بازی آزاد

موجودات عجیب: زیباترین اسفنج دنیا که طعمه هایش را سلول به سلول از هم می دَرَد

اگر قرار بود جانوران دریایی یک گروه موسیقی را با همراهی هم تشکیل دهند لازم بود که هر کدام از وظایف با در نظر داشتن ویژگی های طبیعی و غریزی این جانوران به آنها محول گردد. برای نمونه سرودخوانی احتمالا تنها از عهده دلفین ها یا وال ها بر می آمد. در این میان شاید سخت ترین کار پیش روی هزارپایان قرار داشت، زیرا ابزاری که این جانوران بتوانند با همه دست ها و پاهایشان بنوازند به ندرت یافت می شود.

اما اگر حدودا 3 هزار متر به زیر آب بروید آنگاه می توانید بهترین وسیله را برای این موجودات بیابید. تصویری که در بالا مشاهده می کنید به چنگ-اسفنج حدودا یک متری مربوط می شود که در بستر اقیانوس خانه دارد و شاید به هیچ جانور دیگری در این کره خاکی شبیه نباشد.

جالب است بدانید که حتی نام اسفنج نیز برازنده این موجود نیست چراکه غذاخوردنش، فیلترینگ خاص اسفنج ها را ندارد و براثر گذر زمان به نوعی گوشتخوار بدل شده که جانداران ریز بداقبال را از اطراف می گیرد و در یک چشم بر هم زدن می بلعدشان.

تصویر شاخص این مطلب را جمعی از دانشمندان با همراهی هنری ریزویگ زیست شناس دانشگاه ویکتوریای بریتیش کلمبیا در سال 2012 گرفته اند. آنها در جریان تحقیقات خود با استفاده از دو ربات کنترلی متعلق به موسسه تحقیقاتی آکواریوم Monterey Bay ده ها نمونه از این اسفنج را در ساحل کالیفرنیا مورد مشاهده قرار دادند.

همانطور که گفته شد این موجود در عمق سه هزار متری از آب زندگی می کند و به همین خاطر شکارش کاری بس دشوار است. ریزویگ در این باره می گوید: با توجه به این عمق، از زمان گرفتن این موجود از آب و آوردنش به روی آب برای انجام تحقیقات، ممکن است اتفاقات زیادی رخ دهد و به همین خاطر هنوز مسائل ناشناخته زیادی در مورد این موجود وجود دارد.

آنچه تا به اینجای کار دانشمندان در مورد چنگ اسفنج می دانند «ریخت شناسی» اش است که با استفاده از آن می توانند در مورد بیولوژی آن فرضیه سازی نمایند و مشخص نمایند که جانور برای حرکت دادن سخت پوستان کوچک به داخل بخش های منشعب بدنش که به سمت بالا هم قرار دارند از جریان های آبی استفاده می کند.

اگر نگاهی به تصویر بالا بیاندازید در خواهید یافت که این شاخه ها دارای سازه های مویی شکل ظریفی هستند که به صورت افقی به اطراف کشیده شده اند و هر کدامشان هم مملو از قلاب های کوچکی به نام خار است (هر کدام از این موهای کوچک تا 5 هزار خار دارد) که نقش چسب را ایفا می کنند و طعمه ها را به دام خود می کشند.

روشن است که مرگ با این خارها بسیار دردناک خواهد بود و همینکه طعمه تقلا می کند از دام بگریزد، در بازه زمانی 10 تا 24 ساعت آتی بعد از شکار شدن، سلول هایی که روی رشته های منشعب بدن اسفنج قرار دارند روی طعمه میخزند. در این حین هیچگونه گزیده شدنی وجود ندارد و شکارچی از ماده سمی و خطرناک برای کشتن طعمه استفاده نمی کند. در مقابل اتفاقی که می افتد این است که طعمه بی حرکت شده و سپس به داخل بدن اسفنج وارد می گردد.

ریزویگ می گوید: اتفاقی که در انتها رخ می دهد این است که سلول های بدن اسفنج به شکل یک بسته کوچک که به آن «کیست طعمه» گفته می شود در خواهند آمد و بعد از آنکه جانور در جایش مرد، سلول هایی که اطرافش وجود دارند به داخل منافذ باز روی سطح بدن طعمه حرکت می کنند (دهان، بینی و هر منفذی که روی بدن آن قرار دارد) تا آن را سلول به سلول از هم متلاشی کنند.

این پیچیدگی برای اسفنج ها که در زمره ابتدایی ترین اندامک های چند سلولی قرار دارند و فاقد هرنوع سیستم عصبی، مغز یا قلب هستند، بسیار غیرمعمول است. این جانوران صرفا آب را به درون بدن خود می کشند، باکتری های مغذی آن را فیلتر می کنند و اکسیژنش را جذب می نمایند.

در مقابل چنگ اسفنج به شیوه دیگری تکامل یافته و سبک زندگی بسیار پیچیده ای را برای خود انتخاب نموده تا در عمیق ترین آب ها دوام بیاورد. در این نواحی علاوه بر کمبود مواد غذایی (مگر آنکه یک وال مرده از آسمان فرود بیاید که البته این اتفاق هم سودی برای اسفنج ندارد)، جریان های آبی هم بسیار اندک و تقریبا غیرمحسوس هستند.

این امر، اگر جانوری برای تغذیه کردن به جریان های آبی وابسته باشد حکم نوعی فاجعه را برایش خواهد داشت. اما چنگ اسفنج با رشد دادن شش بافت شاخه ای شکل تلاش نموده تا سطح بدن خود را برای شکار طعمه ها افزایش دهد که این رویکرد برای زندگی در یک محیط آبی عاری از غذا بسیار هوشمندانه است.

