Tagماه؛

مسابقه سفر به کره ماه؛ تلاشی دیگر برای پیدا کردن مایع حیات

مسابقه سفر به کره ماه؛ تلاشی دیگر برای پیدا کردن مایع حیات

یک مسابقه فضایی واقعی که از سال ها پیش شروع شده بود، حالا در مراحل پایانی خود به سر می برد.

بنیاد Google Lunar XPrize اخیرا از پنج تیم برتر که در رقابت برای رسیدن به کره ماه دست و پنجه نرم می کردند پرده برداشت. این تیم ها فرصت آن را دارند تا اولین گروه خصوصی باشند که به کره ماه راه یافته و البته جایزه ای 20 میلیون دلاری هم از گوگل دریافت می کند.

این پروژه بزرگ، از آنچه که ایلان ماسک و جف بزوس در موردش صحبت کرده اند اهمیت بیشتری دارند؛ نشان می دهد و ثابت می کند که سفرها و اکتشافات تجاری هم می توانند کارآمد باشند.

پیش از پایان سال 2017، در زمانی نامشخص، یک یا چند گروه از مجموع 5 تیم انتخاب شده، کاوشگر خود را به سوی ماه می فرستند. این پنج شرکت Moon Express ،SpaceIL ،Synergy Moon ، و نام دارند.

تمام تیم های برنده برای کسب جایزه 20 میلیون دلاری خود، باید 385 هزار کیلومتر فضا را بشکافند و کاوشگر خود را به ماه رسانده و آن را آرام روی سطح کره فرود آورند. قدم دوم، گرفتن تصاویر و ویدیوهای با رزولوشن بالا و ارسال آن ها به زمین است و اگر کاوشگر بتواند به اندازه 500 متر از محل فرود خود حرکت کند، جایزه از آن تیم خواهد شد.

برای یک آژانس فضایی وابسته به دولت با بودجه های میلیارد دلاری/یورویی، چنین دستاوردی عجیب و غریب نیست و شاید همین حالا به سادگی انجام پذیر هم باشد اما برای تیم های کوچک و خصوصی، این ماموریت به مثابه پروژه آپولو و گام نهادن انسان روی ماه است.

البته که Google Lunar XPrize آن همه پوشش خبری برنامه آپولو را ندارد و مردم هم چندان تحت تاثیر درام «اولین گام انسان روی کره ماه» نیستند. دومین مسابقه انسان برای سفر به ماه، به اندازه دوران جنگ سرد میان دو ابر قدرت جهان جلب توجه نکرده و سرمایه ای هم ندارد. قرار هم نیست این سفر، قدرت کشوری را به رخ دیگری بکشد.

این مسابقه، قرار است ثابت کند که گروه های کوچک و مستقل از دولت که با سرمایه ای خصوصی بنا شده اند هم می توانند با مقادیر بسیار کمتری که سرمایه سالانه آژانس های فضایی دولتی است، کاری مشابه را انجام دهند.

مسابقه به ماه گوگل قطعا روی روند کاری آژانس فضایی دولت ایالات متحده آمریکا، ناسا هم تاثیر دارد. اینطور به نظر می رسد که ناسا در دوران ترامپ آزادی عمل بیشتری برای سفرهای فضایی دارد و مشاوران ترامپ وی را متقاعد کرده اند که حالا زمان مناسبی است برای سفر به کره ماه.

اگر این اتفاق رخ دهد، ناسا حالا امکاناتی دارد که در دهه 60 میلادی، زمانی که به ماه رفته بود نداشت: کمپانی های مستقل مثل Moon Express و Astrobotix و شرکت های تولیدکننده موشک مثل SpaceX و Blue Origin که بسیاری از مراحل را برای ناسا ساده تر می کنند.

جیم بریدنستین، عضو جمهوری خواه کنگره از ایالت اوکلاهوما، یکی از کسانی است که برای کسب منسب ریاست ناسا بسیار مشتاق بوده و به صورت علنی این علاقه را اعلام داشته است.

