بازی آزاد

چرا جایگاه اپل در چین متزلزل شده است؟

از زمانی که اپل در سال 2009 فروش آیفون را به صورت رسمی در چین آغاز کرد، مورد حسادت دیگر رقبای ساکن دره سیلیکونی قرار گرفت؛ در جایی که گوگل و فیسبوک از این کشور اخراج شدند و اوبر نیز پس از نبردی طولانی و پر هزینه، رقابت را به حریف چینی خود باخت، اپل به شکوفایی رسید، به گونه ای که آیفون به عنوان مشهودترین نماد جایگاه اجتماعی در بزرگ ترین بازار موبایل جهان مطرح شد.

با این حال، روزگار خوش ارزشمندترین شرکت دنیا نیز به سر آمد. گزارشی که چند هفته قبل منتشر شده، نشان می دهد در سال 2016 برای نخستین بار، آیفون جایگاهش را به عنوان پرفروش ترین موبایل در چین به رقبایش باخته، سهم بازار اپل از 15 درصد به 11 درصد رسیده، و با وجود افزایش کلی خرید موبایل در این کشور، فروش آیفون روندی نزولی را طی می کند.

با متزلزل شدن جایگاه آیفون، اپل و تحلیلگران وابسته به این شرکت از کسب و کار در حوزه «خدمات» به عنوان منبع درآمدی فوق العاده و رو به رشد سخن گفتند، اما فعالیت این حوزه نیز برای اهالی کوپرتینو خوب از آب در نیامد؛ آنها پس از مذاکرات طولانی با مقامات چینی، مجبور شدند دو مورد از خدماتشان یعنی بخش فیلم های آیتونز (iTunes Movies) و کتاب های الکترونیکی (iBooks) را تنها پس از گذشت شش ماه از ارائه، متوقف سازند. البته توقف این خدمات در یک سال قبل، با آغاز روند نزولی فروش آیفون در این کشور همراه شد.

در این میان، ذهن کارشناسان و علاقه مندان به این موضوع مشغول شد که آیا دولت چین، در بخت برگشتگی اخیر اپل نقش داشته، یا اینکه کمپانی آمریکایی روندی قابل پیش بینی را طی کرده است؟ «جان ژانگ» استاد مارکتینگ دانشکده وارتون دانشگاه پنسیلوانیا و مدیر مرکز پن-وارتون در چین می گوید:

به راحتی می توان دید که اپل به سقف رشدش در چین نزدیک شده، اما عوامل زمینه ساز آن جای بحث دارد؛ آیا اقدامات خود کمپانی دلیل این وضعیت است؟ آیا مقامات رگولاتوری چین در آن نقش دارند؟ یا محیط کسب و کار کلی چین عامل اصلی به شمار می رود؟

اکثر شرکت های تکنولوژی آمریکایی می گویند حضور در چین به مثابه ورود به صحنه رقابتی نابرابر است. شاید بعضی قسمت های این داستان صحت داشته باشد، اما قطعاً همه ماجرا این نیست. مثلاً در مورد اپل، هنوز برخی از خدمات آنها از جمله بخش موسیقی (Apple Music) یا پرداخت موبایلی (Apple Pay) به صورت قانونی در چین فعال هستند، اما محبوبیت چندانی کسب نکرده اند. در واقع رقبای بومی اپل با ارائه خدمات مناسب و سازگار تر با فرهنگ چین، توانسته اند این کمپانی را کنار زده و کاربران بیشتری را جذب نمایند.

به هر تقدیر، اگرچه نمی توان روی تعهدات دولت چین در درازمدت حساب باز کرد، اما چالش پیش روی کسب و کار اپل در سرزمین اژدهای سرخ ربطی به این موضوع ندارد؛ کمپانی کوپرتینویی قربانی قوانین دست و پا گیر رگولاتوری چین نشده، بلکه باید عامل شکست را در رویکردهای خودش جستجو کند.

سفر در زمان به یک سال قبل

با اوج گیری رقابت در عرصه تلفن همراه و افزایش تعداد بازیگران مطرح، اپل در سپتامبر 2015 تصمیم گرفت اکوسیستم خدماتش را با معرفی اپل موزیک، آیتونز موویز و آی بوک در چین توسعه دهد. همان طور که می دانید خدمات یکی از بخش های محوری استراتژی کسب و کار اپل به شمار می روند.

