راحتی یک کیف پول مجازی ایجاد کرده و از طریق آن به دریافت، مدیریت و خرج کردن بیت کوین های خود بپردازید.

کیف پول مجازی یا Wallet چیست؟

اگرچه معمولاً کیف پول به محلی برای نگهداری یا ذخیره کردن اطلاق می شود، اما کیف پول مجازی بیت کوین را نمی توان از «دفتر کل» تراکنش ها یعنی «زنجیره بلوکی» یا Blockchain جدا ساخت. بنابراین بهتر است این کیف پول مجازی را محلی برای نگهداری اعتبار دیجیتال شما و دسترسی به آنها در نظر گرفت.

چند نوع کیف پول مجازی وجود دارد که مهم ترین آنها کیف پول نرم افزاری و آنلاین هستند. در حالت نرم افزاری، باید اپلیکیشنی را روی کامپیوتر یا موبایل خود نصب کنید که امکان دسترسی به شبکه و انجام تراکنش ها را با استفاده از روش میسر می سازد.

اپلیکیشن های کیف پول به دو دسته تقسیم می شوند. برخی از آنها کلاینت های کاملی هستند که تراکنش ها را به صورت محلی و با استفاده از نسخه کامل Blockchain تأیید می کنند، اما حجم پایگاه داده بیت کوین در حال حاضر به حدود 100 گیگابایت می رسد و دریافت و پردازش آن از عهده هر کامپیوتری بر نمی آید. بنابراین کلاینت های دیگری نیز وجود دارند که از طریق ارتباط با یک سرور مرکزی به انجام تراکنش ها می پردازند.

از سوی دیگر، کیف پول های آنلاین را نیز داریم که عملکردی مشابه و ساده تر را ارائه می کنند. در این حالت اطلاعات شما به صورت آنلاین و در حساب کاربری شخصی نگهداری می شود و امکان انجام مراودات مالی از طریق پنل اختصاصی فراهم می گردد.

زنجیره بلوکی یا Blockchain چیست؟

فناوری یا Blockchain از زمان معرفی رسمی در سال 2009 . البته هنوز مشخص نیست این فناوری چه زمانی به زیرساخت های بانکی سنتی راه می یابد، اما انتظار می رود در آینده نزدیک بیشتر مؤسسات مالی به این سیستم که بر پایه «سیستم اجماع غیرمتمرکز» روی بیاورند.

فناوری blockchain پلتفرمی برای تأیید و ثبت تراکنش های دیجیتال است که دیگر قابل حذف نخواهند بود. در واقع این سیستم، نوعی پلتفرم غیرمتمرکز است که به جای نظارت مرکزی، بر رمزنگاری متکیست و بنابراین با سیستم های بانکداری الکترونیکی کاملاً تفاوت دارد.

«کیث بیر» نایب رئیس خدمات مالی IBM می گوید blockchain چهار مؤلفه اصلی را در اختیار کسب و کارها قرار می دهد:

  • یک اشتراکی
  • انجام تمام تراکنش ها روی دفتر کل اشتراکی که در محیطی ایمن، مطمئن و معتبر صورت می گیرد
  • تراکنش های هوشمند که می توان آنها را با استفاده از کدهای خاص برنامه ریزی کرد
  • اجماع عمومی، به گونه ای که دفتر کل در محیطی توزیع شده قرار دارد و شرکت کنندگان و شبکه های مختلف باید انجام یک تراکنش را تأیید کنند. این توافق کلی برای انجام مراودات مالی ضروریست.

در واقع blockchain را نمی توان به حوزه مالی منحصر دانست، بلکه نوعی پایگاه داده جدید به شمار می رود که به صورت ایمن بین چندین سازمان تقسیم شده و هیچ فرد یا گروهی نمی تواند آن را به صورت انحصاری تحت کنترل بگیرد.

چرا بیت کوین مورد توجه قرار گرفت؟

عامل اصلی پیشرفت بیت کوین، استفاده از blockchain به عنوان فناوری زیرساخت است. دفتر کل توزیع شده در این شبکه، رکوردی دیجیتال از وضعیت مالکیت افراد است و هیچ مدیریت مرکزی روی این شبکه وجود ندارد. این رویکرد، شفافیت مالی را در تراکنش ها به وجود می آورد.

