بازی آزاد

بررسی بازی Mafia III؛ کابوسی در سرزمین رویاها

بسیاری از ما هنگامی که نامی از مافیا و کارهای مافیایی می شنویم، ناخودآگاه به یاد فرانسیس فورد کاپولا و سه گانه شاهکار وی، یعنی پدرخوانده می افتیم. سه گانه پدرخوانده چنان تصویر واقع گرایانه ای از فعالیت های مافیایی ایتالیایی در دهه های نخست سده 20 میلادی ارائه می کرد که بعید بود محو دنیای خشونت بار اما جذاب این این جنایت کاران نشوید.

شاید یافتن شاهکاری همچون پدرخوانده در دنیای بازی های ویدیویی اندکی دشوار تلقی شود؛ اما مسلماً نزدیک ترین مثال آن، سری بازی Mafia است که گیمرها به شکلی متفق القول، نسخه ابتدایی آن را فراموش ناشدنی می دانند. مافیا تبحر خاصی در نمایش دنیای مافیایی ایتالیایی های مقیم ایالات متحده داشت و داستان گیرا به همراه اتمسفر الهام گرفته از دوران «رکود بزرگ»، حال و هوای تاریک آن دوران را به خوبی در مقابل دیدگان قرار می داد.

شخصیت پردازی بی نظیر کاراکترهایی همچون تامی آنجلو، دون سالیری و زیردستان وی، طراحی چشم نواز شهر Lost Heaven و گیم پلی درگیرکننده که کمتر نظیر آن را در میان سایر بازی های ویدیویی دیده بودیم، سبب شد مافیا به محبوبیت چشمگیری برسد و نمرات فوق العاده ای از منتقدان دریافت کند.

پس از وقفه ای هشت ساله، بالاخره در سال 2010 میلادی استودیوی 2K Czech (که پیش تر با نام Illusion Softworks شناخته می شد)، بالاخره نسخه دوم بازی را عرضه کرد. مافیا 2 عنوانی بود که نوعی دو دستگی میان گیمرها به وجود آورد؛ در واقع با وجود بهبودهای چشمگیر در زمینه گیم پلی، برخی معتقد بودند که مافیا 2 از نظر داستانی حرفی در مقابل نسخه پیشین خود ندارد و همین مسئله، به کسب امتیازاتی متوسط منجر شد.

حالا نسخه سوم سری Mafia نیز از راه رسیده تا ماجرای قسمت پیشین را تکرار کند. مافیا 3 با گذشت نزدیک به 14 سال از عرضه اولی نسخه، تغییرات زیادی به خود دیده و خط مشی پیشین این سری را کنار گذاشته است؛ تغییراتی که گاه بسیار فوق العاده بوده اند اما شاید به اندازه سابق چشمگیر نباشند و طرفداران دوآتشه داستان های مافیایی را برنجانند.

داستان بازی در قالب نوعی مستند روایت می شود که در آن، اشخاص مختلف، از کشیشی آشنا با خانواده شخصیت اصلی، تا کارآگاهی که اعمال تبهکارانه وی را دنبال می کرده، هر یک زاویه خود از داستان را شرح می دهند و در طول گیم پلی چند ده ساعته بازی، قطعات پازل داستانی کنار یکدیگر قرار می گیرند.

مافیا 3 روایت داستان لینکلن کِلِی، کاراکتری سیاهپوست که به عنوان قهرمان جنگی از ویتنام بازگشته تا به آغوش خانواده مافیایی خود بازگردد است. بدون اسپویل، باید گفت که یک بار دیگر، همچون روندی که اخیراً در صنعت بازی و هالیوود در پیش گرفته شده، با داستانی کلیشه ای طرف هستیم که زوال شخصیت اصلی، سپس اوج گرفتن وی به عنوان یکی از بزرگترین مجرمان دوران خود و راه اندازی نوعی امپراتوری مجرمانه را تصویر می کند.