وی اخیرا طرحی را مطرح کرده که به طور کامل مسئله بازگشت به ماه در آن مطرح شده است. این طرح شامل یک فضاپیمای Orion، سیستم پرتاب فضایی و کاوشگر لونار توسعه یافته توسط شرکت های خصوصی می شود.

ناسا که 50 سال پیش انسان ها را روی سطح ماه فرود آورده بود نیز با شرکت های خصوصی همکاری خواهد کرد تا آخر امسال بتوانند کاوشگرهای خود را به ماه ارسال کنند.

بریدنستین با تعدادی از متخصصین حوزه هوا و فضا، مثل دکتر پاول اسپادیس موافق است که انگیزه اصلی برای بازگشت به ماه، پیدا کردن آب در سطوح زیرین آن است.

قطب های ماه، میلیاردها تن یخ محصور در بخش های تاریک دهانه برآمدگی هایش دارد. این یخ ها می توانند تبدیل به هیدروژن و اکسیژن مایع شوند، مواد تشکیل دهنده سوخت موشک ها.

سوخت های موشکی تصفیه شده از منابع ماه، نه تها می توانند به عنوان سوخت فضاپیماها برای سفر به اعماق فضا، نظیر مریخ به کار روند، بلکه می توانند حمایت نسل جدیدی از ماهواره ها را در پی داشته باشند و طول عمرشان را افزایش دهند.

دست کم یکی از مشارکت کنندگان در این مسابقه بزرگ، شرکت Moon Express از اشتیاق خود برای حفر معدن در مریخ برای منابع احتمالی موجود در زیر لایه های اصلی گفته اند؛ منابعی چون آب.

ناسا باید در این میان وظیفه خطیری را بپذیرد و به کمک این تیم ها بیاید. همانطور که پیشتر این کمک ها سبب شد تا SpaceX و بویینگ شکل بگیرند، در عصر فعلی، آژانس های دولتی می توانند به پیشرفت سفرهای فضایی کمک کنند و مسیر بین زمین و ماه را هموار سازند.

Google Lunar XPrize اثبات کننده این طرح است. جف بزوس و کمپانی Blue Origin همین حالا هم آماده کمک رسانی و حرکت در این مسیر هستند، تنها در صورتی که ناسا مدیریت مسیر را به عهده بگیرد.

به زودی و نه چند قرن دیگر، اتفاقی روی کره ماه رخ می دهد که بشر چندین دهه است منتظر دوباره روی دادن آن بوده. یک انسان خوش اقبال پا روی خاک ماه می گذارد و میلیاردها انسان از سراسر جهان چشم به نمایشگرها دوخته اند تا این پیروزی بزرگ برای بشر را تماشا کنند.

چند سال بعد، یک جامعه جدید بالاخره روی ماه شکل می گیرد و می شود مرکزی برای دانش بشر و احتمالا ایستگاه بین المللی جدید فضایی در فاصله ای بسیار دورتر از آنچه که حالا هست.

The post appeared first on .

مسابقه سفر به کره ماه؛ تلاشی دیگر برای پیدا کردن مایع حیات

برای سومین بار در شش ماه؛ یاهو خبر از رخنه امنیتی دیگری می دهد

برای سومین بار در شش ماه؛ یاهو خبر از رخنه امنیتی دیگری می دهد

یاهو امروز خبر از رخنه امنیتی تازه ای داده که سبب شده هکرها بتوانند طی 2 سال اخیر، به حساب کاربری 32 میلیون نفر دسترسی یابند. این حساب های کاربری، به تعداد اکانت های قبلی که تحت تاثیر دو هک قبلی یاهو قرار گرفته بودند اضافه شده اند.

بنابر گزارش خبرگزاری رویترز، حساب های کاربری با استفاده از کوکی های جعلی به خطر افتاده اند. یاهو در حال حاضر عقیده دارد که هک 32 میلیون اکانت نیز توسط همان افرادی صورت پذیرفته که مسئولیت هک سال 2014 را برعهده داشته اند. در مقام توضیح باید گفت که هک سال 2014 اطلاعات حداقل 500 میلیون حساب کاربری را به خطر انداخت.

