بازی آزاد

بررسی بازی سه‌تاره!؛ موزیکال با طعم آهنگ های ایرانی

«سه‌تاره!» همان عنوانی است که علاقه مندان ایرانی سبک ریتمیک مدت ها چشم به راهش بودند. همانگونه که با بررسی «سنتوری» گفتیم، ممکن نیست بعد از انجام Piano Tiles 2 یا ساخته های معروف استودیوی Rayark با خود  نگویید برای چه توسعه دهندگان داخلی به این گونه عناوین روی نمی آورند. اپلیکیشن های که مطمئنا به کمک قطعه های قدیمی، یک طعم به مراتب دلنشین به بازیکن ها خواهند چشاند.

شاید Glim Games که با ساخت «موتوری» به محبوبیت رسیده بود، توانست به واسطه سنتوری یک تجربه خوب از بازی های موزیکالی را به بازیکن ها هدیه بدهد ولی مشکلات گوناگون ساخته آن ها موجب شد تا نتوانید بیشترین لذت ممکن را از این سبک داشته باشید. اما حالا استودیوی «فیروزه» با سه‌تاره! توانسته به چالش های بزرگ این سبک غلبه نموده و تا ساعت ها شما را پای ساخته خود بنشاند.

اشتباه نکنید. سه‌تاره! عنوانی بی نقص نیست و بعضا نقطه ضعف های عجیبی بین مکانیزم های آن می توانید بیابید ولی نکته اینجاست که با اپلیکیشنی مجموعا خوب و استاندارد مواجه هستیم. با اتکا به همین مسئله هم به سادگی می توانیم ساخته فیروزه را میان ساخته های کم ریتمیک داخلی، بهترین بنامیم. اما خوب چه المان هایی باعث گشته اند تا چنین لقبی را به سه‌تاره! دهیم؟

همانگونه که اسکرین شات ها و اسم اپلیکیشن نشان می دهد، به شما سه تاری داده شده و حالا باید با نواختن نت ها به یک آهنگ زیبا برسید. خوب چگونه به این هدف برسیم؟ همانند بقیه بازی های این سبک، اینجا هم ستون ها [همان تارها] و کاشی هایی که از بالای آن ها به پایین می آیند مهمترین نقش روی نواختن آهنگ را ایفا می کند؛ محیط گیم پلی سه ردیف داشته و باید با ضربه روی نت ها، قطعه را پخش کنید.

خوشبختانه ارتباط بین ضربات شما با نواختن آهنگ کاملا هماهنگ بوده و همان لحظه که کاشی را لمس می کنید نتی شنیده خواهد شد. همچنین صداهایی که پخش می شوند هم رسایی مناسبی داشته و به خوبی احساس نواختن یه قطعه موسیقی قدیمی را به شما القا می کنند. جدا از این، توسعه دهنده برای جذابیت عنوانش و البته بیرون آمدن از سایه های بزرگان این سبک تصمیم به استفاده از آیتم هایی مختلف گرفته است.

جسم هایی که پایین می آیند فقط نت ها نیستند. شما می توانید بسته هایی همانند افزایش سلامتی و امتیازات مختلف دریافت نمایید. البته اینجا مراقب کاشی های مشکی هم باشید. چون با کلیک روی آن ها، یک عدد از تعداد جان های شما کاهش خواهد یافت. چون به سادگی اپلیکیشن هایی همانند Piano Tiles عادت نموده اید، شاید این شلوغی محیط به واسطه تعداد زیاد آیتم هایی که از بالا به پایین می آیند برای بعضی ها خوشایند نباشد.

ولی توسعه دهنده با این ایده توانسته بیش از همیشه بازیکن ها را به چالش بکشد. دومین و بزرگترین نکته مثبت ساخته تیم فیروزه، موسیقی های زیاد سه‌تاره! است. ترانه ها از مهمترین ارکان عناوین ریتمیک هستند و تعداد فراوان موزیک های این اپلیکیشن جای انتقادی باقی نگذاشته است. نزدیک به 30 قطعه می توانید بنوازید و جالب اینجاست همه آن ها هم قدیمی نیستند؛ بین آن ها آهنگ هایی همانند Game of Thrones خواهید یافت.

اما خوب با تمام این المان های مثبت، سه‌تاره! با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند که یکی از آن ها را باید به نام سرعت حرکت کاشی ها بزنیم. با تمام اپلیکیشن های این سبک، برای تمام قطعه ها ابتدا سرعت حرکت کاشی ها کم بوده و سپس افزایش می یابد. با سه‌تاره! هم همین مسئله را میبینیم اما نکته اینجاست که «سرعت اولیه» بیش از حد زیاد است.

توسعه دهنده به سادگی می توانست سرعت ابتدایی حرکت کاشی ها را کاهش داده و بین پایین آمدن آن ها، سرعت را به درستی افزایش دهد تا شاهد یک ارتباط درست بین ضربه روی نت ها و نواختن آهنگ باشیم. ساده بگوییم، بزرگترین لذت عناوین موزیکالی آنجاست که شما ضمن به چالش کشیدن خود از نواختن موسیقی هم لذت می برید. یعنی توسعه دهنده توانسته به بالانسی مناسب بین این دو بخش مهم برسد.

ولی سرعت بالای حرکت نت های سه‌تاره! موجب شده تا قسمت چالشی به آن طعم لذتی که می چشید به آسانی غلبه کند. نکته دوم که البته نقطه ضعف نیست و تنها آن را می توانیم مرتبط با سلیقه خود بنامیم، کلمات استفاده شده برای منوها هستند. توسعه دهنده اینجا از یک المان پارادوکس گونه کمک گرفته است. خیلی از آهنگ ها متناسب با فرهنگ قدیم ایرانی باشند ولی استودیوی فیروزه برای توضیحات از اصطلاحات عامیانه استفاده نموده است.

راستش را بخواهید خود ما دوست داشتیم تا جمله ها هم از همان بیان قدیمی باشند تا شاهد یک هماهنگی بین تمام بخش ها باشیم. اما خوب توسعه دهنده یک تصمیم متفاوت گرفت و اشتباه هم نیست. حرف های خود را اینگونه به پایان می رسانیم سه‌تاره! شاید نقطه ضعف هایی داشته باشد اما چون یک تجربه ایرانی خوب از سبک ریتمیک که بین توسعه دهندگان داخلی چندان محبوب نیست را به بازیکن ها هدیه می دهد بنابراین نباید آن از دست بدهید.

The post appeared first on .

بررسی بازی سه‌تاره!؛ موزیکال با طعم آهنگ های ایرانی

بررسی سرویس مینیت؛ راهکاری برای مدیریت بهتر زمان در پروژه های تیمی

اگر تا حالا یک پروژه تیمی را رهبری کرده باشید، هر چند کوچک و در حد یک تحقیق دانشجویی، خوب می دانید که مدیریت زمان و نیروهای انسانی در آن چقدر اهمیت دارد. فرقی نمی کند که پروژه را حضوری پیش می برید یا به صورت دورکاری، مهم این است که اعضا وظایف شان را به درستی انجام بدهند و شما به عنوان رهبر پروژه بتوانید تا تکمیل کار بر همه چیز مسلط باشید.

برای رسیدن به این مدیریت درست تردیدی نیست که به ابزار و وسایل احتیاج دارید؛ چیزی که بتوانید به کمکش عملکرد نیروی انسانی تان را بسنجید، به نقص ها پی ببرید و در زمان معین شده کار را به اتمام برسانید. جمعی از بچه های فارغ التحصیل دانشگاه شریف با راه اندازی سرویس «» تلاش کرده اند تا چنین ابزاری را در اختیار کاربران ایرانی قرار بدهند.

