مروری بر امتیازات پلی استیشن VR؛ هر چه قدر پول بدهید، همان اندازه آش می خورید
چرا بازیکن ها همچنان به «واقعیت مجازی» روی خوش نشان نداده اند؟ خیلی ساده است. با رونمایی از هدست های قدرتمند HTC Vive و Oculus Rift، اولین مسئله ای که توانست عطش علاقه مندان نسبت به این تکنولوژی را کاهش دهد، قیمت بالای آن ها بود. اگر می خواهید یک تجربه متفاوت و با کیفیت از واقعیت مجازی داشته باشید، باید بیش از 1000 دلار بپردازید.
جدا از این که سرنوشت فراموش نشدنی کینکت و 3D هم موجب شد تا بازیکن ها با چشم تردید به این تکنولوژی نگاه کنند؛ آیا واقعیت مجازی تنها یک وسیله جانبی لقب خواهد گرفت یا کمپانی های توسعه دهنده می توانند همانند شرکت نینتندو و کنترلرهای Wii، آن را به موفقیت برسانند؟ سونی با پلی استیشن VR آمده بود تا این بدبینی ها را از بین ببرد. ژاپنی ها با قیمت ارزان هدست خود و بازی های گوناگونش می خواستند نبض بازار را به دست بگیرند.
چرا باید پلی استیشن VR را بخریم؟ به اعتقاد وب سایت های The Verge و PC Mag بالانس بین قیمت و قدرت دیوایس موجب شده تا ارزش دستگاه ژاپنی ها افزایش یابد. Guardian هم گفته از دیدگاه ارائه یک تجربه فنی همه جانبه، دستگاه فوق العاده عمل کرده است.
همه چیز هم از دور درست به نظر می رسید. محبوبیت برند پلی استیشن و فروش رویایی پلتفرم نسل هشتمی ژاپنی ها را کنار حرف هایی که زدیم قرار دهید تا به صحبت های ما پی برید. چند روزی است که سایت ها و مجلات بررسی های پلی استیشن VR را منتشر کرده اند. اگر می خواهید بدانید که دیوایس سونی چه عملکردی داشته، با ما همراه باشید.
«پلی استیشن VR هدست کاملی نیست اما همچنان می تواند کار مخاطب ها را راه بیندازد.» این جمله ای بود که می توانستید ابتدای بررسی وب سایت Digital Foundry ببینید. شاید قیمت دیوایس ژاپنی ها از آکیلس یا وایو کم تر باشد اما به همان اندازه هم سونی مجبور بوده تا امکانت هدستش را پایین بیاورد. از بزرگترین تفاوت های پلی استیشن VR با رقیب هایش می توانیم به رزولوشن اشاره کنیم.
سیم، سیم و باز هم سیم؛ پلی استیشن VR یک دستگاه سیمی بوده و تعداد سیم های دیوایس هم زیاد هستند. بنابراین ممکن است گاهی اوقات دست و پا گیر شوند. انگار سونی می خواسته تا دوران طلایی پلی استیشن 2 را زنده نماید.
هدست سونی دارای رزولوشن 1080×1920 است و برای هر چشم شاهد 1080×960 هستیم. شاید کیفیت 1080P روی تلویزیون ها مناسب باشد اما پلی استیشن VR نشان داد این داستان برای هدست های واقعیت مجازی روایت کاملا متفاوتی دارد. بر اساس گفته Jimmy Thang از ، تصاویری که به نمایش در می آیند متاسفانه کمی تار هستند.
Keith Stuart از [به هدست امتیاز 60 داد] برای فاصله های دور به همین مسئله اشاره کرد و اذعان داشت بعضی از صحنه ها یک لایه مه مانند کمرنگ خواهید دید، چیزی که هنگام تاریکی بیشتر خودش را نشان می دهد. Brett Phipps از [به هدست امتیاز 100 داد] از وجود SDE یا Screen Door Effect که در منطقه های کم نور به چشم می آیند، پرده برداشت. برای کسانی که نمی دانند، با این افکت می توانید خط هایی که پیکسل ها را از یکدیگر جدا می کنند ببینید.