یاهو در بیانیه خود می گوید بنابر تحقیقات صورت گرفته، شخصی ثالث که اجازه دسترسی به کدهای کمپانی را نداشته توانسته چگونگی استفاده از کوکی های جعلی را دریافته و از آنها برای هک حساب کاربران استفاده نماید. برای حل این مشکل، یاهو کوکی های مورد نظر را از کار انداخته تا دیگر هکرها قادر به دسترسی به اکانت کاربران نباشند.

در خبری دیگر گفتنی است که ماریسا میر، مدیر عامل یاهو امروز . وی با این حرکت، به صورت تلویحی تقصیر دو هک پیشین یاهو را برعهده گرفته است. گذشته از هک سال 2014، یاهو در ماه دسامبر سال گذشته میلادی هم تایید کرد که طی سال 2013، رخنه امنیتی دیگری به انتشار اطلاعات 1 میلیارد اکانت منجر گشته است.

The post appeared first on .

برای سومین بار در شش ماه؛ یاهو خبر از رخنه امنیتی دیگری می دهد

بامداد چهارشنبه 15 دی ماه؛ بهترین زمان برای تماشای بارش شهابی ربعی

بامداد چهارشنبه 15 دی ماه؛ بهترین زمان برای تماشای بارش شهابی ربعی

بارش های شهابی را می توان یکی از زیباترین پدیده های نجومی دانست که هر سال در چند نوبت رخ می دهند، و در حالی که به تازگی وارد سال 2017 شده ایم، یکی از بهترین بارش های شهابی را شاهد خواهیم بود.

که به نام کوادرانت (Quadrantis) نیز شناخته می شود، یکی از درخشان ترین بارش های سال بوده و نرخ ساعتی سرسویی (ZHR) آن به 90 می رسد. این پدیده هر ساله در ابتدای ژانویه (اواسط دی ماه) به خاطر عبور زمین از میان ذرات به جا مانده از دنباله دار EH1 2003 شکل می گیرد.

quadrantids-1

اوج بارش امسال، شبانگاه سه شنبه 14 دی ماه و بامداد چهارشنبه 15 دی ماه است، اما به خاطر روشنایی ماه و ایجاد مزاحمت برای رصد، بهترین زمان برای مشاهده بارش شهابی ربعی، بامداد چهارشنبه خواهد بود.

برای تماشای این پدیده نجومی، باید به صورت فلکی (Bootes) چشم بدوزید، که بین «خرس بزرگ»، «سنبله» و «اژدها» جای گرفته است.

quadrantids-2

گفتنیست این بارش برای اولین بار حدود 500 سال قبل توسط چینی ها و کره ای ها مشاهده شد و منشأ آن در ابتدا ناشناخته بود، اما تحقیقات اخیر نشان می دهد سیارک سنگی EH12003 عامل اصلی ایجاد این پدیده است.

در صورتی که فرصت کافی برای خروج از محیط شهری و مشاهده این بارش شهابی ندارید، خبر خوب اینکه سرویس تلسکوپ رباتیک Slooh در ژاپن این رویداد را به صورت زنده پخش خواهد کرد. بنابراین با مراجعه به می توانید به تماشای بارش شهابی ربعی بنشینید.

The post appeared first on .

بامداد چهارشنبه 15 دی ماه؛ بهترین زمان برای تماشای بارش شهابی ربعی

هندی ها در راه کره ماه؛ شرکت TeamIndus چه نقشه هایی در سر دارد؟

هندی ها در راه کره ماه؛ شرکت TeamIndus چه نقشه هایی در سر دارد؟

TeamIndus، شرکتی خصوصی است واقع در بنگالور هند که تنها شرکت کننده هندی در Google Lunar X-Prize به حساب می آید. رویدادی که نام گوگل در ابتدای آن جای خوش کرده، اشاره به مسابقه ای بین المللی برای بنیان نهادن شرکتی دارد که بتواند فضاپیمایی را روی خاک مریخ بنشاند.

