بازی آزاد

بررسی پیام رسان ایرانی و رمزنگاری شده «آی گپ»‌

یکی دو سالی است که توسعه دهندگان ایرانی به ساخت اپلیکیشن های پیام رسان روی آورده اند؛ پیام رسان هایی که به امید رقابت با تلگرام و امثال آن یکی پس از دیگری می آيند و همگی بلا استثناء با چالش بزرگ و مشترکی مواجه هستند: این که چگونه اعتماد کاربر ایرانی را جلب کنند؟

امنیت یک پیام رسان همیشه مقوله حساسی برای کاربر ایرانی بوده و هست. شاید همین موضوع باعث شده که بسیاری از مردم کشور ما به استفاده از پیام رسان های امن و رمزنگاری شده ای همچون تلگرام روی آورند که تا کنون نمونه مشابه وطنی آن را نداشته ایم.

اگر دلیل استفاده شما از تلگرام یا واتس اپ امنیت بالای آن هاست، خبر خوبی برایتان داریم. بالاخره پیام رسانی ایرانی هم آمده که کلیه محتوایش را با الگوریتم های قدرتمند رمزنگاری محافظت می کند؛ پیام رسان «» که در ادامه ویژگی هایش را با یکدیگر مرور خواهیم کرد.

به عنوان یک اپلیکیشن کراس پلتفرم و قابل دسترس در iOS، اندروید، ویندوز، لینوکس و مرورگر، آی گپ پیام رسانی است که امکان چت و گفتگو در محیطی امن را برایتان فراهم می کند.

بگذارید از همین ابتدا به وجه تمایز و برگ برنده آی گپ بپردازیم، «امنیت» بسیار بالا که با ترکیبی از الگوریتم های رمزنگاری پیشرفته AES 256-Bit و RSA 2048-Bit حاصل شده و خیال کاربر ایرانی از بابت امن بودن اپلیکیشن را راحت کرده است.

محافظت یکپارچه محتوا به وسیله این دو الگوریتم بدان معناست که نه تنها افراد شخص ثالث، بلکه حتی خود توسعه دهندگان هم نمی توانند به مکالمات خصوصی تان دسترسی داشته باشند، و این خصوصیت را نخستین بار است که در یک پیام رسان ایرانی می بینیم.

اما امکانات اپلیکیشن هم به نوبه خود قابل توجه هستند. تیم آی گپ در طراحی این پیام رسان تلگرام را الگوی مستقیم خود قرار داده، طوری که در بدو ورود احساس کار با یکی از نسخه های غیر رسمی تلگرام را خواهید داشت. بنابراین قیاس آن با تلگرام حداقل از نظر ظاهری کار اشتباهی نیست.

رابط کاربری آی گپ خیلی پخته نیست، و به عقیده ما برای رسیدن به سطح مطلوب و چشم نواز از دیدگاه کاربر به جلوه های بصری بیشتری احتیاج دارد. تیم توسعه دهنده می توانست در صفحه بندی، انتخاب فونت، طراحی آیکن ها و باکس های گفتگو ظرافت بیشتری به خرج داده و تنوع رنگ ها را افزایش دهد تا به واسطه این کار محیط دلچسب تری را برای فعالیت کاربر مهیا سازد.

البته شاید در چشم عده ای همین سادگی و خلوتی محیط آی گپ نکته مثبتی ارزیابی شود، اما نمی توان منکر آن شد که این UI تا پختگی و رسیدن به سطح ایده آل کار بیشتری می خواهد، آن هم در شرایطی که پیام رسان های مشابه ایرانی در طراحی رابط کاربری عملکرد به مراتب بهتری از خود به نمایش گذاشته اند.

اما از سوی دیگر فهرستی پر و پیمان از امکانات خوب را در آی گپ داریم که می توانند باعث چشم پوشی از کم و کاستی های رابط کاربری شوند. نکته اول این که کلیه محتوای شما در آی گپ با سرعتی بالا میان پلتفرم های مختلف همگام سازی می شود، طوری که حتی Draft ها را می توانید از دستگاه های گوناگون ادامه بدهید. همچنین می توانید مثل تلگرام با دسترسی به Active Sessions کلیه دستگاه های متصل به حساب کاربری تان را مدیریت کنید.

