اوبر چه نقشی در توسعه ماشین های پرنده و خطوط هوایی دارد؟
کمتر از یک دهه دیگر، اوبر موفق می شود تا تعریف نوینی از ایده کار انعطاف پذیر را ارائه دهد و صنعت تاکسی رانی آمریکا را به ورطه نابودی کشاند. چندی پیش، این کمپانی تعداد کثیری از اتومبیل های خودران را به ناوگان خود در پیتزبورگ افزود و در کمترین زمان ممکن، اوبر در حال تبدیل شدن به ارزشمندترین استارتاپ جهان است.
به هر حال، امروز اوبر وعده اتومبیل های پرنده را می دهد. بله، خودروهایی که پرواز می کنند.
بر اساس گزارش 99 صفحه ای که چندی پیش منتشر شد، طی یک دهه، اوبر شبکه ای خواهد داشت که Elevate نامیده می شود و خودروهای الکتریکی که قادر به بلند شدن و نشستن به صورت عمودی هستند را شامل می شود.
به جای آنکه مسافران از اتوبان 101 گذر کنند، می توان چند نفر از اهالی سان فرانسیسکو را 15 دقیقه ای با این خودروهای پرنده به سیلیکون ولی رساند. سفری چند نفره، با قیمت سفری خصوصی از طریق ماشین های UberX.
اوبر یک تعریف ساده برای وسیله های نقلیه جدیدش دارد و آن را با این جمله توصیف می کند: آینده ای که می تواند شما را از ترافیک بی رحم و جاده های گرفته نجات دهد.
این رویا از زمان اختراع هواپیماها و اتومبیل ها در سر مخترعین بوده و گویا زمان عملی کردن آن فرا رسیده است. این ایده برای اولین بار روی جلد منتشر شد. هنری فورد حوالی سال 1940 وعده داد که تکنولوژی برای ساخت چنین وسیله ای تقریبا آماده شده.
و این دقیقا همان وسیله ای است که کمپانی ها و استارتاپ های موفق آمریکایی در سیلیکون ولی قادر به ساخت آن هستند، نه صرفا اپ ها و سرویس هایی که دیگر اشباع شده اند.
حالا، اوبر قصد دارد یکی از آن رویاها را با بهره گیری از کمک دیگران تحقق بخشد. اوبر نه می تواند و نه می خواهد که چنین وسایلی را طراحی کند یا بسازد، در عوض امید دارد که نقش کاتالیز کننده را ایفا کرده و بخش های خصوصی و دولتی را برای حل مشکلات فنی، قانونی و زیر ساختی کنار هم آورد. از میزان باتری گرفته تا قوانین پروازی و کنترل خطوط هوایی.
جف هولدن، مدیر محصولات اوبر می گوید: «اگر شما بتوانید همه این کارها را انجام دهید، پتانسیل داشتن متود حمل و نقل جدیدی را خواهید داشت.»
زمانی که قطعات پازل سر جای خود قرار بگیرند، اوبر می تواند با این وسایل نقلیه همان کاری را کند که با خودروهای سطح خیابان کرده: به خدمت گرفتن راننده ها (در این مورد، خلبان ها) و اتصال شان به خیل عظیم مشتریان، ارائه بهترین مسیرهای عبوری و البته دریافت سهم خود از این سفرها.
هولدن می گوید: «ما حالا قصد داریم این مسیر دشوار را رد کنیم تا ایده را امکان پذیر سازیم. هدف ما کمک به صنعت برای سریع تر رسیدن به آن نقطه است.»
عروج
باور کنید یا نه، ساختن خودروی پرنده اصلی ترین مشکل این ماجرا نیست. به گفته این گزارش، طی پنج سال آینده، اوبر انتظار دارد که بازار توان تولید وسیله نقلیه جدید کاملا الکتریکی با توانایی تیک-آف و فرود عمودی و سرعتی حدود 240 کیلومتر بر ساعت را داشته باشد که می تواند چندین مسافر را هم در خود جای دهد.
متخصصین حوزه حمل و نقل هوایی می گویند که زمان بندی اوبر منطقی است. بویینگ و ایرباس همین حالا سیستم های جدید خود که در چارچوب تعریف اوبر می گنجد را معرفی کرده اند.
