TagRocket است

Rocket League پرفروش‌ترین بازی سال 2016 در PlayStation Store بوده است

Rocket League پرفروش‌ترین بازی سال 2016 در PlayStation Store بوده است

پرفروش‌ترین بازی PlayStation Store در سال 2016 چه عنوانی بوده است؟ مطمئنا از شنیدن نام Rocket League تعجب می‌کنید! به گزارش شرکت سونی روز گذشته در ، لیستی از پرفروش‌ترین بازی‌های سال 2016 در PS Store را به اشتراک گذاشت و عنوان تحسین‌شده Rocket League که سال 2015 منتشر شده، توانسته است بالاتر از بزرگانی نظیر FIFA 17 و Battlefield 1 در صدر جدول قرار گیرد.

نکته جالب در این است که Rocket League هم در ناحیه امریکا و هم در اروپا و خاورمیانه توانسته پرفروش‌ترین بازی باشد. همچنین عنوان Minecraft: PlayStation 3 Edition بالاتر از The Last Of Us و GTA V بیشترین میزان دانلود را در سال 2016 بر روی PS3 داشته است.

در ادامه از شما دعوت می‌کنیم با لیست پرفروش‌ترین بازی‌های سال 2016 و البته ماه دسامبر در PlayStation Store همراه باشید:

پرفروش‌ترین بازی‌های سال 2016:

پرفروش‌ترین بازی‌های ماه دسامبر 2016:

پرفروش‌ترین بازی‌های PS2 بر روی PS4 در ماه دسامبر

پرفروش‌ترین بازی‌های PS3 در ماه دسامبر

پرفروش‌ترین بازی‌های PS Vita در ماه دسامبر

پرفروش‌ترین DLC‌های ماه دسامبر

پرفروش‌ترین بازی‌های PlayStation VR در ماه دسامبر

Rocket League پرفروش‌ترین بازی سال 2016 در PlayStation Store بوده است

سازندگان Rocket League ظرف چند ساعت می توانند حالت Cross-Play را بین Xbox One و PS4 ایجاد کنند؛ به تایید سونی نیاز است

سازندگان Rocket League ظرف چند ساعت می توانند حالت Cross-Play را بین Xbox One و PS4 ایجاد کنند؛ به تایید سونی نیاز است

http://s3.img7.ir/BRCN3.gif

به گزارش و به نقل از ، استودیو Psyonix اعلام کرد می تواند ویژگی cross-network را که به دارندگان PS4 و Xbox One اجازه می دهد با هم بازی کنند، ظرف چند ساعت راه اندازی کند. ولی گویا سونی هنوز مجوزی صادر نکرده است و باید منتظر پاسخ سونی ماند.

معاون استودیو یعنی آقای “جرمی دانهام” (Jeremy Dunham) طی گفت و گویی که با وبسایت تحلیلی خبری IGN داشته است گفت: “در حال حاضر همه چیز به تصمیم نهایی سونی بستگی دارد. ما در کمتر از یک روز کاری می توانیم این سیستم را بدون هیچ مشکلی فعال و راه اندازی کنیم. به معنای واقعی، ظرف چند ساعت می توان این ویژگی را در تمام نقاط جهان عرضه کرد. ولی خب، هنوز منتظر اجازه ی سونی هستیم.

با اینحال مایکروسافت با این موضوع موافقت کرده و آمادگی خود را برای ارتباط با PS4 داران اعلام کرده است. “دانهام” می گوید مطمئن نیست که سونی موافقت کند؛ ولی “امیدوار” است.

– “امکان دارد فردا این اتفاق بیفتد، یا روزهای بعد، یا شاید هم مدت ها بعد. در حال حاضر دقیقا نمی دانیم. ما هم مثل هواداران مشتاقانه منتظر آن روز هستیم. سونی کمپانی بسیار بزرگی ست، پس مدتی طول می کشد تا موانع و مشکلات این موضوع را ارزیابی کنند. موضوعات دیگری هم وجود دارد که من حتی نمیتوانم به آن ها فکر هم کنم.”

