نقد و بررسی Mighty No. 9

از عرش به فرش!

“به قلم پرهام اقاخانی” 

تقریبا همین 2 سال پیش بودکه خبری فوق العاده شنیدیم: خالق مگامن یعنی “کیجی اینافونه” (KeijiInafune) می خواست تا یک دنباله معنوی برای این قهرمان فراموش شده خلق کند. کیک استارتر بازی با جمع آوری 4 میلیون دلار به موفقیت رسید و مراحل ساخت بازی آغاز شد ولی هنگامی که به تاریخ انتشار بازی نزدیک بودیم با تاخیر در عرضه آن مواجه شدیم. این تاخیر ها مداوما ادامه داشت تا جایی که خیلی از ما حتی وجود این بازی را هم فراموش کردیم! حالا و پس از سال ها محصول نهایی در دسترس ما قرار گرفته، ولی آیا این همه انتظار ارزشش را داشته؟ 

“گزینه Advice برخلاف نامش در بعضی مواقع هیچ توصیه مفیدی به شما نمی کند و بیشتر جنبه تزئینی دارد. ولی خوشبختانه به این معنی است که یکی از باس های نابود شده در قسمت هایی از آن مرحله به کمک شما خواهد آمد.”

در همان ابتدای بازی که وارد منو می شوید بازی کاملا رنگ و بوی یک مگامن دیگر را دارد؛ هرچند که بر خلاف سری Megaman X هیچ خبری از ویدئو های آغازین نیست (موسیقی جالب Wild Fang را از نسخه هشتم به یاد دارید؟) که خب، عامل چندان مهمی هم نیست. ولی اینجاست که با موارد عجیبی روبرو می شوید: هشدار اول بازی مبنی بر استفاده از کنترلر کاملا جدی است چون نه تنها بازی هیچ دکمه کیبوردی را در حین بازی نشان نمی دهد، بلکه هیچ گزینه ای در منوی تنظیمات بازی برای تغییر کنترل های کیبورد و کنترلرتان وجود ندارد و باید این کار بعد از انجام مرحله مقدماتی انجام شود! خوشبختانه جایگذاری دکمه ها بر روی کنترلر Xbox 360 واقعا مناسب انجام شده و مثل نسخه های اولیه سری Megaman X با جایگذاری های غیر منطقی (مخصوصا برای قابلیت Dash) روبرو نیستیم ولی نبود قابلیت تغییر کنترل هادر منوی اصلی برای یک بازی در سال 2016 واقعا فاجعه است!

با شروع بازی شرح مختصری از وقایع بازی برای شما بیان می شود. انتظار زیادی از بخش داستانی نداریم و اجباری نداریم که با داستانی پیچیده روبرو شویم ولی مسئله اصلی اینجاست که داستان بازی به شدت بد روایت می شود و مشکلات زیادی هم دارد. مثلا توضیح داده نمی شود که چرا یک سری از روبات ها با ضربه خوردن از کار می افتند و یک سری نه؛ یا چرا یک سری از شخصیت ها پرداخت مناسبی ندارند؛ مثل دکتر وایت که مثلا خالق Beck (شخصیت اصلی) است ولی از دیدن توانایی خاص او برای نابودی دشمنان شگفت زده می شود و بعد از چند ثانیه یادش می افتد که ((اوه آره، من این قابلیت رو براش طراحی کرده بودم)) و یا Call که کاملا با چیزی که قبل از عرضه بازی از او انتظار می رفت فرق دارد.از طرفی دیگر با وجود به خدمت گرفتن صداپیشگان کارکشته ای مثل استیو بلام (Steve Blum)، کیفیت صداگذاری بیشتر شخصیت ها و دیالوگ هایشان در سطح مناسبی نیستو جوک ها و اشاره های آنها هرچند در ابتدا جالب هستند (به شخصه در حین بازی با شنیدن چند دیالوگ به یاد نگهبان های اسکایریم و همچنین Geese Howard افتادم!) ولی بعد از چند بار تکرار واقعا بی مزه و عذاب آور می شوند.

 

“بازی هیچ وقت نکات مهم را به شما نمی گوید و یا خودتان باید آنها را کشف کنید یا به صورت دستی از منوی Game Options در داخل بازی از آنها آگاهی پیدا کنید.”

