محققان به صورت اتفاقی روشی جدید و بی ضرر برای جداسازی ناخالصی از فلزات یافته اند
بعضی از اوقات دانش و فناوری ممکن است به شکلی عجیب پیش رفته و باعث کشف مسائلی ناخواسته شود. محققان دانشگاه MIT نیز اخیراً چنین شرایطی را پشت سر گذاشته اند و هنگامی که در تلاش بودند تا باتری جدیدی با فضای ذخیره سازی بیشتر تولید کنند، به صورت اتفاقی روش جدیدی برای گداختن فلز و جداسازی ناخالصی از آن کشف کردند که نه تنها امنیت بیشتری دارد بلکه آسیب کمتری به محیط زیست می رساند.
«دانلد سادووی» (Donald Sadoway)، پروفسور علوم مواد دانشگاه MIT که در ابتدا قصد داشت ترکیب شیمیایی جدیدی برای یک باتری با ظرفیت بالا بیابد توضیح می دهد: «متوجه شدیم وقتی که می خواهیم این باتری را بسازیم، در واقع به جای شارژ باتری در حال تولید آنتیموان مایع هستیم.» در نهایت مشخص شد که این عنصر جدید اضافه شده به باتری، به عنوان نوعی ین رسانان عمل می کند که سبب می شود سولفید آنتیموان جدا شود.
بعد از این، محققان پی بردند که باتری به عنوان نوعی الکترولیز عمل کرده که فلز به دست آمده از آن، خلوصی معادل 99.9 درصد داشته است. با توجه به اینکه روش های ریخته گری سنتی حجم عظیمی از گازهای گلخانه ای را تولید می کنند، کشف مورد اشاره سبب شد تا توجه تیم MIT جلب شود. در نهایت تیم سادووی پی برد که این روش ریخته گری جدید، تقریباً هیچ آلاینده ای تولید نمی کند.
تیم مورد بحث آزمایش های بیشتری روی آنتیموان به انجام رساند اما می گوید که از این روش می توان برای سایر فلزات نیز استفاده کرد. سادووی معتقد است که کوپر، نیکل و دیگر فلزاتی که به اندازه فراوان در صنایع مورد استفاده قرار می گیرند از جمله موادی به شمار می روند که پتانسیل استفاده از این روش را دارند.
The post appeared first on .
محققان به صورت اتفاقی روشی جدید و بی ضرر برای جداسازی ناخالصی از فلزات یافته اند
بعضی از اوقات دانش و فناوری ممکن است به شکلی عجیب پیش رفته و باعث کشف مسائلی ناخواسته شود. محققان دانشگاه MIT نیز اخیراً چنین شرایطی را پشت سر گذاشته اند و هنگامی که در تلاش بودند تا باتری جدیدی با فضای ذخیره سازی بیشتر تولید کنند، به صورت اتفاقی روش جدیدی برای گداختن فلز و جداسازی ناخالصی از آن کشف کردند که نه تنها امنیت بیشتری دارد بلکه آسیب کمتری به محیط زیست می رساند.
«دانلد سادووی» (Donald Sadoway)، پروفسور علوم مواد دانشگاه MIT که در ابتدا قصد داشت ترکیب شیمیایی جدیدی برای یک باتری با ظرفیت بالا بیابد توضیح می دهد: «متوجه شدیم وقتی که می خواهیم این باتری را بسازیم، در واقع به جای شارژ باتری در حال تولید آنتیموان مایع هستیم.» در نهایت مشخص شد که این عنصر جدید اضافه شده به باتری، به عنوان نوعی ین رسانان عمل می کند که سبب می شود سولفید آنتیموان جدا شود.
بعد از این، محققان پی بردند که باتری به عنوان نوعی الکترولیز عمل کرده که فلز به دست آمده از آن، خلوصی معادل 99.9 درصد داشته است. با توجه به اینکه روش های ریخته گری سنتی حجم عظیمی از گازهای گلخانه ای را تولید می کنند، کشف مورد اشاره سبب شد تا توجه تیم MIT جلب شود. در نهایت تیم سادووی پی برد که این روش ریخته گری جدید، تقریباً هیچ آلاینده ای تولید نمی کند.
تیم مورد بحث آزمایش های بیشتری روی آنتیموان به انجام رساند اما می گوید که از این روش می توان برای سایر فلزات نیز استفاده کرد. سادووی معتقد است که کوپر، نیکل و دیگر فلزاتی که به اندازه فراوان در صنایع مورد استفاده قرار می گیرند از جمله موادی به شمار می روند که پتانسیل استفاده از این روش را دارند.
The post appeared first on .
محققان به صورت اتفاقی روشی جدید و بی ضرر برای جداسازی ناخالصی از فلزات یافته اند
آخرین دیدگاه‌ها