وی ادامه داد: “ما قطعا گاهی اوقات از آن ها آپدیت هایی  می خواهیم، و مطمئن هستیم که در نهایت از این موضوع استقبال خواهند کرد. ولی این را هم درک می کنیم که این موضوع به زمان نیاز دارد، به خصوص اینکه چیزهای زیادی درگیر این مسئله خواهند شد. من مطمئن هستم سونی هم مانند بقیه ی مردم بعد از تاییدیه ی مایکروسافت برای cross-play سورپرایز شد.

اواخر زمستان بود که مایکروسافت اعلام کرد از ایجاد حالت cross-play بین پلتفرمهای مختلف حمایت می کند. ولی سونی هنوز در های خود را به روی Xbox داران نگشوده است. البته در سال های پیشین سونی برای چند بازی مانند Final Fantasy XI ویژگی cross-play بین پلی استیشن و PC را اجرا کرده بود.

آیا بنظر شما سیستم cross-network می تواند موفق عمل کند؟

سازندگان Rocket League ظرف چند ساعت می توانند حالت Cross-Play را بین Xbox One و PS4 ایجاد کنند؛ به تایید سونی نیاز است

(image)

به گزارش و به نقل از ، استودیو Psyonix اعلام کرد می تواند ویژگی cross-network را که به دارندگان PS4 و Xbox One اجازه می دهد با هم بازی کنند، ظرف چند ساعت راه اندازی کند. ولی گویا سونی هنوز مجوزی صادر نکرده است و باید منتظر پاسخ سونی ماند.

معاون استودیو یعنی آقای “جرمی دانهام” (Jeremy Dunham) طی گفت و گویی که با وبسایت تحلیلی خبری IGN داشته است گفت: “در حال حاضر همه چیز به تصمیم نهایی سونی بستگی دارد. ما در کمتر از یک روز کاری می توانیم این سیستم را بدون هیچ مشکلی فعال و راه اندازی کنیم. به معنای واقعی، ظرف چند ساعت می توان این ویژگی را در تمام نقاط جهان عرضه کرد. ولی خب، هنوز منتظر اجازه ی سونی هستیم.

با اینحال مایکروسافت با این موضوع موافقت کرده و آمادگی خود را برای ارتباط با PS4 داران اعلام کرده است. “دانهام” می گوید مطمئن نیست که سونی موافقت کند؛ ولی “امیدوار” است.

– “امکان دارد فردا این اتفاق بیفتد، یا روزهای بعد، یا شاید هم مدت ها بعد. در حال حاضر دقیقا نمی دانیم. ما هم مثل هواداران مشتاقانه منتظر آن روز هستیم. سونی کمپانی بسیار بزرگی ست، پس مدتی طول می کشد تا موانع و مشکلات این موضوع را ارزیابی کنند. موضوعات دیگری هم وجود دارد که من حتی نمیتوانم به آن ها فکر هم کنم.”

وی ادامه داد: “ما قطعا گاهی اوقات از آن ها آپدیت هایی  می خواهیم، و مطمئن هستیم که در نهایت از این موضوع استقبال خواهند کرد. ولی این را هم درک می کنیم که این موضوع به زمان نیاز دارد، به خصوص اینکه چیزهای زیادی درگیر این مسئله خواهند شد. من مطمئن هستم سونی هم مانند بقیه ی مردم بعد از تاییدیه ی مایکروسافت برای cross-play سورپرایز شد.

اواخر زمستان بود که مایکروسافت اعلام کرد از ایجاد حالت cross-play بین پلتفرمهای مختلف حمایت می کند. ولی سونی هنوز در های خود را به روی Xbox داران نگشوده است. البته در سال های پیشین سونی برای چند بازی مانند Final Fantasy XI ویژگی cross-play بین پلی استیشن و PC را اجرا کرده بود.