در آی گپ امکان ساخت گروه هایی با ظرفیت نهایتا 5000 نفر را دارید، یا اگر مخاطبین تان بیش از این ها هستند می توانید کانال بسازید و آن را به کمک ادمین های دیگر مدیریت کنید. آی گپ محدودیتی برای ارسال فایل های سنگین هم پیش پایتان قرار نداده؛ عکس، ویدیو، موزیک، اسناد، پیام های صوتی و فرمت های مختلف فایل  را می توانید با سرعتی بالا به دیگران بفرستید.

همچنین اگر در نوشته هایتان خیلی غلط املایی دارید، به لطف امکان ویرایش پیام در آی گپ می توانید هر زمان که خواستید به اصلاح آن ها اقدام کنید.

ارسال موقعیت جغرافیایی، مخاطبین دفترچه تلفن و نقاشی هم از خصوصیات خوب آی گپ به شمار می روند. با وجود این همه قابلیت خوب اما جای خالی بعضی چیزها در آی گپ به شدت خالیست.

مورد اول استیکرها هستند. آی گپ اگر چه مجموعه کاملی از اموجی ها را ارائه کرده، اما هنوز اثری از استیکر (که این روزها بسیار پرطرفدار بوده و از ضروریات یک پیام رسان محسوب می شوند) در آن نمی بینیم. نکته دیگر این که آی گپ گزینه ای برای تغییر وضعیت آنلاین بودن شما ارائه نکرده، و ظاهرا توسعه دهندگانش تعیین رمز عبور برای ورود به اپلیکیشن را خیلی ضروری نمی دانسته اند.

پیام های صوتی آی گپ هم اگرچه با سرعت بسیار خوبی ضبط و بارگذاری می شوند، اما کیفیت پخش قابل قبولی ندارند و خیلی شفاف نیستند. حتی باگ کوچکی هم در کانال های آن مشاهده کردیم.

این باگ مربوط به بخش کانال هاست. تعداد بازدید هر پست در کانال های آی گپ زیر آن ذکر می شود، و نکته خوب این که می توانید هر کدام را لایک و دیس لایک کنید. اما نکته عجیب اینجاست که دکمه های لایک و دیس لایک هر دو به طور همزمان عمل می کنند. به عبارت دقیق تر یک پست را می توانید همزمان لایک و دیس لایک کنید، و این در آمار کلی هر پست هم لحاظ می شود.

اما به عقیده ما و با وجود این مشکلات، هنوز هم کفه ترازو به سمت قابلیت های مفید آی گپ سنگینی می کند. جستجوگر داخلی آی گپ (بر خلاف «» که چندی پیش معرفی کردیم) بسیار دقیق و سرعت جستجوی آن بالاست، تنظیمات خوبی برای مدیریت حافظه و کش در اختیار کاربر قرار داده و از امکانات شخصی سازی خوبی مثل تعویض عکس پس زمینه و تغییر اندازه فونت بهره می برد.

بالاتر از تمام این ها، کراس پلتفرم بودن آی گپ و این که می دانید کلیه محتوای اپلیکیشن رمزنگاری شده دلایل قدرتمندی هستند تا بتوانیم آن را یک پیام رسان وطنی خوب و قابل اعتماد توصیف کنیم.

تلگرام اگر چه جای پای خود را در زندگی کاربران ایرانی محکم کرده، اما انتشار اپلیکیشن هایی همچون آی گپ با این سطح از امکانات بدان معناست که توسعه دهندگان هم وطن ما هم در حوزه ساخت اپلیکیشن های پیام رسان هیچ چیزی از برنامه نویسان خارجی کم ندارند.

با این قدم های رو به جلو، هیچ بعید نیست که پیام رسان های ایرانی در آینده به سطحی از مقبولیت برسند تا دیگر محتاج استفاده از اپلیکیشن های خارجی نباشیم، و بتوانیم با گسترش محصولات داخلی و حمایت از آن ها به اشتغال زایی، افزایش درآمد و پیشرفت مردم کشور خودمان کمک کنیم.

