بررسی For Honor؛ حرکت روی مرز افتخار و شرم
تا به حال فکر کرده اید که اگر شوالیه ها، وایکینگ ها و سامورای ها، این سه نمادی ترین مبارزین تاریخ در برابر هم صف بکشند چه پیش خواهد آمد؟ یوبی سافت با توسعه For Honor سعی کرده به این سوال پاسخ دهد و به رویای شیفتگان این جنگ جویان تاریخی که خواهان دیدن مبارزه میان این ها بودند جامه عمل بپوشاند.
پیش از هر چیزی باید با هویت For Honor آشنا شویم. شاید یوبی سافت فور آنر را عنوانی اکشن و هک اند اسلش معرفی کند، اما فور آنر در باطن، عنوانی است فایتینگ که مکانیزم هایی کاملا مشابه با دیگر عناوین مطرح این سبک دارد. نفس گیر ترین لحظه ها در فور آنر، لحظاتی هستند که دو بازیکن در برابر هم قد علم می کنند و به مصاف هم می روند.
فور آنر از جمله بازی های هیرو محور است، یعنی شخصیت های قابل بازی اش، در حقیقت هیرو هایی هستند با ویژگی ها و مشخصه های خاص و کاملا منحصر به فرد. این ویژگی هم ریشه در ذات فور آنر دارد، زیرا همان طور که گفتیم، فور آنر عنوانی است فایتینگ و به همین دلیل باید مانند تمامی بازی های این ژانر، فهرستی از شخصیت های متنوع داشته باشد.
فور آنر عنوانی است فایتینگ و به همین دلیل باید مانند تمامی بازی های این ژانر، فهرستی از شخصیت های متنوع داشته باشد.
فور آنر با این که هم بخش داستانی و هم بخش رقابتی دارد، اما تاکید بیشترش روی بخش رقابتی است. در واقع بخش داستانی، صرفا مکانیزم های کلی گیم پلی و قابلیت های خاص هر شخصیت ها را به بازیکن معرفی می کند تا وی هنگام به دست گرفتن کنترل شخصیتی در بخش رقابتی، شناخت کافی را از او داشته باشد.
در بعد گیم پلی، فور آنر را می توان عنوانی سخت و چالش برانگیز دانست. مانند تمامی بازی های فایتینگ، این ذهنیت شکل می گیرد که می توان بدون هیچ تفکری و صرف با فشردن یک سری کلید تصادفی، حریف را از پیش روی برداشت، اما اگر بخواهیم رو راست باشیم، این روش بازی فقط به مرگ زود هنگام بازیکن در مبارزات منجر خواهد شد.
در واقع گیم پلی فور آنر بر پایه تفکر و تصمیم گیری بنا شده. بازیکن باید بتواند حرکات حریف را پیشبینی کند و فکر او را بخواند تا بلکه بتواند در هر لحظه، منطقی ترین و بهترین تصمیم را بگیرد. شاید آن چه که در تصویر ببینید، مبارزه بین دو جنگ جو باشد، اما فور انر باطنا مبارزه ی ذهن هایی است که می خواهند بر هم غلبه کنند.
اصلی ترین مکانیزم گیم پلی فور آنر، سیستمی است به نام Stance که طرز ایستادن هیرو را در سه جهت بالا، راست و چپ مشخص می کند. طرز ایستادن هر هیرو، نشان دهنده جهتی است که وی سلاحش را نگه داشته. وی در همان جهت ضربه می زند و در همان جهت از خود دفاع می کند.
بازیکن باید هنگام حمله، به جهتی مخالف جهت ایستادن حریف ضربه بزند و هنگام دفاع، باید جهت ایستادن خود را با جهت حمله حریف یکی کند. برای راهنمایی، جهت ایستادن حریف همواره مشخص است. به منظور حمله و دفاع، بازیکن وقت محدودی دارد و باید حالت ایستادن خود را با توجه به جهت گیری حریفش تنظیم کند، به همین دلیل سرعت واکنش وی باید بالا باشد.
دیگر مکانیزمی که به مبارزات عمق بیشتری بخشیده، سیستم استامینا است. در واقع تمامی حرکات و اعمال هیرو واحدی به نام استامینا مصرف می کنند. در صورتی که استامینا هیرو به اتمام برسد، آسیب پذیر تر خواهد شد. پس بازیکنان باید به درستی استامینا خود را کنترل کرده و از به اتمام رسیدن آن جلوگیری کنند.