آیا بنظر شما سیستم cross-network می تواند موفق عمل کند؟

سازندگان Rocket League ظرف چند ساعت می توانند حالت Cross-Play را بین Xbox One و PS4 ایجاد کنند؛ به تایید سونی نیاز است

چرا Rocket league یکی از مهم ترین بازی‌های دهه اخیر است

چرا Rocket league یکی از مهم ترین بازی‌های دهه اخیر است

کوییدیچ ماگل ها!

“به قلم کسرا کریمی اصل”

1- دنیای واقعی و امروزی ما،  با پذیرش همه‌ی از پیش تعیین شدگی ها و مقدر شدگی‌هایش دیگر واقعا خسته کننده شده، در چنین شرایطی هنر با همه مدیوم هایش که در یکی از صدها تعریفشان به “صرفا  بیان چیزی” تعبیر شده‌اند اگر تنها سعی به بیان همین ها و یا به قولی بازنمایی واقعیات داشته باشد به نظرم شکست می‌خورند، نمی گویم بد است بازنمایی، می‌گویم شاید دیگر بس باشد. تنها من هم نیستم، استقبال از آثاری همچون ” باشگاه مشتزنی” “چاک پالانیک” که در آن سعی در فرار از روزمرگی حتی به قیمت خرد شدن صورت افرادی که دیگر دوست ندارند بدون زخم بمیرند پادآرمان‌شهری را خلق می کند که در قیاس با آرمان شهر روزمره فعلی یک اتوپیای حقیقی است سندی بر این ادعاست، بیایید کمی خلاق باشیم!

2- به عنوان یک مخاطب جدی و پیگیر مقوله بازی ها برایم سخت نیست که اعتراف کنم صنعت گیمینگ به خصوص “جریان اصلی” که توسط ناشران و استودیوهای بزرگ هدایت می شوند برخلاف ذات و پتانسیل هایش به شدت دچار روزمرگی و درجا زدن شده، جالب است که می‌بینیم استودیوها  و ناشران سعی دارند ضعف ایده‌ها و کمبود خلاقیت هایشان را با بیشتر نزدیک کردن آثار خود به عنصر واقعیت سعی دارد همپوشانی کند، مثال متاخرش همین آنچارتد 4، اثری که برخلاف 3 قسمت نخستش در پایان بندی، به جای آنکه المان های فانتزی و خرق عادت را وارد داستانش کند، صرفا به بد جلوه دادن انسان ها، آرمان ها و در مجموع بازتولید واقعیت بسنده کرد، دزدان دریایی به هم خیانت کردند و آرمان شهرشان نابود شد.

کمی آنسوتر آثار پرچم داری همچون “ندای وظیفه” و “اسسین کرید” هم که فارغ از بحث کیفی شان مدت هاست که چشمه خلاقیتشان خشکیده و صرفا با عوض کردن مکان و زمان دست به باز تولید خود می زنند، همه در حال بازتولیدند، حتی اثری مثل فیفا که متر و معیارش واقعیت است حدود 4 سال است که هیچ تغییری، بله درست شنیدید هیچ تغییری نکرده و هر سال با وعده صرفا بهبود یافتن جیب امثال ما را خالی کرده و رفته.

آنطرف قضیه در سمت بازیسازان مستقل، خالقان در حال تست فرم های مختلف یا در مبحث روایت داستان هستند و یا مشغول خلق مکانیک های نو در گیم پلی‌اند ، طوری که بازی های این سمت یا صرفا داستان محورند همچون Everybody’s Gone to the Rapture یا گیم پلی محور همچون SuperHot هستند، و با وجود این که تجربیاتی خوب و بدیعی را فراهم می کنند اما در نهایت اثر کاملی نیستند، اکثرا در حد همان یک تجربه باقی می مانند.