زندگی جنسی موجودات بی حرکت

این استراتژی با در نظر داشتن اینکه جانور قادر به حرکت کردن نیست، مشکل جفت گیری آن را هم حل می کند. اغلب اسفنج ها از جمله همین نوع چنگی، هرمافرودیت هستند، بدان معنا که هم اسپرم تولید می کنند و هم تخمک، در نتیجه به صورت همزمان هم می توانند خود را بارور کنند و هم اینکه بارور شوند. در مورد چنگ اسفنج هم باید بگوییم که روشی بسیار مبتکرانه را برای جفت گیری انتخاب کرده و آن اینکه وانمود می کند اسپرمش یک طعمه است.

اسفنج های گوشت خوار باید اسپرم های خود را در داخل بسته های بزرگی قرار دهند که حدودا با اندازه یک طعمه برابری می کنند و سپس آنها را به داخل بدن موجودی بفرستند که می تواند دریافت شان کند. ریزویگ می گوید: اگر جفت یک اسفنج مثلا هزار متر آنطرف تر باشد این کار هیچ فایده ای ندارد چون جانور نمی تواند بسته را دریافت کند.

چنانچه در تصاویر دقیق شده باشید حتما آن کره های کوچک در راس شاخک های چنگ اسفنج را دیده اید. این کره ها درواقع همان محل تولید اسپرم هستند و از همین نقاط است که اسپرم در داخل ستون های آبی آزاد می شود.

در عین حال بافت های کروی شکل دیگری نیز در قسمت های پایین تر بدن اسفنج قرار دارند که بسته های اسپرم را از اسفنج دیگر دریافت کرده و تخمک های آن را بارور می کنند (در اینجا لازم است که اسفنج مراقبت لازم را برای جدا نگه داشتن اسپرم های خود انجام داده تا مبادا خود را بارور نکند).

اما درست مانند طعمه ها که در این عمق بسیار نادر هستند، بسته های اسپرم نیز ندرتا از مقابل اسفنج عبور می کنند و لازم است که جاندار با هوشیاری کامل آنها را از آب بگیرد.

ریزویگ که با استفاده از میکروسکوپ فرایند بارور شدن یکی از این اسفنج ها را مشاهده کرد دریافت که وقتی بسته اسپرم به یکی از قلاب های روی شاخک های اسفنج برخورد می کند، بسته از هم باز می شود (احتمالا به خاطر ترشح آنزیم هایی توسط خود اسفنج) و به جای آنکه مانند طعمه ها هضم شود، مستقیما جذب بدن اسفنج شده و به تخمک های منتظر می رسند.

اضافه کنیم که ریزویگ و همکارانش بی صبرانه منتظرند لحظه تولد یکی از این نوزادان اسفنج را مشاهده نمایند که البته احتمال می رود این فرایند تا حدود زیادی شبیه به اسفنج های دیگر باشد: یعنی بعد از آنکه نوزاد به پختگی و بلوغ کافی رسید، درون آب آزاد می شود اما زیاد هم از مادر خود فاصله نمی گیرد. لاروهایی که در آب های کم عمق متولد می شود، قدرت زیادی برای شنا کردن ندارند و بیشتر برای حرکت به جریان های آبی وابسته هستند (این مشخصه ای است که چنگ اسفنج ها از آن بی بهره اند و به همین خاطر زیاد از جایی که متولد شده اند فاصله نمی گیرند).

در هر حال اگر این جانوران بتوانند از چنگال شکارچیان فاصله بگیرند قادر خواهند بود که در بستر آب ساکن شوند و برخلاف گونه های دیگرشان که بیشتر در نزدیکی سطح زندگی می کنند، این نوع ترجیح می دهند در داخل گل و لای بستر دریا ریشه بدوانند.

The post appeared first on .

موجودات عجیب: زیباترین اسفنج دنیا که طعمه هایش را سلول به سلول از هم می دَرَد

اگر قرار بود جانوران دریایی یک گروه موسیقی را با همراهی هم تشکیل دهند لازم بود که هر کدام از وظایف با در نظر داشتن ویژگی های طبیعی و غریزی این جانوران به آنها محول گردد. برای نمونه سرودخوانی احتمالا تنها از عهده دلفین ها یا وال ها بر می آمد. در این میان شاید سخت ترین کار پیش روی هزارپایان قرار داشت، زیرا ابزاری که این جانوران بتوانند با همه دست ها و پاهایشان بنوازند به ندرت یافت می شود.

اما اگر حدودا 3 هزار متر به زیر آب بروید آنگاه می توانید بهترین وسیله را برای این موجودات بیابید. تصویری که در بالا مشاهده می کنید به چنگ-اسفنج حدودا یک متری مربوط می شود که در بستر اقیانوس خانه دارد و شاید به هیچ جانور دیگری در این کره خاکی شبیه نباشد.

جالب است بدانید که حتی نام اسفنج نیز برازنده این موجود نیست چراکه غذاخوردنش، فیلترینگ خاص اسفنج ها را ندارد و براثر گذر زمان به نوعی گوشتخوار بدل شده که جانداران ریز بداقبال را از اطراف می گیرد و در یک چشم بر هم زدن می بلعدشان.

تصویر شاخص این مطلب را جمعی از دانشمندان با همراهی هنری ریزویگ زیست شناس دانشگاه ویکتوریای بریتیش کلمبیا در سال 2012 گرفته اند. آنها در جریان تحقیقات خود با استفاده از دو ربات کنترلی متعلق به موسسه تحقیقاتی آکواریوم Monterey Bay ده ها نمونه از این اسفنج را در ساحل کالیفرنیا مورد مشاهده قرار دادند.

همانطور که گفته شد این موجود در عمق سه هزار متری از آب زندگی می کند و به همین خاطر شکارش کاری بس دشوار است. ریزویگ در این باره می گوید: با توجه به این عمق، از زمان گرفتن این موجود از آب و آوردنش به روی آب برای انجام تحقیقات، ممکن است اتفاقات زیادی رخ دهد و به همین خاطر هنوز مسائل ناشناخته زیادی در مورد این موجود وجود دارد.

