بررسی بازی Guardians of the Galaxy؛ قسمت اول: نگهبانان کهکشان وارد می شوند
مارول دوران طلایی خودش را پشت سر می گذارد و تقریبا دست به هر چه می زند طلا می شود. فیلم ها و سریال هایی که بر اساس قصه های این شرکت بزرگ ساخته می شوند روز به روز قدرت بیشتری پیدا می کنند و چشمان مخاطبین بیشتری را به خود خیره می سازند.
فقط یک جاست که مارول هنوز نتوانسته لیاقت خود را برای تبدیل شدن به یک غول سرگرمی ثابت کند؛ دنیای بازی های ویدیویی. هنوز که هنوز است خالقین شخصیت هایی مانند مرد عنکبوتی و ولورین نتواسته اند جای پای خود را در دنیای گیمرها محکم کنند.
تلاش هایی کرده اند اما اکثرا در جلب رضایت مخاطب ناکام مانده اند. اما Guardians of the Galaxy تل تیل را فعلا نمی توان یک ناکامی دیگر در کارنامه مارول دانست و پتانسیل آن را دارد که هر دو شرکت را به نقطه اوج برساند.
بر خلاف بازی های اخیر تل تیل، Guardians of the Galaxy اثری متفاوت و خاص است. شخصیت دارد و تجربه متفاوتی را برای کاربر رقم می زند. اگر انصاف را رعایت کنیم، توسعه اثری بر اساس قصه های نگهبانان کهکشان کار ساده ای نیست. همانطور که از نام این مجموعه پیداست، با یک قهرمان طرف نیستیم.
در دنیای نگهبانان کهکشان، ۵ پروتاگونیست منحصر به فرد داریم که هر یک داستان و شخصیت خاص خود را دارند. اگر ناخواسته به یکی از آن ها کم لطفی شود، داستان بازی به طور کلی زیر سوال می رود. اما خوشبختانه تل تیل از پس این کار به خوبی بر آمده است و شخصیت پردازی خوبی را در بازی شاهد هستیم.
آنچه انتظار داشتیم برآورده شده است؛ صدای غر غر های راکت همه جا شنیده می شود و همانطور که انتظار می رفت پیتر کوئل، نابغه ای در لباس یک خرابکار دست و پا چلفتی است. گروت هم با تمام آرامشی که در چهره اش دیده می شود، همچنان تمامی احساساتش را با ادای جمله «من گروت هستم» القا می‌کند.
۵ قهرمان اصلی دنیای Guardians of the Galaxy به ترتیب از چپ به راست: راکت، گروت، پیتر کوئل، گامورا و دراکس.
در عین حال گامورا و دراکس هم شخصیت پردازی خوبی دارند و داستان بازی در مواقعی درست و به جایی از قصه آن ها می گوید و به شخصیت شان پر و بال می دهد. با این وجود، مهمترین عاملی که تمامی شخصیت های دنیای Guardians of the Galaxy را به هم پیوند می دهد، قصه ای است که این بار به دست تل تیل نوشته شده.
تل تیل داستان Guardians of the Galaxy را بی مقدمه آغاز می کند و یک راست به سراغ اصل ماجرا می رود. گروه نگهبانان کهکشان حالا مدت هاست که تشکیل شده و آن ها همچنان به دنبال این هستند که بر دشمن دیرینه خود یا همان تانوس نیرومند غلبه و از این راه، شهرتی برای خود دست و پا کنند.
این فرصت هم با ارسال پیامی از سوی نُوا کُرپ برای شان مهیا می شود و نوبت به خود نمایی آن ها می رسد. نُوا کُرپ از رسیدن تانوس به نزدیکی سیاره کِری خبر می دهد و از نگهبانان کهشکان می خواهد که برای غلبه بر او به آن ها ملحق شوند. تیم نگهبانان کهکشان هم که سرشان برای این طور دردسرها درد می کند، شرکت در این ماموریت خطیر را قبول می کنند و راهی سیاره کری می شوند.
