بازی آزاد

دانشمندان بالاخره پرده از راز تشخیص دیابت توسط سگ ها برداشتند

از سگ های مراقب سال هاست که برای تشخیص قند خون پایین صاحبان دیابتی شان و احتمال قریب الوقوع افت قند خون استفاده می شود. اکنون بالاخره پس از سال ها دانشمندان متوجه شده اند سگ ها چگونه این کار را انجام می دهند؛ موضوعی که می تواند به ساخت حسگر های جدیدی در عرصه ی پزشکی بیانجامد.

می توان گفت سگ ها آن قدر که در بو کشیدن دنیای اطراف خود مهارت دارند، در دیدنش ندارند. این حیوانات وفادار قادرند کوچکترین بو ها در حد یک از یک تریلیون واحد (۱ به همرا ۱۲ صفر) را نیز تشخیص دهند. این میزان برای ما انسان ها مثل آن است که بتوانیم یک قاشق چایخوری شکر را از فاصله ای به اندازه ی دو استخر بزرگ المپیک بو بکشیم. همین ویژگی است که به آنها اجازه می دهد به عنوان مأموران تشخیص پزشکی فعالیت کنند و انواع مختلفی از سرطان و دیابت را تنها با بو کشیدن تشخیص دهند.

مثلاً در مورد بیماری قند، سگ های آموزش دیده ی ویژه ی این کار قادرند کاهش قند خون صاحبان خود را تشخیص دهند؛ نشانه ای که می تواند نشانه ی افت قریب الوقوع قند خون باشد. قند خون پایین برای کسانی که به دیابت نوع ۱ ابتلا دارند می تواند باعث بروز مشکلاتی نظیر لرزه، گیجی، و خستگی شود. عدم دریافت قند در چنین مواقعی می تواند حتی به غش کردن و بیهوشی فرد نیز بیانجامد. این اتفاق برای برخی از افراد خیلی سریع و بدون علائم هشدار دهنده ی قبلی رخ می دهد. سگ های مراقب بیماران دیابتی در صورت تشخیص این موضوع، اقدامی از پیش تعیین شده انجام می دهند که موجب آگاه شدن صاحبشان از پایین بودن سطح قند خونش می شود.

اما این سگ ها پایین بودن قند خون صاحبان خود را از کجا می فهمند؟ دقیقاً احساس یا بو کشیدن چه عاملی باعث این تشخیص می شود؟ این سؤال مدت ها ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده بود اما یک پژوهش جدید از سوی محققان انستیتو علوم متابولیک ولکام تراست و دانشگاه کمبریج، بالاخره پاسخ این سؤال را آشکار کرده است.

ماده ای که باعث آگاه شدن سگ ها می شود ایزوپرن است؛ ماده ای شیمیایی که به صورت طبیعی در هوای خارج شده از شش های انسان هنگام تنفس وجود دارد.

این دانشمندان، قند خون گروهی متشکل از ۸ زن مبتلا به دیابت نوع ۱ را تحت شرایط کنترل شده پایین آوردند و با استفاده از طیف سنج سعی کردند رد پای مولکول های خاصی را در بدن آنان بسنجند. محققان یاد شده با نگاه کردن به این داده ها متوجه شدند طی حمله ی ناشی از افت قند خون، میزان ایزوپرن تا حد قابل توجهی، حتی تا ۲ برابر حالت عادی افزایش می یابد.

انسان ها حضور این ماده ی شیمیایی را حس نمی کنند اما دانشمندان متوجه شده اند سگ ها نسبت به این ماده حساس هستند و به راحتی می توانند مقدار زیاد آن را در بازدم تنفس صاحبان خود تشخیص دهند. دانشمندان حدس می زنند بالا رفتن میزان ایزوپرن طی این مدت، محصول تولید کلسترول باشد اما هنوز در این باره به قطعیت نرسیده اند.

دانشمندان با استفاده از این اطلاعات قصد دارند حسگر جدیدی تولید کنند که بتواند همین کار را انجام دهد. به این ترتیب یک حسگر تنفسی می تواند جای تست قند فعلی که با استفاده از خون نوک انگشت این کار را انجام می دهد بگیرد.

The post appeared first on .

دانشمندان بالاخره پرده از راز تشخیص دیابت توسط سگ ها برداشتند

از سگ های مراقب سال هاست که برای تشخیص قند خون پایین صاحبان دیابتی شان و احتمال قریب الوقوع افت قند خون استفاده می شود. اکنون بالاخره پس از سال ها دانشمندان متوجه شده اند سگ ها چگونه این کار را انجام می دهند؛ موضوعی که می تواند به ساخت حسگر های جدیدی در عرصه ی پزشکی بیانجامد.

