Tagنگاهی در

نگاهی به وضعیت قوانین و مقررات استفاده از پهپادهای غیر نظامی در ایران

نگاهی به وضعیت قوانین و مقررات استفاده از پهپادهای غیر نظامی در ایران

چند سالیست که پرنده های هدایت پذیر از دور یا همان پهپادها به یکی از گجت های سرگرمی و حرفه ای جوامع مختلف تبدیل شده اند، و در کشور ما نیز که سرعتی باورنکردنی در بکارگیری تکنولوژی های مصرفی روز دنیا دارد، شاهد پرواز روزافزون آنها هستیم.

اما حضور پهپادهای غیرنظامی در آسمان، چالش های جدیدی را در حوزه قوانین هوایی به دنبال داشته و این سؤال مطرح می شود که آیا در قوانین هوایی ایران، موضوع استفاده از پرنده های بدون سرنشین برای اهداف غیرنظامی شامل کاربردهای سرگرمی، حرفه ای یا تجاری دیده شده است یا خیر.

جالب است که در این رابطه قانون هواپیمایی کشوری مصوب 1 مرداد 1328 را داریم که بر اساس ماده 5 آن، سازمان هواپیمایی کشوری موظف به «نظارت بر فعالیت هواپیمایی کشوری طبق مقررات هواپیمایی به منظور جلوگیری از وقوع مخاطرات و رقابت های مضره بین متصدیان حمل و نقل هوایی و حفظ مصالح عمومی» است.

بنابراین سازمان هواپیمایی کشوری جمهوری اسلامی ایران نیز همچون دیگر کشورها باید در زمینه پهپادها وارد عمل شده و قانونگذاری و نظارت نماید، اما در مجموعه قوانین و مقررات این سازمان هیچگونه مقرراتی در زمینه مالکیت، ثبت و نیز عملیات پرواز پهپادها وجود ندارد.

قانون دیگری که در این زمینه وجود دارد، آیین نامه مدیریت و ساماندهی وسایل پرنده فوق سبک غیرنظامی مصوب 31 مرداد 1386 است که البته به نظر نمی رسد در مورد وسایل پرنده فوق سبک همچون پهپادهای کنونی قابل اجرا باشد.

در این میان نیز که در سال 1386 تأسیس شده، اقدام به ارائه پیش نویس ضوابط و مقررات بهره برداری از وسایل پرنده بدون سرنشین غیرنظامی نموده () و اگرچه مطالعه آن خالی از لطف نیست، اما طبیعتاً نهادی تجاری و صنفی، صلاحیت قانونگذاری در این حوزه را ندارد و پیش نویس فوق را صرفاً می توان به عنوان یک پیشنهاد در نظر گرفت.

بنابراین ظاهراً در حال حاضر اجباری برای اخذ مجوز پهپادهای غیرنظامی وجود ندارد و فقط در صورت استفاده تجاری برای فعالیت های تبلیغاتی و فیلمبرداری باید از نهادهای مربوطه اقدام نمود، اما با توجه به دو رخداد اخیر و شلیک سامانه های پدافند ضد هوایی در پایتخت به این پرنده های بدون سرنشین، رعایت حریم مناطق حساس نظامی و امنیتی و مناطق پرواز ممنوع، ضروریست.

از آنجا که مناطق نظامی و امنیتی در تمام دنیا مشمول قوانین خاص هستند و حتی عکسبرداری نیز در مجاورت آنها ممنوع است، بنابراین طبیعیست که در کشور ما نیز پرواز هرگونه پهپاد در این مناطق به عنوان خطر امنیتی محسوب شده و عواقبی در پی خواهد داشت.

گفتنیست در کشورهای دیگر از جمله آمریکا، علاوه بر ، مناطقی به نام پهپاد ممنوع () نیز تعیین شده که قواعد ویژه ای دارند. بنابراین مشخص ساختن نهاد مرجع برای وضع قوانین امنیتی در کشور ما نیز علاوه بر محافظت از مراکز نظامی و هسته‌ای و حریم شخصی مردم، می تواند به بازار رو به رشد و پردرآمد صنعت پهپاد هم کمک شایانی نماید.

The post appeared first on .

نگاهی به وضعیت قوانین و مقررات استفاده از پهپادهای غیر نظامی در ایران

نگاهی به عملکرد کم فروغ سونی در CES؛ مشکل ژاپنی ها در چیست؟

نگاهی به عملکرد کم فروغ سونی در CES؛ مشکل ژاپنی ها در چیست؟

همه ما خاطرات فراموش نشدنی با برند سونی داریم، از واکمن های قدیمی کاست خور گرفته تا تلویزیون های با کیفیت و پلی استیشن. اما طی سال های اخیر، نگرانی های زیادی در مورد آینده این کمپانی در دل هوادارانش ایجاد شده.

درست است که برند پلی استیشن عملکرد فوق العاده ای دارد، و بخش سنسورهای تصویر این شرکت نیز سودآوری خوبی را برای آنها به همراه داشته، اما در دیگر حوزه ها، سونی حرفی برای گفتن ندارد.

به عنوان مثال در بازار اسمارت فون، باید اعتراف کرد خانواده X در سال گذشته امیدوارکننده ظاهر نشدند و نتوانستند فروش ضعیف محصولات سری Z را جبران نمایند.