در مجموع و با این سطح از امکانات، عملکرد آی گپ را خوب و قابل قبول توصیف می کنیم و امیدواریم که با رفع کم و کاستی های فعلی شاهد عملکرد بهتر و استقبال هموطنان مان از آن باشیم. آی گپ برای استفاده کاملا رایگان است، و می توانید همین حالا آن را از لینک های زیر دانلود کنید.

The post appeared first on .

بررسی پیام رسان ایرانی و رمزنگاری شده «آی گپ»‌

ناگفته های ؛ از موسیقی ایرانی عنوانی معروف تا فرصتی که مایکروسافت از دست داد

تاکنون شده زندگی خود را بدون بازی های ویدیویی ببینید؟ احتیاجی نیست حتما بازیکنی با تجربه باشید، همین که ساعاتی از روز را به این سرگرمی اختصاص می دهید کفایت می کند. کسانی که با عناوین گیمینگ بزرگ شده اند، بازی های ویدیویی را تنها یک وسیله برای وقت گذرانی نمی بینند. چون می دانند به ماجراجویی قدم می گذارند که نه تنها احساسات را برمی انگیزد، بلکه می تواند درس هایی هم به آن ها بیاموزد.

خود ما چندین سال است درگیر این فانتزی فراموش نشدنی شده ایم و می دانیم چنین ارتباطی چه معنایی دارد. سری مطالب «ناگفته های دنیای بازی» آمده اند تا این پیوند میان انسان و بازی های ویدیویی را با بیان رازهایی پیرامون صنعت مورد بحث محکم تر از همیشه نمایند. اگر می خواهید با دید متفاوت تری به مهمترین سرگرمی خود نگاه کنید، مقاله پیش رو را از دست ندهید. قسمت پیشین را می توانید از بخوانید.

مرغی که حالا نمی خواند؛ حکومت داریوش با طعم یک موسیقی ایرانی

همچنان احساسی که هنگام تجربه Civilization V داشتیم را فراموش نکرده ایم. نه فقط ما، مطمئنیم خیلی ها همین گونه هستند. شاید حالا صنعت گیمینگ داخلی پیشرفت نسبتا خوبی داشته باشد و بتوانید عناوین جذابی همانند Shadow Blade یا 41148 را بین ساخته های هم وطن هایمان پیدا کنید اما 10 سال پیش، خیلی کم از این دست بازی ها می توانستیم ببینیم. بنابراین طبیعی بود از پرداخت درست به فرهنگ داخلی توسط یک کمپانی معروف شاد شویم.

خب حالا نقش Civilization اینجا چیست؟ برای کسانی که نمی دانند، ساخته معروف Firaxis مبارزات بین بزرگترین تمدن های جهان را روایت می کند. یعنی شما با انتخاب بین یکی از آن ها، باید منطقه خود را پیشرفت داده و به جنگ با بقیه بروید. هخامنشیان هم چون از بزرگترین حکومت های بشریت است، بنابراین توسعه دهنده از قسمت دوم Civilization تصمیم گرفت تا آن را به عنوانش اضافه نماید.

اما با Civilization V ما یک رویه متفاوت از حکومت هخامنشیان را دیدیم. جدا از تغییرات عظیم روی مکانیزم های گیم پلی، Firaxis برای نخستین دفعه از دیالوگ های مرتبط به زبان اختصاصی تمدن ها استفاده نمود. یعنی هنگام مواجه با داریوش و صحبت با او، کلماتی از جنس فارسی دری را می شنیدید. نه فقط این مسئله، حتی طراحی این پادشاه معروف پارسی هم نسبت به Civilization های پیشین بهبود یافته بود و به تصورات ما ایرانی ها نزدیک شد.

