Tagو 4

نقد و بررسی Sniper Elite 4

نقد و بررسی Sniper Elite 4

نقد و بررسی Sniper Elite 4 ( بر مبنا نسخه PS4 )

“به قلم سینا ربیعی”

این نقد بر مبنا نسخه ارسالی سازندگان برای وبسایت پردیس‌گیم نوشته شده است

در دل سرزمین چکمه‌ای، جزیره‌ای بزرگ پیش روی شماست، جزیره‌ای که به یکی از پایگاه‌های نظامی اصلی نازی‌ها تبدیل شده است و ماموریت شما به عنوان یکی از تک‌تیراندازهای مقاومت مردمی ایتالیا، تصرف و بازپس‌گیری این جزیره و پاک‌سازی آن از تک تک نیرو‌های نازی است. این مقدمه تقریبا الگو ثابت تمامی مراحل و ماموریت‌های چهارمین نسخه از سری بازی “اسنایپر الیت” است، سری بازی که تا به امروز هیچگاه نتوانسته که خود را فراتر از یک بازی خاص با طرفدارانی محدود ببیند اما حکایت نسخه چهارم چیز دیگری‌ست.

بازی با یک شعار مهم به ما معرفی شد، یعنی “به هر روشی که می‌خواهید بازی کنید” و می‌توان دستیابی به این شعار را بزرگ‌ترین دستاورد نسخه چهارم برای تبدیل شدن به بهترین نسخه این سری و یکی از بهترین شوترهای امسال دانست. الگو کلی تمامی مراحل بخش داستانی بازی تا حد زیادی مشابه نسخه‌های پیشین است، یعنی یک منطقه در پیش روی شما قرار می‌گیرد و در ادامه وظیفه دارید که این منطقه را از وجود نازی‌ها پاک‌سازی کرده و آنرا تصرف کنید.

این الگو ساده در نسخه‌های پیشین در حد یک طراحی سطحی و فاقد عمق باقی ماند و تجربه آن بیشتر به مثابه یک ماد بود تا یک بازی کامل، اما احتمالا “اسنایپر الیت 4” یکی از بهترین نمونه‌های نسل هشتم در زمینه استفاده درست از پتانسیل سخت‌افزاری در تکامل و تعالی فرمول بازی است و این استفاده درست از سخت‌افزار، پتانسیل‌های فراوان این بازی را سرانجام شعله‌ور کرده است. به واسطه نسل جدید، محیط‌های بازی بسیار وسیع‌تر و پرجزئیات‌تر از پیش شده، تنوع مکان‌ها بالاست و در هر محیط شما با چندین هدف همزمان و ده‌ها دشمن پویا از لحاظ هوش مصنوعی مبارزه خواهید کرد.

افزایش وسعت محیط‌ها در کنار ارتقا هوش مصنوعی بازی، تجربه ایده کلی گیم‌پلی اسنایپر الیت را به شکل قابل توجهی متحول کرده است. در هر مرحله شما می‌توانید بازی را به چندین شکل مختلف و از راه‌های مختلف آغاز کنید، می‌توانید بازی را به شکل اکشن و یا مخفی‌کاری پیش ببرید و از لحاظ گستره‌ی انتخاب‌ها و شیوه نفوذ در دشمنان احتمالا با یکی از پویا‌ترین عناوین شوتر نسل هشتم طرف هستیم.

ساختار کلی لول دیزاین “اسنایپر الیت 4” تلفیقی از همان مدل پیشین فرانچایز در کنار دستاوردهای آثاری بزرگ این ژانر است. شاید بازی از لحاظ فنی، قدرت طراحی و البته هوش مصنوعی در حد استانداردهایی که عناوینی نظیر “فانتوم پین” ترسیم کردند، نباشد اما با در نظر گرفتن بودجه ساخت و ادعایی که بازی دارد می‌توان سطح آنرا مناسب ارزیابی کرد.

نکته دیگری به بشدت به پویایی گیم‌پلی کمک کرده، افزایش تاثیرگذاری لوازم جانبی بخصوص مین و نارنجک حین نبرد است. شما با هر روشی که بخواهید می‌توانید حمله کنید، شما می‌توانید از همان آغاز از فاصله 100 متری دشمنان را هدف بگیرید، شما می‌توانید با نفوذ مخفیانه و بدون سر و صدا تک تک نازی‌ها را به هلاکت برسانید، شما می‌توانید یک سناریو حرفه‌ای و مسحورکننده را ترسیم کنید و زمانی که نازی‌ها با تانک‌ها و نفربرهای خود در حال گذر از خیابان هستند، مین‌های شما پذیرای آن‌ها شود و شما از دور نظاره‌گر قدرت کارگردانی خود باشید، در اسنایپر الیت 4 به واقع شما “به هر روشی که بخواهید می‌توانید بازی کنید!”

