بازی آزاد

پیش نمایشی بر No Man’s Sky

پیش نمایشی بر No Man’s Sky

“به قلم محمدرضا مجاب”

یک لحظه چشمان خود را ببندید و تصور کنید که یک سفینه ی فضایی شخصی دارید که هر وقت عشقتان کشید می توانید سوارش شوید و به فضا پرواز کنید. زیادی رویایی به نظر می رسد، نه؟! خب، این فانتزی جذاب حتی برای فضانوردان آموزش دیده ی ناسا نیز امکان پذیر نیست. ما هنوز نتوانسته ایم به مریخ که همین کنار گوشمان است سفر کنیم، چه برسد به سفرهای بین کهکشانی. تکنولوژی فعلی بشر نسبت به عظمت عالم هستی بسیار ناچیز ( و اگر بخواهم واژه ی درستش را بگویم، حقارت بار!) است؛ اینجاست که صنعت گیم برای تحقق آرزوهای بشر دست به کار می شود! در سال 2014 و در کنفرانس سونی، عنوانی معرفی شد که می تواند تخیلات دوران کودکی میلیون ها نفر را به واقعیت بدل کند: No Man’s Sky

در No Man’s Sky ، گیمر نقش یک کاوشگر فضا را بر عهده دارد. وظیفه ی یک «کاوشگر فضا» کمی عجیب است: گشت و گذار در کهکشان!  بگذارید همین ابتدا بگویم: خیال نکنید با چند سیاره ی مختلف طرف هستید و مانند بسیاری از عناوین مستقل، بازی را در چند ساعت به پایان می رسانید. No Man’s Sky ، هجده Quintillion! سیاره دارد. به عبارتی، 18.000.000.000.000.000.000 سیاره! در وصف این عدد بدانید که اگر برای مشاهده ی هر سیاره فقط یک ثانیه وقت بگذارید، باید 5 میلیارد سال عمر کنید تا بتوانید تمامی سیارات بازی را مشاهده کنید! No Man’s Sky به حدی وسیع است که به قول سازندگان، احتمالا 99 درصد سیارات بازی اصلا کشف نخواهد شد.

جالب تر اینجاست که این تعداد زیاد جهت گول زدن شما نیست! با طراحی یک الگوریتم خاص، سیارات به طور رندوم ویژگی های مختلفی دارند. اتمسفر، پوشش گیاهی، وسعت سیارات، دریاها، آب و هوا، کوه ها و دره ها، جانوران و محیط زیست، سازه های سیاره و پارامترهای مختلف در هر سیاره متفاوت خواهد بود. سازندگان در مصاحبه ی جالبی توضیح داده بودند که هنگامی که گیمر وارد یک سیاره می شود، دنیایی تازه و جدید را در برابر خود می بیند که هیچ کس قبل از او آنجا نبوده است. هیچ اطلاعاتی از سیاره در دسترس نیست، هیچ سایتی برای راهنمایی در اینترنت نخواهید یافت، هیچ ویدئویی در یوتیوب برای کمک گرفتن وجود ندارد! در نتیجه باید خودتان دل به دریا بزنید و به اکتشاف محیط بپردازید! اکشتاف و گشت و گذار، مبنا و پایه ی No Man’s Sky است.

اما در No Man’s Sky صرفا سوار بر یک سفینه در دنیای بازی پرسه نخواهید زد. پس از ورود به یک سیاره، باید از سفینه پیاده شده و به جستجوی محیط بپردازید. خارج از سفینه دوربین همچنان اول شخص خواهد بود و حتی هنگام مبارزات، بازی عملا به یک شوتر اول شخص تبدیل می شود! ممکن است موجودات و ساکنان برخی سیارات از حضور شما استقبال نکنند، پس بد نیست همیشه اسلحه ای آماده داشته باشید! اما اگر زیاده از حد به کشت و کشتار در بازی بپردازید، سیارات در حالت اعلام خطر قرار می گیرند. در نمایش های بازی ربات هایی وجود داشتند به نام پلیس کهکشان! آنها منتظرند که یک عنصر نامطلوب گیر بیاورند و حسابش را برسند!