آنچه تا به اینجای کار دانشمندان در مورد چنگ اسفنج می دانند «ریخت شناسی» اش است که با استفاده از آن می توانند در مورد بیولوژی آن فرضیه سازی نمایند و مشخص نمایند که جانور برای حرکت دادن سخت پوستان کوچک به داخل بخش های منشعب بدنش که به سمت بالا هم قرار دارند از جریان های آبی استفاده می کند.

اگر نگاهی به تصویر بالا بیاندازید در خواهید یافت که این شاخه ها دارای سازه های مویی شکل ظریفی هستند که به صورت افقی به اطراف کشیده شده اند و هر کدامشان هم مملو از قلاب های کوچکی به نام خار است (هر کدام از این موهای کوچک تا 5 هزار خار دارد) که نقش چسب را ایفا می کنند و طعمه ها را به دام خود می کشند.

روشن است که مرگ با این خارها بسیار دردناک خواهد بود و همینکه طعمه تقلا می کند از دام بگریزد، در بازه زمانی 10 تا 24 ساعت آتی بعد از شکار شدن، سلول هایی که روی رشته های منشعب بدن اسفنج قرار دارند روی طعمه میخزند. در این حین هیچگونه گزیده شدنی وجود ندارد و شکارچی از ماده سمی و خطرناک برای کشتن طعمه استفاده نمی کند. در مقابل اتفاقی که می افتد این است که طعمه بی حرکت شده و سپس به داخل بدن اسفنج وارد می گردد.

ریزویگ می گوید: اتفاقی که در انتها رخ می دهد این است که سلول های بدن اسفنج به شکل یک بسته کوچک که به آن «کیست طعمه» گفته می شود در خواهند آمد و بعد از آنکه جانور در جایش مرد، سلول هایی که اطرافش وجود دارند به داخل منافذ باز روی سطح بدن طعمه حرکت می کنند (دهان، بینی و هر منفذی که روی بدن آن قرار دارد) تا آن را سلول به سلول از هم متلاشی کنند.

این پیچیدگی برای اسفنج ها که در زمره ابتدایی ترین اندامک های چند سلولی قرار دارند و فاقد هرنوع سیستم عصبی، مغز یا قلب هستند، بسیار غیرمعمول است. این جانوران صرفا آب را به درون بدن خود می کشند، باکتری های مغذی آن را فیلتر می کنند و اکسیژنش را جذب می نمایند.

در مقابل چنگ اسفنج به شیوه دیگری تکامل یافته و سبک زندگی بسیار پیچیده ای را برای خود انتخاب نموده تا در عمیق ترین آب ها دوام بیاورد. در این نواحی علاوه بر کمبود مواد غذایی (مگر آنکه یک وال مرده از آسمان فرود بیاید که البته این اتفاق هم سودی برای اسفنج ندارد)، جریان های آبی هم بسیار اندک و تقریبا غیرمحسوس هستند.

این امر، اگر جانوری برای تغذیه کردن به جریان های آبی وابسته باشد حکم نوعی فاجعه را برایش خواهد داشت. اما چنگ اسفنج با رشد دادن شش بافت شاخه ای شکل تلاش نموده تا سطح بدن خود را برای شکار طعمه ها افزایش دهد که این رویکرد برای زندگی در یک محیط آبی عاری از غذا بسیار هوشمندانه است.

زندگی جنسی موجودات بی حرکت

این استراتژی با در نظر داشتن اینکه جانور قادر به حرکت کردن نیست، مشکل جفت گیری آن را هم حل می کند. اغلب اسفنج ها از جمله همین نوع چنگی، هرمافرودیت هستند، بدان معنا که هم اسپرم تولید می کنند و هم تخمک، در نتیجه به صورت همزمان هم می توانند خود را بارور کنند و هم اینکه بارور شوند. در مورد چنگ اسفنج هم باید بگوییم که روشی بسیار مبتکرانه را برای جفت گیری انتخاب کرده و آن اینکه وانمود می کند اسپرمش یک طعمه است.

اسفنج های گوشت خوار باید اسپرم های خود را در داخل بسته های بزرگی قرار دهند که حدودا با اندازه یک طعمه برابری می کنند و سپس آنها را به داخل بدن موجودی بفرستند که می تواند دریافت شان کند. ریزویگ می گوید: اگر جفت یک اسفنج مثلا هزار متر آنطرف تر باشد این کار هیچ فایده ای ندارد چون جانور نمی تواند بسته را دریافت کند.

چنانچه در تصاویر دقیق شده باشید حتما آن کره های کوچک در راس شاخک های چنگ اسفنج را دیده اید. این کره ها درواقع همان محل تولید اسپرم هستند و از همین نقاط است که اسپرم در داخل ستون های آبی آزاد می شود.

در عین حال بافت های کروی شکل دیگری نیز در قسمت های پایین تر بدن اسفنج قرار دارند که بسته های اسپرم را از اسفنج دیگر دریافت کرده و تخمک های آن را بارور می کنند (در اینجا لازم است که اسفنج مراقبت لازم را برای جدا نگه داشتن اسپرم های خود انجام داده تا مبادا خود را بارور نکند).

اما درست مانند طعمه ها که در این عمق بسیار نادر هستند، بسته های اسپرم نیز ندرتا از مقابل اسفنج عبور می کنند و لازم است که جاندار با هوشیاری کامل آنها را از آب بگیرد.

ریزویگ که با استفاده از میکروسکوپ فرایند بارور شدن یکی از این اسفنج ها را مشاهده کرد دریافت که وقتی بسته اسپرم به یکی از قلاب های روی شاخک های اسفنج برخورد می کند، بسته از هم باز می شود (احتمالا به خاطر ترشح آنزیم هایی توسط خود اسفنج) و به جای آنکه مانند طعمه ها هضم شود، مستقیما جذب بدن اسفنج شده و به تخمک های منتظر می رسند.

