بازی آزاد

نقد و بررسی Homefront: The Revolution

نقد و بررسی Homefront: The Revolution

“به قلم محمدصادق تواضعی”

دیگر به نقطه ای از نسل هشتم رسیده ایم که می بایست با ترس و لرز خاصی به سمت بازی هایی که عرضه می شوند برویم. شخصا دیگر ذره ای به تریلرهای پیش از عرضه اطمینان نمی کنم، به حرف های سازندگان اطمینان نمی کنم چون براحتی ممکن یک کلاه بزرگ را بر سرمان بگذارند! هر عنوان با ظاهری خوش آب و رنگ معرفی و سپس همانند طبلی تو خالی عرضه می شوند. یادش بخیر روزی روزگاری شرکتی بود به نام THQ که عنوانی تحت نام “هوم فرانت” (Homefront) را خلق کرد. عنوان خوبی نبود ولی بد هم نبود! در سطح عناوین معمولی دنیای بازی به حساب می آمد. گذشت و این شرکت ورشکست شد و این IP پس از پاسکاری شدن بین شرکت های مختلف بالاخره به دست Deep Silver افتاد. حال “روولوشن” (The Revolution) در وضعیتی عرضه شده است که که لیست شاهکار های نسل هشتم تکمیل تر شود! شاهکارهایی که هر کدام به نحوی دهن مخاطب را باز گذاشتند!

داستان بازی در سال 2029 رخ می دهد جایی که نیرو های ارتش مردمی کره (KPA) به آمریکا و ایالت فیلادلفیا حمله و آن را تصرف کرده اند. سناریو همیشگی خیلی از عناوین! مردم در ترس و وحشت زندگی می کنند و قرار است یک ناجی به از آسمان نازل شده و همه را نجات دهد. با شروع بازی شما خود را در نقش سربازی جوان از گروه مقاومت به نام “اتان برادی” (Ethan Brady) پیدا می کنید. مقاوت نام گروهی است از مردم فیلادلفیا که تصمیم گرفته اند با ارتش مردمی کره جنگیده و آن ها را از خاکشان بیرون کنند. 

“اوج خلاقیت سازنده در خلق NPC ها”

درهنگام تجربه بازی دوست داشتم ببینم ایده داستان و روایت آن به چه شکل است، زیرا این سبک داستان ها را در عناوینی همچون “فارکرای” زیاد دیده ایم. در ابتدای بازی پایگاه شما مترو های شهر فیلادلفیاست که طراحی آن ها و حتی تونل هایی که به هر مترو ختم می شود بسیار شما را یاد عنوان “مترو” می اندازد. رفته رفته بازی حال و هوای “فارکرای” به خود می گیرد. در هر منطقه و محیط بازی یک سری پایگاه های عملیاتی دشمنان قرار داده شده است. هر کدم از این پایگاه ها مربوط به بخش های خاصی برای ارتش مردمی کره می شود. برای مثال یک پایگاه مخصوص مهمات، دیگری مخصوص ارتباطات و …. شما با گرفتن این مراکز آن ها را نصیب خود کرده و رفته رفته نیروهای مقاومت از مترو ها بیرون آمده و در سطح شهر قدم می گذارند. از این رو مردم نیز در خراب کاری های شما و اذیت کردن ارتش مردمی کره به شما کمک می کنند. 

همانطور که مشاهده می کنید ایده کلی طراحی بازی، تصرف پایگاه های کره ای و غیره ایده ای محسوب می شود که در بسیاری از بازی ها از جمله فارکرای مشاهده کرده ایم و در صورت ارائه درست می تواند موفق شود اما این ارائه مناسب در “هوم فرانت روولوشن” صورت نگرفته است و بعد از مدت کوتاهی بازی رنگ و بوی سرد و کسل کننده ای به خود می گیرد.