شهر نیوبوردو که تمام داستان در آن دنبال می شود، هنگام بازگشت کلی از جنگ، به صحنه نبرد چندین سازمان تبهکاری مختلف مختلف شده که هر یک از هیچ تلاشی برای قدرت یافتن در مناطق گوناگون شهر و تحت سلطه درآوردن سازمان دیگر دریغ نمی کنند. در این میان، حادثه ای ناگوار سبب می شود تا لینکلن وارد نبردی تمام عیار با خانواده های مافیایی مختلف شده و از تمام منابع خود برای تضعیف آنها بهره ببرد.

یکی از المان های مهم داستانی مافیا 3، نمایش دوران اوج نژادپرستی در ایالات متحده و مشکلات لینکلن کلی، به عنوان یک شخصیت سیاهپوست است. استودیوی Hanger 13 مشخصاً تمام تلاش خود را به کار بسته تا داستانی غنی و فاخر، با روایت متفاوت نسبت به بازی های امروزی ارائه کند اما متاسفانه به دلایل متعدد، آنچه که ارائه کرده فرسنگ ها با هدف غایی سازندگان متفاوت است.

همانطور که گفتیم، درگیری نژادی یکی از اصلی ترین عناصر داستانی مافیا 3 به شمار می رود اما هرچه در بازی پیش بروید، متوجه خواهید شد که این عنصر شکلی کمرنگ و کمرنگ تر به خود می گیرد و به جز شنیدن کلماتی توهین آمیز نسبت به سیاهپوستان در دیالوگ های مختلف یا لحظات زد و خورد میان پلیس و مردم، موضوع دیگری به چشم نمی خورد که چالش آفریقایی-آمریکایی های مقیم ایالات متحده را به شایستگی نمایش دهد.

از طرف دیگر، قالب مستندگونه داستان به هیچ وجه جذاب نیست؛ هرچند باید کلاه مان را به احترام کارگردان کات سین های مافیا 3 برداریم که انصافاً دست کمی از فیلم های درجه یک هالیوودی ندارند. با این همه، شیوه روایتی که در مافیا 3 مورد استفاده قرار گرفته، خیلی زود خسته کننده می شود؛ خصوصاً در ساعت های آغازین بازی که کثرت کات سین ها و از سوی دیگر، کمبود گیم پلی و لحظات اکشن، شما را تا مرز کنار گذاشتن بازی پیش می برد.

اما به محض اینکه چند ساعت ابتدایی بازی را پشت سر بگذارید، گیم پلی مافیا 3 به آرامی خود را نشان می دهد و می توانید بالاخره از اندکی لحظات پر زد و خورد لذت ببرید. یکی از مهم ترین بهبودهای حاصل شده در مافیا 3، سیستم گان پلی آن است که بسیار جذاب از آب درآمده و بدون شک از نبرد با گروه های مختلف لذت زیادی خواهید برد.

توسعه دهندگان حتی برای آنکه تنوع بیشتری به مبارزات ببخشند، سه نوع سیستم تیراندازی مختلف فراهم آورده اند که تفاوت آنها، در غیر فعال کردن یا استفاده نسبی و کامل از قابلیت Aim Assist آشکار می شود؛ قابلیتی که غیر فعال کردن آن شکلی واقع گرایانه به روند تیراندازی می بخشد و فعال کردن آن، شکلی آرکیدگونه.

علاوه بر لحظات اکشن، بخش هایی از بازی هم به لحظات مخفی کاری اختصاص یافته و می توانید بدون اندکی صدا، دشمنان را به آرامی از پای درآورید و در ماموریت خود پیشروی کنید. نکته ای که در این بخش از مطلب اشاره به آن ضروری تلقی می شود، هوش مصنوعی بسیار ناامیدکننده دشمنان است که کاملاً ارزش بخش های مخفی کاری را از بین می برد.

در واقع کم پیش نمی آید که دشمنان به شکلی احمقانه به سمت دیواری رفته و برای مدتی طولانی به کنج آن خیره شوند تا شما به راحتی از راه برسید و به قتل برسانیدشان. از طرف دیگر، ظاهراً هیچ یک از دشمنان به فریاد التماس دوستان خود اهمیتی نمی دهند و کشتن فردی در فاصله دو متری شخصی دیگر به همراه زجه های فراوان، توجه نفر دوم را جلب نمی کند. ضمناً حتی نیازی به اشاره به عملکرد هوش مصنوعی در میانه مبارزات نیست که کاملاً در جای خود باقی می مانند و اندکی ظرافت در به کارگیری استراتژی های متفاوت نشان نمی دهند.