تیم ایندس، دلایل قانع کننده ای برای شرکت در این مسابقه دارد. اگر رقابت را برنده شوند، 20 میلیون دلار از گوگل خواهند گرفت و اولین شرکت خصوصی خواهند شد که روی ماه فرود خواهند آمد. اگر به طور کل موفقیت از آن تیم ایندس شود، به دستاوردی می رسند که آژانس فضایی کشور هند هنوز به آن دست نیافته است: فرود آوردن سالم فضاپیمایی روی کره ماه.

با این حال، هندی ها نسبت به دیگر رقبا، 3 سال دیرتر کار را شروع کرده اند. اما امروز، تیم ایندس بیش از 100 نفر نیروی متخصص دارد که موفق شده اولین هدفگذاری بزرگ X-Prize را پشت سر گذاشته و جایزه 1 میلیون دلاری را کسب کند. حالا اما آن ها در تلاش هستند تا به هدفگذاری بعدی و جایزه 10 میلیون دلاری برسند.

گرچه این شرکت به خوبی توانسته از پس وظیفه ای که بر عهده دارد بر آید اما هنوز راه زیادی برای رسیدن به هدف بزرگ باقی مانده. اگر قرار باشد آن ها دسامبر 2017 روی ماه بنشینند، باید خیلی زود قراردادهای مهمی را ببندند و آماده قدم های اصلی شوند.

ماموریت بزرگ

تصویری از ماه نورد تیم ایندس.

طرح ماموریت آن ها اینگونه توصیف شده که تیم ایندس می خواهد فضاپیمایی را روی یک موشک هندی قرار داده و وارد کند. پیش از اینکه موشک بخواهد با موتورهای پیشرانه اش به سمت ماه حرکت کند، دو دور به دور زمین می چرخد.

یک بار دیگر، فضاپیما در مدار ماه متوقف می شود و با سرعتی اندک، سه الی چهار دور، در مدار ماه می چرخد و سپس به آرامی فرود نرم فضاپیما به سمت سطح سیاره آغاز می گردد.

زمانی که فضاپیما روی سطح کره مستقر شد، ماه نورد تیم ایندس از درون فضاپیمای اصلی بیرون می آید و کار خود را آغاز می کند. برای تکمیل وظایف مشخص شده در X-Prize، ماه نورد باید دست کم 500 متر روی سطح حرکت کرده و تصاویر و ویدیوهای با کیفیت از ماه به زمین بفرستد.

انتخاب یک موشک مناسب

یکی از موسسین تیم ایندس، راهول نارایان، در پاسخ به اینکه دلیل تاخیر در بستن قراردادی برای موشک چیست، گفت آن ها شرایط متفاوتی نسبت به دیگر شرکت کنندگان در مسابقه X-Prize دارند. در حالی که دیگر تیم ها زودتر توانسته بودند تا با شرکت های خصوصی سازنده موشک ثبت قرارداد کنند، آن ها تصمیم گرفته اند تا فضاپیمای شان را با موشکی هندی و متعلق به دولت به فضا بفرستند.

تیم ایندس فضاپیمای خود را با راکت PSLV، سازمان تحقیقات فضایی هند به ماه می فرستد، موشکی که در پروازهای پیشین خود خوش سابقه بوده است. در ماه ژوئن، PSLV سی و پنجمین سفر موفق خود را هم تکمیل کرد.

موشک PSLV

نارایان می گوید که با خرید موشکی از سازمان تحقیقات فضایی هند، گامی بزرگ بر می دارند و تجارت را گسترش می دهند چرا که این سازمان تا پیش از این هیچگاه موشک هایش را به شرکت های خصوصی نفروخته و تیم ایندس اولین خواهد بود.

اما بحث اینجاست که فعالیت های تیم ایندس به اجازه دولت هند مشروط است. چون موشک برای دولت هند بوده، بنابراین لانچ فضاپیما نیز نیازمند اجازه مقامات هندی خواهد بود.