تیم کوک مدیرعامل اپل در گزارش مالی سه ماهه نخست سال 2016 اعلام کرد می خواهد درآمد اپل از بخش خدمات را تا سال 2020 به دو برابر افزایش دهد. ارائه سرویس های مختلف علاوه بر درآمدزایی مستقل، می تواند کاربران را درگیر ساخته و وفاداری آنها را نیز افزایش دهد؛ اما این بار بخت با اپل یار نبود. شش ماه پس از عرضه، مقامات رگولاتوری چین وابسته به سازمان دولتی مطبوعات، انتشارات، رادیو، فیلم و تلویزیون، به این حوزه ورود کرد و اپل مجبور شد خدمات فیلم و کتاب الکترونیکی خود را متوقف سازد.

در آن زمان بیشتر خبرگزاری ها از اعمال فشار دولت چین برای کاهش روند رو به رشد اپل سخن گفتند و نیویورک تایمز به این نکته اشاره کرد که دو سرویس مورد بحث به خاطر رقابت با سامانه های بومی نظیر Tencent Video و Youku Tudou در بخش ویدیو و China Reading در حوزه کتاب الکترونیکی متوقف شده اند. به همین دلیل کارشناسان معتقد بودند کار سرویس های اپل تمام است و به زودی اپل موزیک و Apple Pay نیز از کار خواهند افتاد.

یک سال بعد

برخلاف انتظار، اپل موزیک همچنان به کار خود ادامه داد و اپل پِی که در فوریه 2016 به عنوان خدمات پرداخت موبایلی و کیف پول الکترونیکی در چین معرفی شد نیز مانعی سر راه خود ندید، اما هیچکدام از این دو به موفقیت قابل توجهی دست نیافتند و به همین دلیل در مرکز توجه مقامات دولتی چین و رقبای بومی قرار نگرفتند. البته این صحبت بدین معنی نیست که iTunes Movies یا iBooks خدمات موفقی بودند.

«الکس تاگارت» مدیر عامل شرکت Outdustry مستقر در پکن که خدمات موسیقی ارائه می دهد، می گوید در حال حاضر شرکت Tencent بیش از 70 درصد بازار موسیقی را با اپلیکیشن هایی نظیر QQ Music و Kugou و Kuwo در اختیار دارد. 30 درصد باقی مانده هم در اختیار رقبای بومی همچون NetEase، علی بابا و بایدو است و بنابراین چیزی از این بازار به اپل نمی رسد.

البته کارشناسان می گویند بیش از نیم میلیارد کاربر چینی، بیش از یک اپلیکیشن پخش موسیقی روی موبایلشان دارند و بنابراین شاید اپل با تغییر رویکرد بتواند گوشه ای از این حجم عظیم را به خود اختصاص دهد، اما «تاگارت» معتقد است اپل در این زمینه دو نقص عمده دارد:

اول از همه، حذف یا بقای خدمات پخش موسیقی در چین به اندازه آرشیو محلی آنها بستگی دارد و با توجه به اینکه اکثر ناشران پرطرفدار در این کشور به عقد قراردادهای انحصاری و ارزشمند با پخش کننده های محلی روی می آورند، بنابراین مجموعه موزیک های اپل توجه چندانی را به خود جلب نمی کنند.

از سوی دیگر، مسئله هزینه مطرح است. بیشتر مصرف کنندگان در چین به استفاده رایگان از این خدمات عادت کرده اند، چون شرکت های ارائه دهنده از جمله Tencent سرویس های رایگان خود را در قالب اکوسیستم گسترده تجاری به دست مصرف کننده می رسانند. در مقابل، اپل موزیک با وجود آرشیو بسیار محدودی از موسیقی چینی، هزینه اشتراک ماهیانه هم طلب می کند.