می توان گفت سگ ها آن قدر که در بو کشیدن دنیای اطراف خود مهارت دارند، در دیدنش ندارند. این حیوانات وفادار قادرند کوچکترین بو ها در حد یک از یک تریلیون واحد (۱ به همرا ۱۲ صفر) را نیز تشخیص دهند. این میزان برای ما انسان ها مثل آن است که بتوانیم یک قاشق چایخوری شکر را از فاصله ای به اندازه ی دو استخر بزرگ المپیک بو بکشیم. همین ویژگی است که به آنها اجازه می دهد به عنوان مأموران تشخیص پزشکی فعالیت کنند و انواع مختلفی از سرطان و دیابت را تنها با بو کشیدن تشخیص دهند.

مثلاً در مورد بیماری قند، سگ های آموزش دیده ی ویژه ی این کار قادرند کاهش قند خون صاحبان خود را تشخیص دهند؛ نشانه ای که می تواند نشانه ی افت قریب الوقوع قند خون باشد. قند خون پایین برای کسانی که به دیابت نوع ۱ ابتلا دارند می تواند باعث بروز مشکلاتی نظیر لرزه، گیجی، و خستگی شود. عدم دریافت قند در چنین مواقعی می تواند حتی به غش کردن و بیهوشی فرد نیز بیانجامد. این اتفاق برای برخی از افراد خیلی سریع و بدون علائم هشدار دهنده ی قبلی رخ می دهد. سگ های مراقب بیماران دیابتی در صورت تشخیص این موضوع، اقدامی از پیش تعیین شده انجام می دهند که موجب آگاه شدن صاحبشان از پایین بودن سطح قند خونش می شود.

اما این سگ ها پایین بودن قند خون صاحبان خود را از کجا می فهمند؟ دقیقاً احساس یا بو کشیدن چه عاملی باعث این تشخیص می شود؟ این سؤال مدت ها ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده بود اما یک پژوهش جدید از سوی محققان انستیتو علوم متابولیک ولکام تراست و دانشگاه کمبریج، بالاخره پاسخ این سؤال را آشکار کرده است.

ماده ای که باعث آگاه شدن سگ ها می شود ایزوپرن است؛ ماده ای شیمیایی که به صورت طبیعی در هوای خارج شده از شش های انسان هنگام تنفس وجود دارد.

این دانشمندان، قند خون گروهی متشکل از ۸ زن مبتلا به دیابت نوع ۱ را تحت شرایط کنترل شده پایین آوردند و با استفاده از طیف سنج سعی کردند رد پای مولکول های خاصی را در بدن آنان بسنجند. محققان یاد شده با نگاه کردن به این داده ها متوجه شدند طی حمله ی ناشی از افت قند خون، میزان ایزوپرن تا حد قابل توجهی، حتی تا ۲ برابر حالت عادی افزایش می یابد.

انسان ها حضور این ماده ی شیمیایی را حس نمی کنند اما دانشمندان متوجه شده اند سگ ها نسبت به این ماده حساس هستند و به راحتی می توانند مقدار زیاد آن را در بازدم تنفس صاحبان خود تشخیص دهند. دانشمندان حدس می زنند بالا رفتن میزان ایزوپرن طی این مدت، محصول تولید کلسترول باشد اما هنوز در این باره به قطعیت نرسیده اند.

دانشمندان با استفاده از این اطلاعات قصد دارند حسگر جدیدی تولید کنند که بتواند همین کار را انجام دهد. به این ترتیب یک حسگر تنفسی می تواند جای تست قند فعلی که با استفاده از خون نوک انگشت این کار را انجام می دهد بگیرد.

The post appeared first on .

دانشمندان بالاخره پرده از راز تشخیص دیابت توسط سگ ها برداشتند

دانشمندان در پی پنهان نمودن زمین از چشم فرازمینی ها هستند

در سال های اخیر تلاش های زیادی برای کشف سیارات دیگر توسط بشر صورت گرفته اند. به لطف ابزارهایی نظیر تلسکوپ فضایی کپلر دانشمندان موفق شده اند که تا به امروز بالغ بر 2000 سیاره در خارج از منظومه شمسی را شناسایی نمایند. اما سوال اینجاست: اگر آن سیارات محل سکونت موجوداتی باشد که نباید با آنها ارتباطی داشته باشیم چه؟

همین سوال ساده باعث شد که دو تن از دانشمندان دانشگاه کلمبیا به ما نشان دهند که چطور با استفاده از لیزر و مخفی کردن امضای نوری زمین، آن را از چشم بیگانگان پنهان کنیم.