پهپادها ثابت کرده اند که برای به پرواز در آوردن هواپیماهای کوچک، نیازی به نرم افزارهای پیچیده نیست و صرفا کافی است بلد باشید با یک آیفون کار کنید. خودروهای الکتریکی و کامپیوترها نیز تکنولوژی باتری را تا حد امکان به پیش برده اند و وزارت انرژی ایالات متحده نیز سالانه ده ها میلیون دلار برای تسریع تحقیقات روی باتری ها هزینه می کند.
هیچ امیدی نیست یک هواپیما با سرعت 0.8 ماخ که 150 مسافر را حمل می کند، بتواند اتکای کاملی به باتری ها داشته باشد اما برای یک پرنده کوچکتر چرا، می توان استفاده کرد.
اوبر همکاران احتمالی بسیاری دارد. سال گذشته، ناسا موفق شد GL-10 Greased Lightning خود با 10 موتور را برای اولین بار به پرواز در آورد. کمپانی ساکن کالیفرنیا Joby Aviation هم قصد دارد تاکسی های هوایی 12 موتوره و دو نفره اش را طی پنج سال آینده وارد فاز عملیاتی کند.
وولوکوپتر آلمانی نیز تا سال 2018 آماده ارائه به بازار می شود. پنتاگون نیز 89 میلیون دلار به Aurora Flight Sciences داده تا خودروی هیبریدی LightningStrike ساخته شود.
تام آلداگ، مدیر تیم تحقیق و توسعه موسسه ملی تحقیقات حمل و نقل هوایی در دانشگاه ویچیتا کانزاس می گوید: «من فکر می کنم این اتفاق خیلی خیلی زود رخ می دهد. با این حال، مشکلات عدیده دیگری وجود دارد.»
پرواز
ریچارد پت اندرسون، مدیر مرکز تحقیقات پروازی دانشگاه هوانوردی امبری-ریدل می گوید آنچه که واقعا تاکسی های پرنده را از پرواز منع کرده، خطوط قرمز قدیمی هستند: «شما دارید در مورد چندین تکنولوژی نوین صحبت می کنید و آخرین کلامی که FAA می خواهد بشنود، نوین است.»
Federal Aviation Administration یا اداره هوانوردی فدرال در حال حاضر هیچ چارچوب معینی برای خودروهای الکتریکی پرنده ندارد و هیچگاه یک پرنده کوچک اجازه پرواز نداشته گرچه در حال حاضر هلیکوپتر 525 بل و AgustaWestland AW609 در حال بررسی هستند.
و اندرسون می گوید، که FAA در حال حاضر هیچ برنامه ای برای انتقال مردم از طریق فرودگان سان فرانسیسکو به دیگر نقاط نزدیک را ندارد. سیستم حمل و نقل امروزی در حد و اندازه ای که این پرنده ها می طلبند پیچیده نیست.
با این حال، هولدن خوشبینانه به ماجرا نگاه می کند و معتقد است که اگر کار برای تولید این ماشین ها به نقطه قابل توجهی برسد، دولت فدرال نیز قطعا بهره گیری از چنین تکنولوژی پیشرفته ای را در نظر خواهد گرفت.
گرچه FAA قطعا روی این ماجرا کار خواهد کرد اما اگر شرط بندی می کنید، اندرسون می گوید که در سال 2021 منتظر این ماشین های پرنده نباشید.
سطح پرواز
تصور کنید که این وسایل ساخته شوند و دولت آمریکا هم اجازه پرواز را بدهد و از سوی دیگر نیز FAA و ناسا، سیستم کنترل ترافیک هوایی NextGen را توسعه دهند.
سپس اوبر باید سریعا سرویس خود را درون این سامانه بگنجاند. هولدن می گوید که شرکت احتمالا ماشین های پرنده بسیاری را خواهد خرید و شخصی را برای کنترل آن استخدام می کند یا راه های دیگر. در هر صورت، ماجرا تا 10 سال دیگر اینطور پیش نخواهد رفت که شخصی ماشین پرنده داشته باشد و خودش بخواهد مشغول جا به جا کردن مسافرین شود، برخلاف سیستم امروزی اوبر.
