بازی آزاد

اضطراب چیست و چه بر سر انسان می آورد؟ [قسمت دوم-آخر]

اختلال اضطراب فراگیر، اختلال وحشت زدگی، اضطراب های اجتماعی، فوبیاها، ترس از دست دادن فرد یا مکانی خاص، وسواس های فکری-عملی و اضطراب های ناشی از یک ضایعه روحی روانی، مسائلی بود که در قسمت اول مطلب «» در مورد آن ها صحبت کردیم.

در قسمت دوم سعی داریم پیرامون دلایل ایجاد انواع این اضطراب ها و اختلال های روانی، علائم و نشانه ها و راه های درمان آن صحبت کنیم.

اختلال اضطراب ممکن است توسط فاکتورهای محیطی، ژنتیکی، عوامل پزشکی، تغییرات شیمیایی در مغز، مصرف بیش از اندازه مخدرها و نوشیدنی های الکلی یا ترکیبی از همه این ها شکل بگیرد. عمدتا اما دلیل اصلی روی دادن اضطراب، استرس بیش از اندازه است.

معمولا، اضطراب واکنش به فشارهای بیرونی است اما این امکان وجود دارد که تلقین منفی (این عادت که به خود بقبولانیم همیشه بدترین اتفاق قرار است رخ دهد) نیز سبب ایجاد احساس اضطراب شود.

اضطراب ناشی از عوامل خارجی و محیطی

فاکتورهای محیطی که انواع مختلفی از اضطراب را پدید می آورند عبارت اند از:

• ترومای ناشی از اتفاقاتی نظیر تجاوز، گروگان گرفته شدن، یا مرگ شخصی نزدیک
• استرس ناشی از روابط شخصی، ازدواج، دوستی و طلاق
• استرس کاری
• استرس تحصیلی
• استرس مالی
• استرس ناشی از یک فاجعه طبیعی
• کمبود اکسیژن در ارتفاعات

استرس ناشی از عوامل پزشکی

اضطراب با فاکتورهای پزشکی نظیر کم خونی، آسم، عفونت ها و انواع مشکلات قلبی در ارتباط است. برخی از این عوامل مرتبط عبارت اند از:

• استرس ناشی از یک بیماری بسیار جدی
• عوارض جانبی داروها
• مواجهه با علائم یک بیماری
• کمبود اکسیژن در نتیجه آمفیزم و آمبولی ریوی

اضطراب ناشی از مصرف بیش از حد مواد و نوشیدنی های الکلی

تخمین زده شده، در حدود نیمی از بیماران درگیر با بیماری های روانی که از سرویس های سلامتی برای درمان بیماری خود نظیر GAD، اختلال وحشت زدگی یا فوبیاهای اجتماعی استفاده می کنند، به این دلیل مراجعه می کنند که وابستگی به الکل یا بنزودیازپاین دارند. به طور کلی، اضطراب از این مسائل نیز نشات می گیرد:

• مصرف مواد مخدری نظیر کوکایین یا آمفتامین ها
• ترک مواد مخدر مثل هروئین یا داروهایی مثل ویکودین، بنزودیازپاین و باربیتورات ها

اضطراب ناشی از عوامل ژنتیکی

این مسئله توسط برخی از محققین ذکر شده که فردی با سابقه خانوادگی در زمینه اضطراب، شانس بیشتری در نمایش دادن این حالت روحی دارد. جدا از تمام موارد دیگر، برخی افراد به سبب کدهای ژنتیکی شان شانس بالاتری در ابتلا به چنین اختلال هایی را دارند.

اضطراب ناشی از تغییرات شیمیایی مغز

انتقال دهنده های عصبی یا نوروترنسمیترها، یکی از بخش های اساسی سیستم عصبی بدن هستند و تحقیقات نشان داده که در صورت داشتن میزان نامتناسب از آن ها می تواند سبب اختلال اضطراب فراگیر شود.

وقتی که انتقال دهنده های عصبی به شکل درستی کار نمی کنند، راه های ارتباطی مغز به هم ریخته و مرکز کنترل بدن ممکن است به درستی عمل نکند. چنین مسئله ای منجر به اضطراب نیز خواهد شد.

اضطراب چگونه تشخیص داده می شود

یک روان پزشک، روان شناس یا متخصص حرفه ای سلامت روح و روان معمولا می تواند این اختلال را تشخیص داده و دلایل آن را نیز شناسایی کند. پزشک معمولا یک تاریخچه مختصری از فرد و داروهای مصرفی را جویا می شود، سپس بررسی فیزیکی انجام داده و اگر لازم باشد دستور انجام آزمایش را می دهد.

البته، هیچ تست آزمایشگاهی نمی توان مشخص کند که این بیماری در بدن فرد دیده می شود یا خیر، اما با استفاده از نتایج آن می توان متوجه شرایط خاصی در بدن شد که شاید نقشی در ایجاد بیماری داشته باشند.

برای تشخیص اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، فرد باید این سه مولفه را داشته باشد تا متخصص متوجه آن شود:

• حداقل به مدت 6 ماه، در عمده روزها، پیرامون رویدادها و فعالیت های مختلف شدیدا نگران و مضطرب باشد.
• کنترل کردن نگرانی خود را دشوار بداند.
• حداقل دارای سه ویژگی از این علائم مرتبط با اضطراب باشد: بی قراری، خستگی، زودرنجی، تنش عضلانی، مشکل در خواب، مشکل در تمرکز.

علائم اختلال اضطراب

به جز علائم روحی که شدیدترین بخش این اختلال ها به حساب می آیند، معمولا فردی که از بیماری رنج می برد یک سری علائم فیزیکی نیز از خود نشان می دهد که به تشخیص بیماری کمک بسیاری می کند. از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• لرز
• سوزش معده
• تهوع
• اسهال
• سردرد
• کمردرد
• تپش قلب
• خواب رفتن اعضای بدن مثل دست یا پا
• عرق کردن یا برافروخته شدن
• بی قراری
• سریع خسته شدن
• مشکل در حفظ تمرکز
• زودرنجی
• تنش عضلانی
• ادرار مکرر
• مشکل در خواب
• واکنش های ترس مکرر

کسانی که از اختلال وحشت زدگی رنج می برند نیز ممکن است تجربه های مشابهی نسبت به کسانی که به GAD مبتلا هستند کسب کنند. علاوه بر این علائم، تنگی نفس، گیجی، احساس خفگی و درد سینه را نیز باید به نشانگان این افراد افزود.