تجربه گیم‌پلی بازی بشدت سرگرم‌کننده و لذت‌بخش است و افزایش وسعت محیط‌ها و تبدیل شدن آن به یک اثر نیمه جهان‌باز، حس ماجراجویی جالبی را نیز در بازی دمیده که همراه با گرافیک بصری زیبای بازی بشدت تجربه گشت و گذار در جای‌جای مناطق ایتالیا را خاطره‌انگیز و لذت‌بخش کرده است.

در این بین کماکان افسوس بزرگی را باید پیرامون داستان بازی خورد، داستانی که عملا وجود ندارد و چیزی که از داستان در بازی روایت می‌شود صرفا یک بستر دکوری برای بردن گیمر به محیطی جدید برای اسنایپربازی است! شاید الگو قراردادن بازی مثل “دووم” می‌توانست برای اسنایپرالیت نمونه درستی باشد، بازی که تمرکزش را بر گیم‌پلی گذاشت اما به هیچ عنوان داستانی بدی نیز ارائه نداد.

در هر صورت اسنایپرالیت 4 در زمینه گیم‌پلی به اوج بلوغ خود رسیده است و اکنون دیگر بازی به حدی رسیده که پای خود را فراتر از ایده‌های ساده ببرد و در بخش‌های دیگر هم برای بزرگان این ژانر خودی نشان دهد، هر چند در نگاه منصفانه به بازی نباید فراموش کنیم که سازندگان نه تجربیات امثال DICE‌ را دارند و نه بودجه کلان Infinite Ward و براساس رقابت بی‌رحمانه‌ای که در این ژانر شاهد هستیم، اسنایپر الیت 4 یک دستاورد بزرگ برای سازندگانش محسوب می‌شود.

یکی از نکاتی که بشدت در نسخه چهارم از آن لذت بردم، تنوع بالا بخش‌های مختلف بازی بود. یکی از بخش‌های جانبی Survival است که نمونه آنرا به وفور در اثار اکشن مشاهده کرده‌ایم، بخشی که طراحی آن مبتنی بر تقابل ما با چندین موج از دشمنان است که در این نسخه به زیبایی طراحی شده است. نکته‌ای که این بخش را از سایر عناوین متمایز می‌کند این است که در بخش Horde بازی “گیرز اف وار” و یا “کال اف دیوتی” تاکید اصلی دفاع از یک مقر در برابر موجی از دشمنان است اما در اسنایپر الیت 4 یک منطقه وسیع پیش‌روی شماست و در بسیاری از اوقات اصلا نیازی نیست شما در جای ثابتی باشید و می‌توانید به وفور دشمن را دور بزنید. این موضوع باعث شده که ایده کهنه Survival در قالبی نو ارائه شود که تجربه آنرا بسیار جالب کرده است.

بخش چندنفره رقابتی هم دقیقا چنین خصلتی دارد و شما ازادی عمل فوق‌العاده‌ای برای بازی به سبک‌های مختلف دارید. می‌توانید یک اسنایپر تنها باشید و در یک گوشه مپ منتظر شکار بمانید، می‌توانید اسلحه‌های اتوماتیک را بردارید و به شکل اکشن به دل دشمن بزنید و یا می‌توانید به شکل مخفی‌کاری با دوستان خود دشمن را دور زده و آن‌ها را غافلگیر کنید. خوشبختانه طراحی‌ مپ‌های بازی خیلی خوب انجام شده و از طرفی بدلیل اینکه تمامی بازیکنان درون زمین افراد آنلاین هستند و خبری از مشکلات هوش مصنوعی نیست، دیگر وارد کارزار واقعی نبرد اسنایپرها شده‌ایم.