Sony-xpria-XZ-(30)

سونی باید احیا شود، و بهترین زمان برای این کار در نمایشگاه CES است، جایی که همه فعالان تکنولوژی با دست پر می آیند تا بهاری پربار را برای سالی نکو رقم بزنند؛ سونی هم هر ساله با ترکیبی از انواع تلویزیون، پروژکتور، هدفون و اسپیکر، و هر از گاهی پروژه های آزمایشی و عجیب و غریب، ظاهر می شود.

البته این رویکرد به خودی خود هیچ ایرادی ندارد، و محصولات صوتی شخصی و سینمای خانگی بخش مهمی از کسب و کار این شرکت ژاپنی را تشکیل می دهند، اما اکثر محصولات آنها صرفاً تکرار مدل های سال قبل با حداقل نوآوری و پیشرفت هستند.

در واقع حتی اگر محصولات صوتی و تصویری سونی را بهترین نمونه های بازار بدانیم، باز هم برای احیای سونی کافی نیستند، و این کمپانی باید رویکردی جسورانه را برای تزریق هیجان در قلب هواداران و بازگشت به دوران پرشکوه گذشته به کار گیرد.

PS-HX500_close-Large.0

گاهی وقت ها محصولات با ارزشی را از سونی می بینیم. مثلاً سال گذشته را دیدیم که به خاطر طراحی مینیمالیستی و قابلیت نسخه برداری دیجیتال از صفحات موسیقی مورد استقبال همگان قرار گرفت؛ اما باید اعتراف کرد که صفحات گرامافون قدرت مانور زیادی در عصر حاضر ندارند.

در بخش دوربین ها نیز محصولاتی همچون A7R و خانواده RX100 را می بینیم که طراحی زیبا و کیفیت فوق العاده ای دارند و مورد توجه عاشقان عکاسی قرار می گیرند، اما این بازار نیز روز به روز کوچک تر و رقابتی تر می گردد. دیگر دستگاه های تخصصی این کمپانی یعنی پلیرهای واکمن های-رزولوشن نیز هر ساله در سبد خرید این شرکت تکرار می شوند.

rx100iv-w600

امسال همه منتظر تحول سونی بودیم، اما به نظر می رسد مدیران ژاپنی به سنت خود وفادارند. «کازو هیرای» رئیس این شرکت از که کیفیت تصویر فوق العاده ای را در چارچوبی کوچک ارائه می کرد. البته کیفیت صدای پخش شده از طریق پنل چندان چنگی به دل نمی زد.

sony-a1ebravia-oledtv-0

همچنین این شرکت را نیز دیدیم که از فاصله 15 سانتیمتری، تصویری 100 اینچی را خلق می کند؛ اما با انتخاب برچسب قیمت 25000 دلاری، حتی تصور خریدش هم دلهره آور است.

sony-projector

مابقی کنفرانس امسال سونی در لاس وگاس به محصولات قدیمی اختصاص داشت. دوربین کامپکت حرفه ای RX100 V را دیدیم که اکتبر سال قبل معرفی شده بود، و به هدست واقعیت مجازی PS-VR هم اشاره شد، اما اطلاعاتی در مورد وضعیت فروش آنها در اختیار رسانه ها قرار نگرفت.

در این میان، با آمار خیره کننده فروش پلی استیشن 4 یعنی رقم 53.4 میلیون دستگاه نیز روبرو شدیم، که البته به نوعی تشکر سونی از خودش بود، چون همه می دانیم که این کنسول بار عملکرد فوق العاده ای داشته و بار اصلی سودآوری این شرکت را به دوش می کشد.

با همه این تفاسیر، سونی به استراتژی جدیدی نیاز دارد. کنفرانس خبری CES پیش نمایشی از اهداف شرکت برای 12 ماه پیش رو به شمار می رود؛ بیانیه ای که مقاصد مدیران ارشد و طراحان محصول را فاش می سازد؛ سونی دیگر نباید از دور دستی بر آتش بگیرد.

sony-press-conf-ces

هیرای و تیمش مجبورند محصولاتی برجسته و هیجان انگیز را عرضه کنند، تا بازی را به زمین خودی کشانده و از دیگر رقبا متمایز گردند. البته قطعاً برخی ایده ها با شکست مواجه خواهند شد، اما ریسک پذیری لازمه پیشرفت در عصر کنونیست، وقت آن رسیده که غرور خود را شکسته و سنت های قدیم را زیر پا بگذارند.

نکته حیرت انگیز این است که هیرای نیز کاملاً از این وضعیت آگاهی دارد. او در آغاز نطقش از ایده «کاندو» می گوید:

می خواهیم هرجا که محصولات ما را می بینید، لمس می کنید یا با آنها تعامل برقرار می نمایید، پاسخی احساسی را در شما برانگیزیم. کاندو مفهومی انتزاعی نیست که در فضای ابری رخ دهد، بلکه در روند ساخت چیزهایی که به آنها عشق می ورزیم شکل می گیرد.

به هر حال، همه انتظار داریم در پایان کنفرانس سونی، حضار خودشان را به هر دری بزنند تا از قیمت و زمان عرضه محصولات برتر آنها اطلاع یابند؛ اما چیزی که از CES امسال و حال هوای غرفه سونی دریافتیم، صرفاً کنجکاوی گاه و بیگاه شرکت کنندگان بود.

چه بخواهیم چه نخواهیم، نام سونی با مفهوم کیفیت گره خورده، اما هم اکنون افراد کمی پیدا می شوند که بخواهند خانه شان را به اکوسیستمی از محصولات این کمپانی تجهیز نمایند، و این، مشکلیست که هیرای و تیمش باید با آن مقابله کنند.