ولی با وجود تمام این المان های خوشایند، شاید هیچکدام همانند موسیقی «مرغ سحر» با یک تنظیم متفاوت نمی توانست روح مان را جلا دهد. با این قطعه که یکی از پس زمینه های حکومت داریوش و اشتباه نکنیم سلیمان از ترکیه بود، گاهی اوقات تجربه Civilization V را رها می کردیم و تنها به تصنیف معروف مرتضی نی‌ داوود گوش می دادیم. امیدواریم شما هم طعم این لحظه را چشیده باشید.

معصومیت از دست رفته؛ عنوانی که دفن شد

انتخاب «بهترین» و «بدترین» همیشه سخت بوده است و خیلی هم کم پیش می آید که منتقدین صنعت گیمینگ از یک نگاه کلی دست به گزینش آن ها بزنند. اما بین لیست هایی که تا حالا از این عناوین دیده ایم نام یک بازی معروف خیلی به چشم می آید؛ E.T که میان ضعیف ترین ها حالا ریش سفیدی برای خودش شده است. خیلی رک بگوییم، ساخته Atari توانست سطحی متفاوت از «بد بودن» را نمایش دهد.

تمام بخش های E.T نه تنها چندین قدم از استاندارد آن سال های صنعت بازی عقب بودند بلکه از دورانی حرف می زنیم که بازیکن ها وقت خود را با عناوین خوبی همانند Donkey Kong می گذراندند. بنابراین تجربه عنوانی مشابه E.T که حتی نمی توانست به زیبایی های فیلمش نزدیک شده و برای صحبت از مشکلاتش هم باید یک مقاله طولانی بنویسیم، حکم توهینی بزرگ را داشته است.

حالا علت تمام این شکست ها چیست؟ چگونه Howard Scott Warshaw با آن سابقه خوب و بودجه عظیم کمپانی توسعه دهنده نتوانست بازی ویدیویی E.T را به موفقیت برساند؟ استارت تمام این ماجراجویی ها جولای 1982 زده شد. آتاری بعد از این که موفقیت های فیلم اسپیلبرگ بزرگ را میبیند تصمیم به ساخت عنوانی مشابه از آن گرفته و با پرداخت هزینه گزاف 21 میلیون دلار به شرکت پخش کننده، پروانه ساخت آن را دریافت می کند.

آن ها ریسک بزرگی را کردند و با توجه به این که سهام آتاری رو به کاهش بود، موفقیت E.T می توانست به معنای بازگشت این کمپانی به جایگاه همیشگی اش باشد. بنابراین به واسطه حساسیت بالای مسئله، آن ها یکی از بهترین برنامه نویسان خود را روی پروسه ساخت بازی E.T می آورند؛ Howard Scott Warshaw که اتفاقا چند تا از بهترین عناوین آتاری را خودش توسعه داده است و تک تک ساخته هایش روی پلتفرم های این کمپانی بیش از یک میلیون نسخه فروخته اند.

Warshaw هم که خودش از طرفدارای بزرگ اسپلیبرگ و فیلم هایش بود، با خوشحالی این تصمیم را می پذیرد. اما خنده او هنگامی که با شرط عجیب آتاری رو به رو می شود به تلخی روی می آورد. آمریکایی ها برای او یک «دد لاین» تعیین می کنند و می گویند که Warshaw باید تا 1 سپتامبر همان سال، E.T را به اتمام برساند. یعنی تنها 5 هفته! او معمولا نزدیک به شش تا هشت ماه روی عناوینش وقت می گذاشت.

تاثیرات عجله زیاد آتاری برای عرضه عنوانی اقتباسی از E.T خیلی زود خودشان را نشان می دهند. آن ها سال 1983 تایید کردند که 310 میلیون دلار را از دست دادند و این رقم نه تنها ورشکستگی آتاری را رقم زد بلکه حتی صنعت گیمینگ آمریکا را هم تا دو سال به حالت کسادی و توقف فرستاد. طبیعی هم است، آتاری از بزرگترین فعالان بازی های ویدیویی طی ایالات متحده بود و شکست آن ها فاجعه تلخی برای علاقه مندان به این صنعت به شمار می رفت.