همانطور که گفته شد، داستان مافیا 3 درباره شکست دادن گروه های مافیایی و راه اندازی امپراتوری جدیدی در شهر نیوبوردو است. در همین راستا، گیمر هدفی ساده را دنبال می کند و آن چیزی نیست جز فتح اقصی نقاط نیوبوردو، سپردن آنها به سه مدیر زیردست دیگر و به دست آوردن منابع بیشتر؛ ناگفته نماند که یکی از زیردستان شما در مافیا 3، «ویتو اسکالتا»، شخصیت اصلی نسخه پیشین است که حالا چهره ای جا افتاده تر و رفتاری بالغ تر یافته.

روند فتح هر منطقه چندان دشوار نیست، گیمر باید به گروهک مافیایی آن منطقه حمله کرده، میزان معینی صدمه مالی به آن وارد کند و پس از تضعیف گروه، رییس آن را از بین ببرد. متاسفانه تمام خط داستانی و گیم پلی، به همین شکل دنبال می شود و دائماً باید در پی صدمه زدن به گروه های دیگر و فتح مناطق تحت سلطه آنها باشید. هر یک از این ماموریت ها، از چندین و چند مرحله جانبی تشکیل شده که بعد از گذشت نیمی از بازی، همچون لیستی اتمام ناپذیر و کلافی سر در گم به نظر می رسند.

البته Hanger 13 سعی کرده با افزودن چند مرحله پس از فتح هر منطقه، مانند دنبال کردن اتومبیلی خاص یا به انجام رساندن ماموریت های درخواستی سه مدیر زیردست، اندکی به گیم پلی تنوع بخشد اما حقیقت امر آن است که این مراحل هم بسیار کوتاه بوده و به هیچ وجه قادر به تنوع بخشی به گیم پلی نیستند. در واقع در تعدادی از این مراحل از شما خواسته می شود با ماشین به نقطه ای خاص بروید، قایقی را به عنوان مثال بدزدید و دوباره همان مسیر را بازگردید؛ بنابراین این مراحل بیش از آن که تنوع بخش باشند، در راستای افزایش کاذب مدت زمان گیم پلی طراحی شده اند.

بر کسی پوشیده نیست که نقشه وسیع بازی Grand Theft Auto V، انتظارات را به کلی از یک بازی Open-World دگرگون کرد و با توجه به رقابت نسبی میان GTA و سری مافیا، انتظار می رفت که شاهد نقشه ای وسیع و پر جزییات در مافیا 3 باشیم. اما متاسفانه باید گفت که انتظاراتمان حتی در کمترین میزان ممکن نیز برآورده نشده و نقشه کوچک و عاری از جزییات مافیا 3، یکی از ناامیدکننده ترین ویژگی های آن به شمار می رود.

استودیوی Hanger 13 در تلاش بوده تا با طراحی نیوبوردو، حال و هوای مافیایی و جو مغموم ناشی از نژادپرستی را در آن به نمایش بگذارد اما متاسفانه کم کاری سازمدگان در ارائه جزییات بیشتر و توسعه شهری زنده، سبب شده تا کمترین ارتباطی با اتمسفر نیوبوردو و مشکلاتی که از آن رنج می برد برقرار نکنید. نیوبوردو شهری زیبا اما فاسد است که می بایست نوعی دودستگی آشکار میان مردمانش وجود داشته باشد؛ بنابراین پتانسیل های زیادی در طراحی این شهر وجود داشته که به دلایل نامشخص – شاید کمبود وقت برای عرضه در زمان مقرر – به آن ها رسیدگی نشده.

