Tagباید

هر آنچه که باید درباره تکنولوژی نمایشگرهای HDR بدانید

هر آنچه که باید درباره تکنولوژی نمایشگرهای HDR بدانید

سالهاست در دنیای فناوری مرتب به واژه «دامنه پویایی بالا» یا HDR، بر می خوریم؛ مدتهاست که گزینه HDR را در تنظیمات دوربین های عکاسی و فیلمبرداری، مشاهده می کنیم که وظیفه آن افزایش عمق رنگ سیاه و در نتیجه تولید تصاویر شفاف تر و درخشان تر است. همچنین، حتما فیلمبرداری با قابلیت HDR را دیده اید اما همه این ها به کنار، امروز شاهد آخرین نسل نمایشگرهای دارای قابلیت مشاهده تصاویر HDR در تلفن های هوشمند هستیم.

در این نوع نمایشگرها، صحبت از تغییر دقت تفکیک نمایشگر، نظیر تفکیک های 1080P یا 4K نیست بلکه صحبت از کیفیت تصاویر، بخصوص یک طیف نوری با دامنه پویایی بسیار بالا است.

وقتی راجع به عکسبرداری و فیلمبرداری صحبت می کنیم، دامنه پویایی، در مبتدی ترین سطح خود به دامنه ای از رنگ های حد فاصل روشن ترین طیف نوری (سفید) تا تیره ترین آن (سیاه) اطلاق می شود که با چشم قابل مشاهده بوده یا دستکم بتوان آن را به تصویر کشید.

البته این به معنای آن نیست که مثلا بگوییم فلان تصویر روشن تر یا تیره تر است بلکه تصویر یا عکسی که دامنه پویایی خوبی دارد، می تواند طیف وسیع تری از رنگ ها را در خود بگنجاند. مثلا، در چنین تصاویری خاکستری های ملایم کاملا سیاه بنظر نمی رسند یا سایه روشن های رنگی نیز به گونه ای هستند که به راحتی می توان آنها را از منابع نوری روشن در تصویر به خوبی تمییز داد.

بنابراین، یک عکس، ویدیو یا نمایشگر دارای دامنه پویایی ضعیف ممکن است رنگ و رو رفته بنظر برسد، تصویری نوارهای رنگی بسیاری با یک دامنه طیفی مشابه ارائه کند یا نواحی تیره تصویر را با سیاهی های عکس کاملا ادغام کند.

درخشندگی (Nits)، نسبت کنتراست و محدوده رنگی (Color Gamut)

وقتی صحبت از افزایش دامنه پویایی نسبت به شیوه های قدیمی به کار گرفته شده در عکاسی، فیلمبرداری و فناوری نمایشگرها به میان می آید، آن وقت است که فناوری HDR یا «دامنه پویایی بالا»، اهمیت پیدا می کند. از راه های مختلفی می توان این کار را انجام داد. به عنوان مثال، در عکسبرداری می توان این کار را با عکسبرداری از یک سوژه یا منظره با شدت های نوری متفاوت و سپس به هم چسباندن این عکس ها با کمک نقشه رنگی انجام داد.

گرچه، پرینت کردن یا مشاهده اینگونه تصاویر بهبود یافته روی نمایشگرها نیز نیازمند راهکارهای جدیدی بود. اگر رسانه تصویری قادر به نمایش رنگ های بیشتری باشد، آن وقت پنل نمایشگرها نیز باید همین توانایی را داشته باشند. به همین دلیل است که در بخش تنظیمات آنها این روزها شاهد گزینه هایی چون درخشندگی (luminosity)، کنتراست و محدوده رنگی (color gamut) هستیم که گزینه اخیر تشخیص می دهد که پنل نمایشگر در اوج روشنایی تا چه اندازه درخشان است (به واحد نیت) اما موضوع به همین جا ختم نمی شود چرا که برای ما دامنه درخشانی تصاویر حد فاصل روشنایی بالا و سیاهی ها نیز جذابیت بالایی دارد.

تلویزیون های قدیمی روشنایی در محدوده 100 تا 500 نیت و کنتراستی حدودا 1 به 4000 ارائه می دادند. اما در پنل های HDR این ارقام به حدود 1000 نیت و بالاتر می رسد و سطح سیاهی کمتر از 0.05 نیت ارائه می کنند. این توانایی، نسبت کنتراست بسیار بالایی (درخشندگی روشنایی/درخشندگی سیاهی) یعنی 1 به 20 هزار، ارائه می کند.

به عبارت ساده تر، نمایشگرهای HDR به هنگام پخش فرمت های تصویری قابل پشتیبانی، تصاویری شفاف تر و رنگی تری ارائه می کنند.

تمامی این تعاریف بدان معناست که پنل های HDR، در مقایسه با سایر پنل های معمولی، قادر هستند طیف وسیع تری از رنگ ها را نمایش دهند. این قابلیت را می توان با پشتیبانی از فرمت های رنگی جدید که شامل طیف وسیع تری از رنگهاست که این طیف گسترده نزدیکترین حالت ممکن به محدودیت بینایی انسان است.

در واقع، پنل های HDR با هدف کنار زدن استاندارد فضای رنگی Rec.709 (یک ویژگی فرمت استاندارد در تلویزیون های با کیفیت بالا که صفحه نمایش عریض 16 به 9 دارند) و رسیدن به استاندارد DCI-P3 تولید شدند که این فضای رنگی هم اکنون در صنایع فیلم سازی و سینما به کار می رود. این استاندارد هم اکنون به سمت دستیابی به استاندارد بزرگتری یعنی Rec.2020 حرکت می کند که این فضا می تواند 76 درصد از طیف های مرئی را پوشش دهد.

البته هنوز هیچ پنل HDR که بتواند تمام فضای رنگی استاندارد Rec.2020 را نمایش دهد، ساخته نشده اما پنل هایی تولید شده اند که توانسته اند تا حدود 90 درصد به استاندارد DCI-P3 نزدیک شوند، تولید شده اند. این بدان معناست که در حال حاضر تنها می توان حدود 60 درصد فضای رنگی استاندارد Rec.2020 را به نمایش کشید اما با نوآوری های بیشتر در پنل های جدید، این درصد رو به افزایش است.

عمق رنگ: 8 بیت در برابر 10 بیت

به منظور فراهم کردن استاندارد متداول برای محتوای HDR، گروه های متعددی هستند که برای تولیدکنندگان و پشتیبانی از این محتوا با هم رقابت می کنند. در این بین استاندارد باز HDR10 محبوب ترین فرمت محسوب می شود که توانسته عمق رنگ فرمت های تصویری برای محتوای HDR به 10 بیت RGB افزایش دهد که این نرخ بالاتر از 8 بیتی است که سابق بر این در تلویزیون های دارای دامنه پویایی استاندارد به چشم می خورد.

«عمق رنگ» اصطلاحا به حجم اطلاعاتی گفته می شود که می توان ذخیره و برای هر یک از سه رنگ اصلی (آبیريال قرمز و سبز) باز تولید کرد. در حال حاضر، عمق رنگی 8 بیت در استاندارد RGB، چیزی بین 0 تا 255 گزینه به ازای هریک از رنگ های RGB در اختیار ما قرار می دهد که در صورت تلفیق این سه رنگ با یکدیگر در مجموع 16.78 میلیون سایه روشن مختلف رنگی تولید می شود.

با افزایش عمق رنگی از 8 به 10 بیت، به ازای هرکدام از سه رنگ اصلی، 1024 گزینه و روی هم رفته 1.07 میلیارد طیف و سایه روشن رنگی در اختیار خواهیم داشت. این رقم، از یک به میزان قابل توجهی دامنه رنگی قابل نمایش در پنل ها را افزایش می دهد و از سوی دیگر، وجود خطوط میان رنگهای مشابه را به حداقل می رساند و منجر به ارائه تصاویر صاف تر و شفاف تر می شود.