اضافه کنیم که ریزویگ و همکارانش بی صبرانه منتظرند لحظه تولد یکی از این نوزادان اسفنج را مشاهده نمایند که البته احتمال می رود این فرایند تا حدود زیادی شبیه به اسفنج های دیگر باشد: یعنی بعد از آنکه نوزاد به پختگی و بلوغ کافی رسید، درون آب آزاد می شود اما زیاد هم از مادر خود فاصله نمی گیرد. لاروهایی که در آب های کم عمق متولد می شود، قدرت زیادی برای شنا کردن ندارند و بیشتر برای حرکت به جریان های آبی وابسته هستند (این مشخصه ای است که چنگ اسفنج ها از آن بی بهره اند و به همین خاطر زیاد از جایی که متولد شده اند فاصله نمی گیرند).

در هر حال اگر این جانوران بتوانند از چنگال شکارچیان فاصله بگیرند قادر خواهند بود که در بستر آب ساکن شوند و برخلاف گونه های دیگرشان که بیشتر در نزدیکی سطح زندگی می کنند، این نوع ترجیح می دهند در داخل گل و لای بستر دریا ریشه بدوانند.

The post appeared first on .

موجودات عجیب: زیباترین اسفنج دنیا که طعمه هایش را سلول به سلول از هم می دَرَد

موجودات عجیب: سمندری که به اندازه یک انسان رشد می کند

در رودخانه های ژاپن و چین سمندری غول پیکر زندگی می کند که به لحاظ ابعاد و اندازه نوع 0.75 متری ساکن آمریکا را هم پشت سر می گذارد.

این سمندر بزرگ دوزیستی با قد و قواره یک انسان است که برای میلیون ها سال تغییر محسوسی را به خود ندیده و مدت هاست که با پنهان شدن در بستر رودخانه غذای مورد نیازش را شکار می کند.

بویی که از این سمندر به مشام می رسد شبیه به فلفل است و خود جانور نیز سرعت خیره کننده ای دارد و صداهایی که از خود ایجاد می کند شبیه به یک کودک به نظر می آید؛ کودکی با ظاهر عجیب و البته جالب.

سمندرهای بزرگ دو گونه مختلف دارند؛ یکی در چین که طولش می تواند به 1.8 متر برسد و دیگری در ژاپن که 1.5 متر رشد می کند. اما دوزیستی که معمولا در کف دست جای می گیرد چطور به این اندازه و ابعاد می رسد؟ با بزرگ بودن حتی در دوران نوزادی!

دیوید ویک تکامل شناس زیستی دانشگاه کالیفرنیا در این باره می گوید: گونه هایی هستند که ما آنها را نئوتیک می خوانیم. این موجودات معمولا خیلی بزرگ می شوند زیرا تا زمانی که به این اندازه بزرگ نشوند به لحاظ جنسی پخته و بالغ نخواهند شد.

او در ادامه می گوید: بنابراین اتفاقی که رخ می دهد این است که هرچه این سمندرها بزرگ و بزرگ تر می شوند به تکامل و بلوغ خود نیز نزدیک تر می گردند و به بیان دیگر وارد دوران بزرگسالی شان می شوند. اما واقعیت اینجاست که آنها هیچگاه کاملا بزرگسال نمی شوند.

Neoteny پدیده ایست که به موجب آن کاراکترهایی نظیر میکی ماوس به نظرمان زیبا می آیند. سر و چشمان بزرگ در یک بزرگسال یادآور جوانی است و این مساله انسان را به یاد نوزادانش می اندازد که دوست دارد از آنها مراقبت نماید.

این شاید توضیح بدهد که چرا ما بیشتر تمایل داریم به جانوران دوست داشتنی کمک کنیم تا آنها که ظاهری نه چندان دلچسب و ترحم برانگیز دارند که متاسفانه چنین موضوعی در مورد سمندر عظیم الجثه آب های چین و ژاپن صادق نیست و مساله به قدری بغرنج شده که انقراض آنها را نزدیک کرده است.

اما بزرگ تر بودن جثه برای حیوانات یک مزیت مهم محسوب می شود و در این مورد خاص باعث شده که سمندر به قدرتمندترین جانور اکوسیستم خود بدل گردد. این دوزیست آنقدر قدرت دارد که ماهی ها را با اشاره ای به داخل دهان خود بکشد. البته قوه بینایی ضعیفی دارد اما می تواند با کمک قوه بویایی خود طعمه هایش را به دام بکشد و گیرنده های کوچکی که روی پوستش وجود دارند نیز قادرند هر گونه لرزش درون آب را شناسایی کنند.

Wake می گوید: این سمندرها در حین شکار ناحیه گردنی خود را منبسط می کنند و سپس دهانشان را با نموده و با این کار نوعی ساکشن یا مکش را به وجود می آورند که آب و هرآنچه در داخلش هست را به درون دهان می کشد.

آنها در واقع آرواره خود را در حین این فرایند جابجا می کنند و این اتفاق ظرف کسری از ثانیه رخ می دهد و با وجود آنکه دندان های این موجود در نوع خود کوچک محسوب می شوند، سقف دهان آن دارای بخش هایی است که جانور را در حین شکار یاری می دهد.

David Blackburn متخصص خزنده شناسی دانشگاه کالیفرنیا در این باره می گوید: وقتی گونه های نر این موجود مشغول شکار نباشند، اقدام به ساخت لانه های افقی طولانی می کنند. آنها در واقع در چنین مواقعی، از لانه های خود دفاع می کنند و علت اهمیت آن لانه ها هم این است که ماده ها در آنها تخم گذاری کرده اند.

نرهایی که کارشان مراقبت از لانه باشد را استاد کمین گاه می خوانند که درست مانند داستان های علمی و تخیلی [منتها بدون شمشیر یا سلاح] در گوشه ای پنهان شده و منتظر مهاجمان لانه خود می مانند.

در ژاپن سمندرهای بزرگ را ماهی فلفلی می نامند زیرا این جانور زمانی که در معرض خطر قرار بگیرد نوعی مایع سفید رنگ را از خود ترشح می کند که چنین بویی دارد. در چین اما این سمندرها ماهی نوزاد نام دارند زیرا همانطور که در ابتدای متن به آن اشاره گردید صدای ایجاد شده توسط آنها شبیه به یک کودک است.

