بازی آزاد

اپل نسل سوم ساعت های هوشمند خود را به فناوری لمسی جدیدی مجهز می کند

سری دوم اپل واچ گرچه تغییرات زیادی به خود ندید اما بهبودهای مفیدی را نسبت به نسخه اولیه در بر داشت اما هم اکنون با رقابت شدید میان کوپرتینویی ها و سامسونگ و ال جی به نظر می رسد که نسل سوم ساعت های هوشمند اپل می بایست فناوری های چشمگیری را با خود به همراه داشته تا موفق شود. هم اکنون گزارش جدیدی از «دیجیتایمز» منتشر شده که به برخی از شایعات پیرامون Apple Watch Series 3 اشاره دارد.

گزارش مورد اشاره با تمرکز روی تأمین کننده TPK Holding عنوان می کند اپل فناوری پنل های شیشه ای در ساعت های هوشمندش را کنار گذاشته و از تکنولوژی جدیدی بهره خواهد برد.

«دیجیتایمز» اذعان داشت:

کمپانی TPK برای رسیدن به سوددهی دوباره، روی پنل های لمسی مبتنی بر حسگرهای سه بعدی متمرکز خواهد شد که در موبایل های مجهز به نمایشگرهای اولد مورد استفاده قرار خواهند گرفت. از همین رو دیگر پنل های لمسی اپل واچ ها را تولید نخواهد کرد.

اپل با در نظر گرفتن نرخ هزینه ها و بازدهی به استفاده از فناوری «لمس روی لنز» (Touch on lens) به جای پنل لمسی شیشه ای (G/F) روی خواهد آورد و برای این کار دو کمپانی «General Interface Solution» و «Biel Crystal Manufactory» را در اختیار خواهد داشت که در نیمه دوم سال 2017 شروع به ارسال سفارشات خواهند کرد.

لازم به ذکر است در گزارش مورد بحث، به مشکلات TPK در ساخت صفحه نمایش های شیشه ای دارای انحنا برای اپل واچ نیز اشاره شده است.

گفتنی است انتظار می رود سری سوم اپل واچ در پاییز سال 2017 روانه بازار شود که با اطلاعات منتشر شده در گزارش مبنی بر ارسال پنل های لمسی جدید در نیمه دوم سال مطابقت دارد.

The post appeared first on .

اپل نسل سوم ساعت های هوشمند خود را به فناوری لمسی جدیدی مجهز می کند

این حسگر بلعیدنی انرژی خود را از اسید معده تأمین می کند

تجهیزات الکترونیکی از همه طرف به زندگی ما وارد شده اند و کم و بیش به داخل بدنمان نیز راه یافته اند. در حوزه پزشکی، متخصصین همواره به دنبال تعبیه حسگرها در بدن انسان بودند تا بتوانند اطلاعات داخلی را به بیرون انتقال دهند، با این حال مشکل بزرگ تأمین انرژی مورد نیاز دستگاه الکترونیکی مانع از کسب موفقیت چشمگیر در این حوزه شده.

امروز مهندسین دانشگاه MIT اعلام کردند که یک گام به تحقق این هدف نزدیک تر شده اند، چون توانستند از فراوان ترین ماده درون سیستم گوارشی انسان یعنی «اسید معده» به عنوان منبع انرژی و تولید برق استفاده نمایند.

برای استفاده از حسگرها در بدن انسان نمی توان از باتری های معمولی استفاده کرد، چون هم برای بیمار بسیار خطرناک هستند و هم به خاطر ابعاد کوچک، ظرفیت کافی را در اختیار ندارند. حال می بینیم که منبعی تجدیدپذیر از انرژی در معده مان وجود دارد.

طرز کار این کپسول شبیه باتری های لیمویی است، که یکی از آزمایشات علمی ساده به شمار می رود. با فرو کردن دو الکترود از جنس روی و مس درون لیموترش، اسید سیتریک موجود در این میوه باعث ایجاد اختلاف پتانسیل شده و جریان الکتریکی ضعیفی را به وجود می آورد.