حتی ممکن است با نژادهای بیگانه برخورد کنید، بعضی از آنها جنگجو و تهاجمی هستند و مجبور به مبارزه (یا فرار را بر قرار ترجیح دادن) هستید! و ممکن است بعضی صلح طلب و علاقه مند به داد و ستد با شما باشند. جالب است که هنگام برخورد با نژادهای مختلف، زبان آنها را نمی دانید و باید با جستجو در سیاره ابزارهایی پیدا کنید تا زبانشان برای شما ترجمه شود. برخورد با نژادها در آیتم هایی که به دست می آورید تاثیر واضحی خواهد داشت، مثلا اگر با نژادی رابطه ی دوستانه برقرار کنید، ممکن است آیتمهای جالبی را به شما معرفی کنند یا مکان های مخفی را برای شما آشکار سازند! 

از دیگر ویژگی های بازی، سیستم Upgrade و Crafting بسیار متنوع است. امکانات مختلف سفینه مثل سرعت، سپر حرارتی، توانایی های دفاعی، میزان سوخت و… قابل ارتقا هستند. همینطور لباس و اسلحه ی خودتان را نیز می توانید آپگرید کنید. سیستم کرفتینگ قابل توجهی برای بازی طراحی شده که وسایل متنوعی مثل نارنجک یا بمب با آن ساخته می شود. همینطور نوعی مراکز  فضایی در بازی وجود دارد که برای خرید و فروش و مبادله ی آیتم ها کاربرد دارند.

No Man’s Sky را می توان به صورت تک نفره یا چند نفره تجربه کرد. در بازی یک روند داستانی مشخص دنبال نمی شود و برای هر گیمر متفاوت از دیگری خواهد بود. این جمله، نقل جالبی از یکی از سازندگان است: « ما نمی خواهیم در بازی به شما ماموریت خاصی را ارائه دهیم. در جریان بازی، هیچکس به شما نمی گوید: من پنچ تا از جوجه هایم را گم کرده‌ام، آن‌ها در فلان سیاره برایم پیدا کن! شما خود نقش ـتان در بازی را انتخاب می کنید. می‌توانید یک کاشف، یک تاجر و یا یک دزد باشید. در این بازی شما داستان منحصر به فردی برای خود را خواهید ساخت.» در حالت چند نفره، گیمر می تواند با دوستان خود تعامل داشته باشد و برای به دست آوردن آیتم ها و حل معماها از آنها کمک بگیرد. No Man’s Sky یک بازی MMO نیست، و هنگام تجربه ی بازی هیچ نیازی به اتصال به اینترنت وجود ندارد. اما در حالت آنلاین، ممکن است اتفاقی به تاثیرات و اعمال گیمرهای دیگر در بازی برخورد کنید.

اما سوال مهمی که پس از معرفی بازی برای بسیاری جای سوال داشته، این است که این کار چه فایده ای دارد؟ هدف بازی چیست؟ سرانجام گشت و گذار در سیارات مختلف چه خواهد بود؟ اطلاعات دقیقی در این زمینه منتشر نشده است، اما سازندگان هدف نهایی را رسیدن به «مرکز کهشکان» اعلام کرده اند. اینکه در مرکز کهکشان چه چیزی انتظار ما را می کشد، از سورپرایزهای بازی خواهد بود. اما گیمر نمی تواند همان ابتدا به مرکز کهکشان برود. در حقیقت، هرچه بیشتر به طرف مرکز کهکشان حرکت کنید، بازی سخت تر و محیط ها تهاجمی می شوند.

مثلا ممکن است سیاره ای را پیدا کنید که اتمسفر داغی دارد و برای ورود به آن باید سپر حرارتی آپگرید شده ای برای سفینه تهیه کرده باشید. ممکن است سیاره ی دیگری مملو از منابع غنی باشد ولی توسط نژاد خاصی مراقبت شود! باید با تجهیزات کامل و سلاح های پیشرفته به آنجا بروید. ممکن است سیاره ی دیگری اتمسفر اسیدی داشته باشد و هر لحظه امکان بارش باران اسیدی تهدیدتان می کند! باید لباس و پوشش مخصوصی برای ورود به آنجا تهیه کرده باشید. بنابراین برای رسیدن به مرکز کهکشان، باید حسابی خود را آماده کرده باشید. و این هدف تنها از طریق جستجو و کسب منابع و آیتم ها در سیارات مختلف امکان پذیر است.