تانوس یکی از اصلی ترین شخصیت های منفی دنیای Guardians of the Galaxy
گروه با ورود به سیاره کری به دنبال پیدا کردن ردی از تانوس می گردند. از آنجایی هم که پیدا کردن یک تایتان غول پیکر کار چندان سختی نیست، آن ها خیلی زود تانوس را پیدا می کنند و آماده نبرد با او می شوند. اما دقیقا در همین لحظه تل تیل یکی از بزرگترین اشتباهات داستانی خود را مرتکب می شود.
آن ها تانوس، بزرگترین آنتاگونیست داستان را خیلی راحت از بین می برند و با انجام این کار خیلی سریع از جذابیت قصه خود می کاهند. البته وجود اتفاق های غیر منتظره همیشه امضای اصلی تل تیل بوده و هست. آن ها همیشه با حذف یک شخصیت مهم، کاراکترهای با کیفیت تری را جایگزین می کنند و باعث ایجاد تغییرات گسترده تری در داستان می شوند.
اما متاسفانه تا به این جای کار، شاهد چنین چیزی در Guardians of the Galaxy نبوده ایم. نگهبانان کهکشان توسعه یافته توسط تل تیل، اگر چه شروع طوفانی و خوبی دارد، اما نمی تواند در ادامه اپیزود پیش رو کاربر را سر جایش میخکوب کند. داستان خیلی سریع از تب و تاب می افتد و بزرگترین مشکلش هم کمبود صحنه های غافلگیر کننده است.
حتی معرفی شخصیت منفی جدید هم نمی تواند جذابیت خاصی را به داستان تزریق کند که شاید خود آن را هم بتوان یک نکته منفی به حساب آورد. با این حال قصه تازه تل تیل آنقدر ها هم که فکرش را می کنید بد نیست و برای شروع قابل قبول است.
جذاب ترین ویژگی بازی، شوخی ها و تکه کلام های طنز آمیزش هستند. شوخی ها اغلب به جا و درست انجام می شوند و در لحظه های مهم و بحرانی، لبخندی را روی لبان تان می آورد. شوخی ها مشخصه اصلی Guardians of the Galaxy هستند که اگر نباشند به طور کلی لذت شیرین تجربه قصه های شان خراب می شود.
خوشبختانه تل تیل هم در ارتباط با این موضوع، عملکرد خوبی از خود نشان داده است. با وجود اینکه آثار گذشته تل تیل اکثرا فضایی تیره و تاریک داشته اند، اما آنها در پیدا کردن جای درست برای شوخی کردن موفق ظاهر شده اند و کارشان از کیفیت خوبی برخوردار است.
در کنار داستان، گیم پلی Guardians of the Galaxy هم راه درستی را در پیش گرفته است. تل تیل اکشن بیشتری به گیم پلی Guardians of the Galaxy اضافه کرده که به نظر تصمیم درستی هم می آید. هر چه باشد شخصیت های بازی همه ابر قهرمان هستند و باید انتظار اکشن بیشتری هم از بازی داشت.
صحنه های دکمه زنی هم نسبت به قبل خیلی جذاب تر شده اند و حس خوبی به کاربر منتقل می کنند. اما اگر فکر می کنید که گیم پلی Guardians of the Galaxy بسیار متفاوت تر از دیگر آثار تل تیل است، سخت در اشتباه هستید.
گیم پلی Guardians of the Galaxy دقیقا همان رویه ای را دنبال می کند که آثار دیگر تل تیل هم دنبال می کردند. حتی در گیم پلی قسمت ابتدایی شاهد انتخاب های تاثیر گذار زیادی هم نیستیم که همین عامل، کمی از جذابیت اپیزود ابتدایی Guardians of the Galaxy کاسته است.
