بازی آزاد

جنگ داخلی؛ چرا Ubisoft در لبه پرتگاه قرار دارد

اشتباه نکنید؛ نمی خواهیم با ارتباط عملکرد یوبیسافت و فرنچایزهایش در چند سال اخیر، از عرش به فرش رسیدن آن ها را نتیجه گیری کنیم. چون اگر از نمایشگاه E3 فاکتور بگیریم، فرانسوی ها نشان داده اند دوباره قصد دارند به یکی از کمپانی های محبوب صنعت گیمینگ تبدیل شوند. از این موج های عجیبی هم که هر از چندگاهی پیرامون بازی یا استودیویی به راه می افتد دوری کنید.

بعضی ها فکر کرده اند هنوز چند سال پیش است تا نامی از یوبیسافت به میان می آید آن را کنار می زنند. چون جدای از نمایش های دروغین، فرانسوی ها اثبات کرده اند فرصت زیادی به استودیوهای داخلی برای ساخت عناوین جدید می دهند، چیزی که این روزها کمتر شاهدش هستیم. با این حرف هایی که زدیم، پس منظور از تیتر چیست؟ چرا یوبیسافت در لبه پرتگاه دارد؟

دلیل اصلی این موضوع را باید به نبرد میان خروس ها که در این چند وقت اخیر داغ تر از همیشه شده است، جستجو کنیم. از کشمکش میان Vivendi و یوبیسافت داریم حرف می زنیم. ویوندی را که می شناسید؟ کمپانی که حکم یک ومپایر یا خون آشام را در صنعت گیمینگ داشته و امکان دارد سندرم نابودی سازی آن ها به پر یوبیسافت هم بخورد. بیایید نگاهی به تاریخچه تاریک این کمپانی بیندازیم تا بهتر متوجه شوید چرا نسبت به ادامه راه ناشر اساسینز کرید نگرانیم.

ویوندی تقریبا در تمامی زمینه ها دست داشته است. از موزیک، تلویزیون و فیلم های سینمایی بگیرید تا مخابرات که در هر کدام می توانیم ردپایی از آن ها را پیدا کنیم. بگذارید ساده تر بگوییم، با یک کمپانی مولتی مدیا طرف هستید. سال 1998 لحظه ورود این شرکت فرانسوی به صنعت گیمینگ بود. آن ها کار خود را با خرید Havas آغاز کردند؛ کمپانی که چند ماه پیش از خریداری شدن توسط ویوندی، سهام شرکت CUC Software را به اختیار درآورده بود.

شاید امروزه خیلی ها نام CUC Software را به یاد نیاورند، ولی این کمپانی در زمانی که از آن صحبت می کنیم استودیوهای Sierra ،Blizzard و Berkeley Systems را در زیرمجموعه خود داشت. بلیزارد را که می شناسید. این شرکت با ساخت فرنچایزهای استارکرفت و وارکرفت توانست نام خود را به عنوان یکی از تاثیرگذارترین استودیوها در تاریخ صنعت گیمینگ به ثبت برساند. اخیرا شاهد انتشار بازی بسیار موفق اوورواچ از سوی آن ها بودیم.

در سوی دیگر سییرا را داریم. این استودیو هم سازنده یکی از مهمترین آثار صنعت گیمینگ با نام Mystery House هست. از این جهت خانه مرموز را می ستاییم، چون از بازی با نام «اولین عنوان گرافیکی در سبک ماجراجویی» یاد می شود. جدای از این، ساخته استودیو سییرا توانست فروش بسیار بالایی هم بکند. البته این جریان مربوط به سال 1980 هست و در تاریخی که بحث اصلی پیرامونش می چرخد، آن ها بیشتر روی عناوین King’s Quest کار می کردند که باز به خودی خود بازی های محبوبی بودند.

برکلی سیستم هم که سال 2000 دار فانی را وداع گفت، شروع فعالیت خود را در زمینه غیر گیمینگ کلیک زد. شاید بتوانیم محبوبیت آن ها را به ساخت یک دسکتاپ مجازی برای مکینتاش ارتباط دهیم که بعدها با ساخت محافظ صفحه نمایشی افزایش داد. اما با تمام این حرف ها، اوج موفقیت برکلی سیستم با بازی ویدیویی You Don’t Know Jack رقم خورد؛ عنوانی چند نفره که با ایجاد پرسش هایی کمدی مانند مخاطبان را به چالش می کشید.