انتخاب تیم ایندس برای موشک را می توان مطمئن ترین گزینه ممکن دانست. تیم دیگری با نام Space-IL تصمیم گرفته تا از فالکون 9 اسپیس اکس استفاده کند که طی 18 ماه گذشته، دو ماموریت منجر به شکست داشته است.

شرکت Moon Express هزینه خود را روی موشک الکترون شرکت راکت لب گذاشته، موشکی که توسط نیوزیلندی ها ساخته شده است. اگر همه شرایط دیگر هم برابر باشد، انتخاب مطمئن تر تیم ایندس می تواند به پیروزی آن ها منجر شود.

تامین هزینه ها

مسلما برای داشتن چنین موشکی، تیم ایندس باید بتواند از پس هزینه ها بر آید. در قوانین Google Lunar X-Prize آمده که 90 درصد هزینه های تیم ها باید به صورت شخصی تامین شود، بنابراین دولت هند نمی تواند این موشک را به تیم ایندس هدیه دهد.

با این حال، مقامات هندی قصد دارند به نحو دیگری از تیم ایندس حمایت کنند. نارایان می گوید در عوض، سازمان تحقیقات فضایی هند به آن ها دسترسی آزمایشگاه های مهمی را داده تا برای پرواز بیش از پیش آماده شوند.

همین مسئله می تواند بخشی از هزینه ها را برای تیم ایندس کاهش دهد. ولی دیگر هزینه ها نظیر خرید موشک، عملیات های زمینی و توسعه های لازم مبلغی در حدود 70 الی 80 میلیون دلار هزینه به دوش آن ها خواهد گذاشت.

team-indus-spacecraft-w600

فضاپیمای تیم ایندس که ماه نورد را حمل می کند.

تا به امروز، آن ها موفق شده اند 3 میلیون دلار جمع آوری کنند (یک میلیون دار از X-Prize، و دو میلیون دلار از طریق سرمایه گذاری) اما نارایان می گوید در سری دوم جذب سرمایه، مبلغی دیگر نیز دریافت خواهند کر و مجموعا 10 الی 15 میلیون دلار خواهند داشت. با اضافه شدن این میزان، تعداد کارکنان از 100 نفر فراتر خواهد رفت.

از سمت دیگر اما Moon Express توانسته مبلغی بیش از 30 میلیون دلار را جمع کند آن هم تنها با 25 کارمند. گرچه حقوق کارکنان صرفا بخش کوچکی از هزینه ها خواهد بود اما باید در نظر داشت که میزان حقوق متوسط یک مهندس در هند شدیدا کمتر از مهندسی در ایالات متحده آمریکا است. بنابراین تیم ایندس می تواند بدون نگرانی از هزینه ها، تیم بزرگ تری داشته باشد.

گرچه در مسابقه های این چنینی داشتن تیمی بزرگ تر می تواند بسیار موثر واقع شود، باید دید که آیا تیم ایندس می تواند واقعا با مهندس های بیشتر، پیروز میدان شود یا خیر.

در آخر چه می شود؟

خب، وقتی که مسابقه تمام شود چه اتفاقی می افتد؟ تیم هایی نظیر Moon Express و Astrobotic که هر دو آمریکایی هستند گفته اند که به کار خود ادامه خواهند داد و کاری به مسابقه ندارند.

تیم ایندس اما نقشه متفاوتی دارد. آن ها قصد دارند وارد تجارت شده و در امور فضایی کسب و کارشان را گسترش دهند. آن ها با تجربه ای که از این مسابقه به دست آورده اند، حالا توان بسیاری دارند.

اما در حال حاضر، تمرکز روی ماه باقی می ماند. نارایان و صد کارمند دیگر، سخت مشغول کار هستند تا افتخاری بزرگ برای خود و کشورشان به دست آورند.

The post appeared first on .

هندی ها در راه کره ماه؛ شرکت TeamIndus چه نقشه هایی در سر دارد؟

TeamIndus، شرکتی خصوصی است واقع در بنگالور هند که تنها شرکت کننده هندی در Google Lunar X-Prize به حساب می آید. رویدادی که نام گوگل در ابتدای آن جای خوش کرده، اشاره به مسابقه ای بین المللی برای بنیان نهادن شرکتی دارد که بتواند فضاپیمایی را روی خاک مریخ بنشاند.