همچنین همانطور که در تریلرهای بازی مشخص شده بود، یکی از قابلیت های “هوم فرانت روولوشن” امکان استفاده از وسایل نقلیه در سطح شهر است. یک سری مناطق در نقشه بازی هستند که وقتی به آنجا می روید می توانید از موتورسیکلت جهت رفتن به محیط های دیگر استفاده کنید. در نگاه اول این ایده که برای یک عنوان اول شخص شوتر توانایی استفاده از وسایل نقلیه قرار داده شود، ایده جالیست ، ولی دقیقا مشکل اینجاست که طراحی محیط، لول دیزاین بازی و حتی NPC ها به قدری بی روح است که هیچ میلی به انجام مراحل یا گوش دادن به حرف آنان برای رفتن به سایر ناقط شهر ندارید. برای انجام یک سری از مراحل اصلی می توانید آن ها را به صورت مخفی کاری انجام دهید؛ از بمب های ترقه مانندی استفاده کنید که با پرتاب آن ها به یک سمت دیگر دشمن گمراه شده و با رفتن به پشت سر آن ها را Melee Attack کنید. سیستم گان پلی بازی اصلا دلچسب نیست به شخصه ترجیح میدم مدام همه دشمنان Melee Attack کنم حداقل خشونت خیلی مصنوعی مشاهده می کنم!

تا به اینجای کار و تمام این گفته ها می توانستم بازی را تحمل کنم اما کل مشکلات بازی یک سمت مشکلات فنی و گرافیکی بازی نیز یک سمت دیگر! در این چند روزه که به این بازی فکر می کنم، حس می کنم اشتباها نوشته شده موتور کرای انجین بر روی بازی استفاده شده است. جدای از طراحی بی روح و NPC های تکراری و یک سری باگ های همیشگی افت فریم بازی به قدری اعصاب خرد کن است که به هیچ وجه نمی توانید بازی با اعصابی راحت انجام دهید. 

در محیط هایی از بازی که فقط خودتان هستید اوضاع خوب است (بخوانید قابل تحمل!) ولی در ادامه با ازدحام NPC ها یا شلوغ شدن مبارزات بازی شدیدا با افت فریم مواجه می شود. همچنین در مواقع چک پوینت و یا لود شدن قسمتی از بازی و یا حتی زمانی که شما از بخش فروشگاه آیتمی را خرید کرده اید و یا … به محیط بازی بر می گردید افت فریم بازی به صفر می رسد! حالا شما حساب کنید بازی چه تعداد چک پوینت درونش دارد و در زمان هر چک پوینت باید زمانی را صرف گیر کردن بازی کنیم! در این حالت بازی فریز کرده و پس از 2-3 ثانیه همه چیز به حالت عادی بر می گردد. از دیگر شگفتی های این بخش برایم زمان بارگذاری بازی بود. مدت بارگذاری در حدی طولانی است که حتی موسیقی در حال پخش نیز به اتمام می رسد !

تنها بخشی که در “هوم فرانت روولوشن” که می تواند جذاب باشد، اسلحه ها و کاربرد هایشان است. با خرید هر اسلحه یک سری زیر مجموعه برایشان در دسترس قرار گرفته که با خرید آن ها از طریق یک سری پول مخصوص ( این پول با گرفتن مناطق عملیاتی دشمنان بدست می آید) می توانید از آنها استفاده کنید. برای مثال Assault Rifle از دو زیر مجموعه برخوردار است که در بخش شخصی سازی اسلحه که خیلی هم این بخش شبیه کرایسیس است می توانید نوع اسلحه خود را به Assault Launcher و یا Machine Gun تبدیل کنید. 

نکات مثبت

…

نکات منفی

بهینه سازی فوق العاده افتضاح و توهین آمیز

هوش مصنوعی ساده و تک بعدی

طراحی بی روح و ضعیف محیط های بازی

داستانی که هیچ چیز جدید و جذابی برای شما ندارد

طراحی NPCها در سطح بازی های دو دهه پیش است

سخن آخر:

در نهایت “هوم فرانت روولوشن” باید جایزه بگیرد! این همه مشکل در یک عنوان بی سابقست! این بازی مصداق بارز توهین به مخاطب است، شما می روید و براساس نمایش های پرزرق و برق بازی 60 دلار را صرف یک بازی می کنید و شاید تنها توقعی که در قبال این هزینه دارید، توانایی تجربه بازی است! اما شاید باورتان نشود که در برخی مقاطع بدلیل مشکلات عجیب و غریب بازی حتی شما امکان ادامه بازی را نیز ندارید!

نمی توانم درک کنم چرا عنوانی که این همه مشکل داشته عرضه شده است؟ کنسل شدن این عنوان خیلی بیشتر ارزشمند بود تا این که به این شکل با خاک یکسان شود. به هیچ وجه تجربه این عنوان را به شما پیشنهاد نمی کنم و مثل من 60 دلار از پول خود را هدر ندهید!

نقد این بازی بر مبنا نسخه Xbox One انجام شده است.