صبر کنید ببینیم، ویوندی با این همه استودیو با تجربه چگونه هم اکنون نامش در کنار ناشرهای نام دار صنعت گیمینگ دیده نمی شود؟ جالب تر اینجاست زیرمجموعه های معروف فرانسوی ها تنها به همین استودیوها ختم نمی گردد. آن ها مدتی بعد با خرید کمپانی Seagram که Universal Studios را در اختیار داشت، تصمیم گرفتند جا پای خود را در صنعت گیمینگ محکم تر کنند.

فکر کنیم Universal Studios را بشناسید. این مشکلاتی که سونی برای بازگرداندن عناوین محبوب قدیمی اش به پلی استیشن دارد از همین کمپانی نشات می گیرد. چون در دهه 90 حق ساخت Crash Bandicoot و Spyro the Dragon را استودیوهای یونیورسال برعهده داشتند. به بیان دیگر سونی تنها آن ها را به انحصار خود درآورد و این یونیورسال بود که با استودیوهای سازنده بازی های یاد شده قرارداد امضا کرد.

جدا از این حرف ها، زمانی اوضاع جالب تر می شود بدانید یونیورسال حق ساخت بازی ها را بعدها به سونی نفروخت و جای آن اکتیویژن به مالک اصلی کرش و اسپیرو تبدیل شد که در ادامه بیشتر توضیح می دهیم. این نکته را اضافه کنیم فرنچایزهای معروف Half Life و Warcraft هم زمانی به این شرکت تعلق داشتند.

با پیوستن Universal Studios به ویوندی، فرانسوی ها تصمیم گرفتند بخش بزرگی از کمپانی خود را به گیمینگ اختصاص بدهند. بنابراین شاهد ادغام تمام استودیوها و تشکیل قسمتی با نام Vivendi Universal Games بودیم. این اتفاقاتی که از آن صحبت می کنیم مربوط به سال 2000 هستند.

اوضاع که پیچیده تر شد. با این همه ستاره که کسی نمی تواند جلوی ویوندی را بگیرد. وضعیت هم خیلی بد نبود تا این که سال 2004 فرا رسید و Vivendi Universal Games ضرر 23.3 میلیارد یورویی در دستان ویوندی گذاشت. فرانسوی ها با این اتفاق تصمیم می گیرند برای زنده ماندن بخش های خود به عنوان تجارت جداگانه به فروش برسانند.

ترکش این فاجعه عظیم از شرکت های بازیسازی ویوندی هم به دور نمی ماند و همان سال شاهد بسته شدن کمپانی محبوب سییرا هستیم. البته سییرا در دوران مدیریتی فرانسوی ها یک بار تا مرز ورشکستی پیش رفت. سال 1999 بود که حدود 250 کارمند از این شرکت اخراج شدند و شاهد فروش استودیوهای زیرمجموعه بودیم.

بیایید به چند سال جلوتر برویم. فکر کنیم 2007 برای ادامه بحث خوب باشد. آن زمان قطب های بازیسازی بین شرکت های زیادی تقسیم نشده بود. شاید بین شخص ثالث ها بتوانیم معروف ترین را الکترونیک آرتز بنامیم. در همین راستا اکتیویژن می بیند برای رقابت با هم وطنان خود نیازمند قدرت بیشتری است. فکر کنیم گفته های صحبت های مدیریت اجرایی اکتیویژن پیرامون این مسئله بتواند تصمیمی که آن ها در پایان می گیرند را مشخص کند:

ما دنبال هر راهی می گشتیم تا ببینیم چگونه می توانیم با بلیزارد مشارکت داشته باشیم. شاید نمی توانستیم کمپانی همانند آن ها پیدا کنیم، ولی از تجربه خود آن ها که می شود استفاده کرد.