بازیکنان باید برای تسلط بر گیم پلی بازی، وقت و زمان زیادی را صرف کنند.
به طور کلی گیم پلی فور آنر، ترکیبی است از تفکر، سرعت عکس العمل و حتی مدیریت منابع. البته مکانیزم های بازی صرفا محدود به همین ها نمی شوند و سیستم های بسیار دیگری به مبارزات فور آنر، عمق و تنوع بیشتری بخشیده اند. به همین دلیل هم هست که بازیکنان باید برای تسلط بر گیم پلی بازی، وقت و زمان زیادی را صرف کنند.
سیستمی که یوبی سافت برای گیم پلی این بازی پیاده کرده، در اوایل دشوار و سخت به نظر می رسد و بازیکن باید برای یاد گیری آن، باید زمان زیادی صرف کند. اما بازیکنانی که با صبر و حوصله تلاش خود را برای مسلط شدن به مکانیزم بازی به کار می گیرند، در نهایت به تجربه بهتر و شیرین تری دست خواهند یافت.
از مکانیزم های کلی گیم پلی که بگذریم، هر یک از هیرو ها حرکات، ویژگی ها و قابلیت های خاص خود را دارند. این مکانیزم ها به حدی منحصر به فرد و یکتا اند که هیچ دو شخصیتی مشابه به هم به نظر نمی رسند. حتی شیوه بازی با هر یک از این شخصیت ها هم کاملا خاص است و هر کدام به طریق مشخصی مبارزه می کنند.
درست مانند تمامی بازی های فایتینگ، می توان با ترکیب حرکات پایه ای هر هیرو، کمبو های مختلفی را پیاده کرد. اجرای کمبو، نیاز به خلاقیت، دقت البته تجربه دارد. بنابراین بازیکنان هرچه که بیشتر با شخصیتی بازی می کنند، بیشتر بر او مسلط می شوند و وابستگی شان به آن شخصیت هم بیشتر می شود، به طوری که در بیشتر بازی ها از هیرو بهره خواهند برد.
بازیکن می تواند شخصیت های خود را به طرق مختلف شخصی سازی کند. برای مثال می تواند ظاهر زره وی را تغییر دهد و یا تجهیزات او را به کل عوض کند. برخی از این شخصی سازی ها صرفا جنبه ظاهری دارند، اما برخی دیگر روی گیم پلی هم تاثیر می گذارند و خصلت های مشخصی از شخصیت را تقویت می کنند.
متاسفانه گاهی تاثیر این شخصی سازی ها روی گیم پلی بیش از حد ملموس است و بازیکنی که به تجهیزات بهتر مجهز اند، برتری نسبی نسبت به دیگر بازیکنان پیدا می کنند. لازمه دسترسی به این تجهیزات، لول آپ کردن سخصیت و سپس خریدن تجهیزات جدید برای او است. متاسفانه این آیتم ها از طریق سیستم میکروترنزکشن هم قابل خریداری اند و به همین دلیل می تواند گفت که For Honor تا حدی، به بازیکنانی که پول بیشتری می پردازند برتری می دهد.
این شخصیت ها آن قدر جذاب اند که بازیکن مشتاق می شود که با آن ها بازی کند و شیوه بازی با آن ها را بیاموزد.
گستردگی و تنوع این شخصیت ها به گیم پلی فور آنر عمق بسیاری بخشیده. بازیکن برای یاد گرفتن خصوصیات کلی این هیرو ها باید وقت زیادی صرف کند، چه برسد به مسلط شدن بر یکایک آن ها! اما در عین حال، هر کدام از این شخصیت ها آن قدر جذاب اند که بازیکن مشتاق می شود که با آن ها بازی کند و شیوه بازی با آن ها را بیاموزد.
پس از سمتی، بازیکن هم دوست دارد همه ی شخصیت ها را امتحان کند و هم تمایل دارد که بر آن ها تسلط یابد و به طور تمام و کمال نحوه بازی با آن ها را بیاموزد. در واقع همین هیرو ها ارزش تکرار بازی را بالا می برند و بازیکن را مجاب می کنند که وقت زیادی را پای این عنوان سپری کند.