گذشته از این ها، از منظر گرافیکی اگر به مافیا 3 نگاه کنیم، شاهد عنوانی خواهیم بود که می تواند حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد اما شلختگی در روند توسعه سبب شده تا از گرافیکی نامتعادل بهره ببرد. طراحی شهر نیوبوردو و شخصیت های اصلی به خوبی انجام شده و در میانه مبارزات، شاهد انیمیشن های چشم نوازی خواهید بود که خون را در رگ هایتان به جوش می آورد.

اما در همین حال، فیلتر نامناسب تصویر (که با هدف القای تم دهه های 50 الی 70 میلادی برگزیده شده) به هیچ وجه با سبک گرافیکی بازی سازگاری ندارد و رنگ بندی سرد و بسیار خسته کننده ای به بازی بخشیده است. چنین مسائلی را به باگ هایی که هر از چندگاهی خودنمایی می کنند و تغییرات داینامیک آب و هوایی عجیب – به طوری که در کسری از ثانیه، ابرها ناگهان صفحه را تاریک می کنند و بعد از چند ثانیه، دوباره همه چیز به حالت عادی باز می گردد – اضافه کنید تا متوجه شوید با چه بازی نامتعادلی از نظر گرافیکی طرف هستیم.

اگرچه نگارنده این مطلب برای بررسی مافیا 3 به نسخه پی سی آن بسنده کرد، اما کاربران گزارش کرده اند که باگ های کوچک و بزرگ بازی روی تمام پلتفرم ها به چشم می خورند و این مسئله تنها به ورژن پی سی محدود نیست. باید افزود که در صورت تجربه بازی روی کامپیوترهای شخصی، به دفعات با مشکل کرش بازی نیز مواجه خواهید که سبب می شود ذخیره بخشی از مراحل از بین برود یا با اجرای مجدد بازی، دیگر قادر به تماشای کات سین قبلی نباشید که خلائی در داستان به وجود می آورد.

در مجموع، مافیا 3 عنوانی جاه طلبانه و حتی در پاره از اوقات، تحسین برانگیز است. مافیا 3 به شکلی شجاعانه، برهه ای تاریک از تاریخ ایالات متحده را مورد نقد قرار می دهد و در این راه، از شیوه هایی برای روایت داستان بهره می گیرد که شاید چندان عامه پسند نباشد، اما ضرورت دارد. نژادپرستی مقوله ای است که کمتر بازیسازی به صورت جدی روی آن دست گذاشته و به همین جهت، تلاش استودیوی Hanger 13 جای تحسین فراوان دارد.

ولی اگر پیش زمینه داستانی را کنار بگذاریم، مافیا 3 همچون طبلی توخالی می نماید که همه چیز را به شکلی اغراق آمیز به نمایش می گذارد، اما در عمل حرفی برای گفتن ندارد. مثال های زیادی برای این امر وجود دارد؛ از شیوه روایت داستان کلیشه ای بازی بگیرید تا وعده های سازندگان در رابطه با سیستم مدیریت مناطق توسط هر مدیر که با اتمام بازی پی می برید به هیچ وجه حقیقت نداشته است، حداقل نه آنطور که وعده داده شده بود.

مافیا 3 در ظاهر، عنوانی فاخر و دنباله ای ارزشمند بر یکی از محبوب ترین سری بازی های صنعت گیمینگ است، اما وقتی به تجربه آن بپردازید و روی جزییاتش متمرکز شوید، پی می برید با عنوانی پر از نقص طرف هستید که به ناشیانه ترین شکل ممکن سرهم بندی شده و می خواهد با اتکا به نام فرنچایزی محبوب، هرطور که شده پول داخل جیب گیمرها را از آن خود کند.

شاید و تنها شاید، مافیا 3 می توانست بازی بهتری باشد اگر به جای نمایش اغراق آمیز ویژگی های نه چندان چشمگیرش، روی ارائه گیم پلی ای مفرح و یک داستان مافیایی واقعی با حضور گروه های سازمان یافته ایتالیایی تمرکز می کرد و با حفظ ریشه های خود، یکبار دیگر ما را به دوران جذاب حکومت مافیاهای سیسیل بر خیابان ها و شهرهای آمریکا باز می گرداند.

The post appeared first on .