با وجود این که داستان E.T خودش به تنهایی می تواند یکی از «ناگفته ها» باشد ولی از این حرف ها نمی خواستیم تا نقش ساخته Warshaw را روی ورشکستی آتاری و صنعت بازی های ویدیویی ایالات متحده بگوییم؛ همچنان به بخش جالب ماجراجویی نرسیده ایم. بعد از شکست سنگین آتاری و تقسیم این شرکت به بخش هایی کوچک گزارشاتی عجیب به دست رسید که نشان می داد به علت تولید زیاد بعضی از بازی ها، این کمپانی آن ها را دفن نموده است.

گمانی زنی ها ادامه داشت تا این که سال 2014 و بعد از نزدیک به دو دهه جواب این معما را سرانجام Fuel Industries پیدا می کند. این شرکت کوچک که از شایعات قدیمی آگاهی داشت، از دولت محلی می خواهد تا قابلیت کندن زمین را به آن ها بدهند. دولت هم با این درخواست موافقت کرده و بعد از چند ماه، بازی های قدیمی آتاری که تقریبا بخش زیادی از آنان E.T بودند پیدا می شوند؛ بیش از 700.000 کارتریج یافت شد.

اشتباهی جبران نشدنی؛ بارانی که می توانست رنگ متفاوت داشته باشد

بیایید استارت این قسمت را با یک پرسش بزنیم؛ رقابت بین اکس باکس 360 و پلی استیشن 3 به کجا رسید؟ شاید با اتکا به آخرین گزارشات که نشان می دادند دیوایس ژاپنی ها توانسته از دیدگاه فروش از رقیب قدرتمندش جلو بیافتد، پلی استیشن 3 را برنده این ماراتون بنامید. نمی گوییم اشتباه است اما به اعتقاد نویسنده این مطلب، پیروزی واقعی را آمریکایی ها توانستند به دست بیاورند.

جبران سیاست های اشتباه، ساخت بازی های مختلف، دادن فرصت به استودیوهای داخلی، کاهش اختلاف فروش بین دو پلتفرم با وجود وقفه یک ساله بین عرضه آن ها؛ می دانیم سونی توانسته همه این ها را انجام دهد ولی جهش مایکروسافت از اکس باکس به اکس باکس 360 بیش از ژاپنی ها بود. آمریکایی ها توانستند کنسولشان را از رقم 25 میلیون دستگاه به 80 برسند. موفقیتی که طبیعتا اتفاقات فراوانی روی آن نقش داشته است.

اما یکی از مهمترین نکاتی که موجب شد اکس باکس 360 طعم شکست را نچشد، هوشمندی ردموندی ها برای مشارکت با توسعه دهندگان شخص ثالث بود. آن ها تعدادی از بهترین بازی های پلی استیشن را از «انحصار» درآوردند و به واسطه ثبت قراردادهایی با شرکت های بزرگ، محتویات بعضی از عناوین را ابتدا برای اکس باکس 360 عرضه کردند؛ رویه ایی که حالا توسط سونی ادامه پیدا نموده است.

ولی با وجود تمام این هوشمندی ها، جالب اینجاست بدانید مایکروسافت اشتباهی خیلی عجیب و فاحش را نسل هفتم مرتکب شد. خیلی از بازیکن ها Heavy Rain را می شناسند. عنوانی از استودیوی کوانتیک دریم و با کارگردانی دیوید کیج که توانست مرزهای بین سینما و بازی های ویدیویی را شکسته و سبک Interactive Drama را پیش از همیشه روی زبان ها بیاندازد.

موفقیتی که نقش مهمی روی ساخت بازی هایی همانند The Walking Dead ،The Wolf Among Us یا Until Dawn ایفا نمود. Heavy Rain یکی از بهترین های پلی استیشن 3 بود و شکی نیست اما این ساخته معروف کوانتیک دریم می توانست برای اکس باکس 360 عرضه شود. نزدیک به 4 سال پیش، دیوید کیج طی یک سخنرانی گفت که گفت او ایده های Heavy Rain را با شرکت های گوناگونی به اشتراک گذاشت.

