بررسی بازی Gravity Rush 2؛ سقوط به آسمان
وقتی گرویتی راش -یا Gravity Daze در بازار ژاپن- برای نخستین بار روی پلتفرم پلی استیشن ویتا معرفی شد، علی رغم استایل گرافیکی بی نظیر و گیم پلی نویدبخش، به نظر نمی رسید بتواند جای پای خود را به عنوان یکی از فرنچایزهای تازه سونی تثبیت کند. با این همه، ژاپن استودیو با عنوانی خرق عادت خود، دست به کاری زد که کمتر توسعه دهنده ای جرئتش را دارد و به موفقیتی رسید که کمتر کسی قادر به دستیابی به آن روی پلتفرم ویتا بود.
محبوبیت گرویتی راش در مدتی کوتاه باعث شد تا نسخه ریمستر و بهبود یافته بازی روانه کنسول نسل هشتمی سونی شود و حالا پس از 5 سال از زمان عرضه بازی روی آخرین کنسول دستی سونی، نسخه دوم از راه رسیده تا این فرنچایز را دچار تکامل –و نه انقلاب- کند.
وقایع گرویتی راش 2 درست بعد از اتفاقات نسخه اول دنبال می شود و درست مانند نسخه ابتدایی، کشش لازم برای دنبال کردن لحظه به لحظه وقایع را ندارد. باید پذیرفت که داستان و روایت آن، بهترین ویژگی گرویتی راش 2 نیست و این مسئله، چندان هم اهمیت ندارد؛ هرچند که گاهی می تواند بسیار خسته کننده باشد، خصوصاً طی نیم ساعت آغازین بازی که فصل افتتاحیه به شمار می رود و می توانست ویژگی های گیم پلی گرویتی راش 2 را به شکل جذاب تری تصویر کند.
استایل گرافیکی چشم نواز و روایت کمیکی اتفاقات بازی مطمئناً تا حد زیادی برخی از کمکاری های ژاپن استودیو در داستان سرایی را جبران کرده اما بدون شک کماکان کافی نبوده و اتمسفر ژاپنی غالب بر بازی که معمولاً برای کاربران غیر ژاپنی مایوس کننده ظاهر می شود هم کمکی به ماجرا نکرده است.
البته این طور نیست که داستان بازی یک فاجعه تمام عیار باشد. کاراکترهای گرویتی راش، تنوع زیادی از نظر تیپ شخصیتی دارند و هر کدام می توانند با ویژگی های بارزشان، شما را عاشق خود کنند. علاوه بر این، جهان بازی بسیار غنی است و قطعاً از همان ابتدا، نوعی احساس صمیمیت با دنیای نامانوس گرویتی راش 2 پیدا می کنید.
نکته قابل توجه که اشاره به آن از همین حالا الزامی به نظر می رسد این است که گرویتی راش 2 هنوز همان چیزی است که در نسخه ابتدایی دیدیم. گرویتی راش 2 نیامده تا فرمول های خود را تغییر دهد و در عوض، به گسترش مکانیک ها حول محور هسته گیم پلی نسخه ابتدایی پرداخته است که مسلماً بهترین نکته درباره آن تلقی می شود.
ژاپن استودیو به دنبال توسعه نسخه ای مجزا نبوده و شماره دار شدن فرنچایز هم دقیقاً بر همین موضوع دلالت می کند. بنابراین بازی از همان جایی که رها شد دنبال می شود، گیم پلی تفاوتی بسیار فاحش با سابق ندارد و البته مهم تر از هر چیز، هر گیمری می تواند کنترلر را در دست گرفته و بدون تجربه نسخه قبلی، به سراغ گرویتی راش 2 برود.
با این دانش، قابلیت های شخصیت اصلی بازی یا همان کت تفاوت چشمگیری با سابق نکرده؛ هرچند که با پیشروی در گیم پلی، با دو استایل تازه گرانشی با نام های «لیونار» و «ژوپیتر» آشنا می شوید که به ترتیب می توانند سرعت و ارتفاع پرش های کت را افزایش دهند یا با افزایش وزن گرانشی او، حملات به دشمنان را کاری تر از قبل سازند. اما این دو استایل هم گیم پلی را از اساس دستخوش تغییر نمی کنند و صرفاً به تکامل هرچه بیشتر کمک کرده اند؛ هرچند که این تکامل می توانست سازنده تر باشد.
با وجود استایل های گرانشی گوناگون و تغییرات به وجود آمده در محیط های بازی که آنها را بسیار سرگرم کننده تر از نسخه ابتدایی ساخته، مبارزه با دشمنان هنوز غیرتکامل یافته به نظر می رسد و نوعی احساس دست و پا چلفتگی به گیمر منتقل می کند.
سیستم قفل کردن روی اهداف مسلماً بخش عمده ای از مشکلات قبلی را از بین برده اما کنترل دشوار کت و انیمیشن حرکات او باعث می شود تا بیش از آنچه لازم است انرژی صرف مبارزه با دشمنان کنید. در این بین، حرکات مداوم دوربین و عدم هماهنگی مناسب با زاویه دید کت، می تواند به این مشکلات دامن بزند.
