مبارزه مردانه در جنگ جهانی – نقد و بررسی Day of Infamy
نقد و بررسی Day of Infamy
بازی‌های اول شخص با تمرکز بر قسمت چندنفره جزو پرطرفدارترین سبک‌ها در چند سال گذشته بودند و هنوز هم باقدرت حضور دارند. درگذشته جنگ جهانی دوم از محبوب‌ترین زمینه‌ها برای این بازی‌ها بود ولی پس از عرضه COD 4 کم کم همه به سمت فضای مدرن‌تر حرکت کردند تا حدی که در این اواخر به زمان آینده رسیدند. در مقابل این آثار به قول معروف از حالت حرفه‌ای خارج شده و با اضافه کردن Minimap، پرشدن خودبه‌خود نوار سلامتی و… بیشتر و بیشتر ساده شده‌اند. شرکت New World Interactive در سال 2014 درحرکتی برخلاف عرف، بازی خود به نام Insurgency را برای استیم عرضه کرد که کاملاً با عرف آن روزها فرق داشت. اگر در جریان اخبار باشید حتماً می‌دانید که بازگشتی به دوران جنگ جهانی اول و دوم در دنیای بازی‌های اول شخص در حال جریان است. عنوان جدید New World Interactive شاید یکی از طلایه‌داران این حرکت بوده است که Day of Infamy را مدتی پیش در حالت دسترسی زودتر از موعد ارائه کردند که در فضای جنگ جهانی دوم قرار دارد. باعرضه تکمیلی این بازی، می‌توان گفت که سازندگان موفق شده‌اند تا یکی از متفاوت‌ترین آثار در میان بازی‌های هم سبک خود را عرضه کنند.
اولین چیزی که هنگام شروع کردن Day of Infamy جلب‌توجه می‌کند، عدم وجود رابط کاربری خاصی در بازی است. از Minmap، نشانگر هدف و سلامتی و این موارد خبری نیست. در صورت کشته شدن انتظار نداشته باشید Killcam مکان قاتل شما را نشان بدهد. حتی تعداد تیرهای خشاب تفنگ هم معلوم نیست و در صورت خشاب‌گذاری فقط تعداد خشاب‌های باقی‌مانده برای مدت کوتاهی در صفحه نشان داده می‌شود. تنها آیکن‌های قابل دید، نیروهای خودی و اهداف قابل تصاحب در طول نقشه هستند. می‌توان گفت برای موفقیت در این بازی هیچ‌چیزی به‌جز توانایی خود و کمک هم‌تیمی‌ها در اختیار شما نیست. با توجه به نیاز و علاقه، ده کلاس مختلف با توانایی و امکانات متنوع برای انتخاب وجود دارند. این کلاس‌ها از انواع معمول مانند Sniper، Assault و Machine gunner تا کلاس‌های خاص‌تری مانند Radio man، Officer و Flamethrower تشکیل شده‌اند. برای جلوگیری از تبدیل شدن بازی به جنگ Sniper ها، هر کلاس (به‌جز Assault) تعداد محدودی برای حضور در میدان نبرد دارد پس نمی‌توانید با تیمی ساخته‌شده از فقط یک کلاس به مبارزه بپردازید. تعدادی مود مختلف در این بازی وجود دارد که همه بر اساس تصاحب و نگه‌داشتن نقاط مهم در نقشه هستند. نکته متفاوت در این مدها این است که هر تیم با تعداد محدودی موج نیروی کمکی شروع می‌کند و برای افزودن آنها، باید کارهای مختلفی مانند کشتن 5 نفر، گرفتن دو نقطه متوالی و در یک مود بازگشت به نقطه شروع برای دوباره جمع شدن باهم تیمی‌ها را انجام شود. در مقابل، سازندگان در تصمیمی تحسین‌برانگیز قسمت Coop را نیز در بازی قرار داده‌اند که در آن می‌توانید با دشمنان که از هوش مصنوعی خوبی برخوردارند مبارزه کنید.