بررسی بازی Mafia III؛ کابوسی در سرزمین رویاها

بسیاری از ما هنگامی که نامی از مافیا و کارهای مافیایی می شنویم، ناخودآگاه به یاد فرانسیس فورد کاپولا و سه گانه شاهکار وی، یعنی پدرخوانده می افتیم. سه گانه پدرخوانده چنان تصویر واقع گرایانه ای از فعالیت های مافیایی ایتالیایی در دهه های نخست سده 20 میلادی ارائه می کرد که بعید بود محو دنیای خشونت بار اما جذاب این این جنایت کاران نشوید.

شاید یافتن شاهکاری همچون پدرخوانده در دنیای بازی های ویدیویی اندکی دشوار تلقی شود؛ اما مسلماً نزدیک ترین مثال آن، سری بازی Mafia است که گیمرها به شکلی متفق القول، نسخه ابتدایی آن را فراموش ناشدنی می دانند. مافیا تبحر خاصی در نمایش دنیای مافیایی ایتالیایی های مقیم ایالات متحده داشت و داستان گیرا به همراه اتمسفر الهام گرفته از دوران «رکود بزرگ»، حال و هوای تاریک آن دوران را به خوبی در مقابل دیدگان قرار می داد.

شخصیت پردازی بی نظیر کاراکترهایی همچون تامی آنجلو، دون سالیری و زیردستان وی، طراحی چشم نواز شهر Lost Heaven و گیم پلی درگیرکننده که کمتر نظیر آن را در میان سایر بازی های ویدیویی دیده بودیم، سبب شد مافیا به محبوبیت چشمگیری برسد و نمرات فوق العاده ای از منتقدان دریافت کند.

پس از وقفه ای هشت ساله، بالاخره در سال 2010 میلادی استودیوی 2K Czech (که پیش تر با نام Illusion Softworks شناخته می شد)، بالاخره نسخه دوم بازی را عرضه کرد. مافیا 2 عنوانی بود که نوعی دو دستگی میان گیمرها به وجود آورد؛ در واقع با وجود بهبودهای چشمگیر در زمینه گیم پلی، برخی معتقد بودند که مافیا 2 از نظر داستانی حرفی در مقابل نسخه پیشین خود ندارد و همین مسئله، به کسب امتیازاتی متوسط منجر شد.

حالا نسخه سوم سری Mafia نیز از راه رسیده تا ماجرای قسمت پیشین را تکرار کند. مافیا 3 با گذشت نزدیک به 14 سال از عرضه اولی نسخه، تغییرات زیادی به خود دیده و خط مشی پیشین این سری را کنار گذاشته است؛ تغییراتی که گاه بسیار فوق العاده بوده اند اما شاید به اندازه سابق چشمگیر نباشند و طرفداران دوآتشه داستان های مافیایی را برنجانند.

داستان بازی در قالب نوعی مستند روایت می شود که در آن، اشخاص مختلف، از کشیشی آشنا با خانواده شخصیت اصلی، تا کارآگاهی که اعمال تبهکارانه وی را دنبال می کرده، هر یک زاویه خود از داستان را شرح می دهند و در طول گیم پلی چند ده ساعته بازی، قطعات پازل داستانی کنار یکدیگر قرار می گیرند.

مافیا 3 روایت داستان لینکلن کِلِی، کاراکتری سیاهپوست که به عنوان قهرمان جنگی از ویتنام بازگشته تا به آغوش خانواده مافیایی خود بازگردد است. بدون اسپویل، باید گفت که یک بار دیگر، همچون روندی که اخیراً در صنعت بازی و هالیوود در پیش گرفته شده، با داستانی کلیشه ای طرف هستیم که زوال شخصیت اصلی، سپس اوج گرفتن وی به عنوان یکی از بزرگترین مجرمان دوران خود و راه اندازی نوعی امپراتوری مجرمانه را تصویر می کند.