در همچین شرایطی ناگهان آثاری همچون پورتال 1 راکت لیگ (که در ادامه بیشنر بدان خواهیم پرداخت) به عرصه ی ظهور می رسند، و با این حجم از ساخت و پرداختشان ما را به بهت فرو می برند، آنها از واقعیت فاصله می گیرند، سپس با جهان سازی درستشان آن را به زبان خودشان ترجمه می کنند، اینگونه می شود که برای مثال یکی از زیرمتن های فرعی بازی ای مثل پورتال همچون دروغین بودن کیک وعده داده شده، تبدیل به بخشی از فرهنگ گیک ها و گیمرها می شود و خود را به بخشی از واقعیات روزمره ما تبدیل می کند.

3- جی.کی رولینگ در سال 1997 در کتاب “هری پاتر و سنگ جادو” برای اولین بار ما را با  ورزش به غایت شگفت‌انگیز جادوگران یعنی کوییدیچ آشنا می کند، ورزشی که باید به طور رسمی از آن به عنوان ورزش گیک ها و نردها در تمام تاریخ یاد کرد، امکان ندارد هری پاتر خوانده باشید و آرزو نکرده باشید که روزی سوار بر جاروهای پرنده در کنار دوستان خود کوییدیچ را تجربه کنید، حتی نگارنده ای چون من که به شدت از فوبیای ارتفاع رنج می برم! بارها و بارها رویای  تعقیب گوی زرین پرنده این بازی در حالی که سوار بر آخرین مدل جاروی نیمبوس‌ خود بوده ام دیده ام.

ولی خب چرا تا این اندازه کوییدیچ محبوب است، چرا مثلا این ورزش هایی که آیزاک آسیموف شهیر در کتاب “ایزدان هم” برای مهانشین ها خلق می کند و شرحشان می دهد به این اندازه محبوب نیستند؟ و یا حتی ورزش های نوظهوری مثل سپک تاکرا که مصداق واقعی دارند؟ شما کدام را ترجیح می دهید؟ سپک تاکرا یا کوییدیچ؟

به نظرم کوییدیچ هر آنچه که ما از یک ورزش گروهی را بخواهیم را در خود دارد، یعنی در عین حال که یک ورزش تیمی رقابتی و مفرح است جا برای فردیت و بروز خود را هم فراهم می آورد، برای مثال نقش یک جستجو گر در کوییدیچ محوریتی کاملا فردی دارد که نتیجه موفقیت و یا عدم موفقیتش میاد و نتیجه نهایی بازی را تعیین می کند، فارغ از این موارد چیزی که کوییدیچ را محبوب عام و خاص می کند همانند هر ورزش دیگری عاری از پیچیدگی بودن آن است، کوییدیچ را مجموعه ای از قوانین دست و پا گیر محدود نکرده اند، همه چیز در ساده ترین حالت ممکن تعریف می شوند، گل بزنید و گل نخورید!

شاید اگر یوهان کرایوف فقید به جای این که یک اسطوره ماگل فوتبالیست باشد یک جادوگر قهرمان کوییدیچ می بود آن جمله ی معروفش را این گونه میشد که : کوییدیچ بازی ساده ای است، اما ساده بازی کردنش کار به شدت مشکلیست!

4- راکت لیگ یک بازی مستقل است، اگر بخواهیم در ژانر تعریفش کنیم باید به آن بگوییم یکی بازی ورزشی ، در ساده ترین شکل ممکن، مکانیزم های آن در مینیمال ترین حالت به عامل حرکت، پرش و توربو خلاصه می شوند، قرار است تحت عنوان چند ماشین در یک آرنای مدرن که بی شباهت به کارزارهای گلادیاتوری نیست انواعی از فوتبال، هاکی و بسکتبال را بازی کنیم و همین ایده بکر به ظاهر ساده وقتی با درستی در بازی مورد پیاده سازی و پرداخت قرار گرفته ما را با یکی از  بهترین تجربیات ممکن از مدیوم بازی های ورزشی مواجه می سازد، اما چرا؟