نه تنها استفاده از نمایشگرهای HDR به معنای محدوده رنگی وسیع تری است، بلکه استفاده از عمق رنگی 10 بیت به معنای فاصله قابل توجه با استاندارد قدیمی 8 بیت نیز هست

فناوری Dolby Vision که یکی از رقبای HDR10 نیز محسوب می شود، فناوری عمق رنگی 12 بیت و بیش از 4000 نیت درخشندگی را معرفی کرده است اما بسیاری از منتقدان بر این باورند که استاندارد جدید کوچکترین پیشرفتی در زمینه افزایش کیفیت تصاویر در این مرحله نداشته است. در حال حاضر، نمایشگرها به سختی می توانند اکثریت داده های رنگی را ایجاد کنند بنابراین اجرای فناوری Dolby Vision یک بار هزینه ای اضافی محسوب می شود.

در نتیجه، به نظر می رسد که در حال حاضر استاندارد HDR10 برنده این رقابت باشد اما در آینده مزایای استفاده از استاندارد Dolby Vision می تواند توجیه اقتصادی بیشتری داشته باشد. برای یادآوری بد نیست اشاره کنیم که کمپانی ال جی در ساخت نمایشگر موبایل G6 از استاندارد Dolby Vision HDR‌استفاده کرده که این نمایشگر علاوه بر استاندارد فوق، با استاندارد HDR10 نیز سازگار است.

از همه این موارد مهمتر آنکه، یک دیوایس پخش کننده تصاویر، باید حتما از استاندارد HDR یا سایر فرمت های دارای عمق رنگی بالاتر نظیر مدیاپلیر ویندوز یا اسمارت فون ها پشتیبانی کند. در همین راستا، کوالکام به تازگی چیپست پشتیبانی کننده از عمق رنگی 10 بیت را در داخل پردازنده «اسنپدراگون 835» گنجانده است اما موبایل های جدید که از فناوری HDR‌ پشتیبانی می کنند، نظیر گلکسی نوت 7 فقید و ال جی G6 در حال حاضر راهکارهای خاص خود را برای پشتیبانی از این فرمتها به کار گرفته اند.

تمامی این اجزا باید به منظور مشاهده محتوای دارای کیفیت HDR، آن هم به بهترین نحو ممکن گردهم آیند. برای حصول نتیجه بهتر، رسانه مورد نظر نیز باید با استفاده از تکنیک HDR و دوربینی که حداقل نویز را داراست ضبط شده باشد تا بتوان از این تفکیک و وضوح بالا، حداکثر استفاده را برد. پس از ضبط این تصاویر، باید با استفاده از یک کدک ویدیویی که از تفکیک بالا (شامل H.254 یا H.256) پشتیبانی می کند، به فرمت 10 یا 12 بیت تبدیل کرد. این تصاویر را سپس می توان روی دیوایس هایی که خروجی ویدیویی با استاندارد HDR دارند، پخش کرد. خیلی ساده بود نه؟

آیا فناوری HDR‌باعث می شود تا صفحه نمایش شما بهتر به نظر برسد؟

با تمامی این اوصاف، همه ما خوب می دانیم که پخش تصاویر ضبط شده با فناوری SDR با استفاده از نمایشگرهای HDR الزاما کیفیت آنها را افزایش نمی دهد. در حقیقت نمایشگرهای HDR یک راه حل جادویی برای آنکه تصاویر ویدیویی و محتوای رسانه ای به صورت خودکار کیفیت بالاتری پیدا کنند، نیستند. بنابراین، باید منتظر ماند تا محتوای تصویری HDR بیشتری در سراسر جهان تولید شود بتوان از این فناوری حداکثر استفاده را برد.

همچنین، باید یادآور شد که HDR یک استاندارد قطعی و ثابت نیست بلکه نحوه های پیاده سازی و پنل های مختلف می توانند منجر به ایجاد نتایج مختلفی شوند. ما در اینجا تنها درباره دو استاندارد HDR صحبت کردیم در حالیکه استانداردهای مختلفی نیز وجود دارد که این استانداردها برای جلب توجه مخاطبان با یکدیگر رقابت دارند.

علاوه بر این، نمی توان دو صفحه نمایش پیدا کرد دقیقا مشابه هم باشند ضمن اینکه قابلیت هایی چون میزان روشنایی، کنتراست و محدوده رنگی ثابت و دست نخوردنی نیستند. بنابراین، حتی اگر دو صفحه نمایش توانایی پشتیبانی از HDR را داشته باشند، بازهم مقایسه آنها ارزش آن را دارد تا ببینیم کدام یک عملکرد و کیفیت بالاتری دارد.

به خاطر همین است که گفته می شود نمایشگرهای HDR هنوز هم باید بهتر از سایر نمایشگرها عمل کنند تا اطمینان حاصل شود حتی محتوای دارای پویایی استاندارد هم در آن با بالاترین کیفیت دیده می شوند.

نمایشگرهای LCD در برابرنمایشگرهای AMOLED

اگر فناوری نمایشگرها تاکنون به اندازه کافی پیچیده بنظر نمی رسد، اما معرفی و عرضه نمایشگرهای HDR یک لایه دیگر بر پیچیدگی های مجادلات میان طرفداران نمایشگرهای LCD و OLED افزوده است. از همه مهم تر، در نمایشگرهای HDR به استفاده از فناوری جدید نمایشگر در داخل پنل نیازی نیست. از سوی دیگر، پنل های LCD و  OLED توانایی این را دارند تا به بهترین شکل ممکن خود را با روشنایی و معیارهای رنگی محتوای HDR سازگار کنند.

در حالی که هر دو تکنولوژی فوق قادرند صفحه نمایش هایی تولید کنند که می تواند با این معیارها خود را تطبیق دهد، مسیری که این نمایشگرها برای رسیدن به آن طی می کنند، متفاوت خواهد بود و هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. ما قصد نداریم بازهم به تکرار مکررات بپردازیم اما نسبت کنتراست بالای نمایشگرهای OLED و محدوده رنگی نسبتا وسیع تر، به خوبی توانسته این نمایشگرها را به سمت پخش محتوای HDR هدایت کند. در عین حال، نور پس زمینه درخشان در پنل های LCD و تحولات جدید رنگی نظیر «فناوری نقطه کوانتوم»، این پنل ها را به یک انتخاب رقابتی تبدیل کرده است.

جمع بندی

نمایشگرهای HDR، در فضای موبایل ها و تلفن های هوشمند، یک پیشرفت تلقی می شوند که استفاده از آن می تواند کیفیت بالایی از رسانه های تصویری روی دیوایس های هوشمند ارائه کند. با این حال باید دانست که استفاده از فناوری HDR روی دیوایس های قابل حمل عاری از پذیرش برخی محدودیت ها نیست. روشنایی پنل نمایشگر موبایل ها عمدتا نمی تواند به 1000 نیت برسد که این میزان روشنایی مورد نیاز برای رقابت با تلویزیون های پیشرفته و افزایش روشنایی تصویر است چراکه محدودیت حجم باتری ها هم این اجازه را عملا نمی دهد.