شهر نیوبوردو که تمام داستان در آن دنبال می شود، هنگام بازگشت کلی از جنگ، به صحنه نبرد چندین سازمان تبهکاری مختلف مختلف شده که هر یک از هیچ تلاشی برای قدرت یافتن در مناطق گوناگون شهر و تحت سلطه درآوردن سازمان دیگر دریغ نمی کنند. در این میان، حادثه ای ناگوار سبب می شود تا لینکلن وارد نبردی تمام عیار با خانواده های مافیایی مختلف شده و از تمام منابع خود برای تضعیف آنها بهره ببرد.

یکی از المان های مهم داستانی مافیا 3، نمایش دوران اوج نژادپرستی در ایالات متحده و مشکلات لینکلن کلی، به عنوان یک شخصیت سیاهپوست است. استودیوی Hanger 13 مشخصاً تمام تلاش خود را به کار بسته تا داستانی غنی و فاخر، با روایت متفاوت نسبت به بازی های امروزی ارائه کند اما متاسفانه به دلایل متعدد، آنچه که ارائه کرده فرسنگ ها با هدف غایی سازندگان متفاوت است.

همانطور که گفتیم، درگیری نژادی یکی از اصلی ترین عناصر داستانی مافیا 3 به شمار می رود اما هرچه در بازی پیش بروید، متوجه خواهید شد که این عنصر شکلی کمرنگ و کمرنگ تر به خود می گیرد و به جز شنیدن کلماتی توهین آمیز نسبت به سیاهپوستان در دیالوگ های مختلف یا لحظات زد و خورد میان پلیس و مردم، موضوع دیگری به چشم نمی خورد که چالش آفریقایی-آمریکایی های مقیم ایالات متحده را به شایستگی نمایش دهد.

از طرف دیگر، قالب مستندگونه داستان به هیچ وجه جذاب نیست؛ هرچند باید کلاه مان را به احترام کارگردان کات سین های مافیا 3 برداریم که انصافاً دست کمی از فیلم های درجه یک هالیوودی ندارند. با این همه، شیوه روایتی که در مافیا 3 مورد استفاده قرار گرفته، خیلی زود خسته کننده می شود؛ خصوصاً در ساعت های آغازین بازی که کثرت کات سین ها و از سوی دیگر، کمبود گیم پلی و لحظات اکشن، شما را تا مرز کنار گذاشتن بازی پیش می برد.

اما به محض اینکه چند ساعت ابتدایی بازی را پشت سر بگذارید، گیم پلی مافیا 3 به آرامی خود را نشان می دهد و می توانید بالاخره از اندکی لحظات پر زد و خورد لذت ببرید. یکی از مهم ترین بهبودهای حاصل شده در مافیا 3، سیستم گان پلی آن است که بسیار جذاب از آب درآمده و بدون شک از نبرد با گروه های مختلف لذت زیادی خواهید برد.

توسعه دهندگان حتی برای آنکه تنوع بیشتری به مبارزات ببخشند، سه نوع سیستم تیراندازی مختلف فراهم آورده اند که تفاوت آنها، در غیر فعال کردن یا استفاده نسبی و کامل از قابلیت Aim Assist آشکار می شود؛ قابلیتی که غیر فعال کردن آن شکلی واقع گرایانه به روند تیراندازی می بخشد و فعال کردن آن، شکلی آرکیدگونه.

علاوه بر لحظات اکشن، بخش هایی از بازی هم به لحظات مخفی کاری اختصاص یافته و می توانید بدون اندکی صدا، دشمنان را به آرامی از پای درآورید و در ماموریت خود پیشروی کنید. نکته ای که در این بخش از مطلب اشاره به آن ضروری تلقی می شود، هوش مصنوعی بسیار ناامیدکننده دشمنان است که کاملاً ارزش بخش های مخفی کاری را از بین می برد.

در واقع کم پیش نمی آید که دشمنان به شکلی احمقانه به سمت دیواری رفته و برای مدتی طولانی به کنج آن خیره شوند تا شما به راحتی از راه برسید و به قتل برسانیدشان. از طرف دیگر، ظاهراً هیچ یک از دشمنان به فریاد التماس دوستان خود اهمیتی نمی دهند و کشتن فردی در فاصله دو متری شخصی دیگر به همراه زجه های فراوان، توجه نفر دوم را جلب نمی کند. ضمناً حتی نیازی به اشاره به عملکرد هوش مصنوعی در میانه مبارزات نیست که کاملاً در جای خود باقی می مانند و اندکی ظرافت در به کارگیری استراتژی های متفاوت نشان نمی دهند.