مینیت ابزار کمک دست مدیران پروژه هاست تا بتوانند وظایف را میان اعضا پخش کنند و روند اجرای کار را به طور لحظه ای در آن ببینند. برای آنکه معرفی بهتری از سرویس داشته باشیم، بگذارید کار را با یک مثال شروع کنیم.

یک تحقیق گروهی دانشگاهی را در نظر بگیرید که چندین نفر در انجام آن نقش دارند؛ یکی باید کارهای تایپ را انجام بدهد، دیگری ویرایش کند و یک گروه وظیفه چاپ و انتشار آن را به عهده بگیرند.

حالا فرض کنید که تمامی این کارها باید طی یک هفته انجام شوند، و مسئولیت تمام این امور هم بر دوش شماست. اینجا دو مسئله «مدیریت زمان» و «مدیریت عملکرد نیروی انسانی» مطرح می شود که اگر بر آن ها مسلط باشید بدون هیچ مشکلی کار را در زمان مشخص به اتمام خواهید رساند.

مینیت ابزار و وسایل رسیدن به این هدف را در اختیارتان قرار می دهد. اولین کاری که در آن انجام می دهید، ساخت یک فضای کاریست تا بتوانید اعضای پروژه را با ایمیل به آن دعوت کنید. بعد از آن نوبت به تعریف پروژه و تقسیم وظایف میان اعضا می رسد.

مثلا اگر پروژه تان یک تحقیق دانشجویی است، می توانید سه تیم برای «تایپ»، «ویرایش» و «چاپ» بسازید و برای هر کدام ساعت کاری مشخصی در نظر بگیرید. واحد این ساعت کاری در مینیت «نفر-ساعت» است، واحد خوبی که می تواند امکان مقایسه را میان تیم ها به وجود بیاورد تا اعضای وظیفه شناس و اعضای کم کار از همدیگر تفکیک بشوند.

از سوی دیگر زمان هم به اندازه مدیریت نیروی انسانی حائز اهمیت است. به همین خاطر مینیت یک «زمان شمار» هم در اختیار شما و دیگر اعضا قرار داده تا روند انجام کارشان را همراه با تاریخ و ساعت در سیستم ثبت کنند. به لطف این قابلیت می توانید بفهمید که مثلا تیم «تایپ» امروز چند ساعت کار کرده، و آیا مطابق برنامه ریزی پیش می رود یا خیر؟

تمامی این اطلاعات در سیستم ثبت می شوند، و می توانید خروجی شان را به شکل نمودار و فایل اکسل از مینیت تحویل بگیرید؛ راهکاری که در آن واحد مدیریت زمان و مدیریت نیروی انسانی را برایتان ممکن می کند.

مینیت سرویسی مبتنی بر فضای ابریست و یک اپلیکیشن موبایل اندرویدی هم دارد، بنابراین برای پیگیری کارها لازم نیست که همیشه پشت لپ تاپ نشسته باشید. چرا که تمامی اطلاعات به سرعت میان پنل تحت وب و اپلیکیشن همگام سازی می شوند تا همیشه رشته امور را به دست داشته باشید.

احتمالا با خواندن این توضیحات مینیت را سرویس ساده ای برای کار تصور کرده اید. اما باید بگوییم که حقیقت چیز دیگری است. مینیت در ارائه توضیحات برای نحوه کار با پنل کاربری به شدت ضعیف و سطحی عمل کرده، طوری که اگر بدون پیش زمینه (و خواندن این مقاله) در وبسایت آن ثبت نام کنید احتمالا نیم ساعت طول بکشد تا بفهمید که اصلا استفاده از این سرویس چه فایده ای می تواند برایتان داشته باشد؟

در کل اکوسیستم مینیت فقط دو ویدیو با سطح کیفی نه چندان مطلوب گنجانده شده که کار با پنل سرویس را به شما توضیح می دهند. البته از آنجا که در مورد یک استارتاپ دانشجویی صحبت می کنیم خیلی انتظارمان از آن بالا نیست. اما نمی توانیم کم کاری مینیت در ارائه یک راهنمای درست و حسابی برای استفاده از سرویس را نادیده بگیریم.

مینیت چه در پنل تحت وب، و چه در اپلیکیشن موبایل در بهترین حالت یک محصول نیمه کاره است که تا رسیدن به تکامل راه بسیار درازی در پیش دارد. این ناپختگی در اپلیکیشن موبایل بیشتر نمایان می شود، محصولی که ظاهرا فقط برای چک کردن فعالیت ها ساخته شده و هنوز امکان تعریف و ویرایش پروژه ها و گرفتن خروجی از آن وجود ندارد.

حالا با وجود همه این مشکلات، تصور کنید که برای دسترسی به بعضی قابلیت ها باید حق اشتراک هم بپردازید. نمی گوییم که با درآمدزایی سرویس مخالفیم، اما شاید بهتر بود که تیم مینیت بعد از رفع مشکلات و تکمیل امکانات به فکر کسب درآمد از سرویس خود می افتاد.

مینیت در شرایط فعلی امکانات پر و پیمانی در اختیار ندارد، که شاید نبود امکان چت گروهی و تبادل فایل میان اعضا (مثل سرویس Trello) مهم ترین آن ها باشد. با این حال باید توجه داشت که مینیت تازه اول راه است، و در صورت پرداخت بهتر به سرویس و استفاده از انتقادات و پیشنهادات کاربران مطمئنا آینده روشنی را پیش رو خواهد داشت، و می تواند برای مدیریت پروژه های تیمی بسیار مفید و کاربردی ظاهر شود.

در مجموع امیدواریم که تیم مینیت با رفع نقایص فعلی و ارائه خدماتی بهتر بتواند در آینده برای جلب حمایت کاربر ایرانی موفق تر باشد. برای استفاده از می توانید به وبسایت این سرویس مراجعه کنید.

The post appeared first on .

بررسی سرویس مینیت؛ راهکاری برای مدیریت بهتر زمان در پروژه های تیمی

بررسی استانداردهای میزان تشعشعات آنتن های موبایل در ایران و جهان

تعداد کاربران تلفن های همراه در سال 2016 و این عدد قبل از پایان دهه جاری میلادی از 5 میلیارد نفر فراتر خواهد رفت. با افزایش تعداد مشترکین و به تبع آن بیشتر شدن اپراتورهای مخابراتی، هر روز شاهد نصب دکل های موبایل یا همان «» موسوم به BTS در مناطق مختلف هستیم.

این ایستگاه های پایه یکی از اجزای ضروری برای برقراری ارتباط موبایلی از جمله تماس صوتی و انتقال داده هستند، و اگر همین الان از پنجره اتاقتان به بیرون نگاه کنید، حداقل یکی از آنها را می بینید.

همچون دیگر آنتن های بیسیم، آنتن های متصل به BTS هم (HF) در اطراف خود ایجاد می کنند که فرکانس آنها بین چند صد مگاهرتز تا چند گیگاهرتز متغیر است. به همین دلیل از زمان افزایش تعداد این ایستگاه ها، نگرانی در مورد اثرات امواج حاصل از آنها روی سلامت انسان نیز افزایش یافت، به خصوص اینکه تا به حال اینقدر به منبع تشعشعات و امواج نزدیک نشده بودیم.

لزوم استانداردسازی منابع تشعشعات الکترومغناطیسی

 (WHO) که متولی سلامت ساکنین کره زمین است،  () که در مقدمه آن می خوانیم:

با رشد تولید و انتقال برق، توسعه سیستم های مخابراتی جدید و پیشرفت های پزشکی و صنعتی، انسان ها بیش از پیش در معرض میدان های الکترومغناطیسی قرار می گیرند. نیاز به درک اثرات بالقوه EMF بر سلامت انسان از مدت ها پیش احساس شده، اما اکنون به توسعه چارچوبی مشخص برای تضمین سلامتی عموم مردم نیاز داریم.