اما با این وجود باید اعتراف کرد در بسیاری از اوقات بخصوص در مپ‌هایی که کوچک‌تر هستند، بخش رقابتی بازی از اسنایپرالیت بیشتر به نبردهای کلاسیک نفر به نفر COD و MOH شباهت پیدا می‌کند و هر چقدر هم ماهر باشیم در فواصل نزدیک استفاده از یک رایفل منطقی‌تر از اسنایپر است. اما بزرگ‌ترین چیزی که به بخش مولتی‌پلیر بازی لطمه می‌زند، سرور و Matchmaking نه‌چندان مطلوب بازی است که هم با سرعت کمی بازیکن آنلاین پیدا می‌کند و هم درون بازی کسانی که پینگ نامناسبی دارند، عملکردشان برای سایرین همراه با لگ نمایش داده می‌شود و این عذاب بزرگی در یک بازی آنلاین شوتر است!

بازبینی تصویری:

نکات مثبت

مثل همیشه کشتن با قابلیت X-RAY فوق‌العاده است!

وسعت بالا محیط‌ها و آزادی عمل عالی در گیم‌پلی

هوش‌مصنوعی چالش‌برانگیز دشمنان در درجات سختی بالا

طراحی خوب مپ‌های بخش آنلاین

محیط‌های متنوع و چشم‌نواز

نکات منفی

جای خالی یک داستان خوب با شخصیت‌های ماندگار بشدت در بازی احساس می‌شود

قرارگیری بخش بزرگی از اسلحه‌ها در DLC‌های بازی

بازی پتانسیل تکراری شدن را دارد

مشکلات مربوط به سرور و Matchmaking

سخن آخر

اسنایپر الیت 4 بهترین نسخه این سری و احتمالا بهترین بازی اسنایپرمحور سال 2017 است که می‌تواند ساعت‌ها شما را سرگرم کند. اگر اقلیم متنوع و شاعرانه ایتالیا را دوست دارید و تمایل دارید یک بازی شوتر کلاسیک با آزادی عمل بالا و عناصر غنی مخفی‌کاری را تجربه کنید، اسنایپر الیت 4 با یک بخش داستانی مناسب، بخش Survival هیجان‌انگیز و بخش مولتی‌پلیر دوست‌داشتنی در انتظار شماست.

Verdict

Sniper Elite 4 is the series best entry & possibly best sniper-driven game in 2017 that’s incredibly enjoyable. If you admire the poetic and colorful Italian setting and want a classic shooter with high freedom of choice and great stealth mechanisms, with a good story mode, enjoyable multiplayer & loveable survivor, Sniper Elite 4 is the defining experience

Pros

As always, X-Ray kills are phenomenal!
Big levels giving fantastic freedom of choice to gameplay
Challenging A.I. in higher difficulty settings
Great map design in online multiplayer
Gorgeous & variable ambience

Cons

Lack of a good story & memorable characters leaves an empty feeling
A huge part of the arsenal is in DLC
High potential for repetitiveness
Matchmaking & server issues

Score: 7.5

نقد و بررسی Sniper Elite 4

نقد و بررسی Dead Rising 4

نقد و بررسی Dead Rising 4

نقد و بررسی Dead Rising 4

“به قلم محمد تقوی”

کریسمس مبارک، زامبی لعنتی!

“روزی روزگاری شرکتی به نام کپکام بود که از عناوین محبوبش همین طور پول پارو می‌کرد تا آن که تخم‌های طلایش دیگر محبوب نبودند. پس جلسه‌ای برقرار شد تا ریش سفیدهای شرکت، راه‌های جالب‌تری برای پول پارو کردن بیابند. همگی در حال بحث و گفت و گوی سنگین بودند که ناگهان مردی در سایه‌ها دستانش را بر روی میز زد. پیر پیران، ریش سفید کپکام، کیجی اینافونه‌ی افسانه‌ای:

-“این زامبی‌ها سوژه‌ی خنده‌ی خوبی هستند. باید یک Resident Evil بسازیم که گیمرها به هر شکلی پدرشان را دربیاورند! آره، آره، همینه! (به پوستر GTA اشاره می‌کند) ما یک RE را با زامبی‌های فراوان و کنترل کج و کوله‌اش با GTA قاطی می‌کنیم، کمی هم چاشنی سختی از Mega Man تا ملت کف و خون قاطی کنند. اسمش را هم می‌گذاریم Dead Rising: مردگان برمی‌خیزند (حضار در این لحظه وی را به شدت تشویق می‌کنند)”