همچنین، در خصوص پخش فایل های حجیم و محدودیت پهنای باند جهت استریم کردن رسانه های صوتی-تصویری، موانعی وجود دارد که ممکن است در نهایت دست استفاده کنندگان از این دیوایس ها را برای بهره برداری حداکثری از این نمایشگرها بسته بگذارد. با این حال، تصاویر ویدیویی و عکسهای ثبت شده و قابل پخش روی موبایل ها، نسبت به گذشته کیفیت بسیار بالاتری دارند و باید طی سالهای آتی منتظر انتشار محتوای با کیفیت HDR بیشتری باشیم تا بیشترین استفاده را از این فناوری روی دیوایس های همراه خود ببریم.

The post appeared first on .

هر آنچه که باید درباره تکنولوژی نمایشگرهای HDR بدانید

یک متولد قرن 21 چه ویژگی هایی باید داشته باشد تا موفق شود؟

یک متولد قرن 21 چه ویژگی هایی باید داشته باشد تا موفق شود؟

برخورداری از ویژگی های یک شخصیت خوب باعث می شود که شما سختی ها و ناملایمات زندگی را بهتر تحمل کنید و در تحقیقات زیادی اثر حیاتی شخصیت بر موفقیت به وضوح نشان داده شده است.

روانشناسی مدرن، شخصیت را مجموعه ای از خصوصیات می داند و آنها را به 6 گروه تقسیم می کند: حکمت و دانش، جرأت، انسانیت (مانند عشق و مهربانی)، قضاوت (کار گروهی و عدل)، خودداری (بخشش و ملاحظه گری) و معنویت (سپاسگزاری و امیدواری).

لذا می توان اینطور نتیجه گرفت که ویژگی های هر فرد زیربنای هر مهارتی است که در زندگی به دست خواهد آورد.

جالب است بدانید در نظر برخی هیچ ارتباطی میان کار و خصوصیات فردی وجود ندارد، حال آنکه، عواملی که در کار اثر می گذارند به طور شگرفی ریشه در شخصیت فرد دارند. از جمله این موارد می توان به استقامت، میل و علاقه به یادگیری در بلندپروازی؛ صداقت، احتیاط و خود سازی در انجام وظایف؛ مهربانی، مدیریت، کار گروهی و عدالت در روابط اجتماعی؛ قدرشناسی، عشق، امید، طنز و کنجکاوی در رضایت از کار اشاره کرد.

علاوه بر اینها، خصوصیات متفاوت خروجی های متفاوتی نیز دارند. مثلا عشق به یادگیری، کنجکاوی و خلاقیت بیشترین ارتباط را با موفقیت در کار دارند یا نقاط قوت فردی پرستاران است که در روابط آنها با بیماران بیشتر از دانش آنها اثر می گذارد.

حالا سوال این است که چگونه شخصیت تان را برای موفقیت در کار و زندگی بسازید؟

اولین عامل، سختی است. تحقیقات نشان داده بیماران روحی، بعد از بهبود خلاق تر و کنجکاوتر از قبل و کسانی که مبتلا به بیماری جسمی شده بعد از بهبود مهربان تر و قوی تر می شوند. در تحقیقی که توسط Forbess صورت گرفته، نقاط قوت شخصیتی با افزایش فشارهای کاری، بهتر می شوند.

مشکل این است که لزوما این فشارها باعث بهبود همه ی افراد نمی شوند. زیرا برخی از مردم زیر بار آنها از بین می روند به همین خاطر این موضوع در میان افراد متفاوت است.

عامل دوم بالا رفتن سن است. خصوصیاتی از جمله مهربانی، بخشش، فروتنی و قدرشناسی با افزایش سن بیشتر نمود پیدا می کنند.

متاسفانه هر دو عاملی که ذکر شد از کنترل فرد خارج اند. اما با تمرین مداوم می توان شخصیت خود را برای موفقیت در هر کدام بهبود داد. در تحقیقی نشان داده شده که قدرت و توان رویارویی یک فرد با موانعی که در کار پیش می آید کاملا به ویژگی های شخصیتی او ربط دارد.

نظر Martin Seligman روانشناس بر این است که همه ی افراد ویژگی های بارزی دارند که معرف آنهاست و همه، با آن مشخصات آنها را می شناسند. مانند ویژگی هایی که در کارت های تولد برای شما نوشته می شود یا بخاطر آنها در کار ترفیع پیدا می کنید.

خوشبختانه این ویژگی ها ذاتی نیستند و می توان با تمرین در خود ایجاد کرد. در واقع عادت ها شخصیت انسان را ایجاد می کنند. زمانی کسی به پرتلاش معروف می شود که در همه ی کارها بسیار تلاش کند.

شخصیت با قبول مسئولیت ساخته می شود. ژنرال فرانسوی Charles de Gaulle در جنگ جهانی دوم گفت:

«در رویارویی با سختی ها شخصیت یک مرد است که روی او را پوشانده و مسئولیت همه چیز را به عهده می گیرد. در همین جاست که شخصیت هر کس خود را نشان می دهد.»

با دانستن این موضوع، نسل جدید می تواند پیشرفت های بیشتری در محل کارش داشته باشد و نهایتا دنیا را بسازد.

The post appeared first on .

یک متولد قرن 21 چه ویژگی هایی باید داشته باشد تا موفق شود؟

هر آنچه باید در مورد بیت کوین بدانید

هر آنچه باید در مورد بیت کوین بدانید

در خبرها خواندید که برای نخستین بار در تاریخ،  و این روند صعودی همچنان ادامه دارد، به گونه ای که در حال حاضر این ارز دیجیتال معادل 1280 دلار آمریکا قیمت دارد و در داخل کشور نیز با رقم حدود 4 میلیون و 800 هزار تومان خرید و فروش می شود.

کارشناسان افزایش تقاضای این ارز در کشور چین و احتمال کسب مجوز ورود به بازار بورس آمریکا را دلیل اصلی این رکوردشکنی می دانند. در ادامه قصد داریم بیشتر با این ارز دیجیتال آشنا شویم.

بیت کوین چیست؟

بیت کوین نوعی ارز است که در سال 2009 توسط فرد یا گروهی ناشناس با نام مستعار «ساتوشی ناکاموتو» ابداع شد. در این سیستم، تراکنش ها بدون واسطه انجام شده و بنابراین هیچ هزینه ای برای انجام مراودات مالی وجود ندارد، ضمن اینکه هیچ نیازی به ارائه نام واقعی طرفین نیست.

هدف اصلی از ابداع بیت کوین و دیگر ارزهای رمزپایه (Cryptocurrency) نقل و انتقال مالی بدون وجود هرگونه واسطه اعم از بانک ها یا دولت هاست. بنابراین می توان سرمنشأ این ارز را در تفکرات مردم گرایانه دانست که قدرت کنترل گردش و ارزش پول را از بانک های مرکزی و دولت ها می گیرند و در دستان خود مردم قرار می دهند.

هم اکنون در کشورهای مختلف، کسب و کارهای متعددی بیت کوین را به عنوان واحد پولی پذیرفته اند. برای استفاده از این ارز، می توانید به راحتی یک کیف پول مجازی ایجاد کرده و از طریق آن به دریافت، مدیریت و خرج کردن بیت کوین های خود بپردازید.

کیف پول مجازی یا Wallet چیست؟

اگرچه معمولاً کیف پول به محلی برای نگهداری یا ذخیره کردن اطلاق می شود، اما کیف پول مجازی بیت کوین را نمی توان از «دفتر کل» تراکنش ها یعنی «زنجیره بلوکی» یا Blockchain جدا ساخت. بنابراین بهتر است این کیف پول مجازی را محلی برای نگهداری اعتبار دیجیتال شما و دسترسی به آنها در نظر گرفت.