تیم ایندس، دلایل قانع کننده ای برای شرکت در این مسابقه دارد. اگر رقابت را برنده شوند، 20 میلیون دلار از گوگل خواهند گرفت و اولین شرکت خصوصی خواهند شد که روی ماه فرود خواهند آمد. اگر به طور کل موفقیت از آن تیم ایندس شود، به دستاوردی می رسند که آژانس فضایی کشور هند هنوز به آن دست نیافته است: فرود آوردن سالم فضاپیمایی روی کره ماه.

با این حال، هندی ها نسبت به دیگر رقبا، 3 سال دیرتر کار را شروع کرده اند. اما امروز، تیم ایندس بیش از 100 نفر نیروی متخصص دارد که موفق شده اولین هدفگذاری بزرگ X-Prize را پشت سر گذاشته و جایزه 1 میلیون دلاری را کسب کند. حالا اما آن ها در تلاش هستند تا به هدفگذاری بعدی و جایزه 10 میلیون دلاری برسند.

گرچه این شرکت به خوبی توانسته از پس وظیفه ای که بر عهده دارد بر آید اما هنوز راه زیادی برای رسیدن به هدف بزرگ باقی مانده. اگر قرار باشد آن ها دسامبر 2017 روی ماه بنشینند، باید خیلی زود قراردادهای مهمی را ببندند و آماده قدم های اصلی شوند.

ماموریت بزرگ

تصویری از ماه نورد تیم ایندس.

طرح ماموریت آن ها اینگونه توصیف شده که تیم ایندس می خواهد فضاپیمایی را روی یک موشک هندی قرار داده و وارد کند. پیش از اینکه موشک بخواهد با موتورهای پیشرانه اش به سمت ماه حرکت کند، دو دور به دور زمین می چرخد.

یک بار دیگر، فضاپیما در مدار ماه متوقف می شود و با سرعتی اندک، سه الی چهار دور، در مدار ماه می چرخد و سپس به آرامی فرود نرم فضاپیما به سمت سطح سیاره آغاز می گردد.

زمانی که فضاپیما روی سطح کره مستقر شد، ماه نورد تیم ایندس از درون فضاپیمای اصلی بیرون می آید و کار خود را آغاز می کند. برای تکمیل وظایف مشخص شده در X-Prize، ماه نورد باید دست کم 500 متر روی سطح حرکت کرده و تصاویر و ویدیوهای با کیفیت از ماه به زمین بفرستد.

انتخاب یک موشک مناسب

یکی از موسسین تیم ایندس، راهول نارایان، در پاسخ به اینکه دلیل تاخیر در بستن قراردادی برای موشک چیست، گفت آن ها شرایط متفاوتی نسبت به دیگر شرکت کنندگان در مسابقه X-Prize دارند. در حالی که دیگر تیم ها زودتر توانسته بودند تا با شرکت های خصوصی سازنده موشک ثبت قرارداد کنند، آن ها تصمیم گرفته اند تا فضاپیمای شان را با موشکی هندی و متعلق به دولت به فضا بفرستند.

تیم ایندس فضاپیمای خود را با راکت PSLV، سازمان تحقیقات فضایی هند به ماه می فرستد، موشکی که در پروازهای پیشین خود خوش سابقه بوده است. در ماه ژوئن، PSLV سی و پنجمین سفر موفق خود را هم تکمیل کرد.

موشک PSLV

نارایان می گوید که با خرید موشکی از سازمان تحقیقات فضایی هند، گامی بزرگ بر می دارند و تجارت را گسترش می دهند چرا که این سازمان تا پیش از این هیچگاه موشک هایش را به شرکت های خصوصی نفروخته و تیم ایندس اولین خواهد بود.