اما گذشته از این مشکلات که کمابیش می توانند حس غایی گرویتی راش 2 از منظر سرگرم کنندگی را از بین ببرند، مبارزات بسیار درگیرکننده ظاهر می شوند و مطمئناً از نابود کردن دشمنان مختلف –که می توانند از انسان ها تا موجوداتی بیگانه و تک چشمی متغیر باشند- لذت کافی را می برید.
عنوان تازه ژاپن استودیو از جهات دیگر نیز تغییراتی قابل توجه به خود دیده که همگی، بازی را به سمت بهبود هرچه بیشتر سوق داده اند. پیش از هر چیز، گیمرها حالا واقعاً به جمع آوری الماس ها ترغیب می شود و برای دستیابی به فعالیت های تازه، جمع آوری این منابع بسیار مهم به نظر می رسد؛ با این حال، درخت مهارت ها چندان ترغیب کننده ظاهر نمی شود و شاید حتی هر از چندگاهی فراموش کنید که مهارت های کت را بهبود ببخشید.
همانطور که گفتیم، گرویتی راش 2 هسته نسخه ابتدایی را برداشته و محتویات بیشتری به دور آن فراهم آورده است. اگرچه نکات اشاره شده در بالا از جمله مواردی هستند که ژاپن استودیو در تحقق آنها کمکاری کرده یا ناموفق ظاهر شده، تکامل گرویتی راش پوئن های مثبتی هم به همراه آورده است.
مهم ترین نکته این است که ضرباهنگ بازی کمابیش کندتر از نسخه ابتدایی شده و دیگر چنان اکشن پر زد و خورد مداومی را مانند نسخه ابتدایی ارائه نمی دهد. در عوض، گیم پلی حالا نزدیک به 20 ساعت به طول می انجامد و ماموریت های جانبی و اصلی، یکی پس از دیگری از راه رسیده و گیمر را سرگرم می کنند. البته لازم به ذکر است که ماموریت های جانبی، خصوصاً طی ساعات ابتدایی بازی، کشش لازم را ندارند و شاید در بسیاری مواقع ترجیح دهید که از خیر آنها بگذرید.
اگرچه گیم پلی 20 ساعته بسیار نویدبخش به نظر می رسد، تکراری شدن ماموریت ها و قابلیت های کت از دیگر مواردی است که می تواند بر احساس خسته کنندگی بازی دامن بزند. گرویتی راش 2 دائماً این احساس را به شما منتقل می کند که ژاپن استودیو، فرمولی ثابت را برداشته و دائماً آن را در ماموریت ها و مراحل مختلف به کار بسته است، البته هر بار با چاشنی های مختلف تا بلکه اندکی از تکراری شدن بازی جلوگیری کند؛ اما اینکه در این امر موفق بوده یا خیر، می تواند کاملاً به سلیقه گیمر بستگی داشته باشد.
آخرین نکته حائز اهمیت درباره گرویتی راش 2، موسیقی و صداگذاری آن با تلفیق چندین زبان مختلف است که در همذات پنداری با شخصیت ها و دنیای هنری بازی نقشی اساسی ایفا می کند. ترک های موسیقی جاز-گونه به طرز عجیبی با گیم پلی سازگاری دارند و حس رضایتی به شما حین بازی با گرانش می دهد که کمتر عنوانی قادر به ارائه اش است.
گرویتی راش 2 از آن بازی هایی نیست که سر و صدای چندانی به پا کند؛ آن هم در حالی که همزمان با چندین فرنچایز مورد انتظار و محبوب به بازار آمده است. دنیای هنری و خوش رنگ و لعاب بازی، تنها گیمرهایی را جذب خود می کند که صبور بوده و حاضر به تجربه عنوانی غیر از اکشن های بی محتوای امروزی باشند؛ درست چیزی شبیه به آن فیلم های اروپایی که حتی اسمشان را هم نشنیده اید اما جوایز جشنواره های کن و ونیز را درو می کنند.
البته اشتباه برداشت نکنید، گرویتی راش 2 آنقدرها هم عنوان شاهکاری نیست که در کنار چنین فیلم هایی قرار گیرد. اما گرافیک چشم نواز و گیم پلی نوآورانه باعث می شود تا به بازی فرصت های دوباره داده و از اشتباهاتش چشم بپوشید. در مجموع، تجربه گرویتی راش 2 در حالی که بازی های تحسین شده تری به بازار آمده اند چندان الزامی به نظر نمی رسد؛ اما حتماً آن را در یاد داشته باشید تا در فصل تابستان و کمبود بازی های ویدیویی، به سراغش بروید.
- استایل گرافیکی و هنری بی بدیل
- تعادل بسیار خوب گیم پلی میان لحظات اکشن و نقاط فرود داستانی
- حداقل 20 ساعت گیم پلی خالص به همراه فعالیت ها و ماموریت های جانبی گوناگون
- داستان سرایی نه چندان درگیرکننده که می تواند خسته کننده ظاهر شود
- مشکلات کوچک و بزرگ در طراحی مراحل و مکانیک های گیم پلی
- برای خرید این بازی به مراجعه نمایید.
The post appeared first on .
.jpg)
آخرین دیدگاه‌ها