Tagناسا می

ناسا برای شناخت تاریخچه منظومه خورشیدی دو ماموریت تازه را آغاز می کند

ناسا برای شناخت تاریخچه منظومه خورشیدی دو ماموریت تازه را آغاز می کند

به گفته دانشمندان، بعد از واکنش هلیوم و هیدروژن موجود در خورشید، حیات شکل گرفت و حالا ناسا اعلام کرده که به منظور شناخت تاریخچه اولیه منظومه خورشیدی (یعنی ده میلیون سال بعد از این رویداد) قصد دارد دو ماموریت فضایی تازه را آغاز نماید.

در جریان ماموریت های دوگانه ناسا که Lucy و Psyche نام گرفته اند قرار است چندین سیارک فلزی شناور در کمربند سیاره ای و همچنین مدار مشتری مورد ارزیابی قرار گیرند.

در مورد Lucy باید بگوییم در اصل نوعی فضاپیمای رباتیک است که قرار شده در سال 2021 عازم این ماموریت شود و همزمان با آغاز به کارش موفقیت های ماموریت «افق های نو» ناسا را تکرار کند.

پیش بینی شده این فضانورد در سال 2025 به سیارک اصلی برسد و بعد از آن چند سالی را در آنجا سپری نماید تا به مطالعه شش سیارک تروجان (سیارک هایی که در چهارم و پنجم سیاره های بزرگ منظورمه خورشیدی می گردند) متعلق به مشتری بپردازد. این سیارک ها ظاهرا در قالب دو خوشه مختلف به دور خورشید می چرخند.

در مورد سیارک های تروجان باید بگوییم بقایای موادی هستند که در تشکیل سیاره های دیگر به کار رفته اند و به همین خاطر حاوی اطلاعات ارزشمندی در خصوص تاریخچه منظومه خورشیدی خواهند بود.

گفتنی است طبق اعلام ناسا Lucy حامل نسخه های به روز شده ای از تجهیزات علمی RALPH و LORRI خواهد بود که هم اکنون در کاوشگر افق های نو به کار رفته اند.

چند سال بعد از Lucy هم ماموریت Psyche آغاز می شود و طبق برنامه ریزی ها در سال 2023 عازم یک سیارک فلزی عظیم به نام 16 Psyche می گردد. این سیارک از آهن و نیکل ساخته شد و سه برابر دورتر از زمین به دور خورشید می چرخد.

دانشمندان باور دارند 16 Psyche هسته فلزی منجمدی از یک سیاره هم اندازه با مریخ است که میلیاردها سال قبل در اثر بروز رویدادهای میان سیاره ای ایجاد شد.

به گفته Lindy Elkins-Tanton ناظر اصلی این پروژه، 16 Psyche تنها شی شناخته شده از نوع خود درون منظومه خورشیدی است و انجام این ماموریت تنها راهی است که امکان مشاهده این اجرام را برای انسان فراهم می کند.

The post appeared first on .

ناسا برای شناخت تاریخچه منظومه خورشیدی دو ماموریت تازه را آغاز می کند

ناسا ماهواره GeoCARB را برای پایش سلامت کره زمین به فضا می فرستد

ناسا ماهواره GeoCARB را برای پایش سلامت کره زمین به فضا می فرستد

ناسا می خواهد پروژه علمی کاملاً نوینی را برای زمین به اجرا درآورد تا دو مورد از مهم ترین ویژگی های سلامت کره خاکی را تحت نظارت قرار دهد: گازهای گلخانه ای و پوشش گیاهی. طی این برنامه، ماهواره ای تحت عنوان «رصدگر چرخه کربنی زمین ایستا» یا به اختصار GeoCARB به کار گرفته می شود.

این ماهواره می تواند به صورت بلادرنگ و آنی، غلظت گازهایی همچون دی اکسید کربن و متان را اندازه گیری کرده و سلامت کره زمین را در قاره آمریکا بسنجد. هدف از این کار، درک بهتر از چرخه طبیعی کربن و فرایندهاییست که سطح گازهای گلخانه ای در اتمسفر زمین را کنترل می نمایند.