اما بحث اینجاست که فعالیت های تیم ایندس به اجازه دولت هند مشروط است. چون موشک برای دولت هند بوده، بنابراین لانچ فضاپیما نیز نیازمند اجازه مقامات هندی خواهد بود.

انتخاب تیم ایندس برای موشک را می توان مطمئن ترین گزینه ممکن دانست. تیم دیگری با نام Space-IL تصمیم گرفته تا از فالکون 9 اسپیس اکس استفاده کند که طی 18 ماه گذشته، دو ماموریت منجر به شکست داشته است.

شرکت Moon Express هزینه خود را روی موشک الکترون شرکت راکت لب گذاشته، موشکی که توسط نیوزیلندی ها ساخته شده است. اگر همه شرایط دیگر هم برابر باشد، انتخاب مطمئن تر تیم ایندس می تواند به پیروزی آن ها منجر شود.

تامین هزینه ها

مسلما برای داشتن چنین موشکی، تیم ایندس باید بتواند از پس هزینه ها بر آید. در قوانین Google Lunar X-Prize آمده که 90 درصد هزینه های تیم ها باید به صورت شخصی تامین شود، بنابراین دولت هند نمی تواند این موشک را به تیم ایندس هدیه دهد.

با این حال، مقامات هندی قصد دارند به نحو دیگری از تیم ایندس حمایت کنند. نارایان می گوید در عوض، سازمان تحقیقات فضایی هند به آن ها دسترسی آزمایشگاه های مهمی را داده تا برای پرواز بیش از پیش آماده شوند.

همین مسئله می تواند بخشی از هزینه ها را برای تیم ایندس کاهش دهد. ولی دیگر هزینه ها نظیر خرید موشک، عملیات های زمینی و توسعه های لازم مبلغی در حدود 70 الی 80 میلیون دلار هزینه به دوش آن ها خواهد گذاشت.

(image)

فضاپیمای تیم ایندس که ماه نورد را حمل می کند.

تا به امروز، آن ها موفق شده اند 3 میلیون دلار جمع آوری کنند (یک میلیون دار از X-Prize، و دو میلیون دلار از طریق سرمایه گذاری) اما نارایان می گوید در سری دوم جذب سرمایه، مبلغی دیگر نیز دریافت خواهند کر و مجموعا 10 الی 15 میلیون دلار خواهند داشت. با اضافه شدن این میزان، تعداد کارکنان از 100 نفر فراتر خواهد رفت.

از سمت دیگر اما Moon Express توانسته مبلغی بیش از 30 میلیون دلار را جمع کند آن هم تنها با 25 کارمند. گرچه حقوق کارکنان صرفا بخش کوچکی از هزینه ها خواهد بود اما باید در نظر داشت که میزان حقوق متوسط یک مهندس در هند شدیدا کمتر از مهندسی در ایالات متحده آمریکا است. بنابراین تیم ایندس می تواند بدون نگرانی از هزینه ها، تیم بزرگ تری داشته باشد.

گرچه در مسابقه های این چنینی داشتن تیمی بزرگ تر می تواند بسیار موثر واقع شود، باید دید که آیا تیم ایندس می تواند واقعا با مهندس های بیشتر، پیروز میدان شود یا خیر.

در آخر چه می شود؟

خب، وقتی که مسابقه تمام شود چه اتفاقی می افتد؟ تیم هایی نظیر Moon Express و Astrobotic که هر دو آمریکایی هستند گفته اند که به کار خود ادامه خواهند داد و کاری به مسابقه ندارند.

تیم ایندس اما نقشه متفاوتی دارد. آن ها قصد دارند وارد تجارت شده و در امور فضایی کسب و کارشان را گسترش دهند. آن ها با تجربه ای که از این مسابقه به دست آورده اند، حالا توان بسیاری دارند.

اما در حال حاضر، تمرکز روی ماه باقی می ماند. نارایان و صد کارمند دیگر، سخت مشغول کار هستند تا افتخاری بزرگ برای خود و کشورشان به دست آورند.

The post appeared first on .

هندی ها در راه کره ماه؛ شرکت TeamIndus چه نقشه هایی در سر دارد؟