دلیل موفقیت راکت لیگ در این است قرار نیست فیفا باشد بلکه به جایش درست به مانند کوییدیچ است، به جای سر و کله زدن با واقعیت و قوانین آن سعی در بازتولیدشان تحت عنوان گیم، از یک عنصر فانتزی و خلاقانه یعنی فوتبال بازی کردن ماشین‌ها استفاده می کند و بدون محدودیت و اضافات دست و پا گیر، در ساده حالت ممکن از ما می خواهد که تحت عنوان یک تیم تلاش کنیم تا برنده شویم! و در عین تیمی بودن بازی فردیت شما در بازی حرف اول و اخر را می زند.

5-  راکت لیگ  موفق است چرا که پشت صفت مستقل بودنش مخفی نمی شود، به شدت پر زرق و برق است، از ظاهر زیبا و پر جزئیاتش گرفته تا گیم پلی آن که سرشار از مدها و مراحل مختلف، و حالت های مختلف برای گروهی بازی کردن است، حتی یک بخش تمرینی درست و حسابی هم دارد که درش می شود نحوه هد زدن با ماشین ها را تمرین کرد، در ضمن یک عالمه گزینه هم برای تغییر ظاهر ماشین ها جلوی رویتان می گذارد، خلاصه که راکت لیگ بازی کاملی است و به شکل عجیبی می توان آن را همتراز با آثار ماندگاری  همچون تتریس و یا مار گوشی های همراه قرار داد، شاید مثال ها عجیب به نظر بیایید اما به راکت لیگ در مواردی همچون سادگی و یک پارچگی به این قبیل آثار درخشان تنه می زند، در عین حال که از فرمت پیچیده تری شکل گرفته و به شدت پر زرق و برق تر این قبیل آثار است.

اما نکته ای که راکت لیگ را نسبت به این قبیل آثار و سایر بازی های ورزشی متمایز می کند، حس هیجان و ترشح آدرنالینی است که در تک تک لحظات بازی مخاطب را در بر می گیرد، تجربه شوکه کننده و بدیعی که در ست های 5 دقیقه ای به طور متناوب به درخواست ما به طور مکرر تکرار می شود، و باز هم می گویم با ساختار درست بازی، مثلا نحوه ی ایجاد تعلیق و هیجان است که اثر می تواند این تمایز و حس بدیع خود را با باقی آثار حفظ کند.

6- همان قدر که تعریف کردن مفهوم فوتبال و تمام شور و هیجان اطراف آن روی کاغذ دشوار است سخن گفت از راکت لیگ بدون تجربه ی آن عبث و بیهوده است، بازی در تعریف گنجیده نمی شود، نبرد ماشین ها برای گل زدن روی یک صفحه سفید شاید چیزی بدتر از توصیف 22 مرد گنده در حال دویدن دنبال یک توپ فوتبال باشد و خب به نظرم این نکته دقیقا همان نکته ی مثبت راکت لیگ است که باعث می شود از صدها بازی عرصه شده در سال های اخیر در جایگاه بالاتری قرارش دهم.

راکت لیگ به طور رسمی یک ورزش جدید است، برخلاف کوییدیچ که خواستگاهش در ادبیات بود راکت لیگ متعلق به مدیوم گیم است، از همه ی ابزارهایی که در گیم موجود است که تعامل مهم ترینشان است بهره می برد که خود را به ما عرضه دارد تا ما امروز با افتخار سرمان را بالا بگیریم و به جادوگرهای مستتر در اطرافمان ( که فکر می کنند ما نمی شناسیمشان و از دنیای پنهان شان آگاهی نداریم ) بگوییم که راکت لیگ کوییدیچ ما ماگل هاست.

عنوان Rocket League سال گذشته بر روی PS4 و PC منتشر شد و با تاخیری چندماهه این بازی برای دارندگان Xbox One نیز در دسترس قرار گرفت و اگر هنوز این بازی را تجربه نکرده اید در اولین فرصت به سمت خرید و دانلود آن بروید!