تاریخ بشریت و البته داستان های علمی و تخیلی یک درس مشترک را به ما داده اند و آن اینکه بهتر است سرمان به کار خودمان باشد. حالا که تلاش برای یافتن موجودات فرازمینی قدمتی بالغ بر یکصد سال پیدا کرده، برخی دانشمندان نظیر استیون هاوکینگ به این نتیجه رسیده اند که آشکار کردن حضورمان در این هستی ایده چندان معقولی هم نیست و همین پیام های نوری ارسال شونده به فضا می توانند به انقراضمان منجر گردند.

اما مشکل آنجاست که حتی ساکت ماندن هم کفایت نمی کند. پروفسور دیوید کیپینگ و الکس تیچی فارغ التحصیل دانشگاه کلمبیا بر این باورند که اگر بتوانیم سیارات سکونت پذیر خارج از منظومه شمسی پیدا کنیم، ساکنان این سیارات هم می توانند ما را پیدا کنند. بنابراین آنها پنهان کردن زمین با استفاده از پرتوهای لیزری را به عنوان بهترین راهکار موجود جهت پیشگیری از وقوع این اتفاق پیشنهاد داده اند.

پیشنهاد مطروحه توسط این محققان بر پایه یکی از تکنیک های اصلی به خدمت گرفته شده در کشف اگزوپلنت ها استوار است که به آن روش ترانزیت می گویند. در این روش، تلسکوپ روی یک ستاره فوکوس می کند و تراکم نوری آن را ثبت و ضبط می نماید.

هرگونه کم شدن روشنایی ستاره حاکی از عبور سیاره ای از مقابل آن خواهد بود. دانشمندان با مطالعه انحراف نور دریافتی از ستاره می توانند ابعاد سیاره ای که از مقابل آن عبور می کند، جرم آن، فاصله اش تا ستاره، مدارش و حتی به نوعی ترکیبات آن را تخمین بزنند.

اگر آن اگزوپلنت اندازه مناسب داشته و در فاصله ای از ستاره باشد که امکان وجود آب به حالت مایع تقویت گردد (به این محدوده منطقه قابل سکونت می گویند) آنگاه این موضوع نشان می دهد که حیات می تواند روی این سیاره وجود داشته باشد.

خبر خوب آنکه این روش، ابزاری قدرتمند در دستان محققین است تا به دنبال نشانه های حیات در خارج از زمین بگردند. خبر بد اینکه چون زمین حیات را در خود دارد، پارامترهای آن به راحتی می توانند زنگ خطر را در آزمایشگاه های موجودات فضایی (که آنها نیز احتمالا به دنبال شکلی از حیات در خارج از سیاره شان هستند) به صدا درآورد.

حالا کیپینگ و تیچی برای پیشگیری از بروز هرگونه برخورد ناخواسته با این موجودات، پیشنهاد داده اند که هر سال همزمان با عبور زمین از میان خورشید و هر سیاره دیگری خارج از منظومه شمسی یک پرتوی لیزری 30 هزارم واتی را به مدت ده ساعت از زمین به فضا بتابانند. این پرتو انحراف نور قابل رویت از سیاره مان را پنهان خواهد کرد و زمین را برای موجودات فضایی غیرقابل دیدن می کند.

اما برای پنهان کردن تمامی طول موج ها، لازم است که پرتوی لیزری 30 هزارم واتی جای خود را به آرایه ای از لیزرهای قابل انطباق بدهد که مجموع قدرتی برابر با 250 هزارم وات دارند.

با این همه، فضانوردان اعلام نموده اند که پنهان نمودن کامل زمین هم ضرورتی ندارد. تیچی می گوید: ما می توانیم تنها امضاهای جوی مربوط به فعالیت های زیستی زمین نظیر اکسیژن را پنهان نماییم که به لطف یک پرتوی 160 کیلو واتی هم امکان پذیر است.

اما از این تکنولوژی می توان برای تقویت روابط دوستانه هم بهره گرفت و برای نمونه سیگنال های مصنوعی قدرتمندی را با آن ایجاد نموده و از آن برای انتقال داده به شنودکنندگان خارج از این سیاره بهره گرفت.

The post appeared first on .

دانشمندان در پی پنهان نمودن زمین از چشم فرازمینی ها هستند

(image)

در سال های اخیر تلاش های زیادی برای کشف سیارات دیگر توسط بشر صورت گرفته اند. به لطف ابزارهایی نظیر تلسکوپ فضایی کپلر دانشمندان موفق شده اند که تا به امروز بالغ بر 2000 سیاره در خارج از منظومه شمسی را شناسایی نمایند. اما سوال اینجاست: اگر آن سیارات محل سکونت موجوداتی باشد که نباید با آنها ارتباطی داشته باشیم چه؟

همین سوال ساده باعث شد که دو تن از دانشمندان دانشگاه کلمبیا به ما نشان دهند که چطور با استفاده از لیزر و مخفی کردن امضای نوری زمین، آن را از چشم بیگانگان پنهان کنیم.