در مورد مبتلایان به PTSD باید مرور خاطرات گذشته و تجربه دوباره تروما، بیش از حد مراقب اطراف خود بودن، آسیب پذیری روحی-روانی و دوری از افراد یا مکان های خاص را نیز افزود.

درمان اضطراب

اضطراب را می توان با مراجعه به روان درمان یا به صورت مستقل درمان کرد. نهایتا، نوع درمان وابسته دلیل ایجاد اضطراب و اولویت های بیمار متفاوت است. عمدتا، درمان ترکیبی است از روان درمانی، رفتار درمانی و مصرف داروها.

گاهی اوقات، اعتیاد به الکل، افسردگی و یا هر دو این موارد با هم به قدری تاثیر قدرتمندی روی فرد دارند که باید منتظر ماند تا این دو تحت کنترل فرد درآمده و سپس به درمان اضطراب فکر کرد.

خوددرمانی

در برخی موارد، اضطراب را در خانه و بدون نظارت هیچ پزشکی هم می توان درمان کرد. با این حال، در صورتی خوددرمانی امکان پذیر است که فرد به طور کلی دلیل اضطراب را پیدا کرده باشد و بتواند آن را از بین برده یا از آن دوری کند. ورزش های مختلف و راهکارهای متنوعی برای کنترل مسئله پیشنهاد شده است:

• یاد بگیرید که استرس را در زندگی خود مدیریت کنید. مواظب فشارها و ضرب الاجل ها باشید و برای مدتی از درس و کار کنار بکشید و برای خودتان زمان بگذارید.
• تکنیک ها متنوعی از آرام سازی را بیاموزید. اطلاعات در مورد متودهای تمدد اعصاب و تکنیک های مدیتیشن را می توان در کتاب و اینترنت پیدا کرد.
• تنفس شکی را تمرین کنید. یعنی عمیق و آهسته به واسطه بینی، هوا را وارد ناحیه شکمی کرده و سپس آهسته از راه دهان هوا را خارج کنید. تنفس عمیق برای مدت طولانی، به خاطر اکسیژن زیاد می تواند سبب سرگیجه شود.
• به جای تلقین تفکرات منفی، با خودتان در مورد مسائل مثبت و باورهای درست تان صحبت کنید. لیستی از این موارد مثبت تهیه کرده و جایگزین لیست تفکرات منفی خود کنید.
• تصور داشته باشید که به سوی غلبه بر مشکلات و ترس های تان بر آمده اید.
• با شخصی که حامی تان است صحبت کنید.
• مدیتیشن کنید.
• ورزش کنید.
• حمام های گرم و طولانی داشته باشید.
• در اتاقی تاریک استراحت کنید.

داروهای مورد استفاده

بنزودیازپاین ها معروف ترین رده داروهایی هستند که برای درمان اضطراب به کار می روند اما به سبب طبیعت معتادکننده ای که دارند، مصرف شان اخیرا با کاهش مواجه شده است. از شناخته شده ترین بنزودیازپاین ها می توان به دیازپام (والیوم)، آلپرازولام (زاناکس)، لورازپام (آتیوان) و کلونازپام (کلونوپین) اشاره کرد.

در پژوهش های اخیر، بنزودیازپاین ها به شدت مورد انتقاد بوده اند. تحقیقات جدید دانشگاه بوردو فرانسه نشان می دهد بزرگسالانی که بنزودیازپاین مصرف می کنند، شانس بسیار بیشتری در زمینه بروز جنون طی 15 سال پس از (یا حین) مصرف دارند. تقریبا 30 درصد فرانسوی های بالغ، بنزودیازپاین مصرف می کنند.

داروهای ضدافسردگی نیز برای اضطراب به کار می روند. از جمله آن ها می توان به سرترالین (زُلُفت)، پاروکستین (پاکسیل)، فلوکستین (پروزاک)، سیتالوپرام (لکساپرو) و ونلافاکسین (افکسور) اشاره داشت. با این حال، داروهای ضد افسردگی نیز سبب تهوع و ناتوانی جنسی می شوند.

از اضطراب چگونه می توان جلوگیری کرد؟

اگرچه اختلال اضطراب قابل پیشگیری نیست ولی راه هایی برای کاهش ریسک درگیر شدن با آن وجود دارد که از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مصرف کمتر کافئین، چای، نوشابه و شکلات
• مشاوره با پزشک یا داروساز در مورد داروهای گیاهی که مصرف می شود.
• ورزش مداوم
• خوردن غذاهای سالم
• داشتن الگوی خواب ثابت
• مشاوره و دریافت حمایت پس از یک واقعه ناگوار
• اجتناب از الکل و مخدرها

The post appeared first on .

اضطراب چیست و چه بر سر انسان می آورد؟ [قسمت دوم-آخر]

اختلال اضطراب فراگیر، اختلال وحشت زدگی، اضطراب های اجتماعی، فوبیاها، ترس از دست دادن فرد یا مکانی خاص، وسواس های فکری-عملی و اضطراب های ناشی از یک ضایعه روحی روانی، مسائلی بود که در قسمت اول مطلب «» در مورد آن ها صحبت کردیم.

در قسمت دوم سعی داریم پیرامون دلایل ایجاد انواع این اضطراب ها و اختلال های روانی، علائم و نشانه ها و راه های درمان آن صحبت کنیم.

اختلال اضطراب ممکن است توسط فاکتورهای محیطی، ژنتیکی، عوامل پزشکی، تغییرات شیمیایی در مغز، مصرف بیش از اندازه مخدرها و نوشیدنی های الکلی یا ترکیبی از همه این ها شکل بگیرد. عمدتا اما دلیل اصلی روی دادن اضطراب، استرس بیش از اندازه است.

معمولا، اضطراب واکنش به فشارهای بیرونی است اما این امکان وجود دارد که تلقین منفی (این عادت که به خود بقبولانیم همیشه بدترین اتفاق قرار است رخ دهد) نیز سبب ایجاد احساس اضطراب شود.

