بازی آزاد

در ساعات ابتدایی روز 26 آوریل 1986، یک آزمایش اشتباه در نیروگاه چرنوبیل موجب وقوع دو انفجار و پخش شدن مواد رادیواکتیو در بخش بزرگی از غرب شوروی و اروپا شد. آتش سوزی حاصل از این واقعه تا چندین هفته ادامه داشت.

ساکنان «پریپیات» که به سرعت از محل انفجار تخلیه شدند تصور می کردند به زودی به خانه های خود بازگشته و می توانند به زندگی عادی شان ادامه دهند. اما این اتفاق هرگز روی نداد و تمامی اسباب و وسایل زندگی آنها که به مواد رادیو اکتیو آلوده شده بود برای همیشه در آن شهر باقی ماند.

امروزه افرادی که تمایل دارند از نزدیک این شهر را تماشا کرده و در میان کوچه ها و خانه های متروکه قدم بزنند، توسط تورهای راهنما به این مکان برده می شوند و در انتهای بازدید نیز میزان آلودگیشان به رادیواکتیو مورد بررسی قرار می گیرد. لازم به ذکر است که میزان اشعه های دریافتی از رادیو اکتیو در یک تور یک روزه خطرناک نیست و ضرری برای افراد به دنبال نخواهد داشت.

راه رفتن در میان خانه های خالی از سکنه در این شهر مثل این است که در طول تاریخ سفر کرده اید و شاهد بناهایی هستید که 30 سال پیش میزبان انسان ها بوده و صدای خنده ی کودکان از گوشه و کنارشان به گوش می رسیده.

بسیاری از ساختمان های این شهر با وجود تمامی وسایل داخلیشان مخروبه شده اند و دیوار و سقف های آنها در حال ریزش و از بین رفتن است.

مدت زمان کوتاهی پس از انفجار نیروگاه هسته ای چرنوبیل، دولت به مدت 7 ماه تلاش نمود تا منطقه آسیب دیده را پاکسازی نماید اما پس از آگاهی از خطرات ناشی از تشعشات رادیواکتیو به این ماموریت پایان داد.

عروسکی در مهد کودک که پیش از تخلیه سکنه از شهر، یکی از کودکان ماسک خود را روی صورت آن قرار داده.

دیدن تختخواب های زنگ زده و اسباب بازی های خراب شده همه بر شدت دردناک بودن این فاجعه می افزایند.

کفشی آلوده به رادیواکتیو که صاحبش دیگر هرگز اجازه استفاده از آن را نداشت… اینگونه مناظر که در این شهر به تعدد دیده می شوند و همگی یادآور فاجعه ای ناراحت کننده در طول تاریخ هستند که به موجب یک اشتباه شکل گرفته و میلیون ها نفر را آواره و آلوده نموده.

اثرات منفی مواد رادیواکتیو موجب شده که هنوز پس از این همه سال بخشی از مردم این منطقه از بیماری های روحی و جسمانی همانند سرطان تیروئید رنج ببرند و زنان باردار نیز در خطر تولد نوزادان بی دست یا پا و ناقص قرار داشته باشند.

از نظر زیان های مالی، حادثه چرنوبیل بدترین فاجعه نیروگاه های هسته ای در جهان به شمار می رود به طوری که اتحاد شوروی سابق 18 میلیارد دلار برای انجام عملیات امحاء نتایج آن هزینه نموده و موجب ورشکستگی خود شد.

خسارت های مالی همچنان ادامه دارد به طوری که حتی امروزه نیز میلیون ها دلار کنار گذاشته شده تا در جهت جبران خسارت های وارده به بازمانده های این فاجعه پرداخت گردد.

بیشتر مردم اوکراین، چرنوبیل را نتیجه کم کاری و قصور شوروی سابق می دانند و اعتقاد دارند عدم موفقیت آزمایشات رآکتور در نتیجه ی این بوده دولت برنامه ریزی درستی در رابطه با حفظ ایمنی این پروژه نداشته.

جا دارد اشاره نمائیم در سال 2002 میلادی، سازمان ملل برنامه بازسازی و توسعه چرنوبیل را راه اندازی نمود تا خسارت های بخش های وسیعی از اوکراین که آسیب دیده بودند را جبران نماید.

همچنین، سازمان بین المللی کودکان چرنوبیل نیز با همکاری دولت بلاروس و سازمان ملل در جهت دفاع و کمک رسانی به قربانی ها فعالیت می نماید.

در آخر نیز باید گفت که تمامی این تلاش ها در جهت ساختن آینده ای عاری از هر گونه خطرات ناشی از حوادث هسته ای در جهان صورت می پذیرند.