یکی از آن ها هم مایکروسافت بود؛ کمپانی که علاقه زیادی به ساخته قبلی این شخص یعنی Fahrenheit داشت. اما آن ها بعد از صحبت های طولانی نتوانستند به نتیجه برسند. چون ردموندی ها از داستان Heavy Rain که پیرامون «بچه زدی» بود می ترسیدند و نمی خواستند این ریسک را بکنند. با این اتفاقات دیوید کیج به سمت سونی کشانده می شود و مطمئنا خیلی با تجربه Heavy Rain می دانند که داستان این بازی چیزی ورای این مسئله است.

یک به شش؛ مایکروسافت چگونه آمریکا را به آتش کشاند

بخش چند نفره و آنلاین کنسول ها بخش زیادی از محبوبیتش را مدیون Halo است. بانجی با توسعه این سری نه تنها نشان داد که پلتفرم های خانگی با کنترلرهای نه چندان مناسب خود می توانند یک تجربه خوب از سبک تیراندازی را به بازیکن ها هدیه بدهند، بلکه آن ها به کمک سرویس Xbox Live توانستند جذابیت جنگ های آنلاین را به کنسول ها هم بیاورند.

همین موفقیت های فراوان موجب شد تا هیلو نقش یک «بت» را برای مردم آمریکا و مهد اکس باکس ایفا نماید. کافی بود عنوانی تحت نام «هیلو» عرضه شود تا رکوردهای مختلفی را جا به کند. هیلو نه فقط یک از بهترین های صنعت گیمینگ، منجی آمریکایی ها بود و همیشه به کمک آن ها می آمد. نتیجه این محبوبیت هم یکی از جالب ترین اتفاقاتی بود که تا حالا با صنعت بازی های ویدیویی دیده ایم.

هفت سال پیش و یک هفته پیش از E3 2011، آرون گرینبرگ از مایکروسافت طی یک توییت فراموش نشدنی تعداد نسخه های فروخته شده قسمت سوم هیلو را با انحصاری های بزرگ پلی استیشن 3 مقایسه می کند و می گوید: «با استناد به گزارشات NPD، هیلو 3 مجموعا بیش از Uncharted 2 ،Resistance 1 ،Resistance 2 ،God of War III ،Uncharted 1 و Killzone 2 توانسته بفروشد.»

این که هیلو 3 از بازی های سونی جلو زد عجیب نیست. اما اشتراک گذاری این اطلاعات جنجالی پیش از مهمترین نمایشگاه گیمینگ، توییت گرینبرگ را به یکی از جالب ترین جمله هایی که تا حالا شنیدیم تبدیل نمود. البته از این حرف ها می توانیم برداشتی متفاوت هم بکنیم و آن این است مایکروسافت خلاف رویه محافظه کارانه خود برای اکس باکس وان، اطلاعات زیادی از فروش بازی هایش روی اکس باکس 360 به بازیکن ها می داد.

The post appeared first on .

ناگفته های ؛ از موسیقی ایرانی عنوانی معروف تا فرصتی که مایکروسافت از دست داد

پیام رسان تلگرام موقتاً برای کاربران ایرانی از دسترس خارج شده است

از ساعتی پیش تا کنون سرویس پیام رسان تلگرام در کشورمان با اختلال رو به رو شده و کاربران قادر به رد و بدل کردن پیام نیستند. اینطور که خود تلگرام خبر می دهد، مشکل صرفاً مرتبط به ایران نیست و کاربران ساکن اروپا، خاورمیانه و آفریقای شمالی در حال حاضر نمی توانند به سرور این پیام رسان دسترسی داشته باشند.

حساب رسمی پیام رسان تلگرام در توییتر این موضوع را تایید کرده و خبر می دهد که از مشکل آگاه است و در سریع ترین زمان ممکن آن را حل می کند.

The post appeared first on .