اضطراب ناشی از عوامل خارجی و محیطی

فاکتورهای محیطی که انواع مختلفی از اضطراب را پدید می آورند عبارت اند از:

• ترومای ناشی از اتفاقاتی نظیر تجاوز، گروگان گرفته شدن، یا مرگ شخصی نزدیک
• استرس ناشی از روابط شخصی، ازدواج، دوستی و طلاق
• استرس کاری
• استرس تحصیلی
• استرس مالی
• استرس ناشی از یک فاجعه طبیعی
• کمبود اکسیژن در ارتفاعات

استرس ناشی از عوامل پزشکی

اضطراب با فاکتورهای پزشکی نظیر کم خونی، آسم، عفونت ها و انواع مشکلات قلبی در ارتباط است. برخی از این عوامل مرتبط عبارت اند از:

• استرس ناشی از یک بیماری بسیار جدی
• عوارض جانبی داروها
• مواجهه با علائم یک بیماری
• کمبود اکسیژن در نتیجه آمفیزم و آمبولی ریوی

اضطراب ناشی از مصرف بیش از حد مواد و نوشیدنی های الکلی

تخمین زده شده، در حدود نیمی از بیماران درگیر با بیماری های روانی که از سرویس های سلامتی برای درمان بیماری خود نظیر GAD، اختلال وحشت زدگی یا فوبیاهای اجتماعی استفاده می کنند، به این دلیل مراجعه می کنند که وابستگی به الکل یا بنزودیازپاین دارند. به طور کلی، اضطراب از این مسائل نیز نشات می گیرد:

• مصرف مواد مخدری نظیر کوکایین یا آمفتامین ها
• ترک مواد مخدر مثل هروئین یا داروهایی مثل ویکودین، بنزودیازپاین و باربیتورات ها

اضطراب ناشی از عوامل ژنتیکی

این مسئله توسط برخی از محققین ذکر شده که فردی با سابقه خانوادگی در زمینه اضطراب، شانس بیشتری در نمایش دادن این حالت روحی دارد. جدا از تمام موارد دیگر، برخی افراد به سبب کدهای ژنتیکی شان شانس بالاتری در ابتلا به چنین اختلال هایی را دارند.

اضطراب ناشی از تغییرات شیمیایی مغز

انتقال دهنده های عصبی یا نوروترنسمیترها، یکی از بخش های اساسی سیستم عصبی بدن هستند و تحقیقات نشان داده که در صورت داشتن میزان نامتناسب از آن ها می تواند سبب اختلال اضطراب فراگیر شود.

وقتی که انتقال دهنده های عصبی به شکل درستی کار نمی کنند، راه های ارتباطی مغز به هم ریخته و مرکز کنترل بدن ممکن است به درستی عمل نکند. چنین مسئله ای منجر به اضطراب نیز خواهد شد.

اضطراب چگونه تشخیص داده می شود

یک روان پزشک، روان شناس یا متخصص حرفه ای سلامت روح و روان معمولا می تواند این اختلال را تشخیص داده و دلایل آن را نیز شناسایی کند. پزشک معمولا یک تاریخچه مختصری از فرد و داروهای مصرفی را جویا می شود، سپس بررسی فیزیکی انجام داده و اگر لازم باشد دستور انجام آزمایش را می دهد.

البته، هیچ تست آزمایشگاهی نمی توان مشخص کند که این بیماری در بدن فرد دیده می شود یا خیر، اما با استفاده از نتایج آن می توان متوجه شرایط خاصی در بدن شد که شاید نقشی در ایجاد بیماری داشته باشند.

برای تشخیص اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، فرد باید این سه مولفه را داشته باشد تا متخصص متوجه آن شود:

• حداقل به مدت 6 ماه، در عمده روزها، پیرامون رویدادها و فعالیت های مختلف شدیدا نگران و مضطرب باشد.
• کنترل کردن نگرانی خود را دشوار بداند.
• حداقل دارای سه ویژگی از این علائم مرتبط با اضطراب باشد: بی قراری، خستگی، زودرنجی، تنش عضلانی، مشکل در خواب، مشکل در تمرکز.

علائم اختلال اضطراب

به جز علائم روحی که شدیدترین بخش این اختلال ها به حساب می آیند، معمولا فردی که از بیماری رنج می برد یک سری علائم فیزیکی نیز از خود نشان می دهد که به تشخیص بیماری کمک بسیاری می کند. از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• لرز
• سوزش معده
• تهوع
• اسهال
• سردرد
• کمردرد
• تپش قلب
• خواب رفتن اعضای بدن مثل دست یا پا
• عرق کردن یا برافروخته شدن
• بی قراری
• سریع خسته شدن
• مشکل در حفظ تمرکز
• زودرنجی
• تنش عضلانی
• ادرار مکرر
• مشکل در خواب
• واکنش های ترس مکرر

کسانی که از اختلال وحشت زدگی رنج می برند نیز ممکن است تجربه های مشابهی نسبت به کسانی که به GAD مبتلا هستند کسب کنند. علاوه بر این علائم، تنگی نفس، گیجی، احساس خفگی و درد سینه را نیز باید به نشانگان این افراد افزود.

در مورد مبتلایان به PTSD باید مرور خاطرات گذشته و تجربه دوباره تروما، بیش از حد مراقب اطراف خود بودن، آسیب پذیری روحی-روانی و دوری از افراد یا مکان های خاص را نیز افزود.

درمان اضطراب

اضطراب را می توان با مراجعه به روان درمان یا به صورت مستقل درمان کرد. نهایتا، نوع درمان وابسته دلیل ایجاد اضطراب و اولویت های بیمار متفاوت است. عمدتا، درمان ترکیبی است از روان درمانی، رفتار درمانی و مصرف داروها.

گاهی اوقات، اعتیاد به الکل، افسردگی و یا هر دو این موارد با هم به قدری تاثیر قدرتمندی روی فرد دارند که باید منتظر ماند تا این دو تحت کنترل فرد درآمده و سپس به درمان اضطراب فکر کرد.

