بازی آزاد

محققان با کاشت شبکیه، احتمالاً قادر به بازیابی بینایی یا بهبود آن خواهند بود

محققان برای مدت ها در تلاش بودند تا از ضعیف شدن شبکیه چشم به روشی درست جلوگیری کنند. کاربردی ترین راهکار تا به امروز، شامل استفاده از دستگاهی خارجی برای سیم کشی به بخش پشتی چشمان بوده است. اما حالا به نظر می رسد که این روش می تواند تغییر کند؛ زیرا محققان قادر به کاشت نوعی ماده حساس به نور شده اند که می تواند حداقل بخشی از شبکیه را بازسازی کرده و بینایی را تقویت کند.

ابداع تازه محققان شامل ماده ای زیست سازگار به همراه پلمیری هادی و نیمه هادی ارگانیک دیگری برای ارسال الکتریسیته به سلول های عصبی است. نمونه های پیشین و دستگاه های قبلی، برای کار کردن نیازمند شرایط نوری بسیار زیاد یا نامعمول بودند اما این ابداع تازه، می تواند در شرایط دنیای واقعی کاربردی تر ظاهر شود.

آزمایش های اولیه تا به این لحظه نویدبخش بوده اند اما هنوز محدودیت هایی نیز به چشم می خورد. موش هایی که مورد آزمایش قرار گرفته اند، هیچ نشانه ای از بهبود عملکرد چشم در شرایط کم نور از خود نشان نداده اند و عکس العملشان در برابر نورهای درخشان تر تفاوتی با حیوانات سالم دیگر ندارد. اما خوشبختانه از آن جایی که مواد مورد استفاده ارگانیک هستند، موش هایی که برای نزدیک به شش ماه از آن بهره برده اند دچار آسیب دیدگی بافتی نشده اند.

اما هنوز برای هیجان زده شدن درباره این کشف زود است؛ برای مثال محققان به صورت دقیق مشخص نکرده اند که شارژهای الکتریکی چگونه به بازخوردهای عصبی تبدیل می شوند. ضمناً این سوال وجود دارد که کاشت این مواد واقعاً تا چه حد روی بازیابی بینایی تاثیر گذار هستند.

The post appeared first on .

محققان با کاشت شبکیه، احتمالاً قادر به بازیابی بینایی یا بهبود آن خواهند بود

پژوهشگران موفق به بازیابی بینایی در موش های آزمایشگاهی شدند

تیمی از محققین کالیفرنیایی، با جمع آوری تعدادی موش نابینا و انجام آزمایش های متعدد روی آن ها موفق شدند تا بخشی از بینایی را به موش ها باز گردانند. این اولین بار است که انسان موفق شده بخش های مهمی از بینایی را در پستانداران بازیابد.

نابینایی تدریجی، گلوکوم یا آب سیاه، تقریبا 70 میلیون انسان را در سراسر جهان تحت تاثیر خود قرار داده و در حال حاضر درمانی برای آن نیست. افرادی که به آب سیاه دچار می شوند، سلول های عصبی بینایی شان دچار مشکل شده و آکسون سلول های گانگلیونی شبکیه شان آسیب دیده است.

به طور کلی، سلول های گانگلیونی آنچه که ما می بینیم را پردازش کرده و عهده دار ارسال تصاویر به مغز هستند. حالا به آکسون آن ها فکر کنید که می تواند چندین سانتی متر طول داشته و همانند سیم، چشم و مغز را به یکدیگر متصل کرده باشد. متاسفانه پس از آسیب رسیدن، این آکسون ها در انسان بالغ ترمیم نمی شوند، بنابراین محققین راهی پیدا کردند تا رشد دوباره آن را سبب شوند.

برای انجام این کار، دو تکنیک به کار گرفته شد. در آزمایش اول، پژوهشگران چشم سالم موش را پوشانده و چشم نسبتا نابینا را در برابر «تحریک بصری با کنتراست بالا» قرار دادند که مرتبا تصاویر با رنگ های متفاوت مشکی و سفید را نشان می داد.

سپس در آزمایش دوم، با تزریق مواد شیمیایی، مسیر mTOR که رشد را در سلول های گانگلیون سبب می شود فعال کردند.

با ترکیب هر دو آزمایش، محققات موفق شدند تا بخش قابل توجهی از آکسون ها را طی 3 هفته رشد دهند. پس از این مدت، زمانی که تصویر حلقه ای در حال بزرگ شدن (مانند پرنده ای که در حال نزدیک شدن است) به موش ها نشان داده شد، آن هم زمانی که چشم سالم بسته بود، موش ها فرار می کردند که این یعنی بینایی شان بازگشته.

با این حال، زمان زیادی لازم است تا پژوهش روی موش ها کامل شود. پس از آن می توان امیدوار بود که آزمایش آن ها روی انسان نیز قابل انجام باشد.

The post appeared first on .

پژوهشگران موفق به بازیابی بینایی در موش های آزمایشگاهی شدند

تیمی از محققین کالیفرنیایی، با جمع آوری تعدادی موش نابینا و انجام آزمایش های متعدد روی آن ها موفق شدند تا بخشی از بینایی را به موش ها باز گردانند. این اولین بار است که انسان موفق شده بخش های مهمی از بینایی را در پستانداران بازیابد.

نابینایی تدریجی، گلوکوم یا آب سیاه، تقریبا 70 میلیون انسان را در سراسر جهان تحت تاثیر خود قرار داده و در حال حاضر درمانی برای آن نیست. افرادی که به آب سیاه دچار می شوند، سلول های عصبی بینایی شان دچار مشکل شده و آکسون سلول های گانگلیونی شبکیه شان آسیب دیده است.

به طور کلی، سلول های گانگلیونی آنچه که ما می بینیم را پردازش کرده و عهده دار ارسال تصاویر به مغز هستند. حالا به آکسون آن ها فکر کنید که می تواند چندین سانتی متر طول داشته و همانند سیم، چشم و مغز را به یکدیگر متصل کرده باشد. متاسفانه پس از آسیب رسیدن، این آکسون ها در انسان بالغ ترمیم نمی شوند، بنابراین محققین راهی پیدا کردند تا رشد دوباره آن را سبب شوند.

برای انجام این کار، دو تکنیک به کار گرفته شد. در آزمایش اول، پژوهشگران چشم سالم موش را پوشانده و چشم نسبتا نابینا را در برابر «تحریک بصری با کنتراست بالا» قرار دادند که مرتبا تصاویر با رنگ های متفاوت مشکی و سفید را نشان می داد.

سپس در آزمایش دوم، با تزریق مواد شیمیایی، مسیر mTOR که رشد را در سلول های گانگلیون سبب می شود فعال کردند.

با ترکیب هر دو آزمایش، محققات موفق شدند تا بخش قابل توجهی از آکسون ها را طی 3 هفته رشد دهند. پس از این مدت، زمانی که تصویر حلقه ای در حال بزرگ شدن (مانند پرنده ای که در حال نزدیک شدن است) به موش ها نشان داده شد، آن هم زمانی که چشم سالم بسته بود، موش ها فرار می کردند که این یعنی بینایی شان بازگشته.

با این حال، زمان زیادی لازم است تا پژوهش روی موش ها کامل شود. پس از آن می توان امیدوار بود که آزمایش آن ها روی انسان نیز قابل انجام باشد.

The post appeared first on .

پژوهشگران موفق به بازیابی بینایی در موش های آزمایشگاهی شدند