The post appeared first on .

نگاهی به عملکرد کم فروغ سونی در CES؛ مشکل ژاپنی ها در چیست؟

نگاهی آماری بر موفقیت های Clash of Clans در ایران

نگاهی آماری بر موفقیت های Clash of Clans در ایران

بدون تردید Clash of Clans عنوانی است که هیج نیازی به معرفی و توضیح ندارد؛ دستاورد استودیو بازی ساز فنلاندی «سوپرسل» در سال 2012 برای پلتفرم iOS و در میانه سال 2013 برای اندروید منتشر شد.

این بازی آنلاین رایگان در طول عمر کوتاهش رکوردهای زیادی جا به جا کرده و درآمد هنگفتی را روانه جیب سازنده نموده است.

خبرگزاری فوربز در پایان سال 2014 میلادی اعلام کرد سوپرسل به واسطه دو بازی «هی دی» و «کلش آو کلنز»، نزدیک به 829 میلیون دلار درآمد داشته است و این رقم در پایان سال 2015 نیز به بالای یک میلیارد دلار رسید.

در حال حاضر ارزش استودیو سوپرسل بیش از 2.5 میلیارد دلار بوده و دو بازی دیگر تحت عناوین «بوم بیچ» و «کلش رویال» در یکی دو سال گذشته به این مجموعه افزوده شده اند که هنوز آماری رسمی مجزایی از آنها در دست نیست.

بازی «کلش آو کلنز» در ایران نیز همانند سایر نقاط دنیا فراگیر شده و بر اساس تحقیقات به عمل آمده، نزدیک به 6 میلیون نفر (در حدود 7.5 درصد از جمعیت کشور) مشغول تجربه آن هستند.

مرکز تحقیقات بازی های دیجیتال () وابسته به بنیاد ملی بازی های رایانه ای که اخیراً فعالیت های تحسین برانگیزی در زمینه تحلیل آماری و داده ای صنعت گیم داشته است، نظرسنجی ها و تحقیقات گسترده ای در زمینه بازی مورد بحث انجام داده که نتایجی شگفت آور و البته تامل برانگیز به همراه داشته است.

گزارش اعلام شده، اگرچه سعی دارد به این سوال پاسخ دهد که چه کسانی، چرا و چگونه «کلش آو کلنز» بازی می کنند، اما بیشتر در چرایی تجربه آن متمرکز است.

بر اساس این آمار، 5 میلیون 900 هزار نفر تا پایان سال 1394 شمسی درگیر بازی موبایلی مورد بحث بوده اند؛ بیشترین میزان مشارکت در اختیار بازه سنی 15 الی 20 سال بوده و اغلب آنها را دانش آموزان شکل داده اند.

گفتنی است استان های تهران، البرز، فارس، اصفهان و خراسان رضوی در مجموع 81 درصد کاربران «کلش آو کلنز» را شکل داده و حدود 69 درصد از آنها افراد با مدرک دیپلم یا زیر دیپلم (محصل) هستند.

به طور متوسط هر فرد در ایران 13 ماه بازی می کند و اغلب حداقل تا مرحله 90 پیشروی می نمایند. لازم به ذکر است حدود 87 درصد از کاربران کشور، از پلتفرم اندروید برای تجربه «کلش آو کلنز» استفاده می کنند.

اما اصل ماجرا جایی است که با آمار و ارقام تامل برانگیزی مواجه می شویم؛ ایرانی ها تاکنون 132 میلیارد تومان برای این بازی خرج کرده اند که شامل خرید الماس و یا حساب کاربری می شود!

به طور متوسط هر بازیکنی که به صرف هزینه تمایل نشان می دهد، 75 هزار تومان در جیب سوپرسل ریخته و حتی 57 درصد از آنها معتقدند اگر قیمت های پرداخت درون برنامه ای «کلش آو کلنز» بیشتر از این بود، به تجربه و صرف هزینه ادامه می دادند.

بدون شک 132 میلیارد تومان مبلغ کمی نیست و همینطور تردیدی در عبارت «بازی خوبی ساخته اند، نوش جانشان» وجود ندارد؛ اما در کشور ما به موجب عدم دسترسی به اغلب روش های پرداخت قانونی، حجم زیادی از ارز از طریق مجاری غیرقانونی و همینطور واسطه گری های کاذب از کشور خارح می شود.

از طرفی تعرفه ای برای ورود بازی های خارجی به بازار ایران وجود نداشته و همین مهم باعث عدم بهره مندی صنعت بازی سازی داخلی گردیده و عملاً هیچ منفعتی برای اقتصاد ایران نخواهد داشت.

دایرک با تهیه این آمار و نگاهی به جنبه های نوآورانه، کیفی، هیجانی، اجتماعی و پولی، برخی از جنبه های موفقیت Clash of Clans در ایران را مورد بررسی قرار داده تا بلکه به موجب آن مخاطبین درک بهتری از بعد «ارزش» یک بازی موبایلی داشته و تفکری در مورد حفظ سرمایه های اقتصادی کشور در ذهنشان پیدا نمایند.

گزارش کامل بنیاد ملی بازی های رایانه ای از بررسی علل موفقیت «کلش آو کلنز» را می توانید در این بخوانید.

از نظر شما دلایل موفقیت این بازی در ایران چیست؟ آیا شما نیز مایل به صرف هزینه های سنگین برای تجربه یک بازی موبایلی خارجی هستید؟ دیدگاه های خود را با ما در میان بگذارید.