خوددرمانی

در برخی موارد، اضطراب را در خانه و بدون نظارت هیچ پزشکی هم می توان درمان کرد. با این حال، در صورتی خوددرمانی امکان پذیر است که فرد به طور کلی دلیل اضطراب را پیدا کرده باشد و بتواند آن را از بین برده یا از آن دوری کند. ورزش های مختلف و راهکارهای متنوعی برای کنترل مسئله پیشنهاد شده است:

• یاد بگیرید که استرس را در زندگی خود مدیریت کنید. مواظب فشارها و ضرب الاجل ها باشید و برای مدتی از درس و کار کنار بکشید و برای خودتان زمان بگذارید.
• تکنیک ها متنوعی از آرام سازی را بیاموزید. اطلاعات در مورد متودهای تمدد اعصاب و تکنیک های مدیتیشن را می توان در کتاب و اینترنت پیدا کرد.
• تنفس شکی را تمرین کنید. یعنی عمیق و آهسته به واسطه بینی، هوا را وارد ناحیه شکمی کرده و سپس آهسته از راه دهان هوا را خارج کنید. تنفس عمیق برای مدت طولانی، به خاطر اکسیژن زیاد می تواند سبب سرگیجه شود.
• به جای تلقین تفکرات منفی، با خودتان در مورد مسائل مثبت و باورهای درست تان صحبت کنید. لیستی از این موارد مثبت تهیه کرده و جایگزین لیست تفکرات منفی خود کنید.
• تصور داشته باشید که به سوی غلبه بر مشکلات و ترس های تان بر آمده اید.
• با شخصی که حامی تان است صحبت کنید.
• مدیتیشن کنید.
• ورزش کنید.
• حمام های گرم و طولانی داشته باشید.
• در اتاقی تاریک استراحت کنید.

داروهای مورد استفاده

بنزودیازپاین ها معروف ترین رده داروهایی هستند که برای درمان اضطراب به کار می روند اما به سبب طبیعت معتادکننده ای که دارند، مصرف شان اخیرا با کاهش مواجه شده است. از شناخته شده ترین بنزودیازپاین ها می توان به دیازپام (والیوم)، آلپرازولام (زاناکس)، لورازپام (آتیوان) و کلونازپام (کلونوپین) اشاره کرد.

در پژوهش های اخیر، بنزودیازپاین ها به شدت مورد انتقاد بوده اند. تحقیقات جدید دانشگاه بوردو فرانسه نشان می دهد بزرگسالانی که بنزودیازپاین مصرف می کنند، شانس بسیار بیشتری در زمینه بروز جنون طی 15 سال پس از (یا حین) مصرف دارند. تقریبا 30 درصد فرانسوی های بالغ، بنزودیازپاین مصرف می کنند.

داروهای ضدافسردگی نیز برای اضطراب به کار می روند. از جمله آن ها می توان به سرترالین (زُلُفت)، پاروکستین (پاکسیل)، فلوکستین (پروزاک)، سیتالوپرام (لکساپرو) و ونلافاکسین (افکسور) اشاره داشت. با این حال، داروهای ضد افسردگی نیز سبب تهوع و ناتوانی جنسی می شوند.

از اضطراب چگونه می توان جلوگیری کرد؟

اگرچه اختلال اضطراب قابل پیشگیری نیست ولی راه هایی برای کاهش ریسک درگیر شدن با آن وجود دارد که از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مصرف کمتر کافئین، چای، نوشابه و شکلات
• مشاوره با پزشک یا داروساز در مورد داروهای گیاهی که مصرف می شود.
• ورزش مداوم
• خوردن غذاهای سالم
• داشتن الگوی خواب ثابت
• مشاوره و دریافت حمایت پس از یک واقعه ناگوار
• اجتناب از الکل و مخدرها

The post appeared first on .

اضطراب چیست و چه بر سر انسان می آورد؟ [قسمت دوم-آخر]

اضطراب چیست و چه بر سر انسان می آورد؟ [قسمت اول]

اضطراب، واژه ای عمومی برای چندین مدل اختلال در بدن است که سبب استرس، ترس، نگرانی و دلهره می شوند.

این اختلال ها، طرز رفتار و احساسات ما را تحت تاثیر قرار داده و می توانند مسبب بروز علائم فیزیکی واقعی شوند. اضطراب مبهم و ناراحت کننده است، در حالی که اضطراب شدید می تواند شخص را از پای بیاندازد و تاثیرات جدی روی زندگی فرد بگذارد.

انسان عمدتا زمانی اضطراب را تجربه می کند که با یک چالش مهم برخورد دارد، مثل امتحان یا آزمونی مهم، اجرا در برابر جمعی کثیر و یا حتی حین مصاحبه. چنین اضطرابی را کاملا طبیعی و قابل قبول می خوانند اما اگر مسئله به قدری پیچیده شود که فرد قادر به خوابیدن نباشد یا توانایی انجام کارهای عادی را از دست بدهد، شرایط فرق می کند.

با این حال، از لحاظ علمی نمی توان اضطراب را در همین یک واژه خلاصه و تعریف کرد، بنابراین متخصصین امر، مسئله ای که ما صرفا به عنوان اضطراب می شناسیم را در چندین بخش به صورت جداگانه تشریح کرده اند.

اختلال اضطراب فراگیر یا GAD

اختلال اضطراب فراگیر یا Generalized Anxiety Disorder یک اختلال مزمن است که با اضطراب بیش از اندازه و طولانی مدت و نگرانی در مورد وقایع، اتفاق ها و شرایط نامشخص زندگی همراه است.

کسانی که از GAD رنج می برند، عمدتا در مورد سلامت، وضع مالی، خانواده، شغل و تحصیل خود احساس نگرانی می کنند اما در شناسایی آن مشکل خاص و کنترل نگرانی ها ناتوان هستند. ترس آن ها عمدتا غیر واقعی یا بی تناسب با شرایطی است که انتظارش می رود.

بدون آنکه واقعا اتفاق بدی قرار باشد رخ دهد، این افراد انتظار شکست و فاجعه را دارند به حدی که اعمال روزمره شان نظیر کار، تحصیل، فعالیت های اجتماعی و روابط شان نیز تحت تاثیر قرار می گیرد.