همانطور که گفته شد، داستان مافیا 3 درباره شکست دادن گروه های مافیایی و راه اندازی امپراتوری جدیدی در شهر نیوبوردو است. در همین راستا، گیمر هدفی ساده را دنبال می کند و آن چیزی نیست جز فتح اقصی نقاط نیوبوردو، سپردن آنها به سه مدیر زیردست دیگر و به دست آوردن منابع بیشتر؛ ناگفته نماند که یکی از زیردستان شما در مافیا 3، «ویتو اسکالتا»، شخصیت اصلی نسخه پیشین است که حالا چهره ای جا افتاده تر و رفتاری بالغ تر یافته.

روند فتح هر منطقه چندان دشوار نیست، گیمر باید به گروهک مافیایی آن منطقه حمله کرده، میزان معینی صدمه مالی به آن وارد کند و پس از تضعیف گروه، رییس آن را از بین ببرد. متاسفانه تمام خط داستانی و گیم پلی، به همین شکل دنبال می شود و دائماً باید در پی صدمه زدن به گروه های دیگر و فتح مناطق تحت سلطه آنها باشید. هر یک از این ماموریت ها، از چندین و چند مرحله جانبی تشکیل شده که بعد از گذشت نیمی از بازی، همچون لیستی اتمام ناپذیر و کلافی سر در گم به نظر می رسند.

البته Hanger 13 سعی کرده با افزودن چند مرحله پس از فتح هر منطقه، مانند دنبال کردن اتومبیلی خاص یا به انجام رساندن ماموریت های درخواستی سه مدیر زیردست، اندکی به گیم پلی تنوع بخشد اما حقیقت امر آن است که این مراحل هم بسیار کوتاه بوده و به هیچ وجه قادر به تنوع بخشی به گیم پلی نیستند. در واقع در تعدادی از این مراحل از شما خواسته می شود با ماشین به نقطه ای خاص بروید، قایقی را به عنوان مثال بدزدید و دوباره همان مسیر را بازگردید؛ بنابراین این مراحل بیش از آن که تنوع بخش باشند، در راستای افزایش کاذب مدت زمان گیم پلی طراحی شده اند.

بر کسی پوشیده نیست که نقشه وسیع بازی Grand Theft Auto V، انتظارات را به کلی از یک بازی Open-World دگرگون کرد و با توجه به رقابت نسبی میان GTA و سری مافیا، انتظار می رفت که شاهد نقشه ای وسیع و پر جزییات در مافیا 3 باشیم. اما متاسفانه باید گفت که انتظاراتمان حتی در کمترین میزان ممکن نیز برآورده نشده و نقشه کوچک و عاری از جزییات مافیا 3، یکی از ناامیدکننده ترین ویژگی های آن به شمار می رود.

استودیوی Hanger 13 در تلاش بوده تا با طراحی نیوبوردو، حال و هوای مافیایی و جو مغموم ناشی از نژادپرستی را در آن به نمایش بگذارد اما متاسفانه کم کاری سازمدگان در ارائه جزییات بیشتر و توسعه شهری زنده، سبب شده تا کمترین ارتباطی با اتمسفر نیوبوردو و مشکلاتی که از آن رنج می برد برقرار نکنید. نیوبوردو شهری زیبا اما فاسد است که می بایست نوعی دودستگی آشکار میان مردمانش وجود داشته باشد؛ بنابراین پتانسیل های زیادی در طراحی این شهر وجود داشته که به دلایل نامشخص – شاید کمبود وقت برای عرضه در زمان مقرر – به آن ها رسیدگی نشده.