سونی برای جلوگیری از ورود نور به هدست از یک متریال لاستیکی سیاه رنگ استفاده کرده است. منتقد Trusted Reivew از این بخش دیوایس بسیار راضی بوده اما Gamespot گفته که هر از گاهی نور از بالای دیوایس نفوذ می کند که تاثیری روی تجربه مخاطب نخواهد گذاشت.
پیرامون مسئله SDE تنها منتقد Trusted Review صحبت نکرد و بقیه وب سایت ها هم به آن پرداختند. Thang گفت شاید این مسئله چندان به چشم نیاید ولی به خاطر رزولوشن پایین تر، تاثیر بیشتری روی تجربه مخاطب ها نسبت به وایو و آکیلس می گذارد. طبیعتا تمام بازخوردها به کیفیت تصاویر پلی استیشن VR منفی نبوده اند. Dan Stapleton از [به هدست امتیاز 85 داد] نوشت که از این بخش هدست سونی شگفت زده شده است.
او گفته SDE بسیار کم بوده و شاهد بعضی مشکلات دو دیوایس رقیب هم نیستیم. منتقد Guardian ادعا کرد تعداد تصاویری که پلی استیشن VR در ثانیه نشان می دهد از وایو یا آکیلس بیشتر بوده و مشابه همین را می توانیم با ساب پیکسل ها ببینیم. وجود این دو المان مثبت موجب شده تا SDE یابد. دومین تفاوت پلی استیشن VR با رقیب هایش به پردازش بازی ها باز می گردد.
بر اساس بررسی IGN، سونی برای پلی استیشن موو جای USB Micro همچنان از اتصالات USB Mini استفاده کرده که خیلی عجیب است. خود دوال شوک 4 و بیشتر دیوایس های پنج سال گذشته دارای پورت USB Micro هستند.
دو هدست وایو و آکیلس در حالی می توانند 90 هرتز را رندر کنند که دیوایس ژاپنی ها قابلیت پردازش 120 هرتز را دارد. اکنون پرسش اینجاست چنین چیزی چه تاثیری روی تجربه مخاطب ها خواهد گذاشت. Motion Sickness از معلوم ترین مشکلات هدست های واقعیت مجازی است. بدین معنی که پس از گذاشتن دیوایس روی سر خود و مشاهده تصاویر دچار سردرد یا حالت تهوع می شوید.
جدا از حساسیت های فردی، یکی از بخش هایی که می تواند به ناراحتی کاربرها سرعت بخشد، فریم ریت بازی ها خواهد بود. اگر فریم ریت یک عنوان پایین بوده یا نوسان داشته باشد، مخاطب به مشکلاتی که گفتیم دچار می گردد. به واسطه پردازش بالاتر پلی استیشن VR، این هدست قابلیت اجرای بازی ها تا 120 فریم هم دارد. گفته منتقد های Trusted Review و IGN نشان می دهد این بخش دیوایس توانسته تا حالت تهوع را به کمترین میزان ممکن برساند.
Thang بزرگترین مشکل پلی استیشن VR را حالت تهوع بعضی بازی ها هنگام حرکت در نمای اول شخص خواند. جالب اینجاست سونی هیچگونه راهکاری پیش پای بازیکن ها نگذاشته و تنها گفته پس از یک ساعت تجربه، 15 دقیقه استراحت کنید. دو هدست رقیب پیشنهادهای بهتری به مخاطب ها ارائه می دادند.
به گونه ای که گفته های دو وب سایت بالا نشان می دهند هیچکدام دچار این مشکل نشدند. با توجه به بررسی ها، «بخش ردیابی حرکات» دستگاه عملکرد ضعیفی نسبت به رقیب های خود داشته و جدا از سخت افزار پایین تر، این قسمت روی قیمت پایین پلی استیشن VR تاثیر گذاشته است. همان طور که احتمالا می دانید برای تجربه هدست ژاپنی ها به «دوربین پلی استیشن» یا PlayStation Camera نیاز خواهید داشت.