«رابرت لیونز» استاد دانشگاه نورث ایسترن بوستون معتقد است اپل نه تنها دیر به صحنه آمده، بلکه می خواهد محصولی با کیفیت کمتر را به قیمتی بالاتر عرضه کند. رقبای اپل طرح های متنوعی با قیمت های مناسب و پلن های مختلف رایگان و پولی ارائه می کنند، بنابراین طبیعیست که جایی برای اپل در این بازار باقی نخواهد ماند.

سیستم پرداخت موبایلی Apple Pay هم با مسائل کم و بیش مشابهی در چین روبروست. علی بالا و Tencent بیش از 90 درصد بازار پرداخت های همراه را با سرویس هایی نظیر Alipay و WeChat Pay و Tenpay در اختیار دارند که به خاطر سازگاری گسترده با پلتفرم های رسانه ای و اجتماعی فوق العاده محبوب خودشان، قابلیت های بی نقصی را به کاربران ارائه می کنند.

مشکلات فنی را هم نباید دست کم گرفت. Apple Pay به فناوری NFC برای تبادل اطلاعات رمزنگاری شده متکیست، اما بیشتر مصرف کنندگان چینی ترجیح می دهند از روش ساده تر یعنی کدهای QR استفاده کنند که به راحتی توسط کسب و کارهای کوچک نیز قابل پیاده سازی و اجرا هستند. بنابراین مراکزی که بخواهند با Apple Pay سازگار شوند، مجبور به سرمایه گذاری بیشتر و تهیه دستگاه های مجهز به NFC خواهند بود.

«کیتی فوک» مدیر بخش چین شرکت تحلیل بازار IDC معتقد است اپل باید توجه بیشتری به رویدادهای محلی و منطقه ای در چین معطوف می کرد. مثلاً Apple Pay در زمان جشن «هونگ بائو» که در آن پاکت های سرخ پر از پول بین چینی ها رد و بدل می شود، هیچ فعالیتی ندارد، اما این فرصت طلایی به خوبی توسط رقبای محلی شناخته شده و استفاده می گردد. «فوک» می گوید اپل واقعاً فرهنگ بومی چین را درک نکرده و به همین دلیل نتوانسته در آن نفوذ کند.

البته هنوز نقطه درخشانی در طالع اپل در سرزمین اژدهای سرخ به چشم می خورد: اپ استور که دانلود اپلیکیشن ها و پرداخت های درون برنامه ای را در اختیار کاربران قرار می دهد. بخش اعظم درآمد اپل در حوزه خدمات، از اپ استور به دست می آید و بخشی از تمام تراکنش های مالی در اپلیکیشن ها به این کمپانی می رسد، بدون اینکه هزینه ای برای آنها در پی داشته باشد.

جالب است بدانید که سال گذشته، چین با کنار زدن آمریکا به عنوان بزرگ ترین بازار اپ استور در جهان معرفی شد. مؤسسه تحقیقاتی مکواری (Macquarie) پیش بینی می کند که اگر اپل سهم کنونی خود در بازار موبایل چین را حفظ کند، تا سال 2020 فروش اپ استور در این کشور به دو برابر افزایش خواهد یافت. با این حال نمی توان به پیش بینی ها اکتفا کرد.

همان طور که می دانید یکی از دلایل اصلی درآمد بالای اپ استور در چین، عدم حضور گوگل با پلی استور در این کشور است، ضمن اینکه سهم اپل در بزرگ ترین بازار موبایل جهان نیز روز به روز کاهش می یابد. از سوی دیگر، توسعه دهندگان چینی اپلیکیشن های iOS نیز نسبت به رویکرد انحصارطلبانه اپل در این حوزه شکایت کرده اند.

«لیونز» در این رابطه می گوید:

به نظر نمی رسد حضور اپل در چین، با رشد قابل توجه اپ استور در آیندi همراه باشد، چون بخشی از موفقیت های کنونی آنها به خاطر کنار زدن رقبا توسط دولت چین بوده. در واقع اپ استور فقط یک پلتفرم محبوب است و محتوای داخل آن، سنخیتی با فرهنگ چین ندارد.