همین اتفاق هم افتاد و شاهد ادغام اکتیویژن با ویوندی، صاحب بلیزاد، بودیم. در همین راستا کمپانی جدیدی با نام اکتیویژن بلیزارد شکل گرفت. مصاحبه ها را که نگاه می کردیم، بعضی استودیوهای زیرمجموعه ویوندی خیلی با این که اکتیویژن تمام فعالیت های گیمینگ ویوندی را برعهده بگیرد راضی نبودند. طبیعی هم است، تعداد از شرکت ها پروژه هایی در دست ساخت داشتند.

اکتیویژن به راحتی می توانست آن ها را کنسل کند. پیشبینی ها هم درست از آب درآمد و سییرا بار دیگر طعم بسته شدن را چشید. بالاتر از کرش و اسپیرو گفتیم. یونیورسال سال 2005 که سییرا با نامی جدید تر دوباره به عرصه گیمینگ بازگرداند، عناوین محبوب خود مانند کرش و اسپیرو را به اختیار آن ها درآورد. پی تعطیلی دوباره این استودیو، تمام عناوین به اکتیویژن رسیدند.

ممکن است با خود بگویید مشکل صحبت های بالا چیست. ویوندی شرکت های بازیسازی زیادی را تعطیل کرد یا از دست داد. شاید تنها کمپانی مهمی که تا آن زمان توانست از فرانسوی ها جان سالم به در ببرد، بلیزارد بوده باشد. بنابراین چرا این اتفاق برای اکتیویژن نیافتد؟ آن هم زمانی که ویوندی همچنان با مشکلات دست و پنجه نرم می کند. خوشبختانه اکتیویژن بلیزارد تا مرز ورشکستگی پیش نرفت.

با این وجود آن ها تصمیم می گیرند تا سال 2013 خود را از ویوندی جدا کنند. یکی از جالب ترین اتفاقات صنعت گیمینگ هم به همین مسائله اشاره دارد. چگونه ویوندی که بیش از 50 درصد سهام اکتیویژن را داشت حاضر به از دست دادن کمپانی شد که با فرنچایزهای کال آو دیوتی و وارکرفت پول پارو می کرد. یکی از تحلیل گران اقتصادی صنعت گیمینگ این جدایی اکتیویژن از ویوندی را فرخنده نامید.

به اعتقاد او مشکلات موجود در ویوندی می توانست منجر به از دست دادن ذخایر نقدی اکتیویژن و اقدامات دیگری بشود که این کمپانی کانادایی را به خطر بیندازد. اگر بخواهیم از این دو اتفاق یک جمع بندی ساده داشته باشیم، میبینیم ویوندی حکم قمار بازی را دارد که با جذب سرمایه سعی می کند دوباره به میدان مسابقه بازگردد اما هر بار شکست می خورد. از مدیرهایی که به نظر اطلاعات زیادی از صنعت گیمینگ ندارند بیش از این انتظار نمی رود.

به زمان کنونی باز می گردیم، جایی که مقدمه را با آن شروع کردیم؛ یوبیسافت. با از دست دادن اکتیویژن بلیزارد، سهم ویوندی در بازار بازی های ویدیویی تقریبا به صفر می رسد. جدای از اکتیویژن، فرانسوی ها در سال های اخیر سهم های بیشتری را هم به فروش رساندند تا بتوانند بدهی های خود را پرداخت کرده و سرمایه ای برای خرید کمپانی های دیگر جمع کنند.

از حق نگذریم فعالیت ویوندی در دیگر عرصه ها مانند تلویزیون و موسیقی موفقیت آمیز بوده است. اما آن ها می خواستند تا دوباره به صنعت گیمینگ باز گردند. بنابراین شروع به سرمایه گذاری روی یوبیسافت و زیرمجموعه آن گیم لافت می کنند. بگذارید از همین ابتدا خیال تان را راحت کنیم؛ یوبیسافت اصلا از این اتفاق راضی نیست. طبیعی هم است، جدای از بحث های مالی، حتی فکر این که بیاییم آن ها را زیرمجموعه ویوندی به حساب بیاوریم جالب به نظر نمی رسد.