اگر هم دوست دارید می توانید کنترلرهای «پلی استیشن موو» را بخرید. شاید جالب باشد بدانید هیچکدام از این دو دیوایس که سال ها پیش ساخته شده بودند به موفقیت نرسیدند. انگار سونی تصمیم گرفت آن ها را با پلی استیشن VR سازگار کند تا با یک تیر دو نشان بزند. دیوایس ژاپنی ها برای ردیابی حرکات تنها از یک دوربین استفاده می کند. با وجود این که دوربین می تواند حرکت 360 درجه هدست را تشخیص دهد اما برای پلی استیشن موو از این خبرها نیست.
Trusted Review گفته پلی استیشن VR در مقایسه با آکیلس ریفت تجربه ای به مراتب بهتر از گیمینگ را ارائه داده و اگر بخواهیم دیوایس ژاپنی ها را کنار وایو قرار دهیم باز مزیت هایی میبینیم. او پلی استیشن VR را با ارزش تر از رقیب هایش نامید.
اگر کنترلرهای جانبی پلی استیشن را دیده باشید حتما می دانید بالای آن ها یک جسم دایره ای نورانی است. دوربین با همین نور حرکات دست بازیکن ها را ردیابی می کند. بنابراین اگر بچرخید و پشت به پلی استیشن کمرا باشید، پلی استیشن موو کار نخواهد کرد. این مشکل تاثیر زیادی روی بازی ها گذاشته و نمی توانید یک گیم پلی 360 درجه را تجربه نمایید. جدا از این که گاهی اوقات برای عناوین معمولی هم همین مسئله را خواهید دید.
جالب اینجاست Guardian به خاطر دوربین پلی استیشن VR گفته انجام برخی حرکات برای بازی های فیزیکی تقریبا غیرممکن است. نقدهای هدست سونی نشان می دادند که «آسایش» از بهترین دستاوردهای ژاپنی ها به شمار می رود. تقریبا تمام منتقدها اذعان داشتند پلی استیشن VR دیوایسی راحت بوده و اگر آن ها را تا مدت ها روی سر خود بگذارید، احساس خستگی نخواهید کرد.
مشکل اینجاست هنوز عنوانی که بتواند پتانسیل های پلی استیشن VR را به نمایش بگذارد، منتشر نشده است. شاید بهتر باشد دست نگه داریم و ببینیم استودیوهای سازنده از این تکنولوژی چگونه استفاده می کنند.
این مسئله به توازن وزن عقب و جلو دیوایس باز می گردد که توانسته تجربه ای به مراتب بهتر را به کاربرها هدیه بدهد. کار تا جایی پیش رفته که Gamespot وقتی فهمید پلی استیشن VR یک دهم پوند از وایو سنگین تر است، متعجب شد. همچنین منتقد این وب سایت افزود به خاطر فضای مناسب هدست، افراد عینکی هم می توانند به راحتی از دیوایس ژاپنی ها استفاده کنند. البته Guardian گفته که شاید بعضی ها احساس نمایند که محیط کوچک یا تنگ است.
برای سخن پایانی باید بگوییم با توجه به بررسی ها واقعیت مجازی هم اکنون ابتدای راه خود قرار گرفته است. اگر دوست دارید از نمونه های ابتدایی این تکنولوژی یک تجربه گیمینگ مناسب ببرید و بودجه کافی هم ندارید، شاید پلی استیشن VR بهترین گزینه باشد. دیوایس ژاپنی ها سیزدهم اکتبر [22 مهرماه] با قیمت 399 دلار عرضه خواهد شد. امتیازات این هدست را می توانید در ادامه مشاهده کنید.
Trusted Reviews – 100
PSU – 90
Time – 90
IGN – 85
The Verge – 85
Engadget – 84
Digital Trends – 80
Wired – 80
PC Mag – 80
Pocket-lint – 80
Tom’s Guide – 80
Digital Spy – 80
God Is a Geek – 80
CNET – 79
USgamer – 70
The Guardian – 60
The post appeared first on .