پوست این جانور نیز در نوع خود شگفت انگیز است زیرا می تواند اکسیژن را به خود جذب نماید و از این طریق مقدار اندک اکسیژنی که سمندر با تنفس های گاه و بیگاهش دریافت می کند را تکمیل نماید. چین یا لایه های روی هم گذاشته شده این سمندر نیز سطح اضافه برای تبادل هوا را فراهم می نماید.

جالب است بدانید پیش از آنکه دانشمندان با این موجود زنده آشنا شوند، فسیل مربوط به یک سمندر غول پیکره کشف شده بود.. Andrias scheuchzeri را می توان پسرعموی تقریبا یکسان این سمندرها خواند که فسیل های آن در زمره نخستین موارد کشف شده در تاریخ است.

فردی که فسیل های این جانور را کشف کرد نام  Homo diluvii testis به معنای مرد شاهد سیل را بر آن نهاد زیرا فسیل آن کاملا تحت شده بود و چشمان درشتی داشت و حتی برخی تصور می کردند که فسیل های کشف شده به یک انسان تعلق دارند.

Wake در این باره گفت: آنها تصور می کردند فسیل ها به انسانی تعلق دارد که شاهد سیل بوده است، همان سیل نوح. اما با انجام بررسی های بیشتر مشخص گردید که بقایای به دست آمده به انسان تعلق ندارد و به همین خاطر نام انتخابی به Andrias تغییر یافت که معنای «تصویر یک مرد» را می دهد.

این سمندرها به خاطر ابعاد و اندازه انسانی شان به جمع انسان راه پیدا کردند و این شد که نسلشان حالا شدیدا در معرض خطر انقراض قرار دارد. تخریب سکونتگاه، آلودگی و قاچاق همگی از عواملی هستند که جان سمندر را تهدید می کنند.

Blackburn می گوید: هم گونه های ساکن در چین و هم آنها که در ژاپن زندگی می کنند شدیدا در خطر هستند و خطرات برای گونه های چینی بیشتر است زیرا وسعت سکونتگاه های این کشور برای سمندر کمتر است. از طرفی چینی ها به گوشت آنها نیز علاقه ویژه ای دارند و هر کدام از آنها را حدودا 50 دلار معامله می کنند به همین خاطر صنعت بزرگی حول این دوزیست شکل گرفته است.

The post appeared first on .

موجودات عجیب: سمندری که به اندازه یک انسان رشد می کند

(image)

در رودخانه های ژاپن و چین سمندری غول پیکر زندگی می کند که به لحاظ ابعاد و اندازه نوع 0.75 متری ساکن آمریکا را هم پشت سر می گذارد.

این سمندر بزرگ دوزیستی با قد و قواره یک انسان است که برای میلیون ها سال تغییر محسوسی را به خود ندیده و مدت هاست که با پنهان شدن در بستر رودخانه غذای مورد نیازش را شکار می کند.

بویی که از این سمندر به مشام می رسد شبیه به فلفل است و خود جانور نیز سرعت خیره کننده ای دارد و صداهایی که از خود ایجاد می کند شبیه به یک کودک به نظر می آید؛ کودکی با ظاهر عجیب و البته جالب.

سمندرهای بزرگ دو گونه مختلف دارند؛ یکی در چین که طولش می تواند به 1.8 متر برسد و دیگری در ژاپن که 1.5 متر رشد می کند. اما دوزیستی که معمولا در کف دست جای می گیرد چطور به این اندازه و ابعاد می رسد؟ با بزرگ بودن حتی در دوران نوزادی!

دیوید ویک تکامل شناس زیستی دانشگاه کالیفرنیا در این باره می گوید: گونه هایی هستند که ما آنها را نئوتیک می خوانیم. این موجودات معمولا خیلی بزرگ می شوند زیرا تا زمانی که به این اندازه بزرگ نشوند به لحاظ جنسی پخته و بالغ نخواهند شد.

او در ادامه می گوید: بنابراین اتفاقی که رخ می دهد این است که هرچه این سمندرها بزرگ و بزرگ تر می شوند به تکامل و بلوغ خود نیز نزدیک تر می گردند و به بیان دیگر وارد دوران بزرگسالی شان می شوند. اما واقعیت اینجاست که آنها هیچگاه کاملا بزرگسال نمی شوند.

Neoteny پدیده ایست که به موجب آن کاراکترهایی نظیر میکی ماوس به نظرمان زیبا می آیند. سر و چشمان بزرگ در یک بزرگسال یادآور جوانی است و این مساله انسان را به یاد نوزادانش می اندازد که دوست دارد از آنها مراقبت نماید.

این شاید توضیح بدهد که چرا ما بیشتر تمایل داریم به جانوران دوست داشتنی کمک کنیم تا آنها که ظاهری نه چندان دلچسب و ترحم برانگیز دارند که متاسفانه چنین موضوعی در مورد سمندر عظیم الجثه آب های چین و ژاپن صادق نیست و مساله به قدری بغرنج شده که انقراض آنها را نزدیک کرده است.

اما بزرگ تر بودن جثه برای حیوانات یک مزیت مهم محسوب می شود و در این مورد خاص باعث شده که سمندر به قدرتمندترین جانور اکوسیستم خود بدل گردد. این دوزیست آنقدر قدرت دارد که ماهی ها را با اشاره ای به داخل دهان خود بکشد. البته قوه بینایی ضعیفی دارد اما می تواند با کمک قوه بویایی خود طعمه هایش را به دام بکشد و گیرنده های کوچکی که روی پوستش وجود دارند نیز قادرند هر گونه لرزش درون آب را شناسایی کنند.

Wake می گوید: این سمندرها در حین شکار ناحیه گردنی خود را منبسط می کنند و سپس دهانشان را با نموده و با این کار نوعی ساکشن یا مکش را به وجود می آورند که آب و هرآنچه در داخلش هست را به درون دهان می کشد.