مکانیزم های متنوع که همگی به بهترین شکل ممکن پیاده سازی شده اند، کلاس های متنوع که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند و همچنین نیاز به تفکر و افزایش سرعت عمل، باعث شده که گیم پلی فور آنر بسیار منسجم، حرفه ای و عمیق باشد. هیچ بعید نیست که روزی فور آنر جای خود را میان عناوین حرفه ای رقابتی باز کند.
بخش رقابتی فور آنر مود های مختلفی دارد. مود های 1 به 1 و 2 به 2 بیشتر به شکل دوئل هستند و خالصانه ترین فرم گیم پلی این عنوان را می توان در آن ها دید، زیرا که در دوئل ها بازیکنی که مهارت بیشتری دارد برنده خواهد شد. تاثیر تجهیزات و آیتم ها بر گیم پلی در این دو مود، کاملا غیر فعال شده و بنابراین هیچ فاکتوری بر مهارت بازیکنان پیشی نمی گیرد.
هیجانی که در دوئل ها وجود بازیکن را فرا می گیرد بسیار لذت بخش است
هیجانی که در دوئل ها وجود بازیکن را فرا می گیرد بسیار لذت بخش است. هزاران فکر و ایده مختلف برای شروع یک حرکت به ذهن طرفین خطور خواهد کرد، در حالی که آن ها در یک نبرد ذهنی هم شرکت دارند و سعی می کنند که فکر حریف شان را بخوانند. همین هیجان باعث شده که تک تک لحظات فور آنر جذاب و ارضا کننده باشد.
مود های 4 به 4 هم با این که سرگرم کننده اند، اما می توانند گاها گیج کننده باشند. زیرا که در بسیاری از شرایط مجبور به مبارزه همزمان با بیش از یک بازیکن می شوید و به علت کمبود نفرات نبرد را واگذار خواهید کرد. هر چند گیم پلی فور آنر به گونه ای پیاده سازی شده که امکان مبارزه همزمان با بیش از یک بازیکن هم وجود دارد، اما به هر حال مبارزه با چند حریف چندان عادلانه و آسان نیست. از سمتی آیتم ها هم در این مود ها تاثیر خود را نشان می دهند و تعادل بازی را به هم می زنند.
اما بزرگ ترین مشکلی که فور آنر از آن رنج می برد، شبکه آن است. فور آنر سرور های واحد و مرکزی ندارد و از مدل همتا به همتا پیروی می کند. مدلی که در آن یک بازیکن به عنوان میزبان برگزیده شده و دیگر بازیکنان به او متصل می شوند.
به همین دلیل هم مشکلات بسیاری گریبان گیر فور آنر شده. اگر بازیکنی که به عنوان میزبان برگزیده شده بود به بیرون برود در روند بازی خدشه ایجاد می شود و بازیکنان باید منتظر بمانند تا میزبان دیگری انتخاب شود. گاهی اوقات هم تمامی بازیکنان از بازی خارج می شوند.
سیستم مچمیکینگ بازی هم اصلا قابل اطمینان نیست. جدا از این که خیلی اوقات مچمیکینگ به مشکل می خورد، بسیاری از بازی هایی که پیدا می شوند هم اصلا عادلانه نیستند! برای مثال تیمی از بازیکنان تاره وارد مقابل تیمی از بازیکنان حرفه ای و سطح بالا قرار خواهد گرفت!
ایرادات شبکه ای، واقعا به تجربه بازی لطمه می زنند و اعصاب تان را به هم می ریزند
مشکل این است که این ایرادات شبکه ای، واقعا به تجربه بازی لطمه می زنند و اعصاب تان را به هم می ریزند، زیرا بسیار پیش می آید که بی دلیل از بازی به بیرون پرت می شوید. امید می رود که یوبی سافت در ادامه، ارتباط همتا به همتا را با سرور های مرکزی تعویض کند.
فور آنر گرچه بیشتر روی بخش رقابتی خود تمرکز کرده، اما از بخش داستانی بی بهره نیست. اما داستان بی منطق و ملال آور و مراحل نسبتا کسالت بار، باعث شده اند که بخش داستانی بازی، کیفیت لازم را نداشته باشد و خیلی زود هم از یاد ها برود.