تاریخ بشریت و البته داستان های علمی و تخیلی یک درس مشترک را به ما داده اند و آن اینکه بهتر است سرمان به کار خودمان باشد. حالا که تلاش برای یافتن موجودات فرازمینی قدمتی بالغ بر یکصد سال پیدا کرده، برخی دانشمندان نظیر استیون هاوکینگ به این نتیجه رسیده اند که آشکار کردن حضورمان در این هستی ایده چندان معقولی هم نیست و همین پیام های نوری ارسال شونده به فضا می توانند به انقراضمان منجر گردند.

اما مشکل آنجاست که حتی ساکت ماندن هم کفایت نمی کند. پروفسور دیوید کیپینگ و الکس تیچی فارغ التحصیل دانشگاه کلمبیا بر این باورند که اگر بتوانیم سیارات سکونت پذیر خارج از منظومه شمسی پیدا کنیم، ساکنان این سیارات هم می توانند ما را پیدا کنند. بنابراین آنها پنهان کردن زمین با استفاده از پرتوهای لیزری را به عنوان بهترین راهکار موجود جهت پیشگیری از وقوع این اتفاق پیشنهاد داده اند.

پیشنهاد مطروحه توسط این محققان بر پایه یکی از تکنیک های اصلی به خدمت گرفته شده در کشف اگزوپلنت ها استوار است که به آن روش ترانزیت می گویند. در این روش، تلسکوپ روی یک ستاره فوکوس می کند و تراکم نوری آن را ثبت و ضبط می نماید.

هرگونه کم شدن روشنایی ستاره حاکی از عبور سیاره ای از مقابل آن خواهد بود. دانشمندان با مطالعه انحراف نور دریافتی از ستاره می توانند ابعاد سیاره ای که از مقابل آن عبور می کند، جرم آن، فاصله اش تا ستاره، مدارش و حتی به نوعی ترکیبات آن را تخمین بزنند.

اگر آن اگزوپلنت اندازه مناسب داشته و در فاصله ای از ستاره باشد که امکان وجود آب به حالت مایع تقویت گردد (به این محدوده منطقه قابل سکونت می گویند) آنگاه این موضوع نشان می دهد که حیات می تواند روی این سیاره وجود داشته باشد.

خبر خوب آنکه این روش، ابزاری قدرتمند در دستان محققین است تا به دنبال نشانه های حیات در خارج از زمین بگردند. خبر بد اینکه چون زمین حیات را در خود دارد، پارامترهای آن به راحتی می توانند زنگ خطر را در آزمایشگاه های موجودات فضایی (که آنها نیز احتمالا به دنبال شکلی از حیات در خارج از سیاره شان هستند) به صدا درآورد.

حالا کیپینگ و تیچی برای پیشگیری از بروز هرگونه برخورد ناخواسته با این موجودات، پیشنهاد داده اند که هر سال همزمان با عبور زمین از میان خورشید و هر سیاره دیگری خارج از منظومه شمسی یک پرتوی لیزری 30 هزارم واتی را به مدت ده ساعت از زمین به فضا بتابانند. این پرتو انحراف نور قابل رویت از سیاره مان را پنهان خواهد کرد و زمین را برای موجودات فضایی غیرقابل دیدن می کند.

اما برای پنهان کردن تمامی طول موج ها، لازم است که پرتوی لیزری 30 هزارم واتی جای خود را به آرایه ای از لیزرهای قابل انطباق بدهد که مجموع قدرتی برابر با 250 هزارم وات دارند.

با این همه، فضانوردان اعلام نموده اند که پنهان نمودن کامل زمین هم ضرورتی ندارد. تیچی می گوید: ما می توانیم تنها امضاهای جوی مربوط به فعالیت های زیستی زمین نظیر اکسیژن را پنهان نماییم که به لطف یک پرتوی 160 کیلو واتی هم امکان پذیر است.

اما از این تکنولوژی می توان برای تقویت روابط دوستانه هم بهره گرفت و برای نمونه سیگنال های مصنوعی قدرتمندی را با آن ایجاد نموده و از آن برای انتقال داده به شنودکنندگان خارج از این سیاره بهره گرفت.

The post appeared first on .

دانشمندان در پی پنهان نمودن زمین از چشم فرازمینی ها هستند