هنوز خیلی ها یک سوال بزرگ از این کمپانی دارند؛ چرا اکتیویژن که این همه سوددهی داشت را از دست دادید؟ شاید فکر کنید خود آمریکایی ها این گونه خواستند. حتی اگر چنین چیز بسیار ساده لوحانه ای را در نظر بگیریم، باز هم قانع کننده نیست. چون ویوندی می توانست با پشتیبانی بهتر، آن ها را از این تصمیم صرف نظر کند. بتسدا را ببینید، زیرمجموعه زنیمکس است. آیا مشکلی وجود دارد؟

زمانی که از زیرمجموعه شدن یک کمپانی صحبت می کنیم، باید احتمال کاهش آزادی عمل را هم در نظر بگیریم. بزرگترین نگرانی برادرهای گیمو به همین مسئله باز می گردد. یکی از آن ها در جشن سی سالگی یوبیسافت گفت: «تار و پود خلاقیت و ریسک پذیری به آزادی عمل گره خورده است. این موضوع موجب شده تا ما بتوانیم سی سال در صنعت گیمینگ ماجراجویی داشته باشیم. در سی سال آینده و بعد از آن هم باز همین موضوع اصلی ترین دلیل دوام یوبیسافت خواهد بود.»

اکنون سوال اینجاست مگر ویوندی چند درصد از سهام ناشر اساسینز کرید را دارد که این قدر نگرانیم. بالاتر از گیم لافت اسم بردیم. همان طور که می دانید این کمپانی زمانی زیرمجموعه یوبیسافت بود. از واژه «زمانی» استفاده کردیم، چون هم اکنون ویوندی 97 درصد از سهام آن ها را به اختیار خود درآورده است. شاید جالب باشد بدانید سهم از آن ها از گیم لافت در فوریه سال جاری تنها 30 درصد بود.

یعنی ویوندی تنها در چند ماه توانست سکان سازنده معروف بازی های موبایل را به دست بیاورد. متاسفانه مایکل گیمو، مهمترین فرد گیم لافت، هم از سمت مدیریت خود در این کمپانی کناره گیری کرده و به زودی شاهد حضور فردی در جایگاه او هستیم که سابقه گیمینگ زیادی ندارد. همین مایکل گیمو پیش از تصاحب کامل گیم لافت از سوی ویوندی، بیانیه ای تند و کوبنده ای برای هم وطنان خود نوشت.

از نداشتن دانش کافی در صنعت گیمینگ بگیرید تا این که همکاری آن ها با گیم لافت سودی برای کمپانی معروف سازنده بازی های موبایل ندارد، چیزهایی هستند که می توانید لا به لای صحبت های او پیدا کنید. البته ویوندی هم بعدها با خرید سهم گیم لافت و انتخاب یک مدیرعامل جدید، پاسخ جالبی به گیمو داد.

گیم لافت تازه قدم اول است. با وجود این که ویوندی گفته علاقه ای برای تصاحب یوبیسافت ندارد اما گزارشات روی دیگر داستان را نشان می دهند. این کمپانی هم اکنون بیش از 20 درصد از سهام ناشر فارکرای به اختیار خود درآورده است. تمام این آمار و ارقامی که می دهیم در چند وقت اخیر اتفاق افتاده اند. فکر نکنید ویوندی سال ها برای رسیدن به این سهام زحمت کشید.

اگر اشتباه نکنیم، شروع سرمایه گذاری آن ها روی گیم لافت و یوبیسافت به اوایل سال گذشته باز می گردد که در چند ماه اخیر دیگر به اوج رسید. شاید برهان هایی که از خطرات احتمالی پیروزی ویوندی در این نبرد گفتیم را قانع کننده ندیده و با خود بگویید یوبیسافت شرکت بزرگی است، حتی این اتفاق هم فرانسوی ها را نمی تواند از پا در بیاورد.

فراموش نکنید کمپانی های نامداری به واسطه سیاست های اشتباه تا ورطه نابودی پیش رفته و خیلی ها نام آن ها را از یاد برده اند. برادرهای گیلمو هم اکنون به سختی تلاش می کنند تا بتوانند سرمایه گذاری پیدا کرده و دست ویوندی را خالی بگذارند. چون تقریبا میزان اهمیت رای گیموها و ویوندی در یوبیسافت به یک اندازه رسیده است. باید ببینیم پایان مبارزه خروس جنگی ها چه کسی پیروز می شود.

The post appeared first on .