برای عنوانی که گشت و گذار مبنای آن است، گرافیک و طراحی محیط باید یکی از اولویت های بازی باشد و نمایش های No Man’s Sky شاید آن حالت واقع گرایانه و شبیه سازی شده (مانند عناوینی چون Star Citizen ) را نداشته باشد، اما رنگ بندی محیط و اتمسفر خیره کننده ی سیارات باعث شد بسیاری به تحسین نمایش های بازی بپردازند. جلوه های بصری بازی مانند نقاشی های رویاپردازانه هستند. بی پایان بودن عالم هستی این اختیار را به سازندگان داده تا تخیل خود را در طراحی محیط به کار بگیرند. ممکن است جایی در کهکشان، یک دریای صورتی وجود داشته باشد؟ نمی توان گفت که قطعا چنین چیزی وجود ندارد! همین موضوع برای طراحی نژادها و حیوانات و بسیاری از شرایط محیطی بازی نیز صدق می کند. آیا ممکن است در سیاره ای دور افتاده، به موجوداتی شبیه به دایناسور برخورد کنیم، درحالی که میلیون ها سال است در سیاره ی خودمان از بین رفته اند؟ در No Man’s Sky ، عملا با فانتزی های بشر درباره ی دنیای پیرامون خود رو به رو خواهیم بود.

در مجموع، نمایش های بازی تاکنون نظرات مختلفی را به همراه داشته است. عده ای از بی هدف بودن بازی انتقاد می کنند، و عده ای (مثل خودم!) عاشق بازی شده اند. یکی از به یادماندنی ترین خاطرات گیمری من، زمانی بود که در نسخه ی اول Mass Effect، مدت ها محو تماشای اتمسفر صورتی یک سیاره با دو ماه (که به طرز شگفت انگیزی به هم نزدیک بودند) شده بودم! لذت مشاهده ی یک سیاهچاله از فاصله ی نزدیک، یا مشاهده ی یک خورشید آبی رنگ، یا کشف یک منظومه ی جدید و نامگذاری آن به اسم خودتان (در بازی می توانید اسم سیارات را تغییر دهید! ) غیرقابل توصیف است! No Man’s Sky تحقق یک رویا برای عاشقان فضا و کهکشان است، و اگر اتفاقی نیفتد و بازهم سیل نیمی از استودیوی Hello Games را با خود نبرد، کمتر از 2 ماه دیگر شاهد عرضه ی یکی از بلندپروازانه ترین و شگفت انگیزترین عناوین نسل هشتم خواهیم بود.

پیش نمایشی بر No Man’s Sky

(image)

پیش نمایشی بر No Man’s Sky

“به قلم محمدرضا مجاب”

یک لحظه چشمان خود را ببندید و تصور کنید که یک سفینه ی فضایی شخصی دارید که هر وقت عشقتان کشید می توانید سوارش شوید و به فضا پرواز کنید. زیادی رویایی به نظر می رسد، نه؟! خب، این فانتزی جذاب حتی برای فضانوردان آموزش دیده ی ناسا نیز امکان پذیر نیست. ما هنوز نتوانسته ایم به مریخ که همین کنار گوشمان است سفر کنیم، چه برسد به سفرهای بین کهکشانی. تکنولوژی فعلی بشر نسبت به عظمت عالم هستی بسیار ناچیز ( و اگر بخواهم واژه ی درستش را بگویم، حقارت بار!) است؛ اینجاست که صنعت گیم برای تحقق آرزوهای بشر دست به کار می شود! در سال 2014 و در کنفرانس سونی، عنوانی معرفی شد که می تواند تخیلات دوران کودکی میلیون ها نفر را به واقعیت بدل کند: No Man’s Sky

(image)

در No Man’s Sky ، گیمر نقش یک کاوشگر فضا را بر عهده دارد. وظیفه ی یک «کاوشگر فضا» کمی عجیب است: گشت و گذار در کهکشان!  بگذارید همین ابتدا بگویم: خیال نکنید با چند سیاره ی مختلف طرف هستید و مانند بسیاری از عناوین مستقل، بازی را در چند ساعت به پایان می رسانید. No Man’s Sky ، هجده Quintillion! سیاره دارد. به عبارتی، 18.000.000.000.000.000.000 سیاره! در وصف این عدد بدانید که اگر برای مشاهده ی هر سیاره فقط یک ثانیه وقت بگذارید، باید 5 میلیارد سال عمر کنید تا بتوانید تمامی سیارات بازی را مشاهده کنید! No Man’s Sky به حدی وسیع است که به قول سازندگان، احتمالا 99 درصد سیارات بازی اصلا کشف نخواهد شد.