چند نوع کیف پول مجازی وجود دارد که مهم ترین آنها کیف پول نرم افزاری و آنلاین هستند. در حالت نرم افزاری، باید اپلیکیشنی را روی کامپیوتر یا موبایل خود نصب کنید که امکان دسترسی به شبکه و انجام تراکنش ها را با استفاده از روش میسر می سازد.

اپلیکیشن های کیف پول به دو دسته تقسیم می شوند. برخی از آنها کلاینت های کاملی هستند که تراکنش ها را به صورت محلی و با استفاده از نسخه کامل Blockchain تأیید می کنند، اما حجم پایگاه داده بیت کوین در حال حاضر به حدود 100 گیگابایت می رسد و دریافت و پردازش آن از عهده هر کامپیوتری بر نمی آید. بنابراین کلاینت های دیگری نیز وجود دارند که از طریق ارتباط با یک سرور مرکزی به انجام تراکنش ها می پردازند.

از سوی دیگر، کیف پول های آنلاین را نیز داریم که عملکردی مشابه و ساده تر را ارائه می کنند. در این حالت اطلاعات شما به صورت آنلاین و در حساب کاربری شخصی نگهداری می شود و امکان انجام مراودات مالی از طریق پنل اختصاصی فراهم می گردد.

زنجیره بلوکی یا Blockchain چیست؟

فناوری یا Blockchain از زمان معرفی رسمی در سال 2009 . البته هنوز مشخص نیست این فناوری چه زمانی به زیرساخت های بانکی سنتی راه می یابد، اما انتظار می رود در آینده نزدیک بیشتر مؤسسات مالی به این سیستم که بر پایه «سیستم اجماع غیرمتمرکز» روی بیاورند.

فناوری blockchain پلتفرمی برای تأیید و ثبت تراکنش های دیجیتال است که دیگر قابل حذف نخواهند بود. در واقع این سیستم، نوعی پلتفرم غیرمتمرکز است که به جای نظارت مرکزی، بر رمزنگاری متکیست و بنابراین با سیستم های بانکداری الکترونیکی کاملاً تفاوت دارد.

«کیث بیر» نایب رئیس خدمات مالی IBM می گوید blockchain چهار مؤلفه اصلی را در اختیار کسب و کارها قرار می دهد:

  • یک اشتراکی
  • انجام تمام تراکنش ها روی دفتر کل اشتراکی که در محیطی ایمن، مطمئن و معتبر صورت می گیرد
  • تراکنش های هوشمند که می توان آنها را با استفاده از کدهای خاص برنامه ریزی کرد
  • اجماع عمومی، به گونه ای که دفتر کل در محیطی توزیع شده قرار دارد و شرکت کنندگان و شبکه های مختلف باید انجام یک تراکنش را تأیید کنند. این توافق کلی برای انجام مراودات مالی ضروریست.

در واقع blockchain را نمی توان به حوزه مالی منحصر دانست، بلکه نوعی پایگاه داده جدید به شمار می رود که به صورت ایمن بین چندین سازمان تقسیم شده و هیچ فرد یا گروهی نمی تواند آن را به صورت انحصاری تحت کنترل بگیرد.

چرا بیت کوین مورد توجه قرار گرفت؟

عامل اصلی پیشرفت بیت کوین، استفاده از blockchain به عنوان فناوری زیرساخت است. دفتر کل توزیع شده در این شبکه، رکوردی دیجیتال از وضعیت مالکیت افراد است و هیچ مدیریت مرکزی روی این شبکه وجود ندارد. این رویکرد، شفافیت مالی را در تراکنش ها به وجود می آورد.

با استفاده از این شبکه، افراد می توانند با هر کسی که بخواهند، به صورت دیجیتال و بدون پرداخت هزینه اضافه به رد و بدل کردن پول بپردازند؛ هیچ سازمان یا نهادی قادر به نظارت و اعمال نفوذ در این شبکه نیست و افراد صاحب حساب نیز قابل شناسایی نیستند.

مسئله مهم دیگر، بی حد و مرز بودن قیمت این ارز است. ارزش بیت کوین همچون تمامی ارزها به میزان تقاضا بستگی دارد و از آنجا که تعداد کل بیت کوین ها محدود خواهد بود، بنابراین هر رقمی را می توان برای ارزش این واحد پولی متصور شد.

مالکیت در بیت کوین چگونه است؟

مالکیت بیت کوین بدین معناست که یک کاربر، حق مصرف بیت کوین های مرتبط با یک آدرس خاص و منحصر به فرد را دارد. پرداخت کننده باید به صورت دیجیتالی، تراکنش را با کلید اختصاصی خود امضا کند. بدون دانستن کلید خصوصی، تراکنش قابل اجرا نیست و نمی توان بیت کوین ها را مصرف کرد. تأیید نهایی تراکنش در شبکه با استفاده از کلید عمومی انجام می گیرد.

از آنجا که هر کیف پول مجازی در شبکه با کلید خصوصی شناخته می شود، اگر این کلید را گم کنید، در واقع پول خود را از دست داده اید، چون دفتر کل هیچ اطلاعی از مالکیت بلاک ها (پول ها) ندارد و بیت کوین های مرتبط با آن کلید خصوصی غیر قابل استفاده خواهند بود.

بیت کوین چگونه تولید می شود؟

یکی از متداول ترین تشبیهاتی که برای بیت کوین استفاده می شود، معدن کاری یا استخراج طلاست. همچون فلزات قیمتی، تعداد بیت کوین نیز محدود است و نهایتاً 21 میلیون واحد از این ارز وجود خواهند داشت، و هرچه تعداد افراد جستجوگر آن بیشتر شوند، استخراجش نیز دشوارتر خواهد شد.

البته تفاوتی اساسی نیز در اینجا وجود دارد، و اینکه روند استخراج یا ماینینگ به تولید بیت کوین نمی انجامد. در واقع بیت کوین به افرادی که تراکنش های قبلی را اعتبارسنجی کنند هدیه داده می شود.

انجام ماینینگ به یک کامپیوتر و یک برنامه ویژه نیاز دارد. افراد برای رقابت با دیگران در حل مسائل ریاضیاتی پیچیده به منابع پردازشی قوی احتیاج خواهند داشت. تقریباً هر 10 دقیقه، اعضا باید برای حل یک بلوک حاوی آخرین تراکنش ها بر اساس «» (توابع هَش کریپتوگرافیک) اقدام کنند.

نمونه خروجی هَش SHA256 دو عبارت با تغییرات جزئی

توابع هَش نوعی روش رمزگذاری یک طرفه بدون کلید اختصاصی هستند. در این روش، ورودی با طول دلخواه، به مقدار هَش خروجی با طول ثابت تبدیل می شود و تغییر حتی یک کاراکتر در ورودی اصلی، نتیجه خروجی را کاملاً تغییر می دهد.

از آنجا که حدس زدن خروجی تقریباً ناممکن است، توابع هَش را می توان برای تأیید اعتبار و اثبات فعالیت واقعی در شبکه بیت کوین استفاده کرد. ماینرها با یکدیگر رقابت می کنند تا ورودی مربوط به یک مقدار هَش خاص را حدس بزنند، و تقلب در این کار هم ممکن نیست، چون فقط با آزمون و خطا می توان به آن دست یافت.

هدف از ماینینگ، استفاده از کامپیوتر برای حدس زدن ورودی های مختلف است تا زمانی که مقدار هَش آن کمتر از مقدار مورد نظر در سیستم باشد. اگر شما نخستین فردی باشید که به این ورودی می رسید، در واقع شما آن بلوک را استخراج (ماین) کرده اید.