WHO قویاً استفاده از استانداردهای موجود بین المللی را پیشنهاد می کند، و البته هر کشوری می تواند بسته به نیاز خود، استاندارد داخلی مطابق با نمونه های جهانی را توسعه دهد.

طبق چارچوب پیشنهادی سازمان بهداشت جهانی، این استانداردها در سه دسته جای می گیرند:

• استاندارد پرتوگیری، که هدف آن حفاظت فردیست و به صورت حداکثر مقدار پرتوگیری کل یا قسمت های مختلف بدن تعیین می گردد. مراجع اصلی این استانداردها در حال حاضر کمیسیون بین المللی حفاظت در برابر پرتوهای غیر یونساز (ICNIRP)، کمیته بین المللی ایمنی الکترومغناطیسی (ICES) در مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) و همچنین دیگر نهادهای استاندارد ملی در کشورهای مختلف هستند.
• استاندارد پرتوزایی که به ملاحظات مهندسی لوازم الکترونیکی می پردازد و ضمن کمینه کردن تداخل الکترومغناطیسی با دیگر تجهیزات، بالاترین بهره وری را نیز مد نظر دارد. این دسته استانداردها توسط مؤسساتی همچون IEEE، کمیسیون بین المللی الکتروتکنیک (IEC) و کمیته اروپایی استانداردسازی الکتروتکنیک (CENELEC) تدوین می شود.
• استانداردهای اندازه گیری، که نحوه کسب اطمینان از برقراری دو دسته فوق را تشریح می کنند. استانداردهای سنجش EMF معمولاً توسط تمامی سازمان های فوق و بدنه های ملی استانداردسازی ملی تعیین می شوند.

تاریخچه استانداردهای جهانی برای تشعشعات EMF

جالب است بدانید استانداردهای مربوط به میزان تابش/جذب امواج بیسیم به چندین دهه قبل باز می گردد، اما به مرور و با افزایش منابع تابش، قوانین موجود با سختگیری بیشتری اعمال شدند. در ادامه فهرستی از را مشاهده می کنید:

• در سال 1966 استاندارد ANSI C95/1 محدودیت 10 میلی وات بر هر سانتیمتر مربع را وضع کرد.
• در سال 1982 مؤسسه IEEE این مقدار را تا حد 1 میلی وات بر هر سانتیمتر مربع کاهش داد.
• در سال 1986 شاهد کاهش مجدد این مقدار از سوی NCRP به میزان 580 میکرووات بر هر سانتیمتر مربع بودیم.
• در سال 1992 مؤسسه ANSI نیز حد مجاز پرتوگیری را 1 میلی وات بر سانتیمتر مربع اعلام کرد.
• در سال 1996 کمیسیون ارتباطات فدرال، استاندارد 580 میکرووات بر هر سانتیمتر مربع را وضع نمود.
• نهایتاً در سال 1998 سازمان ICNIRP محدودیت 450 میکرووات بر هر سانتیمتر مربع را در فرکانس 900 مگاهرتز، و محدودیت 950 میکرووات بر هر سانتیمتر مربع را برای فرکانس 1900 مگاهرتز اعلام کرد.

گفتنیست استاندارد مؤسسه ICNIRP در حال حاضر در بیشتر کشورهای جهان از جمله ایران مورد استفاده قرار می گیرد، ضمن اینکه نهاد فوق در دست تهیه است، اما هنوز برای عموم منتشر نشده.

استاندارد ملی ایران برای پرتوهای غیر یونساز

(INSO) در سال جاری، تجدیدنظر دوم استاندارد «پرتوهای غیر یونساز-حدود پرتوگیری» را منتشر ساخت. این استاندارد که نخستین بار در سال 1385 تدوین شد، بر اساس راهنمای سال 1998 مؤسسه ICNIRP توسعه یافته و سپس با تغییرات سال جاری به روز رسانی شد.

استاندارد 8567 ()، حدود پرتوگیری از پرتوهای غیر یونساز شامل پرتوهای الکترومغناطیسی در بازه فرکانسی صفر تا 3 میلیون گیگاهرتز را در بر می گیرد.

دو اصل مهم «توجیه پذیری» و «بهینه سازی» در این استاندارد لحاظ شده. توجیه پذیری بدین معناست که سود فعالیت ها بیشتر از مخاطرات پرتوی آنها باشد و در ارزیابی سود و مخاطرات، تمامی پیامدهای مهم و قابل توجه در نظر گرفته شوند. در مورد بهینه سازی نیز تصریح شده که اقدامات ایمنی به کار گرفته شده، بالاترین سطح ایمنی که به طور منطقی قابل دستیابی است را فراهم سازند.

تشریح استاندارد ملی ایران برای تشعشعات آنتن های BTS

برای درک بهتر این سازوکار مرجع، ابتدا به چند تعریف کاربردی اشاره می کنیم:

• پرتو غیر یونساز: شامل همه پرتوها و میدان های طیف الکترومغناطیسی هستند که قادر به یونسازی در بدن انسان نیستند. در این پرتوها، انرژی هر فوتون کمتر از 12.4 الکترون ولت بوده و طول موج آنها بیشتر از 100 نانومتر است، یعنی با فرکانس کمتر از 3 میلیون گیگاهرتز منتشر می شوند (لازم است بدانید از جمله آلفا، بتا، گاما و پرتو اکس، انرژی بسیار بالایی داشته و می توانند الکترون ها را از اتم یا مولکول جدا ساخته و آنها را به حالت یونیزه درآورند، به همین دلیل اثرات مخرب آنها در هر شرایطی روی بافت زنده به اثبات رسیده است و استفاده از آنها قوانین مخصوص به خود را دارد.).
• آهنگ جذب انرژی (SAR): به آهنگ انرژی رادیویی جذب شده در واحد جرم بافت گفته می شود.
• پرتوگیری مردم: پرتوگیری طبیعی افراد جامعه ناشی از فعالیت های پرتوی و منابع مجاز است، که با پرتوگیری شغلی و پزشکی تفاوت دارد.
• کمیت های پایه: کمیت هایی هستند که مستقیماً با اثرات بیولوژیکی زیانبار پرتوهای الکترومغناطیسی مرتبط اند، نظیر شدت میدان الکتریکی، شدت میدان مغناطیسی، و چگالی توان در بافت بدن.
• سطوح مرجع: مقادیر جذب و پیک میدان های الکتریکی و مغناطیسی و چگالی توان در محیط و جریان های تماسی که افراد می توانند بدون ایجاد اثر آسیب رسان و با فاکتورهای ایمنی قابل قبول در معرض آنها قرار گیرند.

در ادامه، جدول تقسیم بندی پرتوهای غیر یونساز را می بینید، و توجه داشته باشید که امواج موبایل در دسته مایکروویو و فرکانس 300 مگاهرتز الی 300 گیگاهرتز جای می گیرند.

بر اساس استاندارد ملی ایران، حدود پایه پرتوگیری مردم در فرکانس های مختلف طبق جدول زیر بیان شده است:

در توضیحات این جدول آمده است که به دلیل غیر یکنواختی الکتریکی بافت های بدن، چگالی های جریان باید بر سطح مقطع 1 سانتیمتر مربعی عمود بر مسیر جریان اندازه گیری شوند. همچنین سنجش مقدار SAR به طور متوسط در بازه های 6 دقیقه ای انجام می شود.

در ادامه استاندارد ملی ایران به شماره 8567، سطوح مرجع (حدود کمیت های کاربردی) پرتوگیری مردم برای پرتوهای الکترومغناطیسی مختلف نیز آمده است که این مقادیر را در جدول زیر مشاهده می کنید:

این جدول به گونه ای است که بر اساس آن باید حدود پایه رعایت شود. اگر بتوان این موضوع را ثابت کرد و نشان داد که اثرات مضر غیرمستقیم نیز بروز نمی کند، می توان پرتوگیری را در میدان های بالاتر نیز انجام داد. همچنین برای فرکانس های بالاتر از 100 کیلوهرتز، قوانین سختگیرانه تری وضع شده است.