جنگ داخلی؛ چرا Ubisoft در لبه پرتگاه قرار دارد

اشتباه نکنید؛ نمی خواهیم با ارتباط عملکرد یوبیسافت و فرنچایزهایش در چند سال اخیر، از عرش به فرش رسیدن آن ها را نتیجه گیری کنیم. چون اگر از نمایشگاه E3 فاکتور بگیریم، فرانسوی ها نشان داده اند دوباره قصد دارند به یکی از کمپانی های محبوب صنعت گیمینگ تبدیل شوند. از این موج های عجیبی هم که هر از چندگاهی پیرامون بازی یا استودیویی به راه می افتد دوری کنید.

بعضی ها فکر کرده اند هنوز چند سال پیش است تا نامی از یوبیسافت به میان می آید آن را کنار می زنند. چون جدای از نمایش های دروغین، فرانسوی ها اثبات کرده اند فرصت زیادی به استودیوهای داخلی برای ساخت عناوین جدید می دهند، چیزی که این روزها کمتر شاهدش هستیم. با این حرف هایی که زدیم، پس منظور از تیتر چیست؟ چرا یوبیسافت در لبه پرتگاه دارد؟

دلیل اصلی این موضوع را باید به نبرد میان خروس ها که در این چند وقت اخیر داغ تر از همیشه شده است، جستجو کنیم. از کشمکش میان Vivendi و یوبیسافت داریم حرف می زنیم. ویوندی را که می شناسید؟ کمپانی که حکم یک ومپایر یا خون آشام را در صنعت گیمینگ داشته و امکان دارد سندرم نابودی سازی آن ها به پر یوبیسافت هم بخورد. بیایید نگاهی به تاریخچه تاریک این کمپانی بیندازیم تا بهتر متوجه شوید چرا نسبت به ادامه راه ناشر اساسینز کرید نگرانیم.

ویوندی تقریبا در تمامی زمینه ها دست داشته است. از موزیک، تلویزیون و فیلم های سینمایی بگیرید تا مخابرات که در هر کدام می توانیم ردپایی از آن ها را پیدا کنیم. بگذارید ساده تر بگوییم، با یک کمپانی مولتی مدیا طرف هستید. سال 1998 لحظه ورود این شرکت فرانسوی به صنعت گیمینگ بود. آن ها کار خود را با خرید Havas آغاز کردند؛ کمپانی که چند ماه پیش از خریداری شدن توسط ویوندی، سهام شرکت CUC Software را به اختیار درآورده بود.

شاید امروزه خیلی ها نام CUC Software را به یاد نیاورند، ولی این کمپانی در زمانی که از آن صحبت می کنیم استودیوهای Sierra ،Blizzard و Berkeley Systems را در زیرمجموعه خود داشت. بلیزارد را که می شناسید. این شرکت با ساخت فرنچایزهای استارکرفت و وارکرفت توانست نام خود را به عنوان یکی از تاثیرگذارترین استودیوها در تاریخ صنعت گیمینگ به ثبت برساند. اخیرا شاهد انتشار بازی بسیار موفق اوورواچ از سوی آن ها بودیم.

در سوی دیگر سییرا را داریم. این استودیو هم سازنده یکی از مهمترین آثار صنعت گیمینگ با نام Mystery House هست. از این جهت خانه مرموز را می ستاییم، چون از بازی با نام «اولین عنوان گرافیکی در سبک ماجراجویی» یاد می شود. جدای از این، ساخته استودیو سییرا توانست فروش بسیار بالایی هم بکند. البته این جریان مربوط به سال 1980 هست و در تاریخی که بحث اصلی پیرامونش می چرخد، آن ها بیشتر روی عناوین King’s Quest کار می کردند که باز به خودی خود بازی های محبوبی بودند.

برکلی سیستم هم که سال 2000 دار فانی را وداع گفت، شروع فعالیت خود را در زمینه غیر گیمینگ کلیک زد. شاید بتوانیم محبوبیت آن ها را به ساخت یک دسکتاپ مجازی برای مکینتاش ارتباط دهیم که بعدها با ساخت محافظ صفحه نمایشی افزایش داد. اما با تمام این حرف ها، اوج موفقیت برکلی سیستم با بازی ویدیویی You Don’t Know Jack رقم خورد؛ عنوانی چند نفره که با ایجاد پرسش هایی کمدی مانند مخاطبان را به چالش می کشید.