البته معمولاً در حال حاضر این کار از عهده یک کامپیوتر بر نمی آید و به میلیاردها حدس مختلف از سراسر جهان بستگی دارد، اما در نهایت به (گروه) استخراج کننده یک بلوک، 12.5 واحد بیت کوین جایزه اعطا می شود. تا زمان نگارش این مقاله، تعداد 16200125 بیت کوین استخراج شده است.

آیا استخراج بیت کوین در سال 2017 اقتصادی است؟

در آغاز، شیفتگان رمزنگاری به استخراج بیت کوین روی آوردند و به خاطر رقابت ناچیز، حتی با استفاده از کامپیوترهای شخصی نیز به نتایج خوبی دست یافتند. اما به مرور و با افزایش قیمت این ارز دیجیتالی، رقابت بر سر استخراج بالا گرفت و مراکز بزرگی مجهز به سخت افزارهای قدرتمند به این کار روی آوردند.

در شبکه بیت کوین که به صورت کاملاً هوشمندانه طراحی شده، تعداد بیت کوین های استخراج شده از هر بلوک به تدریج کاهش می یابد. در ابتدا به ازای هر بلوک 50 بیت کوین جایزه اهدا می شد، اما اواسط سال 2012 این مقدار به 25 کاهش یافت و نهایتاً در اواسط سال گذشته میلادی به رقم 12.5 رسید.

سخت افزارهای گران قیمت استخراج بیت کوین

با این حساب، تقریباً هر چهار سال یک بار مقدار جایزه به ازای استخراج هر بلوک نصف می شود. از سوی دیگر با افزایش قدرت سخت افزاری، شبکه به صورت هوشمند دشواری یافتن هَش ها را افزایش می دهد تا نرخ استخراج در سطح محدود باقی بماند.

به همین دلیل در حال حاضر استخراج بیت کوین با قوی ترین کامپیوتر شخصی هم در عمل ناممکن است و فقط مراکز پیشرفته مجهز به تعداد زیادی سخت افزارهای اختصاصی و گران قیمت ASIC در مناطقی با هزینه برق بسیار کم، می توانند به سودآوری استخراج بیت کوین امید داشته باشند.

The post appeared first on .

هر آنچه باید در مورد بیت کوین بدانید

10 نکته مقدماتی که عکاسان مبتدی باید در مورد فتوشاپ بدانند

10 نکته مقدماتی که عکاسان مبتدی باید در مورد فتوشاپ بدانند

بیراه نگفته ایم اگر بگوییم فتوشاپ ابزاری ضروری برای عکاسان است. نسخه Creative Cloud فتوشاپ با قیمت مقرون به صرفه برای اشتراک ماهانه امکانات جامع و کاملی را در اختیار کاربران مبتدی و حرفه ای می گذارد. این در حالی است که فتوشاپ زمانی که برای اولین بار از آن استفاده می نمایید، می تواند بسیار خسته کننده باشد.

رابط کاربری پیش فرض با آن دکمه ها، اسلایدرها و ابزار همیشگی به نظر کهنه می رسد و همین موضوع شناخت نقطه شروع کار با فتوشاپ را بسیار سخت می کند. در این مطلب قصد داریم برخی ویژگی هایی که بدون داشتن تجربه ی قبلی قادر به یادگیری آن ها هستید را برای شما بیان کنیم؛ پس تا پایان مطلب با ما همراه باشید.

1- ویرایش غیر مخرب در فتوشاپ

در صورت امکان باید همیشه تصاویر خود را به صورت غیر مخرب (Non-Destructive) ویرایش نمایید. این بدان معناست که قادر هستید تصاویر خود را به همان اندازه که دوست دارید ویرایش کنید. با استفاده از این ویژگی هر لحظه قابلیت برگشت به تغییرات قبلی و حتی تصویر اصلی برای کاربر وجود دارد.

برنامه هایی مثل لایت روم و گوگل فوتو برخلاف فتوشاپ ویرایشگرهای غیر مخرب محسوب می شوند. یکی از راه های ویرایش غیر مخرب در این نرم افزار استفاده از لایه ها است. به عبارت ساده تر لایه ها مجموعه ای از صفحه های شفاف هستند که روی تصویر شما انباشته شده اند.

می توانید روی این صفحه ها به طراحی برپدازید و حتی آن ها را به صورت مجدد مرتب کنید. همچنین از آن جایی که این صفحات شفاف هستند، قادر خواهید بود لایه های زیرین را نیز مشاهده نمایید.

استفاده از لایه ها

در حالت ایده آل هر ویرایش تنها (یا ویرایش های گروهی مشابه هم) باید روی لایه ی فردی خود ذخیره شود. این شما را قادر می سازد تا در ویرایش های بعدی بتوانید آن ها را بیشتر و کمتر پدیدار نمایید یا از طریق پنهان و پاک کردن هر لایه، نسبت به حذف آن ها اقدام کنید.

تغییراتی مثل متن یا چسباندن بخش هایی از تصویر دیگر به صورت خودکار به لایه خود منتقل خواهند شد. اگر می خواهید از ابزاری چون قلم مو رنگ استفاده نمایید باید به صورت دستی یک لایه ی جدید ایجاد کنید. این کار را می توانید با رفتن به پنل لایه ها و کلیک روی دکمه New Layer انجام دهید.

برای استفاده از دیگر ابزار با لایه ها به تعدادی ترفند احتیاج دارید:

  • ابزار Spot Healing Brush: برای استفاده از ابزار Spot Healing Brush به همراه ابزاری دیگر چون Magic Wand و  Blur باید به صورت دستی یک لایه جدید ایجاد کنید. ابزار مورد نظر را از نوار ابزار انتخاب و مطمئن شوید که گزینه ی Sample All Layers در نوار گزینه ها تیک خورده باشد. حالا قادر هستید ویرایش خود را در این لایه جدید و خالی انجام دهید.
  • ابزار Healing Brush یا Clone Stamp: برای استفاده از ابزار Healing Brush یا Clone Stamp یک لایه جدید به صورت دستی ایجاد کنید. ابزار مورد نظر خود را انتخاب و در نوار گزینه ها واقع در بالای صفحه بخش Sample را روی Current & Below  قرار دهید.
  • ابزار Dodge و Burn: ابزار Dodge و Burn برای تغییر کنتراست بخشی از تصویر مورد استفاده قرار می گیرد. برای استفاده از آن ها مسیر  Layer > New > Layer را دنبال و سپس در پنجره ی باز شده بخش Mode را روی Overlay قرار دهید. همچنین لازم است که گزینه Fill with Overlay-neutral color را تیک بزنید. حالا قادر هستید از ابزار فوق در لایه خود استفاده نمایید.

همچنین می توانید تنظیماتی چون کنتراست، اشباع و یا Exposure را در لایه هایی جداگانه انجام دهید. برای انجام این کار فتوشاپ ابزار خاص خود را دارد که در ادامه در رابطه با آن صحبت خواهیم کرد.

2- از Adjustment Layers استفاده کنید

Adjustment Layers شما را قادر می سازد به صورت غیر مخرب تُناژ رنگ و روشنایی تصاویر خود را تغییر دهید. در رابطه با همین موضوع می توانید در صورت نیاز چندین لایه تنظیم را به تصویر خود اضافه نمایید.

در پنل لایه ها روی آیکن Adjustment Layers کلیک و سپس نوع ویرایشی که می خواهید انجام دهید را انتخاب کنید. یک پنجره Properties مرتبط با نوع ویرایش شما باز خواهد شد. در ادامه با تغییر گزینه هایی که در اسلایدر وجود دارد می توانید تنظیمات دلخواه تان را روی تصویر اعمال کنید.