ظاهراً اپل قصد دارد از میزبانان چینی اش درس بیاموزد. آنها به تازگی اعلام کردند دو مرکز تحقیق و توسعه جدید در شانگهای و سوژو می سازند، ضمن اینکه برنامه قبلی آنها برای ساخت چنین مراکزی در پکن و شنژن نیز به قوت خود باقیست. اهالی کوپرتینو قول داده اند بیش از نیم میلیون دلار در مراکز تحقیقاتی چین سرمایه گذاری کنند.

با این حال هنوز هم موفقیت این کمپانی با میزان توجه آنها به فرهنگ مصرف کنندگان چینی گره خورده است. اپل در این کشور باید به راهکارهای بومی فکر کند، وگرنه به جایی نخواهد رسید، هرچند حتی در این صورت هم نمی تواند از آینده اش مطمئن باشد، زیرا هر لحظه امکان دارد مقامات رگولاتوری چینی خواب تازه ای برای آنها ببینند.

در مجموع تا به امروز، آنچه بر سر اپل آمده به اقدامات دولت محلی ارتباطی نداشته و تصمیمات خود اهالی کوپرتینو، زمینه ساز آنها بوده اند. حال باید دید آیا این کمپانی از شکست هایش درس می گیرد و رویکرد خود را در آینده تغییر می دهد یا خیر.

The post appeared first on .

چرا جایگاه اپل در چین متزلزل شده است؟

آیا دوران دکمه های فیزیکی ناوبری در موبایل ها به سر رسیده است؟

امسال نیز همچون سال های گذشته، سامسونگ پرچمداری قدرتمند را به دنیای موبایل معرفی کرد. گلکسی اس 8 () محصولی زیبا همراه با امکانات فوق العاده است، اما یکی از ویژگی های برجسته کهکشانی های کره ای را در خود نمی بیند: دکمه فیزیکی هوم و دکمه های خازنی کنار آن.

تصمیم سامسونگ برای حذف این دکمه ها، نه تنها گلکسی اس 8 را از دیگر پرچمداران سال های گذشته آنها متمایز ساخته، بلکه بسیاری از کاربران را به تغییر عاداتشان در استفاده از موبایل وادار می سازد، اقدامی که شاید برای برخی از این افراد خوشایند نباشد.

چه بخواهید و چه نخواهید، سامسونگ یکی از کمپانی های تأثیرگذار در حوزه فناوری به شمار می رود و گلکسی اس 8 نیز قطعاً بر روند طراحی موبایل های آتی دیگر شرکت ها مؤثر خواهد بود. به همین دلیل حذف دکمه های فیزیکی و خازنی از این اسمارت فون می تواند دیگران را نیز به دنبال کردن مسیری مشابه تشویق نماید.

شاید تصور کنید این موضوع اهمیت چندانی ندارد، اما کافیست به تلاش کمپانی های مختلف برای جلب رضایت کاربران پس از ایجاد تغییر در دکمه سخت افزاری نگاهی بیندازید تا به اهمیت آن پی ببرید.

اپل به خاطر حذف دکمه مکانیکی هوم و جایگزینی آن با نمونه خازنی، مجبور شد موتور بازخورد لمسی ویژه ای را به نام «تپتیک انجین» درون آیفون 7 تعبیه نماید تا احساس قدیمی و مطبوع عملکرد مکانیکی را به کاربرانش منتقل سازد. سامسونگ نیز اگرچه دکمه فیزیکی هوم را در راه دستیابی به نمایشگر بی نهایت از میان برداشت، اما رویکرد مشابهی را در پیش گرفت و سیستم بازخورد لرزشی حساس به فشار را در زیر دکمه نرم افزاری هوم قرار داد.

با این حال، دکمه های فیزیکی و و خازنی مزایایی را در اختیار کاربر قرار می دهند که حذف آنها بدون ارائه جایگزین مناسب، تصمیم معقولی نخواهد بود. در ادامه به بررسی مزایا و معایب دکمه های فیزیکی می پردازیم.

یکی از آشکارترین مزایای دکمه های خازنی، این است که با وجود آنها فضای نمایشگر به طور کامل آزاد می شود و محتوای مختلف به صورت کامل تمام صفحه نمایش را پر می کنند. در این حالت، دیگر نوار باریک دکمه های نرم افزاری قسمت پایین صفحه را اشغال نمی کنند. البته این موضوع در نمایشگرهای بزرگ موبایل چندان محسوس نیست، اما بر تجربه کاربری تأثیر منفی می گذارد.