جالب تر اینجاست که این تعداد زیاد جهت گول زدن شما نیست! با طراحی یک الگوریتم خاص، سیارات به طور رندوم ویژگی های مختلفی دارند. اتمسفر، پوشش گیاهی، وسعت سیارات، دریاها، آب و هوا، کوه ها و دره ها، جانوران و محیط زیست، سازه های سیاره و پارامترهای مختلف در هر سیاره متفاوت خواهد بود. سازندگان در مصاحبه ی جالبی توضیح داده بودند که هنگامی که گیمر وارد یک سیاره می شود، دنیایی تازه و جدید را در برابر خود می بیند که هیچ کس قبل از او آنجا نبوده است. هیچ اطلاعاتی از سیاره در دسترس نیست، هیچ سایتی برای راهنمایی در اینترنت نخواهید یافت، هیچ ویدئویی در یوتیوب برای کمک گرفتن وجود ندارد! در نتیجه باید خودتان دل به دریا بزنید و به اکتشاف محیط بپردازید! اکشتاف و گشت و گذار، مبنا و پایه ی No Man’s Sky است.

(image)

اما در No Man’s Sky صرفا سوار بر یک سفینه در دنیای بازی پرسه نخواهید زد. پس از ورود به یک سیاره، باید از سفینه پیاده شده و به جستجوی محیط بپردازید. خارج از سفینه دوربین همچنان اول شخص خواهد بود و حتی هنگام مبارزات، بازی عملا به یک شوتر اول شخص تبدیل می شود! ممکن است موجودات و ساکنان برخی سیارات از حضور شما استقبال نکنند، پس بد نیست همیشه اسلحه ای آماده داشته باشید! اما اگر زیاده از حد به کشت و کشتار در بازی بپردازید، سیارات در حالت اعلام خطر قرار می گیرند. در نمایش های بازی ربات هایی وجود داشتند به نام پلیس کهکشان! آنها منتظرند که یک عنصر نامطلوب گیر بیاورند و حسابش را برسند!

حتی ممکن است با نژادهای بیگانه برخورد کنید، بعضی از آنها جنگجو و تهاجمی هستند و مجبور به مبارزه (یا فرار را بر قرار ترجیح دادن) هستید! و ممکن است بعضی صلح طلب و علاقه مند به داد و ستد با شما باشند. جالب است که هنگام برخورد با نژادهای مختلف، زبان آنها را نمی دانید و باید با جستجو در سیاره ابزارهایی پیدا کنید تا زبانشان برای شما ترجمه شود. برخورد با نژادها در آیتم هایی که به دست می آورید تاثیر واضحی خواهد داشت، مثلا اگر با نژادی رابطه ی دوستانه برقرار کنید، ممکن است آیتمهای جالبی را به شما معرفی کنند یا مکان های مخفی را برای شما آشکار سازند! 

(image)

از دیگر ویژگی های بازی، سیستم Upgrade و Crafting بسیار متنوع است. امکانات مختلف سفینه مثل سرعت، سپر حرارتی، توانایی های دفاعی، میزان سوخت و… قابل ارتقا هستند. همینطور لباس و اسلحه ی خودتان را نیز می توانید آپگرید کنید. سیستم کرفتینگ قابل توجهی برای بازی طراحی شده که وسایل متنوعی مثل نارنجک یا بمب با آن ساخته می شود. همینطور نوعی مراکز  فضایی در بازی وجود دارد که برای خرید و فروش و مبادله ی آیتم ها کاربرد دارند.

No Man’s Sky را می توان به صورت تک نفره یا چند نفره تجربه کرد. در بازی یک روند داستانی مشخص دنبال نمی شود و برای هر گیمر متفاوت از دیگری خواهد بود. این جمله، نقل جالبی از یکی از سازندگان است: « ما نمی خواهیم در بازی به شما ماموریت خاصی را ارائه دهیم. در جریان بازی، هیچکس به شما نمی گوید: من پنچ تا از جوجه هایم را گم کرده‌ام، آن‌ها در فلان سیاره برایم پیدا کن! شما خود نقش ـتان در بازی را انتخاب می کنید. می‌توانید یک کاشف، یک تاجر و یا یک دزد باشید. در این بازی شما داستان منحصر به فردی برای خود را خواهید ساخت.» در حالت چند نفره، گیمر می تواند با دوستان خود تعامل داشته باشد و برای به دست آوردن آیتم ها و حل معماها از آنها کمک بگیرد. No Man’s Sky یک بازی MMO نیست، و هنگام تجربه ی بازی هیچ نیازی به اتصال به اینترنت وجود ندارد. اما در حالت آنلاین، ممکن است اتفاقی به تاثیرات و اعمال گیمرهای دیگر در بازی برخورد کنید.