لازم به ذکر است اعداد و ارقام استانداردهای فوق دقیقاً مطابق با استاندارد ICNIRP بوده () و هم اکنون در کشورهای متعددی از جمله استرالیا، کانادا، کشورهای اروپایی و ژاپن به کار گرفته می شوند.

استانداردهای تعیین محل احداث و نصب دکل های BTS

آنتن های نصب شده روی دکل های BTS الگوی انتشار امواج خاصی دارند، به گونه ای که با افزایش فاصله از آنها، چگالی توان میدان آنتن بر حسب مجذور فاصله کاهش می یابد. در جدول زیر مقدار چگالی توان ایستگاه های پایه موبایل را بر حسب فاصله از آنها مشاهده می کنید:

همچنین این امواج در زاویه خاصی منتشر می شوند و در فواصل نزدیک به فرستنده/گیرنده، دامنه انتشار میدان به 5 الی 10 درجه در راستای افق محدود است. در تصویر زیر حالت انتشار این امواج را مشاهده می کنید:

از آنجا که BTS ها برای پوشش منطقه وسیع تر، معمولاً در ارتفاع بلند و روی دکل های 15 الی 50 متری یا روی بام ساختمان های مرتفع نصب می شوند، بنابراین نکته مهمی که باید هنگام انتخاب محل نصب آنها رعایت کرد، فاصله مستقیم با ساختمان های مسکونی مجاور است.

به عبارت دیگر باید به الگوی انتشار و کاهش چگالی توان میدان آنتن بر حسب فاصله توجه داشت. با دقت در این موضوع و ملاحظات مربوطه، می توان گفت که نصب BTS روی یک ساختمان مسکونی، تأثیری بر سلامتی ساکنین آن و البته آنتن دهی موبایل در آنجا ندارد.

البته باید که توان عملیاتی ایستگاه پایه موبایل به منطقه تحت پوشش و تعداد تماس های قابل پردازش توسط آن بستگی دارد، ولی معمولاً در بازه 10 الی 50 وات جای می گیرد. برای مقایسه، بهتر است بدانید فرستنده های رادیویی و تلویزیونی در بازه توانی چند هزار وات الی چند میلیون وات عمل می کنند و در بهترین حالت، توان آنها چند صد برابر بیشتر از آنتن های موبایل است.

نتیجه گیری

تمام مواردی که تا به اینجا ذکر شد، صرفاً در قالب استانداردها و راهکارهای پیشنهادی از سوی سازمان های ملی و بین المللی بودند، و تقریباً می توان مطمئن بود که سازندگان مطرح تجهیزات مخابراتی تمامی این استانداردها را رعایت می کنند، ضمن اینکه کلیه اپراتورهای ایرانی نیز از همین تجهیزات بهره می گیرند.

همچنین مراحل تعیین محل احداث ایستگاه های پایه، دکل های محلی و آنتن های رادیویی نیز با محاسبات دقیق و تحت نظارت ارگان های مختلف قانونی و ذیربط صورت می گیرد.

علاوه بر این، در تمامی کشورها از جمله ایران، نهادهای قانونی ذیربط به صورت مستقل بر عملکرد اپراتورهای موبایل نظارت دارند و سنجش پرتوزایی را بدون اطلاع اپراتورها و به صورت دوره ای در مناطق مختلف انجام می دهند. این اطلاعات هر از گاهی از سوی مرکز نظام ایمنی هسته ای کشور .

با این حال، گروه های مستقل نیز می توانند با محاسبات ساده و در اختیار داشتن دستگاه سنجش مناسب، از وضعیت دکل های مخابراتی موبایل کشور و میزان تابش در مناطق مختلف آگاه شوند. ما نیز قصد داریم در آینده نزدیک چنین آزمایشی را به صورت میدانی انجام داده و نتایج آن را با شما در میان بگذاریم.

The post appeared first on .

بررسی استانداردهای میزان تشعشعات آنتن های موبایل در ایران و جهان

بررسی سرویس آوانک؛ اپراتوری برای پیام های صوتی

از میان متداول ترین شیوه های تبلیغاتی این روزها، فکر می کنید اثرگذار ترین آن ها کدام باشد؟ پیامک؟ خیلی ها آن را باز نکرده پاک می کنند. تبلیغات اینستاگرامی و تلگرامی؟ به راحتی می توان آن ها مسدود کرد و نادیده گرفت. تبلیغات کلیکی و بنرهای چشمک زن؟ افزونه های ضد تبلیغ جلوی نمایش آن ها را می گیرند.

بسیاری بر این عقیده اند که موثرترین شیوه های تبلیغاتی، آن هایی هستند که بتوانید از طریقشان پیام خود را در کوتاه ترین زمان به گوش عده کثیری از مردم برسانید. مضاف بر این نحوه اطلاع رسانی هم نقش بزرگی در تأثیرگذاری پیام تان خواهد داشت.

تبلیغات صوتی، اگر امکان پخش گسترده شان را داشته باشید می توانند یکی از موثرترین شیوه های تبلیغاتی باشند. سرویس «» این امکان را برایتان فراهم کرده؛ اپراتوری برای پیام های صوتی که می تواند آن ها را از طریق تماس تلفنی به کلیه خطوط ثابت و همراه سراسر کشور ارسال کند.

آوانک هر آنچه برای ساخت و ارسال پیام صوتی احتیاج دارید را در اختیارتان گذاشته، از امکانات ضبط و ویرایش پیام بگیرید تا ابزاری که وظیفه پخش و گسترش آن در یک محله، شهر یا کل کشور را بر عهده می گیرند.

توضیح کار آوانک کار چندان راحتی نیست. خود ما هم به خاطر پیچیدگی پنل کاربری آن مدتی طول کشید تا نحوه کارش را کامل متوجه شویم! اما بگذارید در همین ابتدای کار و برای آن که تصور درستی از آن داشته باشید، مثال ساده ای برایتان بزنیم.

پیام های صوتی آوانک، درست مثل تماس های تبلیغاتی اپراتورها به شکل یک تماس تلفنی قابل شنیدن هستند. یعنی موبایل یا تلفن ثابت شما زنگ می خورد و با پاسخ به آن پیام را می شنوید.

اگر در این پیام صوتی صدایی بی روح و خواب آور تعرفه های جدید یک اپراتور را اعلام کند، نه تنها تحت تأثیر قرار نمی گیرید بلکه ممکن است به خاطر مردم آزاری از آن آزرده خاطر هم بشوید! اینجاست که نحوه «ارائه» پیام های صوتی اهمیت پیدا می کند و اتفاقا آوانک هم برای این کار امکانات پر و پیمانی در چنته دارد.

با آوانک قادرید از طریق میکس صدا و موزیک، پیام صوتی جذابی بسازید که کاملا در ذهن شنونده حک شود. برای ضبط این صدا، آوانک سه راه پیش پایتان گذاشته: صدای خودتان را با نرم افزار توصیه شده ضبط کنید، از ابزار مبدل متن به صدای آوانک کمک گرفته یا مسئولیت خواندن متن را به دست گویندگان حرفه ای آوانک بسپارید.

آوانک یازده گوینده خانم و آقا را برای این کار استخدام کرده تا متن پیام های صوتی شما را قرائت کنند، آن هم با لحنی که خودتان برایشان مشخص می کنید. جالب نیست؟ حتی وقتی که پیام را ضبط کردید هم می توانید به بخش «آوامیکس» رفته تا با افزودن موسیقی به پس زمینه، دوز هیجان پیام تان را دو برابر کنید.