بدبختانه گیم پلی بازی نیز در مواقعی خوب به نظر نمی رسد. اگر انیمیشن عجیب و غریب دویدن Beck را فاکتور بگیریم، او درست همانند مگامن رفتار می کند و یه همین خاطر، مگامن باز ها با کنترل او مشکلی نخواهند داشت.شما می بایست با استفاده مکرر از قابلیت Dash که قبل از عرضه بازی هم مانور زیادی روی آن داده شده بود، موانع سخت پلتفرمینگرا پشت سر بگذارید و برای نابودی دشمنان به صورت مداوم به آنها شلیک کنید تا هاله ای در اطرافشان پدیدار شود و بعد دو راه برای نابود کردن آنها دارید: یا به شلیک کردن ادامه می دهید تا پس از مدتی کشته شوند یا این که با انجام یک Dash، ماده Xel آنها را جذب کرده و علاوه بر نابود کردن آنها به یک Power Up با مدت زمان استفاده محدود دسترسی پیدا می کنید. متاسفانه استفاده از این مکانیک باعث شده تا همانند سری مگامن تعداد آیتم های بازیابی سلامتی مناسبی بدست نیاورید و تعداد این آیتم ها و جان های اضافه در مراحل بسیار محدود هستند. همچنین در عملی عجیب، جانهای اضافه شما بین مراحل انتقال نمی یابند و حتی آیتم های بازیابی سلامتی تان با هر بار مرگ از شما گرفته می شوند! البته خوشبختانه تعداد جان ها برای درجه سختی معمولی از تنظیمات بازی قابل تغییر است.

کسانی که سری Megaman X را تجربه کرده باشند قطعا می دانند که قابلیت Dash چه ویژگی مهمی بود و استفاده از آن در بسیاری از مراحل و مخصوصا در باس فایت ها بسیار حیاتی بود. شاید فکر کنید حالا که Mighty No.9 پا را فراتر گذاشته و استفاده از این قابلیت را برای دسترسی به Power Up های مفید و جابجایی در محیط، ضروری کرده باید نتیجه خوبی داشته باشد؛ ولی متاسفانه این ویژگی به همراه مورد مربوط به سلامتی شخصیت که در بالا اشاره شد، باعث شده تا بازی بی هویت شود. چون از طرفی بازی با مکانیک Dash شما را تشویق به سریع بودن می کند ولی با کمبود منابع جان مجبورتان می کند تا محتاط تر بوده و مراقب نوار سلامتی Beck باشید که این دو مورد اصلا با هم همخوانی ندارند. از طرفی دیگر طراحی نامناسب برخی مراحل، برخی چالش های سخت پلتفرمینگ، موانع Instant Kill و جاگیری بد دشمنان در برخی مواقع، باعث می شود تا بار ها به خاطر یک اشتباه کوچک در گذر از موانعیا نابودی یک دشمن که دارد حسابی برایتان دردسر ایجاد می کند، با مرگ های ناخواسته روبرو شوید و تجربه بازی بسیار زجرآور شود.

“Countershade یکی از معدود شخصیت های جالب بازی است که صداگذاری خوبی هم دارد و مرحله مربوط به او،با سایر مراحل بازی و همچنین این سبک از بازیها تفاوت دارد ولی متاسفانه این مرحله و باس فایت آن چندان جذاب نیستند.”

از بد روزگار حتی رویارویی با باس ها نیز پر از مشکل است. بله، باس ها باید سخت باشند ولی آیا راهی نیست که این مورد به بازی صدمه نزند؟ مثلا چرا بعضی باس ها حملاتی به شدت قدرتمند (خالی کننده بیش از 30% نوار سلامتی!) دارند؟ چرا در مواقعی کاملا ضدضربه می شوند و برای چند ثانیه تمام حملات شما بی اثر خواهند بود؟ یا چرا وقتی نوبت به جذب ماده Xel باس ها می رسد آنها برخلاف دشمنان داخل مرحله باز هم ضد ضربه شده، باز هم حرکت کرده و به شما حمله می کنند و یا حتی سلامتی از دست رفته خودشان را بازیابی می کنند؟ همچنین برای رویارویی با باس ها، با توجه به کمبود منابع جان و بازیابی سلامتی و همچنین با در نظر گرفتن حملات قدرتمند آنها، حتما می بایست آیتم های بازیابی سلامتی AcXel Recover (که با جمع آوری Xelآبی به شما داده می شوند) را داشته باشید وگرنه شانس چندانی نخواهید داشت.