دکمه های فیزیکی در زمان اجرای ویدیوها به صورت تمام صفحه یا مرور گالری عکس ها نیز بسیار سودمند هستند. بسیاری از ما در پنهان ساختن دکمه های نرم افزاری در برخی اپلیکیشن های چند رسانه ای یا ظاهر کردن دوباره آنها در هنگام نیاز با مشکل مواجه شده ایم، در صورتی که اگر به دکمه های فیزیکی دسترسی داشتیم، عملکرد ساده و روان تری را تجربه می کردیم.

در واقع می توان گفت «در دسترس بودن» دائمی دکمه های فیزیکی در هر زمان، می تواند سرعت انجام برخی عملیات را در موبایل افزایش دهد، و نوآوری های تولیدکنندگان موبایل برای تعبیه قابلیت ها و توانمندی های مختلف درون این دکمه ها برای اجرای اپلیکیشن های خاص یا باز کردن قفل دستگاه نیز می تواند این تجربه را بهبود بخشد.

از طرف دیگر، بازخورد لمسی و فیزیکی موضعی را می توان یکی از جذابیت های این دکمه ها دانست. طبیعیست که اگر بازخورد مستقیماً زیر خود کلید احساس شود، بهتر از این است که کل دستگاه به لرزه درآید. دکمه های فیزیکی و خازنی در صورتی که به خوبی ساخته و تعبیه شوند، احساس بهتری را در مقایسه با دکمه های نرم افزاری عمومی ایجاد خواهند کرد.

تولید کنندگان در حال حاضر می توانند قابلیت های تعاملی دکمه های سخت افزاری را حداقل در سطح نمونه های نرم افزاری و حتی فراتر از آن توسعه دهند. حسگرهای اثر انگشت به راحتی درون دکمه هوم جای می گیرند و برخی از سازندگان نیز ژست های حرکتی یا توانایی تشخیص فشار را به دکمه های فیزیکی و خازنی افزوده اند. این اقدامات می تواند به کاربردهای بیشتری بیانجامد که بدون نیاز به لمس کردن نمایشگر قابل اجرا هستند.

به عنوان مثال کمپانی هوآوی در جدیدترین پرچمدارش یعنی P10 یک دکمه هوم خازنی مجتمع با حسگر اثر انگشت را در قسمت پایین نمایشگر جای داده، اما خبری از دو مورد دیگر یعنی دکمه های بازگشت و چندوظیفگی نیست. در واقع این دکمه در ابتدا به عنوان حسگر اثر انگشت عمل می کند، اما پس از وارد شدن به محیط اندروید اوضاع فرق می کند. با یک بار لمس این دکمه به عقب باز می گردید، با لمس طولانی تر آن به صفحه خانگی می روید، و با سوایپ کردنش نیز حالت چندوظیفگی و مرور بین اپلیکیشن های در حال اجرا را شبیه سازی می کند.

اگرچه این ژست های حرکتی و قابلیت های متنوع هنوز در ابتدای راه طولانی خود قرار دارند و شاید به خاطر سپردن آنها در کوتاه مدت کار سختی باشد، اما با حذف دکمه های فیزیکی و خازنی، تمام ایده های ناب همراه با آنها نیز از بین می رود و دیگر عرصه ای برای نوآوری بیشتر در این حوزه وجود نخواهد داشت.

البته دکمه های خازنی بدون عیب هم نیستند. یکی از معایب اصلی این دکمه ها که دلیل اصلی حذف آنها نیز به شمار می رود، افزایش حاشیه در اطراف نمایشگر است. دو شرکت کره ای ال جی و سامسونگ در سال جاری میلادی نشان دادند با حذف این فضای زاید، می توان موبایل های چشم نوازی همچون «جی 6» یا «گلکسی اس 8» را به دست کاربران رساند.