The post appeared first on .

نگاهی آماری بر موفقیت های Clash of Clans در ایران

بدون تردید Clash of Clans عنوانی است که هیج نیازی به معرفی و توضیح ندارد؛ دستاورد استودیو بازی ساز فنلاندی «سوپرسل» در سال 2012 برای پلتفرم iOS و در میانه سال 2013 برای اندروید منتشر شد.

این بازی آنلاین رایگان در طول عمر کوتاهش رکوردهای زیادی جا به جا کرده و درآمد هنگفتی را روانه جیب سازنده نموده است.

خبرگزاری فوربز در پایان سال 2014 میلادی اعلام کرد سوپرسل به واسطه دو بازی «هی دی» و «کلش آو کلنز»، نزدیک به 829 میلیون دلار درآمد داشته است و این رقم در پایان سال 2015 نیز به بالای یک میلیارد دلار رسید.

در حال حاضر ارزش استودیو سوپرسل بیش از 2.5 میلیارد دلار بوده و دو بازی دیگر تحت عناوین «بوم بیچ» و «کلش رویال» در یکی دو سال گذشته به این مجموعه افزوده شده اند که هنوز آماری رسمی مجزایی از آنها در دست نیست.

بازی «کلش آو کلنز» در ایران نیز همانند سایر نقاط دنیا فراگیر شده و بر اساس تحقیقات به عمل آمده، نزدیک به 6 میلیون نفر (در حدود 7.5 درصد از جمعیت کشور) مشغول تجربه آن هستند.

مرکز تحقیقات بازی های دیجیتال () وابسته به بنیاد ملی بازی های رایانه ای که اخیراً فعالیت های تحسین برانگیزی در زمینه تحلیل آماری و داده ای صنعت گیم داشته است، نظرسنجی ها و تحقیقات گسترده ای در زمینه بازی مورد بحث انجام داده که نتایجی شگفت آور و البته تامل برانگیز به همراه داشته است.

گزارش اعلام شده، اگرچه سعی دارد به این سوال پاسخ دهد که چه کسانی، چرا و چگونه «کلش آو کلنز» بازی می کنند، اما بیشتر در چرایی تجربه آن متمرکز است.

بر اساس این آمار، 5 میلیون 900 هزار نفر تا پایان سال 1394 شمسی درگیر بازی موبایلی مورد بحث بوده اند؛ بیشترین میزان مشارکت در اختیار بازه سنی 15 الی 20 سال بوده و اغلب آنها را دانش آموزان شکل داده اند.

گفتنی است استان های تهران، البرز، فارس، اصفهان و خراسان رضوی در مجموع 81 درصد کاربران «کلش آو کلنز» را شکل داده و حدود 69 درصد از آنها افراد با مدرک دیپلم یا زیر دیپلم (محصل) هستند.

به طور متوسط هر فرد در ایران 13 ماه بازی می کند و اغلب حداقل تا مرحله 90 پیشروی می نمایند. لازم به ذکر است حدود 87 درصد از کاربران کشور، از پلتفرم اندروید برای تجربه «کلش آو کلنز» استفاده می کنند.

اما اصل ماجرا جایی است که با آمار و ارقام تامل برانگیزی مواجه می شویم؛ ایرانی ها تاکنون 132 میلیارد تومان برای این بازی خرج کرده اند که شامل خرید الماس و یا حساب کاربری می شود!

به طور متوسط هر بازیکنی که به صرف هزینه تمایل نشان می دهد، 75 هزار تومان در جیب سوپرسل ریخته و حتی 57 درصد از آنها معتقدند اگر قیمت های پرداخت درون برنامه ای «کلش آو کلنز» بیشتر از این بود، به تجربه و صرف هزینه ادامه می دادند.

بدون شک 132 میلیارد تومان مبلغ کمی نیست و همینطور تردیدی در عبارت «بازی خوبی ساخته اند، نوش جانشان» وجود ندارد؛ اما در کشور ما به موجب عدم دسترسی به اغلب روش های پرداخت قانونی، حجم زیادی از ارز از طریق مجاری غیرقانونی و همینطور واسطه گری های کاذب از کشور خارح می شود.

از طرفی تعرفه ای برای ورود بازی های خارجی به بازار ایران وجود نداشته و همین مهم باعث عدم بهره مندی صنعت بازی سازی داخلی گردیده و عملاً هیچ منفعتی برای اقتصاد ایران نخواهد داشت.

دایرک با تهیه این آمار و نگاهی به جنبه های نوآورانه، کیفی، هیجانی، اجتماعی و پولی، برخی از جنبه های موفقیت Clash of Clans در ایران را مورد بررسی قرار داده تا بلکه به موجب آن مخاطبین درک بهتری از بعد «ارزش» یک بازی موبایلی داشته و تفکری در مورد حفظ سرمایه های اقتصادی کشور در ذهنشان پیدا نمایند.

گزارش کامل بنیاد ملی بازی های رایانه ای از بررسی علل موفقیت «کلش آو کلنز» را می توانید در این بخوانید.

از نظر شما دلایل موفقیت این بازی در ایران چیست؟ آیا شما نیز مایل به صرف هزینه های سنگین برای تجربه یک بازی موبایلی خارجی هستید؟ دیدگاه های خود را با ما در میان بگذارید.

The post appeared first on .