اختلال وحشت زدگی

در اختلال وحشت زدگی، حملات مختصر و ناگهانی وحشت فراوان و دلهره را می توان مشاهده کرد که منجر به لرزیدن، پریشانی، سرگیجه، تهوع و مشکل تنفسی می شود. این حملات عمدتا ناگهانی شکل گرفته و در عرض 10 دقیقه به اوج خود می رسند اما ممکن است چند ساعت فرد را در آن حالت قرار دهند.

اختلال وحشت زدگی عمدتا زمانی رخ می دهد که تجربه ای ترسناک کسب کرده باشید یا تحت تاثیر استرس طولانی مدت قرار گرفته باشید اما می توانند ناگهانی هم باشند.

فوبیا

در این مورد کم و بیش همه اطلاعاتی داریم. تعریف فوبیا، ترس غیر منطقی و دوری جستن از یک شی یا شرایط خاص است. فوبیا با اختلال اضطراب فراگیر تفاوت دارد، چرا که فوبیا، احساس ترسی ناشی از دلیلی خاص را به همراه دارد. این ترس یا غیر منطقی است و یا غیر ضروری اما با این حال، فرد باز هم نمی تواند اضطرابی که در نتیجه آن حاصل می شود را کنترل کند.

فوبیای یک انسان می تواند به هر چیزی ربط داشته باشد، از یک شرایط و موقعیت خاص گرفته تا یک شیء غیر زنده و یا حیوانی بی آزار. برای مثال، آگورافوبیا به ترس از مکان های باز و شلوغ گفته می شود و فرد حین قرار گرفتن در این شرایط دچار اضطراب شدید و حملات وحشت زدگی می شود.

اختلال اضطراب اجتماعی

تا به حال شده که از قضاوت شدن توسط دیگران احساس واهمه داشته باشید یا به سبب ظاهر خود از حضور در ملا عام احساس شرمندگی کنید؟ به این نوع ترس، اختلال اضطراب اجتماعی می گویند. چنین شرایطی سبب می شود تا فرد از بودن در موقعیت های اجتماعی دوری بورزد و نخواهد با کسی ارتباط برقرار کند. او احساس می کند که شرایط سبب تحقیرش می شوند و باید از بودن از جمع خودداری کند.

اختلال وسواس فکری عملی یا OCD

اختلالی که از آن حرف می زنیم را می توان در بسیاری مشاهده کرد. یک سری تفکرات و یا رفتارهایی که مرتبا تکرار شده و ناگهانی و سرزده به سراغ فرد می آیند. کسانی که از این اختلال رنج می برند می دانند که وسواس شان غیر منطقی و غیر عقلانی است اما آن کار را انجام می دهند تا از اضطراب شان کاسته شود.

گاهی اوقات تفکرات و منطق این افراد بسیار خرافی می شود. برای مثال راه رفتن به حالتی خاص یا انجام منظم چندین کار برای رسیدن به آرامش، مثل شستن و تمیز کردن وسایل شخصی، دست ها یا حتی جا به جا کردن اجزای داخل اتاق و خانه بدون آنکه نیازی به مرتب کردن باشد.

اختلال استرسی پس از ضایعه روانی یا PTSD

جنگ، تجاوز، گروگان گیری یا تصادف شدید مواردی هستند که می تواند فرد مورد تعرض را در شرایط اختلال استرسی پس از ضایعه روانی یا PTSD قرار دهد. PTSD عمدتا همراه با مرور گذشته (آن لحظات به خصوص دشوار) و تغییر رفتار همراه است.

اختلال اضطراب جدایی

این نوع از اضطراب زمانی رخ می دهد که از یک شخص یا مکانی که احساس امنیت و راحتی را برای شما تامین می کرده دور شوید. گاهی اوقات جدایی منجر به وحشت زدگی می شود و آن را یک اختلال به حساب می آورند زمانی که واکنش بیش از حد طبیعی یا غیر طبیعی باشد.

The post appeared first on .

اضطراب چیست و چه بر سر انسان می آورد؟ [قسمت اول]

اضطراب، واژه ای عمومی برای چندین مدل اختلال در بدن است که سبب استرس، ترس، نگرانی و دلهره می شوند.

این اختلال ها، طرز رفتار و احساسات ما را تحت تاثیر قرار داده و می توانند مسبب بروز علائم فیزیکی واقعی شوند. اضطراب مبهم و ناراحت کننده است، در حالی که اضطراب شدید می تواند شخص را از پای بیاندازد و تاثیرات جدی روی زندگی فرد بگذارد.

انسان عمدتا زمانی اضطراب را تجربه می کند که با یک چالش مهم برخورد دارد، مثل امتحان یا آزمونی مهم، اجرا در برابر جمعی کثیر و یا حتی حین مصاحبه. چنین اضطرابی را کاملا طبیعی و قابل قبول می خوانند اما اگر مسئله به قدری پیچیده شود که فرد قادر به خوابیدن نباشد یا توانایی انجام کارهای عادی را از دست بدهد، شرایط فرق می کند.

با این حال، از لحاظ علمی نمی توان اضطراب را در همین یک واژه خلاصه و تعریف کرد، بنابراین متخصصین امر، مسئله ای که ما صرفا به عنوان اضطراب می شناسیم را در چندین بخش به صورت جداگانه تشریح کرده اند.

اختلال اضطراب فراگیر یا GAD

اختلال اضطراب فراگیر یا Generalized Anxiety Disorder یک اختلال مزمن است که با اضطراب بیش از اندازه و طولانی مدت و نگرانی در مورد وقایع، اتفاق ها و شرایط نامشخص زندگی همراه است.

کسانی که از GAD رنج می برند، عمدتا در مورد سلامت، وضع مالی، خانواده، شغل و تحصیل خود احساس نگرانی می کنند اما در شناسایی آن مشکل خاص و کنترل نگرانی ها ناتوان هستند. ترس آن ها عمدتا غیر واقعی یا بی تناسب با شرایطی است که انتظارش می رود.

بدون آنکه واقعا اتفاق بدی قرار باشد رخ دهد، این افراد انتظار شکست و فاجعه را دارند به حدی که اعمال روزمره شان نظیر کار، تحصیل، فعالیت های اجتماعی و روابط شان نیز تحت تاثیر قرار می گیرد.