آنها در واقع آرواره خود را در حین این فرایند جابجا می کنند و این اتفاق ظرف کسری از ثانیه رخ می دهد و با وجود آنکه دندان های این موجود در نوع خود کوچک محسوب می شوند، سقف دهان آن دارای بخش هایی است که جانور را در حین شکار یاری می دهد.

David Blackburn متخصص خزنده شناسی دانشگاه کالیفرنیا در این باره می گوید: وقتی گونه های نر این موجود مشغول شکار نباشند، اقدام به ساخت لانه های افقی طولانی می کنند. آنها در واقع در چنین مواقعی، از لانه های خود دفاع می کنند و علت اهمیت آن لانه ها هم این است که ماده ها در آنها تخم گذاری کرده اند.

نرهایی که کارشان مراقبت از لانه باشد را استاد کمین گاه می خوانند که درست مانند داستان های علمی و تخیلی [منتها بدون شمشیر یا سلاح] در گوشه ای پنهان شده و منتظر مهاجمان لانه خود می مانند.

در ژاپن سمندرهای بزرگ را ماهی فلفلی می نامند زیرا این جانور زمانی که در معرض خطر قرار بگیرد نوعی مایع سفید رنگ را از خود ترشح می کند که چنین بویی دارد. در چین اما این سمندرها ماهی نوزاد نام دارند زیرا همانطور که در ابتدای متن به آن اشاره گردید صدای ایجاد شده توسط آنها شبیه به یک کودک است.

پوست این جانور نیز در نوع خود شگفت انگیز است زیرا می تواند اکسیژن را به خود جذب نماید و از این طریق مقدار اندک اکسیژنی که سمندر با تنفس های گاه و بیگاهش دریافت می کند را تکمیل نماید. چین یا لایه های روی هم گذاشته شده این سمندر نیز سطح اضافه برای تبادل هوا را فراهم می نماید.

جالب است بدانید پیش از آنکه دانشمندان با این موجود زنده آشنا شوند، فسیل مربوط به یک سمندر غول پیکره کشف شده بود.. Andrias scheuchzeri را می توان پسرعموی تقریبا یکسان این سمندرها خواند که فسیل های آن در زمره نخستین موارد کشف شده در تاریخ است.

فردی که فسیل های این جانور را کشف کرد نام  Homo diluvii testis به معنای مرد شاهد سیل را بر آن نهاد زیرا فسیل آن کاملا تحت شده بود و چشمان درشتی داشت و حتی برخی تصور می کردند که فسیل های کشف شده به یک انسان تعلق دارند.

Wake در این باره گفت: آنها تصور می کردند فسیل ها به انسانی تعلق دارد که شاهد سیل بوده است، همان سیل نوح. اما با انجام بررسی های بیشتر مشخص گردید که بقایای به دست آمده به انسان تعلق ندارد و به همین خاطر نام انتخابی به Andrias تغییر یافت که معنای «تصویر یک مرد» را می دهد.

این سمندرها به خاطر ابعاد و اندازه انسانی شان به جمع انسان راه پیدا کردند و این شد که نسلشان حالا شدیدا در معرض خطر انقراض قرار دارد. تخریب سکونتگاه، آلودگی و قاچاق همگی از عواملی هستند که جان سمندر را تهدید می کنند.

Blackburn می گوید: هم گونه های ساکن در چین و هم آنها که در ژاپن زندگی می کنند شدیدا در خطر هستند و خطرات برای گونه های چینی بیشتر است زیرا وسعت سکونتگاه های این کشور برای سمندر کمتر است. از طرفی چینی ها به گوشت آنها نیز علاقه ویژه ای دارند و هر کدام از آنها را حدودا 50 دلار معامله می کنند به همین خاطر صنعت بزرگی حول این دوزیست شکل گرفته است.

The post appeared first on .

موجودات عجیب: سمندری که به اندازه یک انسان رشد می کند

موجودات عجیب: ماهی نادری که مانند یک سمندر راه می رود

سال گذشته وقتی دافنه سورز از سفرش به تایلند بازگشت ماجرای جالبی را برای یکی از همکاران خود تعریف کرد. او شرح ماجرا را اینطور آغاز نمود: ماهی عجیبی که در سفر دیدم را ببین! و درادامه ویدئویی که از آن گرفته بود را به او نشان داد.

بروک فلمینگ همکار دافنه که با تعجب به آن تصاویر نگاه می کرد در تمام طول عمر خود غارماهی (Cavefish) عجیبی مانند آن را ندیده بود. آبزی که در تصویر دیده می شد رنگ صورتی بسیار زیبایی داشت، فاقد چشم بود و آبشش هایش آنقدر بزرگ بودند که بیشتر شبیه به باله دیده می شدند تا هر چیز دیگری و عجیب ترین بخش ماجرا اینکه آن ماهی راه می رفت.

البته لازم است یادآور شویم که فلمینگ در اصل به مطالعه حرکت ماهی ها در موسسه تکنولوژی نیوجرسی مشغول است و از همین رو بارها و بارها شاهد حرکت این آبزیان روی زمین بوده است اما در تمام طول عمر خود گونه ای که با تکیه زدن به باله های سینه ایش خود را به جلو حرکت دهد یا برای حرکت روی سطوح کرم-وار روی آنها بخزد را ندیده بود.

اما این ماهی واقعا راه می رفت و همزمان با حرکت دادن یکی از باله های سینه ای خود، باله پشتی اش را هم در سمت دیگر بدنش تکان می داد و حرکتی مانند سمندر را از خود به نمایش می گذاشت.

همین حرکت عجیب باعث شد که باور وجود چنین گونه ای برای فلمینگ دشوار گردد و این گفته را بر زبان بیاورد: ماهی ها نمی توانند چنین کاری را انجام دهند. این واقعا مضحک است.

اما آن آبزی واقعا چنین کاری را انجام می داد و ماهیانی که مانند دوزیست ها راه می روند قطعا می توانند درس های زیادی در مورد اجداد آبزی بشر و نحوه راه رفتن آنها در اختیار انسان بگذارند.