پیام رسان تلگرام موقتاً برای کاربران ایرانی از دسترس خارج شده است

بررسی فرش؛ ایرانی ترین بازی موبایل ایرانی

همانگونه که با گفتیم، بعد از موفقیت های قسمت ابتدایی این اپلیکیشن استفاده از «فرهنگ داخلی» توانست خودش را به عنوان یکی از ساده ترین راه های جذب مخاطبین بشناساند و پشتبندش هم خیلی از توسعه دهندگان همین رویه را ادامه دادند. سرانجام این اتفاقات بازی هایی بودند که بعضا با محبوبیت مواجه شدند و البته عناوینی شکست خوردند.

این حرف ها را نزدیم تا بگوییم «فرش» نتیجه محبوبیت ساخته Glim Games است و حالا با پیشی گرفتن از آن می تواند لقب «ایرانی ترین اپلیکیشن داخلی» را کسب نماید. نه، مهدی بهرامی خیلی وقت پیش ایده های فرش را به مرحله اجرایی رساند؛ دورانی که شاید تعدادی از استودیوهای ایرانی همچنان وجود نداشتند. از صحبت هایی که کردیم می خواستیم به اهمیت «چگونگی الهام از فرهنگ یک منطقه و پرداخت به آن» برسیم.

بعضی از استودیوها تنها به بخش بیرونی ساخته هایشان توجه نموده و این ایده را همانند لباسی به آن ها می پوشانند که البته بد نیست. ولی نکته اینجاست بین هیاهوی این عناوین بازی هایی هستند که فرهنگ ایرانی نه فقط به محیط یا شخصیت ها، بلکه توانسته راهش را لا به لای مکانیزم های گیم پلی هم پیدا نماید. همان بازی هایی که بیش از بقیه عناوین مخاطبین را شیفته خود نموده و بعضا افتخارات زیادی کسب می کنند.

پیش از عرضه فرش روی دیوایس های اندرویدی، شاید موتوری 1 بهترین اپلیکیشن دسته بالا بوده باشد اما حالا و با ساخته مهدی بهرامی، بی شک باید این لقب را به عنوان او بدهیم. چون از 0 تا 100 تمام مکانیزم های فرش ایرانی هستند و همین ترکیب درست آن ها با یک گیم پلی جالب موجب شده تا یکی از خلاقانه ترین عناوین تلفن های هوشمند حتی طی مقایسه با بهترین بازی های جهانی را تجربه نمایید.

تمام مرحله ها تنها یک وظیفه دارید؛ شخصیت داستان که همان فرش است را به واسطه پهن و لوله کردنش به مکعب رنگی برسانید. برای این هدف هم کاشی ها به کمک شما آمده و بازیکن ها فرش را روی همین اجسام حرکت خواهند داد. حالا این ایده استثنایی چیست؟ بخش سخت ماجراجویی با این کالای ایرانی آنجاست که کاشی ها چینش درستی نداشته و خودتان باید راهی درست به وجود بیاورید.

اتفاقا جالب ترین قسمت فرش همینجا خودش را نشان می دهد. جایی که توسعه دهنده برای پیاده سازی المانش از ایده «کاشی های رنگی با قابلیت های مختلف» استفاده نموده است. چون توضیحات این قسمت ساده نیستند، بیایید با بیان یک نمونه پیرامونش حرف بزنیم: مثلا یکی از این اجسام رنگ سرخی داشته و با استفاده از آن، می توانید کاشی هایی که قالی روی شان پهن شده را طی 4 جهت [البته با نبود هیچگونه راهبند] جا به جا کنید.

صحبت های بالا تنها مربوط به یکی از کاشی های رنگی بود و با پیشروی جسم های گوناگونی خواهید دید. همین مسئله و معرفی به جای آن ها موجب گشته تا معماهای فرش هیچگاه رنگ بازیافت قبلی ها به خود نگرفته و همیشه طعم چالشی متفاوت را به بازیکن ها بدهند. البته سختی واقعی و مطمئنا نهایت هوشمندی توسعه دهنده برای پرداخت مناسب به ایده عنوانش را هنگامی میبینید که طی یک مرحله، تمام کاشی ها با هم ترکیب شوند.