با نابودی باس ها شما می توانید قدرت های آنها را بدست آورید که هر کدام از این قدرت ها نقطه ضعف یک باس دیگر هستند. ولی دو مشکل اساسی در مورد آنها وجود دارد. اولا بعضی از این قدرت ها در مبارزه با دشمنان حتی ضعیف تر از سلاح اصلی Beck به نظر می رسند و استفاده از سلاح اصلی Beck برای نابود کردن سریع تر آنها به صرفه تر است. دوما سیستم سوییچ کردن بین این قدرت ها به صورتی Realtime انجام می شود و خواستار دقت برای انتخاب قدرت مربوطه است که مخصوصا انجام این کار را در حین باس فایت ها و برای پیدا کردن نقطه ضعفشان بسیار سخت می کند. البته امکان اختصاص دادن سه قدرت به سه کلید خاص (کلید های Y، آنالوگ راست و آنالوگ چپ روی کنترلر Xbox 360) وجود دارد که روند انتخاب قدرت را بسیار ساده تر می کند ولی در کمال ناباوری این قابلیت در بعضی مواقع دچار باگ شده و توانایی هایتان را به درستی در دسترستان قرار نمی دهد که مجبورتان می کند در هنگام مبارزه از روش اصلیاستفاده کنید.


“از حق نگذریم گیم پلی بازی در بعضی مواقع واقعا لذت بخش می شود. ولی حیف که سایر بخش های بازی دست به دست هم می دهند تا همان خوشی موقت را هم برایتان زهرمار کنند!”

مایه تاسف است که بازی به چنین وضعی دچار شده است؛ چون با وجود تمام مشکلات فوق، بازی حس آشنایی دارد. این بازی بیشتر ویژگی های سری ای که طرفدارانش این همه سال منتظر نسخه جدید آن بودند و نادیده گرفته شدند را داراست و می تواند باز هم با داشتن این حجم از مشکلات، عده زیادی از آنها را (از جمله خود من) تا حدودی و برای مدتیراضی کند. در هنگامی که مشکلات پرتعداد، خودشان را نشان نداده اند، روند بازی به شدت جذاب و هیجان انگیز دنبال می شود. ولی متاسفانه وقتی که با مشکلات آن و موانع پلتفرمینگ و مبارزات فوق العاده سختش روبرو می شوید، همان لذت نیز بلافاصله جای خودش را به نارضایتی و زجر می دهد و محال است که فکر رها کردن بازی به سرتان نزند.

 

نکات مثبت:

گیم پلی تقریبا مشابه با سری مگامن

مکانیک نوآورانه AcXeleration

اشاره ها و جوک های جالب بعضی شخصیت ها

مکان تغییر تعداد جان های اضافه

مکانیک جالب ایجاد میانبر برای قدرت ها

نکات منفی

گیم پلی سخت و طاقت فرسا به خاطر طراحی نامناسب مراحل

نبود راهنمایی های ضروری

مشکلات متعدد داستانی

صداگذاری نامناسب برای بیشتر شخصیت ها

DLC روز اول؟!

باگ های به شدت آزار دهنده

سخن آخر

برخلاف ادعای بعضی از منتقدان و یوتیوبر های مثلا کارکشته(!) Mighty No.9 بازی افتضاحی نیست بلکه با اشتباهاتی که سازندگان انجام داده اند (مثل تمرکز روی بخش آنلاین، برنامه ریزی برای ساخت مجموعه تلویزیونی و…)،در کمال تاسف به یک بازی متوسط تبدیل شده است. شاید اگر سازندگان به جای وقت گذاشتن و تخصیص بودجه روی کارهای جانبی بر روی خود بازی تمرکز می کردند، خروجی ای بهتر از این را شاهد بودیم. انجام این بازی به همه افراد توصیه نمی شود چون مشکلات اشاره شده و همچنین درجه سختی بالای موانع پلتفرمینگ و مبارزات، به راحتی می تواند هر کسی را از ادامه دادن آن منصرف کند. ولی اگر از طرفداران سرسخت مگامن هستید و می توانید با مشکلات بازی کنار بیایید، کماکان می تواند گزینه لذت بخشی برای شما باشد.

نقد و بررسی Mighty No. 9

(image)

از عرش به فرش!