نگاهی آماری بر موفقیت های Clash of Clans در ایران

نگاهی به عمده ترین ایرادها در مک بوک پرو های جدید اپل

نگاهی به عمده ترین ایرادها در مک بوک پرو های جدید اپل

پس از مدتها انتظار اپل بالاخره مک بوک پروهای خود را بروزرسانی کرد و از نسل جدید این لپ تاپ پرده برداشت. گذشته از زیبایی ظاهری و دیگر جذابیت های محصول، مک بوک پرو های جدید به یک پنل لمسی در بالای کیبورد مجهز هستند که اپل آن را تاچ بار نامیده و این قابلیت، لپ تاپ های جدید شرکت ساکن کوپرتینو را کاملاً در بازار متمایز کرده است.

اما با وجود تمام این جذابیت ها، اپل در تولید محصول تازه تصمیماتی گرفته که برای کاربران سوال برانگیز هستند. در ادامه به برخی از این ویژگی های نه چندان دوست داشتنی در مک بوک پروهای جدید خواهیم پرداخت.

محدودیت درگاه ها

نخستین نکته ی سوال برانگیز در محصول تازه این است که مک بوک پروهای رونمایی شده در هفته ی گذشته فاقد درگاه های مرسوم مثل USB نوع A، درگاه HDMI یا کارت خوان هستند و تنها 4 درگاه USB نوع C (با پشتیبانی از تاندربولت 3) برایشان در نظر گرفته شده است.

این تصمیم درحالی اتخاذ شده که اپل می گوید مک بوک پرو محصولی برای کاربران حرفه ای است و پسوند Pro در نام لپ تاپ هم به همین موضوع اشاره دارد.

اما واقعیت این است که یک عکاس حرفه ای ترجیح می دهد به جای همراه داشتن همیشگی یک دانگل خاص، قادر باشد به ساده ترین شکل تصاویر دوربین خود را به لپ تاپ منتقل نماید.

بر همین اساس می توان گفت اپل اندکی عجله به خرج داده و درگاهی را برای محصول تازه در نظر گرفته که هنوز در بازار به شکل کامل مرسوم به حساب نمی آید.

کنار گذاشتن فناوری MagSafe

درگاه شارژ لپ تاپ های قبلی اپل MagSafe نام داشت و در آن، کانکتور شارژر با آهنربا به بدنه ی دستگاه متصل می شد.

اگر تا به حال حتی یکبار پای شما به سیم شارژر یک لپ تاپ عادی گرفته باشد، حتماً می توانید درک کنید روش ابتکاری اپل چقدر ایمن تر به حساب می آید.

حالا اپل در مک بوک های جدید درگاه MagSafe را کنار گذاشته و USB نوع C را برای اتصال شارژر مورد استفاده قرار می دهد.

هرچند برخی کاربران اعتقاد دارند کاهش یکی از چندین درگاه اختصاصی اپل و جایگزین کردن آن با یک استاندارد مرسوم تصمیم قابل قبولی است، اما برخی دیگر هم هستند که وجود درگاه MagSafe را یکی از دلایل مهاجرت خود به مک عنوان می کنند.

حذف چراغ از لوگوی پشت بدنه

این یکی از کم اهمیت ترین تغییرات سازنده به حساب می آید، اما در هر حال بد نیست بدانید که پس از یک دهه درخشش لوگوی اپل در پشت بدنه ی لپ تاپ های این شرکت (که دستگاه را از نظر ظاهری متمایز کرده بود)، این بار در محصول جدید شاهد حذف چراغ از لوگو هستیم.

جایگزین نه چندان جذاب برای مک بوک ایر

مک بوک ایر هم یکی دیگر از آن چیزهایی است که هرچند هنوز روی وبسایت سازنده به فروش می رسد، اما توسعه ی آن با معرفی مک بوک پروهای جدید متوقف شده و به خاطرات پیوسته است.

حالا به عنوان جایگزین این محصول می توانید یک نسخه ی 1500 دلاری از مک بوک پرو را خریداری کنید که از مک بوک ایر گران تر تمام می شود و تنها دو درگاه USB نوع C و یک جک هدفون دارد، یعنی بسیار کمتر از آن چیزی که اکثر کاربران نیاز خواهند داشت.

با حذف کلیدهای فانکشن انجام برخی عملکردها دشوار تر خواهد بود

وجود تاچ بار نیز خود از تصمیمات جنجالی سازنده به حساب می آید. هرچند به لطف این قابلیت می توانید کارهای بیشتری را به ساده ترین شکل با مک بوک پروهای جدید به انجام برسانید، اما از طرف دیگر انجام برخی عملکردها نیز دشوار تر خواهند بود.

برای نمونه تصور کنید هنگام استفاده از فتوشاپ بخواهید روشنایی نمایشگر را بیشتر کنید، کاری که قبلاً به سادگی با کلیدهای فانکشن انجام می شد، اما حالا برای انجام همین کار به مراحل بیشتری احتیاج خواهد بود.

عدم استفاده از کارت گرافیک مجزا در مک بوک پرو های 13 اینچی

اینکه اپل هنوز هم در لپ تاپ های 13 اینچی خود کارت گرافیک مجزایی را مورد استفاده قرار نمی دهد جای شگفتی دارد.

شرکت ساکن کوپرتینو می گوید مک بوک پرو برای استفاده ی حرفه ای ساخته شده، اما بدون وجود یک واحد پردازش گرافیکی قدرتمند، استفاده از نرم افزارهای ویرایش ویدیو و عکس روی این محصول دشوار است و ارسال تصویر روی نمایشگرهای خارجی با رزولوشن بالا هم امکان پذیر نخواهد بود.