چرا Rocket league یکی از مهم ترین بازی‌های دهه اخیر است

(image)

کوییدیچ ماگل ها!

“به قلم کسرا کریمی اصل”

1- دنیای واقعی و امروزی ما،  با پذیرش همه‌ی از پیش تعیین شدگی ها و مقدر شدگی‌هایش دیگر واقعا خسته کننده شده، در چنین شرایطی هنر با همه مدیوم هایش که در یکی از صدها تعریفشان به “صرفا  بیان چیزی” تعبیر شده‌اند اگر تنها سعی به بیان همین ها و یا به قولی بازنمایی واقعیات داشته باشد به نظرم شکست می‌خورند، نمی گویم بد است بازنمایی، می‌گویم شاید دیگر بس باشد. تنها من هم نیستم، استقبال از آثاری همچون ” باشگاه مشتزنی” “چاک پالانیک” که در آن سعی در فرار از روزمرگی حتی به قیمت خرد شدن صورت افرادی که دیگر دوست ندارند بدون زخم بمیرند پادآرمان‌شهری را خلق می کند که در قیاس با آرمان شهر روزمره فعلی یک اتوپیای حقیقی است سندی بر این ادعاست، بیایید کمی خلاق باشیم!

2- به عنوان یک مخاطب جدی و پیگیر مقوله بازی ها برایم سخت نیست که اعتراف کنم صنعت گیمینگ به خصوص “جریان اصلی” که توسط ناشران و استودیوهای بزرگ هدایت می شوند برخلاف ذات و پتانسیل هایش به شدت دچار روزمرگی و درجا زدن شده، جالب است که می‌بینیم استودیوها  و ناشران سعی دارند ضعف ایده‌ها و کمبود خلاقیت هایشان را با بیشتر نزدیک کردن آثار خود به عنصر واقعیت سعی دارد همپوشانی کند، مثال متاخرش همین آنچارتد 4، اثری که برخلاف 3 قسمت نخستش در پایان بندی، به جای آنکه المان های فانتزی و خرق عادت را وارد داستانش کند، صرفا به بد جلوه دادن انسان ها، آرمان ها و در مجموع بازتولید واقعیت بسنده کرد، دزدان دریایی به هم خیانت کردند و آرمان شهرشان نابود شد.

کمی آنسوتر آثار پرچم داری همچون “ندای وظیفه” و “اسسین کرید” هم که فارغ از بحث کیفی شان مدت هاست که چشمه خلاقیتشان خشکیده و صرفا با عوض کردن مکان و زمان دست به باز تولید خود می زنند، همه در حال بازتولیدند، حتی اثری مثل فیفا که متر و معیارش واقعیت است حدود 4 سال است که هیچ تغییری، بله درست شنیدید هیچ تغییری نکرده و هر سال با وعده صرفا بهبود یافتن جیب امثال ما را خالی کرده و رفته.

آنطرف قضیه در سمت بازیسازان مستقل، خالقان در حال تست فرم های مختلف یا در مبحث روایت داستان هستند و یا مشغول خلق مکانیک های نو در گیم پلی‌اند ، طوری که بازی های این سمت یا صرفا داستان محورند همچون Everybody’s Gone to the Rapture یا گیم پلی محور همچون SuperHot هستند، و با وجود این که تجربیاتی خوب و بدیعی را فراهم می کنند اما در نهایت اثر کاملی نیستند، اکثرا در حد همان یک تجربه باقی می مانند.