“به قلم پرهام اقاخانی” 

تقریبا همین 2 سال پیش بودکه خبری فوق العاده شنیدیم: خالق مگامن یعنی “کیجی اینافونه” (KeijiInafune) می خواست تا یک دنباله معنوی برای این قهرمان فراموش شده خلق کند. کیک استارتر بازی با جمع آوری 4 میلیون دلار به موفقیت رسید و مراحل ساخت بازی آغاز شد ولی هنگامی که به تاریخ انتشار بازی نزدیک بودیم با تاخیر در عرضه آن مواجه شدیم. این تاخیر ها مداوما ادامه داشت تا جایی که خیلی از ما حتی وجود این بازی را هم فراموش کردیم! حالا و پس از سال ها محصول نهایی در دسترس ما قرار گرفته، ولی آیا این همه انتظار ارزشش را داشته؟ 

(image)

“گزینه Advice برخلاف نامش در بعضی مواقع هیچ توصیه مفیدی به شما نمی کند و بیشتر جنبه تزئینی دارد. ولی خوشبختانه به این معنی است که یکی از باس های نابود شده در قسمت هایی از آن مرحله به کمک شما خواهد آمد.”

در همان ابتدای بازی که وارد منو می شوید بازی کاملا رنگ و بوی یک مگامن دیگر را دارد؛ هرچند که بر خلاف سری Megaman X هیچ خبری از ویدئو های آغازین نیست (موسیقی جالب Wild Fang را از نسخه هشتم به یاد دارید؟) که خب، عامل چندان مهمی هم نیست. ولی اینجاست که با موارد عجیبی روبرو می شوید: هشدار اول بازی مبنی بر استفاده از کنترلر کاملا جدی است چون نه تنها بازی هیچ دکمه کیبوردی را در حین بازی نشان نمی دهد، بلکه هیچ گزینه ای در منوی تنظیمات بازی برای تغییر کنترل های کیبورد و کنترلرتان وجود ندارد و باید این کار بعد از انجام مرحله مقدماتی انجام شود! خوشبختانه جایگذاری دکمه ها بر روی کنترلر Xbox 360 واقعا مناسب انجام شده و مثل نسخه های اولیه سری Megaman X با جایگذاری های غیر منطقی (مخصوصا برای قابلیت Dash) روبرو نیستیم ولی نبود قابلیت تغییر کنترل هادر منوی اصلی برای یک بازی در سال 2016 واقعا فاجعه است!

با شروع بازی شرح مختصری از وقایع بازی برای شما بیان می شود. انتظار زیادی از بخش داستانی نداریم و اجباری نداریم که با داستانی پیچیده روبرو شویم ولی مسئله اصلی اینجاست که داستان بازی به شدت بد روایت می شود و مشکلات زیادی هم دارد. مثلا توضیح داده نمی شود که چرا یک سری از روبات ها با ضربه خوردن از کار می افتند و یک سری نه؛ یا چرا یک سری از شخصیت ها پرداخت مناسبی ندارند؛ مثل دکتر وایت که مثلا خالق Beck (شخصیت اصلی) است ولی از دیدن توانایی خاص او برای نابودی دشمنان شگفت زده می شود و بعد از چند ثانیه یادش می افتد که ((اوه آره، من این قابلیت رو براش طراحی کرده بودم)) و یا Call که کاملا با چیزی که قبل از عرضه بازی از او انتظار می رفت فرق دارد.از طرفی دیگر با وجود به خدمت گرفتن صداپیشگان کارکشته ای مثل استیو بلام (Steve Blum)، کیفیت صداگذاری بیشتر شخصیت ها و دیالوگ هایشان در سطح مناسبی نیستو جوک ها و اشاره های آنها هرچند در ابتدا جالب هستند (به شخصه در حین بازی با شنیدن چند دیالوگ به یاد نگهبان های اسکایریم و همچنین Geese Howard افتادم!) ولی بعد از چند بار تکرار واقعا بی مزه و عذاب آور می شوند.

(image)  

“بازی هیچ وقت نکات مهم را به شما نمی گوید و یا خودتان باید آنها را کشف کنید یا به صورت دستی از منوی Game Options در داخل بازی از آنها آگاهی پیدا کنید.”