البته با نگاه به یک اپیزود نمی توان در ارتباط با گیم پلی نظری قطعی داد. باید کمی به بازی فرصت بدهیم و عملکرد آن را در قسمت های بعدی بررسی کنیم. به همین منظور در ادامه بررسی ها، بیشتر در ارتباط با گیم پلی صحبت خواهیم کرد. گیم پلی Guardians of the Galaxy تا به اینجای کار خوب است و نمره قبولی دریافت می کند. اما تل تیل باید برای آینده این اثر راه چاره ای پیدا کند و برای جذاب تر کردن آن، کمی بیشتر تلاش کند.
از گیم پلی و داستان که بگذریم نوبت به گرافیک می رسد. شاید جلوه های بصری Guardians of the Galaxy، نقطه عطف کارنامه تل تیل در زمینه گرافیک باشد. گرافیک نگهبانان کهکشان به شدت از تمامی آثار توسعه یافته تل تیل، یک سر و گردن بالاتر است.
مهمترین نکته مثبت جلوه های بصری هم در چیزی مشاهده می شود که سال هاست در آثار این شرکت به دنبالش می گشتیم. حالت و فیزیک ضعیف چهره کاراکترها بزرگ ترین مشکلی بود که آثار تل تیل با آن برای مدتی طولانی دست و پنجه نرم می کرد.
گروت چیزی به جز «من گروت هستم» بلد نیست. اما چهره اش به تنهایی گویای تمامی احساسات و عواطفش است.
اما خوشبختانه وضعیت چهره ها در Guardians of the Galaxy بسیار بهبود یافته و حالا می توانیم با احساسات موجود در چهره کاراکترها، ارتباط بیشتری برقرار کنیم. در کنار فیزیک چهره ها، کیفیت بافت ها هم بسیار ارتقا پیدا کرده اند و زیبایی خاصی به دنیای بازی بخشیده اند.
در کل همه چیز در ارتباط با گرافیک Guardians of the Galaxy مثبت است و نمی توان ایراد خاصی به بازی وارد کرد. اما نکات مثبت Guardians of the Galaxy به گرافیک بهبود یافته بازی ختم نمی شود. موسیقی های به کار رفته در Guardians of the Galaxy هم به شدت خوب هستند.
سرآمد تمامی آن ها هم Livin’ Thing از Electric Light Orchestrah است که خیلی خوب روی بازی نشسته و حس دلنشین تجربه بازی را دو چندان می کند. در کل توسعه اثری بر پایه داستان های مجموعه Guardians of the Galaxy تصمیمی جاه طلبانه از سوی تل تیل بود که خوشبختانه سربلند از آن بیرون آمد.
Guardians of the Galaxy را حتی می توان یکی از بهترین بازی های تل تیل نامید و نام آن را هم تراز با دو اثر خوش ساخت The Wolf Among Us و فصل ابتدایی The Walking Dead دانست. بازی نگهبانان کهکشان عاری از خطا نیست، اما نسبت به دیگر آثار اخیر تل تیل کیفیت خوبی دارد و می تواند تا اندازه ای جذابیت را به بازی های این شرکت بازگرداند.
تا به این جای کار که Guardians of the Galaxy عملکرد خوبی از خود نشان داده است. اما راه زیادی برای تصمیم گیری نهایی در مورد این اثر باقی مانده و باید ببینیم که در طی چند ماه آتی.، تل تیل چه آینده ای را برای بازی جدید خود رقم خواهد زد.
- پیشرفت کیفی گرافیک و جلوه های بصری
- شخصیت پردازی خوب کاراکتر های اصلی
- استفاده درست و به جا از شوخی ها
- دکمه زنی ها
- بهبود وضعیت فیزیک و حالت چهره کاراکترها
- استفاده ازموسیقی های به شدت بی نظیر
- داستانی که زود جذابیتش را از دست می دهد
- گیم پلی دست نخورده آثار تل تیل
The post appeared first on .
آخرین دیدگاه‌ها