خیال پردازی‌های این منتقد در مورد جلسات اولیه‌ی طرح‌ریزی چندان دور از ذهن نیست و بررسی آن‌ها، دید قابل تأملی نسبت به Dead Rising 4 می‌دهد. هر چه باشد این سری به مانند یکی از رفقایش یعنی Saint’s Row به شدت از آن اصول اولیه فاصله گرفته. بیایید روراست باشیم. ‌Dead Rising اصلی چیزی بیش از ترکیب اشاره شده نیست و آن روحیه‌ی منحصر بفرد هنوز یافت نشده. اما با گذر زمان، هر شماره، این بازی‌ها خنده‌دارتر و شوخ‌تر می‌شوند تا برسیم به نسخه‌ی چهارم. بازی‌ای که شاید بهترین سری نباشد، اما واقعا منحصر به فرد است و به معنای کلمه آن رویای دیرینه‌ی “بازی جهان باز پر از زامبی” را به ارمغان آورده؛ آن هم با ترکیب کردن بهترین عناصر بازی‌های پیشین با کمی ساده سازی و اغراق و در نتیجه با یک بازی هیجان انگیز، اغراق آمیز، خنده‌ دار و جذاب روبروئیم.

 

Dead Rising 4 در هر لحظه‌اش در تلاش برای سرگرم کردن مخاطبش است و گیم پلی، بار اصلی این هدف را بر دوش می‌کشد. از دید مکانیک‌ها، بازی کنونی برای طرفداران به خصوص آن‌هایی که نسخه‌ی سوم را تجربه کرده‌اند، آشنا است. یک شهر باز داریم، پر از تسلیحات و وسایل عجیب و غریب؛ از اره برقی تا نیزه‌های قرون وسطایی، همگی چشمکی به گیمر می‌رنند که “بیا و من را امتحان کن!” می‌خواهید اوضاع دیوانه‌وارتر شود؟ اسلحه‌های کمبو در خدمتتان هستند. نه تنها مانند بازی قبلی در هر جایی می ‌توان آن‌ها را ساخت، بلکه دسترسی به آن‌ها آسان‌تر هم شده. اکنون فقط یکی از مواد اولیه به طور دقیق ذکر می‌شود و ماده‌ی دوم، زیرمجموعه‌ای از طبقه بندی‌های مختلف است (مثلا برای طبقه بندی چاقو، از چاقوی جیبی تا کاتانا قابل استفاده‌اند!). تعدادی از کمبوهای خاطره‌انگیز بازگشته‌اند اما بیشترشان کاملا جدید‌ هستند و نحوه‌ی استفاده‌ی متفاوتشان، به گیم پلی عمق می‌بخشد. با بیش از 50 کمبوی مختلف، پیدا کردن طرح‌های این اسلحه‌ها به یکی از انگیزه‌های اصلی تبدیل می‌شود. این طرح پیدا شد؟ حال امتحان کن و ببین چه بلایی سر زامبی‌های بیچاره می‌آید!

از دیگر تجهیزات جدید بازی، Exo Suit است که استفاده‌اش جدیدا به شدت باب شده، می‌توان گفت که حضورش نه سیخ را سوزانده و نه کباب. پوشیدنش در کنار افزایش قدرت مشت‌ها، استفاده از تعدادی اسلحه‌ی فوق سنگین مثل تیربار، آتش افکن و یا تبرها و شمشیرهای غول پیکر را ممکن کرده. اما مدت زمان محدود استفاده‌اش، چندان این لباس را در بطن گیم پلی پررنگ نمی‌کند. این توازن جالب درباره‌ی سایر اسلحه‌ها هم صادق است. عموم آن‌ها هنگام قلع و قمع شدن یک لشکر دویست نفره (!) نابود خواهند شد (هر چند میزان مقاومت‌شان می‌تواند بیشتر هم بشود). بزرگترین تغییر اما در قالب سیستم کنترل جدید می‌درخشد. در کنار کنترل کلی روان‌تر، آیتم‌ها در چهار دسته‌ی اسلحه‌های نزدیک برد، پرتابی، دوربرد و آیتم‌های شفابخش (انواع و اقسام غذاها و نوشیدنی‌های دلپذیر!) به راحتی قابل دسترس‌اند. به این ترتیب یکی از بزرگترین چالش‌های پیشین یعنی مدیریت موجودی از میان رفته.