البته اعلام این مأموریت در زمان حساسی برای ناسا صورت گرفته، زیرا در حال حاضر وضعیت بخش علوم زمینی این سازمان در هاله ای از ابهام قرار دارد. «باب واکر» مشاور رئیس جمهور منتخب ایالات متحده اخیراً اظهار داشت بهتر است بودجه این بخش را حذف کرده و تمامی آن را به اداره ملی اقیانوسی و جوی تخصیص دهند.

geostationary-satellite

به هر حال فعلاً ناسا قصد دارد GeoCARB را در فاصله حدود 35000 کیلومتری از زمین مستقر سازد تا غلظت دی اکسید کربن، منوکسید کربن و متان را به صورت لحظه ای اندازه گیری نماید، گازهایی که گرما را در جو زمین محبوس می سازند.

این ماهواره همچنین به بررسی فشارهای اقلیمی بر پوشش گیاهی در آمریکای شمالی، مرکزی و جنوبی می پردازد. گیاهان با جذب انرژی خورشیدی و فتوسنتز، نوعی نور از خود می تابانند که با اندازه گیری آن می توان سرعت رشد آنها را سنجید.

گفتنیست ناسا قصد دارد بودجه 166 میلیون دلاری را برای مدت 5 سال به مأموریت GeoCARB تخصیص دهد، و امیدوار است طی همین بازه، تهدیدات «واکر» عملر نشده و بودجه بخش علوم زمینی به طور کامل قطع نگردد. این پروژه با همکاری دانشگاه اوکلاهما به اجرا در می آید.

The post appeared first on .

ناسا ماهواره GeoCARB را برای پایش سلامت کره زمین به فضا می فرستد

ناسا 127 میلیون دلار برای ساخت یک مکانیک فضایی هزینه می کند

ناسا 127 میلیون دلار برای ساخت یک مکانیک فضایی هزینه می کند

معمولاً هیچکس وسیله ای چند صد میلیون دلاری نمی خرد، در صورتی که برنامه ای برای تعمیرات احتمالی آن نداشته باشد. ناسا نیز همین رویکرد را برای ماهواره های گران قیمتش در پیش گرفته تا سازه های ارزشمندش به زباله های فضایی تبدیل نگردند.

آژانس فضایی مورد بحث قراردادی به ارزش 137 میلیون دلار با شرکت کالیفرنیایی «اسپیس سیستمز/لورال» یا SSL منعقد کرده تا فضاپیمای رباتیکی تحت عنوان Restore-L بسازد. این ربات قادر است ماهواره های مدارات پایینی زمین را گرفته، سوخت رسانی کرده و در صورت نیاز جابجا نماید، ضمن اینکه تعمیرات جزئی را روی آنها انجام دهد.

در این فضاپیما، تکنولوژی های متعددی برای تست و آزمایش پروژه های آتی نیز گنجانده شده. SSL سه سال فرصت دارد تا این ربات فضایی را بسازد، سازه ای که در سال 2020 پرتاب خواهد شد.

nasa-robotic-arm

بازوی رباتیک ناسا که روی فضاپیمای Restore-L نصب خواهد شد

همان طور که می دانید طول عمر ماهواره ها در کنار شرایط مختلف، به میزان سوخت پیشران موجود در مخزن آنها بستگی دارد و در صورت بروز مشکلات الکتریکی و مکانیکی، این بازه کوتاه تر هم خواهد شد.

به همین دلیل با نزدیک شدن بسیاری از ماهواره ها به پایان عمر خود، سازمان های مربوطه به دنبال راهکاری هستند تا بتوانند این ابزارهای ارزشمند را در فضای بدون جاذبه تعمیر و تنظیم کرده و دوباره به کار بیندازند.