بدبختانه گیم پلی بازی نیز در مواقعی خوب به نظر نمی رسد. اگر انیمیشن عجیب و غریب دویدن Beck را فاکتور بگیریم، او درست همانند مگامن رفتار می کند و یه همین خاطر، مگامن باز ها با کنترل او مشکلی نخواهند داشت.شما می بایست با استفاده مکرر از قابلیت Dash که قبل از عرضه بازی هم مانور زیادی روی آن داده شده بود، موانع سخت پلتفرمینگرا پشت سر بگذارید و برای نابودی دشمنان به صورت مداوم به آنها شلیک کنید تا هاله ای در اطرافشان پدیدار شود و بعد دو راه برای نابود کردن آنها دارید: یا به شلیک کردن ادامه می دهید تا پس از مدتی کشته شوند یا این که با انجام یک Dash، ماده Xel آنها را جذب کرده و علاوه بر نابود کردن آنها به یک Power Up با مدت زمان استفاده محدود دسترسی پیدا می کنید. متاسفانه استفاده از این مکانیک باعث شده تا همانند سری مگامن تعداد آیتم های بازیابی سلامتی مناسبی بدست نیاورید و تعداد این آیتم ها و جان های اضافه در مراحل بسیار محدود هستند. همچنین در عملی عجیب، جانهای اضافه شما بین مراحل انتقال نمی یابند و حتی آیتم های بازیابی سلامتی تان با هر بار مرگ از شما گرفته می شوند! البته خوشبختانه تعداد جان ها برای درجه سختی معمولی از تنظیمات بازی قابل تغییر است.

کسانی که سری Megaman X را تجربه کرده باشند قطعا می دانند که قابلیت Dash چه ویژگی مهمی بود و استفاده از آن در بسیاری از مراحل و مخصوصا در باس فایت ها بسیار حیاتی بود. شاید فکر کنید حالا که Mighty No.9 پا را فراتر گذاشته و استفاده از این قابلیت را برای دسترسی به Power Up های مفید و جابجایی در محیط، ضروری کرده باید نتیجه خوبی داشته باشد؛ ولی متاسفانه این ویژگی به همراه مورد مربوط به سلامتی شخصیت که در بالا اشاره شد، باعث شده تا بازی بی هویت شود. چون از طرفی بازی با مکانیک Dash شما را تشویق به سریع بودن می کند ولی با کمبود منابع جان مجبورتان می کند تا محتاط تر بوده و مراقب نوار سلامتی Beck باشید که این دو مورد اصلا با هم همخوانی ندارند. از طرفی دیگر طراحی نامناسب برخی مراحل، برخی چالش های سخت پلتفرمینگ، موانع Instant Kill و جاگیری بد دشمنان در برخی مواقع، باعث می شود تا بار ها به خاطر یک اشتباه کوچک در گذر از موانعیا نابودی یک دشمن که دارد حسابی برایتان دردسر ایجاد می کند، با مرگ های ناخواسته روبرو شوید و تجربه بازی بسیار زجرآور شود.

(image)

“Countershade یکی از معدود شخصیت های جالب بازی است که صداگذاری خوبی هم دارد و مرحله مربوط به او،با سایر مراحل بازی و همچنین این سبک از بازیها تفاوت دارد ولی متاسفانه این مرحله و باس فایت آن چندان جذاب نیستند.”

از بد روزگار حتی رویارویی با باس ها نیز پر از مشکل است. بله، باس ها باید سخت باشند ولی آیا راهی نیست که این مورد به بازی صدمه نزند؟ مثلا چرا بعضی باس ها حملاتی به شدت قدرتمند (خالی کننده بیش از 30% نوار سلامتی!) دارند؟ چرا در مواقعی کاملا ضدضربه می شوند و برای چند ثانیه تمام حملات شما بی اثر خواهند بود؟ یا چرا وقتی نوبت به جذب ماده Xel باس ها می رسد آنها برخلاف دشمنان داخل مرحله باز هم ضد ضربه شده، باز هم حرکت کرده و به شما حمله می کنند و یا حتی سلامتی از دست رفته خودشان را بازیابی می کنند؟ همچنین برای رویارویی با باس ها، با توجه به کمبود منابع جان و بازیابی سلامتی و همچنین با در نظر گرفتن حملات قدرتمند آنها، حتما می بایست آیتم های بازیابی سلامتی AcXel Recover (که با جمع آوری Xelآبی به شما داده می شوند) را داشته باشید وگرنه شانس چندانی نخواهید داشت.