مروری بر امتیازات پلی استیشن VR؛ هر چه قدر پول بدهید، همان اندازه آش می خورید
چرا بازیکن ها همچنان به «واقعیت مجازی» روی خوش نشان نداده اند؟ خیلی ساده است. با رونمایی از هدست های قدرتمند HTC Vive و Oculus Rift، اولین مسئله ای که توانست عطش علاقه مندان نسبت به این تکنولوژی را کاهش دهد، قیمت بالای آن ها بود. اگر می خواهید یک تجربه متفاوت و با کیفیت از واقعیت مجازی داشته باشید، باید بیش از 1000 دلار بپردازید.
جدا از این که سرنوشت فراموش نشدنی کینکت و 3D هم موجب شد تا بازیکن ها با چشم تردید به این تکنولوژی نگاه کنند؛ آیا واقعیت مجازی تنها یک وسیله جانبی لقب خواهد گرفت یا کمپانی های توسعه دهنده می توانند همانند شرکت نینتندو و کنترلرهای Wii، آن را به موفقیت برسانند؟ سونی با پلی استیشن VR آمده بود تا این بدبینی ها را از بین ببرد. ژاپنی ها با قیمت ارزان هدست خود و بازی های گوناگونش می خواستند نبض بازار را به دست بگیرند.
چرا باید پلی استیشن VR را بخریم؟ به اعتقاد وب سایت های The Verge و PC Mag بالانس بین قیمت و قدرت دیوایس موجب شده تا ارزش دستگاه ژاپنی ها افزایش یابد. Guardian هم گفته از دیدگاه ارائه یک تجربه فنی همه جانبه، دستگاه فوق العاده عمل کرده است.
همه چیز هم از دور درست به نظر می رسید. محبوبیت برند پلی استیشن و فروش رویایی پلتفرم نسل هشتمی ژاپنی ها را کنار حرف هایی که زدیم قرار دهید تا به صحبت های ما پی برید. چند روزی است که سایت ها و مجلات بررسی های پلی استیشن VR را منتشر کرده اند. اگر می خواهید بدانید که دیوایس سونی چه عملکردی داشته، با ما همراه باشید.
«پلی استیشن VR هدست کاملی نیست اما همچنان می تواند کار مخاطب ها را راه بیندازد.» این جمله ای بود که می توانستید ابتدای بررسی وب سایت Digital Foundry ببینید. شاید قیمت دیوایس ژاپنی ها از آکیلس یا وایو کم تر باشد اما به همان اندازه هم سونی مجبور بوده تا امکانت هدستش را پایین بیاورد. از بزرگترین تفاوت های پلی استیشن VR با رقیب هایش می توانیم به رزولوشن اشاره کنیم.
سیم، سیم و باز هم سیم؛ پلی استیشن VR یک دستگاه سیمی بوده و تعداد سیم های دیوایس هم زیاد هستند. بنابراین ممکن است گاهی اوقات دست و پا گیر شوند. انگار سونی می خواسته تا دوران طلایی پلی استیشن 2 را زنده نماید.
هدست سونی دارای رزولوشن 1080×1920 است و برای هر چشم شاهد 1080×960 هستیم. شاید کیفیت 1080P روی تلویزیون ها مناسب باشد اما پلی استیشن VR نشان داد این داستان برای هدست های واقعیت مجازی روایت کاملا متفاوتی دارد. بر اساس گفته Jimmy Thang از ، تصاویری که به نمایش در می آیند متاسفانه کمی تار هستند.
Keith Stuart از [به هدست امتیاز 60 داد] برای فاصله های دور به همین مسئله اشاره کرد و اذعان داشت بعضی از صحنه ها یک لایه مه مانند کمرنگ خواهید دید، چیزی که هنگام تاریکی بیشتر خودش را نشان می دهد. Brett Phipps از [به هدست امتیاز 100 داد] از وجود SDE یا Screen Door Effect که در منطقه های کم نور به چشم می آیند، پرده برداشت. برای کسانی که نمی دانند، با این افکت می توانید خط هایی که پیکسل ها را از یکدیگر جدا می کنند ببینید.