این نکته را اضافه کنیم که مکانیزم بعضی از مرحله ها تقریبا یکسان است. اما چون تمام آن ها مربوط به بخش های آموزشی هستند، بنابراین به سادگی می توانیم از این نقطه ضعف چشم پوشی کنیم. از گیم پلی که بگذریم به گرافیک و موسیقی می رسیم.  شاید طراحی محیط و آبجکت ها ساده یا اصطلاحا مینیمالیسم باشند ولی تمام قسمت های این بخش متناسب با هدف خود اپلیکیشن بوده و برای عنوانی ویدیویی، همین مسئله خیلی مهم است.

اما موسیقی؛ نگوییم بهترین ولی فرش بی شک دارای یکی از برترین قطعه ها بین عناوین داخلی است و گوش مخاطبین را با نت هایش نوازش می دهد. آهنگ های فرش همگی با سنتور ساخته شده اند و چون این جنس از صدا را خیلی از ایرانی ها دوست دارند، بنابراین به سادگی می توانید شیفته قسمت شنیداری ساخته مهدی بهرامی شوید. البته موسیقی با وجود تمام جذابیت هایش، بعد از چندین مرحله زیبایی ابتدایی را از دست می دهد.

جا داشت تا توسعه دهنده از چندین قطعه برای عنوانش استفاده کند. فرش اپلیکیشنی عالی بوده و تمام بازیکن های ایرانی باید طعم دلنشین معماهای آن را بچشند. فقط به یاد داشته باشید که بخش زیادی از موفقیت های صنعت بازی های ویدیویی به عهده ما مصرف کنندگان است. وقتی که از ساخته های خوب داخلی حمایت نکنیم، چگونه می توانیم پیشرفت آن ها را ببینیم؟

The post appeared first on .

بررسی فرش؛ ایرانی ترین بازی موبایل ایرانی

اپل در حال حذف اپلیکیشن های ایرانی از اپ استور است؛ سازش با دولت آمریکا؟

روزهای اخیر اتفاقات پرحاشیه ای پیرامون اجرایی شدن دستور منع ورود ایرانیان به خاک آمریکا توسط دونالد ترامپ رخ داده و تنش های متعددی میان مردم پدید آمده است.

در حالی که کمتر کسی فکرش را هم می کرد، به نظر می رسد کمپانی اپل فرآیند حذف اپلیکیشن های ایرانی از روی اپ استور را آغاز کرده است.

9to5mac گزارش می دهد که کوپرتینویی ها در درجه نخست اپلیکیشن «» که به نوعی از شمار دانلود بسیار زیادی در اپ استور برخوردار بوده را حذف نموده و به نظر می رسد این روند دنباله دار خواهد بود.

نکته جالب توجه جایی ایست که محدودیت های فروشگاه اپلیکیشن اپل ّبرای ایرانیان همین چند ماه پیش برداشته شد.

پس از پیگیری های انجام شده مشخص گردید که اپل دلیل این اتفاق را استفاده دیجیکالا از سامانه پرداخت اینترنتی شاپرک، که در واقع مورد تایید اپل و دولت آمریکا نیست عنوان کرده است.

در حال حاضر نرم افزار موبایلی بسیاری از بانک های کشور نیز روی اپ استور حضور دارند و طبق سیاست جدید قرار است یکی پس از دیگری حذف شوند.

تا اینجای کار مشخص نیست که روند حذف اپلیکیشن های ایرانی از روی اپ استور تنها به نرم افزارهای دارای پرداخت درون برنامه ای محصور خواهد بود یا تمام محصولات استارتاپ ها و ناشران به مرور پاکسازی خواهند شد.

پرسشی که در مواجهه با چنین شرایطی در ذهن مخاطب ایجاد می شود این است که آیا اتفاق مورد بحث به درخواست دولت ترامپ رخ داده یا صرفاً سیاست های جدیدی از سوی اپل وضع شده است؟

گفتنی است چندی پیش کمپانی تحت مدیریت تیم کوک اپلیکیشن New York Times را نیز به درخواست دولت کشور چین حذف کرد.

The post appeared first on .

اپل در حال حذف اپلیکیشن های ایرانی از اپ استور است؛ سازش با دولت آمریکا؟