با نابودی باس ها شما می توانید قدرت های آنها را بدست آورید که هر کدام از این قدرت ها نقطه ضعف یک باس دیگر هستند. ولی دو مشکل اساسی در مورد آنها وجود دارد. اولا بعضی از این قدرت ها در مبارزه با دشمنان حتی ضعیف تر از سلاح اصلی Beck به نظر می رسند و استفاده از سلاح اصلی Beck برای نابود کردن سریع تر آنها به صرفه تر است. دوما سیستم سوییچ کردن بین این قدرت ها به صورتی Realtime انجام می شود و خواستار دقت برای انتخاب قدرت مربوطه است که مخصوصا انجام این کار را در حین باس فایت ها و برای پیدا کردن نقطه ضعفشان بسیار سخت می کند. البته امکان اختصاص دادن سه قدرت به سه کلید خاص (کلید های Y، آنالوگ راست و آنالوگ چپ روی کنترلر Xbox 360) وجود دارد که روند انتخاب قدرت را بسیار ساده تر می کند ولی در کمال ناباوری این قابلیت در بعضی مواقع دچار باگ شده و توانایی هایتان را به درستی در دسترستان قرار نمی دهد که مجبورتان می کند در هنگام مبارزه از روش اصلیاستفاده کنید.

(image)

“از حق نگذریم گیم پلی بازی در بعضی مواقع واقعا لذت بخش می شود. ولی حیف که سایر بخش های بازی دست به دست هم می دهند تا همان خوشی موقت را هم برایتان زهرمار کنند!”

مایه تاسف است که بازی به چنین وضعی دچار شده است؛ چون با وجود تمام مشکلات فوق، بازی حس آشنایی دارد. این بازی بیشتر ویژگی های سری ای که طرفدارانش این همه سال منتظر نسخه جدید آن بودند و نادیده گرفته شدند را داراست و می تواند باز هم با داشتن این حجم از مشکلات، عده زیادی از آنها را (از جمله خود من) تا حدودی و برای مدتیراضی کند. در هنگامی که مشکلات پرتعداد، خودشان را نشان نداده اند، روند بازی به شدت جذاب و هیجان انگیز دنبال می شود. ولی متاسفانه وقتی که با مشکلات آن و موانع پلتفرمینگ و مبارزات فوق العاده سختش روبرو می شوید، همان لذت نیز بلافاصله جای خودش را به نارضایتی و زجر می دهد و محال است که فکر رها کردن بازی به سرتان نزند.

 (image)

نکات مثبت:

گیم پلی تقریبا مشابه با سری مگامن

مکانیک نوآورانه AcXeleration

اشاره ها و جوک های جالب بعضی شخصیت ها

مکان تغییر تعداد جان های اضافه

مکانیک جالب ایجاد میانبر برای قدرت ها

نکات منفی

گیم پلی سخت و طاقت فرسا به خاطر طراحی نامناسب مراحل

نبود راهنمایی های ضروری

مشکلات متعدد داستانی

صداگذاری نامناسب برای بیشتر شخصیت ها

DLC روز اول؟!

باگ های به شدت آزار دهنده

سخن آخر

برخلاف ادعای بعضی از منتقدان و یوتیوبر های مثلا کارکشته(!) Mighty No.9 بازی افتضاحی نیست بلکه با اشتباهاتی که سازندگان انجام داده اند (مثل تمرکز روی بخش آنلاین، برنامه ریزی برای ساخت مجموعه تلویزیونی و…)،در کمال تاسف به یک بازی متوسط تبدیل شده است. شاید اگر سازندگان به جای وقت گذاشتن و تخصیص بودجه روی کارهای جانبی بر روی خود بازی تمرکز می کردند، خروجی ای بهتر از این را شاهد بودیم. انجام این بازی به همه افراد توصیه نمی شود چون مشکلات اشاره شده و همچنین درجه سختی بالای موانع پلتفرمینگ و مبارزات، به راحتی می تواند هر کسی را از ادامه دادن آن منصرف کند. ولی اگر از طرفداران سرسخت مگامن هستید و می توانید با مشکلات بازی کنار بیایید، کماکان می تواند گزینه لذت بخشی برای شما باشد.

نقد و بررسی Mighty No. 9