این در حالی است که سرفس بوک های باریک شرکت رقیب یعنی مایکروسافت به کارت گرافیک مجزا و قدرتمند مجهز هستند، در نتیجه تصمیم اپل نمی تواند توجیح چندانی داشته باشد.

حافظه ی رم حداکثر 16 گیگابایت

در نهایت لازم است اشاره کنیم که حتی اگر 2800 دلار برای خرید بالاترین مدل مک بوک پروی 2016 هزینه کنید، باز هم دستگاه به حداکثر 16 گیگابایت حافظه ی رم مجهز خواهد بود.

اپل بالاتر از این میزان روی لپ تاپ کاربردی ندارد و تنها به افزایش مصرف باتری منجر می گردد.

The post appeared first on .

نگاهی به عمده ترین ایرادها در مک بوک پرو های جدید اپل

پس از مدتها انتظار اپل بالاخره مک بوک پروهای خود را بروزرسانی کرد و از نسل جدید این لپ تاپ پرده برداشت. گذشته از زیبایی ظاهری و دیگر جذابیت های محصول، مک بوک پرو های جدید به یک پنل لمسی در بالای کیبورد مجهز هستند که اپل آن را تاچ بار نامیده و این قابلیت، لپ تاپ های جدید شرکت ساکن کوپرتینو را کاملاً در بازار متمایز کرده است.

اما با وجود تمام این جذابیت ها، اپل در تولید محصول تازه تصمیماتی گرفته که برای کاربران سوال برانگیز هستند. در ادامه به برخی از این ویژگی های نه چندان دوست داشتنی در مک بوک پروهای جدید خواهیم پرداخت.

محدودیت درگاه ها

نخستین نکته ی سوال برانگیز در محصول تازه این است که مک بوک پروهای رونمایی شده در هفته ی گذشته فاقد درگاه های مرسوم مثل USB نوع A، درگاه HDMI یا کارت خوان هستند و تنها 4 درگاه USB نوع C (با پشتیبانی از تاندربولت 3) برایشان در نظر گرفته شده است.

این تصمیم درحالی اتخاذ شده که اپل می گوید مک بوک پرو محصولی برای کاربران حرفه ای است و پسوند Pro در نام لپ تاپ هم به همین موضوع اشاره دارد.

اما واقعیت این است که یک عکاس حرفه ای ترجیح می دهد به جای همراه داشتن همیشگی یک دانگل خاص، قادر باشد به ساده ترین شکل تصاویر دوربین خود را به لپ تاپ منتقل نماید.

بر همین اساس می توان گفت اپل اندکی عجله به خرج داده و درگاهی را برای محصول تازه در نظر گرفته که هنوز در بازار به شکل کامل مرسوم به حساب نمی آید.

کنار گذاشتن فناوری MagSafe

درگاه شارژ لپ تاپ های قبلی اپل MagSafe نام داشت و در آن، کانکتور شارژر با آهنربا به بدنه ی دستگاه متصل می شد.

اگر تا به حال حتی یکبار پای شما به سیم شارژر یک لپ تاپ عادی گرفته باشد، حتماً می توانید درک کنید روش ابتکاری اپل چقدر ایمن تر به حساب می آید.

حالا اپل در مک بوک های جدید درگاه MagSafe را کنار گذاشته و USB نوع C را برای اتصال شارژر مورد استفاده قرار می دهد.

هرچند برخی کاربران اعتقاد دارند کاهش یکی از چندین درگاه اختصاصی اپل و جایگزین کردن آن با یک استاندارد مرسوم تصمیم قابل قبولی است، اما برخی دیگر هم هستند که وجود درگاه MagSafe را یکی از دلایل مهاجرت خود به مک عنوان می کنند.

حذف چراغ از لوگوی پشت بدنه

این یکی از کم اهمیت ترین تغییرات سازنده به حساب می آید، اما در هر حال بد نیست بدانید که پس از یک دهه درخشش لوگوی اپل در پشت بدنه ی لپ تاپ های این شرکت (که دستگاه را از نظر ظاهری متمایز کرده بود)، این بار در محصول جدید شاهد حذف چراغ از لوگو هستیم.

جایگزین نه چندان جذاب برای مک بوک ایر

مک بوک ایر هم یکی دیگر از آن چیزهایی است که هرچند هنوز روی وبسایت سازنده به فروش می رسد، اما توسعه ی آن با معرفی مک بوک پروهای جدید متوقف شده و به خاطرات پیوسته است.

حالا به عنوان جایگزین این محصول می توانید یک نسخه ی 1500 دلاری از مک بوک پرو را خریداری کنید که از مک بوک ایر گران تر تمام می شود و تنها دو درگاه USB نوع C و یک جک هدفون دارد، یعنی بسیار کمتر از آن چیزی که اکثر کاربران نیاز خواهند داشت.

با حذف کلیدهای فانکشن انجام برخی عملکردها دشوار تر خواهد بود

وجود تاچ بار نیز خود از تصمیمات جنجالی سازنده به حساب می آید. هرچند به لطف این قابلیت می توانید کارهای بیشتری را به ساده ترین شکل با مک بوک پروهای جدید به انجام برسانید، اما از طرف دیگر انجام برخی عملکردها نیز دشوار تر خواهند بود.