با استفاده از این شبکه، افراد می توانند با هر کسی که بخواهند، به صورت دیجیتال و بدون پرداخت هزینه اضافه به رد و بدل کردن پول بپردازند؛ هیچ سازمان یا نهادی قادر به نظارت و اعمال نفوذ در این شبکه نیست و افراد صاحب حساب نیز قابل شناسایی نیستند.

مسئله مهم دیگر، بی حد و مرز بودن قیمت این ارز است. ارزش بیت کوین همچون تمامی ارزها به میزان تقاضا بستگی دارد و از آنجا که تعداد کل بیت کوین ها محدود خواهد بود، بنابراین هر رقمی را می توان برای ارزش این واحد پولی متصور شد.

مالکیت در بیت کوین چگونه است؟

مالکیت بیت کوین بدین معناست که یک کاربر، حق مصرف بیت کوین های مرتبط با یک آدرس خاص و منحصر به فرد را دارد. پرداخت کننده باید به صورت دیجیتالی، تراکنش را با کلید اختصاصی خود امضا کند. بدون دانستن کلید خصوصی، تراکنش قابل اجرا نیست و نمی توان بیت کوین ها را مصرف کرد. تأیید نهایی تراکنش در شبکه با استفاده از کلید عمومی انجام می گیرد.

از آنجا که هر کیف پول مجازی در شبکه با کلید خصوصی شناخته می شود، اگر این کلید را گم کنید، در واقع پول خود را از دست داده اید، چون دفتر کل هیچ اطلاعی از مالکیت بلاک ها (پول ها) ندارد و بیت کوین های مرتبط با آن کلید خصوصی غیر قابل استفاده خواهند بود.

بیت کوین چگونه تولید می شود؟

یکی از متداول ترین تشبیهاتی که برای بیت کوین استفاده می شود، معدن کاری یا استخراج طلاست. همچون فلزات قیمتی، تعداد بیت کوین نیز محدود است و نهایتاً 21 میلیون واحد از این ارز وجود خواهند داشت، و هرچه تعداد افراد جستجوگر آن بیشتر شوند، استخراجش نیز دشوارتر خواهد شد.

البته تفاوتی اساسی نیز در اینجا وجود دارد، و اینکه روند استخراج یا ماینینگ به تولید بیت کوین نمی انجامد. در واقع بیت کوین به افرادی که تراکنش های قبلی را اعتبارسنجی کنند هدیه داده می شود.

انجام ماینینگ به یک کامپیوتر و یک برنامه ویژه نیاز دارد. افراد برای رقابت با دیگران در حل مسائل ریاضیاتی پیچیده به منابع پردازشی قوی احتیاج خواهند داشت. تقریباً هر 10 دقیقه، اعضا باید برای حل یک بلوک حاوی آخرین تراکنش ها بر اساس «» (توابع هَش کریپتوگرافیک) اقدام کنند.

نمونه خروجی هَش SHA256 دو عبارت با تغییرات جزئی

توابع هَش نوعی روش رمزگذاری یک طرفه بدون کلید اختصاصی هستند. در این روش، ورودی با طول دلخواه، به مقدار هَش خروجی با طول ثابت تبدیل می شود و تغییر حتی یک کاراکتر در ورودی اصلی، نتیجه خروجی را کاملاً تغییر می دهد.

از آنجا که حدس زدن خروجی تقریباً ناممکن است، توابع هَش را می توان برای تأیید اعتبار و اثبات فعالیت واقعی در شبکه بیت کوین استفاده کرد. ماینرها با یکدیگر رقابت می کنند تا ورودی مربوط به یک مقدار هَش خاص را حدس بزنند، و تقلب در این کار هم ممکن نیست، چون فقط با آزمون و خطا می توان به آن دست یافت.

هدف از ماینینگ، استفاده از کامپیوتر برای حدس زدن ورودی های مختلف است تا زمانی که مقدار هَش آن کمتر از مقدار مورد نظر در سیستم باشد. اگر شما نخستین فردی باشید که به این ورودی می رسید، در واقع شما آن بلوک را استخراج (ماین) کرده اید.