شکی نیست که مشتریان این متود نیز پیدا خواهند شد. وقتی مسیر 100 دقیقه ای از سن فرانسیسکو تا سن خوزه را می توان 15 دقیقه ای رفت، چرا که نه؟ اما بحث بر سر مقامات دولتی است. تا همینجای کار هم اوبر مشکلات بسیاری با دولت و قانون گذاران ایالت های مختلف داشته.
هولدن انتظار دارد که پنج سال آینده را صرف راضی کردن قانون گذاران برای بهره گیری از خودروهای پرنده کند: «ما در قالب همکاری وارد می شویم.»
خوشبختانه، خبر خوب آن است که برخلاف هایپرلوپ و فناوری های این چنینی، اغلب شهرهای آمریکایی زیر ساخت کافی برای به پرواز در آوردن خودروها را دارند. در ایالات متحده آمریکا 6000 سکوی فرود هلیکوپتر وجود دارد که بسیاری از آن ها شخصی هستند. کافی است از لحاظ مالی همه چیز مشخص شود تا مشکلی از این بابت پیش نیاید.
مارک مور، از مدیران بخش فناوری ناسا می گوید که یکی از مشکلات اصلی سیستم های حمل و نقل، فقدان زیرساخت لازم است اما وی نگاه مساعدی نسبت به گزارش 99 صفحه ای اوبر داشت و آن را تحسین کرد.
هولدن انتظار دارد که Uber Elevate کمی بیشتر از 5 سال دیگر شروع به کار کند و مسافرین را در خطوط هوایی جدید منتقل کند. اما چرا مشتریان لازم نیست با انتخاب گزینه پرواز مبلغ بیشتری بپردازند؟ خب، این هم یکی از دلایلی است که این شرکت حالا بیش از 70 میلیارد دلار ارزش دارد.
و اما اگر بخواهید مسافت کوتاهی که هواپیماها نمی روند را بپیمایید چطور؟ نگرانی نیست، اتومبیل های خودران تا آن زمان جای راننده ها را خواهند گرفت.
The post appeared first on .
اوبر چه نقشی در توسعه ماشین های پرنده و خطوط هوایی دارد؟
کمتر از یک دهه دیگر، اوبر موفق می شود تا تعریف نوینی از ایده کار انعطاف پذیر را ارائه دهد و صنعت تاکسی رانی آمریکا را به ورطه نابودی کشاند. چندی پیش، این کمپانی تعداد کثیری از اتومبیل های خودران را به ناوگان خود در پیتزبورگ افزود و در کمترین زمان ممکن، اوبر در حال تبدیل شدن به ارزشمندترین استارتاپ جهان است.
به هر حال، امروز اوبر وعده اتومبیل های پرنده را می دهد. بله، خودروهایی که پرواز می کنند.
بر اساس گزارش 99 صفحه ای که چندی پیش منتشر شد، طی یک دهه، اوبر شبکه ای خواهد داشت که Elevate نامیده می شود و خودروهای الکتریکی که قادر به بلند شدن و نشستن به صورت عمودی هستند را شامل می شود.
به جای آنکه مسافران از اتوبان 101 گذر کنند، می توان چند نفر از اهالی سان فرانسیسکو را 15 دقیقه ای با این خودروهای پرنده به سیلیکون ولی رساند. سفری چند نفره، با قیمت سفری خصوصی از طریق ماشین های UberX.
اوبر یک تعریف ساده برای وسیله های نقلیه جدیدش دارد و آن را با این جمله توصیف می کند: آینده ای که می تواند شما را از ترافیک بی رحم و جاده های گرفته نجات دهد.
این رویا از زمان اختراع هواپیماها و اتومبیل ها در سر مخترعین بوده و گویا زمان عملی کردن آن فرا رسیده است. این ایده برای اولین بار روی جلد منتشر شد. هنری فورد حوالی سال 1940 وعده داد که تکنولوژی برای ساخت چنین وسیله ای تقریبا آماده شده.
و این دقیقا همان وسیله ای است که کمپانی ها و استارتاپ های موفق آمریکایی در سیلیکون ولی قادر به ساخت آن هستند، نه صرفا اپ ها و سرویس هایی که دیگر اشباع شده اند.
