بازی آزاد

تماشای بیش از حد تلویزیون و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در کودکان

اختصاص بیش از سه ساعت به تماشای تلویزیون، استفاده از کامپیوتر یا بازی های ویدویی، می تواند ریسک ابتلا به دیابت تیپ دو در کودکان را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

با مطالعه ای که در کشور انگستان و روی 4500 کودک نه تا ده ساله صورت گرفت، در بدن آنهایی که زمان بیشتری را صرف چشم دوختن به نمایشگرها می کنند نشانگرهای زیستی مرتبط با افزایش خطر ابتلا به دیابت تیپ دو یافت شد. بر اساس مقاله به چاپ رسیده در ژورنال «Archives of Disease in Childhood»، خون کودکان مورد اشاره حاوی نشانه هایی بود که سلول های بدن آنها در فرآیند جذب قند به خوبی عمل نمی کنند.

گفتنی است محققان متوجه شدند کودکانی که در هر روز بیش از سه ساعت از وقت خود را صرف چشم دوختن به صفحه نمایش موبایل ها، تلویزیون ها و بازی های ویدیویی می کنند، سطح در خون آنها 11 درصد افزایش می یابد؛ فاکتور شناخته شده ای که نشان دهنده خطر ابتلا به دیابت تیپ دو است.

گفتنی است «Nightingale» یکی از محققان مطالعه یاد شده در مصاحبه با وبسایت «ورج» عنوان کرده که «کاهش زمان تماشای تلویزیون می تواند به کاهش ریسک دیابت نوع دو کمک کند.»

لازم به ذکر است تحقیقات مشابهی نیز در مناطق دیگر دنیا صورت گرفته که همگی نشان دهنده وجود یک رابطه مستقیم در میزان تماشای تلویزیون و خطر مبتلا شدن به دیابت بوده اند.

The post appeared first on .

تماشای بیش از حد تلویزیون و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در کودکان

آزمایشات جدید «دیپ مایند» گوگل و افزایش نگرانی از آینده هوش مصنوعی

شاید تغییرات آب و هوایی، سلاح های هسته ای یا دونالد ترامپ به عنوان بزرگ ترین تهدیدات جهان در حال حاضر به ذهن همه برسد، اما خطر دیگری سال ها در کمین ما بوده و هست: هوش مصنوعی.

مدتهاست که اندیشمندان و دانشمندان هشدار می دهند هوش مصنوعی با پیشرفت فوق العاده به جایی می رسد که دیگر لزومی به وجود انسان روی زمین نمی بیند و کمر به انقراض ما خواهد بست، و تحقیقات اخیر آزمایشگاه «دیپ مایند» گوگل () نیز هیچ کمکی به رفع این نگرانی نمی کند.

محققین گوگل دو بازی را طراحی کردند تا ببینند عامل های هوش مصنوعی مبتنی بر شبکه های عصبی، رقابت با یکدیگر را ترجیح می دهند یا بیشتر به همکاری می پردازند. آنها امیدوارند با نتایج این تحقیق بتوانند عامل های هوشمند را در شرایطی با اطلاعات ناقص به همکاری با یکدیگر وادارند.

در بازی نخست، دو عامل AI در محیطی به جمع آوری سیب گماشته شدند، اما این امکان را نیز داشتند که حریف را با استفاده از برچسب لیزری مجازی به مدت کوتاهی از گردونه رقابت بیرون برانند. یک هزار مرتبه اجرای این بازی نشان داد در ابتدای کار، دو عامل فقط به جمع کردن سیب می پردازند، اما با کاهش موجودی سیب، بیشتر و بیشتر از اسلحه مجازی خود برای غلبه بر حریف بهره می گیرند.

محققین متوجه شدند با کوچک تر شدن محیط، احتمال همکاری برای بقای حداکثری بالا می رود، اما با پیچیده تر شدن شبکه و افزایش تعداد عامل های هوشمند، از همان ابتدا شاهد رقابت و نبرد بین آنها برای جمع کردن حداکثر تعداد سیب هستیم.

در بازی دوم که Wolfpack نام دارد، عامل های هوشمند در محیطی به رقابت می پردازند تا موجودی را شکار کنند، البته بیشترین جایزه زمانی به آنها تعلق می گیرد که هنگام شکار نهایی، گرگ ها (عامل های AI) به یکدیگر نزدیک تر باشند. گرگ ها به زودی دریافتند برای دریافت بیشترین امتیاز، باید با یکدیگر همکاری کنند.

یکی از کاربردهای کوتاه مدت این تحقیق «درک و کنترل بهتر سیستم های چند عاملی پیچیده مانند اقتصاد، ترافیک و سلامت اقلیمی کره خاکی است، که همگی آنها به همکاری مستمر سامانه های هوشمند نیاز دارند.»

با این حال واضح است که آینده AI و انسان به این همکاری وابسته است، و باید بدانیم در آینده ای نه چندان دور این عامل های هوشمند چه تصمیماتی را در شرایط حساس و رقابتی می گیرند، و امیدوار باشیم که در کنار همکاری با یکدیگر، بشر را به عنوان رقیب خود تلقی نکنند.

The post appeared first on .

آزمایشات جدید «دیپ مایند» گوگل و افزایش نگرانی از آینده هوش مصنوعی