مواردی که گفتیم فقط امکانات آوانک برای تهیه یک پیام بودند. اما مهم ترین خصوصیت آوانک که از آن یک ابزار تبلیغاتی قدرتمند ساخته، قابلیت های ارسال و پخش پیام ها هستند. فرقی نمی کند می خواهید به یک نفر پیام صوتی بفرستید، یا گستره مخاطبین تان شما به وسعت یک شهر باشد، آوانک ابزار اختصاصی این کار را در اختیارتان قرار می دهد.

برای فرستادن پیام های صوتی، می توانید از آن ها لیست ارسال بسازید. برای ساخت این لیست قادرید روش های مختلفی را به کار بگیرید: وارد کردن شماره ها به طور دستی، بارگذاری شماره ها در قالب فایل، استفاده از بانک شماره های آماده و ابزاری که «آواکسل» نام گذاری شده.

آواکسل افزونه ای است که برای نرم افزار اکسل طراحی شده تا مستقیما از محیط برنامه بتوانید اقدام به ارسال پیام های صوتی و گزارش گیری از آن ها کنید؛ موردی که شاید از کار در کنترل پنل پیچیده آوانک برایتان راحت تر باشد.

اما یکی از ارزشمندترین ویژگی های آوانک را باید بانک شماره های آماده اش بدانیم که در کنار «آواتل» و «آوامپ»، دسترسی به میلیون ها شماره تلفن را برایتان ممکن می کنند. مثلا به لطف بانک شماره های آماده، می توانید به یک باره پیام صوتی تان را به تمام خطوط اعتباری ایرانسل در شهر شیراز بفرستید. البته این را هم بگوییم که هر چه دایره مخاطبین تان گسترده تر شود، هزینه بیشتری هم متقبل خواهید شد.

«آواتل» و «آوامپ» هم جزء جالب ترین قابلیت های آوانک اند که امکان یافتن شماره های تلفن از روی نقشه را ممکن می کنند. مثلا می توانید پیام های صوتی تان را به دارندگان سیم کارت های اعتباری ایرانسل در منطقه یک تهران بفرستید.

در هر صورت فرقی نمی کند که از چه شیوه ای استفاده کنید، فرآیند ارسال در نهایت به مرحله زمان بندی ختم می شود. وقتی که مخاطبین را به دقت مشخص کردید، امکان زمان بندی ارسال پیام و تعداد تکرار و جزئیات دیگر کاملا به دست خود شماست.

آوانک حتی برای آن که بدانید پیام صوتی تان را چند درصد از مردم گوش داده اند و چقدر مثمر ثمر واقع شده، انواع نمودار و گزارش را به شما ارائه کرده و هزینه هایتان را فاکتور می کند. طبق تعرفه های فعلی، آوانک برای هر پالس یک ثانیه ای مبلغ 21 ریال از شما دریافت می کند که با توجه به این حجم از امکانات برای نهادهای تبلیغاتی مطمئنا خوب و به صرفه خواهد بود.

شرکت های بزرگ برای اهداف تبلیغاتی و نهادهای خصوصی و دولتی برای اعلام برنامه هایشان به مردم مشتریان بالقوه سرویس آوانک هستند. البته این بدان معنا نیست که مردم عادی نتوانند از آن برای کارهایی مثل پیام تبریک تولد و تبریک مناسبت ها و … استفاده کنند.

به غیر از رابط کاربری پیچیده و شلوغ که فهم و تسلط بر سرویس را اندکی مشکل کرده، باقی خصوصیات آوانک بسیار مطلوب بوده و امکانات آن می توانند جهت نشر پیام کمک بزرگی برای نهاد های تبلیغاتی باشند.

اگر دوست دارید فعالیت های کسب و کارتان را به شیوه ای متفاوت به گوش مردم برسانید، بد نیست یک بار هم که شده خدمات را امتحان کنید.

The post appeared first on .

بررسی سرویس آوانک؛ اپراتوری برای پیام های صوتی

بررسی بازار هاچ بک ها و وانت های 60 تا 75 میلیون تومانی [بخش دوم]

در بخش دیگری از، نوبت به بازه 60 الی 75 میلیون تومان رسیده است. این بازه عمدتا در اختیار خودروهای شرق آسیا بوده و نمایندگانی از چین، ژاپن و کره در آن حضور دارند.

البته در این بین اخیرا نماینده ای از اروپا نیز به این جمع اضافه شده، اما اگر نگاهی کلی داشته باشیم حضور چینی ها بسیار پر رنگ تر از بقیه است. نکته جالب اینکه نماینده ای از خودروسازان وطنی در آن حضور نداشته و عرصه به خارجی ها واگذار شده است.

خودروهای حاضر در این بازه تنوع نسبتا خوبی داشته و از انواع هاچ بک و سدان گرفته تا کراس اوور و وانت توسط مشتریان قابل انتخاب هستند. با این فرض گزینه های موجود را به چهار دسته تقسیم کرده و بصورت جداگانه به هر دسته خواهیم پرداخت.

بخش اول این نوشتار که مربوط به ر می شود را می توانید از اینجا مطالعه فرمایید.

دسته اول خودرهای هاچ بک

شاید پرداخت مبلغی بالای 60 میلیون تومان برای یک هاچ بک چندان منطقی نباشد. اما افرادی نیز وجود دارند که به دنبال یک خودروی کوچک برای تردد در مسیرهای شهری هستند.

این افراد معمولا یک خودروی اصلی با برندی معتبر در پارکینگ خود داشته و می خواهند یک هاچ بک مطمئن دیگر برای استفاده در شهر خریداری کنند. هاچ بک های موجود در این بازه هم از برندهای شناخته شده جهانی هستند و می توان روی کیفیت آنها حساب ویژه باز کرد.

کیا پیکانتو

پیکانتو یکی از خودروهای شهری کره ایست که ساخت آن از سال 2004 شروع شده است. نسل اول این خودرو به هیچ وجه طراحی زیبای امروزی را نداشته و بیشتر مشابه خودروهای چینی بود.

اما نسل دوم که تحت نظارت پیتر شرایر معروف طراحی شده کاملا مدرن و زیبا از آب درآمده است. این نسل که به بازار کشور ما نیز راه یافته، بیشتر باب میل بانوان بوده و پتانسیل بالایی در جذب این گروه از مشتریان دارد.

پیکانتو در ایران با موتور 1248 سی سی (تقریبا هم حجم با پراید) ارائهه شده؛ این موتور توانایی تولید 85 اسب بخار قدرت و 121 نیوتن متر گشتاور را دارد که برای جابجایی وزن حدود 850 کیلوگرمی خودرو کافی به نظر می رسد.

با این موتور پیکانتو شتابی در حدود 11 ثانیه دارد که بهتر از بسیاری از خودروهای ساخت داخل است. گیربکس در نظر گرفته شده برای این خودرو یک نمونه 4 سرعته خودکار است که برای رانندگی در ترافیک مناسب بوده اما عملکرد چندان خوبی در جاده یا سربالایی ها از خود نشان نمی دهد.

بدون شک نقطه قوت پیکانتو مصرف سوخت بهینه و ایمنی مناسب و تایید شده آن توسط موسسات معتبری مثل یورو انکپ است. این خودروی شهری کوچک در تست تصادف یورو انکپ موفق به کسب 4 ستاره ایمنی شده که مسلما از 5 ستاره چینی ها بسیار قابل اعتمادتر است.

در 100 کیلومتر ترکیبی نیز مصرف سوخت پیکانتو حدود 5.5 لیتر ذکر شده که با توجه به خودروهای موجود در ایران رقم بسیار خوبی ارزیابی می شود. در سوی دیگر آپشن های نه چندان زیاد در مقایسه با خودروهای هم قیمت می تواند از نقاط ضعف آن حساب شود.