در همچین شرایطی ناگهان آثاری همچون پورتال 1 راکت لیگ (که در ادامه بیشنر بدان خواهیم پرداخت) به عرصه ی ظهور می رسند، و با این حجم از ساخت و پرداختشان ما را به بهت فرو می برند، آنها از واقعیت فاصله می گیرند، سپس با جهان سازی درستشان آن را به زبان خودشان ترجمه می کنند، اینگونه می شود که برای مثال یکی از زیرمتن های فرعی بازی ای مثل پورتال همچون دروغین بودن کیک وعده داده شده، تبدیل به بخشی از فرهنگ گیک ها و گیمرها می شود و خود را به بخشی از واقعیات روزمره ما تبدیل می کند.

(image)

3- جی.کی رولینگ در سال 1997 در کتاب “هری پاتر و سنگ جادو” برای اولین بار ما را با  ورزش به غایت شگفت‌انگیز جادوگران یعنی کوییدیچ آشنا می کند، ورزشی که باید به طور رسمی از آن به عنوان ورزش گیک ها و نردها در تمام تاریخ یاد کرد، امکان ندارد هری پاتر خوانده باشید و آرزو نکرده باشید که روزی سوار بر جاروهای پرنده در کنار دوستان خود کوییدیچ را تجربه کنید، حتی نگارنده ای چون من که به شدت از فوبیای ارتفاع رنج می برم! بارها و بارها رویای  تعقیب گوی زرین پرنده این بازی در حالی که سوار بر آخرین مدل جاروی نیمبوس‌ خود بوده ام دیده ام.

ولی خب چرا تا این اندازه کوییدیچ محبوب است، چرا مثلا این ورزش هایی که آیزاک آسیموف شهیر در کتاب “ایزدان هم” برای مهانشین ها خلق می کند و شرحشان می دهد به این اندازه محبوب نیستند؟ و یا حتی ورزش های نوظهوری مثل سپک تاکرا که مصداق واقعی دارند؟ شما کدام را ترجیح می دهید؟ سپک تاکرا یا کوییدیچ؟

به نظرم کوییدیچ هر آنچه که ما از یک ورزش گروهی را بخواهیم را در خود دارد، یعنی در عین حال که یک ورزش تیمی رقابتی و مفرح است جا برای فردیت و بروز خود را هم فراهم می آورد، برای مثال نقش یک جستجو گر در کوییدیچ محوریتی کاملا فردی دارد که نتیجه موفقیت و یا عدم موفقیتش میاد و نتیجه نهایی بازی را تعیین می کند، فارغ از این موارد چیزی که کوییدیچ را محبوب عام و خاص می کند همانند هر ورزش دیگری عاری از پیچیدگی بودن آن است، کوییدیچ را مجموعه ای از قوانین دست و پا گیر محدود نکرده اند، همه چیز در ساده ترین حالت ممکن تعریف می شوند، گل بزنید و گل نخورید!

شاید اگر یوهان کرایوف فقید به جای این که یک اسطوره ماگل فوتبالیست باشد یک جادوگر قهرمان کوییدیچ می بود آن جمله ی معروفش را این گونه میشد که : کوییدیچ بازی ساده ای است، اما ساده بازی کردنش کار به شدت مشکلیست!

(image)

4- راکت لیگ یک بازی مستقل است، اگر بخواهیم در ژانر تعریفش کنیم باید به آن بگوییم یکی بازی ورزشی ، در ساده ترین شکل ممکن، مکانیزم های آن در مینیمال ترین حالت به عامل حرکت، پرش و توربو خلاصه می شوند، قرار است تحت عنوان چند ماشین در یک آرنای مدرن که بی شباهت به کارزارهای گلادیاتوری نیست انواعی از فوتبال، هاکی و بسکتبال را بازی کنیم و همین ایده بکر به ظاهر ساده وقتی با درستی در بازی مورد پیاده سازی و پرداخت قرار گرفته ما را با یکی از  بهترین تجربیات ممکن از مدیوم بازی های ورزشی مواجه می سازد، اما چرا؟

دلیل موفقیت راکت لیگ در این است قرار نیست فیفا باشد بلکه به جایش درست به مانند کوییدیچ است، به جای سر و کله زدن با واقعیت و قوانین آن سعی در بازتولیدشان تحت عنوان گیم، از یک عنصر فانتزی و خلاقانه یعنی فوتبال بازی کردن ماشین‌ها استفاده می کند و بدون محدودیت و اضافات دست و پا گیر، در ساده حالت ممکن از ما می خواهد که تحت عنوان یک تیم تلاش کنیم تا برنده شویم! و در عین تیمی بودن بازی فردیت شما در بازی حرف اول و اخر را می زند.