در حال حاضر مأموریت اصلی Restore-L سوخت رسانی به Landsat 7 است، ماهواره ای ارزشمند که به ناسا و سازمان تحقیقات زمین شناسی آمریکا تعلق دارد و به بررسی و پایش زمین می پردازد. در صورت موفقیت آمیز بودن این پروژه، فضاپیمای رباتیک مورد بحث به انواع و اقسام مأموریت های دیگر گماشته خواهد شد.

بنابراین به نظر می رسد در آینده می توان زمین را از خطر روزافزون زباله های فضایی که همچون هاله ای اطراف کره خاکی را فرا گرفته اند، نجات دهیم.

The post appeared first on .

ناسا 127 میلیون دلار برای ساخت یک مکانیک فضایی هزینه می کند

ناسا از آخرین وضعیت کاوشگر جونو و احتمال طولانی شدن مأموریت آن می گوید

ناسا از آخرین وضعیت کاوشگر جونو و احتمال طولانی شدن مأموریت آن می گوید

ناسا قصد دارد جونو را بسیار بیشتر از آنچه در ابتدا برنامه ریزی شده بود، در اطراف مشتری نگه دارد. این کاوشگر که نزدیک به 5 ماه قبل به سیاره مذکور رسید، فعلاً برای مدتی در مدار گردش 53 روزه اش باقی می ماند و هیچ برنامه ای برای انتقال آن به مدارهای کوتاه تر وجود ندارد.

طبق برنامه اصلی، ناسا تا به امروز باید جونو را به مدار 14 روزه می رساند، اما مشکلات ناخواسته در سیستم موتور و محرک آن باعث شده که تأخیر زیادی در برنامه اولیه به وجود آید.

به گفته آژانس فضایی، اینکه جونو هیچگاه نتواند به مدارهای کوتاه دست یابد، باز هم خبر بدی محسوب نمی شود. در واقع کاوشگر مورد بحث هنوز هم قادر است اطلاعات فوق العاده ارزشمندی را از غول گازی منظومه شمسی به دست آورد. تنها تفاوت در این است که سرعت جمع آوری اطلاعات تا حد زیادی کاهش خواهد یافت.

با این حساب و با فرض اینکه جونو به مشتری نزدیک تر نشود، احتمالاً مأموریت آن تا سال 2019 به طور خواهد انجامید، در حالی که طبق زمان بندی اولیه قرار بود فوریه 2018 پایان خدمت این کاوشگر اعلام گردد.

همان طور که می دانید، مشکلات جونو از ماه گذشته آغاز شد، یعنی دقیقاً زمانی که قرار بود دومین ملاقات نزدیکش با برجیس صورت پذیرد. این فضاپیما مدار کروی را به دور سیاره مذکور طی نمی کند، بلکه مسیری کاملاً بیضوی را انتخاب کرده تا از تشعشعات قوی و خطرناک سطح آن به دور باشد.

به همین خاطر در هر بار گردش، جونو تنها به مدت چند ساعت را در فاصله بسیار نزدیک به مشتری سپری می کند که به آنها Perijove می گویند، و در این بازه زمانی است که ساخته دست ناسا بیشترین اطلاعات را از کره مورد بحث جمع آوری می نماید.

آخرین گذر Perijove در 19 اکتبر (28 مهر ماه) انجام شد، اما تیم عملیاتی هیچگونه اقدام علمی را در این وضعیت به اجرا در نیاوردند. در واقع آنها قصد داشتند موتور اصلی جونو را روشن کرده و آن را به مدار کوتاه 14 روزه منتقل نمایند. این اقدام فقط در حین گذر Perijove قابل انجام است و در زمان اجرای آن هیچکدام از ابزارهای علمی نباید روشن باشند.