 

همه‌ی این‌ها به یک نتیجه ختم می‌شود، درجه سختی ناامید کننده که باید بسیار آنرا آسان دانست. همین مشکل برای نمردن من در طول بازی کافی بود! برخلاف شماره‌های اولیه، DR4 واقعا ساده است. لشکرهای عظیم و ده هزارتایی زامبی به جای ترسناک بودن، به یک کیسه بوکس عظیم می‌مانند و هیچ وجه خوفناکی نشان نمی‌دهند. یک سری زامبی جدید و وحشی‌تر به مرور وارد بازی می‌شوند اما به لطف قدرت سوپرمنی گونه‌ی اسلحه‌های کمبو آن‌ها هم به راحتی شکست می‌خورند. مردمی که نجات می‌دهید هیچ نیازی به اسکورت تا مکان امن ندارند. باس‌های معروف و پدردرآور سری با تغییر نام از Psycopath به Maniac، به معنای واقعی جوک هستند! کنار این آسانی، ساعت محدود به کل حذف شده و تنها از DLC قابل دسترسی است (حرکتی وقیح از جانب کپکام!). گیمر هر چقدر می‌خواهد می‌تواند در “ویلامت” (Willamette) گشت بزند و هیچ چیزی جلودارش نیست. طرفداران سرسخت، جمله‌ی بعدی به هیچ وجه خوشایند نیست؛ DR4 بدجور از ریشه‌ها فاصله گرفته، پس تا جای ممکن از این بازی دوری کنید!

اما برای بی طرف‌ترها چه؟ خب، در کنار توصیفات پیشین، یک شهر بزرگ پر از جمع کردنی‌ها، تجهیزات و آیتم‌های جالب داریم. چگالی محتوای بازی نسبت به سایزش، ستودنی است و گوشه گوشه‌ی شهر، پر است از دیدنی‌ها و شنیدنی‌ها. طراحی خوب محله‌های مختلف، ساختمان‌های نیمه کاره و مغازه‌ها آدم را به تحسین وامی‌دارند و تزئینات کریسمسی در کنار آهنگ‌های Country حال و هوای این روزها را به خوبی در “ویلامت”  زنده کرده‌اند. اما ستاره‌ی واقعی این لوکیشن، آن مرکز خرید افسانه‌ای و معروف است که تمام این ماجراها از آنجا شروع شده. طراحی جدید این مرکز بیش از یک بازسازی است. مناطقی مثل کشتی دزدان دریایی و قلعه‌ی قرون وسطایی (تا جایی که این نگارنده به یاد دارد!) در بازی اول غایب بودند و آن مرکز خرید، فضای بسته‌تر و کم رنگ و لعاب‌تر نسبت به این نسخه‌ی جدید داشت. همه‌ی اینها تنوع بصری خوبی به بازی تزریق کرده‌اند. به کلی شاید بازی در ویلامت باشد، اما از دید جو و محیط بیشتر به Dead Rising 2: Off the Record شباهت دارد.

 

آن اسپین آف، داستان نسخه‌ی دوم را از دید “فرنک وست”، خبرنگار دوست داشتنی و قهرمان اصلی این سری روایت می‌کرد و اینجا هم همان آش است و همان کاسه. اما بیایید رو راست باشیم. آدم‌هایی مثل چاک موتورسوار و نیک مکانیک، در مقایسه با فرنک رنگ می‌باختند و حضور او در DR4 عملا یک موهبت است. فرنک این بازی هم شوخ طبع است، هم غرغرو و هم رقابتی. بازی در نقش او، به مانند نمک غذاست؛ نصف لذت کشتن آن موجودات خنگ به تیکه‌پرانی‌ها و دشنام‌هایی است که او به زامبی‌ها می‌دهد. تحسین کار گروه نویسندگی را باید به داستان اصلی هم بسط بدیم. برخلاف تصور، ماجرای اصلی پشت اتفاقات DR4 خوب نوشته شده‌اند و هر جا که بازی رو به خسته کنندگی می‌رود، داستان دست گیمر را گرفته و به خوبی تا پایان بازی می‌کشاند ولی در آن نقطه، دوباره او را به زمین انداخته و کتک می‌زند! پایان بیش از حد cliffhanger ای داستان به قدری در ذوق می‌‌زند که اشتیاق تکرار بازی را برای بار دوم از بین می‌رود. (احتمال تکرار حرکت وقیحانه‌ی کپکام با توجه به اسم DLC های بازی!)