حالا، اوبر قصد دارد یکی از آن رویاها را با بهره گیری از کمک دیگران تحقق بخشد. اوبر نه می تواند و نه می خواهد که چنین وسایلی را طراحی کند یا بسازد، در عوض امید دارد که نقش کاتالیز کننده را ایفا کرده و بخش های خصوصی و دولتی را برای حل مشکلات فنی، قانونی و زیر ساختی کنار هم آورد. از میزان باتری گرفته تا قوانین پروازی و کنترل خطوط هوایی.
جف هولدن، مدیر محصولات اوبر می گوید: «اگر شما بتوانید همه این کارها را انجام دهید، پتانسیل داشتن متود حمل و نقل جدیدی را خواهید داشت.»
زمانی که قطعات پازل سر جای خود قرار بگیرند، اوبر می تواند با این وسایل نقلیه همان کاری را کند که با خودروهای سطح خیابان کرده: به خدمت گرفتن راننده ها (در این مورد، خلبان ها) و اتصال شان به خیل عظیم مشتریان، ارائه بهترین مسیرهای عبوری و البته دریافت سهم خود از این سفرها.
هولدن می گوید: «ما حالا قصد داریم این مسیر دشوار را رد کنیم تا ایده را امکان پذیر سازیم. هدف ما کمک به صنعت برای سریع تر رسیدن به آن نقطه است.»
عروج
باور کنید یا نه، ساختن خودروی پرنده اصلی ترین مشکل این ماجرا نیست. به گفته این گزارش، طی پنج سال آینده، اوبر انتظار دارد که بازار توان تولید وسیله نقلیه جدید کاملا الکتریکی با توانایی تیک-آف و فرود عمودی و سرعتی حدود 240 کیلومتر بر ساعت را داشته باشد که می تواند چندین مسافر را هم در خود جای دهد.
متخصصین حوزه حمل و نقل هوایی می گویند که زمان بندی اوبر منطقی است. بویینگ و ایرباس همین حالا سیستم های جدید خود که در چارچوب تعریف اوبر می گنجد را معرفی کرده اند.
پهپادها ثابت کرده اند که برای به پرواز در آوردن هواپیماهای کوچک، نیازی به نرم افزارهای پیچیده نیست و صرفا کافی است بلد باشید با یک آیفون کار کنید. خودروهای الکتریکی و کامپیوترها نیز تکنولوژی باتری را تا حد امکان به پیش برده اند و وزارت انرژی ایالات متحده نیز سالانه ده ها میلیون دلار برای تسریع تحقیقات روی باتری ها هزینه می کند.
هیچ امیدی نیست یک هواپیما با سرعت 0.8 ماخ که 150 مسافر را حمل می کند، بتواند اتکای کاملی به باتری ها داشته باشد اما برای یک پرنده کوچکتر چرا، می توان استفاده کرد.
اوبر همکاران احتمالی بسیاری دارد. سال گذشته، ناسا موفق شد GL-10 Greased Lightning خود با 10 موتور را برای اولین بار به پرواز در آورد. کمپانی ساکن کالیفرنیا Joby Aviation هم قصد دارد تاکسی های هوایی 12 موتوره و دو نفره اش را طی پنج سال آینده وارد فاز عملیاتی کند.
وولوکوپتر آلمانی نیز تا سال 2018 آماده ارائه به بازار می شود. پنتاگون نیز 89 میلیون دلار به Aurora Flight Sciences داده تا خودروی هیبریدی LightningStrike ساخته شود.
تام آلداگ، مدیر تیم تحقیق و توسعه موسسه ملی تحقیقات حمل و نقل هوایی در دانشگاه ویچیتا کانزاس می گوید: «من فکر می کنم این اتفاق خیلی خیلی زود رخ می دهد. با این حال، مشکلات عدیده دیگری وجود دارد.»
پرواز
ریچارد پت اندرسون، مدیر مرکز تحقیقات پروازی دانشگاه هوانوردی امبری-ریدل می گوید آنچه که واقعا تاکسی های پرنده را از پرواز منع کرده، خطوط قرمز قدیمی هستند: «شما دارید در مورد چندین تکنولوژی نوین صحبت می کنید و آخرین کلامی که FAA می خواهد بشنود، نوین است.»