کیا پیکانتو با قیمتی در حدود 75 میلیون تومان از طریق نمایندگی قابل خرید است، اما در بازار آزاد با قیمتی پایین تر معامله می شود.

میتسوبیشی میراژ (قبل از فیس لیفت)

میراژ نامی است که در بین محصولات میتسوبیشی از قدمت بالایی برخوردار بوده و برای خودروهایی در کلاس های متفاوت به کار برده شده است. میراژ کنونی که یک خودروی هاچ بک کوچک شهری است، از سال 2012 بر رو خط تولید قرار دارد.

میتسوبیشی در طراحی و ساخت این اتومبیل نیم نگاهی به کشورهای در حال توسعه داشته و به همین جهت قیمت پایین و عملکرد قابل اطمینان از مشخصه های بارز آن هستند. البته شاید همین ویژگی ها باعث شده که ظاهر خودرو در مقایسه با سایر محصولات این کمپانی بیش از حد ساده و بی هیجان شده باشد.

میراژ 2016 در ایران با موتور 1.2 لیتری 3 سیلندر ارایه شده است. این موتور می تواند 74 اسب بخار قدرت و 100 نیوتن متر گشتاور تولید کند که با احتساب وزن 890 کیلوگرمی برای رانندگی شهری کافی به نظر می رسد.

نیروی تولید شده توسط این موتور به وسیله یک گیربکس CVT به چرخ ها منتقل می شود، بنابراین راننده میراژ می تواند تمام توجه خود را به مسیر پیش رو معطوف کرده و مشکلی از بابت تعویض دنده نباشد.

بر اساس اطلاعات منتشر شده در سایت آرین موتور میراژ مصرف سوختی در حدود 4.6 لیتر در 100 کیلومتر ترکیبی دارد که در صورت تبدیل به واقعیت، آن را به یکی از کم مصرف ترین خودروهای موجود در کشور بدل می کند.

میراژ 2013 در تست تصادف انجام شده توسط موسسه یورو انکپ همانند پیکانتو موفق به کسب چهار ستاره ایمنی شده است. همین عملکرد قابل قبول در کنار آپشن های نسبتا مناسب و همچنین خوشنامی میتسوبیشی در کشور می تواند برگ برنده آن در برابر پیکانتو باشد. البته ظاهر ساده و ناشناخته ماندن آن به دلیل تبلیغات کم، می تواند از نقاط ضعف آن باشد.

نسخه 2016 میراژ با قیمت 713,000,000 ریال توسط آرین موتور به فروش می رسد. که البته این مدل با قیمت 78.800 از محدوده قیمتی این بررسی خارج شده است.

دسته سوم وانت ها

وانت ها گروهی دیگر از خودروهای حاضر در بازه انتخابی ما هستند. طبق انتظار این دسته نیز به چینی ها تعلق داشته و گزینه های موجود همگی محصول این کشور پرجمعیت هستند.

کاپرا

گرند تایگر (Grand Tiger) که در ایران با نام کاپرا شناخته می شود، محصولی از کمپانی ZX Auto است. این وانت در ایران با همکاری گروه بهمن و در نسخه های تک و دو کابین و همچنین تک یا دو دیفرانسیل عرضه می شود.

طراحی ظاهری این خودرو شباهت های بسیار زیادی را با فیس لیفت هایلوکس نسل ششم دارد. بنابراین نمای خارجی کاپرا اصلا بروز نیست، هر چند برای یک وانت شاید طراحی خارجی چندان در اولویت نباشد اما به هر حال غبار زمان در قسمت های مختلف آن دیده می شود.

با ورود به کابین طراحی قدیمی در کنار کیفیت نه چندان خوب مواد به کار رفته باعث دلسردی می شود. آپشن های ابتدایی نیز مزید بر علت شده و توقعات را در سطح پایینی نگه می دارند. البته شاید انتظارات بالا از یک وانت چینی چندان هم منطقی نباشد!

در زیر کاپوت کاپرا یک موتور 2.4 لیتری که تحت لیسانس میتسوبیشی ساخته شده، قرار دارد. اگر چه این اتفاق شاید در ابتدا خوشایند به نظر برسد، اما نگاهی به قدرت 127 اسب بخاری و گشتاور 205 نیوتن متری باعث یاس و نا امیدی می شود.

این موتور در کنار گیربکس پنج دنده دستی در مجموع عملکردی نه چندان درخشان از خود نشان می دهد. البته شاید به دلیل حضور نام میتسوبیشی، بتوان روی کیفیت بلند مدت آن حساب ویژه کرد.

کاپرا با قیمتی در حدود 70 میلیون تومان جزو معدود وانت های چینی موجود در کشور است که با استقبال گسترده ای مواجه شده اما این مدل از نظر کیفیت قطعات با مشکلاتی مواجه است و اگر نیاز به یک وانت قابل اطمینان دارید بهتر است با صرف نظر از کاپرا به سراغ مدل های دست دوم نیسان پیکاپ بروید.

وانت ریچ

در برخورد اول با این وانت چینی بدون شک نیسان پیکاپ D22 که در اوایل دهه 80 شمسی وارد خیابان های کشور شد، در ذهن تداعی می شود. در واقع ریچ نسخه چینی شده همان وانت نیسان پیکاپ بوده و توسط شرکت ژنگ ژو-نیسان چین توسعه یافته است.

ریچ که در ایران توسط شرکت پارس خودرو مونتاژ می شود، ظاهری ساده و دقیقا مشابه نیسان پیکاپ D22 دارد. البته در این بین برای تنوع هم که شده در جزییات کمی تغییرات اعمال شده است. کابین این خودرو هم با وجود برخی تفاوت ها در واقع همان کابین نیسان پیکاپ است، اما کیفیت آن کمی تنزل پیدا کرده و با قیمت خود همگام شده است!

در بخش فنی ریچ به یک موتور 2.4ساخت دانگ فنگ (تحت لیسانس نیسان) مجهز شده است. از لحاظ قدرت و گشتاور این وانت تقریبا مشابه کاپرا بوده و خروجی آن به ترتیب 132 اسب بخار و 208 نیوتن متر گشتاور اعلام شده است. بنابراین نباید انتظارات چندان بالایی از ریچ 68.5 میلیونی داشته باشیم.

آنطور که در خیابان ها شاهد هستیم، به نظر می رسد کاپرا با اقبال بیشتری نسبت به ریچ روبرو شده و موفق تر از آن عمل کرده است. تبلیغات ضعیف درباره وانت تولیدی پارس خودرو و ناشناخته ماندن آن می تواند یکی از عوامل دخیل در این مساله باشد.

گریت وال وینگل 5

دیگر نماینده حاضر در بخش وانت ها، محصول یکی از شناخته شده ترین برندهای چینی یعنی گریت وال است. وینگل 5 برخلاف وینگل 3 از ظاهر به مراتب قابل قبول تری برخوردار است. طراحی این خودرو اگر چه گیرا نیست، اما به عنوان یک وانت نمی توان ایراد خاصی به آن گرفت.

در داخل کابین، وضعیت مثل سایر رقبای حاضر در این بازه بوده و پلاستیک همه جا را فرا گرفته است که البته با توجه به قیمت تا حدودی قابل توجیه است. طراحی داخلی نیز در نهایت سادگی انجام شده و تقریبا هم پای رقباست.

در بخش فنی نکته ای بسیار جالب توجه وجود دارد. موتور 2.4 لیتری وینگل 5 نیز تحت لیسانس میتسوبیشی بوده و با کد 4G69S4N شناخته می شود. این موتور دقیقا همان نمونه ای است که بر روی کاپرا نصب شده، با این تفاوت که اختلاف هایی اندک در قدرت و گشتاور تولید شده دیده می شود. بر اساس اطلاعات موجود در سایت دیار خودرو موتور وینگل 5 توانایی تولید 135 اسب بخار قدرت و 200 نیوتن متر گشتاور را دارد.