اما سوال مهمی که پس از معرفی بازی برای بسیاری جای سوال داشته، این است که این کار چه فایده ای دارد؟ هدف بازی چیست؟ سرانجام گشت و گذار در سیارات مختلف چه خواهد بود؟ اطلاعات دقیقی در این زمینه منتشر نشده است، اما سازندگان هدف نهایی را رسیدن به «مرکز کهشکان» اعلام کرده اند. اینکه در مرکز کهکشان چه چیزی انتظار ما را می کشد، از سورپرایزهای بازی خواهد بود. اما گیمر نمی تواند همان ابتدا به مرکز کهکشان برود. در حقیقت، هرچه بیشتر به طرف مرکز کهکشان حرکت کنید، بازی سخت تر و محیط ها تهاجمی می شوند.

(image)

مثلا ممکن است سیاره ای را پیدا کنید که اتمسفر داغی دارد و برای ورود به آن باید سپر حرارتی آپگرید شده ای برای سفینه تهیه کرده باشید. ممکن است سیاره ی دیگری مملو از منابع غنی باشد ولی توسط نژاد خاصی مراقبت شود! باید با تجهیزات کامل و سلاح های پیشرفته به آنجا بروید. ممکن است سیاره ی دیگری اتمسفر اسیدی داشته باشد و هر لحظه امکان بارش باران اسیدی تهدیدتان می کند! باید لباس و پوشش مخصوصی برای ورود به آنجا تهیه کرده باشید. بنابراین برای رسیدن به مرکز کهکشان، باید حسابی خود را آماده کرده باشید. و این هدف تنها از طریق جستجو و کسب منابع و آیتم ها در سیارات مختلف امکان پذیر است.

برای عنوانی که گشت و گذار مبنای آن است، گرافیک و طراحی محیط باید یکی از اولویت های بازی باشد و نمایش های No Man’s Sky شاید آن حالت واقع گرایانه و شبیه سازی شده (مانند عناوینی چون Star Citizen ) را نداشته باشد، اما رنگ بندی محیط و اتمسفر خیره کننده ی سیارات باعث شد بسیاری به تحسین نمایش های بازی بپردازند. جلوه های بصری بازی مانند نقاشی های رویاپردازانه هستند. بی پایان بودن عالم هستی این اختیار را به سازندگان داده تا تخیل خود را در طراحی محیط به کار بگیرند. ممکن است جایی در کهکشان، یک دریای صورتی وجود داشته باشد؟ نمی توان گفت که قطعا چنین چیزی وجود ندارد! همین موضوع برای طراحی نژادها و حیوانات و بسیاری از شرایط محیطی بازی نیز صدق می کند. آیا ممکن است در سیاره ای دور افتاده، به موجوداتی شبیه به دایناسور برخورد کنیم، درحالی که میلیون ها سال است در سیاره ی خودمان از بین رفته اند؟ در No Man’s Sky ، عملا با فانتزی های بشر درباره ی دنیای پیرامون خود رو به رو خواهیم بود.

(image)

در مجموع، نمایش های بازی تاکنون نظرات مختلفی را به همراه داشته است. عده ای از بی هدف بودن بازی انتقاد می کنند، و عده ای (مثل خودم!) عاشق بازی شده اند. یکی از به یادماندنی ترین خاطرات گیمری من، زمانی بود که در نسخه ی اول Mass Effect، مدت ها محو تماشای اتمسفر صورتی یک سیاره با دو ماه (که به طرز شگفت انگیزی به هم نزدیک بودند) شده بودم! لذت مشاهده ی یک سیاهچاله از فاصله ی نزدیک، یا مشاهده ی یک خورشید آبی رنگ، یا کشف یک منظومه ی جدید و نامگذاری آن به اسم خودتان (در بازی می توانید اسم سیارات را تغییر دهید! ) غیرقابل توصیف است! No Man’s Sky تحقق یک رویا برای عاشقان فضا و کهکشان است، و اگر اتفاقی نیفتد و بازهم سیل نیمی از استودیوی Hello Games را با خود نبرد، کمتر از 2 ماه دیگر شاهد عرضه ی یکی از بلندپروازانه ترین و شگفت انگیزترین عناوین نسل هشتم خواهیم بود.

پیش نمایشی بر No Man’s Sky