مهندسین ناسا در زمان اجرای این عملیات متوجه شدند تعدادی از سوپاپ های موتور اصلی به کندی عمل می کنند. «ریک نیباکین» مدیر پروژه جونو در آزمایشگاه موشکی ناسا می گوید:

این مشکل بسیار مهم است، زیرا می تواند تأثیر قابل توجهی بر عملکرد موتور بر جای بگذارد.

به همین دلیل ناسا تصمیم گرفت روشن کردن موتور و انتقال به مدار نزدیک تر را به زمان دیگری موکول نماید، و در این گذر نزدیک صرفاً آزمایشات علمی را انجام دهد، اما از بخت بد آنها ایرادی نرم افزاری باعث شد جونو به طور کامل در حالت ایمن قرار گیرد.

در این وضعیت، تمامی ابزارهای علمی از کار می افتند و کاوشگر رو به سمت خورشید قرار می گیرد تا دستورالعمل لازم را از زمین دریافت دارد. نهایتاً ناسا توانست ایراد نرم افزاری را رفع کرده و جونو را از حالت ایمن بیرون آورد، اما این اقدام بیش از 5 روز به طور انجامید، و فرصت جمع آوری داده های علمی از دست رفت.

حال ناسا فرصت کافی برای رفع مشکل موتور در اختیار دارد، اما تیم پروژه مذکور عملیات انتقال به مدار نزدیک تر در گذر Perijove بعدی یعنی 11 دسامبر (21 آذر) را نیز منتفی می دانند. در واقع آنها به این گزینه نیز می اندیشند که شاید دیگر هیچگاه موتورهای این فضاپیما را روشن نکنند.

«نیباکین» می گوید:

فعلاً با این گزینه نیز روبرو هستیم. اگر نتوانیم موتورها را با اطمینان و امنیت کامل روشن کنیم، هیچگاه این کار را نخواهیم کرد. بنابراین اگرچه روش های دیگری را برای روشن کردن موتور بررسی می نماییم، اما هنوز خیلی زود است که در این مورد رأی نهایی صادر شود.

با این حساب، احتمالاً مأموریت جونو در فوریه 2018 پایان نخواهد پذیرفت و به سال 2019 یا حتی پس از آن تعمیم خواهد یافت. به گفته «نیباکین» از آنجا که در مدار طولانی کنونی، کاوشگر ناسا مدت زمان بسیار زیادی را از آسیب تشعشعات مشتری به دور است، بنابراین عمر مفید آن تا حد زیادی افزایش خواهد یافت.

وی افزود از آنجا که انباشت تشعشعات مضر تابع زمان نیست و صرفاً به تعداد گردش بستگی دارد، بنابراین انتظار می رود جونو مدت زمان بیشتری را در وضعیت عملیاتی کامل باقی بماند، اگرچه شرایط کاملاً غیر قابل پیش بینی است.

اما اگر همه شرایط نیز بر وفق مراد ناسا باشد، باز هم مشکل بزرگ دیگری سر راه آنها قرار دارد. خورشیدگرفتگی اواسط سال 2019 جونو را به مدت 6 تا 10 ساعت در سایه مشتری قرار خواهد داد. در این زمان، کاوشگر نمی تواند نور خورشید را دریافت کند و بنابراین دمای آن تا حد بسیار زیادی پایین خواهد آمد.

البته این اولین بار نیست که جونو در محیطی تاریک قرار می گیرد، اما مدت زمان آن هیچگاه در این حد طولانی نبوده. بنابراین محققین ناسا به دنبال راهی هستند تا مسیر گردش این کاوشگر را تغییر دهند تا از سایه مشتری فاصله بگیرد.

«نیباکین» در این رابطه می گوید این وضعیت، مانع بسیار بزرگی است که باید بر آن غلبه کنند، اما او به توان عملیاتی و تبحر ناوبری مهندسین ناسا اعتماد دارد و به عقیده او، اگر جونو تا آن زمان دوام بیاورد، مشکل مورد بحث نیز قابل حل خواهد بود.

The post appeared first on .