صبر کنید ببینیم، ویوندی با این همه استودیو با تجربه چگونه هم اکنون نامش در کنار ناشرهای نام دار صنعت گیمینگ دیده نمی شود؟ جالب تر اینجاست زیرمجموعه های معروف فرانسوی ها تنها به همین استودیوها ختم نمی گردد. آن ها مدتی بعد با خرید کمپانی Seagram که Universal Studios را در اختیار داشت، تصمیم گرفتند جا پای خود را در صنعت گیمینگ محکم تر کنند.

فکر کنیم Universal Studios را بشناسید. این مشکلاتی که سونی برای بازگرداندن عناوین محبوب قدیمی اش به پلی استیشن دارد از همین کمپانی نشات می گیرد. چون در دهه 90 حق ساخت Crash Bandicoot و Spyro the Dragon را استودیوهای یونیورسال برعهده داشتند. به بیان دیگر سونی تنها آن ها را به انحصار خود درآورد و این یونیورسال بود که با استودیوهای سازنده بازی های یاد شده قرارداد امضا کرد.

جدا از این حرف ها، زمانی اوضاع جالب تر می شود بدانید یونیورسال حق ساخت بازی ها را بعدها به سونی نفروخت و جای آن اکتیویژن به مالک اصلی کرش و اسپیرو تبدیل شد که در ادامه بیشتر توضیح می دهیم. این نکته را اضافه کنیم فرنچایزهای معروف Half Life و Warcraft هم زمانی به این شرکت تعلق داشتند.

با پیوستن Universal Studios به ویوندی، فرانسوی ها تصمیم گرفتند بخش بزرگی از کمپانی خود را به گیمینگ اختصاص بدهند. بنابراین شاهد ادغام تمام استودیوها و تشکیل قسمتی با نام Vivendi Universal Games بودیم. این اتفاقاتی که از آن صحبت می کنیم مربوط به سال 2000 هستند.

اوضاع که پیچیده تر شد. با این همه ستاره که کسی نمی تواند جلوی ویوندی را بگیرد. وضعیت هم خیلی بد نبود تا این که سال 2004 فرا رسید و Vivendi Universal Games ضرر 23.3 میلیارد یورویی در دستان ویوندی گذاشت. فرانسوی ها با این اتفاق تصمیم می گیرند برای زنده ماندن بخش های خود به عنوان تجارت جداگانه به فروش برسانند.

ترکش این فاجعه عظیم از شرکت های بازیسازی ویوندی هم به دور نمی ماند و همان سال شاهد بسته شدن کمپانی محبوب سییرا هستیم. البته سییرا در دوران مدیریتی فرانسوی ها یک بار تا مرز ورشکستی پیش رفت. سال 1999 بود که حدود 250 کارمند از این شرکت اخراج شدند و شاهد فروش استودیوهای زیرمجموعه بودیم.

بیایید به چند سال جلوتر برویم. فکر کنیم 2007 برای ادامه بحث خوب باشد. آن زمان قطب های بازیسازی بین شرکت های زیادی تقسیم نشده بود. شاید بین شخص ثالث ها بتوانیم معروف ترین را الکترونیک آرتز بنامیم. در همین راستا اکتیویژن می بیند برای رقابت با هم وطنان خود نیازمند قدرت بیشتری است. فکر کنیم گفته های صحبت های مدیریت اجرایی اکتیویژن پیرامون این مسئله بتواند تصمیمی که آن ها در پایان می گیرند را مشخص کند:

ما دنبال هر راهی می گشتیم تا ببینیم چگونه می توانیم با بلیزارد مشارکت داشته باشیم. شاید نمی توانستیم کمپانی همانند آن ها پیدا کنیم، ولی از تجربه خود آن ها که می شود استفاده کرد.