البته معمولاً در حال حاضر این کار از عهده یک کامپیوتر بر نمی آید و به میلیاردها حدس مختلف از سراسر جهان بستگی دارد، اما در نهایت به (گروه) استخراج کننده یک بلوک، 12.5 واحد بیت کوین جایزه اعطا می شود. تا زمان نگارش این مقاله، تعداد 16200125 بیت کوین استخراج شده است.

آیا استخراج بیت کوین در سال 2017 اقتصادی است؟

در آغاز، شیفتگان رمزنگاری به استخراج بیت کوین روی آوردند و به خاطر رقابت ناچیز، حتی با استفاده از کامپیوترهای شخصی نیز به نتایج خوبی دست یافتند. اما به مرور و با افزایش قیمت این ارز دیجیتالی، رقابت بر سر استخراج بالا گرفت و مراکز بزرگی مجهز به سخت افزارهای قدرتمند به این کار روی آوردند.

در شبکه بیت کوین که به صورت کاملاً هوشمندانه طراحی شده، تعداد بیت کوین های استخراج شده از هر بلوک به تدریج کاهش می یابد. در ابتدا به ازای هر بلوک 50 بیت کوین جایزه اهدا می شد، اما اواسط سال 2012 این مقدار به 25 کاهش یافت و نهایتاً در اواسط سال گذشته میلادی به رقم 12.5 رسید.

سخت افزارهای گران قیمت استخراج بیت کوین

با این حساب، تقریباً هر چهار سال یک بار مقدار جایزه به ازای استخراج هر بلوک نصف می شود. از سوی دیگر با افزایش قدرت سخت افزاری، شبکه به صورت هوشمند دشواری یافتن هَش ها را افزایش می دهد تا نرخ استخراج در سطح محدود باقی بماند.

به همین دلیل در حال حاضر استخراج بیت کوین با قوی ترین کامپیوتر شخصی هم در عمل ناممکن است و فقط مراکز پیشرفته مجهز به تعداد زیادی سخت افزارهای اختصاصی و گران قیمت ASIC در مناطقی با هزینه برق بسیار کم، می توانند به سودآوری استخراج بیت کوین امید داشته باشند.

The post appeared first on .

هر آنچه باید در مورد بیت کوین بدانید

هر آنچه لازم است در مورد Android Wear 2.0 بدانید

هر آنچه لازم است در مورد Android Wear 2.0 بدانید

پس از ماه ها، Android Wear 2.0 بالاخره از حالت «پیش نمایش توسعه دهندگان» بیرون آمد و به صورت رسمی برای عموم مردم عرضه شد.

با توجه به اینکه ساعت های هوشمند و به طور کل پوشیدنی های هوشمند نیازمند نفسی تازه و جانی دوباره بودند، ورژن دوم سیستم عامل ویژه گوگل برای پوشیدنی ها، برخی قابلیت ها و کاربری های جدید را به ابزارهای پشتیبانی شده می آورد.

در ادامه عمده تغییرات مهم و اساسی را که به Android Wear 2.0 اضافه شده است را می خوانید:

ویژگی های اساسی جدید

اپلیکیشن های جداگانه

بزرگ ترین تغییر اندروید پوشیدنی 2.0، معرفی اپلیکیشن های جداگانه است. این یعنی شما دیگر نیازی به تلفن همراه تان ندارید تا در کنارتان باشد و اطلاعات از موبایل به ساعت فرستاده شود.

در عوض، اپلیکیشن ها می توانند کاملا درست مثل اپلیکیشن های تلفن همراه تان اجرا شوند؛ کاملا مستقل و بی نیاز از موبایل. تنها زمانی که نیاز باشد اطلاعات میان دو دستگاه سینک بشود، این اتصال لازم است.

از این طریق، ساعت های هوشمند استقلال پیدا خواهند کرد که یعنی بسیار موثرتر از قبل هم خواهند شد و شاید کاربران بیشتری به سوی خود جلب کنند.

در جریان همین اقدام انقلابی، گوگل یک پلی استور مخصوص هم با آپدیت شماره 2.0 به اسمارت واچ ها اضافه کرده است. کاربران می توانند اپلیکیشن ها را باز کنند و ببینند و اگر مناسب دیدند، آن را دانلود کنند؛ باز هم مستقیم و بدون نیاز به تلفن.