Federal Aviation Administration یا اداره هوانوردی فدرال در حال حاضر هیچ چارچوب معینی برای خودروهای الکتریکی پرنده ندارد و هیچگاه یک پرنده کوچک اجازه پرواز نداشته گرچه در حال حاضر هلیکوپتر 525 بل و AgustaWestland AW609 در حال بررسی هستند.
و اندرسون می گوید، که FAA در حال حاضر هیچ برنامه ای برای انتقال مردم از طریق فرودگان سان فرانسیسکو به دیگر نقاط نزدیک را ندارد. سیستم حمل و نقل امروزی در حد و اندازه ای که این پرنده ها می طلبند پیچیده نیست.
با این حال، هولدن خوشبینانه به ماجرا نگاه می کند و معتقد است که اگر کار برای تولید این ماشین ها به نقطه قابل توجهی برسد، دولت فدرال نیز قطعا بهره گیری از چنین تکنولوژی پیشرفته ای را در نظر خواهد گرفت.
گرچه FAA قطعا روی این ماجرا کار خواهد کرد اما اگر شرط بندی می کنید، اندرسون می گوید که در سال 2021 منتظر این ماشین های پرنده نباشید.
سطح پرواز
تصور کنید که این وسایل ساخته شوند و دولت آمریکا هم اجازه پرواز را بدهد و از سوی دیگر نیز FAA و ناسا، سیستم کنترل ترافیک هوایی NextGen را توسعه دهند.
سپس اوبر باید سریعا سرویس خود را درون این سامانه بگنجاند. هولدن می گوید که شرکت احتمالا ماشین های پرنده بسیاری را خواهد خرید و شخصی را برای کنترل آن استخدام می کند یا راه های دیگر. در هر صورت، ماجرا تا 10 سال دیگر اینطور پیش نخواهد رفت که شخصی ماشین پرنده داشته باشد و خودش بخواهد مشغول جا به جا کردن مسافرین شود، برخلاف سیستم امروزی اوبر.
شکی نیست که مشتریان این متود نیز پیدا خواهند شد. وقتی مسیر 100 دقیقه ای از سن فرانسیسکو تا سن خوزه را می توان 15 دقیقه ای رفت، چرا که نه؟ اما بحث بر سر مقامات دولتی است. تا همینجای کار هم اوبر مشکلات بسیاری با دولت و قانون گذاران ایالت های مختلف داشته.
هولدن انتظار دارد که پنج سال آینده را صرف راضی کردن قانون گذاران برای بهره گیری از خودروهای پرنده کند: «ما در قالب همکاری وارد می شویم.»
خوشبختانه، خبر خوب آن است که برخلاف هایپرلوپ و فناوری های این چنینی، اغلب شهرهای آمریکایی زیر ساخت کافی برای به پرواز در آوردن خودروها را دارند. در ایالات متحده آمریکا 6000 سکوی فرود هلیکوپتر وجود دارد که بسیاری از آن ها شخصی هستند. کافی است از لحاظ مالی همه چیز مشخص شود تا مشکلی از این بابت پیش نیاید.
مارک مور، از مدیران بخش فناوری ناسا می گوید که یکی از مشکلات اصلی سیستم های حمل و نقل، فقدان زیرساخت لازم است اما وی نگاه مساعدی نسبت به گزارش 99 صفحه ای اوبر داشت و آن را تحسین کرد.
هولدن انتظار دارد که Uber Elevate کمی بیشتر از 5 سال دیگر شروع به کار کند و مسافرین را در خطوط هوایی جدید منتقل کند. اما چرا مشتریان لازم نیست با انتخاب گزینه پرواز مبلغ بیشتری بپردازند؟ خب، این هم یکی از دلایلی است که این شرکت حالا بیش از 70 میلیارد دلار ارزش دارد.
و اما اگر بخواهید مسافت کوتاهی که هواپیماها نمی روند را بپیمایید چطور؟ نگرانی نیست، اتومبیل های خودران تا آن زمان جای راننده ها را خواهند گرفت.
The post appeared first on .
اوبر چه نقشی در توسعه ماشین های پرنده و خطوط هوایی دارد؟
آخرین دیدگاه‌ها