گریت وال وینگل 5 به کشورهایی نظیر استرالیا و انگلستان نیز راه یافته و طبق گفته های مسئولین این کمپانی، تست های زیادی را در زمینه ایمنی پشت سر گذاشته است.

در مقایسه با رقبا، وینگل 5 از لحاظ اعتبار برند در وضعیت بهتری به سر می برد؛ شاید برتری هایی هم نسبت به آنها داشته باشد، اما یک نقطه ضعف اساسی دارد و آن چیزی نیست جز خدمات پس از فروش و پشتیبانی بسیار ضعیف از سوی شریک ایرانی. نسخه دو کابین این وانت چیزی در حدود 68 میلیون تومان در بازار قیمت دارد.

خودروهای 75 میلیون تومانی در بازار جهانی

در پایان بد نیست نیم نگاهی به گزینه های موجود با این قیمت در سایر نقاط جهان داشته باشیم. با کمک گرفتن از علم مفید ریاضیات بازه ریالی خود را به بازه دلاری تبدیل می کنیم.

در این صورت بازه قیمتی 60 الی 75 میلیون تومان شامل محصولات 21.5-17 هزار دلاری می شود. با این بودجه در سایر کشورها می توان خودروهایی مثل مزدا3، میتسوبیشی لنسر، هوندا سیویک، فورد فوکوس، سوبارو امپزا، هیوندای توسان، کیا سراتو، مینی کوپر، نیسان فرانتیر و تویوتا تاکوما را خریداری کرد که مسلما همگی آنها بسیار بهتر از گزینه های موجود در داخل هستند.

فهرست کامل مطالب راهنمای خرید خودرو را می توانید از مطالعه فرمایید.

The post appeared first on .

بررسی بازار هاچ بک ها و وانت های 60 تا 75 میلیون تومانی [بخش دوم]

در بخش دیگری از، نوبت به بازه 60 الی 75 میلیون تومان رسیده است. این بازه عمدتا در اختیار خودروهای شرق آسیا بوده و نمایندگانی از چین، ژاپن و کره در آن حضور دارند.

البته در این بین اخیرا نماینده ای از اروپا نیز به این جمع اضافه شده، اما اگر نگاهی کلی داشته باشیم حضور چینی ها بسیار پر رنگ تر از بقیه است. نکته جالب اینکه نماینده ای از خودروسازان وطنی در آن حضور نداشته و عرصه به خارجی ها واگذار شده است.

خودروهای حاضر در این بازه تنوع نسبتا خوبی داشته و از انواع هاچ بک و سدان گرفته تا کراس اوور و وانت توسط مشتریان قابل انتخاب هستند. با این فرض گزینه های موجود را به چهار دسته تقسیم کرده و بصورت جداگانه به هر دسته خواهیم پرداخت.

بخش اول این نوشتار که مربوط به ر می شود را می توانید از اینجا مطالعه فرمایید.

دسته اول خودرهای هاچ بک

شاید پرداخت مبلغی بالای 60 میلیون تومان برای یک هاچ بک چندان منطقی نباشد. اما افرادی نیز وجود دارند که به دنبال یک خودروی کوچک برای تردد در مسیرهای شهری هستند.

این افراد معمولا یک خودروی اصلی با برندی معتبر در پارکینگ خود داشته و می خواهند یک هاچ بک مطمئن دیگر برای استفاده در شهر خریداری کنند. هاچ بک های موجود در این بازه هم از برندهای شناخته شده جهانی هستند و می توان روی کیفیت آنها حساب ویژه باز کرد.

کیا پیکانتو

پیکانتو یکی از خودروهای شهری کره ایست که ساخت آن از سال 2004 شروع شده است. نسل اول این خودرو به هیچ وجه طراحی زیبای امروزی را نداشته و بیشتر مشابه خودروهای چینی بود.

اما نسل دوم که تحت نظارت پیتر شرایر معروف طراحی شده کاملا مدرن و زیبا از آب درآمده است. این نسل که به بازار کشور ما نیز راه یافته، بیشتر باب میل بانوان بوده و پتانسیل بالایی در جذب این گروه از مشتریان دارد.

پیکانتو در ایران با موتور 1248 سی سی (تقریبا هم حجم با پراید) ارائهه شده؛ این موتور توانایی تولید 85 اسب بخار قدرت و 121 نیوتن متر گشتاور را دارد که برای جابجایی وزن حدود 850 کیلوگرمی خودرو کافی به نظر می رسد.

با این موتور پیکانتو شتابی در حدود 11 ثانیه دارد که بهتر از بسیاری از خودروهای ساخت داخل است. گیربکس در نظر گرفته شده برای این خودرو یک نمونه 4 سرعته خودکار است که برای رانندگی در ترافیک مناسب بوده اما عملکرد چندان خوبی در جاده یا سربالایی ها از خود نشان نمی دهد.

بدون شک نقطه قوت پیکانتو مصرف سوخت بهینه و ایمنی مناسب و تایید شده آن توسط موسسات معتبری مثل یورو انکپ است. این خودروی شهری کوچک در تست تصادف یورو انکپ موفق به کسب 4 ستاره ایمنی شده که مسلما از 5 ستاره چینی ها بسیار قابل اعتمادتر است.

در 100 کیلومتر ترکیبی نیز مصرف سوخت پیکانتو حدود 5.5 لیتر ذکر شده که با توجه به خودروهای موجود در ایران رقم بسیار خوبی ارزیابی می شود. در سوی دیگر آپشن های نه چندان زیاد در مقایسه با خودروهای هم قیمت می تواند از نقاط ضعف آن حساب شود.

کیا پیکانتو با قیمتی در حدود 75 میلیون تومان از طریق نمایندگی قابل خرید است، اما در بازار آزاد با قیمتی پایین تر معامله می شود.

میتسوبیشی میراژ (قبل از فیس لیفت)

میراژ نامی است که در بین محصولات میتسوبیشی از قدمت بالایی برخوردار بوده و برای خودروهایی در کلاس های متفاوت به کار برده شده است. میراژ کنونی که یک خودروی هاچ بک کوچک شهری است، از سال 2012 بر رو خط تولید قرار دارد.

میتسوبیشی در طراحی و ساخت این اتومبیل نیم نگاهی به کشورهای در حال توسعه داشته و به همین جهت قیمت پایین و عملکرد قابل اطمینان از مشخصه های بارز آن هستند. البته شاید همین ویژگی ها باعث شده که ظاهر خودرو در مقایسه با سایر محصولات این کمپانی بیش از حد ساده و بی هیجان شده باشد.

میراژ 2016 در ایران با موتور 1.2 لیتری 3 سیلندر ارایه شده است. این موتور می تواند 74 اسب بخار قدرت و 100 نیوتن متر گشتاور تولید کند که با احتساب وزن 890 کیلوگرمی برای رانندگی شهری کافی به نظر می رسد.

نیروی تولید شده توسط این موتور به وسیله یک گیربکس CVT به چرخ ها منتقل می شود، بنابراین راننده میراژ می تواند تمام توجه خود را به مسیر پیش رو معطوف کرده و مشکلی از بابت تعویض دنده نباشد.

بر اساس اطلاعات منتشر شده در سایت آرین موتور میراژ مصرف سوختی در حدود 4.6 لیتر در 100 کیلومتر ترکیبی دارد که در صورت تبدیل به واقعیت، آن را به یکی از کم مصرف ترین خودروهای موجود در کشور بدل می کند.