5-  راکت لیگ  موفق است چرا که پشت صفت مستقل بودنش مخفی نمی شود، به شدت پر زرق و برق است، از ظاهر زیبا و پر جزئیاتش گرفته تا گیم پلی آن که سرشار از مدها و مراحل مختلف، و حالت های مختلف برای گروهی بازی کردن است، حتی یک بخش تمرینی درست و حسابی هم دارد که درش می شود نحوه هد زدن با ماشین ها را تمرین کرد، در ضمن یک عالمه گزینه هم برای تغییر ظاهر ماشین ها جلوی رویتان می گذارد، خلاصه که راکت لیگ بازی کاملی است و به شکل عجیبی می توان آن را همتراز با آثار ماندگاری  همچون تتریس و یا مار گوشی های همراه قرار داد، شاید مثال ها عجیب به نظر بیایید اما به راکت لیگ در مواردی همچون سادگی و یک پارچگی به این قبیل آثار درخشان تنه می زند، در عین حال که از فرمت پیچیده تری شکل گرفته و به شدت پر زرق و برق تر این قبیل آثار است.

اما نکته ای که راکت لیگ را نسبت به این قبیل آثار و سایر بازی های ورزشی متمایز می کند، حس هیجان و ترشح آدرنالینی است که در تک تک لحظات بازی مخاطب را در بر می گیرد، تجربه شوکه کننده و بدیعی که در ست های 5 دقیقه ای به طور متناوب به درخواست ما به طور مکرر تکرار می شود، و باز هم می گویم با ساختار درست بازی، مثلا نحوه ی ایجاد تعلیق و هیجان است که اثر می تواند این تمایز و حس بدیع خود را با باقی آثار حفظ کند.

(image)

6- همان قدر که تعریف کردن مفهوم فوتبال و تمام شور و هیجان اطراف آن روی کاغذ دشوار است سخن گفت از راکت لیگ بدون تجربه ی آن عبث و بیهوده است، بازی در تعریف گنجیده نمی شود، نبرد ماشین ها برای گل زدن روی یک صفحه سفید شاید چیزی بدتر از توصیف 22 مرد گنده در حال دویدن دنبال یک توپ فوتبال باشد و خب به نظرم این نکته دقیقا همان نکته ی مثبت راکت لیگ است که باعث می شود از صدها بازی عرصه شده در سال های اخیر در جایگاه بالاتری قرارش دهم.

راکت لیگ به طور رسمی یک ورزش جدید است، برخلاف کوییدیچ که خواستگاهش در ادبیات بود راکت لیگ متعلق به مدیوم گیم است، از همه ی ابزارهایی که در گیم موجود است که تعامل مهم ترینشان است بهره می برد که خود را به ما عرضه دارد تا ما امروز با افتخار سرمان را بالا بگیریم و به جادوگرهای مستتر در اطرافمان ( که فکر می کنند ما نمی شناسیمشان و از دنیای پنهان شان آگاهی نداریم ) بگوییم که راکت لیگ کوییدیچ ما ماگل هاست.

عنوان Rocket League سال گذشته بر روی PS4 و PC منتشر شد و با تاخیری چندماهه این بازی برای دارندگان Xbox One نیز در دسترس قرار گرفت و اگر هنوز این بازی را تجربه نکرده اید در اولین فرصت به سمت خرید و دانلود آن بروید!

چرا Rocket league یکی از مهم ترین بازی‌های دهه اخیر است