از جمله مزایای Adjustment Layers می توان به ویرایش پذیر بودن آن ها در هر زمانی اشاره کرد. برای انجام این کار کافیست روی لایه مورد نظر خود دوبار کلیک کنید. علاوه بر این قادر هستید با کمک اسلایدر Opacity افکت لایه را به صورت دقیق تنظیم کرده و یا در صورتی که به آن ها نیاز ندارید هر یک را مخفی و حذف نمایید.

3- گزینه های اصطلاح خودکار

فتوشاپ گزینه های خودکار مختلفی را برای پردازش عکس ارائه می دهد. گزینه هایی تحت عناوین Auto Tone ،Auto Contrast و Auto Color را می توان در منوی Image پیدا کرد که جزو اصلی ترین گزینه های خودکار فتوشاپ به شمار می روند.

پس از انتخاب یکی از آن ها، با رفتن به منوی Edit، درست در جایی که گزینه ی Fade برایتان نمایان می شود قادر هستید آن را به صورت دقیق تنظیم نمایید. هر گزینه به صورت پیش فرض روی 100 درصد تنظیم شده  و در صورت نیاز می توانید برای کاهش اثرات تُناژ رنگ و روشنایی روی تصویر آن را تغییر دهید.

بسیاری از گزینه های دیگر نیز دارای تنظیمات خودکار هستند. به عنوان مثال برای ابزار Levels یک لایه تنظیم ایجاد و سپس روی دکمه Auto  کلیک نمایید. پیش ار آن که تنظمیات اسلایدر را تغییر دهید می توانید از حالت خودکار برای شروع استفاده کنید. همچنین برای محو کردن افکت ها نیز از اسلایدر Opacity در پنل لایه ها بهره گیرید.

4- با استفاده از ابزار Levels جلوه ای خاص به تصاویر خود ببخشید

زمانی که عکس های خود را با فتوشاپ باز می کنید می توان گفت که آن ها کمی خشک و بی روح به نظر می رسند. در اغلب موارد با اضافه کردن کمی کنتراست می توان این مشکل را بر طرف کرد. در رابطه با همین موضوع ویژگی هایی چون روشنایی و کنتراست راهی برای تصحیح این مشکلات به شمار می روند.

با این حال استفاده از ابزاری چون Levels یا Curves شما را به نتایج بهتری می رساند. ابزار Curves کمی پیشرفته تر است اما می توانید به صورت مستقیم از گزینه Levels استفاده نموده و به نتایج بزرگی برسید.

برای باز کردن ابزار Levels در مک از دکمه میانبر Cmd+L و در ویندوز از Ctrl+L استفاده کنید. همچنین می توانید روی آیکن Adjustment Layers در پنل لایه ها کلیک و با باز کردن یک لایه تنظیم جدید گزینه ی Levels را انتخاب نمایید.

هیستوگرام

چیزی که در تصویر زیر مشاهده می کنید یک هیستوگرام است. هیستوگرام نموداری است که طیف های تنالیته و روشنایی را نشان می دهد. در رابطه به همین موضوع محور X روشنایی تصویر را نشان می دهد.

لبه سمت چپ نمودار بیانگر 100 درصد رنگ مشکی و لبه ی سمت راست بیانگر 100 درصد رنگ سفید بوده و تمام سایه های خاکستری نیز در میان این دو قرار دارند. محور Y نیز تعداد پیکسل هر تُناژ را نشان می دهد.

می توانید از هیستوگرام برای بررسی Exposure تصاویر خود استفاده نمایید. اگر پیکسل ها در قسمت چپ نمودار بیشتر باشند تعداد زیادی نقطه تیره  و در صورتی که پیکسل ها در سمت راست نمودار انباشته شوند تعداد زیادی نقطه روشن در تصویر به وجود می آید.

همچنین انباشته شدن پیکسل ها در وسط نمودار نیز بیان می کند که تصوریتان فاقد کنتراست است. همین موضوع دلیلی است بر بی روح به نظر رسیدن تصاویر هنگامی که آن ها را با نرم افزار فتوشاپ باز می کنید. مطمئناً شما نیز دلتان می خواهد که تصویر مورد استفاده تان تمام طیف های تنالیته از سیاه به سفید را پوشش دهد.

قادر هستید چنین تنظیمی را با جا به جا کردن تب هایی که در زیر هیستوگرام قرار دارد، انجام دهید.

تب سمت چپ سایه ها و تب سمت راست نیز هایلایت تصاویر را تنظیم می کند. هر دوی آن ها را به سمت داخل حرکت دهید تا زمانی که در نمودار هیستوگرام در راستای اولین توده پیکسل ها قرار گیرند. با انجام این کار به ترتیب سایه ها تیره تر و هایلایت ها روشن تر می شوند. توصیه می کنیم برای رسیدن به نتیجه مطلوب تنظیمات مختلف را امتحان کنید.

علاوه بر این تبی که در وسط قرار دارد تُناژ میانی را تنظیم می نماید. به عنوان مثال با به سمت چپ کشیدن آن تصویر شما روشن تر خواهد شد.

5- تصاویر خود را با استفاده از Spot Healing Brush روتوش کنید

مهم نیست چگونه عکس خود را ثبت کرده باشید؛ همیشه چیزهایی چون گرد و غبار روی لنز، لکه های روی پوست و.. در تصویر شما وجود دارد که مطمئناً دلتان نمی خواهد آن ها را ببینید. خوشبختانه قادر هستید با استفاده از ابزار Spot Healing Brush در فتوشاپ به روتوش تصاویر خود بپردازید.

Spot Healing Brush را از نوار ابزار انتخاب و یا دکمه ی J که روی کیبورد قرار دارد را فشار دهید. اندازه ی قلم مو را می توانید با استفاده از براکت مربعی که در بالای صفحه قرار دارد تنظیم نمایید. با مراجعه به نوار گزینه ها در بالای صفحه توجه داشته باشید که گزینه Content-aware انتخاب شده باشد.

حالا کافیست روی نقطه ای که می خواهید از تصویر حذف شود کلیک نمایید. برای اهداف بزرگتر نیز باید با ماوس روی آن ها را بکشید تا کلیه نقاط آزار دهنده حذف شوند. Spot Healing Brush برای نقاط کوچک بسیار مناسب است. علاوه بر این می توان از آن برای رفع مشکلات بزرگتر نیز استفاده کرد. این در حالی است که برای نقاط بزرگ تر گزینه های دیگری هم وجود دارد.

6- حذف اشیاء بزرگ از تصویر با کمک ابزار Healing Brush یا Content-Aware Fill

حذف چیزی از یک پس زمینه ی ساده و یا بافت غیر یکنواخت کاری است که همه مبتدیان فتوشاپ می توانند آن را انجام دهند. تنها کافیست ابزار مناسب این کار را انتخاب کنید.

ابزار Spot Healing Brush: این ابزار به صورت خودکار از  اطراف محل مشکل نمونه برداری می کند. همچنین برای سطوحی که دارای یکنواختی رنگ هستند مناسب بوده و بهترین گزینه برای رفع عیب های کوچک به شمار می رود.

ابزار Healing Brush: این ابزار نیز همانند ابزار قبلی از اطراف محل مشکل نمونه برداری می کند با این تفاوت که به هنگام نمونه برداری باید دکمه ی Alt را نگه دارید.

کلید Alt را نگه دارید و سپس روی بخشی از تصویر که می خواهید از آن نمونه بردارید کلیک کنید. پس از آن کافیست با ماوس روی بخشی که باید حذف شود، بکشید. علاوه بر این قلم مو پیش نمایشی از آنچه که باید روی آن بکشید را به شما نشان خواهد داد. این موضوع سبب می شود تا به آسانی با هر الگویی تطبیق یابید.