سونی برای جلوگیری از ورود نور به هدست از یک متریال لاستیکی سیاه رنگ استفاده کرده است. منتقد Trusted Reivew از این بخش دیوایس بسیار راضی بوده اما Gamespot گفته که هر از گاهی نور از بالای دیوایس نفوذ می کند که تاثیری روی تجربه مخاطب نخواهد گذاشت.
پیرامون مسئله SDE تنها منتقد Trusted Review صحبت نکرد و بقیه وب سایت ها هم به آن پرداختند. Thang گفت شاید این مسئله چندان به چشم نیاید ولی به خاطر رزولوشن پایین تر، تاثیر بیشتری روی تجربه مخاطب ها نسبت به وایو و آکیلس می گذارد. طبیعتا تمام بازخوردها به کیفیت تصاویر پلی استیشن VR منفی نبوده اند. Dan Stapleton از [به هدست امتیاز 85 داد] نوشت که از این بخش هدست سونی شگفت زده شده است.
او گفته SDE بسیار کم بوده و شاهد بعضی مشکلات دو دیوایس رقیب هم نیستیم. منتقد Guardian ادعا کرد تعداد تصاویری که پلی استیشن VR در ثانیه نشان می دهد از وایو یا آکیلس بیشتر بوده و مشابه همین را می توانیم با ساب پیکسل ها ببینیم. وجود این دو المان مثبت موجب شده تا SDE یابد. دومین تفاوت پلی استیشن VR با رقیب هایش به پردازش بازی ها باز می گردد.
بر اساس بررسی IGN، سونی برای پلی استیشن موو جای USB Micro همچنان از اتصالات USB Mini استفاده کرده که خیلی عجیب است. خود دوال شوک 4 و بیشتر دیوایس های پنج سال گذشته دارای پورت USB Micro هستند.
دو هدست وایو و آکیلس در حالی می توانند 90 هرتز را رندر کنند که دیوایس ژاپنی ها قابلیت پردازش 120 هرتز را دارد. اکنون پرسش اینجاست چنین چیزی چه تاثیری روی تجربه مخاطب ها خواهد گذاشت. Motion Sickness از معلوم ترین مشکلات هدست های واقعیت مجازی است. بدین معنی که پس از گذاشتن دیوایس روی سر خود و مشاهده تصاویر دچار سردرد یا حالت تهوع می شوید.
جدا از حساسیت های فردی، یکی از بخش هایی که می تواند به ناراحتی کاربرها سرعت بخشد، فریم ریت بازی ها خواهد بود. اگر فریم ریت یک عنوان پایین بوده یا نوسان داشته باشد، مخاطب به مشکلاتی که گفتیم دچار می گردد. به واسطه پردازش بالاتر پلی استیشن VR، این هدست قابلیت اجرای بازی ها تا 120 فریم هم دارد. گفته منتقد های Trusted Review و IGN نشان می دهد این بخش دیوایس توانسته تا حالت تهوع را به کمترین میزان ممکن برساند.
Thang بزرگترین مشکل پلی استیشن VR را حالت تهوع بعضی بازی ها هنگام حرکت در نمای اول شخص خواند. جالب اینجاست سونی هیچگونه راهکاری پیش پای بازیکن ها نگذاشته و تنها گفته پس از یک ساعت تجربه، 15 دقیقه استراحت کنید. دو هدست رقیب پیشنهادهای بهتری به مخاطب ها ارائه می دادند.
به گونه ای که گفته های دو وب سایت بالا نشان می دهند هیچکدام دچار این مشکل نشدند. با توجه به بررسی ها، «بخش ردیابی حرکات» دستگاه عملکرد ضعیفی نسبت به رقیب های خود داشته و جدا از سخت افزار پایین تر، این قسمت روی قیمت پایین پلی استیشن VR تاثیر گذاشته است. همان طور که احتمالا می دانید برای تجربه هدست ژاپنی ها به «دوربین پلی استیشن» یا PlayStation Camera نیاز خواهید داشت.