برای نمونه تصور کنید هنگام استفاده از فتوشاپ بخواهید روشنایی نمایشگر را بیشتر کنید، کاری که قبلاً به سادگی با کلیدهای فانکشن انجام می شد، اما حالا برای انجام همین کار به مراحل بیشتری احتیاج خواهد بود.

عدم استفاده از کارت گرافیک مجزا در مک بوک پرو های 13 اینچی

اینکه اپل هنوز هم در لپ تاپ های 13 اینچی خود کارت گرافیک مجزایی را مورد استفاده قرار نمی دهد جای شگفتی دارد.

شرکت ساکن کوپرتینو می گوید مک بوک پرو برای استفاده ی حرفه ای ساخته شده، اما بدون وجود یک واحد پردازش گرافیکی قدرتمند، استفاده از نرم افزارهای ویرایش ویدیو و عکس روی این محصول دشوار است و ارسال تصویر روی نمایشگرهای خارجی با رزولوشن بالا هم امکان پذیر نخواهد بود.

این در حالی است که سرفس بوک های باریک شرکت رقیب یعنی مایکروسافت به کارت گرافیک مجزا و قدرتمند مجهز هستند، در نتیجه تصمیم اپل نمی تواند توجیح چندانی داشته باشد.

حافظه ی رم حداکثر 16 گیگابایت

در نهایت لازم است اشاره کنیم که حتی اگر 2800 دلار برای خرید بالاترین مدل مک بوک پروی 2016 هزینه کنید، باز هم دستگاه به حداکثر 16 گیگابایت حافظه ی رم مجهز خواهد بود.

اپل بالاتر از این میزان روی لپ تاپ کاربردی ندارد و تنها به افزایش مصرف باتری منجر می گردد.

The post appeared first on .

نگاهی به عمده ترین ایرادها در مک بوک پرو های جدید اپل

نگاهی به عملکرد کارت‌های گرافیک در بازی Battlefield 1: بخش اول توضیحات

نگاهی به عملکرد کارت‌های گرافیک در بازی Battlefield 1: بخش اول توضیحات

تازه‌ترین عنوان از سری بتلفیلد، که هواداران این مجموعه را به دوران جنگ جهانی اول برده است، و از همین‌رو با نام Battlefield 1 شناخته می‌شود، اکنون مدت کوتاهی است که به صورت رسمی منتشر شده و بسیار هم مورد توجه گیمرها و منتقدان قرار گرفته است. بر این اساس شاید علاقه‌مندان این بازی در پلتفرم PC، اکنون بیش از پیش مشتاق دانستن نوع عملکرد کارت‌های گرافیک سیستم‌های کامپیوتری تحت اختیار خود در امر اجرای این بازی باشند.

برای دانستن نوع عملکرد کارت‌های گرافیک دو برند Nvidia و AMD و همچنین آگاهی یافتن از میزان کارایی هر کدام از این محصولات در امر اجرای بازی Battlefield 1 در پلتفرم PC، به سراغ وب‌سایت Guru3d رفته‌ایم تا در قالب چند مطلب مجزا (که همه‌ی آن‌ها را همین امروز در وب‌سایت بازینما مشاهده خواهید کرد) به انعکاس نتایج حاصل از این بررسی بپردازیم. بر این اساس وب‌سایت مذکور منبع اطلاعات و نتیجه‌گیری‌های موجود در این متن به شمار می‌رود و پایه و اساس این مطلب بر اساس بررسی مذکور به رشته‌ی تحریر در آمده است. گفتنی است که در جریان بررسی انجام شده از بازی Battlefield 1 تمامی محصولات مورد آزمایش قرار گرفته در این بررسی به اجرای این بازی با تنظیمات گرافیکی Ultra پرداخته‌اند و این امر تحت سه کیفیت تصویری 1920 در 1080 پیکسلی (1080p)، 2560 در 1440 پیکسلی (1440p) و 3840 در 2160 پیکسلی (4K) انجام گرفته است. از سوی دیگر با توجه به این ‌موضوع که بازی Battlefield 1 از واسط برنامه‌نویسی سطح پایین DX12 نیز (علاوه بر واسط DX11) پشتیبانی می‌کند، این آزمایش بر اساس هر دو نسخه‌ی مذکور از بازی Battlefield 1 به انجام رسیده است. البته باید به این نکته هم توجه داشت که بازی Battlefield 1 به طور کامل از ویژگی‌های واسط برنامه نویسی DX12 پشتیبانی نمی‌کند و تنها برخی از تکنیک‌های مبتنی بر DX12 در طراحی این بازی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. به عنوان مثال آن دسته از علاقه‌مندانی که قصد دارند بازی Battlefield 1 را توسط ترکیب بیش از یک کارت گرافیک اجرا نمایند، بهتر است به سراغ اجرای نسخه‌ی DX11 این بازی بروند؛ چرا که در حالت DX12 فعلاً چنین امکانی در اختیار PC گیمرها قرار نگرفته است. همچنین باید به این نکته هم اشاره کرد که در جریان این بررسی عملکرد تعدادی از مهم‌ترین محصولات دو شرکت انویدیا و AMD در امر اجرای بازی Battlefield 1 مورد آزمایش قرار گرفته است که لیست کامل آن‌ها را می‌توانید در پایان این متن مشاهده نمایید:

  • GeForce GTX 1060 6GB
  • GeForce GTX 1070
  • GeForce GTX 1080
  • GeForce GTX 780 Ti
  • GeForce GTX 980 Ti
  • GeForce GTX 980
  • GeForce GTX 970
  • GeForce GTX 960
  • NVIDIA Titan X Pascal
  • GeForce Titan X Maxwell
  • Radeon 280X 3GB
  • Radeon R9 380X
  • Radeon R9 390
  • Radeon R9 390X
  • Radeon R9 Fury
  • Radeon R9 Fury X
  • Radeon R9 Nano
  • Radeon RX 460 4GB
  • Radeon RX 470 4GB
  • Radeon RX 480 8GB

با این توضیحات شما را پس از استراحتی کوتاه، به مشاهده‌ی نتایج حاصل از آزمایش عملکرد کارت‌های گرافیک موجود در لیست بالا در امر اجرای بازی Battlefield 1 جلب می‌کنیم که تا ساعتی دیگر در وب‌سایت بازینما منتشر خواهد شد.

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

نگاهی به عملکرد کارت‌های گرافیک در بازی Battlefield 1: بخش اول توضیحات

تازه‌ترین عنوان از سری بتلفیلد، که هواداران این مجموعه را به دوران جنگ جهانی اول برده است، و از همین‌رو با نام Battlefield 1 شناخته می‌شود، اکنون مدت کوتاهی است که به صورت رسمی منتشر شده و بسیار هم مورد توجه گیمرها و منتقدان قرار گرفته است. بر این اساس شاید علاقه‌مندان این بازی در پلتفرم PC، اکنون بیش از پیش مشتاق دانستن نوع عملکرد کارت‌های گرافیک سیستم‌های کامپیوتری تحت اختیار خود در امر اجرای این بازی باشند.

برای دانستن نوع عملکرد کارت‌های گرافیک دو برند Nvidia و AMD و همچنین آگاهی یافتن از میزان کارایی هر کدام از این محصولات در امر اجرای بازی Battlefield 1 در پلتفرم PC، به سراغ وب‌سایت Guru3d رفته‌ایم تا در قالب چند مطلب مجزا (که همه‌ی آن‌ها را همین امروز در وب‌سایت بازینما مشاهده خواهید کرد) به انعکاس نتایج حاصل از این بررسی بپردازیم. بر این اساس وب‌سایت مذکور منبع اطلاعات و نتیجه‌گیری‌های موجود در این متن به شمار می‌رود و پایه و اساس این مطلب بر اساس بررسی مذکور به رشته‌ی تحریر در آمده است. گفتنی است که در جریان بررسی انجام شده از بازی Battlefield 1 تمامی محصولات مورد آزمایش قرار گرفته در این بررسی به اجرای این بازی با تنظیمات گرافیکی Ultra پرداخته‌اند و این امر تحت سه کیفیت تصویری 1920 در 1080 پیکسلی (1080p)، 2560 در 1440 پیکسلی (1440p) و 3840 در 2160 پیکسلی (4K) انجام گرفته است. از سوی دیگر با توجه به این ‌موضوع که بازی Battlefield 1 از واسط برنامه‌نویسی سطح پایین DX12 نیز (علاوه بر واسط DX11) پشتیبانی می‌کند، این آزمایش بر اساس هر دو نسخه‌ی مذکور از بازی Battlefield 1 به انجام رسیده است. البته باید به این نکته هم توجه داشت که بازی Battlefield 1 به طور کامل از ویژگی‌های واسط برنامه نویسی DX12 پشتیبانی نمی‌کند و تنها برخی از تکنیک‌های مبتنی بر DX12 در طراحی این بازی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. به عنوان مثال آن دسته از علاقه‌مندانی که قصد دارند بازی Battlefield 1 را توسط ترکیب بیش از یک کارت گرافیک اجرا نمایند، بهتر است به سراغ اجرای نسخه‌ی DX11 این بازی بروند؛ چرا که در حالت DX12 فعلاً چنین امکانی در اختیار PC گیمرها قرار نگرفته است. همچنین باید به این نکته هم اشاره کرد که در جریان این بررسی عملکرد تعدادی از مهم‌ترین محصولات دو شرکت انویدیا و AMD در امر اجرای بازی Battlefield 1 مورد آزمایش قرار گرفته است که لیست کامل آن‌ها را می‌توانید در پایان این متن مشاهده نمایید:

  • GeForce GTX 1060 6GB
  • GeForce GTX 1070
  • GeForce GTX 1080
  • GeForce GTX 780 Ti
  • GeForce GTX 980 Ti
  • GeForce GTX 980
  • GeForce GTX 970
  • GeForce GTX 960
  • NVIDIA Titan X Pascal
  • GeForce Titan X Maxwell
  • Radeon 280X 3GB
  • Radeon R9 380X
  • Radeon R9 390
  • Radeon R9 390X
  • Radeon R9 Fury
  • Radeon R9 Fury X
  • Radeon R9 Nano
  • Radeon RX 460 4GB
  • Radeon RX 470 4GB
  • Radeon RX 480 8GB

با این توضیحات شما را پس از استراحتی کوتاه، به مشاهده‌ی نتایج حاصل از آزمایش عملکرد کارت‌های گرافیک موجود در لیست بالا در امر اجرای بازی Battlefield 1 جلب می‌کنیم که تا ساعتی دیگر در وب‌سایت بازینما منتشر خواهد شد.

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

نگاهی به عملکرد کارت‌های گرافیک در بازی Battlefield 1: بخش اول توضیحات