فلمینگ که از دیدن آن ماهی به شدت هیجان زده شده بود از سورز سوال کرد که آیا می تواند نمونه ای از آن را برای انجام بررسی های بیشتر در اختیارش قرار دهد که پاسخ سورز به این سوال منفی بود.

ظاهرا این غار ماهی که از آبشارها به سمت بالا حرکت می کند و  Cryptotora thamicola نام دارد بسیار نادر است. آبزی مورد بحث تنها در هشت غار واقع در نواحی مرزی تایلند و میانمار یافت می شود و دولت تایلند نیز به دقت جمعیت اندک آن (که در آخرین سرشماری برابر با 2000 عدد اعلام شد) را تحت نظر داشته و از آن محافظت می کند.

به طور طبیعی، زیست شناسانی که روی آناتومی و حرکت حیوانات تحقیق می کنند می توانند گونه های مورد نیاز برای آزمایش را از حیات وحش بگیرند و در محیط آزمایشگاه از نحوه راه رفتن آنها فیلم برداری کنند و حتی برخی از آنها را کالبد شکافی نموده و ساختار استخوانی و ماهیچه ای بدنشان را مشخص نمایند که متاسفانه چنین امری در مورد  Cryptotora thamicola میسر نبود.

اگر فلمینگ می خواست نگاه نزدیک تری به نحوه راه رفتن این ماهی بیاندازد لازم بود که به غارهای مرزی تایلند سفر کند و از نزدیک آنها را مورد مشاهده قرار دهد. از طرفی برای مطالعه ساختار استخوانی بدن این آبزی هم امکان کالبد شکافی آن برایش وجود نداشت.

به این ترتیب، همان ویدئوی زیبایی که در ابتدای مطلب به آن اشاره شد تنها دارایی فلمینگ در مورد آبزی مورد بحث بود و حتی اگر اجازه فیلمبردای از آن را از دولت تایلند دریافت می کرد امکان کالبد شکافی بدن جانور را نداشت. از طرفی، معدود موزه هایی هم که آن گونه نادر جانور را داشتند اجازه تکه تکه کردن آن را به محققان نمی دادند.

Paul Gignac زیست شناس و متخصص عکس برداری سه بعدی در دانشگاه ایالتی اکلاهاما در این باره می گوید: جانورانی که در موزه ها هستند به همه مردم تعلق دارند. نمی توان از آنها نمونه برداری کرد و در مواردی که جانور نادر باشد این سخت گیری هم بیشتر است.

خوشبختانه فلمینگ می دانست چه کار باید انجام دهد.

او برای شروع با یک ماهی شناس تایلندی به نام Apinun Suvarnaraksha وارد همکاری شد که اجازه داشت وارد آن غارها شود، ماهی ها را بگیرد و بعد از فلیم برداری آن را در حیات وحش رها نماید.

Suvarnaraksha تا قبل از این همکاری، هیچگاه دست به گردآوری اطلاعات حرکتی از ماهی ها نزده بود و به همین خاطر فلمینگ از راه دور به او آموزش می داد که چه کاری انجام دهد و در این باره می گوید: من تلاش داشتم که ساده ترین و قابل درک ترین دستورالعمل ها را به او بدهم و در نهایت او موفق شد تعدادی ویدئو از سوژه تهیه نماید و آنها را روی گوگل درایو آپلود کند و برای من بفرستد.

در آن زمان به این نتیجه رسیدم که به دوربین آنالوگ بهتری برای این منظور نیاز داریم و لازم است که نور محیط هم بهتر شود. یک یا دو ماهی این کار را انجام دادیم تا اینکه موفق شدیم ویدئوهایی خوبی را از ماهی گرفته و آن را تحلیل نماییم.

Suvarnaraksha همچنین مجوزهای لازم را برای گرفتن سیتی اسکن با رزلوشن بالا از یکی از گونه های درون موزه تایلند دریافت کرد و به لطف همین داده ها، فلمینگ موفق شد یک مدل سه بعدی از اسکلت ماهی را تهیه نماید بی آنکه آسیبی را متوجه آن ماهی کند.

ویدئوها و حاصل کار این دو محقق در روزهای اخیر منتشر شد و تایید می کند که راه رفتن Cryptotora thamicola شباهت زیادی به سمندر دارد؛ این آبزی همزمان با جلو گذاشتن باله های سینه ایش دم خود را صاف می کند که در ماهی ها کمتر چنین رفتاری مشاهده شده است.

البته مدل اسکلت این آبزی که پیشتر در نشریه Scientific Report منتشر شد به خوبی نشان می دهد که جانور چطور به چنین رفتاری دست پیدا کرده است؛ لگن خاصره این ماهی به ستون فقرات آن متصل شده و به همین خاطر است که می تواند نیروی لازم را از اندام های تحتانی خود به بالا انتقال دهد.

The post appeared first on .

موجودات عجیب: ماهی نادری که مانند یک سمندر راه می رود

(image)

سال گذشته وقتی دافنه سورز از سفرش به تایلند بازگشت ماجرای جالبی را برای یکی از همکاران خود تعریف کرد. او شرح ماجرا را اینطور آغاز نمود: ماهی عجیبی که در سفر دیدم را ببین! و درادامه ویدئویی که از آن گرفته بود را به او نشان داد.

بروک فلمینگ همکار دافنه که با تعجب به آن تصاویر نگاه می کرد در تمام طول عمر خود غارماهی (Cavefish) عجیبی مانند آن را ندیده بود. آبزی که در تصویر دیده می شد رنگ صورتی بسیار زیبایی داشت، فاقد چشم بود و آبشش هایش آنقدر بزرگ بودند که بیشتر شبیه به باله دیده می شدند تا هر چیز دیگری و عجیب ترین بخش ماجرا اینکه آن ماهی راه می رفت.