نقد و بررسی Homefront: The Revolution

(image)

نقد و بررسی Homefront: The Revolution

“به قلم محمدصادق تواضعی”

دیگر به نقطه ای از نسل هشتم رسیده ایم که می بایست با ترس و لرز خاصی به سمت بازی هایی که عرضه می شوند برویم. شخصا دیگر ذره ای به تریلرهای پیش از عرضه اطمینان نمی کنم، به حرف های سازندگان اطمینان نمی کنم چون براحتی ممکن یک کلاه بزرگ را بر سرمان بگذارند! هر عنوان با ظاهری خوش آب و رنگ معرفی و سپس همانند طبلی تو خالی عرضه می شوند. یادش بخیر روزی روزگاری شرکتی بود به نام THQ که عنوانی تحت نام “هوم فرانت” (Homefront) را خلق کرد. عنوان خوبی نبود ولی بد هم نبود! در سطح عناوین معمولی دنیای بازی به حساب می آمد. گذشت و این شرکت ورشکست شد و این IP پس از پاسکاری شدن بین شرکت های مختلف بالاخره به دست Deep Silver افتاد. حال “روولوشن” (The Revolution) در وضعیتی عرضه شده است که که لیست شاهکار های نسل هشتم تکمیل تر شود! شاهکارهایی که هر کدام به نحوی دهن مخاطب را باز گذاشتند!

داستان بازی در سال 2029 رخ می دهد جایی که نیرو های ارتش مردمی کره (KPA) به آمریکا و ایالت فیلادلفیا حمله و آن را تصرف کرده اند. سناریو همیشگی خیلی از عناوین! مردم در ترس و وحشت زندگی می کنند و قرار است یک ناجی به از آسمان نازل شده و همه را نجات دهد. با شروع بازی شما خود را در نقش سربازی جوان از گروه مقاومت به نام “اتان برادی” (Ethan Brady) پیدا می کنید. مقاوت نام گروهی است از مردم فیلادلفیا که تصمیم گرفته اند با ارتش مردمی کره جنگیده و آن ها را از خاکشان بیرون کنند. 

(image)

“اوج خلاقیت سازنده در خلق NPC ها”

درهنگام تجربه بازی دوست داشتم ببینم ایده داستان و روایت آن به چه شکل است، زیرا این سبک داستان ها را در عناوینی همچون “فارکرای” زیاد دیده ایم. در ابتدای بازی پایگاه شما مترو های شهر فیلادلفیاست که طراحی آن ها و حتی تونل هایی که به هر مترو ختم می شود بسیار شما را یاد عنوان “مترو” می اندازد. رفته رفته بازی حال و هوای “فارکرای” به خود می گیرد. در هر منطقه و محیط بازی یک سری پایگاه های عملیاتی دشمنان قرار داده شده است. هر کدم از این پایگاه ها مربوط به بخش های خاصی برای ارتش مردمی کره می شود. برای مثال یک پایگاه مخصوص مهمات، دیگری مخصوص ارتباطات و …. شما با گرفتن این مراکز آن ها را نصیب خود کرده و رفته رفته نیروهای مقاومت از مترو ها بیرون آمده و در سطح شهر قدم می گذارند. از این رو مردم نیز در خراب کاری های شما و اذیت کردن ارتش مردمی کره به شما کمک می کنند. 

همانطور که مشاهده می کنید ایده کلی طراحی بازی، تصرف پایگاه های کره ای و غیره ایده ای محسوب می شود که در بسیاری از بازی ها از جمله فارکرای مشاهده کرده ایم و در صورت ارائه درست می تواند موفق شود اما این ارائه مناسب در “هوم فرانت روولوشن” صورت نگرفته است و بعد از مدت کوتاهی بازی رنگ و بوی سرد و کسل کننده ای به خود می گیرد.

همچنین همانطور که در تریلرهای بازی مشخص شده بود، یکی از قابلیت های “هوم فرانت روولوشن” امکان استفاده از وسایل نقلیه در سطح شهر است. یک سری مناطق در نقشه بازی هستند که وقتی به آنجا می روید می توانید از موتورسیکلت جهت رفتن به محیط های دیگر استفاده کنید. در نگاه اول این ایده که برای یک عنوان اول شخص شوتر توانایی استفاده از وسایل نقلیه قرار داده شود، ایده جالیست ، ولی دقیقا مشکل اینجاست که طراحی محیط، لول دیزاین بازی و حتی NPC ها به قدری بی روح است که هیچ میلی به انجام مراحل یا گوش دادن به حرف آنان برای رفتن به سایر ناقط شهر ندارید. برای انجام یک سری از مراحل اصلی می توانید آن ها را به صورت مخفی کاری انجام دهید؛ از بمب های ترقه مانندی استفاده کنید که با پرتاب آن ها به یک سمت دیگر دشمن گمراه شده و با رفتن به پشت سر آن ها را Melee Attack کنید. سیستم گان پلی بازی اصلا دلچسب نیست به شخصه ترجیح میدم مدام همه دشمنان Melee Attack کنم حداقل خشونت خیلی مصنوعی مشاهده می کنم!

