نقشه جدید کهکشان های جهان هستی، از اسرار بیشتری پرده بر می دارد

چیزی نزدیک به 68% از جهان هستی را انرژی تاریک تشکیل داده؛ ظاهراً این نیروی اسرارآمیز، عامل اصلی انبساط عالم به شمار می رود. 27% دیگر را نیز ماده تاریک تشکیل می دهد. بنا به گفته پژوهشگاه CERN این نوع ماده «نمی تواند نور را جذب کند، بازتاب دهد، یا بتاباند.» اما به نظر می رسد که بر روی دنیای قابل مشاهده تأثیرگذار است. با همه این تفاسیر، هنوز در مورد خیلی چیزها اطلاع نداریم.

در همین راستا و به منظور سنجش دقیق تر تأثیر انرژی تاریک، گروهی تحقیقاتی متشکل از صدها فیزیکدان و اخترشناس گرد هم آمده و اقدام به ساخت «بزرگ ترین نقشه سه بعدی کهکشان های دوردست» نموده اند. قطعه ای کوچک از این نقشه را در زیر می بینید:

عکس فوق که تقریباً 3 درصد از یافته های تحقیق یاد شده را تشکیل می دهد، موقعیت 48.741 کهکشان را در زمان حدود 6 میلیارد سال قبل به تصویر می کشد. این نما حدود یک بیستم از آسمان را پوشش داده؛ ضمن اینکه پهنای این تصویر در حدود 6 میلیارد سال نوری و ارتفاع آن تقریباً 4.5 میلیارد سال نوری را در بر می گیرد (هر نقطه در این تصویر، یک کهکشان است).

دانشمندان معتقدند با بررسی شیوه خوشه بندی کهکشان ها در کنار یکدیگر که به تشکیل ابرخوشه های کیهانی منتهی می شود، می توانند ساختار جهان هستی را مشخص تر کرده و نیروی جاذبه گرانشی را بیشتر از قبل بشناسند.

«دیوید شلیگل»، اخترفیزیکدان آزمایشگاه ملی لارنس برکلی در کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد:

ما بزرگ ترین نقشه ممکن را برای مطالعه 95% درصد از جهان هستی که تاریک است، ساخته ایم. در این نقشه، می توان دید که کهکشان ها بر اثر گرانش و به وسیله ماده تاریک به سمت کهکشان های دیگر کشیده می شوند. و در مقیاس بزرگ تر، می بینیم که انرژی تاریک با تأثیر خود بر کهکشان ها، باعث انبساط عالم می شود.

گفتنی است که نتایج تحقیقاتی این گروه به صورت مجموعه ای از مقالات در گزارشات ماهیانه انجمن سلطنتی اخترشناسی ارائه گشته.

گروه تحقیقاتی یاد شده برای تهیه این نقشه، از روش سنجش تأثیر استفاده کرده اند؛ بیش از 13 میلیارد سال قبل، یعنی زمانی که زمین 400.000 ساله بود، این امواج در جهان هستی طی طریق می کردند.

در ادامه این گزارش، تصویر زیر ارائه شده است. در این نما، برشی متشکل از 10% نقشه فوق را می بینیم که ساختار سه بعدی جهان را نشان می دهد. در این تصویر، قسمت های تیره به منزله فضاهای تهی و قسمت های روشن نشانگر ابرخوشه های کهکشانی هستند.

در همین راستا، «شرلی هو» اخترفیزیکدان دیگر آزمایشگاه برکلی و دانشگاه کارنگی ملون در کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد:

حال می توانیم نحوه خوشه بندی کهکشان ها و ستارگان را به طور دقیق بر حسب زمان اندازه گیری کنیم. بدین ترتیب، قادر هستیم نظریه نسبیت عام را در مقیاس های کیهانی بیازماییم.

محققین معتقدند که تا به اینجا، داده های فوق با مدل استاندارد کیهانی مطابقت دارند. بنابراین در تحقیقات آینده، دانشمندان با استفاده از نتایج این پژوهش می توانند تأثیر انرژی تاریک را به خوبی فهمیده و طبق اظهارات «ناتال رو» مدیر بخش فیزیک آزمایشگاه برکلی، بتوانند روند انبساطی جهان هستی را به طور دقیق تری پیش بینی نمایند.

The post appeared first on .