نوآورانه ترین نکته در Day of Infamy، کلاس‌های Officer و بیسیم چی هستند. طبق انتظار سیستم صحبت با هم‌تیمی‌ها در بازی وجود دارد، ولی برای شنیدن صدای کسانی کهه فاصله زیادی با شما دارند نیاز دارید که هرکدام یک بیسیم چی در نزدیکی خود داشتهه باشید. در مقابل کلاس Officer می‌تواند درخواست بمب دودزا و یا خمپاره کند و یا دستوراتی برای راهنمایی باقی تیم خود بدهد ولی بازهم برای این کار حضور یک به یسیم چی در کنار Officer ضروری است. این خود نقش این دو کلاس در بازی را بسیار مهم و حیاتی می‌کند. اگر کسانی که این نقش‌ها را بر عهده‌دارند کار خود را به خوبی انجام ندهند، تأثیر منفی فراوانی بر کل تیم خواهند گذاشت. بااینکه روال کلی Day of Infamy با بقیه اول شخص‌ها در این سبک یکسان است، ولی تصمیم سازندگان بر عدم قراردادن هیچ‌گونه راهنمای بصری برای بازیکن‌ها تجربه آن را بسیار خاص کرده است. مبارزات در این بازی نیاز به‌دقت و آرامش فراوانی دارد. دویدن به درون مهلکه تقریبا هر بار سبب مرگ زودهنگام خواهد شد. پس باید حواس گیمر به همه اطراف باشد، از سنگری به سنگر دیگر بروید و همیشه با دیدی باز به بازی بپردازید. صدای پا و سلاح‌ها نقش مهمی در پیدا کردن مکان دشمنان بر عهده دارد. در مقابل صحنه‌های بسیار هیجان‌انگیزی را مشاهده خواهید کرد که فیلم‌هایی مانند نجات سرباز رایان را به یاد گیمر می‌آورد. درخواست بمب دودزا در مقابل سنگر اصلی دشمن‌ها، سرگرم کردنشان توسط تعدادی از هم تیمی‌ها و حرکت گاز انبری توسط باقی افراد تیم، احساسی خاصی به گیمر القا می‌کند که در هیچ‌کدام از بازی‌های معمول این سبک نظیر ندارد. مانند بازی‌های دیگر این سبک، Day of Infamy قابلیت شخصی‌سازی برای سلاح‌ها و امکانات جانبی برای کلاس‌های مختلف را در اختیار گیمر قرار می‌دهد که خود می‌تواند برای کسانی که به این موارد علاقه دارند جالب باشد. همچنین قابلیت آزاد کردن نیروهای کشورهای مختلف از دو طرف متحدین و متفقین با بالا رفتن سطح وجود دارد که فقط ازنظر ظاهری با یکدیگر فرق دارند و قوی‌تر از نیروهای دیگر نیستند.
شاید منفی‌ترین نکته بازی گرافیک پایین آن باشد. به جرات می‌توان گفت کیفیت Day of Infamy در حد بازی‌های سال 2008 است. از بافت‌ها گرفته تا افکت‌هایی مانند آتش و دود و مدل‌های کاراکترهای مختلف همه در حد پایینی قرار دارند. به نظر می‌آید که موتور استفاده شده در این بازی بسیار قدیمی باشد. در مقابل صداگذاری بسیار خوب کارشده. صدای تفنگ‌ها با توجه به فاصله تغییر می‌کند. انفجارها و صدای فریاد کشته شدن افراد و نارنجک‌ها همه کاملاً طبیعی هستند. برای کمک به گیمرهای دیگر در نبود راهنمایی‌های بصری، دیالوگ‌های فراوانی از طرف کاراکترها در بازی قرار داده شده است که با توجه به اتفاقات افتاده بیان می‌شوند. این دیالوگ‌ها مخصوصاً در مورد بیسیم چی فراوان هستند که دائما بقیه بازیکنان را در جریان دستورات Officer وشرایط نقاط کنترل نقشه می‌گذارند. اینجا مکان خوبی است که به ضرورت کار تیمی در این بازی اشاره کرد. برای موفق شدن و کمک به هم تیمی‌ها در حد امکان نیاز است که با بقیه صحبت کنید. این قضیه مخصوصاً در صورت داشتن نقش Officer تقریباً الزامی می‌شود. متأسفانه پیدا کردن هم‌تیمی‌هایی که حاضر به صحبت کردن باشند در مواردی سخت است که خود می‌تواند تا حدی بر تجربه تأثیر منفی بگذارد.
اگر طرفدار بازی‌های رقابتی در سبک اول شخص هستید و به دنبال تجربه‌ای تازه می‌گردید، Day of Infamy گزینه بسیار خوبی است. در این دوران تکرار تقلید و بازی‌های سرراست، وجود اثری که سعی در عرضه گیم پلی تا حد امکان به واقعیت نزدیک را دارد، غنیمت است. درست است که ازنظر گرافیکی Day of Infamy سال‌ها از همتایان خود عقب است، ولی ازنظر نحوه پرداخت مکانیک‌ها در سطح بالایی قرار دارد. ممکن است که برخی از گیمر‌ها نتوانند با این مسئله کنار بیایند که هرلحظه ممکن است توسط دشمنی ناپیدا کشته شوند که خود قابل‌درک است. ولی اگر صبور هستید و علاقه دارید که شوتر اول شخصی که نیاز به تفکر تاکتیکی و دقت عمل بالایی دارد را امتحان کنید بدون شک Day of Infamy را تهیه کنید.
نوشته اولین بار در پدیدار شد.
آخرین دیدگاه‌ها