(image)

تا به اینجای کار و تمام این گفته ها می توانستم بازی را تحمل کنم اما کل مشکلات بازی یک سمت مشکلات فنی و گرافیکی بازی نیز یک سمت دیگر! در این چند روزه که به این بازی فکر می کنم، حس می کنم اشتباها نوشته شده موتور کرای انجین بر روی بازی استفاده شده است. جدای از طراحی بی روح و NPC های تکراری و یک سری باگ های همیشگی افت فریم بازی به قدری اعصاب خرد کن است که به هیچ وجه نمی توانید بازی با اعصابی راحت انجام دهید. 

در محیط هایی از بازی که فقط خودتان هستید اوضاع خوب است (بخوانید قابل تحمل!) ولی در ادامه با ازدحام NPC ها یا شلوغ شدن مبارزات بازی شدیدا با افت فریم مواجه می شود. همچنین در مواقع چک پوینت و یا لود شدن قسمتی از بازی و یا حتی زمانی که شما از بخش فروشگاه آیتمی را خرید کرده اید و یا … به محیط بازی بر می گردید افت فریم بازی به صفر می رسد! حالا شما حساب کنید بازی چه تعداد چک پوینت درونش دارد و در زمان هر چک پوینت باید زمانی را صرف گیر کردن بازی کنیم! در این حالت بازی فریز کرده و پس از 2-3 ثانیه همه چیز به حالت عادی بر می گردد. از دیگر شگفتی های این بخش برایم زمان بارگذاری بازی بود. مدت بارگذاری در حدی طولانی است که حتی موسیقی در حال پخش نیز به اتمام می رسد !

تنها بخشی که در “هوم فرانت روولوشن” که می تواند جذاب باشد، اسلحه ها و کاربرد هایشان است. با خرید هر اسلحه یک سری زیر مجموعه برایشان در دسترس قرار گرفته که با خرید آن ها از طریق یک سری پول مخصوص ( این پول با گرفتن مناطق عملیاتی دشمنان بدست می آید) می توانید از آنها استفاده کنید. برای مثال Assault Rifle از دو زیر مجموعه برخوردار است که در بخش شخصی سازی اسلحه که خیلی هم این بخش شبیه کرایسیس است می توانید نوع اسلحه خود را به Assault Launcher و یا Machine Gun تبدیل کنید. 

(image)

نکات مثبت

…

نکات منفی

بهینه سازی فوق العاده افتضاح و توهین آمیز

هوش مصنوعی ساده و تک بعدی

طراحی بی روح و ضعیف محیط های بازی

داستانی که هیچ چیز جدید و جذابی برای شما ندارد

طراحی NPCها در سطح بازی های دو دهه پیش است

سخن آخر:

در نهایت “هوم فرانت روولوشن” باید جایزه بگیرد! این همه مشکل در یک عنوان بی سابقست! این بازی مصداق بارز توهین به مخاطب است، شما می روید و براساس نمایش های پرزرق و برق بازی 60 دلار را صرف یک بازی می کنید و شاید تنها توقعی که در قبال این هزینه دارید، توانایی تجربه بازی است! اما شاید باورتان نشود که در برخی مقاطع بدلیل مشکلات عجیب و غریب بازی حتی شما امکان ادامه بازی را نیز ندارید!

نمی توانم درک کنم چرا عنوانی که این همه مشکل داشته عرضه شده است؟ کنسل شدن این عنوان خیلی بیشتر ارزشمند بود تا این که به این شکل با خاک یکسان شود. به هیچ وجه تجربه این عنوان را به شما پیشنهاد نمی کنم و مثل من 60 دلار از پول خود را هدر ندهید!

نقد این بازی بر مبنا نسخه Xbox One انجام شده است.

نقد و بررسی Homefront: The Revolution