ناسا از آخرین وضعیت کاوشگر جونو و احتمال طولانی شدن مأموریت آن می گوید

ناسا قصد دارد جونو را بسیار بیشتر از آنچه در ابتدا برنامه ریزی شده بود، در اطراف مشتری نگه دارد. این کاوشگر که نزدیک به 5 ماه قبل به سیاره مذکور رسید، فعلاً برای مدتی در مدار گردش 53 روزه اش باقی می ماند و هیچ برنامه ای برای انتقال آن به مدارهای کوتاه تر وجود ندارد.

طبق برنامه اصلی، ناسا تا به امروز باید جونو را به مدار 14 روزه می رساند، اما مشکلات ناخواسته در سیستم موتور و محرک آن باعث شده که تأخیر زیادی در برنامه اولیه به وجود آید.

به گفته آژانس فضایی، اینکه جونو هیچگاه نتواند به مدارهای کوتاه دست یابد، باز هم خبر بدی محسوب نمی شود. در واقع کاوشگر مورد بحث هنوز هم قادر است اطلاعات فوق العاده ارزشمندی را از غول گازی منظومه شمسی به دست آورد. تنها تفاوت در این است که سرعت جمع آوری اطلاعات تا حد زیادی کاهش خواهد یافت.

با این حساب و با فرض اینکه جونو به مشتری نزدیک تر نشود، احتمالاً مأموریت آن تا سال 2019 به طور خواهد انجامید، در حالی که طبق زمان بندی اولیه قرار بود فوریه 2018 پایان خدمت این کاوشگر اعلام گردد.

همان طور که می دانید، مشکلات جونو از ماه گذشته آغاز شد، یعنی دقیقاً زمانی که قرار بود دومین ملاقات نزدیکش با برجیس صورت پذیرد. این فضاپیما مدار کروی را به دور سیاره مذکور طی نمی کند، بلکه مسیری کاملاً بیضوی را انتخاب کرده تا از تشعشعات قوی و خطرناک سطح آن به دور باشد.

به همین خاطر در هر بار گردش، جونو تنها به مدت چند ساعت را در فاصله بسیار نزدیک به مشتری سپری می کند که به آنها Perijove می گویند، و در این بازه زمانی است که ساخته دست ناسا بیشترین اطلاعات را از کره مورد بحث جمع آوری می نماید.

آخرین گذر Perijove در 19 اکتبر (28 مهر ماه) انجام شد، اما تیم عملیاتی هیچگونه اقدام علمی را در این وضعیت به اجرا در نیاوردند. در واقع آنها قصد داشتند موتور اصلی جونو را روشن کرده و آن را به مدار کوتاه 14 روزه منتقل نمایند. این اقدام فقط در حین گذر Perijove قابل انجام است و در زمان اجرای آن هیچکدام از ابزارهای علمی نباید روشن باشند.

مهندسین ناسا در زمان اجرای این عملیات متوجه شدند تعدادی از سوپاپ های موتور اصلی به کندی عمل می کنند. «ریک نیباکین» مدیر پروژه جونو در آزمایشگاه موشکی ناسا می گوید:

این مشکل بسیار مهم است، زیرا می تواند تأثیر قابل توجهی بر عملکرد موتور بر جای بگذارد.

به همین دلیل ناسا تصمیم گرفت روشن کردن موتور و انتقال به مدار نزدیک تر را به زمان دیگری موکول نماید، و در این گذر نزدیک صرفاً آزمایشات علمی را انجام دهد، اما از بخت بد آنها ایرادی نرم افزاری باعث شد جونو به طور کامل در حالت ایمن قرار گیرد.

در این وضعیت، تمامی ابزارهای علمی از کار می افتند و کاوشگر رو به سمت خورشید قرار می گیرد تا دستورالعمل لازم را از زمین دریافت دارد. نهایتاً ناسا توانست ایراد نرم افزاری را رفع کرده و جونو را از حالت ایمن بیرون آورد، اما این اقدام بیش از 5 روز به طور انجامید، و فرصت جمع آوری داده های علمی از دست رفت.