میراژ 2013 در تست تصادف انجام شده توسط موسسه یورو انکپ همانند پیکانتو موفق به کسب چهار ستاره ایمنی شده است. همین عملکرد قابل قبول در کنار آپشن های نسبتا مناسب و همچنین خوشنامی میتسوبیشی در کشور می تواند برگ برنده آن در برابر پیکانتو باشد. البته ظاهر ساده و ناشناخته ماندن آن به دلیل تبلیغات کم، می تواند از نقاط ضعف آن باشد.

نسخه 2016 میراژ با قیمت 713,000,000 ریال توسط آرین موتور به فروش می رسد. که البته این مدل با قیمت 78.800 از محدوده قیمتی این بررسی خارج شده است.

دسته سوم وانت ها

وانت ها گروهی دیگر از خودروهای حاضر در بازه انتخابی ما هستند. طبق انتظار این دسته نیز به چینی ها تعلق داشته و گزینه های موجود همگی محصول این کشور پرجمعیت هستند.

کاپرا

گرند تایگر (Grand Tiger) که در ایران با نام کاپرا شناخته می شود، محصولی از کمپانی ZX Auto است. این وانت در ایران با همکاری گروه بهمن و در نسخه های تک و دو کابین و همچنین تک یا دو دیفرانسیل عرضه می شود.

طراحی ظاهری این خودرو شباهت های بسیار زیادی را با فیس لیفت هایلوکس نسل ششم دارد. بنابراین نمای خارجی کاپرا اصلا بروز نیست، هر چند برای یک وانت شاید طراحی خارجی چندان در اولویت نباشد اما به هر حال غبار زمان در قسمت های مختلف آن دیده می شود.

با ورود به کابین طراحی قدیمی در کنار کیفیت نه چندان خوب مواد به کار رفته باعث دلسردی می شود. آپشن های ابتدایی نیز مزید بر علت شده و توقعات را در سطح پایینی نگه می دارند. البته شاید انتظارات بالا از یک وانت چینی چندان هم منطقی نباشد!

در زیر کاپوت کاپرا یک موتور 2.4 لیتری که تحت لیسانس میتسوبیشی ساخته شده، قرار دارد. اگر چه این اتفاق شاید در ابتدا خوشایند به نظر برسد، اما نگاهی به قدرت 127 اسب بخاری و گشتاور 205 نیوتن متری باعث یاس و نا امیدی می شود.

این موتور در کنار گیربکس پنج دنده دستی در مجموع عملکردی نه چندان درخشان از خود نشان می دهد. البته شاید به دلیل حضور نام میتسوبیشی، بتوان روی کیفیت بلند مدت آن حساب ویژه کرد.

کاپرا با قیمتی در حدود 70 میلیون تومان جزو معدود وانت های چینی موجود در کشور است که با استقبال گسترده ای مواجه شده اما این مدل از نظر کیفیت قطعات با مشکلاتی مواجه است و اگر نیاز به یک وانت قابل اطمینان دارید بهتر است با صرف نظر از کاپرا به سراغ مدل های دست دوم نیسان پیکاپ بروید.

وانت ریچ

در برخورد اول با این وانت چینی بدون شک نیسان پیکاپ D22 که در اوایل دهه 80 شمسی وارد خیابان های کشور شد، در ذهن تداعی می شود. در واقع ریچ نسخه چینی شده همان وانت نیسان پیکاپ بوده و توسط شرکت ژنگ ژو-نیسان چین توسعه یافته است.

ریچ که در ایران توسط شرکت پارس خودرو مونتاژ می شود، ظاهری ساده و دقیقا مشابه نیسان پیکاپ D22 دارد. البته در این بین برای تنوع هم که شده در جزییات کمی تغییرات اعمال شده است. کابین این خودرو هم با وجود برخی تفاوت ها در واقع همان کابین نیسان پیکاپ است، اما کیفیت آن کمی تنزل پیدا کرده و با قیمت خود همگام شده است!

در بخش فنی ریچ به یک موتور 2.4ساخت دانگ فنگ (تحت لیسانس نیسان) مجهز شده است. از لحاظ قدرت و گشتاور این وانت تقریبا مشابه کاپرا بوده و خروجی آن به ترتیب 132 اسب بخار و 208 نیوتن متر گشتاور اعلام شده است. بنابراین نباید انتظارات چندان بالایی از ریچ 68.5 میلیونی داشته باشیم.

آنطور که در خیابان ها شاهد هستیم، به نظر می رسد کاپرا با اقبال بیشتری نسبت به ریچ روبرو شده و موفق تر از آن عمل کرده است. تبلیغات ضعیف درباره وانت تولیدی پارس خودرو و ناشناخته ماندن آن می تواند یکی از عوامل دخیل در این مساله باشد.

گریت وال وینگل 5

دیگر نماینده حاضر در بخش وانت ها، محصول یکی از شناخته شده ترین برندهای چینی یعنی گریت وال است. وینگل 5 برخلاف وینگل 3 از ظاهر به مراتب قابل قبول تری برخوردار است. طراحی این خودرو اگر چه گیرا نیست، اما به عنوان یک وانت نمی توان ایراد خاصی به آن گرفت.

در داخل کابین، وضعیت مثل سایر رقبای حاضر در این بازه بوده و پلاستیک همه جا را فرا گرفته است که البته با توجه به قیمت تا حدودی قابل توجیه است. طراحی داخلی نیز در نهایت سادگی انجام شده و تقریبا هم پای رقباست.

در بخش فنی نکته ای بسیار جالب توجه وجود دارد. موتور 2.4 لیتری وینگل 5 نیز تحت لیسانس میتسوبیشی بوده و با کد 4G69S4N شناخته می شود. این موتور دقیقا همان نمونه ای است که بر روی کاپرا نصب شده، با این تفاوت که اختلاف هایی اندک در قدرت و گشتاور تولید شده دیده می شود. بر اساس اطلاعات موجود در سایت دیار خودرو موتور وینگل 5 توانایی تولید 135 اسب بخار قدرت و 200 نیوتن متر گشتاور را دارد.

گریت وال وینگل 5 به کشورهایی نظیر استرالیا و انگلستان نیز راه یافته و طبق گفته های مسئولین این کمپانی، تست های زیادی را در زمینه ایمنی پشت سر گذاشته است.

در مقایسه با رقبا، وینگل 5 از لحاظ اعتبار برند در وضعیت بهتری به سر می برد؛ شاید برتری هایی هم نسبت به آنها داشته باشد، اما یک نقطه ضعف اساسی دارد و آن چیزی نیست جز خدمات پس از فروش و پشتیبانی بسیار ضعیف از سوی شریک ایرانی. نسخه دو کابین این وانت چیزی در حدود 68 میلیون تومان در بازار قیمت دارد.

خودروهای 75 میلیون تومانی در بازار جهانی

در پایان بد نیست نیم نگاهی به گزینه های موجود با این قیمت در سایر نقاط جهان داشته باشیم. با کمک گرفتن از علم مفید ریاضیات بازه ریالی خود را به بازه دلاری تبدیل می کنیم.

در این صورت بازه قیمتی 60 الی 75 میلیون تومان شامل محصولات 21.5-17 هزار دلاری می شود. با این بودجه در سایر کشورها می توان خودروهایی مثل مزدا3، میتسوبیشی لنسر، هوندا سیویک، فورد فوکوس، سوبارو امپزا، هیوندای توسان، کیا سراتو، مینی کوپر، نیسان فرانتیر و تویوتا تاکوما را خریداری کرد که مسلما همگی آنها بسیار بهتر از گزینه های موجود در داخل هستند.

فهرست کامل مطالب راهنمای خرید خودرو را می توانید از مطالعه فرمایید.

The post appeared first on .

بررسی بازار هاچ بک ها و وانت های 60 تا 75 میلیون تومانی [بخش دوم]