شخصیت منفی داستان فور آنر، شوالیه ای است به نام آپولیون. به جرئت می توان گفت که تک تک جملاتی که این کاراکتر بر زبان می آورد، بی منطق اند. هدف و انگیزه وی که بستر بخش داستانی را شکل می دهد هم همانند اعمال و حرف های این شوالیه هیچ منطق وی مفهومی ندارند.
هدف اپولیون این است که بین سه گروه جنگ راه بیاندازد. وی چندین بار انگیزه اعمالش را برملا می کند، اما بازیکن هیچ گاه راضی نمی شود و هر بار سوالات بیشتری برایش شکل می گیرد. حتی شخصیت اصلی بخش داستانی هم طی دیالوگی به بی منطق بودن حرف های اپولیون اشاره می کند!
اپولیون شخصیتی است با ظاهری جذاب، اما باطنی پوچ و خالی
یوبی سافت سعی کرده که در ظاهر شخصیت اپولیون را خشن و مصمم شان دهد، با این که به لطف کات سین های بخش داستانی توانسته به این مهم دست یابد، اما نتوانسته انگیزه وی از اعمالش را برای بازیکنان شرح دهد. به همین دلیل هم اپولیون شخصیتی است با ظاهری جذاب، اما باطنی پوچ و خالی. چنین شخصیتی هم به سرعت از خاطره ها محو خواهد شد.
از سویی هم فور آنر ابدا عنوانی وفادار به تاریخ نیست. یوبی سافت صرفا سعی کرده که محبوب ترین مبارزان تاریخ را در مقابل هم قرار دهد، زیرا که مردم علاقه بسیاری به شوالیه ها، سامورای ها و وایکینگ ها دارند! فور آنر اصلا سعی نمی کند که این نبرد خونین را توجیح کند و صرفا این میدان نبرد جذاب را در اختیار بازیکن قرار می دهد.
مرحل فور آنر هم با این که بد نیستند، اما خطی، یکنواخت و فاقد لحظات خارق العاده اند. بازیکن صرفا باید در تمامی مراحل از میان سیل سربازان حریف بگذرد و مبارزین دشمن را از پیش روی بردارد. اما مشکل این جا است که مبارزه با هوش مصنوعی، حتی در درجه های سختی بالاتر هم به اندازه مبارزه با بازیکنان واقعی لذت بخش نیست و به مرور خسته کننده می شود.
طولی نمی کشد که تک تک لحظات بخش داستانی فور آنر را از یاد خواهید برد.
بخش داستانی فور آنر زیاد به طول نمی انجامد و به طور کلی، ارزش یک بار بازی کردن را دارد، زیرا که بستری است برای یادگیری مکانیزم های گیم پلی و شیوه بازی با هیرو های مختلف. اما مطمئنن طولی نمی کشد که تک تک لحظات آن را از یاد خواهید برد.
گرافیک فنی و هنری بازی واقعا زیبا است و به خوبی روی پی سی و کنسول ها بهینه شده. همچنین کیفیت انیمیشن های بازی، واقعا قابل تقدیر است. تک تک انیمیشن ها خوب از آب درآمده اند و ترکیب آن ها در خلال مبارزات هم باعث شکل گیری صحنه های اکشن کاملا یکپارچه شده.
جمع بندی
فور آنر عنوانی است با گیم پلی ای بسیار خوب، اما متاسفانه مشکلاتش تا حدی باعث شده اند که این بازی آن طور که باید و شاید خود را نشان ندهد. به عنوان یک بازی مولتی پلیر محور، سرور های فور آنر بسیار ضعیف و عذاب اور هستند و بازیکنان را از خود می رانند.
بخش داستانی بازی هم به خودی خود ارزش زیادی ندارد و حیف که پتانسیل چنین دنیایی، با یک داستان متوسط به هدر رفته. تقابل سامورای ها، وایکینگ ها و شوالیه ها می توانست خیلی جذاب تر از این باشد.
اما اگر بتوانید با مشکلا فور آنر کنار بیایید، با یک عنوان مولتی پلیر بسیار خوب طرفید. گیم پلی جذاب این بازی ارزش ساعت ها تکرار را دارد و مسلط شدن بر هیرو ها و مکانیزم های گیم پلی، حقیقتا لذت بخش است و می تواند برای مدتی مدید سرگرم تان کند.
The post appeared first on .
بررسی For Honor؛ حرکت روی مرز افتخار و شرم
آخرین دیدگاه‌ها