حال ناسا فرصت کافی برای رفع مشکل موتور در اختیار دارد، اما تیم پروژه مذکور عملیات انتقال به مدار نزدیک تر در گذر Perijove بعدی یعنی 11 دسامبر (21 آذر) را نیز منتفی می دانند. در واقع آنها به این گزینه نیز می اندیشند که شاید دیگر هیچگاه موتورهای این فضاپیما را روشن نکنند.

«نیباکین» می گوید:

فعلاً با این گزینه نیز روبرو هستیم. اگر نتوانیم موتورها را با اطمینان و امنیت کامل روشن کنیم، هیچگاه این کار را نخواهیم کرد. بنابراین اگرچه روش های دیگری را برای روشن کردن موتور بررسی می نماییم، اما هنوز خیلی زود است که در این مورد رأی نهایی صادر شود.

با این حساب، احتمالاً مأموریت جونو در فوریه 2018 پایان نخواهد پذیرفت و به سال 2019 یا حتی پس از آن تعمیم خواهد یافت. به گفته «نیباکین» از آنجا که در مدار طولانی کنونی، کاوشگر ناسا مدت زمان بسیار زیادی را از آسیب تشعشعات مشتری به دور است، بنابراین عمر مفید آن تا حد زیادی افزایش خواهد یافت.

وی افزود از آنجا که انباشت تشعشعات مضر تابع زمان نیست و صرفاً به تعداد گردش بستگی دارد، بنابراین انتظار می رود جونو مدت زمان بیشتری را در وضعیت عملیاتی کامل باقی بماند، اگرچه شرایط کاملاً غیر قابل پیش بینی است.

اما اگر همه شرایط نیز بر وفق مراد ناسا باشد، باز هم مشکل بزرگ دیگری سر راه آنها قرار دارد. خورشیدگرفتگی اواسط سال 2019 جونو را به مدت 6 تا 10 ساعت در سایه مشتری قرار خواهد داد. در این زمان، کاوشگر نمی تواند نور خورشید را دریافت کند و بنابراین دمای آن تا حد بسیار زیادی پایین خواهد آمد.

البته این اولین بار نیست که جونو در محیطی تاریک قرار می گیرد، اما مدت زمان آن هیچگاه در این حد طولانی نبوده. بنابراین محققین ناسا به دنبال راهی هستند تا مسیر گردش این کاوشگر را تغییر دهند تا از سایه مشتری فاصله بگیرد.

«نیباکین» در این رابطه می گوید این وضعیت، مانع بسیار بزرگی است که باید بر آن غلبه کنند، اما او به توان عملیاتی و تبحر ناوبری مهندسین ناسا اعتماد دارد و به عقیده او، اگر جونو تا آن زمان دوام بیاورد، مشکل مورد بحث نیز قابل حل خواهد بود.

The post appeared first on .

ناسا از آخرین وضعیت کاوشگر جونو و احتمال طولانی شدن مأموریت آن می گوید

ناسا یک گام دیگر به اکتشاف در سیارک ها نزدیک تر می شود

ناسا یک گام دیگر به اکتشاف در سیارک ها نزدیک تر می شود

حال که منابع و معادن زمینی رو به اتمام گذشته و کفاف جمعیت رو به رشد آن را نمی دهند، دانشمندان به فکر انجام عملیات های اکتشافاتی در کرات دیگر افتاده اند.

با در نظر داشتن همین مساله، ناسا ماموریتی به نام Asteroid Redirect را کلید زده که قرار است به موجب آن از سال 2021 میلادی کار اکتشاف در سیارک های دیگر را آغاز نماید.

در همین راستا امروز سازمان فضایی آمریکا، رسما «درخواست ارائه پروپوزال» از سوی چهار شریک خود را صادر کرد و در آن خواهان ارائه جزئیات بیشتر در مورد نحوه ساخت فضاپیمای رباتیکی شد که قرار است این ماموریت را به انجام برساند.