بازبینی تصویری

 

بازگشت به نقطه‌ی اول

 

بازی با یک انیمیشن سینماتیک زیبا دنیایش را آغاز می‌کند.

 

فرنک با پتک اسباب بازی، عدالت را در میان زامبی‌ها برقرار می‌کند! تمام‌کننده‌ها و اجرای آن‌ها از لذت‌بخش‌ترین لحظات بازی است.

 

ماشین‌ها بازگشته‌اند آن هم با کمبوهای جدید. حیف که فیزیک غیرواقعی‌شان گاه کنترل را سخت می‌کند.

 

فرنک، کسی به تو نگفت با مرده‌ها عکس نگیر؟ یکی از لذت‌های والای DR4 در این سلفی گرفتن‌ها است.

 

این Dark Souls است یا Star Wars؟

 

صفحه‌ی ارتقای شخصیت. بازی هم سیستم کاملی برای ارتقای فرنک دارد و هم در طبقه‌بندی منظمی ارائه می‌شود.

 

I am Tho… uhm Frank, God of Thunder!

 

مشکلات فنی در بازی فریاد می‌زنند. جدا از مشکلات لود بافت‌ها در شکل، افت فریم و باگ‌های بازی قطع کن به کرات در بازی دیده می‌شوند.

 

بعضی از مناطق بازی واقعا تاریک‌اند و استفاده از فیلتر دید در شب دوربین ضروری است.

 

خود Exo Suitها قابل ارتقا‌ئند و خود لباس را به یک ماشین کشتار (مثل تصویر بالا) تبدیل می‌کنند!

 

تعدادی از شخصیت‌های کلاسیک کپکام در بازی حضور دارند، از جمله بلانکا از سری Street Fighter(که اینجا چندان مشخص نیست.) 

نکات مثبت

داستان جذاب و سورپرایزکننده

فرنک وست یک پروتاگونیست ایده‌آل و محشر است

تنوع فوق العاده در تسلیحات و تجهیزات

لوکیشن بزرگ و پرمحتوا

کنترل نرم و روان در مقایسه با بازی‌های قبلی

توجه به جزئیات و احیای حس کریسمسی در ویلامت

به تصویر کشیدن هجوی دیوانه‌وار و بی‌نظیر از دنیای زامبی‌ها

Exo Suit!

نکات منفی

دور شدن از اصول سری، برای طرفداران قدیمی و سرسخت ناامیدکننده خواهد بود

مشکلات بسیار زیاد و متعدد فنی

کنترل اتومبیل مشکل‌دار و فیزیک رفتاری‌شان گاه غیر واقعی است

سادگی بیش از حد

پایان افتضاح

سخن آخر

این روزها، بهترین موقع برای تجربه‌ی Dead Rising 4 است. روح و حال و هوای کریسمسی، ماهیت سری را جلا داده و آن را از یک کلون ترکیبی Resident Evil و GTA به یک اثر دارای هویت تبدیل کرده. اگر عطش یک بازی جهان‌باز با زامبی‌های فراوان، تسلیحات استثنائی و داستان جالب را دارید، DR4 یک انتخاب سرگرم‌کننده و جذاب می‌تواند باشد، اگرچه برخی مشکلات، آن را از سطحی که باید پایین کشیده‌اند.

Verdict 

These are the best days to play Dead Rising 4. The Christmas spirit has improved the series from a Resident Evil-GTA hybrid to a unique experience. If you have any interest in an open world game full of zombies, exceptional weapons and an engaging story and if you set your expectations correctly, Dead Rising 4 is a fantastically fun game despite it being a bit under performed thanks to minor issues

Pros

Fun & gripping storyline
Frank West fits perfectly with the game
Fantastic variety in weapons & inventory
A big setting full of things to do
Smooth controls compared to previous entry
A crazy & different take on the world of zombies
Attention to details & crafting the Christmas spirit in Willamette
Exo Suit

Cons

Stepping away from Dead Rising traditions will be disappointing to old fans
Many technical issues and problems
Controlling automobiles is somewhat hard & unrealistic physics doesn’t help
The overall experience is too easy
Aweful ending

Score: 8 Out of 10

نقد و بررسی Dead Rising 4

سامسونگ و عرضه رسمی Galaxy TabPro S، رقیبی قدرتمند برای Surface Pro 4

سامسونگ و عرضه رسمی Galaxy TabPro S، رقیبی قدرتمند برای Surface Pro 4

کمپانی سامسونگ پس از مدت ها انتظار، به تازگی دست به عرضه رسمی نسخه طلایی نخستین تبلت هیبریدی خود زده است.

