بازی آزاد

دیدگاه: بازی ها باید اچیومنت های کمتری داشته باشند

SOMA یک بازی برجسته است و یکی از دلایل این مسئله این است که سیستم اچیومنت ها و تروفی های بازی بر روی PC و کنسول نسبته به بقیه بازی ها متفاوت تر است. در این بازی 10 اچیومنت (10 تروفی بر روی نسخه کنسولی) وجود دارد که هر کدام از آنها نشانگر پیشرفت شما در مراحل هستند. این اچیومنت ها به ندرت و بر خلاف انتظار به شما داده می شوند. در ابتدا که بازی را شروع کردم مطمئن نبودم که چه زمانی و به چه دلیلی این اچیومنت ها برای من باز می شوند. اما بر خلاف انتظارم در این بازی این اچیومنت ها بعد از رد کردن قسمت های دراماتیک و مهم بازی برایم باز نشد! و تمام هدف این اچیومنت ها این است که به شما بفهمانند چقدر به پایان بازی نزدیک می شوید.

نتیجه این خود نگهداری بازی در سیستم اچیومنت این است که دیگر برای انجام دادن کار خاصی مثل گوش دادن به یک فایل صوتی، خواندن یک نامه عجیب در یک اتاق عجیب، یا هک کردن یک کامپیوتر به شما مدال طلا یا اچیومنتی داده نمی شود که این مسئله باعث می شود بازیکنان (یا حداقل بازیکنان این بازی) برای یک بار هم که شده بخاطر حس کنجکاوی و حس عجیب و شوق آور اکتشاف به کند و کاو در مراحل بازی بپردازند! مثلا توالتی که در مرحله اول این بازی شما آن را می بینید نمونه خوبی از این سیستم است! این توالت که کاملا Interactive است و شما می توانید سیفون آن را بکشید، به شما با کشیدن سیفونش جایزه یا اچیومنت نمی دهد! در صورتیکه انجام دادن این کار بسیار لذت بخش است! بنابراین جایزه بازیکنان برای کشیدن سیفون توالت در بازی SOMA شنیدن صدای زیبا آب است و دیگر هیچ… این خود بازی است که جایزه شماست و نه امتیاز و مدال. و البته این بازی سیستمی ندارد که شما در آن 20 سیفون توالت را بکشید تا یک اچیومنت عجیب بگیرید! اگر یک عمل در بازی حوصله سر بر باشد (که بر فرض کشیدن 20 سیفون حوصله سر بر باشد)، سازنده نباید بازیکن را تشویق کند که این کار را انجام بدهد. و از طرفی اگر انجام دادن کاری لذت بخش و با ارزش است (که بر فرض کشیدن سیفون این یک توالت خاص با ارزش است)، اینجا هم سازنده نباید بازیکن را تشویق به انجام این کار کند.

چند سال پیش، Chris Hecker، یک سازنده بازی های ویدئویی که بر روی بازی Spore کار می کرد و هم اکنون بر روی بازی Spy Party کار می کند، در یک سخنرانی در کنفرانس سازندگان بازی ها حرف بسیار جالبی در مورد اچیومنت ها و این سیستم زد. وی عنوان کرد که سیستم اچیومنت های کنونی به زودی به بازی های ویدئویی صدمه جدی ای خواهد زد. وی گفت که اچیومنت ها (که در زمان نطق این سخنرانی یک پدیده در حال رشد و مشهور شده بود) از درون در حال صدمه زدن به روح بازی ها هستند، زیرا لذت ذاتی انجام یک عمل در بازی کم کم جای خودش را به گرفتن یک جایزه برای انجام دادن یک کار خاص می دهد! روانشناسی مدرن ثابت کرده است که دادن نمره، جایزه، تروفی و حتی پول برای انجام دادن یک وظیفه خاص نتیجه معکوس خواهد داشت! زیرا هنگامی که پول، جایزه و تروفی ها برداشته شود، مردم دست از انجام این چنین کارهایی (مثل درس خواندن و حتی کشیدن سیفون توالت) می کشند. و حتی این تحقیقات اشاره می کند که مردم گاهی به صورت اختیاری دست به انجام کار های کسل کننده می زنند تا شاید این جایزه به آنها برسد! زیرا دیگر خودِ کار برای آن ها مهم نیست و چیز مهم برایشان جایزه و پول و تروفی است! طراحان و سازندگان بازی ها همانند آقای اسکینر (کسی که نظریه رفتارگرایی را برای اولین بار طرح کرد و گفت می توان افراد را با توجه به محرک های بیرونی و رفتارهایشان شناخت و حتما لازم به شناخت آنها از طریق طرز تفکر آن ها نیست)، اعتقاد دارند که با ساختن این تروفی ها و جایزه ها می توانند بازیکنان را تشویق کنند که “این کار را بکن و آن چیز را جایزه بگیر”. آقای Hecker از طرفی دیگر می گفت که تنها نتیجه این طرز فکر و سیستم این است که در نهایت علاقه بازیکن نسبت به عمل “این” کم و نسبت به جایزه “آن” زیاد می شود. حالا پنچ سال بعد از سخنرانی مذکور آقای Hecker، در دنیایی قرار داریم که بازی های ویدئویی زمان و انرژی زیادی را صرف اچیومنت ها می کنند و به نظر می رسد تئوری Hecker کم کم به واقعیت می پیوندد.

البته اچیومنت ها ذاتا خطرناک و شیطانی نیستند. مثلا نمونه بارز آن Collectible ها هستند که شما باید یک سری آیتم خاص را در بازی جمع آوری کنید تا اچیومنت را بگیرید. سازندگان می توانند و باید بتوانند از این سیستم با خلاقیت برای جلب بازیکن استفاده کنند ولی به شیوه خوب و درست. بازی SOMA کم کم به من این طرز تفکر را القا می کند که شاید باید کل سیستم اچیومنت استیم را در حین بازی کردن غیرفعال کنم! بازی SOMA با طراحی و استفاده از اچیومنت ها به شیوه عاقلانه ای (آنقدر عاقلانه که شاید اصلا نیازی به وجود اچیومنت در بازی نبود!)، به من اجازه می دهد به شیوه و با سرعتی که خودم آن را تعیین میکنم پیشرفت در مراحل را انجام دهم. ممکن است که من چیز هایی را در بازی از قلم انداخته ام ولی اصلا مهم نیست چون کسی به من اشاره ای در مورد آنها نکرده و تا جایی که من میدانم اصلا چنین چیزهایی در بازی وجود خارجی ندارند. SOMA خودش را به بازیکن تحمیل نمی کند و او را مجبور به گشتن از این اتاق به آن اتاق در جستجوی یک کتاب یا نامه نمی کند. من میخواهم بازی ها را انجام دهم زیرا تعاملاتی که در بازی انجام می شود را دوست دارم. دوست دارم در بازی بپرم، شلیک کنم، چیزی را بخوانم، گوش کنم یا تصمیم بگیرم به قسمتی از مرحله بروم یا نروم، گردش کنم یا نکنم، در مرحله ای قایم بشوم و امیدوار باشم که غول مرحله مرا نبیند و یا اتاق را کلا ترک کنم. من دوست ندارم بازی ها را به این دلیل انجام بدهم که بعد از تمام شدن کار، یک دست محبت آمیز شانه مرا نوازش کند و به من تبریک بگوید!

بازی ها باید اچیومنت های کمتری داشته باشند

کاوه آرانیان
مقاله اصلی برگرفته از سایت Kotaku

نوشته دیدگاه: بازی ها باید اچیومنت های کمتری داشته باشند اولین بار در GameEMag پدیدار شد.