همین اتفاق هم افتاد و شاهد ادغام اکتیویژن با ویوندی، صاحب بلیزاد، بودیم. در همین راستا کمپانی جدیدی با نام اکتیویژن بلیزارد شکل گرفت. مصاحبه ها را که نگاه می کردیم، بعضی استودیوهای زیرمجموعه ویوندی خیلی با این که اکتیویژن تمام فعالیت های گیمینگ ویوندی را برعهده بگیرد راضی نبودند. طبیعی هم است، تعداد از شرکت ها پروژه هایی در دست ساخت داشتند.

اکتیویژن به راحتی می توانست آن ها را کنسل کند. پیشبینی ها هم درست از آب درآمد و سییرا بار دیگر طعم بسته شدن را چشید. بالاتر از کرش و اسپیرو گفتیم. یونیورسال سال 2005 که سییرا با نامی جدید تر دوباره به عرصه گیمینگ بازگرداند، عناوین محبوب خود مانند کرش و اسپیرو را به اختیار آن ها درآورد. پی تعطیلی دوباره این استودیو، تمام عناوین به اکتیویژن رسیدند.

ممکن است با خود بگویید مشکل صحبت های بالا چیست. ویوندی شرکت های بازیسازی زیادی را تعطیل کرد یا از دست داد. شاید تنها کمپانی مهمی که تا آن زمان توانست از فرانسوی ها جان سالم به در ببرد، بلیزارد بوده باشد. بنابراین چرا این اتفاق برای اکتیویژن نیافتد؟ آن هم زمانی که ویوندی همچنان با مشکلات دست و پنجه نرم می کند. خوشبختانه اکتیویژن بلیزارد تا مرز ورشکستگی پیش نرفت.

با این وجود آن ها تصمیم می گیرند تا سال 2013 خود را از ویوندی جدا کنند. یکی از جالب ترین اتفاقات صنعت گیمینگ هم به همین مسائله اشاره دارد. چگونه ویوندی که بیش از 50 درصد سهام اکتیویژن را داشت حاضر به از دست دادن کمپانی شد که با فرنچایزهای کال آو دیوتی و وارکرفت پول پارو می کرد. یکی از تحلیل گران اقتصادی صنعت گیمینگ این جدایی اکتیویژن از ویوندی را فرخنده نامید.

به اعتقاد او مشکلات موجود در ویوندی می توانست منجر به از دست دادن ذخایر نقدی اکتیویژن و اقدامات دیگری بشود که این کمپانی کانادایی را به خطر بیندازد. اگر بخواهیم از این دو اتفاق یک جمع بندی ساده داشته باشیم، میبینیم ویوندی حکم قمار بازی را دارد که با جذب سرمایه سعی می کند دوباره به میدان مسابقه بازگردد اما هر بار شکست می خورد. از مدیرهایی که به نظر اطلاعات زیادی از صنعت گیمینگ ندارند بیش از این انتظار نمی رود.

به زمان کنونی باز می گردیم، جایی که مقدمه را با آن شروع کردیم؛ یوبیسافت. با از دست دادن اکتیویژن بلیزارد، سهم ویوندی در بازار بازی های ویدیویی تقریبا به صفر می رسد. جدای از اکتیویژن، فرانسوی ها در سال های اخیر سهم های بیشتری را هم به فروش رساندند تا بتوانند بدهی های خود را پرداخت کرده و سرمایه ای برای خرید کمپانی های دیگر جمع کنند.

از حق نگذریم فعالیت ویوندی در دیگر عرصه ها مانند تلویزیون و موسیقی موفقیت آمیز بوده است. اما آن ها می خواستند تا دوباره به صنعت گیمینگ باز گردند. بنابراین شروع به سرمایه گذاری روی یوبیسافت و زیرمجموعه آن گیم لافت می کنند. بگذارید از همین ابتدا خیال تان را راحت کنیم؛ یوبیسافت اصلا از این اتفاق راضی نیست. طبیعی هم است، جدای از بحث های مالی، حتی فکر این که بیاییم آن ها را زیرمجموعه ویوندی به حساب بیاوریم جالب به نظر نمی رسد.