اختلال وحشت زدگی

در اختلال وحشت زدگی، حملات مختصر و ناگهانی وحشت فراوان و دلهره را می توان مشاهده کرد که منجر به لرزیدن، پریشانی، سرگیجه، تهوع و مشکل تنفسی می شود. این حملات عمدتا ناگهانی شکل گرفته و در عرض 10 دقیقه به اوج خود می رسند اما ممکن است چند ساعت فرد را در آن حالت قرار دهند.

اختلال وحشت زدگی عمدتا زمانی رخ می دهد که تجربه ای ترسناک کسب کرده باشید یا تحت تاثیر استرس طولانی مدت قرار گرفته باشید اما می توانند ناگهانی هم باشند.

فوبیا

در این مورد کم و بیش همه اطلاعاتی داریم. تعریف فوبیا، ترس غیر منطقی و دوری جستن از یک شی یا شرایط خاص است. فوبیا با اختلال اضطراب فراگیر تفاوت دارد، چرا که فوبیا، احساس ترسی ناشی از دلیلی خاص را به همراه دارد. این ترس یا غیر منطقی است و یا غیر ضروری اما با این حال، فرد باز هم نمی تواند اضطرابی که در نتیجه آن حاصل می شود را کنترل کند.

فوبیای یک انسان می تواند به هر چیزی ربط داشته باشد، از یک شرایط و موقعیت خاص گرفته تا یک شیء غیر زنده و یا حیوانی بی آزار. برای مثال، آگورافوبیا به ترس از مکان های باز و شلوغ گفته می شود و فرد حین قرار گرفتن در این شرایط دچار اضطراب شدید و حملات وحشت زدگی می شود.

اختلال اضطراب اجتماعی

تا به حال شده که از قضاوت شدن توسط دیگران احساس واهمه داشته باشید یا به سبب ظاهر خود از حضور در ملا عام احساس شرمندگی کنید؟ به این نوع ترس، اختلال اضطراب اجتماعی می گویند. چنین شرایطی سبب می شود تا فرد از بودن در موقعیت های اجتماعی دوری بورزد و نخواهد با کسی ارتباط برقرار کند. او احساس می کند که شرایط سبب تحقیرش می شوند و باید از بودن از جمع خودداری کند.

اختلال وسواس فکری عملی یا OCD

اختلالی که از آن حرف می زنیم را می توان در بسیاری مشاهده کرد. یک سری تفکرات و یا رفتارهایی که مرتبا تکرار شده و ناگهانی و سرزده به سراغ فرد می آیند. کسانی که از این اختلال رنج می برند می دانند که وسواس شان غیر منطقی و غیر عقلانی است اما آن کار را انجام می دهند تا از اضطراب شان کاسته شود.

گاهی اوقات تفکرات و منطق این افراد بسیار خرافی می شود. برای مثال راه رفتن به حالتی خاص یا انجام منظم چندین کار برای رسیدن به آرامش، مثل شستن و تمیز کردن وسایل شخصی، دست ها یا حتی جا به جا کردن اجزای داخل اتاق و خانه بدون آنکه نیازی به مرتب کردن باشد.

اختلال استرسی پس از ضایعه روانی یا PTSD

جنگ، تجاوز، گروگان گیری یا تصادف شدید مواردی هستند که می تواند فرد مورد تعرض را در شرایط اختلال استرسی پس از ضایعه روانی یا PTSD قرار دهد. PTSD عمدتا همراه با مرور گذشته (آن لحظات به خصوص دشوار) و تغییر رفتار همراه است.

اختلال اضطراب جدایی

این نوع از اضطراب زمانی رخ می دهد که از یک شخص یا مکانی که احساس امنیت و راحتی را برای شما تامین می کرده دور شوید. گاهی اوقات جدایی منجر به وحشت زدگی می شود و آن را یک اختلال به حساب می آورند زمانی که واکنش بیش از حد طبیعی یا غیر طبیعی باشد.

The post appeared first on .

اضطراب چیست و چه بر سر انسان می آورد؟ [قسمت اول]

خون چیست و چه در مورد آن می دانیم؟ [قسمت دوم]

شب گذشته برای تان گفتیم که خون از دو بخش مایع و غیر مایع تشکیل شده. بخش غیر مایع، خود به طور کلی محتوی 3 نوع سلول مختلف است. گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها.

گلبول های قرمز به نوعی حاملین اکسیژن در سراسر بدن هستند و مولکول های آهن مستقر درون شان، اکسیژن را نگاه داشته و وقتی به مویرگ ها می رسند، آن را آزاد می کنند. از سوی دیگر، گلبول های سفید سربازهای محافظ سیستم ایمنی هستند که هر لحظه در سرتاسر بدن رژه می روند و اگر مخربی را پیدا کنند، سریعا او را از بین خواهند برد.

پلاکت ها

اما پلاکت ها، سومین ساختاری محسوب می شوند که حضوری پر رنگ در خون دارند و اگر آن ها نبودند، شاید زخم ها به این راحتی بسته نمی شدند. فاکتورهای انعقاد خون، در کنار پلاکت ها به محل زخم رفته و فرآیند ایجاد لخته را صورت می دهند. در هر میکرولیتر از خون در حدود 150 الی 400 هزار (به طور میانگین 250 هزار) پلاکت وجود دارد.

پلاکت ها از سلول های بسیار بزرگی به نام مگاکاریوسیت درون مغز استخوان ساخته می شوند. از مگاکاریوسیت ها تکه های ریزی جدا شده که در نهایت پس از وارد شدن به خون، پلاکت نام می گیرند. پلاکت ها هسته ندارند و در نتیجه تقسیم نمی شوند. اما در عوض، مگاکاریوسیت ها هر زمان که لازم باشد، پلاکت های بیشتری می سازند. به طور کلی، هر پلاکت حدود 10 روز در خون زنده می ماند.

طی فرآیند لخته شدن یا هموستازی، فاکتورهای شماره 7، 10، 5 و 13 به ترتیب نقش دارند.