گذشته از این ها، از منظر گرافیکی اگر به مافیا 3 نگاه کنیم، شاهد عنوانی خواهیم بود که می تواند حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد اما شلختگی در روند توسعه سبب شده تا از گرافیکی نامتعادل بهره ببرد. طراحی شهر نیوبوردو و شخصیت های اصلی به خوبی انجام شده و در میانه مبارزات، شاهد انیمیشن های چشم نوازی خواهید بود که خون را در رگ هایتان به جوش می آورد.

اما در همین حال، فیلتر نامناسب تصویر (که با هدف القای تم دهه های 50 الی 70 میلادی برگزیده شده) به هیچ وجه با سبک گرافیکی بازی سازگاری ندارد و رنگ بندی سرد و بسیار خسته کننده ای به بازی بخشیده است. چنین مسائلی را به باگ هایی که هر از چندگاهی خودنمایی می کنند و تغییرات داینامیک آب و هوایی عجیب – به طوری که در کسری از ثانیه، ابرها ناگهان صفحه را تاریک می کنند و بعد از چند ثانیه، دوباره همه چیز به حالت عادی باز می گردد – اضافه کنید تا متوجه شوید با چه بازی نامتعادلی از نظر گرافیکی طرف هستیم.

اگرچه نگارنده این مطلب برای بررسی مافیا 3 به نسخه پی سی آن بسنده کرد، اما کاربران گزارش کرده اند که باگ های کوچک و بزرگ بازی روی تمام پلتفرم ها به چشم می خورند و این مسئله تنها به ورژن پی سی محدود نیست. باید افزود که در صورت تجربه بازی روی کامپیوترهای شخصی، به دفعات با مشکل کرش بازی نیز مواجه خواهید که سبب می شود ذخیره بخشی از مراحل از بین برود یا با اجرای مجدد بازی، دیگر قادر به تماشای کات سین قبلی نباشید که خلائی در داستان به وجود می آورد.

در مجموع، مافیا 3 عنوانی جاه طلبانه و حتی در پاره از اوقات، تحسین برانگیز است. مافیا 3 به شکلی شجاعانه، برهه ای تاریک از تاریخ ایالات متحده را مورد نقد قرار می دهد و در این راه، از شیوه هایی برای روایت داستان بهره می گیرد که شاید چندان عامه پسند نباشد، اما ضرورت دارد. نژادپرستی مقوله ای است که کمتر بازیسازی به صورت جدی روی آن دست گذاشته و به همین جهت، تلاش استودیوی Hanger 13 جای تحسین فراوان دارد.

ولی اگر پیش زمینه داستانی را کنار بگذاریم، مافیا 3 همچون طبلی توخالی می نماید که همه چیز را به شکلی اغراق آمیز به نمایش می گذارد، اما در عمل حرفی برای گفتن ندارد. مثال های زیادی برای این امر وجود دارد؛ از شیوه روایت داستان کلیشه ای بازی بگیرید تا وعده های سازندگان در رابطه با سیستم مدیریت مناطق توسط هر مدیر که با اتمام بازی پی می برید به هیچ وجه حقیقت نداشته است، حداقل نه آنطور که وعده داده شده بود.

مافیا 3 در ظاهر، عنوانی فاخر و دنباله ای ارزشمند بر یکی از محبوب ترین سری بازی های صنعت گیمینگ است، اما وقتی به تجربه آن بپردازید و روی جزییاتش متمرکز شوید، پی می برید با عنوانی پر از نقص طرف هستید که به ناشیانه ترین شکل ممکن سرهم بندی شده و می خواهد با اتکا به نام فرنچایزی محبوب، هرطور که شده پول داخل جیب گیمرها را از آن خود کند.

شاید و تنها شاید، مافیا 3 می توانست بازی بهتری باشد اگر به جای نمایش اغراق آمیز ویژگی های نه چندان چشمگیرش، روی ارائه گیم پلی ای مفرح و یک داستان مافیایی واقعی با حضور گروه های سازمان یافته ایتالیایی تمرکز می کرد و با حفظ ریشه های خود، یکبار دیگر ما را به دوران جذاب حکومت مافیاهای سیسیل بر خیابان ها و شهرهای آمریکا باز می گرداند.

The post appeared first on .

بررسی بازی Mafia III؛ کابوسی در سرزمین رویاها