از سوی دیگر در درازمدت با مسئله دوام نیز روبرو هستیم. دکمه های فیزیکی نیز همچون دیگر قطعات سخت افزاری به مرور زمان فرسوده می شوند و احتمال می رود که به تدریج از حساسیت آنها کاسته شود. همچنین در اثر وارد شدن ضربه، احتمال از کار افتادن این دکمه ها به خاطر جابجایی قطعات داخلی وجود دارد و همان طور که می دانید، تعویض این دکمه ها نیز به سادگی میسر نخواهد بود.

دکمه های خازنی به ندرت قابل تنظیم و پیکربندی سفارشی هستند، و به همین دلیل کاربردهای آنها به مواردی محدود می شود که توسط کمپانی سازنده برایشان در نظر گرفته شده. در مقابل، دکمه های نرم افزاری را می توان به دلخواه تنظیم نمود، محل قرارگیری و آیکن آنها را تغییر داد و قابلیت های بیشتری را به آنها افزود. ماهیت نرم افزاری این دکمه ها، به معنای انعطاف پذیری بیشتر آنهاست.

شاید بهترین گزینه در حال حاضر، تعبیه هر دو رویکرد نرم افزاری و سخت افزاری در کنار یکدیگر و ارائه حق انتخاب به کاربر باشد؛ «وان پلاس» یکی از معدود شرکت هاییست که با وجود دکمه های فیزیکی، امکان فعال سازی دکمه های نرم افزاری را از طریق منوی تنظیمات در اختیار کاربر قرار می دهد، ضمن اینکه می توان کارکردهای ثانویه ای را نیز برای دکمه های خازنی تعریف کرد که تعامل سریع تر با موبایل را ممکن می سازد.

همچنین می توان راهکار دیگری را نیز پیشنهاد کرد، بدین صورت که دکمه های کنترلی نرم افزاری به صورت هوشمند با نیاز کاربر سازگاری یابند. در این حالت بر حسب استفاده ای که از موبایل می شود، دکمه های مجازی تغییر وضعیت می دهند و در صورتی که به آنها نیاز نداشته باشیم، به طور کامل پنهان می گردند و فقط دکمه های خازنی در اختیارمان قرار می گیرند.

به هر حال علی رغم اینکه چندین تولید کننده مطرح در سال 2017 تصمیم گرفتند حاشیه اطراف نمایشگر در موبایل های پرچمدار خود را به حداقل برسانند و در این راه، بهترین گزینه را حذف دکمه های فیزیکی دانستند، اما هنوز هم دستگاه های متعددی را می توان در بازار یافت که سه دکمه خازنی معروف اندروید را در خود جای داده اند.

از سوی دیگر کاربران موبایل هنوز دکمه های فیزیکی را به نمونه های نرم افزاری ترجیح می دهند. در نظرسنجی زیر که بین حدود 6500 کاربر تلفن همراه صورت گرفته، تعداد افراد طرفدار دکمه های فیزیکی/خازنی تقریباً دو برابر افرادیست که دکمه های نرم افزاری را می پسندند:

به هر تقدیر، به نظر می رسد تعبیه نمایشگرهای بزرگ بدون افزایش ابعاد کلی دستگاه که با حذف حاشیه های زائد در اطراف صفحه به دست می آید، در کنار طراحی یکپارچه و زیباتر از همیشه، تولیدکنندگان مطرح موبایل را بر آن داشته تا پایان عمر دکمه های فیزیکی مکانیکی یا خازنی را رقم بزنند و در این راه، توسعه فناوری حسگر اثر انگشت که سنسور را زیر نمایشگر قرار می دهد نیز می تواند تحقق این هدف را تسهیل نماید.

The post appeared first on .

آیا دوران دکمه های فیزیکی ناوبری در موبایل ها به سر رسیده است؟

اسنپدراگون یا اگزینوس؛ امتیاز کدام یک در تست بنچمارک گلکسی اس 8 بیشتر است؟

این مسئله همیشه درباره پرچمداران سامسونگ تکرار شده و گلکسی اس 8 و اس 8 پلاس هم مثل سابق در دو مدل مجزا به دست مشتریان می رسند؛ یکی برای بازار چین و آمریکا به همراه اسنپدراگون 835 و دیگری برای اقصی نقاط جهان با اگزینوس 8895 خود سامسونگ

اگرچه هر دو چیپست تفاوت هایی با یکدیگر دارند اما این تفاوت ها بسیار اندک بوده و کاربر در نهایت آن را احساس نمی کند. با این همه، علاقه مندان بنچمارک ها، مسلماً کنجکاو هستند که اگزینوس می تواند سریع تر عمل کند یا اسنپدراگون؛ درست مانند مورد سال گذشته با گلکسی اس 7 و اس 7 اج.