اگر هم دوست دارید می توانید کنترلرهای «پلی استیشن موو» را بخرید. شاید جالب باشد بدانید هیچکدام از این دو دیوایس که سال ها پیش ساخته شده بودند به موفقیت نرسیدند. انگار سونی تصمیم گرفت آن ها را با پلی استیشن VR سازگار کند تا با یک تیر دو نشان بزند. دیوایس ژاپنی ها برای ردیابی حرکات تنها از یک دوربین استفاده می کند. با وجود این که دوربین می تواند حرکت 360 درجه هدست را تشخیص دهد اما برای پلی استیشن موو از این خبرها نیست.
Trusted Review گفته پلی استیشن VR در مقایسه با آکیلس ریفت تجربه ای به مراتب بهتر از گیمینگ را ارائه داده و اگر بخواهیم دیوایس ژاپنی ها را کنار وایو قرار دهیم باز مزیت هایی میبینیم. او پلی استیشن VR را با ارزش تر از رقیب هایش نامید.
اگر کنترلرهای جانبی پلی استیشن را دیده باشید حتما می دانید بالای آن ها یک جسم دایره ای نورانی است. دوربین با همین نور حرکات دست بازیکن ها را ردیابی می کند. بنابراین اگر بچرخید و پشت به پلی استیشن کمرا باشید، پلی استیشن موو کار نخواهد کرد. این مشکل تاثیر زیادی روی بازی ها گذاشته و نمی توانید یک گیم پلی 360 درجه را تجربه نمایید. جدا از این که گاهی اوقات برای عناوین معمولی هم همین مسئله را خواهید دید.
جالب اینجاست Guardian به خاطر دوربین پلی استیشن VR گفته انجام برخی حرکات برای بازی های فیزیکی تقریبا غیرممکن است. نقدهای هدست سونی نشان می دادند که «آسایش» از بهترین دستاوردهای ژاپنی ها به شمار می رود. تقریبا تمام منتقدها اذعان داشتند پلی استیشن VR دیوایسی راحت بوده و اگر آن ها را تا مدت ها روی سر خود بگذارید، احساس خستگی نخواهید کرد.
مشکل اینجاست هنوز عنوانی که بتواند پتانسیل های پلی استیشن VR را به نمایش بگذارد، منتشر نشده است. شاید بهتر باشد دست نگه داریم و ببینیم استودیوهای سازنده از این تکنولوژی چگونه استفاده می کنند.
این مسئله به توازن وزن عقب و جلو دیوایس باز می گردد که توانسته تجربه ای به مراتب بهتر را به کاربرها هدیه بدهد. کار تا جایی پیش رفته که Gamespot وقتی فهمید پلی استیشن VR یک دهم پوند از وایو سنگین تر است، متعجب شد. همچنین منتقد این وب سایت افزود به خاطر فضای مناسب هدست، افراد عینکی هم می توانند به راحتی از دیوایس ژاپنی ها استفاده کنند. البته Guardian گفته که شاید بعضی ها احساس نمایند که محیط کوچک یا تنگ است.
برای سخن پایانی باید بگوییم با توجه به بررسی ها واقعیت مجازی هم اکنون ابتدای راه خود قرار گرفته است. اگر دوست دارید از نمونه های ابتدایی این تکنولوژی یک تجربه گیمینگ مناسب ببرید و بودجه کافی هم ندارید، شاید پلی استیشن VR بهترین گزینه باشد. دیوایس ژاپنی ها سیزدهم اکتبر [22 مهرماه] با قیمت 399 دلار عرضه خواهد شد. امتیازات این هدست را می توانید در ادامه مشاهده کنید.
Trusted Reviews – 100
PSU – 90
Time – 90
IGN – 85
The Verge – 85
Engadget – 84
Digital Trends – 80
Wired – 80
PC Mag – 80
Pocket-lint – 80
Tom’s Guide – 80
Digital Spy – 80
God Is a Geek – 80
CNET – 79
USgamer – 70
The Guardian – 60
The post appeared first on .
مروری بر امتیازات پلی استیشن VR؛ هر چه قدر پول بدهید، همان اندازه آش می خورید
آخرین دیدگاه‌ها