واچ فیس های هوشمند تر

دیگر تغییر عمده، معرفی شده Complication API است. این رابط نرم افزاری جدید، به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا اطلاعات دیگر اپلیکیشن ها را روی واچ فیس های خودشان نشان دهند.

این فیس ها را کاربر خودش می تواند با توجه به سلیقه اش تغییر دهد تا آنچه را ببیند که می خواهد. واچ فیس ها تقریبا ساعت هوشمند را تبدیل به صفحه هوم موبایل می کنند که ویجت های مختلف و موارد این چنینی روی آن قرار گرفته اند.

همچنین، می توان واچ فیس های مختلف را روی نمایشگر داشت و با سوایپ کردن، صفحه های دیگر را هم دید.

برای مثال، یک واچ فیس می تواند مسیج ها، کالری سوزانده شده، قدم ها برداشته شده و موسیقی در حال پخش را نشان دهد. حالا تصور کنید یکی از آن ها را لمس می کنید و با لمس آن مستقیم وارد اپلیکیشن می شوید.

دستیار گوگل

ساعت های هوشمند زمانی نقش جذاب تری به خود می گیرند که بتوانیم با آن ها صحبت کنیم. Google Assistant روی اندروید پوشیدنی 2.0 نیز خواهد آمد تا بالاخره بتوانید به این رویا جامه عمل بپوشانید.

دستیار صوتی گوگل طی چند وقت اخیر توانسته از آزمون های خود سربلند بیرون بیاید و شکی نیست که حضور آن روی ساعت های هوشمند می تواند خیلی اعمال را بدون نگاه کردن و برقراری تعامل فیزیکی به ثمر برساند.

تصور کنید در حال رانندگی هستید و می توانید بسیاری از اعمال را فقط با صحبت کردن انجام دهید و نیازی نباشد مرتبا به نمایشگر ساعت یا موبایل نگاه کنید تا دکمه های کوچک و بزرگ را لمس کنید.

موضوع زمانی جذاب تر می شود که می توانید با Google Assistant صحبت کنید و منتظر پاسخ بمانید. می توانید بگویید که مسیج های تان را جواب دهد و پاسخ را برای دیکته کنید یا حتی مسیر را بگوید.

البته، برای داشتن چنین قابلیت هایی نیازمند اتصال به اینترنت هستید که این مسئله ممکن است کمی محدودیت ایجاد کند.

دستیار گوگل در حال حاضر فقط در دو زمان آلمانی و انگلیسی در دسترس است اما بعدا زبان های بیشتری نیز اضافه خواهد شد.

پرداخت همراه

اندروید پوشیدنی 2.0 می خواهد به رقابت با Apple Pay و Samsung Pay برود و به همین سبب ساعت های دارای این سیستم عامل، قابلیت پرداخت از طریق چیپ NFC موجود روی اسمارت واچ را خواهند داشت.

جای تردید نیست که برای این کار، اندروید پوشیدنی 2.0 به Android Pay مجهز شده و البته فقط در چند کشور پشتیبانی کننده از این تکنولوژی فعلا کاربرد دارد.

تنها کاری که باید برای پرداخت انجام بدهید این است که ساعت را نزدیک به پایانه خرید قرار دهید تا مبلغ از حساب تان کم شده و خرید انجام شود. به همین سادگی، فناوری NFC می تواند زندگی را کمی سرعت بخشد.

تغییرات مهم

طراحی متریال

پس از اینکه گوگل با طراحی متریال، اندروید را برای موبایل و تبلت ها دستخوش تغییرات گسترده کرد، حالا نوبت به ساعت ها رسیده تا با این زبان طراحی رابط کاربری آشنا شده و زیباتر از قبل شوند.

لانچر جدید و طرح بندی منحنی مانند برای اینکه به قالب ساعت های دایره ای بیشتر جلوه بدهد در این آپدیت دیده می شود. رسیدن از نقطه الف به نقطه ب نیز در رابط کاربری دستخوش تغییر شده و به طور کلی طراحی متریال، کشوهای Navigation و Action سبب شده تا سیستم عامل شکلی جدید به خود بگیرد.

