نقد و بررسی Phantom Brave (نسخه PC)
نقد و بررسی Phantom Brave (نسخه PC)
“به قلم پیمان پرهیزکاری”
این نقد براساس نسخه ارسالی سازندگان برای وبسایت پردیسگیم نوشته شده است
Phantom Brave حدود 12 سال پیش بر روی PS2 منتشر شده است و اکنون با انتشار نسخه PC این بازی، نگاهی را به این اثر بهیادماندنی ژاپنی خواهیم داشت.
“…و روح خود را در ما دمید، تا خاک مرده، زنده گردد، به عشق”
وقتی مرگ درِ اتاق خوابمان را میزند، درِ را باز میکنیم، با او تاروت بازی میکنیم و در نهایت میمیریم، ولی آن بیرون یه نفر، فقط ما را دارد، که از او محافظت کنیم، مرگ را در آغوش میکشیم، اما بوسهی عاشقانهاش را رد میکنیم، مرگ در جزیرهی شیطان به سراغمان آمده، میمیریم و با عشق متولد میشویم در هیات یک فانتوم (Phantom).
ژاپن همیشه سرزمین عاشقانههای عجیب بوده و هست، عشقهای ساده، که در آثارشان کم ندیدهایم، مخصوصا بازیهایشان. این عشقهای ساده پایهی بسیاری از بازیهای ژاپنی است (نه بازیهایی که برای جذب مخاطب غربی تولید میشوند) و این سادگی تمام عناصر بازی را تحت تاثیر قرار میدهد، البته ساده بودن با عوام پسند بودن و سرسری گرفتن بازی فرق دارد. سادگی عاملی میشود تا ما با ترکیب چند مورد ساده، یک ترکیب عمیق متشکل از چند سادگی به وجود آوریم که چند وجهی است و دنیایی را میسازد که میتوان در آن به کشف و شهود پرداخت.
دنیای بازی، دنیای فانتومهاست، انسانهایی که مرگ را تجربه کردند، ولی بخشی از روح و جسمشان را در این دنیا نگه داشتند برای عشق، برای کودکی که تمام آدمها از او متنفر اند، ولی او به وسیلهی نیروهایی که دارد به کمکشان میآید، اون ارتشی از فانتوم به همراه خود دارد.
آفرینش جهان منحصر به فرد یکی از مولفههای نقشآفرینی ژاپنی است، فانتوم بریو به خوبی از پس آن بر میآید، اول با انتخاب استیل گرافیکی مخصوص به خود، دوم موسیقی بینظیر و در نهایت داستان جذاب و سادهای که به درستی روایت میشود. ترکیب این چند عامل که به درستی انتخاب شدهاند باعث میشود تا ما شاهد یک جهان منحصر به فرد باشیم، و مطمئنا هیچ وقت تصاویری که از این جهان برایمان ترسیم شده است از خاطرمان بیرون نمیرود و جزیرهی فانتوم همیشه در ذهنمان میماند. جهانسازی در فرهنگ ژاپنی هر چقدر بر فانتزی و تخیل تکیه کند باز ردپایی از سرزمین آماتراسو (Amaterasu) در آن یافت میشود. جهان جزیره، جزیرهی فانتوم بریو بیشباهت به مجمع الجزایر ژاپن نیست.
در چند خط بالاتر از سادگی گفتیم، سادگی موجود در داستان بازی باعث میشود تا ما با آن ارتباط درستی برقرار کنیم، داستانی که باعث میشود تا گیمپلی بازی نیز بر پایهی آن شکل بگیرد. “مِرونا” (Marona) شخصیت اصلی بازی است، یک مدیوم (انسانهای با قدرتهای ماواراطبیعه) که میتواند با ارواح ارتباط برقرار کند و با آنها به میدان نبرد برود، سیستم نوبتی بازی با عامل Distance To Move که تعداد حرکات کاراکتر را با عددی نشان میدهد باعث میشود، تا ما به جای اکشن به دنبال استراتژی در میدان نبرد باشیم. عامل بعدی سیستم محافظت است، در محیط اشیایی از جمله درخت، بوتهها و حتی یک Unit در میان نبرد، وجود دارند که نقش حفاظتی را برای یک یا چند کاراکتر ایفا میکنند، به این صورت که بعد از یک دور نوبت کاراکتر گذشته باشد و دوباره نوبتش شده باشد، توسط Unit محافظتی که برای کاراکتر تعریف شده است Heal میشود.
عامل بعد Confine است، وقتی ما وارد هر نبرد میشویم، به جز مرونا و دشمنان بازی کاراکتر دیگری در محیط نیست و ما با این امکان که چیزی شبیه Spawn است، فانتومهای Party خود را با توجه به استراتژی میدان نبرد و در مواقع نیاز وارد میکنیم. بعد از چند نوبت فانتومها از میان نبرد محو میشوند و مرونا تنها میماند، همین عامل باعث میشود ما با دقت بیشتری از این ویژگی استفاده کنیم. عامل بعدی Lift است که با آن میتوان، یار خودی، دشمن، اشیای داخل محیط و اسلحهای که روی زمین میافتد را برداشت و همین عامل ساده باعث ایجاد تنوع بسیاری در نوع Attack های ما میشود؛ برای مثال فرض کنید که یکی از یاران خودی شمشیری در دست دارد و ما او را بلند میکنیم و موقع ضربه زدن به دشمن یک نوع حرکت جدید که براساس این ترکیب است برای ما به وجود میآید. شاید در اینجا بتوان به این نتیجه رسید که عوامل ساده چطور باعث سهل و آسان شدن بازی نمیشوند.
گرافیک هنری، موسیقی و صداگذاری بازی در سطحی هستند که بتوان از آنها لذت برد و هر کدام با علم به این که قرار است چه چیزی را به مخاطب القا کنند درست عمل میکنند و هیچ کم و کاستی ندارند.
نکات مثبت
گرافیک هنری زیبا
موسیقی و صداگذاری مناسب
شخصیتهای دوست داشتنی
Setting جذاب
گیمپلی دقیق
نکات منفی
بعد از ۱۲ سال شاید برای مخاطبان جدید جذاب نباشد.
روند کند در آغاز بازی همانند تمام JRPGها، که میتواند مخاطب جدید را پس بزند.
سخن آخر
فانتوم بریو یک نقش آفرینی ژاپنی اصیل است، که پس از ۱۲ سال دوباره روی کامپیوترهای شخصی عرضه شده، حالا فرصت مناسبی است برای کسانی که در موقع انتشار تجربهاش نکردهاند، از تجربهی آن پشیمان نمیشوید، ولی شاید برای تازهواردهای این سبک انتخاب مناسبی نباشد.
Verdict
Phantom Brave is a genuine Japanese role playing game, which is back after twelve years on PCs. it is an opportunity to experience it if you have missed it at its launch. you won’t regret it, but it may not be engaging enough for the gamers who are not familiar with these kind of games
Pros
Gorgeous art design
Proper music and voice acting
likeable characters
Interesting setting
Accurate gameplay
Cons
It may not be engaging enough for the newcomers after these twelve years
like all other RPGs, first few hours drag, which can be annoying for those who are not accustomed enough
Score: 8 Out Of 10
آخرین دیدگاهها