البته لازم است یادآور شویم که فلمینگ در اصل به مطالعه حرکت ماهی ها در موسسه تکنولوژی نیوجرسی مشغول است و از همین رو بارها و بارها شاهد حرکت این آبزیان روی زمین بوده است اما در تمام طول عمر خود گونه ای که با تکیه زدن به باله های سینه ایش خود را به جلو حرکت دهد یا برای حرکت روی سطوح کرم-وار روی آنها بخزد را ندیده بود.

اما این ماهی واقعا راه می رفت و همزمان با حرکت دادن یکی از باله های سینه ای خود، باله پشتی اش را هم در سمت دیگر بدنش تکان می داد و حرکتی مانند سمندر را از خود به نمایش می گذاشت.

همین حرکت عجیب باعث شد که باور وجود چنین گونه ای برای فلمینگ دشوار گردد و این گفته را بر زبان بیاورد: ماهی ها نمی توانند چنین کاری را انجام دهند. این واقعا مضحک است.

اما آن آبزی واقعا چنین کاری را انجام می داد و ماهیانی که مانند دوزیست ها راه می روند قطعا می توانند درس های زیادی در مورد اجداد آبزی بشر و نحوه راه رفتن آنها در اختیار انسان بگذارند.

فلمینگ که از دیدن آن ماهی به شدت هیجان زده شده بود از سورز سوال کرد که آیا می تواند نمونه ای از آن را برای انجام بررسی های بیشتر در اختیارش قرار دهد که پاسخ سورز به این سوال منفی بود.

ظاهرا این غار ماهی که از آبشارها به سمت بالا حرکت می کند و  Cryptotora thamicola نام دارد بسیار نادر است. آبزی مورد بحث تنها در هشت غار واقع در نواحی مرزی تایلند و میانمار یافت می شود و دولت تایلند نیز به دقت جمعیت اندک آن (که در آخرین سرشماری برابر با 2000 عدد اعلام شد) را تحت نظر داشته و از آن محافظت می کند.

به طور طبیعی، زیست شناسانی که روی آناتومی و حرکت حیوانات تحقیق می کنند می توانند گونه های مورد نیاز برای آزمایش را از حیات وحش بگیرند و در محیط آزمایشگاه از نحوه راه رفتن آنها فیلم برداری کنند و حتی برخی از آنها را کالبد شکافی نموده و ساختار استخوانی و ماهیچه ای بدنشان را مشخص نمایند که متاسفانه چنین امری در مورد  Cryptotora thamicola میسر نبود.

اگر فلمینگ می خواست نگاه نزدیک تری به نحوه راه رفتن این ماهی بیاندازد لازم بود که به غارهای مرزی تایلند سفر کند و از نزدیک آنها را مورد مشاهده قرار دهد. از طرفی برای مطالعه ساختار استخوانی بدن این آبزی هم امکان کالبد شکافی آن برایش وجود نداشت.

به این ترتیب، همان ویدئوی زیبایی که در ابتدای مطلب به آن اشاره شد تنها دارایی فلمینگ در مورد آبزی مورد بحث بود و حتی اگر اجازه فیلمبردای از آن را از دولت تایلند دریافت می کرد امکان کالبد شکافی بدن جانور را نداشت. از طرفی، معدود موزه هایی هم که آن گونه نادر جانور را داشتند اجازه تکه تکه کردن آن را به محققان نمی دادند.

Paul Gignac زیست شناس و متخصص عکس برداری سه بعدی در دانشگاه ایالتی اکلاهاما در این باره می گوید: جانورانی که در موزه ها هستند به همه مردم تعلق دارند. نمی توان از آنها نمونه برداری کرد و در مواردی که جانور نادر باشد این سخت گیری هم بیشتر است.

خوشبختانه فلمینگ می دانست چه کار باید انجام دهد.

او برای شروع با یک ماهی شناس تایلندی به نام Apinun Suvarnaraksha وارد همکاری شد که اجازه داشت وارد آن غارها شود، ماهی ها را بگیرد و بعد از فلیم برداری آن را در حیات وحش رها نماید.

Suvarnaraksha تا قبل از این همکاری، هیچگاه دست به گردآوری اطلاعات حرکتی از ماهی ها نزده بود و به همین خاطر فلمینگ از راه دور به او آموزش می داد که چه کاری انجام دهد و در این باره می گوید: من تلاش داشتم که ساده ترین و قابل درک ترین دستورالعمل ها را به او بدهم و در نهایت او موفق شد تعدادی ویدئو از سوژه تهیه نماید و آنها را روی گوگل درایو آپلود کند و برای من بفرستد.

در آن زمان به این نتیجه رسیدم که به دوربین آنالوگ بهتری برای این منظور نیاز داریم و لازم است که نور محیط هم بهتر شود. یک یا دو ماهی این کار را انجام دادیم تا اینکه موفق شدیم ویدئوهایی خوبی را از ماهی گرفته و آن را تحلیل نماییم.

Suvarnaraksha همچنین مجوزهای لازم را برای گرفتن سیتی اسکن با رزلوشن بالا از یکی از گونه های درون موزه تایلند دریافت کرد و به لطف همین داده ها، فلمینگ موفق شد یک مدل سه بعدی از اسکلت ماهی را تهیه نماید بی آنکه آسیبی را متوجه آن ماهی کند.

ویدئوها و حاصل کار این دو محقق در روزهای اخیر منتشر شد و تایید می کند که راه رفتن Cryptotora thamicola شباهت زیادی به سمندر دارد؛ این آبزی همزمان با جلو گذاشتن باله های سینه ایش دم خود را صاف می کند که در ماهی ها کمتر چنین رفتاری مشاهده شده است.

البته مدل اسکلت این آبزی که پیشتر در نشریه Scientific Report منتشر شد به خوبی نشان می دهد که جانور چطور به چنین رفتاری دست پیدا کرده است؛ لگن خاصره این ماهی به ستون فقرات آن متصل شده و به همین خاطر است که می تواند نیروی لازم را از اندام های تحتانی خود به بالا انتقال دهد.

The post appeared first on .

موجودات عجیب: ماهی نادری که مانند یک سمندر راه می رود