پلاسما

پلاسما مایعی شفاف و زردرنگ است که تقریبا 90 درصد آن از آب تشکیل شده و باقی آن مواردی حیاتی برای بدن هستند که در آب حل شده اند. این ده درصد باقی مانده همراه با باقی اجزای خون در سرتاسر بدن می چرخند و هر کجا که لازم باشد، وارد بافت می شوند.

پروتئین ها بخش اعظمی از این ده درصد را تشکیل می دهند و مسئول بالانس کردن فشار خون هستند. فشار خون که فشار هیدرواستاتیک نیز خوانده می شود، توسط برخی مولکول های عظیم الجثه پروتئین کنترل می شود. به سبب بزرگ بودن شان، آن ها را اغلب در مویرگ ها مشاهده نمی کنیم و اجتماعشان در رگ های اصلی و بزرگ بیشتر است و به سبب ماهیت ذاتی شان، پروتئین ها آب بسیاری به سوی خود جلب می کنند.

در هر دسی لیتر پلاسما حدود 6.5 الی 8 گرم پروتئین وجود دارد که اصلی ترین آن آلبومین است و گلوبولین ها، گاماگلوبولین ها و پروتئین های انعقادی (به خصوص فیبرینوژن) مهم ترین آن ها محسوب می شوند.

تمامی این پروتئین ها و خاصیت آبدوستی شان سبب می شود تا فشار خون کنترل شود و بسیاری دیگر از جمله فیبرینوژن ها در بسته شدن زخم ها و کمک به پلاکت ها نقش موثر دارند. در حقیقت اگر این پروتئین ها وجود نداشتند، انتقال ویتامین ها، هورمون ها و دیگر مواد مورد نیاز سلول ها به این راحتی صورت نمی پذیرفت. پروتئین ها همچنین بخشی از سیستم ایمنی نیز محسوب می شوند.

الکترولیت ها، دسته دیگری از مواد هستند که به فراوانی در پلاسما یافت می شوند و عبارتند از:

به طور کلی، 4 نوع گروه خونی وجود دارد: AB ،B ،A و O. براساس آنتی ژن های موجود روی سطح گلبول قرمز، گروه خونی هر فردی مشخص می شود. هر یک از این گروه های خونی نیز البته به دو دسته + و – تقسیم می شوند.

دو نوع آنتی ژن وجود دارد: A و B. اگر شما آنتی ژن A را داشته باشید، گروه خونی شما A است و اگر آنتی ژن B را داشته باشید، گروه خونی تان B است. زمانی که هر دو را دارید، نام آن به AB تغییر پیدا می کند و وقتی هیچ کدام را نداشته باشید، گروه خونی تان O است.

وقتی آنتی ژنی روی یک گلبول قرمز وجود داشته باشد، بنابراین آنتی بادی مخالف آن نیز در پلاسما وجود دارد. برای مثال، گروه خونی A، آنتی بادی ضد گروه خونی B را دارد و بالعکس. گروه AB هیچ یک از آنتی بادی ها را ندارد و گروه O هر دو را دارد. آنتی بادی ها در زمان تولد وجود ندارند اما بعدها طی دوران نوزادی به وجود می آیند و تا آخر عمر پابرجا می مانند.

هر ساله، به طور میانگین، 12 تا 14 میلیون واحد خون در ایالات متحده آمریکا اهدا می شود. یک اهدا کننده خون باید حداقل 17 سال سن و 50 کیلوگرم وزن داشته و در سلامتی کامل باشد.

پیش از اهدای خون فرد اهداکننده باید اطلاعات لازم را اعلام کند و مطمئن باشد که هیچ بیماری خاصی ندارد، با این حال، خون های دریافت شده تست می شود و اگر سالم نباشند، به فرد دیگری داده نخواهد شد. فرآیند دریافت خون تقریبا ده دقیقه به طول می انجامد و فرد اهدا کننده باید در آن روز آب و مایعات بسیاری بنوشد و از ورزش کردن امتناع کند.

در انسان سالم، هر دو ماه یک بار می توان خون اهدا کرد. قطعا اهدای خون می تواند در هر شرایطی مفید واقع شود.

چندین تست مختلف روی خون ها صورت می پذیرد تا سالم بودن شان تایید شود. در این تست ها، موارد زیر مورد بررسی قرار می گیرد:

• آنتی ژن سطحی هپاتیت B
• آنتی بادی کروی هپاتیت B
• آنتی بادی هپاتیت C
• آنتی بادی HIV-1 و HIV-2
• آنتی ژن HIV-1 p24
• آنتی بادی HTLV-1 و HTLV- 2
• سفلیس

اگر هر یک از این موارد مثبت باشد، خون دریافت شده به دور ریخته می شود و بی استفاده باقی می ماند. این بیماری ها به سادگی از طریق خون انتقال یافته و می تواند افراد بیشتری را مبتلا سازد. با این حال، با توجه به کنترل بیشتر و بهتر روی پروسه انتقال خون، طی سال های اخیر، انتقال بیماری از طریق خون دریافتی بسیار کاهش یافته است.

اگر تا به حال در مورد اهدای خون فکر نکرده اید، حالا فرصتی است که نیم نگاهی به آن داشته باشید.

The post appeared first on .

خون چیست و چه در مورد آن می دانیم؟ [قسمت دوم]

شب گذشته برای تان گفتیم که خون از دو بخش مایع و غیر مایع تشکیل شده. بخش غیر مایع، خود به طور کلی محتوی 3 نوع سلول مختلف است. گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها.

گلبول های قرمز به نوعی حاملین اکسیژن در سراسر بدن هستند و مولکول های آهن مستقر درون شان، اکسیژن را نگاه داشته و وقتی به مویرگ ها می رسند، آن را آزاد می کنند. از سوی دیگر، گلبول های سفید سربازهای محافظ سیستم ایمنی هستند که هر لحظه در سرتاسر بدن رژه می روند و اگر مخربی را پیدا کنند، سریعا او را از بین خواهند برد.

پلاکت ها

اما پلاکت ها، سومین ساختاری محسوب می شوند که حضوری پر رنگ در خون دارند و اگر آن ها نبودند، شاید زخم ها به این راحتی بسته نمی شدند. فاکتورهای انعقاد خون، در کنار پلاکت ها به محل زخم رفته و فرآیند ایجاد لخته را صورت می دهند. در هر میکرولیتر از خون در حدود 150 الی 400 هزار (به طور میانگین 250 هزار) پلاکت وجود دارد.