در ساعات ابتدایی روز 26 آوریل 1986، یک آزمایش اشتباه در نیروگاه چرنوبیل موجب وقوع دو انفجار و پخش شدن مواد رادیواکتیو در بخش بزرگی از غرب شوروی و اروپا شد. آتش سوزی حاصل از این واقعه تا چندین هفته ادامه داشت.

ساکنان «پریپیات» که به سرعت از محل انفجار تخلیه شدند تصور می کردند به زودی به خانه های خود بازگشته و می توانند به زندگی عادی شان ادامه دهند. اما این اتفاق هرگز روی نداد و تمامی اسباب و وسایل زندگی آنها که به مواد رادیو اکتیو آلوده شده بود برای همیشه در آن شهر باقی ماند.

امروزه افرادی که تمایل دارند از نزدیک این شهر را تماشا کرده و در میان کوچه ها و خانه های متروکه قدم بزنند، توسط تورهای راهنما به این مکان برده می شوند و در انتهای بازدید نیز میزان آلودگیشان به رادیواکتیو مورد بررسی قرار می گیرد. لازم به ذکر است که میزان اشعه های دریافتی از رادیو اکتیو در یک تور یک روزه خطرناک نیست و ضرری برای افراد به دنبال نخواهد داشت.

راه رفتن در میان خانه های خالی از سکنه در این شهر مثل این است که در طول تاریخ سفر کرده اید و شاهد بناهایی هستید که 30 سال پیش میزبان انسان ها بوده و صدای خنده ی کودکان از گوشه و کنارشان به گوش می رسیده.

بسیاری از ساختمان های این شهر با وجود تمامی وسایل داخلیشان مخروبه شده اند و دیوار و سقف های آنها در حال ریزش و از بین رفتن است.

مدت زمان کوتاهی پس از انفجار نیروگاه هسته ای چرنوبیل، دولت به مدت 7 ماه تلاش نمود تا منطقه آسیب دیده را پاکسازی نماید اما پس از آگاهی از خطرات ناشی از تشعشات رادیواکتیو به این ماموریت پایان داد.

عروسکی در مهد کودک که پیش از تخلیه سکنه از شهر، یکی از کودکان ماسک خود را روی صورت آن قرار داده.

دیدن تختخواب های زنگ زده و اسباب بازی های خراب شده همه بر شدت دردناک بودن این فاجعه می افزایند.

کفشی آلوده به رادیواکتیو که صاحبش دیگر هرگز اجازه استفاده از آن را نداشت… اینگونه مناظر که در این شهر به تعدد دیده می شوند و همگی یادآور فاجعه ای ناراحت کننده در طول تاریخ هستند که به موجب یک اشتباه شکل گرفته و میلیون ها نفر را آواره و آلوده نموده.

اثرات منفی مواد رادیواکتیو موجب شده که هنوز پس از این همه سال بخشی از مردم این منطقه از بیماری های روحی و جسمانی همانند سرطان تیروئید رنج ببرند و زنان باردار نیز در خطر تولد نوزادان بی دست یا پا و ناقص قرار داشته باشند.

از نظر زیان های مالی، حادثه چرنوبیل بدترین فاجعه نیروگاه های هسته ای در جهان به شمار می رود به طوری که اتحاد شوروی سابق 18 میلیارد دلار برای انجام عملیات امحاء نتایج آن هزینه نموده و موجب ورشکستگی خود شد.

خسارت های مالی همچنان ادامه دارد به طوری که حتی امروزه نیز میلیون ها دلار کنار گذاشته شده تا در جهت جبران خسارت های وارده به بازمانده های این فاجعه پرداخت گردد.

بیشتر مردم اوکراین، چرنوبیل را نتیجه کم کاری و قصور شوروی سابق می دانند و اعتقاد دارند عدم موفقیت آزمایشات رآکتور در نتیجه ی این بوده دولت برنامه ریزی درستی در رابطه با حفظ ایمنی این پروژه نداشته.

جا دارد اشاره نمائیم در سال 2002 میلادی، سازمان ملل برنامه بازسازی و توسعه چرنوبیل را راه اندازی نمود تا خسارت های بخش های وسیعی از اوکراین که آسیب دیده بودند را جبران نماید.

همچنین، سازمان بین المللی کودکان چرنوبیل نیز با همکاری دولت بلاروس و سازمان ملل در جهت دفاع و کمک رسانی به قربانی ها فعالیت می نماید.

در آخر نیز باید گفت که تمامی این تلاش ها در جهت ساختن آینده ای عاری از هر گونه خطرات ناشی از حوادث هسته ای در جهان صورت می پذیرند.