حالا دو نسخه مجزای گلکسی اس 8، بنچمارک آنتوتو را پشت سر گذاشته اند و این دیتابیس، پاسخی برای سوال بالا دارد. مدل مجهز به اگزینوس 8895 گلکسی اس 8، به امتیاز 174,155 دست یافته و حتی با اختلافی اندک، از آیفون 7 پلاس عبور کرده است.

در همین حین، مدلی که از اسنپدراگون 835 بهره مند بوده و در آمریکا به فروش می رسد، موفق به کسب امتیاز 162,101 شده که باز هم تحسین برانگیز است. امتیاز تست بنچمارک اسنپدراگون 835، کماکان از اکثر موبایل های بازار بیشتر بوده و این تفاوت قرار نیست تجربه غایی کاربر را تحت تاثیر قرار دهد.

The post appeared first on .

اسنپدراگون یا اگزینوس؛ امتیاز کدام یک در تست بنچمارک گلکسی اس 8 بیشتر است؟

برای استفاده از هدست های واقعیت مجازی در ویندوز ۱۰ به چه سیستمی نیاز است؟

ماه گذشته میلادی بود که مایکروسافت با عرضه اپلیکیشن Windows Holographic First Run، حداقل مشخصات مورد نیاز برای استفاده از هدست های واقعیت مجازی ویندوز 10 را . حالا این کمپانی، به صورت رسمی از حداقل مشخصات کامل و دقیق برای دستیابی به تجربه واقعیت مجازی روی ویندوز 10 رونمایی کرده است؛ هرچند که این مشخصات بسته به اپلیکیشن ها و بازی های ویدیویی می تواند متغیر باشد.

برای استفاده از هدست های واقعیت مجازی ویندوز 10 به حداقل مشخصات زیر نیازمند خواهید بود:

• پردازنده: Intel Mobile Core i5 دو هسته ای به همراه تکنولوژی Hyperthreading
• پردازنده گرافیکی: Integrated Intel HD Graphics 620 یا بهتر (با پشتیبانی از دایرکت اکس 12)
• حافظه: 8 گیگابایت رم دو کاناله برای گرافیک یکپارچه
• اچ دی ام آی: HDMI 1.4 با رزولوشن 2880×1440 و 60 هرتز یا HDMI 2.0 یا DP 1.3 با رزولوشن 2880×1440 و 90 هرتز
• حافظه داخلی: 100 گیگابایت حافظه SSD یا HDD
• یو اس بی: پورت USB 3.0 Type-A یا USB 3.1 Type C
• بلوتوث: بلوتوث 4.0 برای تجهیزات جانبی

این مشخصات سخت افزاری مورد نیاز، در همکاری با اینتل و در به دست آمده اند. مایکروسافت و اینتل در حال حاضر مشغول همکاری با یکدیگر هستند تا واقعیت ترکیبی را از طریق پی سی های مبتنی بر ویندوز 10 به دست مشتریان برسانند. گفتنی است که مایکروسافت اخیراً هدست هولولنز را برای کسب جواز لازم به دست مقامات چینی رسانده و برنامه دارد طی نیمه نخست 2017، آن را تحویل توسعه دهندگان چینی دهد.

علاوه بر این، کمپانی مورد اشاره قصد دارد از ماه فوریه سال آتی میلادی، هدست های واقعیت مجازی ویندوز 10 را هم به صورت آزمایشی در اختیار توسعه دهندگان قرار دهد. ضمناً کیت های توسعه دهندگان این هدست ها در «کنفرانس توسعه دهندگان بازی» سال آتی در دسترس قرار می گیرند.

The post appeared first on .

برای استفاده از هدست های واقعیت مجازی در ویندوز ۱۰ به چه سیستمی نیاز است؟