اما در مورد خود ماموریت هم باید بگوییم که هدف اصلی از انجام آن سفر به سیارک های مجاور به زمین، نمونه برداری از پوشش صخره ای آنها و بازگرداندندش به زمین است که البته دشواری های خاص خود را دارد اما پیشتر محققان ژاپنی مانند آن را انجام داده بودند.

در واقع قرار است که در این ماموریت، بعد از انتخاب یک سیارک در حال عبور، از آن نمونه برداری شده و به صخره تهیه شده به ماه که برای انسان نیز قابل دسترس است انتقال داده شود. در چنین محیط پایداری (یعنی ماه) دانشمندان قادر خواهند بود که صخره های فضایی را مورد بررسی قرار دهند و هر زمان که گذرشان به آن افتاد، آنها را برای انجام مطالعات بیشتر به زمین برگردانند.

گفتنی است که بوئینگ، Orbital ATK، Space Systems و لاکهید مارتین همگی در «فاز طراحی مفهومی» فضاپیمای مورد نیاز برای این منظور مشارکت کرده اند اما روشن است که این شرکت ها بهترین فرصت را برای متمایز ساختن خود از دیگران به دست آورده اند. حالا این چهار غول صنعت هوافضا تنها یک ماه فرصت دارند تا پروپوزال یا طرح پیشنهادی خود در این رابطه را ارائه نمایند.

The post appeared first on .

ناسا یک گام دیگر به اکتشاف در سیارک ها نزدیک تر می شود

حال که منابع و معادن زمینی رو به اتمام گذشته و کفاف جمعیت رو به رشد آن را نمی دهند، دانشمندان به فکر انجام عملیات های اکتشافاتی در کرات دیگر افتاده اند.

با در نظر داشتن همین مساله، ناسا ماموریتی به نام Asteroid Redirect را کلید زده که قرار است به موجب آن از سال 2021 میلادی کار اکتشاف در سیارک های دیگر را آغاز نماید.

در همین راستا امروز سازمان فضایی آمریکا، رسما «درخواست ارائه پروپوزال» از سوی چهار شریک خود را صادر کرد و در آن خواهان ارائه جزئیات بیشتر در مورد نحوه ساخت فضاپیمای رباتیکی شد که قرار است این ماموریت را به انجام برساند.

اما در مورد خود ماموریت هم باید بگوییم که هدف اصلی از انجام آن سفر به سیارک های مجاور به زمین، نمونه برداری از پوشش صخره ای آنها و بازگرداندندش به زمین است که البته دشواری های خاص خود را دارد اما پیشتر محققان ژاپنی مانند آن را انجام داده بودند.

در واقع قرار است که در این ماموریت، بعد از انتخاب یک سیارک در حال عبور، از آن نمونه برداری شده و به صخره تهیه شده به ماه که برای انسان نیز قابل دسترس است انتقال داده شود. در چنین محیط پایداری (یعنی ماه) دانشمندان قادر خواهند بود که صخره های فضایی را مورد بررسی قرار دهند و هر زمان که گذرشان به آن افتاد، آنها را برای انجام مطالعات بیشتر به زمین برگردانند.

گفتنی است که بوئینگ، Orbital ATK، Space Systems و لاکهید مارتین همگی در «فاز طراحی مفهومی» فضاپیمای مورد نیاز برای این منظور مشارکت کرده اند اما روشن است که این شرکت ها بهترین فرصت را برای متمایز ساختن خود از دیگران به دست آورده اند. حالا این چهار غول صنعت هوافضا تنها یک ماه فرصت دارند تا پروپوزال یا طرح پیشنهادی خود در این رابطه را ارائه نمایند.

The post appeared first on .

ناسا یک گام دیگر به اکتشاف در سیارک ها نزدیک تر می شود