نوار کشو مانندی با نام Navigation که در بالای نمایشگر اضافه شده، به کاربر اجازه می دهد بین اپلیکیشن ها ساده تر جا به جا شوید. نوار کشو مانند دیگر با نام اکشن، در پایین صفحه است و کاربر می تواند از آنجا، لیست فعالیت های مرتبط با اپلیکیشن در حال اجرا را مشاهده کند.

نوتیفیکیشن ها

در ادامه جریان تغییرات رابط کاربری Android Wear 2.0، نوتیفیکیشن ها نیز دستخوش تغییر شده اند. دیگر مثل گذشته، نوتیفیکیشن ها مثل کارت های به هم ریخته روی واچ فیس نمی ریزند و بسته به نوع اپلیکیشن، یک بکگراند رنگی خواهند داشت و مرتب نمایش داده می شوند.

مثلا، هنگ آوت سبز است و جیمیل هم چه می تواند باشد به جز قرمز؟ در مجموع، رابط کاربری تاریک تر و مشکی تر از قبل شده که احتمالا به عمر باتری نیز کمک خواهد کرد.

به جای کارت های بزرگ، آیکون کوچک تری نمایش داده می شود که مدتی منتظر پاسخ و تعامل کاربر می ماند. بالا آوردن ساعت، بخش نوتیفیکیشن را در حالت کامل نمایش می دهد و می توانید با سوایپ کردن به بالا و پایین بروید تا همه نوتیفیکیشن ها را ببینید.

پایشگرهای سلامتی

تقریبا اگر پایشگرهای سلامتی نبودند، این بازار حتی لزومی به شکل گرفتن هم نداشت، بنابراین گوگل هم به این بخش توجه ویژه ای داشته و قابلیت های Google Fit را بسیار بهتر کرده است.

رابط نرم افزاری جدید با نام Activity Recognition به اپلیکیشن اجازه می دهد تا زمانی که شخص تمرین ورزشی اش را انجام می دهد تشخیص دهد؛ برای مثال پیاده روی یا دوچرخه سواری.

اپلیکیشن های شخص ثالث نیز می توانند به داده های ثبت شده روی ساعت هوشمند دسترسی داشته باشند و با گوگل فیت تبادل اطلاعات انجام دهند.

مسیج دادن و ورودی ها

اندروید پوشیدنی 2.0 تعدادی ورودی جدید هم دارد که کارهایی نظیر مسیج دادن را ساده تر کرده. دست نویسی، کیبورد های جدید و قابلیت اسمارت ریپلای از جمله آن ها هستند.

اسمارت ریپلای قابلیتی است که از الگوریتم یادگیری ماشینی گوگل استفاده کرده و به کاربر سه گزینه از پیش آماده شده برای پاسخ دادن می دهد. به مرور زمان، اسمارت ریپلای از شما یاد می گیرد تا چطور جواب های پیش فرض را آماده کند و دفعه بعد بدون اینکه لازم باشد چیزی بنویسید، جواب خود را از میان سه گزینه پیدا کنید.

 

ساعت ها و آپدیت های آتی

اولین اسمارت واچ های جدیدی که به صورت پیش فرض Android Wear 2.0 روی آن ها نصب شده، ساعت های تازه معرفی شده LG Watch Sport و LG Watch Style هستند. هر دو ساعت از پرداخت همراه NFC، دستیار گوگل و مودم 3G/4G بهره می برند.

تعداد کثیری از اسمارت واچ های کنونی هم به اندروید پوشیدنی جدید مجهز خواهند شد. این لیست شامل موتو 360 (نسل دوم)، موتو 360 اسپورت، ال جی واچ اوربین، سری فسیل کیو، هوآوی واچ، ایسوس ذن واچ 2، ایسوس ذن واچ 3 و دیگر ساعت های شناخته شده می شود.

هنوز مطمئن نیستیم و نمی دانیم که چه زمانی این آپدیت برای ساعت های نام برده ارائه می شود اما می توان انتظار داشت که طی ماه های آتی این اتفاق رخ دهد.

The post appeared first on .

هر آنچه لازم است در مورد Android Wear 2.0 بدانید