ابزار Patch: این ابزار بخش معیوب را با بافتی که از بخش دیگر تصویر انتخاب شده است جایگزین می کند و سپس به ترکیب رنگ و تُناژ آن می پردازد.

اطراف بخشی که باید حذف شود را برش دهید و سپس روی قسمت انتخاب شده کلیک کرده و نگه دارید. پس از آن ماوس خود را روی بخشی که می خواهید از آن نمونه بردارید بکشید. منطقه ی انتخاب شده به صورت هم زمان پیش نمایشی از نتیجه ی نهایی در اختیار شما می گذارد.

ابزار Clone Stamp: این گزینه درست مثل Healing Brush کار می کند با این تفاوت که همانند بافت، رنگ را نیز کپی می نماید. کاربران اغلب از آن برای ویرایش های حرفه ای تر همچون خلق مجدد بخشی از یک پس زمینه استفاده می کنند.

برای سنجش این گزینه ها بهتر است همه ی آن ها را امتحان کنید تا ببینید کدام یک بیشتر به کارتان می آید. در برخی موارد ممکن است به بیشتر از یک ابزار نیاز پیدا نمایید.

7- سیاه و سفید کردن عکس ها

راه های بسیاری برای تبدیل رنگ عکس به سیاه و سفید در فتوشاپ وجود دارد که برخی از آن ها بسیار پیشرفته هستند. با این حال روشی ساده برای مبتدیان وجود دارد که به وسیله ی آن می توانند به نتایج بزرگی دست یابند. مجدداً در پنل لایه ها روی آیکن  Adjustment Layer کلیک و گزینه ی Black & White را انتخاب کنید.

با انجام این کار فوراً نسخه ای خاکستری رنگ از عکس تان برای شما به نمایش در می آید. همچنین می توانید از Presets های از پیش ساخته شده استفاده نمایید که افکت های مختلفی را روی تصاویرتان اعمال می کنند. پس از این کار قادر هستید با تغییر اسلایدر به نتیجه ی مطلوب خود برسید.

هر اسلایدر به یک رنگ در تصویر اصلی مربوط می شود. کاهش دادن درجه هر رنگ سبب تیره تر شدن آن و افزایش هر رنگ سبب روشن تر شدن آن در تصویر مورد نظر می شود. به عنوان مثال اگر می خواهید آسمانی تیره و تاریک داشته باشید پس بهتر است درجه ی رنگ های آبی و فیروزه ای را کاهش دهید.

علاوه بر این بد نیست گزینه Tint را نیز امتحان کنید. با تیک دار کردن گزینه ی مذکور، پوششی رنگی روی تصویر شما قرار خواهد گرفت. فتوشاپ به صورت پیش فرض آن را قهوه ای می کند، اما با این حال قادر هستید با کلیک کردن روی آن رنگ مورد نظر خود را ایجاد کنید.

8- برش تصاویر

دلایل متعددی برای برش تصاویر وجود دارد. این کار را می توانید به سادگی با گرفتن گوشه ها و یا لبه های تصویر و کشیدن به سمت داخل انجام دهید. برای برش تصاویر در قطعی خاص به نوار گزینه ها مراجعه و روی Ratio کلیک کنید. از طریق این بخش ابعاد مورد نظر خود را انتخاب نموده و یا با استفاده از W x H x Resolution نسبت مختص به خود را ایجاد نمایید.

هر زمان که می خواهید به برش تصاویر بپردازید، حواستان باشد که بخش Delete Cropped Pixels تیک نخورده باشد. این موضوع به شما کمک می کند تا تصاویر خود را به صورت غیر مخرب برش دهید.

به عبارت دیگر با برش دادن تصویر تنها قادر به دیدن قسمت های برش خورده هستید اما با این حال پیکسل های اضافی از بین نمی روند و هر زمان که بخواهید قادر هستید ابعاد تصویر را مجدداً تغییر دهید.

همچنین ابزار برش فتوشاپ شما را قادر می سازد تا تصاویر زاویه دار را صاف کنید. از طریق نوار گزینه ها روی دکمه Straighten کلیک کنید و در تصویر مورد نظر، خطی راست در راستای افق بکشید. Straighten با چرخش تصاویر و برش دادن کناره های آن کار می کند.

بنابراین اگر فکر می کنید گاهی اوقات لازم است تا به عقب برگریدد و برخی ویرایش ها را اصلاح کنید، پس تیک گزینه ی Delete Cropped Pixels را بردارید.

9- اضافه کردن فریم به تصاویر

یکی از راه های محبوب برای پایان دادن به ویرایش تصویر اضافه کردن فریم به آن است. این کار را می توان به سادگی با استفاده از فتوشاپ انجام داد.

مسیر Image > Canvas Size را دنبال و در زیر بخش Canvas Extension Color رنگی که می خواهید را برای فریم خود انتخاب کنید. سپس در قسمت New Size واحد را به پیکسل تغییر داده و سپس با وارد کردن مقادیر مناسب در بخش های Width و Height ضخامت فریم را تعیین نمایید.

برای رسیدن به یک نتیجه ی مطلوب و زیبا تغییرات مختلف را روی تصویر خود اعمال و تمامی گزینه های موجود را امتحان نمایید.

10- ذخیره تغییرات اعمال شده به شکل صحیح

انواع فایل های تصویری استاندارد مانند JPEG ،TIFF یا PNG از لایه های فتوشاپ پشتیبانی نمی کنند. به محض این که تصویر خود را به وسیله هر یک از فرمت های فوق ذخیره نمایید، اپلیکیشن به صورت خودکار تصویر شما را به یک لایه واحد تبدیل می کند.

برای حفظ لایه ها و ویرایش آن ها در آینده باید تصویر خود را با فرمت PSD ذخیره کنید. با این حال اگر می خواهید از تصویر خود روی اینترنت استفاده کرده و یا آن را چاپ کنید، لازم است تا نسخه ای دیگر از آن را با یکی از فرمت های استاندارد همچون JPEG یا TIFF روی رایانه خود ذخیره نمایید.

شاید گزینه های بالا کمی پیچیده به نظر برسند اما به محض این که آن ها را روی تصاویر خود اعمال کنید به نتایج قابل توجهی خواهید رسید. ویژگی های مورد علاقه شما در فتوشاپ کدام ها هستند؟ تجربیات خود را در این زمینه با ما در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.

در بخش تکنولوژی دیجیاتو بخوانید:

The post appeared first on .

10 نکته مقدماتی که عکاسان مبتدی باید در مورد فتوشاپ بدانند

۱۰ نکته ای که کاربران آیفون ۷ باید از آن خبر داشته باشند

۱۰ نکته ای که کاربران آیفون ۷ باید از آن خبر داشته باشند

بسیاری از ما گجت های متفاوتی داریم که به طور روزمره از آن ها استفاده می کنیم و سعی داریم به وسیله شان کمی زندگی امروزی را ساده تر کنیم. یکی از گجت هایی که این روزها در دستان هر فردی دیده می شود تلفن های هوشمند است. اما سوال پیش می آید که آیا ما از تمامی امکاناتی که در تلفن های هوشمندمان وجود دارند با خبر هستیم؟

در پاسخ به این سوال باید گفت، برخی از ویژگی ها و امکانات موجود در تلفن های همراه مان از چشم بسیاری از افراد دور می ماند و کمتر کسی دیده می شود که از آن در هنگام استفاده روز مره از تلفن همراهش بهره ببرد. به همین منظور قصد داریم در ادامه این مطلب درباره ویژگی های کم تر دیده شده یکی از محبوب ترین تلفن های هوشمند جهان یا همان آیفون ها صحبت کنیم.