هنوز خیلی ها یک سوال بزرگ از این کمپانی دارند؛ چرا اکتیویژن که این همه سوددهی داشت را از دست دادید؟ شاید فکر کنید خود آمریکایی ها این گونه خواستند. حتی اگر چنین چیز بسیار ساده لوحانه ای را در نظر بگیریم، باز هم قانع کننده نیست. چون ویوندی می توانست با پشتیبانی بهتر، آن ها را از این تصمیم صرف نظر کند. بتسدا را ببینید، زیرمجموعه زنیمکس است. آیا مشکلی وجود دارد؟

زمانی که از زیرمجموعه شدن یک کمپانی صحبت می کنیم، باید احتمال کاهش آزادی عمل را هم در نظر بگیریم. بزرگترین نگرانی برادرهای گیمو به همین مسئله باز می گردد. یکی از آن ها در جشن سی سالگی یوبیسافت گفت: «تار و پود خلاقیت و ریسک پذیری به آزادی عمل گره خورده است. این موضوع موجب شده تا ما بتوانیم سی سال در صنعت گیمینگ ماجراجویی داشته باشیم. در سی سال آینده و بعد از آن هم باز همین موضوع اصلی ترین دلیل دوام یوبیسافت خواهد بود.»

اکنون سوال اینجاست مگر ویوندی چند درصد از سهام ناشر اساسینز کرید را دارد که این قدر نگرانیم. بالاتر از گیم لافت اسم بردیم. همان طور که می دانید این کمپانی زمانی زیرمجموعه یوبیسافت بود. از واژه «زمانی» استفاده کردیم، چون هم اکنون ویوندی 97 درصد از سهام آن ها را به اختیار خود درآورده است. شاید جالب باشد بدانید سهم از آن ها از گیم لافت در فوریه سال جاری تنها 30 درصد بود.

یعنی ویوندی تنها در چند ماه توانست سکان سازنده معروف بازی های موبایل را به دست بیاورد. متاسفانه مایکل گیمو، مهمترین فرد گیم لافت، هم از سمت مدیریت خود در این کمپانی کناره گیری کرده و به زودی شاهد حضور فردی در جایگاه او هستیم که سابقه گیمینگ زیادی ندارد. همین مایکل گیمو پیش از تصاحب کامل گیم لافت از سوی ویوندی، بیانیه ای تند و کوبنده ای برای هم وطنان خود نوشت.

از نداشتن دانش کافی در صنعت گیمینگ بگیرید تا این که همکاری آن ها با گیم لافت سودی برای کمپانی معروف سازنده بازی های موبایل ندارد، چیزهایی هستند که می توانید لا به لای صحبت های او پیدا کنید. البته ویوندی هم بعدها با خرید سهم گیم لافت و انتخاب یک مدیرعامل جدید، پاسخ جالبی به گیمو داد.

گیم لافت تازه قدم اول است. با وجود این که ویوندی گفته علاقه ای برای تصاحب یوبیسافت ندارد اما گزارشات روی دیگر داستان را نشان می دهند. این کمپانی هم اکنون بیش از 20 درصد از سهام ناشر فارکرای به اختیار خود درآورده است. تمام این آمار و ارقامی که می دهیم در چند وقت اخیر اتفاق افتاده اند. فکر نکنید ویوندی سال ها برای رسیدن به این سهام زحمت کشید.

اگر اشتباه نکنیم، شروع سرمایه گذاری آن ها روی گیم لافت و یوبیسافت به اوایل سال گذشته باز می گردد که در چند ماه اخیر دیگر به اوج رسید. شاید برهان هایی که از خطرات احتمالی پیروزی ویوندی در این نبرد گفتیم را قانع کننده ندیده و با خود بگویید یوبیسافت شرکت بزرگی است، حتی این اتفاق هم فرانسوی ها را نمی تواند از پا در بیاورد.

فراموش نکنید کمپانی های نامداری به واسطه سیاست های اشتباه تا ورطه نابودی پیش رفته و خیلی ها نام آن ها را از یاد برده اند. برادرهای گیلمو هم اکنون به سختی تلاش می کنند تا بتوانند سرمایه گذاری پیدا کرده و دست ویوندی را خالی بگذارند. چون تقریبا میزان اهمیت رای گیموها و ویوندی در یوبیسافت به یک اندازه رسیده است. باید ببینیم پایان مبارزه خروس جنگی ها چه کسی پیروز می شود.

The post appeared first on .

جنگ داخلی؛ چرا Ubisoft در لبه پرتگاه قرار دارد