پلاکت ها از سلول های بسیار بزرگی به نام مگاکاریوسیت درون مغز استخوان ساخته می شوند. از مگاکاریوسیت ها تکه های ریزی جدا شده که در نهایت پس از وارد شدن به خون، پلاکت نام می گیرند. پلاکت ها هسته ندارند و در نتیجه تقسیم نمی شوند. اما در عوض، مگاکاریوسیت ها هر زمان که لازم باشد، پلاکت های بیشتری می سازند. به طور کلی، هر پلاکت حدود 10 روز در خون زنده می ماند.

طی فرآیند لخته شدن یا هموستازی، فاکتورهای شماره 7، 10، 5 و 13 به ترتیب نقش دارند.

پلاسما

پلاسما مایعی شفاف و زردرنگ است که تقریبا 90 درصد آن از آب تشکیل شده و باقی آن مواردی حیاتی برای بدن هستند که در آب حل شده اند. این ده درصد باقی مانده همراه با باقی اجزای خون در سرتاسر بدن می چرخند و هر کجا که لازم باشد، وارد بافت می شوند.

پروتئین ها بخش اعظمی از این ده درصد را تشکیل می دهند و مسئول بالانس کردن فشار خون هستند. فشار خون که فشار هیدرواستاتیک نیز خوانده می شود، توسط برخی مولکول های عظیم الجثه پروتئین کنترل می شود. به سبب بزرگ بودن شان، آن ها را اغلب در مویرگ ها مشاهده نمی کنیم و اجتماعشان در رگ های اصلی و بزرگ بیشتر است و به سبب ماهیت ذاتی شان، پروتئین ها آب بسیاری به سوی خود جلب می کنند.

در هر دسی لیتر پلاسما حدود 6.5 الی 8 گرم پروتئین وجود دارد که اصلی ترین آن آلبومین است و گلوبولین ها، گاماگلوبولین ها و پروتئین های انعقادی (به خصوص فیبرینوژن) مهم ترین آن ها محسوب می شوند.

تمامی این پروتئین ها و خاصیت آبدوستی شان سبب می شود تا فشار خون کنترل شود و بسیاری دیگر از جمله فیبرینوژن ها در بسته شدن زخم ها و کمک به پلاکت ها نقش موثر دارند. در حقیقت اگر این پروتئین ها وجود نداشتند، انتقال ویتامین ها، هورمون ها و دیگر مواد مورد نیاز سلول ها به این راحتی صورت نمی پذیرفت. پروتئین ها همچنین بخشی از سیستم ایمنی نیز محسوب می شوند.

الکترولیت ها، دسته دیگری از مواد هستند که به فراوانی در پلاسما یافت می شوند و عبارتند از:

به طور کلی، 4 نوع گروه خونی وجود دارد: AB ،B ،A و O. براساس آنتی ژن های موجود روی سطح گلبول قرمز، گروه خونی هر فردی مشخص می شود. هر یک از این گروه های خونی نیز البته به دو دسته + و – تقسیم می شوند.

دو نوع آنتی ژن وجود دارد: A و B. اگر شما آنتی ژن A را داشته باشید، گروه خونی شما A است و اگر آنتی ژن B را داشته باشید، گروه خونی تان B است. زمانی که هر دو را دارید، نام آن به AB تغییر پیدا می کند و وقتی هیچ کدام را نداشته باشید، گروه خونی تان O است.

وقتی آنتی ژنی روی یک گلبول قرمز وجود داشته باشد، بنابراین آنتی بادی مخالف آن نیز در پلاسما وجود دارد. برای مثال، گروه خونی A، آنتی بادی ضد گروه خونی B را دارد و بالعکس. گروه AB هیچ یک از آنتی بادی ها را ندارد و گروه O هر دو را دارد. آنتی بادی ها در زمان تولد وجود ندارند اما بعدها طی دوران نوزادی به وجود می آیند و تا آخر عمر پابرجا می مانند.

هر ساله، به طور میانگین، 12 تا 14 میلیون واحد خون در ایالات متحده آمریکا اهدا می شود. یک اهدا کننده خون باید حداقل 17 سال سن و 50 کیلوگرم وزن داشته و در سلامتی کامل باشد.

پیش از اهدای خون فرد اهداکننده باید اطلاعات لازم را اعلام کند و مطمئن باشد که هیچ بیماری خاصی ندارد، با این حال، خون های دریافت شده تست می شود و اگر سالم نباشند، به فرد دیگری داده نخواهد شد. فرآیند دریافت خون تقریبا ده دقیقه به طول می انجامد و فرد اهدا کننده باید در آن روز آب و مایعات بسیاری بنوشد و از ورزش کردن امتناع کند.

در انسان سالم، هر دو ماه یک بار می توان خون اهدا کرد. قطعا اهدای خون می تواند در هر شرایطی مفید واقع شود.

چندین تست مختلف روی خون ها صورت می پذیرد تا سالم بودن شان تایید شود. در این تست ها، موارد زیر مورد بررسی قرار می گیرد:

• آنتی ژن سطحی هپاتیت B
• آنتی بادی کروی هپاتیت B
• آنتی بادی هپاتیت C
• آنتی بادی HIV-1 و HIV-2
• آنتی ژن HIV-1 p24
• آنتی بادی HTLV-1 و HTLV- 2
• سفلیس

اگر هر یک از این موارد مثبت باشد، خون دریافت شده به دور ریخته می شود و بی استفاده باقی می ماند. این بیماری ها به سادگی از طریق خون انتقال یافته و می تواند افراد بیشتری را مبتلا سازد. با این حال، با توجه به کنترل بیشتر و بهتر روی پروسه انتقال خون، طی سال های اخیر، انتقال بیماری از طریق خون دریافتی بسیار کاهش یافته است.

اگر تا به حال در مورد اهدای خون فکر نکرده اید، حالا فرصتی است که نیم نگاهی به آن داشته باشید.

The post appeared first on .

خون چیست و چه در مورد آن می دانیم؟ [قسمت دوم]