آیفون ها در سر تا سر این کره خاکی طرفداران پر و پا قرص خود را دارند. ایران هم از این قضیه مستثنی نیست و اگر نگاهی به دستان افراد مختلف در کوچه و خیابان بیاندازیم، شاهد تعداد کاربران بسیار زیاد این تلفن همراه هوشمند خواهیم بود.

آیفون ۷ هم که جدیدترین نسخه آیفون به حساب می آید، این روزها بسیار پر طرفدار شده و روز به روز بر کاربرانش افزوده می شود. به همین منظور کاربران این تلفن هوشمند را مورد هدف مقاله قرار دادیم و قصد داریم به ۱۰ نکته ای که هر دارنده آیفون ۷ باید از آن خبر داشته باشد اشاره کنیم.

نمایشگری هوشمندتر از گذشته

در گذشته تمامی کاربران آیفون ها مجبور بودند برای روشن شدن نمایشگر تلفن هوشمندشان از کلید هوم استفاده کنند. با این حال گزینه Raise to Wake به تنظیمات آیفون ها اضافه شده که به وسیله آن می توانید تنها با بلند کردن موبایل خود به نمایشگر دسترسی پیدا کنید. برای فعال کردن این ویژگی کافیست با ورود به تنظیمات، گزینه Display & Brightness را انتخاب کنید و از آن جا ویژگی Raise to Wake را فعال نمایید.

لاک اسکرین خود را محدود کنید

لاک اسکرین تلفن آیفون ها می تواند اطلاعات بسیاری را به نمایش درآورد. این امر ممکن است گاهی اوقات آزار دهنده باشد و صفحه قفل تلفن همراه شما را بسیار شلوغ بکند. خوشبختانه در تنظیمات آیفون ها ویژگی وجود دارد که می توانید به وسیله آن تعداد نوتیفکیشن هایی که روی لاک اسکرین به نمایش در می آیند را محدود و مدیریت کنید. برای انجام چنین کاری می بایست پس از ورود به تنظیمات، منو Touch ID & Passcode را انتخاب کنید. با وارد شدن به این منو لیستی از تمامی اطلاعاتی که در لاک اسکرین شما به نمایش در می آید، پیش روی تان ظاهر می شود که می توانید هر کدام را که می خواهید غیر فعال کنید.

با یک اشاره قفل آیفون خود را باز کنید

برای باز کردن قفل آیفون ها در گذشته، لازم بود که لاک اسکرین را مانند یک منو کشویی به سمت راست می کشیدید. اما در حال حاضر به تنظیمات آیفون ها گزینه Rest Finger to Open اضافه شده که به وسیله آن می توانید از طریق کلید هوم، قفل موبایل خود را باز کنید. برای دسترسی به این ویژگی کافیست پس از ورود به منو General در تنظیمات، گزینه Accessibility را انتخاب کنید. سپس به دنبال منو Home Button بگردید و از آن جا گزینه Rest Finger to Open را فعال کنید.

از لرزش بیش از حد کلید هوم جلوگیری کنید

جالب است بدانید که لرزش کلید هوم در آیفون ۷ قابل تنظیم است و می توانید با چند اشاره ساده میزان قدرت آن را تنظیم کنید. برای انجام این کار می توانید با ورود به منو Home Button که در بالا به آن اشاره شد، گزینه Choose your click را انتخاب کنید.

پنل کنترل سنتری که از چشمان شما پنهان است

مسلما تمامی کاربران آیفون می دانند که چطور به پنل کنترل سنتر دسترسی پیدا کنند. اما آیا می دانید که در پنل کنترل سنتر یک پنل مخفی دیگر هم وجود دارد؟ با ورود به کنترل سنتر می توانید با کشیدن صفحه آن به سمت چپ به این پنل مخفی دسترسی پیدا کنید که تنظیماتی برای پخش موسیقی در اختیارتان قرار می دهد.

با استفاده از افکت ها پیام کوتاه بفرستید

iOS 10 ویژگی های بسیار زیادی را به اپ پیام رسان آیفون ها اضافه نمود و به طور کامل نحوه ارسال پیام کوتاه را دستخوش تغییرات اساسی کرد. یکی از ویژگی هایی که به پیام رسان آیفون ها اضافه شد، استفاده از افکت های مختلف هنگام ارسال پیام کوتاه بود. برای دسترسی به این افکت ها کافیست پس از تایپ کردن متن خود، دستتان را برای چند لحظه روی فلش آبی رنگ نگه دارید. پس از آن به منویی وارد می شوید که از طریق آن می توانید افکت های گوناگونی روی پیام های خود اعمال کنید و ظاهری زیباتر به آن ها ببخشید.

آخرین تنظیماتی که برای دوربین تان اعمال کرده اید را حفظ کنید

به طور پیش فرض با هر بار ورود به دوربین آیفون تان، اپلیکیشن دوربین به حالت استاندارد خود باز می گردد. اما اگر می خواهید تنظیماتی که خودتان برای عکس برداری اعمال کرده اید حفظ شود، می بایست در ابتدای راه آیفون خود را به iOS 10.2 به روزرسانی کنید. پس از آن می توانید با ورود به تنظیمات دستگاه و از منو Photos & Camera به Preserve Settings دسترسی پیدا کنید. با ورود به این بخش می توانید گزینه Camera Mode را فعال کنید تا از آن پس تنظیمات شخصی تان برای عکس برداری حفظ شود.

از دوربین دوگانه آنطور که دوست دارید استفاده کنید (مخصوص آیفون ۷ پلاس)

دوربین دوگانه آیفون ۷ پلاس، مسلما مهمترین ویژگی آیفون های جدید است. اما استفاده از این دوربین دوگانه هنگام فیلم برداری ممکن است کمی باعث لرزش در تصویر شود. برای جلوگیری از این اتفاق می توانید با استفاده از تنظیمات دستگاه، موبایل خود را مجبور به استفاده از یک دوربین کنید. به همین منظور می بایست به منو Photos & Camera در تنظیمات وارد شوید و از آنجا گزینه Record Video را انتخاب کنید. با کمی دقت در این منو می توانید تنظیمات Lock Camera Lens را مشاهده کنید و با فعال کردن آن هنگام فیلم برداری تنها از یک دوربین آیفون ۷ پلاس استفاده نمایید.

با شیفت شب خوابی آسوده تر داشته باشید

شیفت شب یک ویژگی تازه است که به تلفن های هوشمند اپل اضافه شده و کاربران می توانند با استفاده از این ویژگی از اکسپوژر رنگ آبی بکاهند و خوابی آسوده تر داشته باشند. برای فعال کردن این ویژگی می توانید با ورود به منو Display & Brightness در تنظیمات دستگاه، گزینه Night Shift را فعال کنید. همچنین می توانید برای شروع کار این ویژگی تنظیمات شخصی خود را نیز اعمال کنید.

تنظیماتی برای بیدار شدن به موقع

یکی از کاربردی ترین اپ های تلفن های هوشمند، ساعت آن هاست که اگر وجود نداشت بسیاری ما مجبور بودیم از ساعت های پر سر و صدا برای بیدار شدن از خواب استفاده کنیم. جالب است بدانید که اپ ساعت آیفون ها اخیرا تغییراتی اساسی تر به خود گرفته و بسیار کاربردی تر شده است. می توانید با ورود به اپ ساعت، وارد تنظیمات Bedtime شوید و از آن جا میزان خوابی که به آن احتیاج دارید را انتخاب کنید.

در بخش اپلیکیشن های دیجیاتو بخوانید:

The post appeared first on .

۱۰ نکته ای که کاربران آیفون ۷ باید از آن خبر داشته باشند