سامسونگ و عرضه رسمی Galaxy TabPro S، رقیبی قدرتمند برای Surface Pro 4

(image)
کمپانی سامسونگ پس از مدت ها انتظار، به تازگی دست به عرضه رسمی نسخه طلایی نخستین تبلت هیبریدی خود زده است.
سامسونگ و عرضه رسمی Galaxy TabPro S، رقیبی قدرتمند برای Surface Pro 4

هواوی و معرفی Honor 8: دو دوربین اصلی، رم 4 گیگابایتی

هواوی و معرفی Honor 8: دو دوربین اصلی، رم 4 گیگابایتی

کمپانی چینی هواوی به تازگی و مطابق برنامه، جدیدترین گوشی پرچمدار از سری Honor خود را رسما معرفی نموده است.

هواوی و معرفی Honor 8: دو دوربین اصلی، رم 4 گیگابایتی

(image)
کمپانی چینی هواوی به تازگی و مطابق برنامه، جدیدترین گوشی پرچمدار از سری Honor خود را رسما معرفی نموده است.
هواوی و معرفی Honor 8: دو دوربین اصلی، رم 4 گیگابایتی

تمجید و ستایش رئیس Xbox از ناتی داگ و سونی برای موفقیت Uncharted 4

تمجید و ستایش رئیس Xbox از ناتی داگ و سونی برای موفقیت Uncharted 4

رئیس ایکس باکس آقای فیل اسپنسر مسلما تمام تلاشش را می کند تا پلنفرم مایکروسافت بهترین باشد. اما وی ابایی ندارد تا شرکت و کنسول رقیب را در جایی که موجه و لازم است تحسین و ستایش کند و امروز نیز او به استدیو ناتی داگ و شرکت سونی و مدیریت آن آقای شوهی یوشیدا بایت موفقیت بزرگ عنوان Uncharted 4 در توییتر تبریک گفت. متن توییر اسپنسر بدین شرح است:

تبریک به ناتی داگ و آقای یوشیدا بابت یک آنچارتد عالی دیگر از نسخه چهارم این فرنچایز… کارتان عالی بود

یوشیدا نیز به سرعت در توییتی جواب اسپنسر را داد. او ضمن تشکر از اسپنسر، چنین پاسخ داد:

ازت ممنونم فیل… به زودی در E3 می بینمت

مثل همیشه چنین احترام متقابلی بین افرادی که در این صنعت رقیب هم هستند بسیار پسندیده است و شاید طرفدارانی که این رقابت را بیش از حد بزرگ جلوه می دهند باید از آنان یاد بگیرند.

تمجید و ستایش رئیس Xbox از ناتی داگ و سونی برای موفقیت Uncharted 4

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

تمجید و ستایش رئیس Xbox از ناتی داگ و سونی برای موفقیت Uncharted 4

رئیس ایکس باکس آقای فیل اسپنسر مسلما تمام تلاشش را می کند تا پلنفرم مایکروسافت بهترین باشد. اما وی ابایی ندارد تا شرکت و کنسول رقیب را در جایی که موجه و لازم است تحسین و ستایش کند و امروز نیز او به استدیو ناتی داگ و شرکت سونی و مدیریت آن آقای شوهی یوشیدا بایت موفقیت بزرگ عنوان Uncharted 4 در توییتر تبریک گفت. متن توییر اسپنسر بدین شرح است:

تبریک به ناتی داگ و آقای یوشیدا بابت یک آنچارتد عالی دیگر از نسخه چهارم این فرنچایز… کارتان عالی بود

یوشیدا نیز به سرعت در توییتی جواب اسپنسر را داد. او ضمن تشکر از اسپنسر، چنین پاسخ داد:

ازت ممنونم فیل… به زودی در E3 می بینمت

مثل همیشه چنین احترام متقابلی بین افرادی که در این صنعت رقیب هم هستند بسیار پسندیده است و شاید طرفدارانی که این رقابت را بیش از حد بزرگ جلوه می دهند باید از آنان یاد بگیرند.

تمجید و ستایش رئیس Xbox از ناتی داگ و سونی برای موفقیت Uncharted 4

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

تمجید و ستایش رئیس Xbox از ناتی داگ و سونی برای موفقیت Uncharted 4