محققین دانشگاه MIT پروژه خود را در سیستم گوارشی خوک آزموده اند. این کپسول 12×40 میلیمتری توانست به مدت شش روز مداوم، هر 12 ثانیه اطلاعات را به صورت وایرلس به گیرنده واقع در فاصله دو متری ارسال نماید. البته زمانی که کپسول وارد روده کوچک شود، اسید کمتری در اختیار دارد و بنابراین توان عملیاتی آن تا حد زیادی پایین می آید. با این حال دانشمندان معتقدند با کاهش بیشتر ابعاد این سنسور می توانند به راحتی از آن در بدن انسان استفاده نمایند.

البته شاید از نظر بسیار افراد، بلعیدن کپسولی که به دستگاه های جاسوسی شباهت زیادی دارد چندان خوشایند نباشد، اما این فناوری در آینده می تواند مرگ و زندگی بیماران را تعیین کند. سیستم های الکترونیکی خوراکی قادرند اطلاعات حیاتی بیمار را به پزشک اطلاع داده یا داروهای مورد نیاز را با دُز کنترل شده در بدن آزاد سازند.

The post appeared first on .

این حسگر بلعیدنی انرژی خود را از اسید معده تأمین می کند

هوش مصنوعی گوگل تصاویر بی کیفیت را با دقت فوق العاده بازسازی می کند

بازسازی عکس های بی کیفیت و تولید نمونه اولیه از روی آنها معمولاً فقط در فیلم های پلیسی-جنایی دیده می شود: مأمورین قانون روی تصویر سیاه سفید از دوربین های امنیتی زوم کرده، با فشردن یک دکمه چهره فرد را بازسازی کرده و مظنون را شناسایی می نمایند.

با این حال لابراتوار تحقیقاتی Google Brain به دستاورد ارزشمندی در این حوزه رسیده و می تواند از طریق تصویری کاملاً مبهم با ابعاد 8×8 پیکسل، صحنه واقعی را با دقتی مثال زدنی بازسازی نماید. البته باید اشاره کرد که مغز گوگل جادو نمی کند؛ به عنوان مثال چهره فردی که در این فرایند به دست می آید متعلق به فرد اصلی نیست، بلکه شخصیتی خیالیست که کامپیوتر بر اساس حدس و گمان به دست می آورد.

طبق اطلاعات موجود در منتشر شده در همین رابطه، نرم افزار گوگل دو شبکه عصبی متفاوت را برای بازتولید تصویر به کار می گیرد؛ اولی که «شبکه آماده سازی» نام دارد، تصویر دریافتی با رزولوشن پایین را با تصاویر مرجع مشابه از چهره ها یا وضعیت اتاق تطبیق می دهد.

در مرحله دوم شبکه عصبی «استنتاجی» پیکسل های تصویر دریافتی را بررسی کرده و بر اساس اطلاعات دریافتی از مرحله آماده سازی، به تدریج جزئیاتی را به آن اضافه می کند تا نهایتاً به خروجی نهایی برسد. در واقع می توان گفت بهترین حدس های این دو شبکه عصبی با یکدیگر ترکیب می شوند تا به نتیجه دست یابیم.

البته این نخستین بار نیست که هوش مصنوعی در حوزه دستکاری تصاویر به کار گرفته می شود. شبکه های عصبی روز به روز پیشرفته تر می شوند و گوگل پیش از این نیز را برای بازسازی عکس ها به کار گرفته بود. با این حال، خلق نتیجه ای قابل قبول از تصویری کاملاً مبهم می تواند در آینده کاربردهای فوق العاده ای پیدا کند.

The post appeared first on .

هوش مصنوعی گوگل تصاویر بی کیفیت را با دقت فوق العاده بازسازی می کند